장음표시 사용
21쪽
Cap. III. Rationηs ob quas Deus regnum spirituale Messa non clare , sed sub typis o umbris per Prophetas praedici voluerit. 3 Cap. IV. Occuritur objectionibus in contrarium. S s OCap. V. Euod sensus Scriptura spiritualis Sudaeis prius sit revelatus quam Gentibus. 3 3 6 Cap. VI. De spe remissonis peccatorum vita aeter per Legem , aliisque. 368 Cap. VII. Ood Judaei non ex ignorantia invincibili D. 'esum rejecerint. 37SCap. VIII. uod ea qua susciunt ad gentibus suademum Evangelium , etiam susscere debeant Sudaeis. 3 sCap. IX. Eissensu Iudaei regem caelestem viderint.
Cap. X. tauta Prophetae coeleste Messia regnum insinuaverint. 397 Cap. XI. Pleraque is Prophetis praedicta jam in Pesu Christo impleta esse. Ia Secundum Quaestum. cap. I. Non recte exigi, Prophetas omnia quae 'sus Rus docuit, exacte o plene praedicere debuisse. 62 Cap. II. God verba Minis Deut. Cap. Xxx. proprie agant de captisitate Babylonica. as
p. III. diuod Sudaei Messam ad se missum rejicere
potuerint, O revera rejecerint. 43 7 Cap. IV. De modo operationis gratia divina , ct delibero arbitrio.
22쪽
cap. VI. De praesenti Iudaeorum disspersione , σ qua
Tertium Quaestum. Cap. I. Non necesse fuisse omnia quae Messae munus eo emunt clare ρο plene per Prophetas praedicere. 48 6 Cap. II. De praesentis Sudaeorim dispersionis causis
o diuturna duratione. 49 Cap. III. Hanc dispersionem non esse continuationem captivitatisBabylonica. soa p. IV. Collatio inter peccata qua Pudai ante captivitatem Babylonicam commiserunt , σω quae postea commiserunt, oe adhuc committunt. sos Cap. V. Refelluntur quas Pudai credunt hujus captivitatis causa. 'Cap. VI. Potuisse Massam, etsi ad populi salutem
Cap. VII. in redemtione , quam 'udaei credunt set futurus status oriundi 8 Sudais , qui Christo nomen dedit. s 3 8 Cap. VIII. Prophetiam Deut. XV m. agere de Messia , ct in Domino Pesu impletara esse. - 43Cap. IX. Doctrinam Iesu Christi non pugnare cum Lege Mosiis. 49 p. X. Non necessario requiri in vero Propheta , ut a Senatu I daeorum non fuisse approbetur , es Senarum Sudaeorum non fuisse infasi hilem. 3s8
23쪽
Caput I. Euod Christus perfectiorem cultum prae , scripserit quam Moses.
Caput II. EPod cultus externus, seu ceremonialis, sit imperfectior, Deoque minus placeat, quam internus seu moralis. F 97 Caput III. Ob quas causas Deus cultum externum possit abrogare. 6 IllCaput IV. Euod Lex ceremonialis a Deo non sit data ut nunquam demeret. 6 a Caput V. Euod Deus cultum ceremonialem aliqua si cessare υoluerit.
Caput VI. De sensu Scriptura liter ali ac mystico. 6 Urielis Acosta.
Brevis Refutatio argum morum, quibus Acosta omnem Religionem revelatam impugnat. 6TI
24쪽
CVm fides in Messiam redemptorem
futurum non minus necessaria su rit a mundi exordio, quam in Deum creatorem; imo magis, quia non potest: esse fides in Messiam , quin sup-Ponatur Deus; maxime in Deum absque Messa: quaeritur quare Deus fidem in seipitim aepissime & clarissime Israeli commendaverit in universo Vetereia Testamento , & fidem in Messiam nunquam commendaverit, in qua consistebat tota salus
I. Ut assignetur locus aliquis, I. Suscitato Prose in quo Deus mandaverit, aut dixerit expresse, quod fides loquitur de Josua,
inMessiam est absolute neceL vel M Juccessiiris seria ad salutem generis humani, adeo ut qui non credi- vinus ad oratio-derit damnandus esset. nem StephaniMar
25쪽
a. Ut assignetur locus, in quo a. Medium unicum Deus dixerit , quod un/cum raele ab hae cap-
medium ad salutem Israelis,& restitutionis in divinam gratiam , est fides in Messiam jam adventUm. , Ut assagnetur locus , in quo Deus dixerit , quod Israel propter infidelitatem in Mes.siam erat deperdendus , &abjiciendus in nationibus, ut non sit amplius populus Dei , sed in aeternum damnandus donec Messiam adventum non erediderit... Tandem at signetur locus ,
in quo dixit Deus omnia legalia , praeter moralia , fui se umbram, seu figuram futurorum in adventu Messiae,& quod fere omnia quae &in divina lege , & in Prophetis fuere revelata, mystice & tropologice explicare liceat, quantumvis sensus lite-tivitate in divinam gratiam clare dicitur a Deo, Deuter. 3Ο, ingue ad vers.
Io. di cap. 28. v. I. 3. Caula extremae
ruinae & abiectionis Israelis , &praesentis captivitatis, in sententia Doctorum Christianorum , assig
natur a Deo Dem eronom. cap. 28, vers. I s.
q. Si lex divina , ScProphetae pro maiore parte mystice deberent intelligi, neque essent scitu faciles , neque Israel ita exactus rhetoricus. ut intelligere posset , quae ad sui salutem intelligere O- Porteret. Oppositum dixit Deus. Deuter. 3 , vers. II. e, sequentlaus.
ralis omnino despiciatur. m. issentientdus.
Non quaeritur an Deus promiterit Melliam, sed, an praeter eam quae debetur ex praecepto divino caeteris Prophetis, fidem in Messiam commendaVerit , praeceperit, dc in ea hominis salutem conssistere, Isiae-lem docuerit.
26쪽
Ad Quaestionem Praeliminarem. PR*ςςptum divinum ossicii nostri regula est.
Cum ergo assirmet Quaesitor , Deum nun quam in universo veteri Testamento Israeli commendasse fidem in Messiam ue murum quo fundamento asserere possit , fidem in Messiam redemptorem futurum non minus, imo magis necessariam fuisse a mundi exordio, quam... in Deum creatorem. Ratio quam allegat assertionem hanc non confirmat, sed destruit: Si enim fides in Messiam esse nequit, nisi supponatur Deus; in Deum vero maxime absque Messia ; evidenticsime exinde sequitur, iidem in Deum magis esse & fuisse semper necessariam, quam in Messiam. Verum ita se res habet. Fides nostra accommodata esse debet revelationi divinete: Quando itaque Deus nobis veritatem quandam revelat, illi fidem adhibere obligati sumus, etsi nullum credendi ad datur praeceptum. Et que fides haec vel distinctior vel obscurior pro ratione ac modo revelationis divinae. Sie Israelitae obligati suere credere Deum esse , quoniam Deus adeo clare se iis manifestaverat , ut ejus existentiam in dubium vocare non
27쪽
possent: Licet nusquam Deus in Veteri Testamento exserte fidem illam praecipiat: Sed eam tanquam legislationis suae fundamentum praesupponens mandat sui cultum praeceptorumque obedia
Eodem modo se res habet cum Messia. Deus per Prophetas Israeli revelavit, se ad ipserum liberationem missurum Messiam. Isti revelationi, quoniam constabat divinam esse, Israelitae obligati fuere fidem adhibere, etsi nullum addatur praeceptum divinum , scilicet, credetis Messiam esse venturum. Verum non plene nec perspicue Mes siae officium Deus Israeli olim revelavit; nec fidem expressam in eum exegit: Uerum id reservavit praestituto tempori, quo Messias in mundum venturus seseque manifestaturus esset. Non potuit ergo Israelis expectatio de Messia alia esse, nisi accommodata promissionibus divinis 3, & fides , nisi secundum illam exspectationem. Nunc vero, cum Messias in mundum venit, munus suum administrat, fidemque in se exigit, missionemque suam divinissimis miraculis confirmavit, exserta & distincta in illum fides necessaria est quae olim, cum adhuc exspectabatur, non perinde ut nunc necessaria fuit.
Ex dictis liquet, necessarium non fuisse, ut Deus in Veteri Testamento mandaverit, aut expresse dixerit , fidem in Messiam absolute necessariam es.se ad salutem humani generis, adeo ut qui non crediderit damnandus esset. Sufficit, Deum dixisse, se Messiam missurum; & postea per Messiam, quando in mundum venerit, Voluntatem suam plene declarasse. Ab eo enim tempore distincta & expres.
a fides in Messiam necessaria fuit. Verba
28쪽
Verba Mosis Detit. xum: non de Iosia, sed de Prophetis Mosen secuturis , recte explicat Calvinus 3 ita tamen , ut quod omist Quaesitor) etiam praecipue Messiam, tanquam omnium Prophetiarum finem ac complemen tum , expresse intelligi voluerit. Et ratio id suadens ovidens est: Quia verba haec, si vis eorum recte attendatur , suadent Prophetam majorem etiam intelligendum esse: Quia inter Veteris Testamenti Prophetas nemo fuit similis
Eadem responsio hic valeat. Sussicit enim, postquam Messias jam in mundum venit, D um per Memam declarare , unici medium ad salutem Israelis σ restitutionis in divinam iratiam
esse fidem in Messam, qui jam advenit; quae fides absque poenitentia esse non potest. Poenitentia quae praescribitur Deut. xxx, ct xxv I II, non respicit praesentem Israelitarum incredulorum dispersionem; sed captivitatem Babylonicam , aliasque afflictiones, quae Messiae adventum antecesserunt: Uti ipse verba haec interpretatur Nehemias cap. I , vers. 8. 9. M
mento verbi, quod mandasti Mos servo tuo , dicens: Cum transgress fueritis , ego dcterram vos in populos : Et si revertamini ad me, custodiatis pracepta mea , ct faciatis ea ; etiamsi abdacti fueritis
ad extrema coeli, inde congregabo vos, ct reducam in locum , quem elegi ut habitaret nomen meum
ibi. Quod si quis pertendere velit, ad praesentem statum ea aliam extendi debere ; sciat ille,
29쪽
nuIIam veram ad Deum resipiscentiam esse posse sine receptione illius, quem ad populi sui salutem misit.
Non necesse fuit, ut Deus olim d perit, quod Israel propter infidelitatem in Messiam esset depe
dendus abjiciendus in nationibus , ut non sit -- plius populus Dei, sed in aeternum damnandus donec Mesiam adventum non crediderit: Sumcit Deum Israeli Messiam promisisse: Exinde enim mani festum est , Deum voluisse, ut quando veniret reciperetur & agnosceretur: ac proinde neminem , qui eum agnoscere recusaret , beneficiorum i plius fore participem. Quaero vicissim : An non Quaesitor agnoscat,
quando Messias, quem hodierni Judaei exspectant, venerit, non alios ex Israelitis redemtionis & benesciorum ejus fore participes , quam qui eiam recipiunt, ipsique ut regi suo se subjiciunt φ Quid ergo set tot ex genere Judaico oriundis, quorum parentes jam olim in JEsum Christum crediderunt ; quique parentum suorum vestigiis insistentes, etiam in Christum cr
dunt, nec amplius originis suae secundum carnem ex Abrahamo memores sunt φ An non de
illi, quoniam eum quem hodierni Judaei eκ- spectant Messiam non sunt recepturi, a bene metis ipsius sint excludendi φ Si agnoscat: Proferat locum ubi Deus id minetur: Idem & Christianis serviet contra Judaeos. Si non pollit proferre locum: ne urgeat Christianos in si milicasu locum proferre , sed as noscat, suis cere , Messiam
30쪽
IHessiam a Deo missum: Inde enim evidens esta omnes , quicunque eum non recipiunt, sive Iseraelitam Hve extraneum , a beneficiis ipsius ex cludendos. Poenam contumaciae Deus etiam pro arbitrio per Messiam constituere potest, licet eam in Lege sua, ante Messiae adventum , non expresserit.
Licere mystice Legem & Prophetas explicare cum despectu sensus literatis, nunquam ego concesserim. E contra credo, semper & ante omnia sensum literalem religiose esse investigan--dum, neque eum ullo praetextu posse rejici aut praeteriri. Verum sub sensus literatis cortice etiam alium sublimiorem nonnDnquam latere Judaei negare nequeunt, qui ferme ubique per Cabbatam suam sensum mysticum, aliquando ex singulis literis earumque positione ac ordiane , item numero earumdemque repetitione , Venantur. Nos eum admittimus , ubi manifesta
rerum & historiarum est cΘnvenientia, & verisba ipsa adeo sublimia, ut omnis earum vis, si in plena sua significatione accipiantur, in sensuliterati exhausta non sit ue ac proinde res ipsa nos docet, Deum praeter sensum literalem si1blimius quid verbis istis etiam comprehendere voluisse , quod suo tempore manifestavit. Non necesse fuit, ut Deus olim dixerit, omisnia legalia praecepta praeter moralia fuisse umbram ct figuram futurorum: Sufficit, Deum olim tam per Mosen quam Prophetas aliquoties indicas. se , cultum illum ceremonialem absque morali