장음표시 사용
231쪽
Male προβαινοντος του ποτου sunt in lati. num translata , aut ab Aldobrandino, dente eomisit hora, aut ab Ambrosio ac Mebbomo, convivio proeedente. Equidem haec interpretor, potatione procedente ; istum autem locum sic, suoniam , potatione proe dente , coena non apponebatur , quieuent
bus caeteris , Empedoctis improbitatis odio eum, iussit apponi: red is , qui voco
rat , curiae se ministrum exspectare dixis. Itaque προλινοιν ros του ποτου demonstrare omnino crediderim To προπομα, quod in conviviis veterum coenam praecedere soldibat . Athenaeus lib. 2. cap. I . Προποματι προ του δειπνου λαραφερετο, καθωs ε λιτο χνωτον . Sed hac de re adi Is. Casau-honum ad Athen. Ioc. cit. et Butengerum de conviv. vet. lib. a. cap. 3. et 4.
232쪽
AD SE . IIII. LIB. VIIII. IN HERACUTO.
De motis Heraeliti. Quid sit Κοπωνε --, ostendItur ridque Tatiani testimonio comprobatur.
Quid valeat κατατεινομενον, plane igno' tuin Laertii interpretibus deprehenditur. Male enim , Ambrosius quidem ac Meibin mus maceratum , Aldobrandinus vero jaera tenet reddunt . Denotat id porro distentum Seu distractum , corpore videlicet. Sermo enim est de morte Heracliti ; quem naserat Hermippus, quum aquae Intercutis morbo laboraret, se ipsum sic verba, Θειμε ei Toν εις τον ἀλων etc: explicanda sunt rasi objeeisse , ae pueris iussisse, ut re boum urerere oblinerent , itaque dilaeeratum postridie obiisse. Apertior est Tatiani locus pag. 24s. edit. Paris. anni 17 2.
233쪽
heremus, mentem Laertii ac hujus verbi Vim , dico κατατεινυαενον, non satis intelis ligere potuissemus . Sic autem Tatianus, Βολβιτοις ἐαυτον , της κοπρου
hoc est, se fimo bubulo oblevisset , eo induraro ae totum eorpus convellente, d laceratus interiis.
Quid de ortu rerum semerIl Heraclitn1. Tae πα- πυρος ωιβρο, quomodo intelligenda sInt. Κulanius restititur. Laertii verba nonnIhil emendantur.
Depravatum hunc esse locum docet Κulinius in suis adnotationibus: itaque eum restitui debere, Και κατα πυρος αμοιβην τα . παντα, αραιωσει etc. quia, inquit, Hera.
elitus non dixit ignem et ignis mutationem
234쪽
esse elementa'. unum enim statuis principium , nempe ignem. Sed haec parum sapienter. Neque enim, Και πυρο - , ad antecedentia referenda sunt sic, Πυρ ειναι ςοι 'χεων και πυρος αμοιβην, Ignem ae ignis v ces elemenIum esse ; sed omnino cum consequentibus conjungenda hoc modo , Καιπυρος αμοιβην τα παντα , Et caneta ignis vicissitudine constare. Etiamsi vero haec res haud obscura videatur, multo tamen ex verbis Eusebii, quae lib. I 4. cap. 3. praepo evang. habentur, manifestior fiet. o δε Ηρακλει-
ται ' ιβην γαρ ειναι τα παντα. Vere autem ac eleganter ex Heracliti sensu reo
omnes πυρος αμοιβὴ appellantur; siquidem is omnia, quaecumque fiunt, igne se den- . Sante ac vicissim rarescente, fieri est arbitratus et quemadmodum Laertius, Και πυρος
αμοιβὴν τα παντα, αραιωσει και πυκνωσει
235쪽
principio, alteram de rerum generi ex me re Heracliti apud Stanteyum hist. philosoph.
Sed in loco Laertii, quem exponere institui, scribas velim . absque a ticulo τα, quem etiam codex Arundelli,nus uti reperio in variantibus lectionibus Pag. ss'. tom. a. Laert. edit. Amstelod. ac Basileae editus liber praeterit. Sic enimis est interpretandus, Omniaque ignis vicis ritudine constare , eo nimirum se Amanieae vicissim rarercente genito.
236쪽
AD SECT. XVIII. LIB. VII. IN XENOPHANE.
De vetaibus Xenophanis . AldobrandIni ac Mei minoratus error; tum etiam Ger. vossit ae Menapii. An sillos Xenophanes scrIpserit . An iambos. Loeus ex chronicis Eusebii correctast ubi pro E.--α - γνδοποια, latine urbeπ Tragoediarum, potius Πην - πεως, Paraediarum seriptor legendum . De parodiis ali. quid . An disserant a sillis. Menagius in Eusebio su stituena seriptor elegiarum resutatur . Idem locus a Sehvrefleischio insigniter corruptus . Quid in Laeselio ,-- Imm, demonstrent. Brucherus rein prebemus .
Haec male Ambrosius, quem sequutus Methomus est, in latinum convertit, Ser ait verius, elagiar, et iambos etc. Nam fms heic est heroicum carmen, quod una cum elegiaco ac iambico usurpatum a Xenophane Laertius prodit. Pravς etiam Aldobran
dinus, Elegias et iambos in Hesiodum er
237쪽
Homerum earminibus seripsit. Monet scilicet carminibus elegias et iambos scripsisse, ne sorte prosa oratione compositos suspicare mur . Hic idem locus haud intellectus Io. Ger. Vossio instit. poet. lib. a. cap. ΣΟ. ac Aegidio Menagio ad Laert. lib. seci. III. est. Sic enim statuunt, sillos heroicis, elegiacis ac iambicis versibus fieri ob ista ipsa
βους etc. quae Vossius interpretatur, Hex metris et elagiis et iambis fecerat filios suos adversus Homerum et Hesiodum. Sed hoc Laertius profecto non dicit , sillos nimi- Tum, quae complectitur hoc loco, tria caueminum genera fuisse; immo verbum de sit. Iis nullum facit'. Certus autem ac indubitatus sillorum auctor, Timo videlicet Phliasius , eos tribus libris comprehensos, hexa metris ex versibus composuit; quorum nonnullos habemus ab Laertio, Sexto Empirico , Eusebio in praep. ev. aliisque, Iitteris traditos. Nam de Xenophane res est incer ta r quos enim ei veteres adtribuunt, esse illos ipsos, quos Timo edidit, Stanteyus histo
238쪽
histi phil. pari. IO. eap. I. existimat: qui, quoniam scripti essent e Xenophanis persona obtinentis libro secundo ac tertio, qui in diali go erant, docentis ac respondentis partes, silli Xenophanis vulgo dici solerent: cujus sententiam ob Sexti verba lib. I. Pyr. rhon. hyp. Seci. aa . amplexus est Alb. Fabricius ; postquam aliter in hibliotheca grae- ea lib. a. cap. 23. judicasset. Sed, utcumque seres habeat, illa ce te Γεγραφε δε κιαι εν entiri non equidem sic intelligo, ut a Vossio ac Menagio accepta Sunt, Xenophanin nempe hexametris, elegiis ae iambu Homerum Hesiodumque imere tum esse; sed potius ita , Hereseos versus, Hegias ae iambor ab Xenophane editor ; iamborum vero argumentum fuisse reprehensio
nem Hesiodi ae mmeri. Nisi sorte
de quibus nihil a caeteris memoriae proditum exstat, quotquot de Xenophanis carminibus habuere sermonem, librarius addiderit : Laertius autem sic, Γεγμισε δε, κου
239쪽
ertio iamborum scriptor Xenophanes Le hius memoratur. Et Ios. Scaliger , cujus verba deinceps recitabo, ipse quoque alium, qui iambos fecerit, ac diversum a X nophane physico fuisse credidit: huic vero tantum επος και ελεγεια adtribuit. Alb. Fabricius quidem in bibl. gr. ubi de Xenophane , Laertium ita scribentem facit . G ιαμβους και καγ Ηο ιοδου και Ομηρου , Propterea, quod hi, quos a Sexto habemus lib. I. adv. phys. scct. in Homerum . Hesiodumque Xenophanis versus, hexametri sint, Παντα Θ εοις ανελκαν Ομ.Vos γ Hσιοδος
verum nihil necesse est, ut hos eX qu dam , quod totum contra Homerum ac Hesiodum compositum suisset, poemate Sumptos putemus: siquidem etiam , dum aliud ageret Xenophanes, data occasione ista cunere potuerit. Sed
240쪽
Sed hic locus, in quo de Xenophanis
versibus sermo institutus est, me admonet,
ut heic aliud quiddam eodem pertinens ex Eusebii chronicis prostram: Positum id est Ol. 6o. his verbis: Simonides bricus, et Bootides elari habentur, et Xenophanes pΘricus reriptor tragoediarum. At mirum prosecto doctioribus hoc accidit , scriptorem tragoediarum Xenophanem vocari. Nihil enim ab antiquis de tragoediis Xenophanis unquam commemoratum est. Quare Ios. Scaliger, quem supra nominavi, nγ-sicum , inquit, et poetam agnosco'. Irago diarum seriptorem nego. Neque unquam apud veteres scriptores ullius tragoediae Xenoph nis mentio extat: neque Laertius harum rerum diligentissimus investigator illam aliud,
praeter επos και ελεγεια, scripsisse refert.
Fuit quidem alius ejusdem nominis pos . Non propterea tames tragoediar Icripsisse consequens est , si iambos scripsit ;neque, si tragoedias scripsisset, eundem esse cum hoc nostro ph disico . Unde hune pΘi cum τμαγυρλπο- fuisse collegerit Eusebius, M a aul