장음표시 사용
161쪽
decorvis Deio. Verum haec verba ab ipso Euhnio conricta, mihi Sane parum probantur. Si me audis, scribe, una tantum indita littera , ανεπιστρε rtfντα, quod est nihil eu-rantem . Ex quo efficitur haec sententia , cratetem aliquando detrito pallio , ovisam sellem adfuisse, nihil de vestitu laborantem'. Tiam graece ανεπιπεφης dicitur aribit eu-rans, ανεπιπο puas negligenter , et ανεπις ρεψια LSi contemptus, negligentia apud Clem. Alex. Strom. lib. 7. pag. 8 o. edit. Ven, Baiio nominis est, quod ea, ad quae minime convertimur, ea negligere ac parum curare videamur: επιπεφω enim est convorto , a quo habemus etiam ανεπιςρε 'insci grassις ρεπτι, Vel σινεπιπεπτει , denique ipsam vocem, de qua loquimur, ανεπιτρε - τρω : quam equidem in graecis glossariis iacit reperi; sed adhibet tamen Laertius invita Pythagorae secl. I . Aποδημουντατοις Ῥοιο ανεπιπεπτειν, Peregre proficisceπιι ad
162쪽
'ad fines ne respieito : Quod inserim repetit paullo aliter, Eις αποδημιαν βαδιζοντα Δη
AD SECT. XXVI. ET XXVII. LIB. VII. IN ZENONE.
Quid sit A πυρα τραη, qua usus Zeno perhibetur. Μe Iohomus refellitur; Versus Philemonis illus rantur. Gr eius ac Io. Clericus reprehensi. Οι δι Πανδα is non esse a Laertio.
163쪽
n δι οπούρας και λα Σανων : tum subjicit Laertii locum, o δε Ζηνων α πυρω τροφp εκε- χρητο και τριβωνι λεπτα, . Non dissimile illud Pli Iemonis, o ,ον ιο χας, nimirum sis- eas sciri Zenoni obsonium thiisse . Idem Supra seci. I. dicitur Xαιρειν συκοις χλοο- ροις και ηλιοκαιαις sic enim legere ma-IO , quam ἡλιοκαιαιs, ut in editis Ηλι κχιαι autem sunt, credo, Ilius , qui in sole siccantur , idem sere atque ut ista significent, Zenonem fictibus, tum viridi-hus , tum passis delectatum . His omnibus profecto illa comprobantur, Απυρορ τροφ' 'χρωμενος. Addo, et in Plutarcho esse απορα σιτια , et rursus apud Laertium in vita Pythagorae lib. 8. seci. I 3. Cca ευπορι-
quae caeteroquin facile praetermisissem, ideo mandavi litteris, quo M. Meibomi levitatem refutarem, qui απυρον Vmpp, grave mendum esse contendit plurimis verbis, idque, Seu Vocem ipsam spectes, seu sententiam Vel maxime οῦ pro quo οσπιων τροφp, Iegumi
164쪽
num alimento , legendum decernit. Sed om. nia, quae is in hunc locum congessit, nugae atque ineptiae sunt, ut ea ab homine vel mediocriter erudito contemni merito
Quod ad versus attipet Philemonis ,
quos eosdem recitat Clemens Alex. strom. lib. a. pag. 493. edit. Venet. sed ita, ut sit loco postremus, quem primum Laertius posuit , recte Is. Casau bonus Mne, in os mutandum ex eodem Clemente censuit hoc modo, Eις αρυς, θιον ισχαS. NOS addimus , et κεν, pro καινην pariter ex Cl mente scribendum videri: hoc enim multo
venustius ac elegantius. Ridet quippe philosophum poeta, luditque voce ipsa, vacuam philosophiam dicens tradere Zeno nem , qui esurire discipulos doceat; idemque, opinor , eam vanam ac sutilem esse ipsa nominis ambiguitate significat. Displicet vero Clementis interpres latinus, qui reddidit panam : tum Grotius, qui versus Philemonis edidit, ut in Laertio habentur λ quum tamen in Clemente, et or-
165쪽
do carminum p bah lior, & multo sit melius κενην, quam καινην, Ut modo osten di , itidemque Eιs αρτος , Οιον , Unus panis, obsonium caricae, quam Eις αἴτον cψcν ισχαs , panem obsonium βcus accedit, ut idem Grotius interpretatus est: nam si hoc poeta vellet , προς αρτον potius diceret, quemadmodum I. Clericus adnotavit: qui tamen et ipse aliquid peccavit, quod statuit, καινην τιν κενην praese- Tendum esse , mentem videlicet ac propo situm Philemonis nota videns.
Jam illa οἱ ips Ποσειδι Arnit extrudenda : quippe adulterina meo judicio sunt. Videntur primum adscripta in margine codicis ad Posidippi carmina, quae superio ra Philemonis sequuntur, quasi οἰ δε Π ςιχοι: postea vero in orationent Laertii temere injecta .
AD SECT. LxvIII. LIB. VII. IN ZENONE.
166쪽
erratum detegitur: a quo etiam vitiosus Laertii l ens uitiosior factus. Idem sanatus. Quid Gλλογισώνιος Διαφορωνα , additum.
Perperam αξιωμα διαφορουμενον inte pretati sunt, Aldobrandinus pronuntiatum in dubium vocatum, Meibomus ex Ar r Sio pronunciatum ambiguum. Quid ilIud sit, a Fabricio expositum in commentariis ad Sextum Iib. a. adv. Iogic. seci. Ios . his verbis. Vocant Stoici αξιωμια διαφορουμε νον eaudem enuneiationem bis repetitam , si Pe , ut supra dixit , δις λαμβανομενην ita , ut posterior non disserat a priore, sed ita, sic ii disserret, ponatur: quare etiam diei- tW διαφορουμbemn, ut, ri dies est, dies Mi.
167쪽
Porro Ioaeh. Kulinius nihil inter pronunciatum διαφορουμενον ac constans ex ματων διαφεροντων credidit interesse magno sane errore . Alia iis enim Plutarchi verbis ex libro Περι του ει ην ista subnectit, z Rerum hoe axioma διαφορουμενον , ει - ερα ε , spodis πι , ουδεν ι λο ζωον συνιησι πλην ανθρωπος ' . Quippe διαφα- ρουμενον , a Kulinio additum: quum certe ejusmodi non sit illud effatum , ει ημερα, φως εςι; Verum enunciatio constans αξιωματων διαφεροντων : esset autem ta- Ie . si dixisset Plutarchus, ει nμερα ες ιν, μερα εοι . Audiatur Sextus lib. 2. adv. logi C. Seci. Ios. GYo τοινυν συνεστηκεν
168쪽
Sed, ut ad Iocum Laertii redeam, sicut addendum μερα ε ιν cum Valesio dixi, ita, ubi ait, Aπλα μεν ουν ες ι Yα συνεστωτα εξ αξιωματος itan διαφορουμενου, nεξ αξιωματων , omnino abjiciendum n εξαξιωματων, existimo : quod locum habet tantum in sequentibus , Ουχ απλα δε ες ι
εξ αξιωματων. Vocum similitudo ac vicianitas librariis errandi caussa profecto fuit. Haec eadem, in quibus versamur, Ioachimo Κulinio mutila videntur. Sed quoniam is, quid ista sibi vellent, non intelligebat, ita ex Ingenio supplevit, ut ea reddiderit multo depravatiora , quam essent. Audi:
169쪽
teres dicebant: de quo Magentinus in corn-ment. ad analyt. prior. Aristot. Pag. 3. Πετερον τεθεικε -) διασυελλων
ες ιν ' nμερα πα-: quod sic I ullius in quaest. Academicis: Si Deer , Iucet ; luere autem , lueet igitur.
AD SECT. LXXIIII. LIB. VII. IN RENONE.
De veritate ae salsItate essati caussalis . Laertii Ioesta explicatus. Pro ain λοον, Auini, ον repositum . sui a Rustero depravatus.
170쪽
διοτι νυξ εςι , Διων περιπατει. Abjecto ανακολουθον , subde Moλουθον 'quo modo Laertii locum V, Αιπιωδεs νε δος Suidas effert. Nam, quia posuit Laertius , effatum caussati sic Mταδει dicunt grammatici latini esse verum, in quo
porterius consequitur id , quod est priui ,
quo caussa redditur; non autem vice versa: ita inquit falsum esse, si habeat τω λn- ποντι το αρ χοιλενον ακολουθον, id est, si prius consequens sit ejus, quod ponitur porterius. Si ανακολουθον scriptum esset, contraria sententia eisceretur . Exemplum , quod adsertur, Δισι νυξ εςι, Διων περιπατει, exprimit eam falsitatem, quum cauusalis enunciatio, stan εις ακολουθέν ληγει, non desinit in eo, quod consequens est: nec enim istud, nox est, caussam exhibet, cur perambulat Dion. Enunciatio vitiosa ob id, quod sit τι ληγοντι το V Eos ιενον ακολουθὸν, haec esset, Διοτι φως ες ιν, nμερα ζ