장음표시 사용
121쪽
AD SECT. XVII. ET XVIII. LIl3. IIII. IN POLEMONE.
De PoIemonis constantia ae duritia. Laertii sententia, declaratur . Eius interpretum, tum etiam Stanteyiae Brucheri negligentia perstringitur. Κυνος γουν λυττωντως και την ιγγυανδιασπασαντος , μονον μn ωχρια ι' και τα ραχm γενειλενns επι της πολεως, πυδ ομενοντο γεγονos , ατρε πον μειναι .... Κριι ολως
tentia : Ergo , quum eanis rabidus ejus po- plitem moras lacerasset, ne expalluisse qui dem ; auditoque tumultu in civitate exorto , immotum perstitisse. Male Aldobrandinus , Solum neq&aquam expalluisse ; Stanteyus quo que
122쪽
que ac Brucherus, Solum praeremium, quum nulla de praesentibus fiat mentio . Iterum illa, Πυθομενον το γεγονος, male idem AI-dobranuinus una cum Ambrosio ac Meibo-mo, Bid actum esset rogantem, Vel, Perconta/um , quid nam contigisset. Omnia pra-Ve ac inepte, quos modo nominavi, Stante
yus ac Bruckerus in hist. phil. ubi de Polemone, ille quidem, Canis rabiosi morsu insura vulneratus, solus praesentium non expabuit; tumultuque ob eam rem in civitate orto, quid rei esset interrogavis, hic vero, Sic,
ut canis rabiosi morsu in aura vulneratur, tumultu hac de re exorto , solus praesentium non expalluit : in quibus illud est sane r.-diculum , quod tumultum in urbe exortum scribant, quia morsus esset a cane Polemo. Laertius enim' confirmandi gratia , quod di-
νειν , id est, Tanta morum constantia exi, tisse . . ut eumdem oris habitum constantis rime retineret, duas res narrat inter Se Om nino diversas, primum nihil commotum ra-
123쪽
hiosi canis morsu , alterum quum audivisisset concitatum tumultum, απρεπτον μεινω. Iam caetera, λαι ολως ην τοιουτος, οιον φησι etc. eodem modo perperam accepta ab Ambrosio ac Meibomo sunt, tum etiam
a Stanteyo ac Bruckero e quorum illi sic.
Guimodi autem profecto fuit, qualam δει-eribit Melanthius pictor in libris de pieta
ra . ait enim, oportere contumaciam quamdam atque duritiam operibus et moribus ex aequo moderari. Stanteyus autem cum Bru.ckero, Polemo talam re praestitit , qualem in Ebris de pictura Melanthius repraesentatis; is enim ei quamdam in moribus contumaciam atque duritiem tribuit. Enim vero ἔργα helccerie sunt ejus artis opera, de qua Melanthius scribere instituit, picturae videlicet. Illa vero, ουν φησι Μελανθιος etc. pro steto non hoc sibi volunt, Melanthium de Polemone fuisse loquutum, sed istud omnino significant, eam ipsam, quam in picturis exstare debere contumaciam ac duritiam quamdam Melanthius scripsit, eam ipsam, inquam, Polemonem vita ac moribus e preM
124쪽
DI G. . AERTII is spressisse. Credo enim, ομιως δε ταφηθεσιν , non Sane Melanthii esse, verum ipsius Laertii verba, cui, quae is de operibus artis suae protulit , Δειν αυδ αδειαν τινα και σκληροτητα τοιs εργοις eadem huic ad demonstrandum , cujuSmindi esset Polemonis ingenium, aptissima vi. sa sunt. Quare hunc locum sic autumo e serendum esse z Ae omnino eiusmodi erat Polemo, quemadmodum in libris de pietura inquit Melanthius pistor ; ait vero, contumaci m quamdam atque duritiem exstare in operibus oportere ; idem modo ad mores trans
AD SE T. XXX. LIB. IIII. IN ARCESILA.
Laertius corrIgitur ae una cum Arcesilae epἰgrammate, Tina μώ etc. explicatur. Quid de sentieno
125쪽
Saepe per egregiam memoratur Pergamas a' mis Urbem et equis Pisam et redigione Μιram.
126쪽
Eadem bene Aldobrandinus, Pergamur nos armis inclyta solum, ted et equis, raepe ce
Iebriatur Pisam per sacram. Ita caeteris, Αλλα και ειs Mηνοδωρον etc. uiruntque videas non leviter peccasse;
quum AldObrandinum explicantem, Sed Gin Menodorum Eudami filium, unum ex condiscipulis ab eo amatum ; tum etiam Me, homum ita , Ae in Menodorum Eudami βham, unum ex condiscipulis amantem. Nam est haec sententia; Arcesilam scripsisse auterum epigramma in Menodorum , quem amavit Eudamus condiscipulus Arcesilae . Quare τον ne vertas filium Eud mi , quum hoc ad ερωμενον oporteat resedire, ut Sit ερούμενος, amasus ab Eudamo. Idem Menodorus male dicitur Aldo. brandino condiscipulus Arcesilae, quasi in Laertio esset, non Aos e denique falso amatus ab Arcesila perhibetur. Pejora etiam illa sunt, Unum ex eondiscipulis amantem iVersus igitur, Πλου μεν etc. si bene percipiantur, epitaphium continent Menodo
ri, qui fuerat Eudami servus eique in pri-E mis
127쪽
mis carus, cui amator ac dominus vita sim.cto tumulum extruxit . In his, δεινος, idem valere , atque, δειναανδρων ostendit Is. Casau bonus: quae male Aluobrandinus , Pt prudem es vir λmulioque absurdius ex priori interprete Mel.
Mem per Vicaci mensus es praesentia. bις ista namque latine debent exprimi , Ast ad Acherontem haud fandum sum a qua itinera, ut ait vir sapiens Ana ago- Tas, undique dimensa. Itidem inscite iidem. Πολλων , Pauperrimo quidem . Πε-
νεςαι enim Servi erant apud Thessalos, de quo Suidas: coque nomine interdum vocabantur , ut fieri solet, etiam caeteri. Auctor Eustathius Iliad. II. in fine, Καμικος
. Quare , Πολλων πενεςεαὶν προσφιλε' sos, equidem iniurpictor, Multis servis crat carior. Paullo ante , in secundo carmine videlicet . Καδαναδη latine. redditur cida
128쪽
nade . SM mihi videtur nomen esse Καδανα; ita autem particula adjuncta ad versum cxplendum . Forsan suerit Καδοι urbs.
quam alii in Phrygia , quidam in Lydia,
aliqui in Mysia ponunt . Eadem iOm. a. conci'. edit. Hard. pag. III. dicitur πολειτων Καδoru/ων, quae ab antiquo interprete Ialmo vocatur civitas Carina , et pag. ATI.Cadoma . Καδ χηνοὶν habemus etiam in antiquis nummis ab Harduino illustratis. Iidem Plinio Cudueni lib. s. seci. 3o. At Stephano , Καδ' νοι; scri uit enim , Καδοι πολακιο ιας . . . G εδ νικον Καδnyos. Habeto jam totum epigramma, Πλουμεν etc. ad verbum de graeco conversum cProeul est quidem Arnia, procul et racra n lira , ae o Menodore nam, κ' ω Mενοδωρε , malim patria tua Carina. Ait ad Aeherontem haud fundum sunt aequa uirinera, ut ait vir sapiem, undique dimema. Hunc tamen tumulum illustrem fecit tibi Eudamus, cui tu multis tervis suisti carior.
129쪽
AD SECT. XXXII. LIB. Iul. IN ARCEIILA.
venas TImonia de Areesila quomodo legendi. ac intellisendi sint.
Tti γαρ oro peppereri si λυπον Sησεται, n Πυρρωνα το παν περις, n Διεδωρον apecte Is. Casaubonus pro me εται, te. pit Θευσεται, quod est eurret, ex Eusebio. hilam quadraret a d υω , quod estes a. v. Idem pro Μενελαος nam de AN cesila sermo est scribii 3 ενεδημου ex eodem Eusebio ; quod bene habet. Sed ego malim Mενεδημων, ut est in editione Lae iii Romana ac in nonnullis mss. codicibus Stephanianis. Nam . ut in altero versu dixit, Ea ων Πυρρωνα το παγκρεας, ita beic, opinor, Mενεδηψν μολυβων hac sententia: Ble ruet instructus Menedemo, tamquam
130쪽
legas ve'im, ut in Eusebio, non autem παν
merenterio situm, vasors a divisiones okIem , ut verbis utar Gorraei apud II. Stephanum in thes. graeco . Arcesilas enim praeter Academicos etiam Diodorum, puro rhonem ac Menedemum audivit, in eorun armis ac viribus instructior ad pugnandum accederet; quem almodum narrat Numenius Pythagoreus apud Eusebium eodem loco . nempe lib. I 4. praep. ev. cap. pag. 729. Qui, postquam de Diodoro ae Pyrrhane diis xit, idem de Menedemo stibiecit his vero bis , Τιμων δε και υ πο Μενεδ μου το ερι- σικον φησι λαβοντα εξαρτυ--αι, ει περ γε δη φησι περι αυτου ' Tp μεν εχων Μενε di. μου eno ς ερνοισι etc. Menedemi discipulum fuisse, etiam Laertius inquit paullo ante per haec, Καν των Ερετρικων ἐπυτο λογον. vides ergo, versus Timonis perperam explicatos . tum ab Aldobrandino . enim .habens Menedemum sub pectoribus