장음표시 사용
221쪽
Est unus ex libris Chrysippi, qui ita inscribitur. Sed vitium inest in verbis. Καιπεριεχοντα σποραδ ν, και ου σωματικας γ- τα in λογικας. Nos unam litteram permutando facile tollimus : ita videlicet, Καιχαριεχοντα σπορα, ην, και ου σηματι ταs ζητησεις λογικαs : quae sic latine reddimus.
Logici loci ea, quae Iunt extra quatuor di serentiar praedictas: quaeque sparsim tradiaiar, non tu corpus re aetas Itali ad verbum e graeco, E non iv corpo) quaestionei logicas continent.
Laettii epigramma de Pythagora enarratur. Eiusdem sinendator corrigitur .
222쪽
Planissima sententia: Talis erat Ouigorat rapiens , ut ipse quidem non tangeret carnes, ac diceret, rate nefas ; sed alios tamen iis pasceret: miror rapientem: ipse Hebat quidem, non agendum injuIte; olios autem injuria inciebat, inare nihil erat, cur in
editione Amstelodamensi, adnotat.. 2 4. Iectio Stephaniana, Aoos αρ ην αδικοον, rej, ceretur, eique haec, Auras εορ γ αδικειν, ex ingenio substitueretur. Scripserat porro Laertius seci. 12. Λεγεται δε και πω sc Πυθαγοροs πασιν ασκησαι τους αθλη- τας : ideo heic dicit δ' αὐiis . Quamvis id verius Pythagorae τορ αλειπτpsubinde tribuatur,
AD SECT. XXXXVI. LIB. VIII. IN PYTHAGORA.
-κ-, quod in proverbio erat, de magno Pythagora diei coeptum. cum Laεrtit mancum erae . Quae L dea
223쪽
Ex LIBRO VIII. desunt, ex ingenio supplera. A-- δι- minat subdiistitia esse. Ad Α- M. , in margine libri primo apoposita . Etiam Αλ-- , δε φασι τινες , aliena videri .
Novum plane ac inauditum , TO A vos ες α ad Pythagoram Zacynthium, qui fuit musicus, pertinere . Omnis enim antiquitas id , tamquam de Pythagora phi- losopho ab ejus discipulis ac sectatoribus usurpari solitum , celebravit. Eundem linsum philosophiam εν αποπητον tradidisse, Omnes norunt: quod certe de musico prodidit nemo . Suidas quidem diserte, Eσς αυτοs εφιε, ad Pythagoram philosophum retulit, sic ista ex Laertio describens: Aυ- Tos sφα . Τουτο παροιμιακον επι πυλγο s
224쪽
DI G. LAERTII 16sτου φιλοσοφου εις τον βιον . Ego igitur mutilum hunc esse locum opinor, seu post verba τριτος , credo dosiderari quidpiam, quo caetera, quae post habentur, de magno Pythagora fuisse dicta demonstraretur. Hoc totum hac ratione confirmo. Nam si, ταποππα τns ς ιλοσωφι , ἡ και το αυτος εφα etc. Zacynthium ad Pythagoram, qui tertius ponitur, Spectarent, quartus omnino praetermitter tur; quum tamen Laertiui quatuor se dicat nominare velle, qui iisdem fere temporibus vixerint. Fortasse Laertius scripsit ita, Tρι-
Tos Ζακυνθιοs -σικος, τεταρτος αυτos mos quo modo eos, quorum vitam exponit, designare solet, quando caeteris, qui eodem appellati nomine fuerint, adnumerat ου φασιν ειναι ταπρορητα τηε φιλοσοφιας εφ' e και Yo Ainos εφα παροιμιακον tis τοβιον ηλθεν. Illa vero , ἀυτο ν ωαο Mos, quae Cum caeteris non conveniunt, tamquam alio
225쪽
φιλοσοφιας αυτων διδασκαλα , sententiam exprimas Sed ea tamen, dico αυτων διδασκαλοs, unde orta sint, videor conjectu.ra adsequutus. Nam fuerant , opinor , ad
haec Aυτος εφα, in margine adscripta, τοΑυτος declarandi caussa . Deinde in hist riam Laertii temere illata sunt a librario quodam imperitissimo , qui omnia fere , quaecumque ad oram codicis reperit, in mediam orationem ingessit; itaque effecit,
ut corruptissimum Laertium ac mendosissi. mum haberemus. Ita porro ad istud, Αυ- τος quod erat semper in ore Pythagorae auditoribus , appositum est, Αυτων διδασκαλοs , quemadmodum ad illa Aristophanis in nubibus vers. Isis. - μη 'κεινος ιν επι τυ sp, in scholiis haec adnotantur, ΤΟ/Eκεινος κατ' . Aλλως G E-
226쪽
Sed alia quoque , nimirum , ET GΦλιασιος σωμα ητης, αλει-ης, ας φασι τινες, interpolata mihi videntur. Γνωια forsan haec tantum , Eτερα Φλιασιος mcrarinis . Caetera Αλειπτης, οus φασι τινες, ni fallor, adnotatio quaedam sunt otiosi hominis; quia qui modo σωμια ητα, an tea αλειχροης Vocatus seci. 12. per illa, οἰδε Πυθαγναιν αλειπτην τινα. Enim vero σωμασν ris idem, qui αβειχ . Suidas, Αλει rata ' οι arpos τους αγων επασοντες . Vide etiam PoIlucem Iib. 7. cap. 3. et lib. 3. circa finem.
AD SECT. XXXXVII. LIB. VIII. IN PYTHAGORA.
227쪽
est, Id deelarari etiam epigrammate, quod feris Neaetum. Inepte Aldobrandinus, Est aliud quoque hoe epigramma simplieirer scri
tam , et ex Ambrosio Meibomus, Simplex est Mie epigramma , verbum pro nomine capientes . Iidem, Aldobrandinus, Inquam, Ambro. sius ac Meibomus insta in quadam Pythagorae epistola ad Anaximenem, illa, ri λεις οι ονουσι τας πολεις ωιλει, ετε quae Is. Casaubonus ita correxit, Eι'cλεις οἱ eνηι ι satis ridicule interpretati sunt, Godsi vos augures civitates deseruis , et, Si vos augurio urbes deseretis, quasi eιωνιςαι legis. sent . Sed ineptior Meibomus, qui oνηιπι ex emendatione Casauboni posuit in editio. ne Amstelodamensi; et tamen nihilominus
interpretationem Ambrosianam sequutus est.
Est autem hujus Ioci haec sententia, .ο ri τοι, qui excelutis, urbes deseretis .f. LVIIII.
228쪽
AD SECT. LXI. LIB. VIII. IN EMPEDOCLE. Epigrammatis ab Empedocle eompositi I ab interpretibus vero non intellecti sententia panditur. Παυσα ν ιητρον υιον,
Aσκληπιαμὶν πατρις εθρεψε Γελα. ος πολλους μωγεροισι μαρωνομενουs καμιτοισι Φωτας απεπε λεν Φερσεφονris Osoων .Enωνυ My heic est habens nomen rei eonveniens . Nam qui medicus est, multas. que aegritudines depellit, Παυσανιns vere dicitur. Hoc non viderunt interpretes L ertii ; quorum alter inebrum , alter Harum επωνυμ ν reddidere.
AD SECT. LXIII. LIB. VIII. IN EMPEDOCLE.
Potam IIIa ex Laertio atque adeo e rerum natura tollitur. Laenil loeus commode explicatur. Nostra de Potamilla conjectura, multo Κuhniana probabilior, proponitur.
229쪽
Expungenda est, opinor, haec ατά- μιλλοι; de qua nulla ab antiquis scriptori. hus mentio facta reperitur. Legitur ea qui. dem vox in editione Romana; sed Basileen. sis ac Stephanianae non habent. Nec vero το φησι, quod aliqui putent, caret, ea sublata , recto casu: Heraclitus enim, vel Heraclides commode subauditur hac sententia , Magnam vero Agrigentum Empedoclem potare, ait Heraclitus ) quod eam urbem oetingenta hominum millis ineolaia
NMετ' - πολεως etc. Quibus carminibus continuo subjicit illa. Μεγαν δε τον Ακραγαντα εἰπειν .De Potamilla autem accipe, quid verosimilius putem . Nam quum A αγας , tum urbem ipsam, tum etiam fluvium, ad quem sita est, significare possit, quemad-
230쪽
modum antea Empedocles , κατοι ξανθου ραγαντοs ; ad haec Laertii, Mεγαν δετον Ακραγαντα ειπειν , GraecuIus fortasse adscripsit, Ποταμ . αλλ. quod est Ποταμναλλοι, vel Ποταμος αλλοις : quae notae deinceps in orationem Laertii, quod ei sae. pissime contigisse, pluries diximus, receptae sunt. Ex' his conflatam conjicio Πιτ μιλλα, quae nomen auctoris, quod deesse videbatur, referret: Iectumque est φησι Ποταμιλλα . Atque haec quidem opinio Menagii testimonio comprobatur , qui hoc ipsum , Ποταμ ον αλλοι , Potamillae loco in codice Palatino esse, nos certos facit. Ioachim. Κuhnius porro aliter haec explicare ac constituere conatus est. Verum, si nostram cum ejus sententia conserat intelligens ac eruditus lector, nostram, inquam, certe longe illi anteponendam ducet.