Ignatii Rossii Commentationes Laertianae

141쪽

quum deprehendisset, non autem, ut Aldo. hrandinus, Sos eum aecepisset. De Demetrio narrat Menagius ex Iustino lib. a6. in novercae concubitu caesum , quem ita corriges , in socrus eoncubitu. Adi Iustinum. Paullo post, si απολαυσιs convivium. opinor, maxime Significat: idque , quae

statim sequuntur , satis declarant , και παραιτ λενος εκα τε etc. hoc est ,

oi , qui re ver disputa/iones quae ister sopbos habentur, de viIaret, Arideto Fadi1Domm quamdam proponenti ad eamque di cere jubenti , respondit ; at mim hoc ipsum maxime philosophiae munus est, ringularum

rerum opportunitatem agnoscere . Παραιτώμενοs porro equidem recte legi , ut est in mss. codicibus Cantabrigensi et ArundeLIiano, non παραιτουμενον, ut in editis. Mox etiam Eιs δε το διαβαλλοναενον αυτου φιλο- malo , quod praeteri Basileensis edi-tιο , quam συπω φιλοχ λον , quod posteri res caeterae : Id est. In quo pero tuinquo popularis arculabatur etc.

s. XXVII.

142쪽

Mihi legendum videtur, n ειs hac sententia: Crebro habebat in ore, optabilius esse , aetatis forem aueri grati a-ri , quom alienum decerpere . corpore enim polim quam animo ueri . Quod ex falsa opinione dicit videlicet, qui hujusmodi agit, non etiam, qui patitur, flagitium p

trare .

f. XXVIII.

De Archyta musico. Quo spectent earmina Bionra. id, - 'ειπνα ηιδα, significet .

143쪽

G araneν- ιαλληγενες, ολβισυφε, ηs enatτης πιδος παντων εριπει σατ αν-Ηaec Bionis carmina, quorum sententiam Laertii interpretes non Viderunt, petunt, opinor, non Tarentinum Archytam , sed alterum Mitylenaeum musicum , quem memorat Laenius lib. 8. secl. 8a. Δευτει es, Μιτυληναιος μνιτικοs: et Athenaeus lib. 13. cap. 8. Αρχυ-s δε δ it, rimos. Id vero colligitur e voce ψαλληγενες et ex verbis , τἈ υπαυς εριδα etc. quae nos

ad musicam referre non dubitamus. Quippe in fidibus η ματη, vel n trinn 'χomne is quae gravitaimum lonum edis , ἡ τον λαρον ἔδογγον ἀποτελουσα, inquit Suidas ;cua ex adverso respondet ἡ νητη, quae acu

tissimum eisicit. Quum vero de istis multa a musicis disputarentur; quod Iiquet ex eorum libris, qui supersunt, una a M. Meiabomo editis; Bion Archytam irridens, v certaminis de iurem chorda omnium

144쪽

DIOG. LAERTII 8a

Θη ex ilIo Homeri Il. A. I 6. Ita συ Πηλει In παντων ε κπαγλοψ . Idem Hoti,cIuS Uιs πολεμιοιο , εριδα et alia his similia : et Euripides in Oreste. χρυσεια ερις αρνος ; quod ipsam rem, de qua certatur, significat. Τηs υπατην εριδες, male Aldobrandinus, supremae rixae. etiam deterius utrumque carmen ab alio interpre te conversum exhibet Meibomus:

O tener Areb ta nitidoque beatula situtatibus et cantu ruperas dicacibus omnes.

f. XXVIIII.

AD SECT. XI. LIB. v. IN ARISTOTELE. versus TheoerIti Chii prave explicatur. Suidas a do

Eρμεnt ευνουχου, ηδ' Ευβουλου ἱμα δουλου Σημι κενον κενοφρων τευξεν Apι τελυ. Primum Theocriti Chii carmen e gradico vitiosissime expressum, in editis Amstelo

145쪽

dami atque alibi libris legere est: Hermiae eunuchi simul Eubulique sepulcrum. Etenim

non heic duorum, Hermiae et Eubuli, sed unius Hermiae, qui eunuchus ac servus Eubuli su erat, sepulcrum significatur. Quam . quam, si Harpocrationem audiamus, Epμιου potius heic esse , quam Ep/λειου ευ , deberet. Ejus enim illa sunt, Tit- τον δε τον Et μιαν μνον γραφουσι δια του I quod tamen verum non videtur ; siquidem utrumque , Es αιαs nimirum et Eμ ει , scriptum apud antiquos conspicitur . Uerisba modo allata ex Harpocratione desumpsit Suidas, iisque illa subjecit, Eν δε τοις

Eorta os ων και πχεν EHMαs: iob quae sane a Menagio in adnot. ad Sect. s. et ab aliis graviter reprehensum video propterea, quod illud Ευνουχos ων και δουλος noχεν ΕΠαιαs PIippinacii, qui longe hujus Hermiae, Aristotelis sere aequalis, aetatem anteivit, tamquam auctori tribuere visus sit.

146쪽

DI G. LAERTII 8s

Sed juvat Suidae locum paullo dilige n.

tius considerare, ut ejus sententiam, quae hactenus sapientes latuit, explicemus; Suidam vero ipsum a gravissimi erroris cuia pa , si possumus, absolvamus. Enim vero quis credat, tam rudem tamque ignarum temporum atque imperitum suisse, ut anti, quissimum poetam, quem Ol. Go. floruisse Plinius tradit lib. 37. cap. s. itaque ducem iis fiere annis Hermia vetustiorem, ipsum post Hermiam vixisse existimaret Aliter ergo Suidam accipere atque interpretari oportere mihi est exploratum : illaque Eν

non , quod putant caeteri, Dur iambicos versus ab ipso Hipponacte compositos, sed potius , Inter Hipponaetis metro scriptos ,

omnino exprimere pro certo habeo. Scimus enim iambicorum carminum auctores Archilochum et Hipponactem suisse, eum qui dem iambici recti, hunc autem claudi, seuchol iambici: quod, ut alios taceam, Cle mens Alex. Strom. I. pag. 36s. edit. Venet.

prodit. Nam postquam Suidas Hermiam per F a I noa

147쪽

I notari declaravit, quod ab Harpocratione praeceptum invenerat; quia idem per EI quoque in aliis scribi non ignorabat, idcirco illa subdidit, Eν-τοις του In πωνα ντος ιαμ ιβικοιs etc. id est, Inter ram bicos tamen Hipponacteos ferri hunc , Eυνου- χος ων και δουλος etc. Addidit autem Hnο- nacteos data opera, quia nempe Epμειας in eo esse, non Ερμιας, Significare voluit. Deis sinit enim spondeo choliambicum seu Hipponacteum carmen, quum alterum multo sane communius atque usitatius iambo finiatur. Vides me porro heic , υχεν Ερμειας, non ηρχεν Ερμιας, ab Suida scriptum p nere : idque sane merito ac jure ; quum sit ex ipsis ejus verbis apertissimum I ut idem valde mirer, unquam animadversum ab aliis non fuisse. Pugnaret enim secum evidenter, qui versum Hipponacteum, quineumque tamdem modo του Iππωνου τος accipias , seu choliambicum se heic exhibere professus, postea non claudum, sed reclum, scribendo υχεν Ερμιας, litteris mandaret. Quamvis vero hoc satis ex se ipso perspi

cuum Diqitigod by Corale

148쪽

DIo S. LAERTII 8

euum ac manifestum sit, idem tamen praeterea Photii auctoritate confirmatur : qui hunc eundem, quo de agimus, versum me. moriae tradens cod. ara . sub initium, utique Ερμειας in eo legendum offert. Quo ex Ioco etiam de pervulgati hujus carminis

auctore conjecturam aliquam capere possu- .mus, sumptum id videlicet suisse ex Helis ladii των χρηςοιλαθειων libris; quum illud Photius in excerptis Helladiani operis, quod

iambicis ex versibus compositum testatur pag. exhibeat. Dixi, ηρχεν υναειας Suidam primum scripsisse ; quod deinde corrupit librarius quidam , fortasse quia, quod ille docuerat, Πν Ερμιραν μυονον γραφουσι ιρια του I , hoc ipsum scilicet, ut ηρχεν Ερμας helcesset, requirere videretur . Postea Κust rus aliquid ipse quoque ad Suidam depravandum contulit: siquidem nρχεν Ερμια , plane videns, sententiam vero omnino non Videns ; ut hoc , credo , cum iisdem illis , Πν Ερμιαν ι νον γραφουσι δια του I. melius congrueret ; quum editi libri omnes,

149쪽

Eν δε τεις myΙππωνακτος, haberent, in eo, quem is Cantabrigiae vulgavit, ex ingenio, opinor, Eν γαρ τοις posuit: itaque, hunc Iocum , quod minime voluit, certe tamen vitiosiorem reddidit.

f. XXX.

AD SE T. LXXXI. LIB. V. IN DEMETRIO.

Quid ait . . ain. , de quo Demetrius Phalereus aeripsIt. Holstentus, Menagius , Euhnius refutati.

Περι του δοκου. Quaeritur a doctis, quid sit περι του de quo librum Demetrius Phalereus conscripsit. Eruditus, nescio quis, ut apparet in libris Amstelodami vulgatis, γαρι scribendum ceu sei: Holstentus apud Menagium περι τοκου: Menagius vero ipse atque una Ioachimus Κulinius tenent χαρι sed explicant de opinione. Quos om nes vehementer errare mihi persuasum est. Emos enim , de quo Laertius, est ignis in speciem trabis emicans, a qua nomen accipit, pertinens ad genus των μετεωρον, .eu

150쪽

DIOG. LAERTII 8sταν iv.ετουσιων. De his Plinius lib. cap. 26. Emicant et trabes simili modo , quaritiκει voeant: Suidas et alii δαιδας appellant . Ut vero ita sentiam, moveor Achillis Tatii testimonio, qui de iis Demetrium scripsisse tradit isag. in Arat. cap. 34. Περι

πολλοι, ωσπερ και Δn κητριος. Etiamsi vero non exprimat, quis fuerit, quum multi serantur Demetrii, esse tamen eum, qui Phalereus vocitatus est, ex hoc ipso Laertii Ioco conjicio. His addo, Δοκος, si pro opinione sumatur, poeticum esse, et a prosae orationis usu alienum videri. Semel utitur Callimachus apud Eustathium ad Odys. pag. Issa 7. lin. 43., et I 6 I. lsin. 34. Sic , γ' ἔδει set et Xenophanes philosophus in eo carmine, quod saepius a Sexto recitatur , Δαος δ' ενι πασι τετυκται. Non tamen unquam, quod putaverit quispiam, Menagium legens, illud adhibet Sextus ipse:

quin, veluti minus notum atque usitatum , interpretatur lib. I. adv. lose secl. s I. his verbis, Δοὐν δε την δοκησιν κυ την