장음표시 사용
211쪽
planum sit insequentibus verbis: quae, quoniam ab eruditis nequaquam percepta , ac pravissime sunt e graeco translata , he iterum latine reddere est opus: Ideo tantum in pleniluniis deficere ae in mense positam e regione Iolis. oia, quum Obliquo eursu feratur , ad solem eouata, latitudine dissere, aut in aquilonem , aut in austrum magis vergens. Qando autem ejus uritudo recundum solarem orbem , quique per medio signa dueitur, fuerit, unaque soli e diam rro adversetur; tune deficit lana: quod tumis thesis tantingit, sum is reorpio, tum in ariete et tauro , quemadmodum ait Posidonius . Iam singuIa consideremus. Dixit Κι νηλεν n κατου quasi κατα λοξν κυκλου:quomodo PIutarchus de fac. in orb. Iun. pag. 923. Eξελιττεο δ αι, inquit, κατα λας κυκλου την γην, ex CIeanthis Samii sententia. Κατα λοξου autem, οἶς προς τον ἀλιον. est motum Iunae obliquum esse, ut ad S Iem refertur, seu comparatum cum sole.
Eodem modo Aristoteles de mundo, δεον
212쪽
ηρος την θιομενην ait. Male AIdobrandinus ωs arpos τον ἐλιον, utpote in Iolam conve so . Quod vero sequitur , Παραλλαττει τω πλατει , n βορεισερα , n νοτιωτερα γινωπινn , denotat motum lunae secundum i titudinem orbis signiferi , quem κοιτα πλα- τος vocant astronomiae doctores; quum sit alter in longitudinem per zodiaci signa duodecim, quem iidem κατα ιληκος appellant . . Caetera ita legenda, οταν μεν τοι υπλατος αυτης κατα τον ἐλι .oν και τον διαμεσων γενηται; quemadmodum habent Stophanianae editiones; non, ut Romana. κα- τοι το nλιακον και πων διοι μεσων . Quid autem sit , o ηλιακει και o μεσων ,
quod Laertii interpretes plane ignorant , dicam verbis antiqui scriptoris, εις τα Aρα του φαιννα. cap. 7. qui vulgo Eratosthenes , aut Hipparchus creditur: οτι δε και αλ-
213쪽
κώ η σεληνn. Et apud Achillem Tatium in
lipticum ab eventu nominant, pervenerit; a quo sol quidem ipse neutram in parte recedit ; Iuna vero obliquo itinere propemodum quinque gradibus in austrum hor amve declinat. In reliquis scribendum potius, rim-
ται To πλαυς αυτης, ut Romae vulgatum , quam Κινειται δε , ut a Stephano: rursus , κα- υν δια μεσων, ut ab isto;quum editio Romana mendose , κατα των
δια μετων, Mic quoque legendum offerat. '
214쪽
AD SEcT. CXXX VIR LIB. VII. IN ZENONE.
Quae git s. Διει ac του Συμ via ratio secundum Stoli eos. Pro, βι δε τἀ ω--, melius videris amna suo τε . ForSan , N διου του ζν κα ms, . Ea dem quo spectent . Locus Platonis de significationa τἀ Ηναι enodatur e tum alter Athenagorae non disissimilis . Quaedam ea M-E--ο- declarantur ae emendantur.
Δι Oν τα δαντα, Per quem omnia ἐequidem non improbo: sed Stoicorum doc. trinae est accomodatior explicatio nominis. quae in Τheodoreto legitur , Θειαπευτ. orat. 3. pag. 4s. edit. Sylburg. Δια δε, τοδια παν των χωμsν πνευμα. Sic Arati schoeliastes sub init . Και γαρ τον αερα , Διακαλουσιν . ουτος γαρ εςι κατα os Στωικο , O δια παντων διηκοήν . Quare, si quis Laeotium
215쪽
tium credat ita scripsisSe, Δια μεν γαρ φα
nia permeantem, probabilis mihi sane haec conjectura videretur. Jam illa , Η δια του κεχωρηκεν , etiamsi videantur obscuriora, tamen, quid sequutus sit Laertius , vel quisquis ea in margine codicis adscripsit nam esse μο- βολιιλαια, aliqua mihi suspicio est: quam suspicionem meam confirmat Ambrosius , eadem interpretari praetermittens id mini.
me obscurum existimo. Voluit nempe utrumque nomen , Δια et Z α componere ac explicare una sententia ; cujus rei Plato auctor est, ex quo is plane similem interpretationem expressit. Verba Platonis in Cratylo tom. r. pag. 396. edit. Serran.
sunt huiusmodi : Area νως γαρ , οιον
216쪽
Διι και Ζηνι. Sic etiam in scholiis ad
εις αερα. . Qua de re illud est apud Eusebium praepar. evang. lib. 3. cap. II. pag. IO8. Ηρα τουνυχα απο που αερος κε - κλημενη. Plato autem in Cratylo pag. 4O . tom. I. edit. Serran. Iσως δε , inquit, ναετεωρολογων O vo M. επις τον αερα Ηραν
217쪽
nis alterius, quod est Ηρα, alterum, quod est ab , incipiens . Nam si , inquit. Ημα pluries dixeris, αηρ emcies ac exprimes ipsa litterarum pronunciatione: itaque Ηρα-
Ηρα erit Ηρ αν α . . A Platone accepit Athenagoras pag. s s.
edit. Oxoniens. cujus locus ab Aegid. Menagio una cum altero Platonis allatus, neque tamen intellectus est: Ηρα o αηρ, και
: quod significat , Ηρα ni αυ, hoc etiam ipso nomine, si Eeminatum connectatur , simul muneiante λ siquidem . ut paullo ante dixi, ΗραΗρα est Ηρ αγα, non habita ratione litterae a superstitis in altero Ιφα. Quam autem perverse haec explicarunt eruditi viri , Conradus Gesne rus Athenagorae interpres, Et Iuno aer,
quod pei nomen ejus graeeum approbare Iotest . 1 α enim Iuno est , cujus pocabuli
218쪽
eaedem Et erae dissolutae , si alio modo eon.-jungantur , οιηρ sonabunt o tum Maurinus editor librorum Iustini et Athenagorae ac corrector Gesnerianae interpretationis, sino aer , ipso etiam nomine, ii ipsum sibi ive imponatur , id sonante ' tum denique Edu-ardus Dechairus, qui Athenagoram Oxonii vulgavit, ac pariter Gesneri interpretati nem recte emendasse sibi visus est , his verbis , Iuno Ηρα aer est, etiam nomine ipso, si ipsum secum transpositis litteris empendatur , enunelaote. Hi sane, nec Athenagorae mentem, a quo ipsa Platonis sententia reddita est , nec omnino vim vocis επισυναπτοιτο percepere. Item
μενου non est vertendum id sonante , id se nunesante ; sed simul enuneianie: non enim dieit , simpliciter Ηρα exprimere aerem , verum duplicatum ac conjuncte prolatum,
hunc sonum reddere. Paullo aliter auctor τν μεγαλου ETυμολογικου Sic , Ηρα ... n αυτn πιν αερι εστιν - γαρ πατηρ πατρα, και μητηρ n'
219쪽
Quo loco nos quidem legimus πατρn, tinn Vn: non eniim ex πατηρ, μητηρ , litteris transpositis, fit πατρα, μnτρα; sed omnino πατpri, μηVn fieri debet. Dixi, paullo aliter ab hoc scriptore rationem ejus nominis traditam ; quamquam fortasse is quoque hauserit a Platone, aliter illa, Θεις πην αρχην επι τελευτnν, ac nos, interpretatus , ita scilicet, Prima tittera in ulliamum locum Iramula, quo modo αηρ fit Ηρα. Verum nos melius Platonem exposuisse, quae proXime sequuntur, Γνοιης αν , ει λεγοις To τns Ηρας ονυλα, satis declarant,
AD SECT. CL c. LIB. VII. IN ZENONE .
220쪽
Ita Amstelodamensis ac Stephanianae editiones: quae corrigendae sunt ex Basileensi ac Romana , in quibus est amos ταμιεταξυ: quam lectionem, εν αυτore, quod sequitur, confirmat.
AD SECT CLXXXIIII. LIB. VII. IN CHRYSIPPO.
Scripserim ομοιον, hac sententia; Gam ob caussam, et contra consuetudinem, et proconsuetudine similiter disseruit. Desideratur ramen o ἰον, tum in libris a Stephano edi. tis, tum in schedis regiis, ut Aegid. Me nagius testificatur,