장음표시 사용
281쪽
λνε . και Δημωφων μεν o Αλεξανδρου πα- πεζοποιος quod exemplum etiam Laertius heic posuit εν ηλιιν γενομενος η εν βαλανειορ ερριγου , εν σκιον δε εο αλπετο . Plura Sextus eaque elegantissima. Sed haec in repraesenti sunt satis.
De vitioso circulo , qui dieitur . Correetua ac explica.tus Laertii locul . .
282쪽
tia , Uι si quis raritates inesse in corporibus ex eo confirmet , quod suxiones exsistant , id ipsum sumit raritates videlicet in corporibus inesse ut ostendat exsistere I xiones . Locum non intellexit, vel certe obscurius exposuit Aldobrandinus, sic Iati. ne vertens , Ut si quis raritates inesse ineorporibus ex eo confirmet , quod fluxiones exsistant , is ad eonfirmandum id ipsum uecipit . fluxiones videlicet exsistere . Eadem dicas de Ambrosio ac Mei homo . Sermo est enim de eo, quem nostrates philosophi appellant circulum vitiosum vel sophisticum,
Graeci autem τον τροπον --, Vel τονδι αλληλων τροπον vocare consueverant. Ipsum Laertius ante haec, OLν ει το ειναι nopiaes &z. quae prae manibus habemus, ita describit, verbis a Sexto acceptis ex lib. I. Pyrrhon. hypot. cap. 1 f. seci. I 69. Ο διαλληλων τροπος συνις αται , οταν το οφειλον του ζητομενου πραγματος ειναι λβαιωτικον , Σμιαν-τns εκ του ζητουμενου-. Οιον ει το ειναι πUt s &c.
283쪽
An Aenesidemus motum adseruerit . Menagium halucinatum eue. Pravae Ambrosii ac Mei mi late re. rationes.
Ad illud και κινησιν, haec a Menagio adnotata x Tamen de Aenesidemo , philaro pho Meptieo, Sextus adv. Mathem. pag. 38ε.
que duplicem pronunciaverit: quod est plane falsum , ac numquam profecto a Sexto traditum : cujus verba longe diversam ab ea , quam vir eruditissimus existimavit , sententiam continent. Nam ibi , hoc est , libro a. adven physic. seci. 37. et deinceps
Sextus disputat , quot in partes philosophi
284쪽
motum partirentur. Ac primo Aristotelem ait sex motus specie differentes reliquisse.
la subjicit , quae superius allata , Ο δε
διττην τινα etc. id est, plerosque, in quibus Aenesidemus, duo genera ponere, την μεταmητικην scilicet κου μιεταβατικην κι- ad illud autem, dico την μεταβλητικην , reliquas Species quatuor, quas statuit Aristoteles, revocare: alios denique, inquit , cum Epicuro unum tantum genus agnoscere, videlicet την μεταβατικm κινωσιν ; huic generi την μεταβλητικην , Veluti speciem , subjectam . Posteaquam vero motum, ut variae s
rebant opiniones philosophorum , in suas partes distinxit, iransit ad illos Sextus, qui
eum esse revera, vel adsererent, vel negarent: quos omnes his verbis complecvtur; Γνω ν, στι τρεις γεγονασι τασεις καταυανωτατω περι κιν et cis. οι μεν γαρ φασιν κινnσιν ιιναι ' οἱ δι μη ειναι ' οἱ δε ου μαλ- λον
285쪽
que Sextus hoc sibi voluit , Aenesidemum duo genera tradidisse, quibus omnes motus species ac sermae comprehenderentur , si motus esset in natura. De hoc tamen una cum aliis ex eadem familia , cum Sceptrucis inquam , assensum sustinuisse. Sed Phoetius praeterea cod. a I a. diserte Aenesidemum libro tertio των Πυρρωνειων λογων contra motum disseruisse narrat : ait enim, Και o τριτος δε αυτ Αινεσι δημω λογος
286쪽
sam quod ad priora , δ' Mχικαι πασαν αποδειξιν , pertinet: ut hi com. mune illud Dogmaticorum perfugium ob
fidem alia habeant ex eis, probatione in gere, ita sunt explicanda fere , ut illa redis didit Aldobrandinus, Dud ipsum primum, quod ea ex se ipsis iraque pi sibi fidem eona Arment , probatione indigere . Eadem prave ac admodum obscure Ambrositis , me
287쪽
De Protagorae gententia , Πων ν μορον lon m- . Laertius quomodo legendus ac accipiendus sit
Eλεγεν αυτοις exhibent Stephaniani aeAIdobrandiniani libri. At ego ελεγον αυτους omnino Scribendum putavi, quemadmodum Basileae primum vnyssarum fuerat. Ouippeajebant Sceptici, Tri euo αενους mn δειν etc. ἐριζειν αυτους eonstituere se ipsos a ιισρα hoc est κριτηρια των παντων etc. quae erat Sententia sectatorum Protagorae ; de quo Laertius in ejus vita et Sextus lib. I. adv. logic. secl. 6o. et deinceps , et lib. I. Pyrrhon. hypot. cap. 3 a. Is enim dicebat, nιαν-
288쪽
ωπον . Id ipsum Hermias εν τορ διασυρμιορ sic , opos και κρασις το2ν πραγματων δανθρωπος : et Laertius infra seci. ss. Τονανθ ροοπον πιτνιον Mναι. Sed locum, de quo sermo est . quum prave legerint, sic perperam interpretati sunt, tum Ambrosius ae Mei bomus , Eos disebant modos rerum omnium sibi definire , tum Aldobrandinus etiam, Hos ita rerum omnium modum destnire Heban , ut non perspicerent etc. Quod deinde sequitur opωντας, rectum est: congruit enim cum os Οιομενους δε etc. 6Dζειν etc. At id vitiavit Meibomus, Amst Iodami edens vae opωντει , vulgatam lectio nem videlicet hoc modo sanare se Tatus
289쪽
AD SECT. LXXXXIII. LIB. VIIII. IN PYRRHONE.
Haec , quae , uti vulgata erant, ita de eripsi , mendosiora sunt ; nec ulla intelligi
ratione queunt. Me auctore sic emendanda Scribendum primo , μω και o ενα τιον . deinde φασιν pro φησιν; insequen. tibus verbis o συζη των in χιν , alio transIatis , ita , Eτι , φασιν , το φαινομερον πι νερον, ' ου; ει μεν ουν πι ν ες ιν , O συζητωνες υν ουδεν λεγειν etc. Quae hanc sententiam continent, Praeterea , Hunt Scep
tici , vel , quod opparot , fidem facit , ves
290쪽
non furit . Si scit fidem , nobiseum disputat , ὁ συζητων ἐμιν , nibit habebis , quod ei contra dicat, cui contrarium vide tur : ut enim ipse fidem furit , quod sibi apparet , enarrans; sic etiam, qui contrarium sibi sideri dicit . Si vero fidem non facit,ipie quoque , qui, quod apparet , dieii , nu
lam fidem faciet. 3. L X X XI R
Qua ratione signum non esse ia iis , quae eadunt iaaensus , essicerent Sceptici . Emendatus Laertius. H ά .nagii παρενα -
haec sententia : Zod sensui subjicitur , pertinet ad ea, quae disserentia constant : signum autem ad illa , quae cum aliquo conseruntur . Sic etiam Sextus lib. 2. adv. Iogicis seci. I 63. Eπει ουν δυο εισι των πραγματων διαφοραι , μια μεν η των κατα διαφοραν ,