장음표시 사용
471쪽
De Poenitentia In litutione , UE 44 g
espienda remissione peccatorum in sacra-
mento poenitentiae. His propositionibus hane notam inussit sacra Facultas . Rua yriait Segenot, de eis, retrionis insufileneia , ω tritionis ex persecta ebarita e absoluta necessitata ad recipi n- dum sacramentum Paeniten ta s , σα nobat da absolutione , quod nisil aliud sit quam daelarario iuridisa pereati pam remissι , damnavit quoquae Faeustas ,. Ur censuis has prepositionas esse quietis animarum per urbariis Nas , communi , er omnmo tota praxi Gelasia contrarias , efficacia saeramenti Poeniarentia imminutivas , Or i ver temerarim , ae e roneas . Sed in eadem damn tionis eausa videtur esse neninus , cum voce& scripto tenus dicat attritionem L conis
tritione ab ipso Concilio Tridentino diastinctam , suffcere cum Sacramento ad justifieationem ; quippe qui exigat etiam
cum Sacramento contritionem charitate formatam , quam attritionis nomine, ut
fueum faciM , desectu majorist intensonis nuncupat . Non enim secernit conia ritionem ab attritione penes actuum speciem , sed vult utramque eamdem entita ive esse, nec aliter quam penes gradum distinguit; ita ut attritio dicatur ii actus sit leviss=me intensius , contritio vero si magis servescat. Ergo &c. - Ωuinta contradictio. ueninus ut declinet aliathema tumi Ecclesiae, tum Academi rum Catholicarum se sublcribere creditianae Theologorum sententiae , qui propugnant attritionem amore incohato δω fluentem sussicere cum Sacramento juxta mentem Concilii Tridentini , dum asserit hic idem p. 293. non impugnare sis amorem quo peccator diligit Deum uc totius justitiae .ntem e Atqui tamen de facto in iua conclusione pag. 1 . debellat istum amorem j dc omni aris
gumentorum genem conatur probare solum amorem persectiam ex charitate pro-eedentem suffcere. Isto prorsus scopo laudat multou tum Scripturae , tum Concilii Tridentini, tum etiam divi. Thomae tex-rus , quos omnes in suum adulterinum eonvertit sensum. Tametsi enim in eis natε lentio de charitate , nullibi tamen ille auctor distinguit charitatem persectam ab amore impersecto nec contra mentem Scripturae , Patrum , dc ipsius Concilii Tridentini concludere dubitat , amorem persectum a charitate promanantem se, tum eum Sacramento sussicere, stiam finiis stram opinionem ratus irrefragabiliter pr bare, si loca, ubi amor dc charitas comis memorantur afferrer: quo fine, pace dicam, si credamus terminis, absit enim dhintentione judicare , nisi ut 3c principiis a Ian senio, non nihil' emendicatis, omne quod non est a charitate, malum esse, de ex concupiuentia mala procedere subinis digitet ; hinc splendide ait p. 396. Amo
in paenirente requisitus ut gratiam in Sarrais mento reeipiar , es amor eharismis , non autem amor concupiscentit. Quasi vero non daretur amor concupistentiae bonus de lauudabilis Ne autem aliquis relinquatur ci
ea istud momentum ambigendi locus, hec Thesis proponitur in speciali, & probaturo Amor concupiscentiae a Denino , ut i
suffciens etiam cum Sacramento, a
jectus , castus , de suffciens est : de
in hoc effulget nova ejus contradi
ILLg amor est castus, dc Sacramento consociatus ad justifieationem sussiciens ,
tui tametsi ad mercedem tendat , latiatur tamen in Patribus veteris Testamen-th, praedicatur a Christo, a, sacra Synodo Tridentina proponitur, & itru defenditur, ut illum abjicientes anathemate percutiae; qui tandem appretiati ve Deum suis per omnia diligit. Atqui tali se est a mox concupiscentiae λ spe promanans , quem initialem & incohatum nominmus: Igitur causa cadit Iueninus, eum illum flocci facit , nec in hoc sibi constat , quando per contritionem imperfectam seu attritionem , aderit nihil aliud se intelligere praeter amorem charitatis castum quo Deus luper omnia diligitur. Probatur in nor quoad omnes paἔζes. rimo di Amor quo Deus diligitur ut totius justitiae sens de nostra beatitudo , laudatur ab ipsa. Scriptura in Sanctis namque in b. tr. legitur de Abrahamo :
Tum ibidem de Moyle : Maior . divitias
472쪽
laudabilem dc eonsequenter se ficIt cum
rueundo: Christus ad ciendos amoris assectus, pro moti v pro, Onit mercidim. Na ith. I. Rit heati estis cam maledixerint visis , permuri vas fuerint , ev dixeνλι
ces vestiva ce ora est in earlia . Rursus ibi
dem c. 29. Oam is qui reliqueris vimum ... proprest nomen mσum .... Gentu iam aeeipiat,
is visam aternam n obis . Eo loci Chrisus ex professis invitat homines ad vitam Apostolicam amplectendam aeternat mem dis motiva , quod quidem verba ista antecedentiae ὀeclarant : Petrus dixit ei raecce nos reliquimus omnia , quid ergo eris
bis 8 Iosis autem dixit Elis . . . Sedebialitis is vos suo Iedes odecim , iudiean asa disiaetim tribus Israel: Et omnia qui νε- Equeris θαrinis 2 Sacra Synodus Tridentina Sess. 6. La P. Q. ait, Proponendam esse vitam aeternam pro Poenitentiae motius . nec asserere dubitat eos qui Deum , ut totius iustitiae fontem diligunt , justificaritum Sacramento, quem quidem amorem e laudabilem & eastum habet, ut dλmnet contrarium propugnantes : Princepsis Apostolorum Pereus, ait, Satagite, ut is per bona opera certam vestram vocati is nem dc electionem faciatis; hac enimis facientes non peccabitis aliquando. Unis is de constat eos. Orthodoxa: Religionis is doctrinae advertari, qui dicunt, justum in. omni hono opere sinem venialiteris Peccate, aut e quod intolerabilius est is poenas aeternas mereri : atque etiam is eos qui statuunt in omnibus operibus, justos peccare, si in illis suam ipsor umis locordiam excitando , ct se se ad cut-rendum in stadio cohortando, cum hoc, se ut in primis glorificetun Deus, memein is dem quoque intuentu L aeternam , cumis scriptum sit r Inclinavi coe meum adis iaciendas iusti ficationss. is ram ibidem can aria se concludit. Simis vixaris , insilicarum peccara , dum in
Mitu Merna mercedis bene eper Iur οῦ Anain
rhoma sit. Igitur juxta Tridentinum est de fide amorem , quo diligitur Deus , ut beatitudo, nostra , esse castum , bonum , Sacramento ad justificationem. Demum: Amor ille a se proma nans ita castus est , ut Deum appretiative super omnia diligat. I. Quia ex Tridentino iulum diligit , ut totius rustitiae sontem , qui quidem amor nulli creaturi conventis re potest. II. Ex S. Thoma 2. a. q. 19. t. 4. licet homo moveatur proxime a bono proprio consulendo in iuga pecenti propter poenas , non tamen in hoc , ut in ultimo fine sistit , sed in Deo. Igitur attritus amore spei impulsus , appreti ei ve diligit super omnia Deum, quem CC teris bonis creatis , ut melius , di summum bonum habet , quippe qui non in
illis . sed in eo selo , ut in ultimo fine
Ei I cIEs I. Qui fugit peceatum proapter Deum quatenus nobis bonum, habet pro motivo amorem proprium: Sed amor proprius est malus. Ergo occi. Respondea distinguendo minorem: Amor proprius inordinatus, ad quem Omnia reis fert homo , concedo,ordinatus , & ia quo ultimate non quiescit , sed insuper Deum sibi , ud ultimum finem promisnit, nego minorem, & consequentiam . Certum est in amore Dei benefactoris , nihil inordinatum. esse , modo istius finis sit Deus , ad quem possidendum in eclo refert omnia ι Line amor ille proprius est. supernaturalis , ct re ius Instabis r Sequeretuν inde amorem istum esse charitatis iα Deum ,. non vero concupiscentiae, quia, inquit D. Thomas L.
quoa separat hominem a Deo , ut ultismo fine , tunc esset charitatis ι Seiu per attritionem , malum timet peccator si tum in quantum impedic milestionem protii boni , in. qua tamen 1. ut in ultimis ne nota quiescit , cum fugam mali ordinet ad Deum , ut x se desideratum . Ergo occia Respondeo neganct sequelam . Latio diascriminis triplex est Prima: ille qui ch rit Me movetur , diligit Deum propter ejus bovitatis excelle tiam . e contra ver attriIus propter tuam propriam utilitatem
473쪽
Secunda e Prior sugit peccatum quia est
malum Dei , posterior vero ex eo quod beatitudini suae opponatur. Tertia: Ch ritatis amore flagrans, habet pro primario & immediato pereatum fugiendi m livo Deum ipsum ut bonum, hinc amoris benevolentiae nomine celebratur Clusamor: Sed non sic amor concuplicentiae qui est proprii boni motus, quippe qui a timore poenae, ad recedendum a peccato moveatur , nec nisi mediate diligat Deum, di in eo ut in ultimo fine, ne abeatitudine excidat, quiescere velit . S.
Thomas ibidem est sui ipsius interpres . Ejusdem enim rationis est , ais , quod is homo cupiat honum suum , & quod is timeat eo privari . Amor autem suio tripliciter se potest habere ad charita-
is tem. Uno enim modo contrariatur cha-
is ritati, secundum quod aliquis in amoreis proprii boni finem constituit. Alio vero se modo in charitate includitur , secunis dum quod homo se propter Deum, &is in Deo diligit.. Tertio modo a chariis tale quidem distinguitur, sed chvitatis, non contrariatur, puta cum aliquis di.
is ligit se ipsum secundum mtionem proinis prii boni, ita tamen quod in hoc pro-
prio bono non constituat finem ....is Timor mnae includitur uno modo in charitate. Nam separari a Deo est quae-D dam poena, quam charitas maxime reis sugit. Unde hac pertinet ad timorem D edtum . . . Alio modo timor poenae di- .is stinguitur quidem secundum substantiam is aetimore castor quia sciliret stoma timet ,, malum rinale, non ratione separationis is a Deo, sed in quantum est nocivymis proprii boni : nec tamen in illo bono se constituitur eius finis . , Angelicus D ctor eo loci, angelice cuncta distinguit . Primo quidem contritionem ab attritione , in eo quod illa Deum propter se diligat, ista propter proprium bonum, ita
tamen qui 3 attritus in Deo ut in ultimos ne quiescat. Secundo, ait amorem Concupiscentiae supernaturalem , distingui secundum substantiam dc entitative a charitate. Igitur vel concedat Iueninus cum
S. Thorris attritionem non includere in rem a charitate fluentem, vel ultro sateatur se revera nullam agnoscere attritionem , sed tantum amorem pertactum.
Urgians: Ut attritio iustificet, amoremeastum debet includere: Sed amor sa stus ex S. Thoma soli charitati tribuit ur et Separari a Deo , inquit , est quaedam
D mna, quam esuritas maxime ref ugit is Unde hoc pertinet ad timorem castum. D .... Alio modo timor mnae distingviis tur quidem secundum substantiam aliis more Casto. Igitur attritioa charita- , , te, nusquam vero ab amore concuPiscentia: pro manare dicenda est. Reymndoo distinguendo majorem : Debet
includere amorem castum inchoatum, 'COncedo: castum persectissime, nego: Et sic distincta minore , Nego cohsequentiam 4 Amor castus duplex distinguitur , unus quo Deus immediate Ac propter se diligitur , alter vero quo amatur ut nobis utilis. Priori modo convenit charitati , polleriori attritioni ; qui quidem amor eatenus dicitur castus , quatenus poenitens, nec in solo narum metu sstit, se- ut daemones, qui , eradunt , contν- scum, ut ait S. Jacob. 2. nec etiam in bono creatra, Cum in eo, inquat D. I homas , non reponat ultimum finem r Non impli
cat auIem amorem callum inchoatum conin
venire amori initiaIi . istum iamen cum Sacramento sufficere iterum atque iterum probatum est. Oppones II. Conenium Tridentinum exugere videtur amorem ex charitate promanantem. Ergo &e. Probatur antecedens
Sess. 5. cap. 6. postulat dilectionem adjungi . actibus tum fidei , tum timoris Dei: Peccatores, inquis, se intelligemis tes, a divinae justitiae timore, quo utuis liter concutiuntur, ad considerandam se Dei misericordiam, se convertendo, inis spem eriguntur , fidentes , Deum tibi is propter Christum propitium sero, ilis lunaque tamquam omnis jultitiae se , tem diligere incipiunt . is Sed si amor spei sufficeret, incassum ulterius dilecito
requireretur . Ergo dic. confirmatur . ibidem dicit amorem attritionis esse solum Iticipientem,: Igitur nondum est ille amor, douec accedat charitas. Respondeo negando Antecedens. Ad probationem distinguo : Concilium exigit
praeter spem , amorem , tamquam ef clum a cauia dimanantem, conredo: velut actum specialem, nona spe, ita a charitate dimanantem, nego. Illam igitur dilectior
474쪽
lectionem a spe distinguit, sicut ceteri es-
lectus a eauus secernuntur: sed illam non ab alio habitu profluere, omni legenti patebit , si eonsideret proprium esse spei movere hominem in Deum , ut bonum supremum possidendam, cujus fruitione perfecte beatus est. Ad confirmationem distinguor Amorem illum vocat sacra Synodus incipientem respective ad amorem persectum, concedo: quasi in se sumptus sit incipiens , nego et Porro amor 1pei in se habet omnem
persectionem requis tam . eatenus autem dicitur incipiens amor , qua tenus
est via ad persectum, immo & persecti L
rastabis : Dilectio qua diligitur Deus , velut omnis sons justitiae , est vera &persecta dilectio : Sed talem exigit Concilium Tridentinum. Ergo &c. Respondeo diu inguendo majorem : Si sisne respectu ad nos, concedo; si dicat
ad nos relationem, nego . Iam vero ille amor nos respicit; eo enim modo diligimus Deum , quatenus nobis bonum . in remunerationem quippe aspicimus. Ceterum ille amor in sua linea perfectus est.
Sed eo persectior datur, ille scilicet quo Deus propter se diligitur.
Ietebis : Concilium Sess I . C. 4. appellat attritionem , contritionem impcirsectam: Atqui imperfecta contritio non distinguitur a persecta essentialiter : Ergo
yespondeo distinguendo majorem et Et
contritio imperfecta sic nominatur, PTO-pter motivum , concedo: propter gracium remissum , nego maiorem . Ad minorem utique distinguo : Contritio quae mensuratur penes gradus , concedo : penes motivum, nego minorem, & conseque tiam . Iam vero motivum contritionis imperfectae diversum est a motivo contritionis persectae; cum igitur actus specificentur ab objecto formali , quod quidem est diversum pro contritione, & attritione , sequitur amomm attritionis ab amore contritionis prorsus distingui.
Insistis: Sancti Patres passim exigunt charitatem, ad hoc ut quis justificetur: Ι r-go Sc. Respondes distinguendo: Charitatem habitualem concedo: actualem subdistinguo; quae consideret Deum nobis bonum, con-
cedo: Deum in se, iterum iubdistinguo.
extra Sacramentum , concedo e cum S cramento & hoc absolute , nego min rem, & consequentiam.
P. R., Multi Theologi, qui post Conis
cilium Tridentinum floruere, contendunt timorem poenarum junctum Sacrament justificare sine amore : tales sunt Domi nicus Solo. Melchior Canus , Vasquea . Gonetus, & ala. Respondeo multo plurea optimae notae nobis favere; unde alios, veritate superati, deserimus , cum praesertim Concialium exigat dumtaxat, ut peccator incupiat diligere Deum velut totius justitiae
obiicies III. Contra charitatem est operari intuitu mercedis , cum a. Corinth. c. I 3. legatur charisas non quaris qua sua sunt e. Igitur amor spei non est ad justificationem sufficiens . otiam Sacramento consociatus. Respondeo distinguendo antecedens: Intuitu mercedis temporalis , concedo I aeternae nego Antecedens, & consequentiam. Merces temporalis refertur ad nos tamquam ad finem ultimum; aeterna V ro ad Deum in quo quicscit anima. Repones: Sanctus Bernardus Epist. I r. ad Guidonem Priorcm Carthulianum , non approbat amorem quo diligitur Deus quia nobis bonus . Sic enim loquitur :
Qui magis , aut certe solum diligitis suum , convincitur non caste diligere is honum , quod utique propter se dili-D git , non propter ipsum ; & hic talisse non potest obedire Prophetae qui est , A Confitemini Domino quoniam bonus .is consitetur quidem quia fortasse bonus is est sibi, non quia bonus est in se. DRespondeo distiuguendo : Divus Berna dus non Uprobat amorem quo diligitur Deus quatenus nobis bonus, propter bona temporalia quae ab iplo petimus , &accipimus, ita ut istud unicum sit amoris nostri motivum, concedo : propter bona spiritualia , eaque aeterna , & quae ab
ipso non sunt dii in ta , subdistinguo : Si
reserat ad se tamquam ad finem ulti inum , concedo : si reserat ad Deum , nego : eo loci propugnat S. Bernardus amorem quo quis diligit Deum, propter bona interna , ct aeterna quae ad Deum
refert a esse legitimum; Mod ratet. e iis
475쪽
De Poenitentiae Institutione, UR. a. SO
quae scripsit in Psal. ς o. ubi se habet U
Sunt forte nonnulli qui a Domino obtinere temporalia seu spiritualia quaelibet concupiscunt, sed persecta chari- M tas, solum sitit quod summum .est, &is tota desiderii vehementia clamat: Quidis enim mihi est in coelo , & a te quidis volui super terram, Deus cordis naei, is & pars mea Deus In aeternum. .,
Urgebis : Eadem Epistola sic pro quiatur: Est qui confitetur Domino quo- niam potens est , qui confitetur quoino niam sibi bonus est, dc idem qui con-ri fitetur quoniam simpliciter bonus est :M Primus servus est . , & timet sibi ; seri cundus mercenarius est, dc cupit sibi; ,, tertius filius, & desert Patri. Itaque, ,, & qui timet, &qui cupit uterque pro,, sic agunt, sola, quae in filio est charia, tas, non quaerit quae sua sunt: quamob-ο, rem puto de illo dictum, Lex Domis, ni immaculata convertens animas ,
,, quod sola videlicet sit, quae ab amoreri sui, & mundi avertere possit animum, ,, & in Deum dirigere; nec timor quip-3, pe, nec amor Privatus convertit ani ,, mam . mutant interdum vultum , veli, actum, . affectum numquam. Ex quibus sic arguitur. Αinor ille castus non est,
sed perversus, qui sibi soli cupit, qui pro se agit, qui affectum numquam mutat nec potest animum a sui , & mundi amore avertere : Atqui talis est amor quo Deus diligitur, ut nobis bonus. Er
Respondeo distinguendo minorem: Amor quo Deus diligitur praecise propter bona temporalia est perversus, concedo: si ad gloriam Dei ea reseramus, nego . Hunc esse sancti Doctoris sensum patet. i. Quia eodem loco profitetur, se de illo amore loqui , in quem dirigitur istud opprobrium Prophetae Psal. 48. Con rebitur tibi cum benefeceris eis. Nemo autem dixerit opprobrium esse amare Deum quia nostra
est beatitudo, nostra felicitas & finis ultimus: deinde Propheta Regius quem laudat sanctus Bernardus, ibi agit de iis qui
Deum colunt propter remunerationem temporalem, ut liquet ex his verbis antecedentibus versu 7. ubi sic loquitur :Confidunt in virtute sua ' θ in multitudine dioitiarum suarum gloriantur.
Persistes: Idem sanctus Doctor Lib. de
aeucat Theol, Tom. m. diligendo Deo c. a. vult amorem illum quo diligimus Deum, ut bonum nostrum. elle mercenarium; sic enim habet: Nonis sine praemio diligitur Deus; Etsi abstari que praemii intuitu diligendus sit, va-
is cua namque vera charitas esse non potis et t. nec tamen mercenaria est , qui pe non quaerit quae sua sunt veri rus amor praemium non quaerit - sedis meretur. Ergo Sc.
Respondeo distinguendo Antecedens: Diligendus est Deus absque praemii intuitu quod ut divertum a Deo , & infra Deum, concedo: quod si Deus ipse, nego. LO-quitur eo loci sanctus Bernardus de praemio quod sit diverium , .& distinctum a
oppones IV. Spes non tollit affectum peccati, quippe quae reperiatur cum culpa mortali in peccatoribus .: Igitur ubi non est charitatis amor, . ibi nulla est peccatoris suillhcatio. Reyondeo diiunguendo : Spes non tollita necium peccati temper, concedo: quando adiunctum habet amorem initialem nego. Iollit affectum actualem spes , sed non habitualem, quod est charitatis munus Proprium, q lae sola per se justificat; unde amor spei sine Sacramento nihil etificata
Iustabis: Non desuerunt Sancti qui conia lenterunt privari beatitudine propter fratres , juxta illud Moysis Exod. ad
Deum, Aut dimitte ais hanc noxam , au dele me de liora rus . Et illud Apostoli ad Romanos s. Optabam enim ego ipse Anais rhema ebe a hri o pro fratribus meis . Igitur solus benevolentiae amor apud Deum ponderat.
Re pondeo, justos illos fuisse locutos de
morte temporali , nusquam vero de aeterisna. II. Id exoptabant ex abundantia, Eccharitatis excella; idque erat sub conditione, quam impossibilem arbitrabantur; non enim vole aiat se privari beatitudine aeterna quae eli ipse Deus , propter tratres: ita lanctus Chrysostomus Hom. 16. iii ad Romanos , ubi locuta Apostoli sic interpretatur.
476쪽
A-ν ex Spe promanans suffieis cum Sacrais mento ad iustificandum peceatorem. PRIMO : Non alium amorem absolute exigit Concilium Tridentinum Sess. 6. C. 6. quam illum quo peccator diligit Deum, ut totius iustitiae fontem: talis est autem quem in conclusione defendimus. Secundo : Hujusmodi amore, poenitens diligit Deum appretiative super omnia , cum in illo solo, nusquam vero in bono creato , suum ultimum reponat fi
Terris: Si requireretur amor charitatis
ut quid ad justificationem impii simpliciter necessarium , inane foret Pς nitentiae sacramentum, cum nusquam justificaret peccatorem, sed solum declararet justificatum , quod est manifeste contra doctrinam sacrae Synodi de dogmate numeri septennarii Sacramentorum.
IN CONTRARIUΜ , ET SOLUTIONUΜ.
PRIMO: Amor proprius qui sistit in bono Creato non siifficit quidem ad justificationem , secus vero ille, qui in Deo quiescit.
Secundo: Neque vero negamus amorem
concupiscentiae malae a S. Augustino rejici, sed non sic amor concupiscentiae supernaturalis, quo quis quaerit Deum, ut suum bonum, & finem ultimum, qua lem dumtaxat propugnamus. Terris: Absit impugnare placita Patrum qui exigimi charitatem ad justificationem: Sed eos, charitatem solum inchoatam, seu amorem initialem exigere constat; si quando vero amorem charitatis habitualis ex- Postulent , .non absolute ad justificationem, sed ad ιvitae aeternae meritum exigunt.
IN Scripturis sacris, nomen Consessionis
usurpatur quandoque ad significandum m dum Deo gratias agendi , vel etiam ej is celebrandi laudes, juxta illud Psal. 7. Confitebor έ omino secundum iustitiam ejus, er Haliam nomini Domini altissimi . Et istud Plat. q. Confitebor tibi , Domine , in
toto corde meo, narrabo omnia mirabilia tua.
Rursus Plat. 34. Confitebor tibi in Ecclesia magna, in populo graυi laudabo te . Quandoque etiam eadem vox significat pecca. torum Consessionem, ut Levitici c. I 6. ubi de Aarone dicitur : Postquam emundaυerit Sanctuaritim , is Tabernaculum , er Altare , tune osse, at Hircum viυentem , er posita urraque manu super capuν ejus confiteatur omnes iniquitares filio in Israel ,er universa delicia atque peccata eorum . Item Marci c. r. Et egrediebatur ad eum omnis , vaea, Regis , Cr Ierosolymita uniυem
si, is bapti tantur ab illo in Iordanιs su
mine censirentes peccaIa sua. S. Thomas 2. 2. q. 3. art. I. ad 2. ait
illud nomen nonnumquam sumi in textu
Sacro pro Consessione fidei : Triplex , is est, inquit , Consellio quae in Scripturis is laudatur . Una est Consessio eorum is quae sunt fidei , & ista est proprius is actus fidei , utpote relata ad fidei fi-
is nem. is Tum modos jam citatos refert his verbis: Alia est Confestio gra- tiarum actionis , sive laudis ; oc illa is est actus latriae ; ordinatur enim adis honorem Dei exterius exhibendum , is quod est finis latriae . Tertia est Consessio peccatorum , & haec ordinaturis ad deletionem peccati , quae est finisse rinitentiae , unde pertinet ad tantis tentiam. Iam vero actionem quam Latini peccatorum consellionem vocant, Graeci appellant uoμολογου - , quod V cabulum vertitur Exomologesim, quo utitur
Tertullianus Lib. deoratione c. 7. Ex is omologesis , inquit , est petitio v D niae , quia qui petit veniam , deliinis clum confitetur . o Eumdem termi-
477쪽
De Poenitentiae Institutione , Sc. 43 I
num pro delicti consessione Cyprianus,dhibuit Lib. de lapsis his verbis: Quo-
,, niam tamen de hoc, vel cogitaveruntis hoc ipsum apud Sacerdotes Dei dolenis tes , & simpliciter confitentes , eXO- is mologesim conscientiae faciunt , animio sui pondus exponunt, salutarem med eis is lam parvis licet , & modicis vulnerio bus exquirunt. DConfessio a Divo Thoma in 4. Dist. 17.art. 2. q. I. sic definitur: Consessio, in- ,, quit , e st Sacramentat is delinquentis ac- ,, cuiatio ex erubescentia, Ac per clavesis Ecclesiae satistactoria , obligans ad fa- ,, ciendam poenitentiam injunctam . is Eam esse de jure divino, omni argumentorum supellectili jam ostendimus ; sequentia jam veniunt examinanda , scilicet, quid si declarandum in Consessionet Secundo quomodo confitendum
Ω adis integritas requiraruν ad veram
Confessionem ttidiana; hoc est quod pectus tundimusis di dicimus, in oratione Domino Deois nostro , Dimitte nobis debita nostra . ,, scut& nos dimittimus debitoribus nais stris. sv ltro conveniunt utique omnes in Theologia Magistri , poenitentem ad consessionis validitatem intra veritatis terminos sic continendum esse, ut nihil omittat essentiale, vel ex malitia , aeut superstitione aliquid addat; hinc aliquod gravissimum peccatum celare , aut peceatR non commissa deponere , grande scelus
est. Similiter confessio debet elle integra quia est rudicium ; ut autem Iudex rite
pronunciet, debet omnia cognoicere de
licta. His politis , sit CONCLUSI
Ad validam Consessionem requiritur , unrienitens aperiat I. Omnia peccatae mortalia . II. Omnes utique circumstantias, vel speciem immutantes, veteam supra modum aggravantes isCON UENIUNT Omnes ad legitimam consessionem perficiendam , neceIsarium esse omnia peccata mortalia post Baptismuin commissa deponere ; hanc exigunt cujusvis saeculi Ecclesiae Patres , sed non idem dicendum de peccatis venialibus . quae licet sint materia Sacramenti Penitentiae , juxta illud a Christo universaliter pronuntiatum , aeuorum remiserisis peceata cte. Sunt tamen materia libera , ut
costat ex illis Concilii Tridentini verbis
Sess. I 4. C. s. is Uenialia quibus a gratia non excludimur , & in quae frequen- ,, tius labimur, quamquam recte, & utiis liter, citraque omnem praesumptionzmis in consessione dicantur , quod piorum is hominum usus demonstrat , taceri ta-
men citra culpam, multisque alii, meri diis expiari possunt . is Istam doctrinam hausit Concilium ex sanctis Patribus, praecipue ex Augustino, qui Homilia t). inter Quinquaginta centet aliis mediis quam sacremento Pςnitentiae c. cata venialia deleri sic enim habet : is Non me latet vitam istam mortalem, is & in carne corruptibili constitutam sine,, peccatis esse non posse, sed illa quoti- ,, diana levia habent etiam lavacrη quo- PRIMA PARS. Omnia peccata gravia sunt aperienda . Probatur , primo ex PaIribus .
ORI GENES Homll. 3. in Levit. ait : Si quid in sermone solo, vel etiam in-
,, tra cogitationum secreta comisimus , is cuncta necesse est publicari , cunct is proferri &c. in timuisν S. Hieronymus , qui exponens illud Eccli. io. Si mordeat serpens hasilentis, dicit Si enim erilescat aegro- is tus vulnus medico confiteri, quod ign
,, rat medicina, non curatis is
Bis accedit Theodulphus Aurelianensis, qui Lib. 3. c. 3I. ait: ΡConsessionesis dandae lunt de omnibus peccatis. - Α-lios Patres recensere superlcdeo , cum omnes qui de confestione scribierunt, ne uno quidem excepto , docuerint cuncta peccata gravia Sacerdoti elle deponenda .
478쪽
Concilium Cabillonense , qui dum confirerentur , quaedam reticebant pecccata ;sic enim habet can. 32. Sed de hoc eis mendatione indigere perspeximus, quod is quidam , dum confitentur peccata sua se Sacerdotibus , non plane id faciunt .
Concilium Tridentinum Sess. 14. c. S.
punctum istud his verbis definit : Cumis universa mortalia peccata etiam cogiis lationis , homines irae filios , & Deiis inimicos reddant, necessarium est, Omis nium etiam veniam, cum aperta , diis verecunda consessione, a Deo quaerere. 4 Itaque dum omnia, quae memoriae Oc-
is curunt peccata Christi fideles confiteriri student, procul dubio omnia divinae mi- is sericordiae abnoscenda exponunt quiis vero secus. faciunt , & scienter aliqua se retinent, nihil divinae bonitati per Sa-
is Cerdotem remittendum proponunt : siri enim erubescat aegrotus vulnus medico is detegere, quod ignorat medicina, nonis curat . is Hinc can. 7. sic pronunciat, Si quis dixerit in saιramento Paenitentis ad emissionem peccatorum necessarium non esse 3ure diυino conmeis omnia , Ch singula pec
cata mortalia . . . etiam occulta ... Ur qua
sunt contra duo aestima Daealogi praeepro, o circumsanrias qua pectari speciem murant σc. Anathema sit. Terris ex Rationε , eaque multiplici. .
PRIMO: In Sacramento Poenitentiae peccata per modum judicii remittuntur, scilicet accusatione noxii rei, & sentemtia Iudicis : Atqui Iudex debitam non potest ferre sententiam nisi omnia noverit: Ergo &c. Hanc rationem eleganteTexponie- Concilium Tridentinum in capite jam citato his verbis; Dominus noster I is sus-Christus e terris astensii rus ad com,, los, Sacerdotes sui ipsius Uicarios reis liquit, tamquam praesides, & judices, is ad quos omnia mortalia crimina des m rantur, in quae Christi fideles cecideri rine, qui pro potestate clavium, remicis sonis, aut retentionis peccatorum senis tentiain pronuncient. Constat enim Sa-- cerdotes judicium hoc, incognita cauis sa exercere non potuisse; neque aequitari tem quidem illos in pςnis injungendisti servare non potuisse I si in genero dum.
is taxat, & non potius in specie, ae singil
is latim, sua ipti peccata declarassent . is Secunda : Sacerdotes in hoc Sacramen to nedum sunt judices, sed etiam medici : Sed medicus remedium non potest
debite parare , nisi omnes morbos, qua litatemque vulnerum, tum speciem, tum numerum apprime noverit . Ergo &c. Hanc rationem tradit D. Thomas hic arP. Suppl. q. 9. art. 2. in corpore : In is medicina corporali , inquit , oportetis quod medicus, non solum imum moris bum contra quem medicinam dare deis se bet, cognoscat, sed etiam universaliteris totam habitudinem ipsius infirmi s eois quod unus morbus ex adjunctione alterius aggravatur, & medicina quae uni morbo competeret, alteri nocumentum praestaret , cum quandoque aliquis contrariis peccatis insectus ut, ut Gregorius in Pastorali docet: & ideo de necessitare Consessionis est , quod homo
omnia peccata confiteatur, quae in me
moria habet: quod si non faciat, non est consessio, sed consessionis simulatio. is
Tertia: Talis debet esse consessio, qualis contritio: Sed contritio non delet peccata nisi omnia poenitens detestetur: Igitur nec confessio, nisi omnia subj ictantur clavibus Ecclesiae . Istam rationem subjicit etiam D. Thomas eodem articulo in- responsione ad secundum : Sacerdosis inquit , consessionem audiens , vicena
is Dei gerit , & ideo debet ei fieri hoc
is modo consessio, sicut fit contritio Deo. A Unde sicut non esset contritio nisi quisis de omnibus peccatis quae memoriaeis Occurrunt , contereretur ι ita non estis set consessio, nisi quis de omnibus quaeri memoriae occurrerent, confiteatur S E C. υ. N D AE P A R S Circumstantiae notabiliter aggravantes malitiam peccatorum intra camdem
speciem , necessario sunt explicand*in Consessione.
Proba r rarionibus Theologicis.
PRIMO: Concilium Tridentinum Sess. 14. c. s. docet talem faciendam esse a peccatore confessionem, ex qua Sacerdos, rite valeat de peccatorum gravitate j dicit m
479쪽
De Ptimi tentiae In sistitione,
o C. picium ferre : Sed hoc fieri nequit, nisis cenitens circumstantias in eadem specie aggravantes aperiat ; furtum enim mille aureorum longe gravius est quam dum decim; sed non licitum est a mente Concilii Oecumenici in rebus dogmaticis secedere. Ergo dcc. Secundo: Ibidem sic ait: Constat enimis Sacerdotes judicium hoc , incognita
causa, exercere non potuisse, neque aequi-
,, talem quidem illos in pinnis injungenis dis servare non potius , si in generois dumtaItat, & non potuisse, in specie , si ac sigillatim sua ipsi peccata declaras- , , ient. δε Atqui inde sequitur manifestu. tales circu instantias esse aperiendas; majore enim dignus est supplicio qui uno ictu plures interemit bomines . quam qui unum dumtaxat occidit. Ergo dcc. Tertio: Illa circumstantia debet necessario manifestari, quae est materia necessaria consessionis : Sed talis est circumstantia notabiliter aggravans in eadem specie: Et probatur . Propter illam circu instantiam , summus Pontifex , vel et iam Epitcopi, possunt tale peccatum sibi reservare, immodi quandoque reservant se ad strum tribunal adducunt incestus commissos cum sorori hus, non autem cum consobrinis: Ergo occ. Iam vero Ecclesianumquam sibi relervat peccata venialia illae igitur circumstantiae , utpote mortales, debent necessario deponi. Ωuarto : Malitiae pondus in consessione aperiendum est , cum ad hoc major se quatur offensa, major etiam & et rcenadebita: Sed istud pondus a circumstantiis notabiliter aggravantibus ita dependet , ut ab eis si inseparabile . Et probatur :
Incestus omnes ex D. Thoma 2. 2. q. II .
art. 9. ad a. sunt ejusdem speciei, S.ta. men incestus in primo, vel secundo gradu in malitiam dc enormitatem sic crescit, ut Praesules ad peccatores a tantis criminibus patrandis deterrendos, hujusmodi casus sibi reservent, secus vero incestum in gradu inferiori. Ergo dcc. Ex his sequitur poenitentem teneri aperire in consessione, num ad propinquam in primo, vel secundo gradu, diversatus
sit, sicque peccati complicem illi declarare , non quidem in particulari , dicendo , quae sit propinqua quae sui copiam secit, sed in genere : hoc est , de-
peccavi cum consanguinea in tali gradu : si tamen contingeret peccatum gravius aliter non posse, scut oportet aperiri, nisi etiam peccati consocium manifestando , ita decet fieri , ne integritas conressionis in periculum veniat . Ceterum Consestarius tenetur sub stillo cuncta audire . Unde ex consessione nullum unquam poenitenti , aut in fama , aut in rebus sequitur incommodum . S. Basilius non levia pro hujusmodi in con testione explicationibus , dicit . Scribens enim ad Amphilochium can. 66. sic loquitur: μ Cum sorore coitus , ait , ho- ,, micidae tempore punietur Zc can. 74. is Qui cum propita ex matre sorore pol is tutus est, in domum orationis ne peris mittantur accedere, donec ab iniqua te., nefaria actione des stat. Postquam au se tem in horrendi peccati sensiim , dcis animadversionem venerit, triennio deis fleat . Et can. 78. Ii autem qui si in suas Novercas insaniunt, sunt eide in
is canoni obnoxii , cui de ii qui in suas
sorores insaniunt. ,, Quomodo autem
graviori pςna eos Ecclesia mulctasset, nis complices criminum in consessione areis ruissent.
Similia proseri Concilium Triburiensec. 43. ' Si quis, inquit , cum qualibetis fornicatus tuerit, Ac eo nesciente filius is ejus, vel frater ejusdem, Zc rei inscius is eum eadem se polluerit, & postquam is s e pollutum esse cognovit , consessus is fuerit, &hoc se nescire cum juramento se confirmaverit, quia hoc nituit ,& con- ,, sessus sit, poli peractam congruam pςω-
is tentiam legitimo utatur matrimonio. is
Dices : Non licitum est detrahere aliquid ex fama proximi. Sed mani festare in consessione complicem , est detrahere proximo. Ergo Sp. Resp deo I. Graves quosdam auctores propugnare in aliquibus casibus licere peccatorum complices revelare non solum
confessario, verum etiam & judici Civili, si illi, bono publico per fas dc nefas
adversentur ; nec asserere dubitant , ad hoc teneri latronem , antequam vitam claudat in patibulo, maxime si ad hoc interpellatur a Magistratu. Responiteo II. Distinguendo minorem tManifestare peccati complicem non licitum est , si ex hoc sequatur proximo Ff 3 aper-
480쪽
apertum incommodum, concedo: Sin mi- s Concilii mentem praenoscem , eam hicnus, nego . Solutio est D. Thomae, qui 2. 2. q. 73. art. 2. ad hanc dissicultatem se respondet : Contingit tamen quan-
doque , quod aliquis dicit aliqua veris ba , per quae diminuitur fama alicu- ,, jus , non hoc intendens , sed aliquidis aliud. Hoc autem non est detrahereis per se & sermaliter loquendo, sed so- tum materialiter , Squasi per accidens. o Et s quidem verba, per quae fama alti terius diminuitur, proserat aliquis pro- pter aliquod bonum vel necessarium , is debitis circumstantiis observatis, non ,, est peccatum , nec potest dici detrari cito. M
OBIICIES contra secundam conclusonis partem : Sacra Synodus Tridentina Seli.
14. cap. S. definienS quaenam circumstantiae in consessione forent explicandae, eas solum nominat quae speciem immutant , his verbis : Colligitur praeterea ea S, , circumstantias in consessione explican- pari. 1. de Pςnit. n. 63. sic explicat , re interpretatur : Quaedam enim circumia is stantiae, adeo graves sunt , ut peccatiis mortiferi ratio ex illis tantum constet tis quare haec omnia semper confiteri oporis tet: Si quis enim hominem interemit. is explicandum est utrum ille, sacris ini-
tiatus, an profanus sit. Itemque si cumis muliere concubuerit, matrimonii ne imis ge Iibera, aut alterius uxore, aut pro pinqua, aut alicuius voti sponsione Deois consecrata , aperiat necesse est ; Haecis enim diversa peccatorum genera CO A stituunt: ita, ut primum quidem, sim o plex fornicatio , alterum adulterium .is tertium incestus, quartum sacrilegium se a divinarum rerum Doctoribus appelleo tur. Furtum etiam in peccatis num randum est : verum si quis , aureum nummum furetur, levius omnino pe
is cat, quam is, qui centum, vel ducen is tos, vel ingentem aliquam auri vim , is praesertim vero qui sacram pecuniam
is abstulit. Quae etiam ratio ad locum , & ad tempus pertinet. A Ex his liquetves non tenetur poenitens absolute aperire.
Confirmatur : Ibidem post verba allata
subjicit: Constat enim , nihil aliud in
Ecclesia a poeniteatibus exigi. DRespondeo distinguendo Antecedens: Et Synodus alias notabiliter aggravantes subintelligit , concedo : Et eas prorsus excludit , nego . Eo ipso quo circumstanti ps speciem immutantes statuit 3periendas esse, consequenter loquitur & de ceteris notabiliter aggravantibus : Et hoc propter duo: Primo quidem ex eo quod1,pius contingat speciem peccati immutari illis circumstantiis , & tamen hoc ignoret Poenitens, quocirca illas, ne ulla quidem exclusa, debent aperiri consessa-xio, ut judicet de qualitate peccati. Secundo , circumstantiae de quibus impraesentiarum sermo est, semper augent peceati malitiam, quae certe graviori satis. factionis poena expiandae sunt. Quomodo vero Iudex satisfactionis gradum imponet, si cuncta quae aggravant peccatum, non cognoscat De hoc momento consulendus & audiendus est Catechismus Romanus , quiis das este , quae speciem peccati immu- i circum antias notabiliter aggravantes , tant. ,, Igitur ceteras quantumvis grλ- semper esse in consessione aperiendas, nec nisi leviores posse omitti . Hi ne ibidem additur: Haec igitur, ut diximus, Enis numeranda sunt; quae vero gravitatem is rei magnopere non augent, s ne crimiis ne omitti pollunt . o Ad probationem distinguo : Et haec verba , Nihil aliud a poenitentibus exigit, denotant Concilium p stulare dumtaxat examen , consessionem peccatoram, & dolorem de illis sussicientem, concedo: Exigit tantum manifestationem speciei, & numeri, nego: Hanc esse ejus mentem patet ex iis quae postea subjungit : quam , inquit, ut Postis quam quisque dili sentius te excusserit, is & conscientiae suae sinus omnes , &ri latebras exploraverit , ea peccata con is fiteatur, quibus se Dominum, & Deum is suum mortaliter offendisse meminerit. ,, Instabis: D. Thomas in 4. Dist. I 6. q. 3. art. a. quaestiunc. s. vel so. sic ait :o Alii dicunt quod non sunt necessario ., confitendae, nisi circumstantiae quς ad se aliud genus, & speciem peccati morta-- lis trahunt, & hoc probabilius est . is Ergo dic. ResponIeo distinguendo Antecedens Et