Ignatii Rossii Commentationes Laertianae

201쪽

I4o ET LIBRO VII.

pag. Is 7. iterum nominat την φρονιμην ριπατησιν inter ea bona, quae ad ultimum finem spectant: cui ex adverso statuit την ἀφρονα ερωτησιν, Insipientem interrogationem mala inter eodem pertinentia. Sed insta apud Laertium res est apertior , ubi de ossiciis sermo est. Nam sic ait Sect. I s. Και αειτο κατ' ac Trin ' me αει δε, Tosρωταν , το αποκsινεσθαι και περιπατειν .Quid enim sit το περιπατειν, de laiant illa , To νωτφν και αποκρινεσ3χιζ quema modum Stobaeus υν περιπατησιν, atque τηνερωτησιν και την αWκρισιν usitato Stoicis dbeendi more perinde accepit.

f. XXXXVIII.

AD SECT. CXIIII. LIB. VII. IN ZENONE.

DefinItio voluptatis expollita. .

Ηλνη δ'ε εροτιν αλογος επαρσις ε p' αἴρετον δcκουντι μαρχειν. Hujus definitionis ea vis est: Voluptas est animi elatio rationis expers propter bo

num id enim est αδετον quod videatur

202쪽

DIOG. LAERTII I Iadesse; vel, ut cum Tullio dicam Tuscul. quaest. lib. 3. ex opinione praeientis alicujus boni . Male explicarunt latini interpretes hac sententia, Propter id, quod videat expetendum.

3. XXX XUIIII.

AD SECT. C v. LIB. VII. IN ZENONE.

Iaplantum esse omniar stultoeum tamen quaedam diaci et quemadmodum domu1 , licet ea civitatis sit , aliquo tamen modo ejus etiam dicitur, qui illa utatur. Laertius ex coniectura emendatut δ ac pro σεν. δι-ν seu των Αδικων subditur τω Φαεν.

anum non esse hunc locum mihi quidem perspicuum videtur: neque enim percipi ibia possunt, ον τροπον και Yων αλκων, αλ λως μεν Tris πολεως, αλλως δε των νων φαμεν . Equidem opinor, mendum Ixtere

203쪽

tere ii vocibus τοιν αδικων . Ac quoniam Basileensis editio τον αδικον praeseri, venit in cogitationem , scriptum a Laertio suisse τον Dinoν : unde sententia elegans ac Stoicorum doctrinae maxime accomodata ,2-admodum et domum alio modo emtatis , alio utentium esse dicimus. Est quodam modo similis in iis, quae Tullius ex Chrysippo disputat lib. 3. de fin. cap. 2o. Sed , quemadmodum theatrum quum commune sit, reete tamen dici potest, ejus esse eum locum, quem quisque occuparim, sic in urbe mundove communi non adversatur jus, quominus Iuum

quidque cujusque sit. f. L.

Panaetium , Boethum, PosidonIum ac Babylonium Di genem, immortalem esse mundum consessos. Phiis topia sententia de Diogene, haud cognita Gelenio, Mandio ac Iusto Lipsis , declaratur. Diogenem , de quo Philo , non esse Apolloniatem , ut a Maris geyo adsertum. Mendum e Philone subIatum.

204쪽

Panaetio, qui mundum non esse interiturum voluit, tres alios Stoicos, qui idem senserint, adjungendos, a Menagio est ad. notatum ; Zenonem scilicet Sidonium , de quo Numenius, et Boethum ac Posidonium ,

de quibus Philo memoravit. Verum a Phi. Ione id ipsum , quod de Boetho, Posidonio ac Panaetio, etiam de Diogene Babylonio proditum est. Afferenda heic ipsius verba ex libro de mundi immortalitate pag.

6so. edit. Turneb. eorumque vis ac significatio . eruditis non bene comprehensa ,hreviter exponenda est: Bonoos γουν καικαι Παναστιει, εν Tora

quae ita Gelenius, Sie Boethur, Pt sidonius, Panaetius , viri Stoica doctrina va' lentissimi, tamquam eorrepti numine, oπis' ais exustionibus et instaurationibus , trans

205쪽

gerunt ad divinius de immortalitate mundi placitum. Euin et Diogener etiam tum j penis fertur subscripsisse huic sententiae . Non dissimiliter postrema, Δεγε ιι δε και Διογενης etc. interpretati Mangeyus, sinet Diogener etiam num juvenis fertur his jam supra dictis consensisse; ac Iustus Lipsius phys. Stoic. lib. a. diss. a 3. Dicitur et Diogenes, quum juvenis erret, subscripsisse istis.

Quos omnes vehementer errare, mihi est apertissimum. Sic enim illa certe reddenda suere, Idem de Diogene, Nos δογμια videlicet της αφθαρσιας του κοσμιου αυτ λο-

λησαι, sertar, qui, dum eras juvenis, Stoicis omnino consentiens serat . Nimirum Stoicorum principes, inquit Philo, Boethum , Panaetium ac Posidonium, suis mundi exustionibus ac renovationibus abjectis, divi. nius de ejus immortalitate dogma postea amplexos: istud ipsum de Diogene tradi

206쪽

ejusdem familiae scita maxime propria, non ii, qui ab ea disciplina recessere, nec sententiae, quas, ab eadem prorsus alienas, amplexi sunt : ut ore, huic sententiae de mundi immo talitate , vel istis, Boetho scilicet, Panaetio ae Posidonio, subseripsisse aut eomensisse , intelligi omnino non possit . Συνεπιγραφεσθαι autem significat , consortem ac participem esse; quo modo usurpatum videas ab Alexandrino Clemente stromat. lib. 7. pag. 86o. edit. Ven. cujus haec verba, Αλ

γραφεσ3M ; sic ab Herveto conversa, Qin etiam decet eum omnes precer et probe s cere et eum probis ; est enim periculorum eum peccatis aliorum communicare. Multo illud absurdius , quod in 'suis adnotationibus subjecit Mangeyus, Diog nem hunc Apolloniatem videri. Loquitur enim Philo de Stoicis, qui mundum perire ac ignescere arbitrati, deinceps ab hac opi K nim

207쪽

Ex LIBRO VII.

pione desciverint . Quare de Diogene Babylonio nobili Stoico sermonem heic esse non est dubitandum. De Apolloniate autem , cujus aetas longe Stoicorum tempora anteivit , nihil hujusmodi accepimus. Addam heic , antequam finem facio , aliud quiddam ex eodem Philonis libro , quod quum legerem, mendose editum, pra-veque itidem e graeco versum deprehendi. Habetur autem id pag. 64s. ejusdem

dita a Gelonio sunt, Adeo stultam est 10Llicitum esse de mundi interitu , sed in quae-

208쪽

DIOG. LAERTII

stionem venit tantam hoc etc. tum etiam inscitius a recentiore Philonis interprete ac aditore Mangeyo , pero adeo stultum est ambigere, u rum mundus prorsus in nihil interit, sed si recipit ex ordinatione mutationem . Tu vero , nisi errare mavelis , scribas hac sententia, Neque enim erat adeo pecora Euripides nimirum, qui

scripserat, δ' ουδεν των γιν λενων

etc. ut dubitaret, an mundus interiret in nihilum , sed potius an auarum partium ordinem ac deseriptionem amitteret , seu variis

elementorum atque corporum formis ad unam eandemque speci- redactis quae suit opinio Stoicorum putantium omnia in ignem converti im confractis ac comminutis omnibus inque unum confusis quod Epicuro ac Democrito visum est . Quamvis autem Euno ης το απρο ιν sic , ut expositum est, graece equidem dici posse credam ; si tamen quis dubitet, Ευηθης αππειν, quod parum ab illo dissert, legere etiam me auctore poterit.

209쪽

a 3 ax LIBRO VII.

De Iorae desectibus. Correctus ae explicatus Laertii loeus. Speeialiter, quid sit, Σεληνη mn Mνη κατου fata, --τω ηλιεν tum quid. Q ηλιακον et O διου --ων proditum.

Nescit omyino, quid dicat Laertius, si tamen haec ita scripto tradidit, ut in lucem prodiere: ea siquidem . quae inter se conjuncta sunt, plane disjungit sic inqui

210쪽

πα μ ηνα τορ ηλιο , hoc est, suamvis si gulis mensibur rit e regione solis ue tamen eam tantum in punitaniis desere ' quoties enim ita soli luna opporinur semper inplenilunio esse dicitur. Geminus isagog.

Sed ego certe in hac opinione sum ι scriptum a Laertio potius, και et, non και περ quamvis: quo posito haec recte se haberent: nec enim illud enunciarent, Ideo

tantum in pleniluniis deliquium pati , sicuringulis mensibus sit e regione solis γ sed istud, Ideo tantum in pleniluniis Aliquium

satis ac quando per mensem est e re omsolis. Quod tamen non ita accipiendum , quasi in pleniluniis omnibus ac mense quin libet deficiat luna verum eo modo ν quo