장음표시 사용
241쪽
aut seriptor , quem sequitur, amplius eons deransire. Ista quidem Scaliger. Dieam nune ego, quae hae de re mea sit opinio. Credo equi. dem , non nam in graecis ita apud Syncellum, τρα- τι ληριος sed omnino Παρή arcios , qui Iatine est parodiarum scriptor , ab Eusebio editum: qua laude clarissimum Xenophanis
fuisse nomen accepimus. Παρωδάς autem , seu παρομιας Graeei denominant carmina ad aliorum similitudinem composita, maxime ad reprehendendum vel irridendum; veluti quae a tragoedia ad comoediam transferentnr. Hesychius, αερινεικτες ' παγρατμιγορδυντε , χλευαζοντα . Suidas , Καρ
porro, vel paroedias Latini quoque usurinpasse videntur: eamque vocem in Aseonio in prooem. act. in Verr. etiam nunc Iegimus.
Sunt vero valde similes IVPΩΔΟΠΟΙΟΣ et ΑΓΩΔΟΠΟΙΟΣ; et ea quidem vox haud trita consuetudine loquendi i haec a
242쪽
Io . LAERTII Isarem communior ac vulgatior est; ut hanc pro illa fuisse a scriba librario acceptam, a veri similitudine non abhorreat. Neque vero cogimur, ut, quemadmodum graeca
goediaram si isse 'corrupta credamus. Potuit enim fieri, ut ipse interpres Ilieronymus , vitiosa codicis Eusebiani lectione deceptus, Tragoediarum scriptor , uti nunc habemus, litteris mandaverit. Qui tamen erit, ne non minus ab Eusebio ipso, quam ab historiae veritate dissentiat, emendan- . dus. Iam quod dixi, Xenophanem nomen ob sillas seu parodias habuisse, multi testatum reliquere. Ita apud Athenaeum lib. cap. 23. legitur , --δ Κολοφω- . vlos εν τοMs παρορδαις. Et apud Strabonem - lib. I pag. 643. ubi nobiles Colophoniosi appellat, Ανδρεs δ' εγενοντο Κολοφωνιοι Tων
243쪽
Σενοφα ς πεποιηκε σιλλους , εν oli Gδοκιμπατην. Eadem Aristophanis scholiastes adequiti vers. 4os. Silli autem. ac paroediae
Xenophanis inter se omnino non disserunt; sive quod is sillos ad modum paroediarum scripserit, quem deinde Timo suerit auctorem sequutus; seu potius quia, Xenophani qui adscribuntur, sint illi ipsi a Timo. ne compositi: in qua opinione Stanlcyum ac Fabricium fuisse, supra ostendimus. Timonem porro constat eos fecisse εν παριρ- διας , ut ait Laertius lib. s. Seci. m. Itaque hoc etiam nomine ab antiquis vocantur: ut Aristocles apud Euseb. praep. e v. lib., cap. I 8. Timonis αργαλεας παρορ-
διας dicit: quibus hic, plerumque versibus ab Homero sumptis, veteres philosophos irrisit ac insectatus est. Sed, ut ad verba Eusebiana sermonem reseram , Menagius a Uallarsio ad chron. Euseb. laudatus, sic eadem corrigenda censuit , scriptor elegiarum . At vero elegiae ac tragoediae sono ac litteris non parum discrepant. Deinde, licet elegias secerit, non
244쪽
DIOG. LAERTII I 3 tamen , eam ob rem maxime, clarus Xeno.
phanes suisse perhibetur. Quapropter Stra. bo , cujus verba jam protuli , illustres Colophonios Mimnermum ac Xenophanem physicum laudans, eum quidem elegiari scriptorem , hunc sillorum seu parodiarum fuisse narrat: ut istam etiam ob caussam Τpαγορδο πιον Xenophanem, veluti proprio nomine , appellaturum Eusebium unquam non fuisse putem , etsi tragoedias quoque ab eodem scriptas constaret. Cur enim non potius εποποιος, aut ελεγειοποιos , vel, si iambos fecit, ιαμιβογραφος nuncuparetur Schurzfleischius, ab eodem Vallarsio memoratus, pro ea, quam caeteri omnes libri exhibent, Iectionem quamdam adfert codicis Palatini. quae est hujusmodi : SAmonnos eammum scriptor bricorum . . et Theophanes scriptor tragoestarum et phγιμcus. Tum, expuncto nomine bricorum , ac verbis de uno in alium locum ex arbitrio translatis , sic Iegit, Simonides earminum 4criptor et tragoediarum . Quis ullam ob haec Schura scischio laudem tribuat Is ta-
245쪽
men est, quod sane mireris, a Vallarsio maxime commendatus. Prosecto nihil mutare multo suerat satius. Nam et Simonides lyrica scripsit; et Theophanem physicum ex Stephano Byzantio V. Ηρακλεου--aas novimus. etiamsi de ejus tragoediis hie quidem mentionem non 'faciat.
τα εαυτου, quae ex Ambrosio Me,
homus reddidit, Sua ipse quoque publice cammat premata: ego malim. Rerum immo i is meus derisur tradidit l, quo rum nonnulli apud antiquos scriptores S persunt, se an ex eo, quem Pollux Iib. GCap. s. Iaudavit, Xenophanis libro περισεως deprompti. Haec innientia cum antecedentibus mire congruit: nam , pos quam Homeri ac Hesiodi poemata de Diis carpsisse Xenophanem Laertius dixit, con- nuo addit, Rerum im quoque raviori τευ i lar scita mandarit, Quare nihil necesse erat, Xenophanem ex philosopho cantorem iacere , ut sibi is tu proficeret: quod ex hoc Laertii Io-
246쪽
co Brucherus hist. phil. vol. I. pag. 114s. recte conjicere sibi visus eSt.
AD SECT. XVIIII. LIB. VIIII. IN XENOPHAN .
Quomodo haee interpretanda amis νει με ερ- φνιν. Errasse Baylium, Bruckerum, Statileyum, MeriCasau num ae La.rtii interpretes. Quae fuerit X nophanis de Deo sententia. Aliae eorumdem , tum etiam MenagiI ae Κuhnil halueinationes . - - ω νε σινει, quo pertineant. Opinis eiusdem Xenophanis de anima exponitu . Denique pro γε - - πολλου μνω , potius , Σφη δε κἀ- - . - ascriptum a Laertio videri.
Corrigendi heic tum Laetiti interpretes
247쪽
i86 Ex LIBRO v IIII. lcyus tom. 3. ac caeteri Omnes, qui Συμ- πανΤα τε ειναι και - φρονησιν sic explicarunt, Deum esse omnia, mentem ac prudentiam ; quum potius , ritum mentem ac prudentiam esse, interpretari ex Xenoplaanis sententia debuissent. Etenim quum is Deum fingeret σφαιροειδει, seu conglobata figura , ut ait in Lucullo Tullius cap. 37.
Ium , sive omni parte sui, videndi pariteraIque audiendi ae denique cogitandi ni aescultate praeditum putavit: quae certe La.
ertius expressit cx illo Xenophanis, quod Sextus lib. I. adv. physic. secti AI . memoriae mandavit, Ουλος opα , ουλος δε νοει , ουλος δε τ' αὐει Xenophanis , inquam ; constat enim iisdem quum sententiis tum etiam verbis. Propterea inquit, Ουσιαν δ εου μηδεν δμοιον εχουσαν ανθρωπον. quod ita Xenophanes apud Clem. Alexandr. strom. s. pag. 7I . edit.
248쪽
Homines quippe alia quidem parte cernere, alia vero audire, alia item cognoscere ac cogitare possunt: Deus autem, ut et Plinius loquitur , hist. nat. lib. 2. cap. 7. Ius visus, totas est auditus, totus animus ac mens. De eadem Xenophanis opinione sic auctor των Φιλοσοφουμιενων loc. cit.
Denique Aristoteles libro de Xenophane,
Zenone ac Gorgia, Eνα δ' οντα, ομιοι, ει- ναι παντri , δραν τε και χειν τας τε αλ-λας αισὼ ησεις εχοντα παντη. Sed iis, quos supra commemoravi, haec ipsa, Συμπανταειναι νουν και φρονησιν , certe ineptius in suis adnotationibus est interpretatus Meric. Casau bonus et siquidem ita scribit, συμπαντα significare To συμιπαν, universum: tum
sic, Disit igitur Xenophanes, inquit, an A
Jam ad illa veniendum , quae Iiris doctis difficiliora sunt visa, Eφη, και πα
249쪽
dem ex Ambrosio , Et plurima deteriora mense eue ; et Aldobrandinus. similiter . assutia quoque inferiora ene, quam mentem ἐsane parum scite: quis enim hoc ignorata Menagius vero verba sibi de mendo suspeetaeue , ait, ac frian Iegendum , Τα ais . ἡττω Aos ειναι. Eadem Κulinius aliter ac. cepit, cujus ista sunt: Multa eue mente inferiora , hoc est, mentis non capacia is .mam ineptitudinem, vel, Multa erre meme. inferiora , quatenus ob sui σμιαροπα a- mente non agnoscanIur aut cunisu digna iudieentur . Sed hos certe una cum Petro Baylio Ioc. cit. not. D. Bruchero loc. cit. pag. II sis. Mer. Casau bono heic; qui, ut caetera fiere, ita hunc etiam locum magis acute, quam vere aut probabiliter exposuit , longius a re ac Laertii proposito ab- . errasse mihi persuasum est: quippe qui,
cedentia pertinere, ac, ut equidem credo, de anima dici non viderunt: quod si intel-
uexissent, iacile haec, ab iis, Πρωτος τε
250쪽
M-pνατο , exorsi, sic mecum explica
seni: Primus , quicquid generatum est, modi rati erre pronuntiavit : animam quoque ritum dixit ; mustoque eam ait mente in
Fuit igitur Xenophanes in ea sententia, quam alii plures sunt amplexi, mentem differre ab anima eique praestare. Contra Parmenides auctore eodem Laertio seci. aa, Mia την κώ τον νουν ταυτον ει ras. Sic Democritus, ut Aristoteles tradit 'dib. I. de anima cap. 2. Ψυχην εινω παυ- ta 3ουν. At vero Anaxagoras . Mira πιν ἔτερον λεγειν τε κρυ νουντ nem .pe, sis Θειοτερου eoos που νου παρα την
, ut ad Aristotelem Ioannes grammaticus. Multa in hanc rem, utrum anima a , meiate discrepet nec ne, tum ab Aristote--Ie loc. cit. ac deinceps, tum ab iis, qui ad Aristotelis libros de anima commentati sunt , Themistio, Simplicio ac Ioanne grammat, c c. disputantur; certe ei, quem modo ap pellavi, Meta Casaubono nondum lecta, ib'Iud Laertii. de Parmenide , Την κου