Ignatii Rossii Commentationes Laertianae

191쪽

vis nulla post mortem promittant praemia virtutis , quae tamen eos omnino sequentur . Plana haec quidem certe atque inter se apta ac cohaerentia videntur. At emendata a Sal. masio utique non sunt ejusmodi. Neque enim haec , isod ... separatam ab asseetiabus irrationalibus habet substantiam ac post eorum interitum remanentem, convenientem naturae suae habet perstilonem, nectuntur cum illis , Sed etiamsi quis ponat modi talem esse animum; quippe quae postulent, id modo adsertum a Simplicio fuisse, animum superesse extincto corpore.

Jam illud quoque, rationem τοιs αλο- γοις παθέσι uti , tamquam instrumentis, quoi salsum ac ineptum , ae ipsis αλογοιs πα-γεσι αλογωτερον , SaImasius pronunci, vit, recte omnino dici potuisse, pronum est ex ipso Simplicio agnoscere . qui eandem pag. ISI. sententiam expressit in his: Αλλα

192쪽

ται. εαν δε etc. Audis, ut animae facultas rationalis uti dicatur τω σωιλατι και τ'αλογω , ωs οργανον, eorumque minis

rium ad sui ipsius bonum referre Quemad

modum supra idem scripserat, την λογικην δυναμιν προς το οικειον αγαθον των α γωνπαθων χρησιν αναφερουσαν . Nam idem Sim. plicio ri αλαγος ζωn ac τα αλογα παοn . Hoc in loco primum vocat αλογουs ορεξεις, quas inquit propter bonum animantis a natura tributas. Postea appellat αλογους ζωαs atque iterum αλογους πεξεις. His adde, quae habet pag. 3. Aλλ' αἱ μεν αλογοι πεξειs,

Dixi, locum Simplicii, de quo hacte I x nus

193쪽

nus egi, sanum ac purum esse: sed excipe, quod mutandum in ;

hoc est , Illud autem certe mirum videbiatur, quod haec praecepta eos, qui istis o temperunt. . . beatos ac felices reddant, quinosus habeant virtutis praemia poli mortem polliceri. Restat alter ejusdem Simplicii Iocus , quem habemus pag. 6. his verbis: Δηλον,

Jam ad illa, Ουδε των oντων ημων, ita Salmasius: Corrupta haee esse nemo non Pydcos . . . Eui, inquit, corporis curam gerit, aeque hominem curat, neque ea, quae Per

194쪽

nostra sunt : hie esse debet sensus. Vetus liber Iegit οντωs , cmnino recte. Torae res eribendum , των οντωs . Sis

apud ipsum Epictetum paullo post distim

guuntur τα, r/Mτερα εργα cb his, quae non sunt μιν . Idem tamen lentur ex Pu gata, τοι OUrsis rataων, quae Pere nolIra Iunt. οντως esse legendum pro οντων, nemo ne

gaverit . Ita supra , ὁ δε οντωs ανδ ρωπος ειναι βουλο αενos . Hactenus Salmasius ; qui bene quidem, quod eντως ex veteri codice

adfert; at admodum inscite, quod, των ον-Yωs vi δων, interpretatur, sae vere nostra sunt; ideoque, των erτως ημιετερων, ex in. genio legit; vel, των οντως η λων, in ean dem sententiam accipit, quasi genitivum ex nominativo casu , Tα οντως ημων . Nam , Oine ανθρωπου, τιρε των οντως ψμων επιμε-

λειται, significat, Nec hominis, nec vere nostri curam gerit. Non enim dicit Simplicius , corpus non esse nostrum; id quippe mirum atque adeo ridiculum videretur ;sed illud omnino, quod nos, non esse defendit, quia, Η inquit, ερον αν is ms. I 3 Λα-

195쪽

Superius, quum Laertium eXponerem, praetermisi de Κulinio dicere, a quo etiam corruptam ac male acceptam ejus sententiam suisse intelligo. Lege ejus adnotationem ad illa, Tmις μιαν το κατατο κατα την opμην διοικεισθα M idque perte, quum res non sit obscura, profecto .cγgnosces .

3. XXXXIIII.

AD SECT. LXXXuIII. LIB. VII. IN ZENONE.

De s:ie, qui est secundum Stolaos congruenter natuis rae vivere. Quomodo Laertius sit legendus.

Κατ' πετην αυτου habent editio Amste- Iodamensis ac Stephanianae , quae Sane em

196쪽

mendandae ex Basileensi ac Romana: ubi

την των Oλων ζ nimirum, Finem esse eo gru enter naturae vipere; quod est secundum propriam ae universam naturam vivere. Memdum sertasse originem ducit ex superioribus , Τελos ειπε το ομιολο Mycvs τla φυσει, οπερ ε G κατ πετυ .

Deinde, o αυτος-τω Διι, omnes Laertiani libri, praeterquam qui Romae prindiit , cujus est lectio verior, o αυτος ων τοι Διι, hoc est, Recta ratio omnia permeans, idem, atque his ipse Iuppiter rerum omnium moderator. Certe qui noverit, quid sentirent Stoici ac quo modo loquerentur , multo hoc, o αυτος ων inquam , aptius ac

commodius judicabit. 3. XXXXV.

AD SECT. LXXXXIRI. LIB. VII. IN ZENONE.

Boni participes non esse, nisi ratione absoluta praeditos. Mendum esse, Λοι- η εχ λο ινεω Pro quos Araiaa - λογα. supponitur .

197쪽

En alia boni definitio, quae Diogeni

BabyIonio tribuitur. Nos vero a doctis non bene perceptam paucis declarabimus. Issa enim δεογιο , η ας λογικ Sic accipiunt,

Earione Iraediti, vel quasi ratione praediam quid autem sit istud, III quasi ratiora praediti, profecto non intelligunt. Scribe

igitur me auctore Λογικου δ λοινον, hoc est', Rationalis, ut rationalis est. Nam bonum esse in homine dicebant Stoici tantum , quia ratione, eaque perfecta praediatus sit. Sic Seneca epist. v It. Hominis bocnum non est in homine , nisi quum in ilio ratio perfecta es . Quare pueros et indoctos negabant boni participes esse. Iterum Seneca eadem epist. Atqui non magis in amanue honi eapax est, quam arbor, aut rem

rum aliquod animaI. Quare autem bonum in istis non est ξ oia nee rario: Ob hoe in

rnfonte quoque non est: nam et Mis deest. Lege Lipsium sib. a. manuducti ad philos. Stoic. dissert. aa. g. XXXXVI.

198쪽

3. XXXXVI.

AD SECT. LXXXXuI. LIB. VII. IN ZENONE.

Quemadmodum SisIei maIa partiantur. vis κακαν In vis Κακουν mutandum.

AD sECT. LXXXXVIII. LIB. VII. IN ZENONE.

Quid seeundum Stoicos Πινακτησα.

199쪽

Haec ad verbum sonant, Et quidem semper praesentia bona, virtutes Iuvi ; non semper autem praetentia , ut laetuta , deambulatio : Sed dubium est, cur ambulatio , quae inter αδιαφνα locum videtur habere, numeretur in bonis. Equidem sic existimo , ambulationem heic designare sapientes sermones , praesertim dialecticos, id est,

cribunt Suidas V. Διεξοδικει ac Laertius . quos philosophi habebant, maxime Stoici

in porticu deambulantes. Supra Sect. s. Ανακαμ πτοον εν τp ποικιλ p po ... διεθε roris λογους, id ' est, is portisu varia inambulans Zeno sermones habebat. Sic περιπατοι , quum loca, in quibus philosophidisserebant περιπατουντες, tum etiam ipsas, quas inter deambulandum habebant, disputationes exprimunt e unde illa περιπατον Σπιωσθαι, περιπατον εχειν ζ et Aristophanes in Ranis, ου σοι γαρ εστι περιπατos καλλις α πίρι γε τουτου, hoc est, διατριβn καλλις α , ut ad haec antiquus scholiastes. Vide Η. Stephanum in theri graec. Non

omit. Diuitigod by Corale

200쪽

omitiani versus Platonis comici apud Athe- .naeum lib. 3. et lib. 7. quibus Stoicos pedistringit :

Και Teias λατριβαις, ἐχ περ αποδεδρακοτα. . Quos idem Athenaeus lib. 4. recitat paullo aliter , Batoni adscribens. Haec ipsa του Περιπατησις significatio Stobaei verbis, quae sunt in eclogis ethicis,

pag. 166. ubi de bonis ex Stoicorum sententia loquitur, sane comprobatur. Nam is quidem φρονιμην περιπατησιν appellat. Audi: λιραν, και ευφροσυνην, φρονι in sic enim legendum, non Mia μνην , ut editum est περιανατησιν, ουτε πασι τοι φρο νιμαγις εςι scribe ειναι in ε αει. Deinde φρονι Ap Σαριπατησει opponit την αφρονα απαρισιν insipientem responsionem, Sermo 'nem faciens de malis, quae τοις αφροσι non semper adsunt ex eorundem Stoicorum

decretis . Itaque, Δυπην δε , inquit, και