장음표시 사용
111쪽
AD SECT. CVII. LIB. III. IN PLATONE.
uat IisIeris , αγραμμα. ros , quae liueris non constat. illa hominum, haec propria est brutorum animantium. Aristoteles in problem. pag. 744. γαρ αλλα ζωα η Φιδεν γραμμα n θλιγα διαλήγονται. Male Aldobrandi. nus εγγραμματος et αγραμματος φωνη interpretatur, vox, quae scribi potest , et, quoescribi non potest , quemadmodum et Η. Stephanus in thes. graec. εγγραμματos φωνη , vox seripia' aliud est enim εγγραμματος et αγραμματοs , aliud εγγρα pos et απαφos. Ambrosius, ex quo Mei bomus, επιραμμ--τον et αγρο - πον φωνην Vertit litteratam
et illitteratam vocem , quo si , quam in
112쪽
s L graecis diximus inesse vim, exprimere voluit . parum latine , vel certe inusitate est
AD SECT. CVIII. LIB. III. IN PLATONE.
Tντων γαρ ουδεν δι ἐρμηνειας χωρει , obscuriora videntur. Ea meo quidem judicio sic efferenda sunt; Horum enim nia hil, ut perbo exprimitur, alio tendit; hoc est, manet ac spectatur in sese , sive per se tantum intelligitur, quin alio referatur. Hujusmodi sunt absciuia, eaque ratione a relatis secernuntur . Est ergo idem, v δι
113쪽
tine convertit, t Iihil enim horum interpretatione indiget . qui nec, ψιληνεια, quae est dictio rem enuntians, quid eXprimat, perspexit; et illa etiam, Ora εν τp ερ ληνειφμηδενos προσδειται, prave reddidit, .e nulla interpretatione , ut intelliguntur , indigent; et alia similiter , Dσα προσδειτουτινος ἰρμηνειας , Euae interpretatione qua dum egent. Alter Laertii interpres, nimirum Aldobrandinus, utrum vim loquutionis perceperit nec ne, mihi perspicuum non est: sic autem exposuit, Horum enim Gihil langlirem elocutionem desiderat.
Sed illa , ora προσδ'ειται τινος ἐρμn- νειας, vitiata esse , mihi suspicio est : sic enim fuisse scribenda videntur, οσα προσ-δειται τινος ; vel ita, οσα προσδειται τινος
ερμηνεια aut εν τp ἐμα Mφ, hoc est, Gaealicujus praeterea indigent, quum enunciam
114쪽
AD SECT. m. LIB. IIII. IN SPEUSIPPO.
Speusippuin phthiriasi non obiisse. Laerti I earm na Iu' lustrantur. Alia , Πλ-ρκοε φησ1ν is Wa--τρη βιν πω agamia ἀπιον , adulterina videri. Unde sint . ae quid sibi velint, inquiritur. M. Casau isnua plectitur . Aliquid de eorumdem earminum inrutro additum .
Πλουταρχος δε φησιν εν τορ Λυσανδρου βι και Συλλα, φθειρσιν int εσαι αυτον. Versus Laertii paullo obscuriores, ac ab eruditis haud quaquam intellectos sic equidem explicandos puto: Denique ae sto confcctur , prae Onimi tristitia volens pisam
115쪽
cum morae commuta Pit. In quem est illud nostrum At, niti Speusippum sic rare mortuum nempe sponte sua comperissem, nemo mihi δος narrans persuarisset Vel, non persuasisset mihi quis, hoe diceret, quippe quum editio princeps ac Romana exhibeant , editio Stephani ita enim non esset is Pla tonis consanguineus nam talis non tristitia obiisset, sed ob aliquid valde parvum - . Seresert Laertius, opinor, ad id, quod lib. 3.3eci. 4 . scripserat ex Philone . in proverbio fuisse Platonis pediculas, ως ἡτοις. inquit , αυτου τελευτησαντος . Quare sententia epigrammatis videtur hujusmodi r nisi id Certo comperisset, se numquam crediturum suisse, Speusippum sibi ipsi mortem attulisse moerore animi ; non enim sic propinquus Platonis esse videretur, cujusmodi fuit Te vera, sororis filius nempe : nam Platonis consanguineum non eo modo occumbere , sed ob quiddam vaIde parvum, vid licet ob pediculos , consentaneum suisset. Haec opinione mea Laertius, sane parum venuste ac eleganter; quod minime mirum;
116쪽
sunt enim pleraque' illius epigrammata fibgidiora, vel, ut quispiam dixerit, Iacta .us ih et Apolline nullo. Absurde haec eadem et inscite Mei bomus, Θοd si non didicis rem , sic morauum esse Speusippum, non miti quisquam perivarisset dicens, fuisse eum Platoni propinquum quippe qgi moerore mortuus non esset , sed ob aliquam parvam caussam . Aldobrandinus quoque , nec ipse Laertii sententiam intellexit, nec n*s ejus per
cipere facile possumus. Quid enim ista sibi volunt Z At nisi Speusippum accepissem sis mortuum rare , non persuasisset mihi quishoe dicere et aam non erat Aaroni propio quar Non enim prae angore obiisset uo quam. At ob quid Z valde parvum. Quod ad caetera pertinet, Πλουτα raeos
ta esse παρεμβεβλημενa conjicimus λ cujusmodi esse paene infinita in Laertio comper tum habemus. Quum enim sortasse ineptus quidam, δια τι σφοδρα μικρον, in Laertia legetet, putaretque, Speusippum dici
117쪽
pediculis consumptum; illa Πλουταρχος φησιν etc. in ora codicis adscripsit lectoris erudiendi gratia, scilicet, Plutarchum referre in vita Drandri ae Sillae, hune etiam Syllam ) ex perieulis este mortuum. Quae quum
postea in Laertianam historiam irrepserint negligentia aut inscitia Iibrariorum, ex eo factum, ut haberentur, tamquam scripta a Laertio , et ad Speusippum pertinere existimarentur: quum tamen Plutarchus in vita Syllae, ubi eos diligenter enumerat, qui pediculari morbo interiissent, de Speusippo nihil memoret ; Laertius vero non fuerit tam negligens, ut ejus rei Plutarchum auctorem proferret, quam, neque is, ne que alius quisquam litteris tradidisset. His accedit, cum epigrammate Superiore, si tamen recte, ut videmur, Sumus
interpretati , ista , Plutarchus vero ait invita sesandri et Θllae, Speusippum pedi-
cuhs absumptum eue , minime convenire , ut ab eo, qui apte ac cohaerenter loquatur, eadem subjici omnino non possint. Absurdius vero ,-- μ ν
118쪽
La8rtius de Sylla dixisset, quemadmodum censet Mer. Casau bonus ad hunc Iocum , ut nempe ex iis , qui phthiriasi consecti mortem occubuissent, aliud exemplum produceret: nullus enim erat locus, ubi nihil ejusmodi de Speusippo narrasset. Si haec ita se habent , ut a nobis exposita sunt ,
concidit jam illa de morte Speusippi ex
morbo pediculari doctorum recentiorum inpinio: nam id nec Laertius perhibet in epigrammate, de quo sermo est, sed certe ne gat : eruditulus autem , qui illa in ma .gine apposuit, Πλουταρχος δε φησιν etc. quod nobis est visum similius vero, tantum de Sylla hoc ait a Plutarcho memoriae prinditumo His explicatis tria verba dicamus , Oportet, de illis, Eν τι - βιον και Συλλα, in quibus haerent Aegid. Menagius ac M. Casau bonus; quia Plutarchus de Syl-Ia ac caeteris, qui phthiriasi laborassent, nihil is quidem in Lysandri , sed in vita Syllae dumtaxat mentionem secerit. At pia
na, uti nobis videtur, et aperta. res esto Nam,
119쪽
Nam, quum Plutarchus vitas scripserit, alteram Graeci, alteram Romani hominis, binas aliquando veteres nominare non est mirum, etiam tum , quum pro re proposita unam appellari satis esset. Quare Lamprias in elencho librorum patris, Gn. σευς και Λυσανδρος και Συλλας:eodem modo caeteras reccnset , non ita , Ene ευs . Pωμυλος . Λυσανδρos . Συλλαs . Mer. Casauhonus nodum se expedire putat
his verbis z JEν τον Λυσανδρου βι και Συλ- λοι, id est , in comparatione vitarum sesandri et Θllae; quod tamen praecise verum non est, non enim in ipsa comparatione, quae vitae Syllae appendis, sed paullo ante narrat id Plutarctus. Quod si fateris, id
verum non esse, plane ineptus es, qui eadem , in comparatione vitarum significare credas, ac te pugnantia Ioqui non videas . Paene fugerat de genere carminum, quae supra descripsimus, aliquid adnotare. Ac primum quidem et alterum esse heroicos versus . seu dactylicos hexametros, certe vides. Postremos autem duos esse par, ter
120쪽
ter dactylicos pentametros, dubitari non poetest : cujus carminum generis Hephestion, ubi περι του Δακτυλικου με Ῥου , exemplum hoc profert,
nlias. Laertium vero scimus libro, quem ea de caussa Παμμετρον inscripsit, omne metri genus fiuisse complexum: ex quo sane, ut alia tam multa, in hoc de vitis philosophorum volumen collata, carmina deprom sit, sic ista quoque suisse desumpta multo verosimilius existimo. Quamquam ultimum ex his non ita omnino, ut in vulgatis Iibris legitur, e hibui: sed, quum Romana editio; Κατο α νεν, αλλα - δια τι, Cantabrigensis ms.codex , Κατθανεν - , αλλοι δια τι, prae serant ; ex his tertiam, quam vides, sane meliorem, ac cujusmodi tum sententiae tum metri ratio postulat, lectionem conflavi.