장음표시 사용
121쪽
ere consere gratiam , & sic est pars essentialis hujus Sacramenti. Suum eis addit suffragium optatus Lib. . adversus Donatistas , ubi reprehendit Machar. quemdam Episcopum quod chrismationem in confirmando omisiilet. Tum ibidem sic loquitur : oleum . . . . Conse-M ctum jam Chrisma vocatur in quo est
ri suavitaS, quae cutem conicientiae mol
is lit , exclusa duritie peccatorum , quae M animum innovat lenem . ri Haec verba virtutem inesse oleo indigitant . Iam dixerat Lib. 4. de Christo: Descendit in D aquam , non quia erat quod in Deois mundaretur, sed venturum oleum aqua is debuit antecedere ad Mysteria initian- , , da , & ordinanda , & implenda Bapti-M smatis . se Loquitur de Confirmatione quae erat Baptisini complementum. Faυer Patianus Barcinonensis sermone ad Fideles , ct Catechumenos de Baptismo: Lavacro, inquit, peccata purgan- ,, tur , chrismate Spiritus sanctus superes funditur . Quod autem tribuit Spiritum sanctum, est de essentia Sacramenti. Eiusdem est Labii S. Ambrosius Libr. et de initiand. cap. 6. Post haec utique a-M scendisti ad Sacerdotem, considera quidis secutum sit, nonne illud, quod ait Da-ἡ vid: Sicut unguentum in capite, quod se descendit in barbam, prope barbam A
se ron, hoc est, unguentum. DEodem modo loquitur S. Augustinus de Chrysmate ac de Baptismo Lib. 2. Contra litteras Petiliani capit. Io4. In hoc unis guento, ait, sacramentum Chrismatis , is vultis interpretari, quod quidem in se- is nere visibilium signaculorum sacro-sania
is ctum est , sicut ipse Baptismus. is
Testimonia EcclesiM Grua. MENTEM hujus Ecclesiae exponunt Patres Concilii Laodicaeni can. 48. his ver-
his: ,, oportet eos qui illuminantur postis Baptismum inungi supercoelesti chri-M smate , & efle regni participes . se Ibi
ut patet, Patres Laodicaeni docent chri smate hominem adip sci regnum coel
Tum , quod non posset fieri , nisi foret pars essentialis hujus Sacramenti . Hinc
Tonanas commentario ad hunc canonem
sic loquitur Coeleste chrisiva appeti is vii , quippe quod & sacris precationi-- bus, & sancti Spiritus invocatione sa si ctificatum sit , & qui eo inunguntur , si sanctos ac regni cum Christo participes
Eodem modo loquitur S. Cyrritus Hi rosolymitanus Catechesi 4. mystagog. ubi sermonem faciens de Christo , ad Catechumenos sic habet : ille spiritali olectis exultationis unctus est, hoc est Spiritia is sancto . Vos vero uncti estis unguentosi facti participes, & consortes Christi ....is Corpus quidem isto visibili unguen ictis perungitur, anima Vero sancto , vivitais coque spiritu sanctificatur. rini ipse Theodoretus Libr. I. in Cantis pag. 279. col. I. ' Sacri Baptismatis my- ,, sterium, nit, recordare, in quo qui in ,, tiantur, post Satanae abnegationem, reis Dei confessionem, veluti signo, ac no- ,, ta quadam regia , spiritalis unguentiis chrismate inuncti , sub ea visibili unis guenti specie , invisibilem sanctissimisi Spiritus gratiam suscipiunt. DHis adde Euchologium editum Venetiis
ann. I 636. in quo relata oratione qua S
cerdos Deum deprecatur , ut in vivificochri linate divinam sanctificationem tribuat , & ut concedat illi signaculum d ni sancti r postea ungit sancto unguento baptizatum, facit crucis figuram in fronte, in oculis, & in naribus , dc in ore ,& in utra oue aure, & in pectore, & immanibus, es in pedibus , dicens, signaculum Spiritus faucti. Idem habetur in antiquis. M S. Barberino; sic ille eodex: Et
is oratione finita , dicit , Quicumque imis Christo baptizati estis, Christum indui-
is stis,. ungitque Sacerdos baptizatos sacrω,, unguento dicens Signaculum doni
,, Spiritus sancti. - Idem de verbo ad verbum habetur de Patriarchae confirmant: in antiquissimo manuscripto Monasteri, Cryptae Ferratae , idem in codice Vati
Ita smiliter Cabasilas translatus, & r latus ab Arcudio: με Quippe , inquis, imis ponentibus manus Apostolis sacramentω- Baptismatis imbutis Spiritus exhibeb se tur : nunc similiter in unctos Paracle
122쪽
De Confirmationis Materia , Uc. 9 3
. - . stribens ait: μ Per frontis chrismationem' Graecia Coneiliorum. is desgnari manus impositionem Apost is lorum . is Similiter Eugenius IV. in I N Concilio Constantiensi Sess. 14. im Decreto pro Armenis asserit : Loco ter errores Ioannis Hus hic numeratur , is manus impositionis per quam Apostoli& proscribitur : Κuantum ad oleum quo Giis dabant Spiritum sanctum , in Ecclesia piscopi ungunν pueros videtur quod sit ritustis dari Confirmationem. III. in Pontifica-iatus, non habens fundamentum in Scriptu-io Ii Romano, nulla fit mentio impositi se sacra, or quod Ua confirmatio introducialis nis manuum, hoc enim unum in eoi super Ap ulos blasphemar in Deum. Conisiis gitur. Tum . extensis versus confirmanis tradictoria hax ea, oleum quo Episcopi un-iis dos manibus . M Extensio autem non Iunx , non est ritus imis, habetque fund test manuum impositio: igitur non est e Lmentum in Scriptura , quod non obscuressentialis sacramento Confirmationis. indicat chrisma esse materiam hujus Sa- Respondeo ad primum, illud unum dum. Cramenti. taxat Innocentium intendere, scilicet Same in Decreto pro Armenis in Con- cramentum quod prioribus taculis , no cilio Florentino leguntur : Secundum mine impositionis manuum vocabatur , is Sacramentum est Confirmatio , cujus posterioribus chrismationis aut Confirma- ,, materia est chrisma consectum ex oleoitionis nomine suisse donatum, quod cla is quod nitorem significat conscientiae , ret ex ipsius verbis : Per frontis chriari & balsamo quod odorem fgnificat bo-lis smationem, inquis, manus impositiod D nae famae. is is signatur, quae alio nomine dicitur Con-Denique, Concilium Tridentinum Sessiis firmatio. Hoc est tria haec nomina. . de Confirmatione can. 2. sic ait : Sili rontis unctio, manus impositio, &Conquis dixeris insuνiosis esse visitui saneZo qui firmatio , unam eamdemque rem signifi-
Iaero Confirmationis Grismari virtutem alia cant.
quam tribuunν , anathema sit . Si igitur Ad secundum eadem est mens Eugenii, chrisma est sacrum, & virtute donatur, ac Innocentii III. Ibi enim tantum i haud dubie est materia Confirmationis , quitur de nomine. Quare lenius decreti inde patet falsitas opinionis Sanbovii ,iab eo editi, hic est, Sacramentum quod chrisma esse dumtaxat de integritate hu-iApostolorum tempore vocabatur impositio jus Sacramenti propugnantis. manuum, decursu temporum relative ad effectum quem operatur, dictum est Con-
CONCLUSIO SECUNDA . firmatio; unde non dicit Ponti sex unctionem , sed Confirmationem unctioni ma-δlateria proxima Satramenti Confirmationis , nuum successisse. os applicario materia. Ad tertium dico his terminis r Extensis versus confirmandos manibus. Et
PROBATUR isto brevi ratiocinio . Sa-iut habet hodiernum Pontificale , Ieυarae ramentum Confirmationis fit & consistitimanu , sicut legitur in sancti Gregorii in usu materiae : sed applicatio materiae Sacramentario, idem significari ac si le- sub praescripta verborum forma est ipse geretur: Impositis supra confirmandos materiae usus ἱ ita ut acta & translatatis manibus, extenso enim est manus imia ista applicatione , verum ea dicere ,iis positio, ita Augustinus L. 3. de Baritia nunc est Confirmationis sacramentum , is smo c. a 6. quid est, inquit, aliud ma- immediate vero antea non erat . Igituriri nus impositio , quam oratio super ho- materia proxima est applicatio mate-iis minem. Dris. Insistes: Graecis , aliisque orientalibus ignota est manuum impositio : Ergo &c. Selaunων Objectiones. Probatur antecedens. Multi Patres Gratiaci inter quos fulget sanctus Cyrillus Hie- OBIICIEs primo contra primam par- rosolymitanus , di post ipsum Cabas lastem conclusionis : Innocentius Papa III. I solam unctionem olei commemorant, eo-
.apite, Cum venisset , de sacra unctione i dem prorsus modo se explicant circa illud
123쪽
momentum varia Euthologia relata a Morino; non absimilia continet consessio Ecclesiae orientalis, a Nectario Patria Gcha Hierosblymitano data an. 1662. qua que approbata est ab aliis Sedibus : artiro4. uc habet: Haec unguenti unctio , is seu unctionis efficacia aevo Apostolico, is per impostionem manuum fiebat , ut is habetur Actuum 4. postmodum un- , , ctione unguenti fieri coepit. is Eringo dcc. I Upomi eo salsum esse impositionem manuum nusquam suisse frequentatam in Ecclesia Graeca ; ex omnibus enim semesaeculis Scriptores illam non omittunt . II. Tametsi Doctores modo laudati nihil dicant de impositione manuum , non it de senuitur , illam non esse necessariam fuisse arbitratos , quippe quae includatur in oratione advocatoria Spiritus sancti ,
quam omnes Graeci Praesules extendendo manus supra confirmandos adhibuerunt , haec autem in omnibus eorum Euchol giis continetur . Si tamen recentiores Graeci eam nunc non adhibent , eorum est error peculiaris, antiquis ignotus. pones II. contra secundam conclusionis partem: Ab octivo saeculo plerique Scriptores Ecclesiastici unctionem per impositionem manuum Episcoporum fieri declarant: Igitur non putant eam distinguia chrismatione. Probatur antecedens: Venerabilis Beda in Plat. 26. sc loquitur : Unctio quae per manus impositionem fitis ab Episcopo vulgo Confirm tio diciis tur . , , Carsius Magnus capitu bri as. praecipit ne quis a Co-c Discopis per manus impositionem se confirmari , .Vel coninsgnari sinat. Docet Amalarius illum ab Episcopis sesis inungendum esse, qui vult
Sacramentum impositionis manuum ab Apostolis praeceptum recipere ita rariter Ha ymo Alberstatensis in seriam secundam Paschae, Rupertus L. f. de divinis officiis c. I 6. Yvo Carnotensis sermone de convenientia novi Ac veteris
Testamenti, Hugo a sancto Victore L.
2. p. II. demum Innocentius II l. Er i
eam, ut imponat manus sume .stiam; &tamen ibidem narratur Christum appr hendisse solum manum ejus , dc xen is manum ejus, inquit Scriptura, ' fareexis pueri. Igitur pro eodem accipitur oc ta gere, & mafius imponere. Respondeo frustra adhiberi testimonium Auctorum octavi saeculi, cum certo certius sit illis temporibus manuum impositionem fuisse realiter ab unctione dis inctam. Hoc ipsum patet cx ordine Ro- .mano, ex Rabano Mauro , & aliis Auctoribus qui ordinem Romanum dc secuti, di interpretati sunt . Sic autem habetur in illo ordine: μ Ponti sex veniensis ad infautes elevata, ct imposita manuis, luper caput eorum dicit orationem is super eos ἰ deinde oratione expleta . is tincto pollice in chrismate , iacit cr se cem in frontibus singulorum , ita duis cendo, confirmo te. is Cum ergo m morati Scriptores a junt per manus impositionem baptizatos consgnari , nomine impositionis intelligunt integrum Cons mationis ritum, a praecipua vero parce illia Sacta Nntum de nc minant.
Ad id demum quod ex Scriptura sacra prosertur, dico illud nostram non infirmare assertionem, nec enim probat non
dari impostionem distinctam a contactu, vel benedictione. Equidem rogavit Christum airus , ut manus imponeret , sed Salvator aequum non duxit ejus filiam eodem modo sanare : Sic in aures surdidc muti digitos immisit , dc tamen or verant illum parentes, ut ei imponeret
Instabis : Sancti Patres ut Cyprianus Epist. 73. Augustinus L. f. de Trinitate c. I s. dc alii dicunt per chrismationem dari Spiritum sanctum. Ergo dcc. Respondeo disting endo: Per Chrismati
nem datur Spiritus sanctus tamquam per partem inadaequatam, concedo: adsequa- tam , nego: hoc ultimo sensu chrismatio est pars essentialis Confirmationis. Objicies III. contra tertiam Tartem. Apostolorum tempore sola manuum impositio erat adaequata, oc essentialis ma- Confirmarier : Maec verba in Scriptura teri a Confirmationis; de ea enim solum sacra, tangcre , benedicere , manus im- l fit mentio Act. 3. Igitur unctio non .est ponere synoni me usurpantur. Sic Matth t de ejus essentia.
124쪽
rii spiritus sancti, illam materiam tunc non suisse necessariam ad significandum illum effectum , cum Spiritus sanctus rivisibiliter descenderet super confirmatos ;cum autem postea visimili modo illapsus non fuerit, Ecclesia debuit l, ne usurpare materiam, quae robur spirituale collatum per illud Sacramentum designaret , illud
autem apprime denotat unctio chrisma tis . Quia vero Christus Dominus non determinavit in particulari huius Sacramenti materiam, reliquit hoc faciendum Ecclesiae , quae hanc selegit : Prioribus autem saeculis chrismationem adhibitam fuisse ex auctoritatibus Patrum, δc Conciliorum eruitur. Instat Syrmundus: Primus primi Concilii Arausicani canon habet: Nullum se Ministrorum, qui baeptizandi recipit OLA ficium . sine chrismate usquam debere,, progredi: quia inter nos placuit semel se chrismari. De eo autem qui in Bapti-m smate, quacumque necessitate iacienteis non chrismatus fuerit, in Confirmati se ne Sacerdos commonebitur, nam inter quoslibet chrilmatis ipsius non nisi una benedictio est , non ut praejudicans quicquam , sed ut non neceuaria habea- si tur repetita chrismatio . o Ex quibus se arguit ille Theologus: Si unctio esset pars essentialis sacramenti. Confirmationis , Concilium duplicem distingueret chrismationem , scilicet baptismalem, ecconfirmativam , diversamque benedictionem esse pronuntiaret. Atqui eamen non facit. Ergo dcc. Confirmatur: Assierit Synodus illa quod quando chrismatio facta est in baptismate , non si reiteranda ab
Episcopo confirmante. Ergo &c. Respondeo opponendo editionem vetusti
rem editioni Coloniensi , quam sequutus est Syrmundus ; haec autem facta est ex Manuscriptis , ad quorum fidem Gratianus , Merlinus , Surius , Crabus , &Binius suas editiones adornarunt , quae quidem differt ab altera his verbis M Pla- ,, cuit semel in Baptismate chrismari ....is c deinde Inter nos chrismatis ipsius,
,, non nisi una est benedictio : non ut ,, praejudicans quicquam dico, sed ut ne- , , cessaria habeatur chrismatio repetita. is
ibi ut patet in duobus differt haec editio ; Syrmundus simpliciter legit i placuissemat ehrismari altera , addit in E
ptismare secunda ponit particulam s non
altera, non admittit . Hic ergo est sensus canonis; si Diaconus baptizaverit, re non chrismaverit, chriimet bacerdos priusquam Episcopus confirmando unctionem faciat , vel ille Episcopus verticalem prius faciat chrismationem , deinde frontalem; mens enim Ecclesiae est, ut omis. sae Bapti1ini caeremoniae suppleantur, vela Presbytero, vel ab Episcopo, ita pra cepit Innocentius III. cap. Pastoralis: haec ergo canonis interpretatio chrismationis
non nisi una benedictio est ; id est chriasma sive quod ad Baptismum , sive quod
ad Confirmationem adhibetur , ab Epiis uom consecratur: illa autem verba: non praγιdicans quiaquam , significant chrismationem quae tit in Vertice , non praejudicare frontali , quae si in Confirma
Dices: Manus impositio sola etiam multis saeculis suit in usui labente enim si culo 6. chrismatis unctio non censebatur vel apud ipsos occidentalea essentialis materia Confirmationis , quandoquidem Arianis in Ecclesia Latina Cofirmatio sola manuum impositione conferebatur juxta illa Gregorii Magni verba L. 4. Epist. 6 r. ad Quirinum , α alios Catholicos Iberiae Episcopos: Arianos , per imp is sitionem manus , occidens . per unis ri ctionem vero sancti chrismatis Oriens
Respondeo distinguendo: Et loquitur Creisgorius de manuum impositione reconcialiativa , qua Ariani poenitentes recipiebantur , Concedo e chrismat a , nego ;sed dato, dc non concesso tunc temporis Haereticos quandoque fuisse impositione
manuum confirmat S, non tamen Omnes, ut patet ex Concit. I. inrausic. Can. 2.
his verbis: Haereticos in mortis discri- is mine positos , si Catholici esse desideis rant si desit Episcopus a Presbyteris
,, y mquam Ministris extraordinariis cum
is chrismate di benedictione consisnariis placet . is Idem dicit Melatenis a.
125쪽
Moeria adaquata Confirmationis remeras manuum impositio cum chrismarione.
PRIMO : Act. g. Apostoli imponebant manus, Ec absque mora Spiritus sanctus descendebat super Fideles. Cyprianus Dpist. 73. Chrysostomus in caput laudatum
assignant pro materia hujus Sacramenti impositionem manuum. De chrismatione uero loquitur Tertullianus Lib. de Bapt. C. 7. Optatus Mileuitanus Lib. 7. contra Donatistas. Sec-do : Concilium Tridentinum EcFlorentinum assignant utrumque pro materia hujus Sacramenti. Florentinum quidem in Decreto unionis : Tridentinum vero Sess. 7. Terris e Impositione manuum optime desgnatur robur Ac Spiritus sancti descensus : per chrismationem vero gratiae plenitudo, quae quidem ad robur pratre quiritur.
ET SOLUTIONUM. PRIMO : Incassum aliqui impositionem manuum cum actione chrismativa conis fundunt, cum auctoritates in probationibus laudatae contrarium aperte manifestent; hinc loca alia paululum obscuriora unum solummodo indigitant , videlicet Sacramentum quod prioribus saeculis impositio manuum nuncupabatur , decursu temporum nomine chrilmationis celebratum sui fle. Seeundo : Quod Scriptura nihil praeter
impositionem manuum commemoret, ar
guit solum tempore Apostolorum Sacra. mentum Confirmationis solam manuum impositionem pro materia habuisse ; quia vero Christus reliquit Ecclesiae potestatem determinandi materiam hujus Sacramenti in individuo , optime sequititur chrismationem habere etiam rationem partis essentialis. Terris : Frustra Syrmundus objicit unctionem non esse de essentia Sacramenti Confirmationis, eo quod Canon I. Concilii I. Aratis solum commemoret chrismaiationem Bapsini verticalem: sed hallucin
tur maxime, quandoquidem.i non loquitur Concilium nisi de chrismatione veriaticali omista in Baptismo, non excludendo confirmativam; illam prius a simplici Sacerdote vult suppleri: tum modo soliato dc in Ecclesia tunc usitato , fidelem
confirmari & chrismari per Epist
Ωuanam ex iis ex quibus Chrisma conficitur , sint essentialia : θ eui comperas Azud conficero 'NOTANDUM est primo chrisma esse Vocem graecam, quae unctionem significat: venit quippe a verbo graeco quod latine sgnificat tino: hinc in Epistola I
nocentii ad Decentium, materia uncti nis infirmorum, quae est oleum purum schrisma nuncupatur e porro unguentum
illud est mixtura quaedam ex oleo& ali quibus aliis. Iam vero illud oleum , juxta divum
Thomam 3. Part. q. 72. art. 2. ad 3. d
bet esse olivarum: Nam, inquis , Pro QO prietates olei quibus fgnificatur Spiri- is tus sanctus, magis inveniuntur in oleon olivarum, quam in quolibet alio oleo et ,, unde & ipsa oliva semper frondibus is virens , virorem dc misericordiam Spia si ritus sancti semper significat. Hoc et- is iam oleum proprie dicitur oleum , α,, maxime habetur in usu . o Huic immiscetur balsamum : Iudaicum sit veIPersicum, perinde est. Ita Eugenius IV. in Decreto de unione Armenorum : Materia Confirmationis est, inquit , o Chrisma confectum ex oleo auod nitori rem significat conscientiae , cc balsam is qui odorem fgnificat bonae famae. ,, Ita Pontificalia Ecclesiarum occidentalium , dc Scriptores Ecclesiastici, qui de ritibus sacris tractaverunt, icilicet Honorius Augustodunensis Lib. i. de antiquo Missae ritu c. 8 I. Rupertus Lib. 3. de divinis Officiis c. I 6. Liber Sacramentorum Divi Gregorii Magni, Amalarius, Fortunatus Lib. de Ecclesasticis officiis c. 12. Graci, ut subindigitant eorum Euchologia, praeter oleum dc balsamum , triaginta quinque genera herbarum fragrantis oris
126쪽
De Confirmationis Materia , se. 99
odoris admiscent, una cum vini quadam quantitate : species autem illas omnes infra quadragesima in coacervant. dc primo, statutis diebus, per ministros ad id .
destinatos tundunt, ac cribra at: tum compositionem iaciunt, demam decoctionem, decoctumque ac consectum unguentum servant usque ad seriam quintam in Coena Domini , qua illud conlecrant ritu solemni; ita legitur in antiquo Eucliolo. gio Barberino ante Octingentos circiter annos exarato: dc sic illa mixtio a Graecis Catholicis fluxit. Id etiam colligitur ex sancto Cyrillo Ierosolymitauo Catech. Mystag. ibi enim unpuentum illud comparat unguento Molaico ex variis aromatum speciebus conflato , quo quidem Sacerdotes de Reges ungebantur.
Non absimili modo Syri, ut innuit Severus de ritu Baptismi , unguentum ad confirmandos Fideles praeparant ; in id tendie vox τν μήδε' qua Graeci utuntur, quae significat compositionem ex variis odoribus & liquoribus cum oleo mixtum, suavem spirans odorem. Commixtio illa suit etiam in usu apud Afros , juxta Optatum Mil. Lib. I. contra D
De consectione unguenti pretiosi pro materia Confirmationis assiimpii audiendus est S. Dionysius, qui Lib. de Eccles
Hierari c. 4. his verbis mirabilem hanc materiam delineat : - Dicimus igitur, unguenti Consectionem esse collectio-M nem quamdam suaviter spirantium in1- is teriarum , quae in se magnam vim &is copiam fragrantium qualitatum costia ,, neat, cujus, qui facti sunt participes, , , odorem bonum esse afflant propor- ,, tione fragrantis communionis quae eis
Obemandum II. modum unctionis faciendae diversum esse in Ecclesia Romana, & in Ecclesiis orientalibus ι unctio enim chrismatis in Ecclesia Latina fit
tantum in fronte . Graeci vero ungunt primo frontem , deinde oculos , nares , os, utramque aurem , Pectus , denique manus, & pedes. Ita canon I. secundi
Concilii generalis, dc canon 93. Concilii in Trallo. Liem confirmatur ex sancto Cyrillo Ierosol. Syri, Alexandrini dc AEthyopes inun- sunt adhuc plura quom Graeci corporis membra; scribit quippe Severus in fineritus Baptismi , Sacerdotem sacro unguento inungere: omnia baptizatorum is membra, eorumque frontem tribus viis is cibus . is In ordine AEthyopico administrationis Sacramenti Confirmationis si-sillatim enumerantur corporis parte, quaeiacro unguento in figuram crucis liniu tur: scilicet sinus, dorsum , oculi , nares, labia, aures, os, stomachum, tibiae, ulnae, genua re omnes juncturae eorum ,
planta pedum oc spina. Pranorandum est IIL Chrisma quod in
utraque Ecclesiis adhibetur in Confirmatione, esse benedictum seu consecratum. hinc enim appellatur a Concilio Tridentino Chrisma sacrum . His praemittis
C o NC LUSIO PRIMA. Admixtio balsami cum oleo est tantum de praecepto Ecclesiae.
Probatur aueior irata θ ratione.
PRIMO : Si balsamum foret de neces.sitate praecepti divini, summi Pontifices Paulus III. oc Pius IV. non permisissent Mistionariis ut in India , ubi balsamum
Syriacum non crescit, illius regionis ar mala balsamo non multum abii milia oleo miscerent ad Sacramentum illud conficiendum : cujus dispensiationis fidem faciunt Henriquea Lib. a. de Confirm. c. t. oc
SuareZ de Confirm. art. 4. lect. 1. Ergo&c. Meundo : Sancti Patres Sacramentum Confirmationis vocant Sacramentum olei,
nihil dicendo de balsamo. Ita Tertullia
nus Lib. 3. contra Marcionem c. 14. Au
gustinus Lib. I s. de Trinit. c. 26. dc Lib. II. de civ. Dei c. ro. ibi enim comparat chrisma cum chrismate quo Reges in ve teri lege ungebantur. Dicetantur, in
is quis , Christi a chrismate . is Certum est autem quod solo oleo Reges illi ua-
gerentur. Ergo octa Tertio: Innocentius III. extrari de Mincramentis non iterandis, cap. Pastoralis ,
consultus an Confirmatio data cum solo oleo valida esset In talibus, ait , nonis est aliquid iterandum , sed caute sup- is plendum quod incaute suerat omissum. ,, Si Confirmatio
127쪽
eollata sine balsamo non valeret, dubio- 'procul injunxisset summus- Pontifex Sacramentum iterare, quod tamen non seiacit : Sequitur igitur balsamum non esse de substantia Sacramenti.
CONCLIIS IO S ECυ ND A. Ad Episcopos solos pertinet chrisma
conficere. Probara r auctoritare Concillarum .
PRIMO: in Concilio Carthagin. II. can. a. haec leguntur Chrismatis consectio, , , & puellarum consecratio a Presbyteris is non fiant. is In tertio can. 36. dicitur: Ut Presbyter , inconsulto Epitcopo ,
,, virgines non consecret , chrisma vero is numquam conficiat . ,, Toletanum I.
Can. 2o. sic ait : ' Placuit ex hac die,, nullum alium nisi Episcopum chrismam conficere . ,, Idem vetat Concilium Meldense can. 44. idem Hispalense II.
Inferes primo , chrismatis conlecruiovem non esse necessariam necessi ate Sacramenti, sed dumtaxat praecepti Eccle-' fastici ; nullum quippe est fundamentum in Scripturis astruendi hanc consecratiomem esse de jure divino , immo nec in Conciliis aut in traditione apparet. Seeundo , nunc esse in more positum chrisma eonsecrari seria quinta in Coena Domini, tametsi quondam usus obtinuissee illud omni die conficere , ut colligitur ex Can. 2G. Concilii I. Toletaeni ;ideo autem haec dies fuit assiqnata, quia, inquit Rupertus, agnus hae die immolabatur, & ejus sanguine postes obsignabantur: vel ut habet S. I homas I. pari. q. 72. art. 12. ad 3. Dies ille satis con se gruit ad materias Sacramentorum be-o nedicendas , in quo fuit Eucharistiae Sa- is cramentum institutum, ad quod omniari alia. Sacramenta OrdinanduP.
Admixtis balsami cum oleae est ramum de preiaeapro Ec cissi astico ,. er aa solum Episcopum mctar chri a conficere. PRIMU Μ patet , cum istam. Pontifi- Secunda - . . .ces, Paulus III. & Pius IV. permiserine Missionariis ut in India , ubi halsamum
Syriacum non crescit, illius regionis ar mala balsamo non multum absimilia miscerent: tum quia plures Patres, ut Te tullianus Lib. 3. contra Marcionem cap.
14. & Augustinus Lib. I s. de Trinit.
cap. 26. solum commemorent oleum. Secaendum utique claret : sic enim d finivit Concilium Carthaginense II. can. 2. Toletanum I. can. 2o. Meldense n.
De Forma Sacramenti Confirmationis . Su ritur in quo consisar.
CIRcA formam Sacramenti Confirmationis varia sunt Haereticorum placita . Kemnitius in examine Concilii Tridentini eontra ipsam insurgit, dicen do , neque ab Apostolis fuisse usurpatam, neque in antiquis Scriptoribus exis rimi , sed fabricatam fuisse a posteris, vel saltem adulteratam . Uidemus , inquit Calvinus institui. lib. 4. c. 29. Oleum
crassum & pingue , praetereaque nihil ;ubi autem Dei verbum , quod Spiritus sancti praesentiam hie promittat ne jota ostendere possunt . Marcus Antonius de Dominis l. s. de Republica Eccles. c. s. n. 44. dicit ex Scriptura nihil certi h beri , quibus verbis sit utendum , vel usi sint Apostoli in danda Confirmatione; ita
similiter Dassaeus lib. T. c. o.
I e verbis quibus serma debet constare disceptant inter se Theologici cum enimctiplex sit hujusce Sacramenti materia inadaequata , qui illam admittunt duplicem , pariter utrique' materiae sermam correspondentem agnoscunt impolitioni quidem manuum orationem Spiritus 1ancilad vocatoriam , quam fundit Episcopus , dum imponit manus 1upra confirmandosi deinde vero cum ungit chrismate frontem singulorum , verba ab ipso prolata , eamque unctionem denotantia , pro alte- ra forma recipiunt L quae quidem licet
in substantia idcm sonent, diversa tamen sunt in diverus Ecclesiis . Voluit quia, dem
128쪽
dem Christus ut oratio foret hujus Sacramenti forma: sed in potestate Ecclesiae reliquit eam in individuo determinandi . Hanc juxta varias regiones di tempora, variis modis expressit.
Ex Graecis Gabriel Philadelphiae in suo
tractatu de Sacramenti , docet formam Sacramenti Confirmationis esse verba quae dicuntur a Pontifice super unguentum,
quando illud consecrat. His positis, si
CONCLtas Io. Forma Confirmationis est oratio advocatoria Spiritus sancti supra confirmandos , quae duplici materiae correspondet , quam tamen Ecclesia vario modo, pro variis temporibus ac regionibus eapressit, vel duplicavit.
Probatur muθipliciter. PRIMO ex Scriptura sacra: Αct. 3. haec leguntur: Cum aurem audissent Apostoli qu. erant Ierosolymis, quod recepset Samaria veribum Dei, miseνunt ad eos Petrum is Ioannem: qui eum venissenr, o υerunx pro ipsis ,
Me acciperent Spiritum onerum .... Tunc
imponebant manus super illos, ct accipiebant
Spiritum sanctum. Eo loci fit mentio de materia dc forma Confirmationis ; ibi
manus impositio tenet locum materiae :oratio vero locum formae. Confirmatur: Sanctus Iacobus Apostolus promulgindo Sacramentum Extremaeia Unctionis utitur his verbis : Et orans s per eum ... is oratio fidei alleυiabis infimmum . Inde colligit S. Thomas formam hujus Sacramenti esse deprecatoriam .
Igitur a pari idem dicendum de Confir
Secundo ex patribus. Tertullianuq L. de Baptis capit. 8. sic habet : Dehinc D manus imponitur , per benedictio, , nem , advocans & invitans Spiritum se sanctum. A Quid clarius.' S. Cyprianus Epist. 73. Ut, inquis, qui in Eccles a se baptigantur Praepositis Ecclesiae offeran-
,, tur, & per nostram orationem, ac mari nus impositionem Spiritum sanctum is conse uantur. is Similia tradit sanctus Ambrosius , seu auctor librorum de Ea
cramenti S. 3. c. II. Sequitur, ait, spi-Boucat Iheol. Tom. VIL
is ritale sgnaculum, quia post fontem suisis perest ut persectio fiat, quando ad in-
is vocationem Sacerdotis Spiritus sanctus,, infunditur. is suum addit calculum S. Hieronymus Dial. adversus Luciferianos , ubi de Luci seriano respondet : Non abnuo haneis esse Ecclesiarum consuetudinem . . . utis Episcopus ad invocationem Spiritus si sancti nianum impositurus excurrat. ,,Ejuidem est Labii sanctus Augustinus L. x s. de Trinitato c. 26. his verbis: N is que enim aliquis Discipulorum ejus do. ,, dit Spiritum lanctum: orabant quippe
,, ut veniret ad eos, quibuS n. anum imis ponebant, non ipsi eum dabant: quem is morem in suis Praepositis nunc servat
S. I Dorus L. 6. originum c. ultimo haec de hoc momento scribit: Manus impo-- stio ideo fit, ut per benedictionem ad , , vocatus in vitrtur Spiritus sanctus. Terris ex Pontis alibus plurimarum Ecclesiarum , in quibus ubi agitur de ritu adnuntiirandae Consrmationis , non nisi de formis deprccatoriis sermo habetur . Sacramentarium S. Gregorii Romae editum , nihil habet praeter orationem , quae incipit ab his verbis r omnipotens sempiterne Deus, qui re is generare dignatus es hos famulosis tuos . . . emitte in eos septiformem Spiis ritum s tum Pontifex tincto pollice inis chrismate, facit crucem in fronte unius, si s militer in omnes fgillatim. se Vetus ordo Romanus, ut refertur ab Amalario praeter orationem nihil habet nisi haec ue ba, In nomine Parris , ct Filii, Spirirussantii; dcc. In libro isto qualis nune est editus habetur: Confirmo te in nomine Parris, θFilii, o Spiritus sandii: Pontificale quod putatur este Anglicanum octingentis annis antiquius, & servatur in Ecclesia R
thom agensi nihil utique praeter benedicti
Nunc vero probatur secunda pars , videlicet orationem illam variam fuisse pro variis temporibus ac regionibus. Primo : Greci non utuntur formula qua nunc utuntur Latini, namque dum Fideistes ungunt , dicunt Orationem , ungendo vero sic loquuntur : Signaculum dona rionis Spiritus sancti : hujus format valia ditatem multis probat argumentis Arcu
129쪽
dius: attamen nullus unquam dixit eos numquam habuisse Sacramentum Confirmationis , de hoc quippe accusati non fuerunt in controversiis, quas cum Latinis habuere oculo 9. & Ir. neque Vero in Concilio Liigdunensi , & Florentino , id eis fuit obiectum . Ergo &c. Secundo : Forma quae resertur in variis Pontificalibus longe discrepat ab hodietana. In ordine Romano qualis nunc habetur , his verbis concipitur : Confirmo te in nomine Parris . In ordine Gallicano ,& antiquioribus quibusdam libris sacramentorum , quae in Regia Bibliotheca
asservantur, haec leguntur: Signum Chriasti in vitam cternam. Pictaviense ante an. goo. Signat re Deus suillo Dei consignarionis in nomine Parris, is Fi ii, Spiritus Iantii. Cadurcense ab an. goo. Pax obauedictio Domini sis semper tecum . Seno
nense. Confirmo , ct consigno re signo sancta
erucis is nomine Parris, Filii , is Spiria rus sancti , ut habaas visam aternam , viυas in facula faculorum , pax recum . TO-Iosanum vetustissimum . Pontifex, inquit, facit crucem de eorismate, in fronrnus dicen-δε , signor re Deus sigillo fid/i sua , in eo Linatione fidei in nomine Patris, σc. Synopsis eorum quae complectitur Articulus.
Forma Confirmarionis est deprecaroris , sed variis explicatur modis in disersis Ecclesiis. PRIMUM colligitur ex Actibus cap. 3. Petrum & Ioannem advocassis oratione Spiritum sanctum super Samaritanos . Tertullianus L. de Bapt. c. 7. Ambrosius L. 3. de Sacramentis cap. II. & Pontificalia, tum Latina, tum Graeca , solum reserunt formam deprecatoriam. Iam υero si de modo quo illa forma exprimitur, Latini sic pronuntiant : Signaculum donarionis Spiritus sancti. Graeci vero
aliis terminis explicant formam , de hoc tamen inter eos & Latinos nulla mota est controversia: Ergo dic.
De Ministro Confirmationis. CIRcA istam controversam duae qua siones resolvendae veniunt; una scilicet de Ministro ordinario, altera ver de extraordinario. Prior de Episcopo instituitur, posterior fit de simplici Sace
Utrum Episcopus sis Minister ordinarius Confirmationis '
Probatur νarione Theologisa , eaque mulis,
riplici. PRIMA in hac forma proponitur . Quod Scriptura sacra explicata per summos Pontifices, per Concilia & Patres declarat , hoc ipsum a cunctis Fidelibus teneri debet: Atqui Episcopum esse Ordinarium Confirmationis Ministrum ita declaratur: Ergo &c. Probatur minor variis momentis. Primo quidem ex Scriptura sacra his verbis Actuum 8. Cum audissent
Apostoli, quod recepisset Samaria verbum Dei, miserunt ad eos Perrum is Joannem , qui cum venissent , oraverunt pro ipsis ne accia perent Spiritum sanctum : nondum enim in quemquam illorum venerat , sed baptizari tantum erant in nomine Domini Jesu: Tune
imponebant manus super illos, ct accipiebant Spiritum sanctum . Audis Samaritanos a Philippo Diacono baptizatos Audis nondum tunc accepisse Sniritum sanctum , scilicet ad robur λ Audis ea de causa ad eos mitti Episcopos ut confirmarentur . Igitur ad eos solum spectat ordinarie loquendo, hoc administrare Sacramentum . Sic explicat textum ianctus Chrysostomus homilia i8. in Acta , ubi sic loquitur : Mea sententia hic Philippus unusis e septem erat, secundus a Stephano , is ideo & baptizans Spiritum sanctum is non dabat , neque enim facultatem se habebat, hoc enim donum solorum Aiari poliolorum erat; nam virtutem quiden is acceperant faciendi signa , non autem
130쪽
De Confirmationis Materia , oci Io 3
Primus hujusce traditionis assertor nobis occurrit sanctus Cyprianus Epistol. 73. ad Iubajanum pag. 184. his verbis : Ut si qui in Ecclelia bapti Eantur, Praepositis is Ecclesiae offerantur , ut per nostramis Orationem, di manus impositionem Spiis ritum sancium consequantur. DL Hieronymus Dialogo adversus Lucife-
si dandi aliis Spiritum sanctum . Igituris hoc erat in Apostolis singulare : unde D EU praecipuos & non alios videmus hoc , , facere. D Sic etiam docet Hieronymus Dialogo adversus Luciferianos cap. 4. Sic Ilidorus Pelusiota Lib. i. Epistolarum Epist. s. dc alii communiter Patres. Summi Pontifices huic lubscribunt explicationi , & Episcopum Ministrum esse omdinarium Confirmationis tradunt. In primis Urbanus Epist. ad omnes Christianos; Innocentius I. Epist. I. capit. 3. Sanctu SLeo I. Epist. 88. ad Germaniae dc Calliae Episcopos; Melchiades Epist. ad Episcopos Hispaniae . Instar omnium sit Eusebius Papa dc Martyr Epistol. 3. ad Miscopos Istriae , dc refertur , de consecratione distinct. 3. capit. 4. ubi sic habetur: ., Manus impositionis Sacramentum ma-M gna veneratione tenendum est , quod
is ab aliis perfici non potest, nisi a sum- mis Sacerdotibus, nec tempore Aposto-M lorum ab aliis quam ab ipsis Apostolis le-M gitur aut scitur esse peractum. M Idem verbis expressis docet Innocentius IV. in Epist. ad Episcopum Tusculanum.
Secundo , Concilia eamdem explicationem suo muniunt calculo , maxime vero Metense cap. s. Eliberitanum can. 38. &τ . sed inter omnia eminet Florentinum,
quod in instructione Armenorum sic pronuntiat de Confirmatione : Urdinarius, Minister est Episcopus . Et cum cete is ras unctiones simplex Sacerdos valeat D exhibere, hanc non ni si Episcopus debet ,, conferre , quia de solis Apostolis legi- ,, tur , quorum vicem tenent Episcopi , , quod per manus impositionem Spiritum sanctum dabant . is Tridentinum rem de fide definit Sess. 7. can. 3. his verbis:
di quis dixerit sancti Sacramenti Confirmationis ordinarium Ministrum non esse solum uia scopum , sed quemvis si L. cem Sacerdotem , ianat isma M.
Altera ratio haec est . Quod usu perpetuo Ecclesiae frmatum est , tamquam de fide habendum est, juxta hanc divi Augustini Regulam : cujus rei non invenitur initium , a Christo per Apostolos eam descendisse non dubitatur . Atqui usus Ecclesae perpetuus Confirmationis ordinarium Ministrum , solum Episcopum esse
semper tenuit : Ergo occ. Probatur minor auctoritate SS. Patrum .rianos fol. 3 o. sic scribit : Quod si hoe
is loco quaeris, quare in Ecclesia baptizari tus nisi per manus Episcopi non reciis piat Spiritum sanctum .... Disce hancis observationem ex ea auctoritate descenta
is dere, quod post ascensum Domini Spiis ritus sanctus ad Apostolos descendit. is Augustinus est ejusdem sententiae Libriis. de Trinitate cap. 26. Quem morem, is inquis, in suis Praepositis etiamnum seris vat Ecclcsa. Intellige pro confirmanis dis baptizandis. disti, Hispalensis L. 2. de officiis cap. 26. ita docet , dc sic loquitur : Spirio tum sanctum accipere possumus , dare,, autem non possumus, sed ut detur in- is vocamuS. Hoc autem a quo potissimum
is fiat, quemadmodum Papa sanctus Inno- is centius scribit, subjiciam. Dicit enim, ,, non ab alio quam ab Episcopo fieri li
Venerabilis Beda in caput 8. Actuum Apostolorum ejusdem est labii: Hoc enim, is ais , solis Pontificibus debetur , nam is Presbyteri sive extra Episcopum , seu
is praesente Episcopo baptiZent, nonis tamen eis licet frontcm ex eodem o-
is leo signare, quod solis debetur Epist
Iesse Ambianensis Epistol. de Baptismo ,
Theodulphus Aurelianensis cap. de ordine Baptismi, Amalarius Lib. I. de officiis cap. . UUalafridus Strabo Lib. de rebus Ecclesiasticis cap. 26. Auctor libri de divinis otificiis cap. I9. Alcvinus in Epist. ad odorinum. Jonas Aurelianensis Lib. i. de institutione laicorum cap. 7. idem sicut&alii multi docent. Ergo &c. Terria ratio : Sicut ad artifices ligna struere pro aedificatione domus spectat , ad architectum vero eam complere dc
perficere : ad Notarium scribere , sed ad Dominum Epistolas subsignare : ita inserioribus Ministris competit spirituale inchoare aedificium per Baptisma, perficere vero ec subs gnare Epitcopi munus est .