장음표시 사용
521쪽
De Poenitentiae Institutione, en
Pespondeo Il. distinguendo et Id est , si
ut Sacerdos Leviticus, non nisi eum quivere liberatus esset a lepra debebat imgaliter mundare, & exterius reconciliare populo, ut cum aliis in cultu Dei di eς- remoniis consociari posset ; sic Sacerdos Evangelicus , non nisi eum , qui Noluntate peccxndi deposta vere conversus est, spiritualiter mundare potest, concedo, & aequale est Ministerium, nego. Repones et S. Cyprianus L. ib. de lapsis
haee habet : Solus Deus misereri potin ,, est ; veniam de lapsis quae in ipsumis commi sta sunt, solus ille potest largiri,
is qui peccata nostra portavit , qui pro is nobis doluit . quem Deus tradidit pro se peccatis nostris , homo Deo non potes est esse major , nec remittere aut do- is nare , indulgentia sua servus potest , se quod in Dominum delicto gravioriri commissum est . , , Ergo occ.
Respondis distinguendo Et ibi S. Cy. prianus condemnat eos qui poenitentibus nondum idificienter, dc debite dispostis, impenduat absolutionis beneficium , concedo e re potellatem remittendi peccata Sacerdotibus abjudicat , subdistinguo principalem , concedo a ministerialem ,
ET Ex PLICATIONUM PRIMO r Frustra opponitur ex Script ra & SS . Patribus lolum Deum remitteis re peccata, cum hoc in te ligatur de causa frima & principali , quae non excludit causam ministerialem . Secundo : Neque vero concludendum est Sacerdotes novae legis non vere ab solvere., eo quod veteris di Mosaicae s lum declararent peccata esse remissa , cum inter utriusque legis Ministros non sit adaequata comparatio : sicut enim nostra Sacramenta producunt gratiam Physice N ex opere operato , consequenter& Chtilii Ministri vere a peccatis a solvunt. rtio : S. Cyprianus conclusioni non adversatur, cum ait , solus , Deus misi reri potest intelligas velim, ut causa priniaci palisi cum enim effectus non denominet instrumentum, sed tantummodo causam principalem cui soli assimilatur, 1olus Deus aicitur misereri, & remittere
- Saeerdos vera absolvis a peccatis.
- PRIMO: Sic pronunciat Christus Matth. i 6. & x . Ω-ciamque solveritis &e. Si quid in his verbis fuist et immutandum , S. Ioannes qui post Matthaeum scripsit ,
correxisset sententiam ; sed e contra cap. 2 o. idem de potestate collata.Apostolis ad remittenda peccata, dicit. Secundo e Concinunt S S. Patres . in Irimis S, Cyprianus Lib. x. Epist. E. Hiarius in cap. I 6. Matth. Chrysostomus Homi l. s. de verbis. Ita. His aecedit definitio Concilii Trid. Sess. 14. cap. 3. Tertio : Sacramenta novae legis iaciunt quod significant Sed ista Poenitentiae sacramenti forma, Ego D absis a peec νει ruis , fgnificat peccatorum remissi Nem. Ergo dcc. Ru bus imandi debea , aiae denegari bene ἀώrium absoltillanis
CERTUM est illum qui in criminis actu, rationis usu spoliatur , nee sui fit
compos, ante mortem non absolvendum
esse ; quis enim , vel leviter conjiciet eum tune temporis, vel minimum dolorem de peccatis concipere Idem dicenis dum de peccatoribus publicis qui subito corripiuntur , & nullum ante , vel ve bis , aut nutibus signum Poenitentiae deis derunt. Tales sunt concubinarii publiei, ut urarii , Apostatae , haeretici . Et vero probabilissimum est illos nullatenus v luisse recedere a malo.
Sed non idem die dum de viris frugi , qui subitae mortis ictibus aggrediuntur ἔlicet enim isti prius nee voce, nee fgnis absolutionis beneficium effagitaverint ;tamen sunt absolvendit ita communiter Theologi morales , qui hoc ipsum concludunt ex canone Si Presbyteν, citatus a Gratiano decreti P. II. c. 43. II. ex Augu-
522쪽
stino, qui id ad calcem L. r. de adulterinis conjugiis expresse sic tradit . Iam multa de isto momento , ubi de Catechumenam, & dispositionibus ad Eucharistiam, diximus; sed ne aliquid pro lac
materia deficiat , eam impraesentiarum , ut invitat occaso, ex professo tract rejuvat. Unde sit
Qus gruviorum peccatorism habitu derisen ν , ante absolutionem conferendam pro
baudi sunt. Probatur ex multis capitibus. Primo auelaritare Seriptura sacra. Hetic veritas suadetur ex idea quam Scripturae sacrae nobis suppeditant de homine vere converso; sic enim eum delineat Psaltes Regius Pist. I. Erit tamsuam lignum , quod plantarum est focus decursus quarum , quod fructum dabit in rem re sua , ct folium eius non defuer , o omnia quacumque faciet prosperabuntur ; sic EcChristus Matth. 7. his verbis : Omnis e go, qui audit verba mea hac , or facis .ea , asimilabimν viro sapienti , qui adisicavit domum suam supra poeram , is descendis pluvia, o venerunt flumina , ct saυerunt venti,
ct irruerunt in domum illam , is non ereiadis.. Fundata enim erast super petram . Dubio procul tales non sunt , qui habitu peccati ita detinentur vit ne quidem velint, vel uti remediis ad propellendas tentationes praescriptas, vel kb occasione, ubi adest manifestum peccandi periculum,
secedere. Apostolus a. Cor. 2I. hanc ata solutionis concedendae conditionem , non Iaevius iubindigitat, cum ait : Probat autem se ipsum homo, er sie de pana illo edat, di de Galice bibat : qui enim manduea
bibit indigne , iudicium sibi Manducas εν bibis. Sed non absimilis est ratio de Poenitentia ; si quis enim ad eam indigne accedit , nonne graviter peccat Igitur prius probandus est impius , ne ficte sui-cipiat Sacramentum. Secundo, ex Patribus.
S. Curianus asserit huiuscemodi abs
lutiones magis obesse lapsis quam prodesse . sic enim habet Lib. de latas : Si
is quis praepropera festinatione temera- is ritis, rUmissionem peccatorum dare ieri cunctis putat posse, aut audet Domini praecepta rescindere , dans scilicer pacemis nondum 'nitenria perfuneris non tantum
se nihil prodest ted obest lapsis .... quanta is sit probationis neeessitas, ex difficultate a, malis habitibus sese tot vendi, liquet. , ,
quod quidem potest illustrari exemplo
ipsius Augustini ad conversionem properantis. Sic loquitur Lib. s. Consess. c. g. Videbam enim plenam Ecclesiiam tuam, o dc alius sic ibat, alius autem sc. Mihi si autem displicebat quod agebam in saeis culo , & oneri mihi erat valde , non ,, jam inflamnaantibus cupiditatibus , ut is lolcbant , spe honoris oc pecuniae, ad si tolerandam illam servitutem tam grari vem . Iam enim me illa non delecta- is bant prae dulcedine tua dc decore d is mus tuae quam dilexi, sed adhuc tena-- citer colligabis ex femina .... Sed egori infirmior eligebam molliorem locum :M S propter hoc unum volvebar in ce- is teris languidus, & tabescens curis maris .cidis, quod & in a iis rebus quas no- lebam pati, congruere cogebar vita is conjugali, cui deditus obstringebar. ARursus ibidem cap. s. sic habet: velis te meum tenebat inimicus , dc inde mihi catenam fecerat S constrinxerat me.. quippe ex voluntate perversa f
is cta est sibido, Ecdum fervitur libidini, si tacta est consuetudo, Ac dum consuet dini non resistitur . facta est necessitas.
is quibus quas ansulis quibusdam sibimet
,, innexis, unde catenam appellavi, tene-- bat me obstrictum dura servitus : v is luntas autem nova , quae mihi esse ce- , , perat, ut te gratis colerem, fruique te se vellem Deus , sola certa jucunditas , nondum erat idonea ad superandam
is priorem vetustatem roboratam. .,
Deniqua ibidem C. Io. ait : Ego cum, , deliberabam ut jam servirem Domino A Deo meo, sicut diu disposueram , ego is eram qui volebam , ego qui nolebam ,
is ego ego eram. Nec plene volebam, necis plene molebam . Ideo mecum contemo debam, dc dissipabar a me ipso. Et ipsa se dissipatio , me invito quidem fiebat ,
is nec tamen ostendebat naturam mentisse alienae, sed poenam meae. DIrim
523쪽
Non praetereundus Innocentius XI. quilianc molliorum Casu istarum proscripsit
propositionem : Poenitenti habenti eo uetuis dinem peccandi contra legem Dei , natura , aut Ecclesia, es emendarionis spes nulla a pareat , nee es neganda , nee disserenda ab solutio , dummodo ora proferar se dolere , frproponere emendationem . Idem Pontifex hanc ulteriorem anathemate percussit propositionem : 'rest aliquando abesolvi , qui in proxima peccandi occasione versatu , 'nam paror is non vulr omittere ; quinimmo diis
recto O ex proposito quaru , nur ei se in
De Poenitentiae Infinitione, tota q97
uam s. Doctor Serm. 66. de tempore, probationes faciendas sic explicat : Fru- is ctus dignus est Poenitentiae , transacta ,, flere peccata , & eadem iterum non m agere . Scriptum eli, Ne adjicias pec-m catum super peccatum', Lχvamini, di- ,, cit Dominus per Isaiam Prophtaem,&, , mundi estote. Lavatur itaque S mun-
dus est, qui & praeterita plangit , &is iterum non admittit lavatur & non ,, est mundus qui plangit quod gessit, necis deserit, sed post lacrymas flenda haec,
is quae fleverat repetit. DEadem est mens sancti Isidori de illa iPoenitentia Lib. 7. Sent. c. I 6. Irri or est, linquit, & non poenitens, qui adhuc agit i π.rrio, Rarione. quae poenitet, nec Deum videtur poice-
re subditus, sed subsannare silperbus . S. l PRIMA : Quod usus Eeclesiae obtinuin,
Gregorius Magnus e t eousdem Iabu L. I. sc observandum ac faciendum est : Sed usus inva uit in Eeclesia probare eos qua
graviorum peccatorum habitibus tenentur, antequam a peccatis absolvastur .
Ergo dcc. Alum : Qui saepius non stat promissis, non nisi praevia probatione , dc post e
antelatos aliquandiis juxta peccatorum gravitatem , poenitentiae labores absolvi debet : Sed experientia quotidiana ustendit eos qui peccatorum haeditu gravantur, non stare promissis. Emo &c. Tanta : Ut Minitier solvat poenitentem , debet elle mora liter certus de veritate ejus contritionis : Atqui morataliter loquendo, certus non est, nisi pro bationis exercitio certitudinem respecta
enitentis, qui malis laborat habitudiniabus habeat. Ergo &α
dos qui vices Christi gerit , debet p ia
tentibus beneficium ablo lation ,s citra moram impertiri. Respondeo distinguendo consequens: Deis
bet mnitentibus , qui iuxta Evangelii praecepta vixerint, di qui 1ssum Christi; aper se portaverint , Eo cedo . mdilcriis
in inatim, nego. Jugum Christi in Loeluave e t , quod ad veram conlocat justitiam , qua: non nisi justis Penitentiae laboribus
Epist. e. ro. Infructuolam , ais , poeni- , , tentiam dicimus , quae ita accipitur ,ri ut in eadem culpa vel simili , vel d is teriori vel parum minori permane M tur. is Hinc Patres 3. Concilii Toletani de illis absolutionibus haec declarant: Poniam comperimus per quoidamis Hispaniarum Ecclesias, non secundum ,, canones, sed scedissime pro luis peccatis is homines agere poenitentiam , ut qu D ties peccare libuerit, toties a Presby- ,, teris se reconciliari postulant : ideo D pro coercenda tam execrabili praesum- ptione, id a sancto Concilio jubetur , is ut secundum formam canonum, Autlis quorum detur AEnitentia. DHis accedat auctoritas S. Caroli Bor- romaei, qui in suis instructionibus itα loquitur : Consessarios admonitos volu,, mus; ut donec emendationem perspe- is xerint, absolutionem iis poenitentibus B procrastinent , quos Nerisimile est adis peccata iterum lapsuros quacitumvisis polliceant, ac spondeant se ea dimi Ls, suros. is Tum exempla refert : Hu ,, jusmodi sunt adolescentes, otio ut pluisis rimum dediti , qu, in ludis , cometiam tionibus, ebrietatibus , dc impudicitii, is majorem vitae partem impendunt dic. Aruas quidem ab lue i regulas dedunctus Praesul ex Decreto D Conci lii Mediolanensis , a la ncta Sede approbati :vel ipiα Ecclesia Gallicana eas in Comiti in generalibus Paristi, habilis ann. 633. I 636.
524쪽
dc ad mensuram praescriptis, comparatur. Sed hoc parum est, ipso. dicente Aposto.
lo 2. Cor. 4. Momentaneum. π Dυe rribu- Iaxionis mstra . . . . internum gloria pondus operatur in nobis . .
Instabis. : Christus Dominus praecepit Petro Matth. I 8. ut omnibus veniam petentibus , quotiescumque efflagitaverint, concederet : Igitur a pari Sacerdos ablolutionis beneficium quoties petitur, ultro conserre debet.
Respondιο distinguendo Id est eis a
quibus . injuriis suerit. dilaceratus, concedo : veniam peccatorum in tribunali Pς- nitentiae, omissis. dispositionibus requisitis ex parte peccatori S. nego. Neminem latere debet ibi Christum prohibere vindictam , & ad condonationem injuriarum,. stimulare . Ibidem enim subditur : Serυe
nequam , omno debitum dimisi. tibi quoniam. rogasti me : nonne oportuis is re misereri conia
servi mi , sicut is ego tui miserrus fum ' Et
iratus Dominus ejus tradidit eum tortoribus, quoadusque redderet uniυersum debitum . Siso Parer meus eαlestis ferier vobis , si non remiseritis unusquisque fratri suo de cordibus
urgebis : Lucae c. 6. sic Christus ad Apoliolos, ait : Epore misericordes, secut σPater vester. misericors, est : Igituri quemadmodum. Deu S, . semper est paratus hominibus ignoscere , ita dc Sacerdos qui in Tribunali Penitentiae vices ejus gerit . . Respondeo distinguendo consequens : Sicut Deus est paratus. dare veniam conversis, ita & Sacerdos debet esse , . Concedo : Quibuscumque , . nego . Iam . vero qui in peccati habitudine versatur non debet censeri conversus , nisi emendationis debito tempore dederit argumenta . Aliis consessarius reddet Deo, pro culpa sua rationem, ut indicant ista. S. Ambrosii verba L. a. de Penito c. 9. Nou nul-- li ideo poscunν Poenitentiam , ut sta- is timi sibi reddi communionem velint . . Hii non tam, se solvere cupiunt. , se quam Sacerdotem ligare suam enimis conscientiam, noni exuunt. , Sacerdotis is induunt. Missipas : Christus, nulla inter Nuta. mora mulieri in civitate peccatrici peccata
condon vit : vel ipsi Apostoli multa hominum millia aquis Baptismalibus tingebant , inter quos haud dubie multi malis peccatorum habitibus detinebantur. Quiani & idem facient Sacerdotes , Respondeo distinguendo : Et illis omnibus Christus donum contritionis largitias est, quod nullus hominum potest emcere, concedo : Ac absque dispostionibus
absoluti sunt, nego. Etenim mulieri P C-catrix ad pedes usus provoluta est laCTY-mis caput rigare , ct capillis capitis tergere coepit . Immo ideo ei multa corid navit peccata Salvator , . quia dilexErat
multum. Quod spectat ad Apostolos, Credendum est , illos homines in . vera. misse animi dispositione a vitiis abstinendi ,
quippe qui de salutis. via ab eis edomi,uum.percutiebant pectus a cultu idolorum secedebant. Tum dc saepius fidem suam proprii. sanguinis effusione consi
Persistes : Fides adhibenda. est pς nitenti qui . testatur se velle a peccatis recedere, maxime cum Ecclesia. non judicet de internis. Ergo dcc. . Respondeo ; non . verba sed facta requiri ab ejusmodi, peccatoribus; experientia quippe quotidiana comprobat eos, ut sit cum faciant, ea spondere , a quibus Corde prorsus alieni sunt . De illis loquens
dicit S. Gregorius Magnus L. 6. c. I . in L. I. Reg. Signum. verae conversio iso nis, non est in oris consessione , sed in . ,, afflictione Pςnitentiae ἔ. tunc namqueis bene conversum peccatorem cernimus,
o cum digna afflictionis austeritate dolereis nititur , quod loquendo confitetur unde loannes Baptista. male conversos , , Iudaeos ad se confluentes increpans , is ait, Genimina: viperarum quis ostendit is vobis fugere a ventura. ira facite ergo,,, fructus dignos Poenitentiae ; . in . fructuis ergo .non in foliis aut . ramis,pς nitentia is cognoscenda. eae . . . Neque vero in folitum est impium imperfectam, & inessicacia conversionis desideria , pro ipsa comversione. su mere , . quae dubio-procul non sufficiunt ad placandum. Deum, .ut videre est in . poenitentia. tum Saulis , tum
Antiochi, qui . ore tenus & non corde de peccatis dolebant, hinc di uterque abj ctus est a Domino. confirmationem distinguor Ecclesia
non judicat de. internis in foro content. Olo , concedo : Tunc:enim. judicium iliacundum. allegata: probata, regulλ
525쪽
De Poenitentiae Institutione , Uc.
tur . In foro poenitentiali , nego . Istud quippe est internum , scrutans corda &renes ibi Deus Sacerdotis Ministerio ;hinc consellarius debet habere conversionis argumenta priusquam ligatum peccatorem solvat. Replicabis: Fieri potest ut peccator vere sit contritus, quod sane non semel
contingit; & hoc potest illustrari exemplo Latronis , qui pendens in cruce primum Christo improperabat ; subito vero conversus veniam ab eo petiit, & ita exauditus est , ut Salvator i ipsi expostulanti
regnum Dei, Luc. 23. responderit, Hodie mecum eris in Paradiso. Igitur credendum
est poenitenti de peccatis te vere dolere assirmanti , dc absque mora absolvendus
est, sin minus procrastinatio , mortis aeternae periculo eum committit. Respondeo negando consequentiam propter rationes iterum atque iterum laudatas .
Ad probationem distinguo i Et Latro
dederat vera conversionis signa , concedo: Et non dederat, nego. Eo doloris gradu ad Christum convertiis erat ut Latronem alterum blasphemantem Domitist m
sic increpaverit . Neque tu times Deum, quod in eadem damnatione es. Et Mos qui
dem russe , nam digna faciis recipimus . His vara nihil mali gessit. Merito igitur ei peccatorum veniam concessit Christus , qui
jam jam dixerat & promiserat Natth. Io.
Omnis ergo qui eom tebitur me raram hominia . bus, eonfitebor is ego eum coram Parre meo.
Ad ulteriorem probationem fecimus satis supra dicendo Deum non deficere in necessariis, & vel ipsam Ecclesiam ha re hujusmodi fideles in laboribus poenitentiae e ita migrantes, tamquam Conintritione persecta justificatos , in pace Christi deiunctos, ut patet de Catechumenis ad aliam vitam transmigrantibus. Instar omnium sit Imperator Valentinianus , qui diem ultimum Catechumenus clausit, & tamen ut justus. Sic testatur S. Ambrosus Orat. Fun. de obitu Ual. ubi suum sic alloquitur populum: Au- is dio vos Principis casum maxime doleis re , quod non acceperit Sacramentari Baptismatis e dicite mihi quid aliud in se nobis est nisi voluntas , nisi petitio λM Atqui etiam dudum hoc votum habuit, ,, non habet ergo gratiam quam desid
is ravit λ Non habet quam 'poposcit Et is quia poposcit, accepit; dc ubi illud est,
is Iustus quacumque morte praeventus sue- rit , in restigerio erit . Nec nosis quidem dubitamus de meritis Ualenia , , tiniani, sed jam credamus vel testi inori niis Angelorum, quod deleria labe pec- cati ablutus , ascendit , quem sua fi- is des lavit, & petitio consecravit. is
Repones : Multa inde eveniunt incommoda I. sama peccatoris venit in periculum ; quid enim de illo dicent noti ila
commentales , si eum praecepto annuae communionis non satis secille comperiant 'Neque vero citra magnum scandalum quandoque continget benedictionem nuptialem inter spontandos ratam , procra stinandam tamen esse. Sed haec inconvenientia removenda 1unt , cum potestas
Eecletiae sit in aedificationem, dc non in destructionem. Ergo Sc. Respondeo distinguendo minorem e Removenda sunt impedimenta si sit majus bonum, concedo: si non sit, nego. Prodeli autem ad latiatem seccatori ejus probatio ; quae si omittenda foret , Sacerdos deberet quoque ablolutionem dare iis qui
nolunt aut aliena restituere , aut recon
ciliationem inire cum inimicis . id ergo sibi imputent illi. Quod spectat ad communionem Paschalem notum est omnibuς, huic praecepto satis non fieri communione sacrilega quare Synodus Lat ranensis quae praeceptum injunxit , dilationem utique sinit: Nisi sorte, inquis, is de consilio proprii Sacerdotis ob aliis is quam rationabilem causam ad tempusis ab ejus perceptione duxerit abstinent.
Ad ultimum , eadem est responsio ae ad praecedentia. Ceterum admonendus est peccator , satius ei esse nuptias procr stinare , quam duplicis sacrilegii reum evadere ; necesse est igitur ab occasione peccandi recedere, priusquam quis Teconis cilietur . quidquid inde detrimenti temporalis patiatur; ait enim Christus Mati.
cap. I. oculus mus dener scandali tau re, erue eum , σ projice abs te. : expedit enim ribi υν pereo unum membrorum morum , quam torum rasus ruum Mitratur in gehem nam edic.
526쪽
ili sunt a PRIMO : Hoe ipsum subindigitat Apostolus r. Cor. II. ubi loquens de Eucharistia accipenda , exigit ut ad eam accedens prius probetur : idem sane dicen. dum est de paenitente , ne illudat Sacramento, & ficte acceciat. secundo : Talis fuit ab omni aevo EGelesiae praxis , ut pcen tentes gravissimorum peccatorum rei, antequam absolutionis beneficium acciperent , probarentur , ut liquet ex toto S. Cypriani 1ermone delapsis. Tertio : Peecatores ut plurimum non stant prorissis: Igitur qui graviorum Peccatorum habitu detinentur, prius Iroba
ET SOLUTIONUM. PRIMO : Uult quidem Christus ut onerati accedant ad se , sed cum requisitis dispolitionibus , quae Ecclesiae saepius , nis praemissa probatione, innoteli'int. Secundo : Gltro fatemur Christum non semes abique mara , famosos absolvisse peccatores; sed ut Deus, dc cuncta n verat , & ipse ex misericordia contritionem requisitam Operabatur . Cum igitur tam mirλ patrare non conveniat Sacerdoti , opus est ut probet peccatorem. Terris : Neque hanc probationem impedit .timor mortis subitaneae; non enim Deus deficit in necessariis, quocirca, si mors contingat , tempore probationis , Deus ex indulgentia gratiam contritionis persectae, qua salvari .queat, elargietur.
PRIENOTANDUM est , opera hominis esse in quadruplici differentia ; alia viva
dicuntur , quaedam sunt mortua , nomnulla mortisse.ita , multa denIque mortifera. Priora sunt char tate formata: Secunda quidem bona obj mve, ct ex natura sua , sed desectu charitatis , vitae
aeter irae non sunt meritoria ut est eleemosyna . compassionis naturalis motivo pauperi ab impio elargita et tertia a chainritate quidem promanarunt : quia vero justas per peccatum mortale urbsequens a
gratia excidit, suspenditur pristinae justitiae effectus, donec a morte spirituali animae, per poenitentiam resurgat ad vitam: postrema mala sunt ex genere suo, di inducunt reatum tum C Uae , tum pinnae
prasentiarum non loquimur de primis, quippe quae charitati, quae est vita antismae , temper Conjungantur , adeoque ea reviviscere non opus est et Neque etiam de secundis , & de ultimis ; cum enim vitam numquam habuerint, viim utique resumere non possunt : Tota igitur dic ficultas est de Operibus mortificatis , de quaeritur an per Poenitentiam reviviscant,
id est , recuperent ius quod habebant ad gloriam tum essentialem , tum accidenis talem Generus existimat, merita quidem reviis viscere secundum praesentem dispositi nem subjecti , ita ut si peceator resurgat per dii postionem ut sex , habebit quidem gratiam , & gloriam illi corresponis dentem ut lex, immo utique dc de omnibus meritis praeteritis sex gloriae gradus. Hie disput. 6. art. a. Idem sentiunt S to , Ledes, . Et alii .
Sannes 2. 2. q. 24. art. 6. omnibus d rior , vult poenitentem solum recuperais
re de pristinis meritis jus ad praemium accidentale; De Lugo vero , Suarea, liniambertus, ct alii pravissimi Theologi tenent merita reviviscere adaequale , hoe est , jus totale ad gloriam , quam homo meruerat per merita praeterita , restauin rari. Mens D. Thomae non satis claret circa hanc quaestionem , videtur tam ea
527쪽
De Poenitentiae Institutione , Sc. so ICONCLUSIO PRIMA.
Merita per Poenitentiam reviviscunt, ad praemium essentiale.
PRIMO ex Scripturis : EZecli telis 36. liabetur , piatas impii non nocebit et , susuacumque die conversus fuerit. R urius Juel. 2IIeddam visis annos quos comedit Locusa, CrA Mus . quod ioterpretes explicant de revivisceimia meritorum . Unde ue insero : Si merita non reviviicerent ad praemium essentiale ad quod habebant lus , certe impietas impii noceret illi. quandoquidem privaretur per aeteri itatem aliquo gloriae gradu quem meruerat a Item omnes anni quos comedcrat Locusta, & Bruchus , id est merita , non restituerentur: Sed hoc aperte lacrae ad ver latur Scripturae, ut patet . Ergo dic. Secundo ex Concilio Tridentino Sesi. o. p. 26. ubi sic habetur : Hac igituris ratione justificatis hominibus , si ve ac-ο, Ceytλm gratim perpetuo conserva, verint , sive amissam recuperave- , , rint, proponenda sunt Apostoli verba,ia Abundare is Mapni opera bono . Icientes is quod labor vesar non es inanis sn Domi-ο, no non enim es injustis Deus tir oblitati scatur operis vestri boni,'diisetionis quam
'endiflis in nomine i us 'I um infra exigit solum, ut homo in gratia moriatur, ad hae ut opera in citaritate iacta valeant ad gloriam: Unde sic argumentor . Labor poenitentis non est inanis in Domino, quia ex Tridentino non est injustus Deus ut obliviscatur operis boni pamitentis: Sed certe si opera in esuritate lacta non revivisceremi ad praemium essentiale, esset labor inanis, saltem magna ex parte , dc hoc est contra Concilium. Igitur dicendum est opera in charitate facta, reviviscere ad gloriam essentialem. Tertio'. Rationibus D. Thomae hie q. 19. Rrt. 3. in corp. prima: Causa impedita, sublato impedimento , suum sortitur eis ctum : Sed opera ex charitate fa
cta, habent jus ad gloriam, quod quidem
j is suspenditur per peccatum adveniens. Illud autem impedimentum tollitur per Fin:ittentiam. Ergo dcc.
-tora haec est . Quod manet in acceripiatione divina, tuum tandem aliquando obtinet praemium quod meruit e Sed tametsi bona opera vitae aeternae meritoria sint mortificata, lemanent tamen in acisceptatione divina eo prorsus fine, ut Pe cator reconciliatus eorum suscipiat ituctum. Ergo &c. Tertia: opinio contraria isto falso innitur fundamento, quod opera meritoria per peccatum, quod justus ex fragilitate committit, destruantur. Sed ex S. Tlionia loco citato ad a. Opera in charitatefacta non mortificantur sociandum se , sed solum per impedimentum superve niens ex pute operantis. Ergo dcc. Buctus Doctor eo loci adversantium .cosutat scutentiain his verbis in corpore , ubi
sic loquitur. .Quidam dixerunt , quod
, , opera meritoria per peccatum sequensis mortificata, non reviviscunt per poeulis tentiam subsequentem , considetantes , is quod Opera illa nou remanent, ut iterumis vivificari possint. Sed hoc impedire nonis potest, quin vivificentur: non enim habentis vim perducendi in vitam aete am , is quod pertiet ad eorum vitam solumis secundum quod actu existunt , sed et- iam postquam actu esse desinunt sectutisse dum quod remanent in acceptationeis divina . Sic autem remanent quantumia est de se , etiam postquam per pecca- is tum mortificantur : quia semper Deusis illa opera , pro ut facta fuerunt , a
is ceptabit & Sancti de eis gaudebunt eis secundum illud Apocal. 2. Tene quod
is habes, ne alius accipiat coronam tuam.
is Sed quod isti, qui ea secit . non sat
is efficacia ad ducendum in vitam aeter is nam, Provenit ex impedimento peccainis ii supervenientis , per quod ipse redis ditus est indignus vita aeterna . Hocis autem impedimentum tollitur per psis nitentiam in quantum per eam remit is tuntur peccata. Unde restat , quod pera prius mortificata , per nitenis viam recuperant efficaciam perducendiis eum qui fecit ea, in vitam a tcrnam, is quod est ea reviviscere . Et ita patetis quod opera mortificata, per rinit is tiam reviviscunt. is
528쪽
Homil. 6. in Genes hanc Inter bona tem-
Merita reviviscunν per Paenitenriam
Sensus Conclusonis est, i Deus reddit peccatori justificato jus ad omnes gradus gloriae nedum essentiales, sed & accidentales, quod ante peccatum habebat Tum& novum ejusdem gloriae gradum COr- respondentem praetenti dispositioni , quae quidem duo operatur . Primo , disponit
ad justificationem , di gratia justificans
datur secundum intensionem contritionis quam poenitens elicit; Deinde vero tollit impediamentum , scilicet peccatum , quod iuspendebat jus praeteritorum me ritorum ad Floriam . Istud ultro concedunt vel ipse Gonetus , dc alii : Dissicultas est solum de prima parte , videlicet; num praecedentia opera reviviscant ad omnem pristi Mam meritorum quantitatem respectu gloriae : Et respondemus affirmatiVe.
PRIMO : omnibus argumentis in prima conclusione allatis, quae totaliter militant pro illa utique conclusione.
Secundo : Exemplo Davidis , qui expleta de criminibus mortiferis p nitentia , in pristino remansit honore , ut inquit Augustinus Epist. so. ad Bonifacium; tum & exemplo D. Petri, qui post negationem, Pastor ovium Christi constitutus est , ut patet Ioan. ultimo , unde
Chrysostomus homilia 37. in Ioannem dicit, quod Petrus post negationem Ac pς-
nitentiam , ostendit se majorem habere fiduciam ad Christum: qui enim non audebat in Cςna interrogare illum, sed Ioanni
interrogationem commisit , huic postea , praepositura fratrum credita est : non dolum non commisit alteri interrogare
-quae ad ipsum pertinent ; sed de reliquo
ipse pro Ioanne Magistrum interrogat :Igitur merita reviviscunt adaequato quandoquidem Petrus post negationem non
solum in pristinam dignitatem restitutus est; sed etiam majorem habuit erga Christum fiduciam, & familiaritatem. Tertio : Lx eodem S. Chrysostomo, qui poralia quae deperduntur , & spiritualia constituit dilcrepantiam, quod istis in instanti pristina abundantia restitui possit, contra vero illis ; sic enim ibi loquitur: Hic autem per misericordiam Dei , si
, , modo condemnare facta nostra , di jam ,, sistere ignaviam voluerimus , poteri is mus statim ad pristinam abundantiamo redire . Talis enim est Dominus no- is ster, tamque magnificus S liberalis . ,, Igitur ex sanino Chrysostorno merita re viviscunt adaequale per paenitentiam ἔalias non diceret illa redire ad pristinam
uarto : Ex S. Aligustino ; S. Doctor Epit L s4. ad Macedonium loquens de
adulto qui propter peccata subiit poenitentiam publicam, & iterum in peccata relabitur , ait : In tantum hominum is iniquitas aliquando progreditur, ut postis actam poenitentiam, post altaris reconis ciliationem , vel similia , vel graviora is committant : & tamen Deus facit et- is iam super tales oriri suum solem ; necis minus tribuit quam antea tribuebatis largillima munera vitae ac salutis &is quamvis in Ecclesia eis locus humilisis poenitentiae non concedatur, Deus ta
, , men super eo, suae patientiae non obli-,i Viicitur. Sed si merita non reviviis icerent adaequate, falsum esset quod dicit D. Augustinus , videlicet Deum non minus tribuere. Ergo &c.,uinto : Ex S. Thoma in a. dist. 2.art. 3. quaestiunc. 3. sic loquitur : Di- , , cendum quod opera in charitate facta is etli transeant actu ; manent tamenti quantum ad meritum in Dei accepta- is tione, dc secundum quos sc manent, ,, habent efficaciam quantum in ipss estis inducendi facientem ad vitam aeternam,
is S sic dicuntur viva manere; sed quod
is hunc effectum in peccatore non habe is is ant , est per accidens , propter pecca- is tum quod facit peccatorem indispostumis ad percipiendum essectum praecedentium is meritorum , non autem quod ab ipsisse operibus aliquid dematur cum in suo is fieri essicaciam praedicta in obtinuerint, is hoc ipso quod ex charitate sunt elici- ,, ea, quod eis sequens peccatum aufer- ,, re non potat : Et ideo remora indilisis positione a peccatore per poeniten-
529쪽
De Poenitentiae Pylitutione, e . so 3
is tIam , effectum in ipso iterum habere t removentem prohibens . Igitur antiqua is incipiunt , & secundum hoc dicuntur j bona opera totam quam habuere dum sa- is vivificari . se Nihil clarius istis verbis, i cta sunt, meritorum quantitatem & ponis namque S. Thomas dicit nihil minui exidus obtinent. antiquis meritis , & rationem reddit Rursus : Dicere cum aliis Auctoribus ruta habent efficaciam a charitate in qua acta sunt , quae per sequens peccatum ab illis nequi auferri , unde inquit , remota indispositione & obice reviviscunt sed ista omnia essent falla , si mer' tanon reviviscerent adaequate : Ergo dcc. Sexto : Ratione ulteriori , quam D. Thomas hic q- 89. art. s. affert pro nostra conclusione. Merita praecedentia habent efficaciam a charitate in qua facta sunt , ct secundum illam ex D. Thoma
mensurantur : Igitur remoto obice , per dispositionem praetentem justificantem reviviscunt totaliter . Probatur consequentia : Ex L . Thoma hic ibidem , merita reviviscunt ad piae mium essentiale ; ex eodem habent eiscaciam a charitate in qua facta sunt; Rursus ex eodem dispositio, seu charitas praesens se habet solum ut prohibens removentia : Itixur si merita habent cssicaciam a charitate in qua facta sunt, debent reviviscere secum
dum omnem gradum quem acceperunt a
tali charitate. sic insurgo contra Gone tum , &alios: Merita reviviscentia habent eiscaciam a charitate in qua facta sunt, &non a charitate per quam homo resu sit : Igitur vel nullo modo resurgunt ad pra'mium est nitate , quod est contra S. I homam ; vel si resurgant , resurgunt adaequate . Concedunt Auctores adversaeiententiae quod opera in charitate facta antequam justus a sua excideret justitia, resurgant ad praemium es lentiale unde cum De Lugo, & SuareZ sic argumentor: Charitas in qua resurgit homo non habet majorem eis caciam ut influat in merita pristima secundum magis vel minus, nam si ex Goneto , Nugno , & aliis , non solum removet prohibens , sed ulterius babet ut intensionem suam communicet meritis antiquis non est potior ratio cur illis communicet sitam intensione in , quam restituat propriam ; si ex sancto Thoma habent efficaciam a charitate in qua facta sunt charitas praesens habet solum ut removeat prohibens ,& influit intensionem solum nerative , di tamquam charitatem praesentem influere in quodlibet opus praecedens suam intensionem, est dicere charitatem agere extra suam activitatem ; quandoquidem terminatur ad praetentem actualem dispositionem rQuin immo dicere est opera pristina non habere ellicaciam ex charitate in qua facta sunt ; sed ab illa in qua resurgunt . Atqui hoc manifeste S. Thomae adverta
de Sacramentis p. x 4. c. 4. sic loquitur t
Nemo debet in spe correctionis pecca- , , re , quia quod semel amittitur, ipsumis amplius non recuperatur. ,, Igitur m rita non reviviscunt.
Responder D. Thomas in 4. dist. 14. q.
Σ. art. 3. quaestiunc. 3. ad x. Hugonem
loqui de bonis temporalibus amissis quae
numquam recuperantur , non vero de
bonis mortificatis. Instabis et Per gratiam totaliter absentur peccata . Ergo a pari & merita per peccatum. Probatur consequentia : Scriptura eodem modo loquitur de illis aede istis: Ergo &c.
Respondeo negando consequentiam & paritatem. D. enim Thomas respondens ad hoc argumentum hic q. 89. art. I. ad Iesic loquitur : Dicendum , quod os erais peccati per Poenitentiam abolentur se is cundum se , ita scilicet quod ex eis
is ulterius, Deo indulgente , nec macu- la , nec reatus inducantur e Sed ope Ao ra in charitate facta non abolentur a se Deo in cujus acceptatione remanent. ,, Rursus in a. diit, et x. q. I. art. I. ad 6.
hanc affert ulteriorem disparitatem , his verbis: Remisso peccati est principa- is liter opus Dei; sed mortificatio meri-
,, torum praecedentium est opus homiis nis; homo autem sua actione non posis is set evacuare simpliciter opus Dei ,
is quamvis possit impedire ne sibi prosit; is & ideo homo per peccatum sequens It 4 ,, n0n
530쪽
. gon posset remissionem peccatorum prae ., cedentium annullare. posset autem suam actione evacuare quod per ipsum fa-
- ctum est; & ideo posset mortificatio-
in nem praecedentium meritorum per me-- rita sequentia penitus annullare, prae- ,, cipue gratia adjutus. is
A. probationem distinguo : Et Scriptura loquitur per distributionem accommodam , in quantum sicut gratia destruit Peccatum , ita peccatum secundum quid destruit merita , hoc est illorum suspendit valorem, concedo: Et est intelligenda in sensu obvio & uniformiter in utraque hypothesi, nego. Nam ipsa dicit peccatum projici in profundum maris per penitentiam , & penitus aboleri : non autem rigorose ita loquitur de meritis mortificatis : Et vero gratia directe peccato adversatur, unde illud penitus abolet : Sed peccatum non directe opponitur meritis , seu juri ad gloriam relicto per merita . Quocirca dispar est ratio ,
ct paritas inadaequata. Urgebis : Ideo peccata non redeunt . quia gratia abolet maculam . Sod peccatum smiliter destruit virtutem merit rum: Ergo sicut peccata remissa non redeunc , ita nec . merita mortificata . Pr batur minor: Peccatum sortius agit quam gratia in suum contrarium , quandoquidem est malitiae simpliciter infinitae, M tia vero bonitatis finitae r Igitur sicut
gratia penitus abolet peccatum, ita peccatum dc merita. Resp-deo negando minorem . Ad pro-Aationem distinguo : Peccatum agit fortius quam gratia sumpta secundum se ,
transeat; nam propolitio ibium valet de hoc quod directe opponatur peccato, unde cum valor meritorum qui manet in. acceptatione divina ad gloriam non dire- cte opponatur peccato; non tam fortiter agit peccatum in merita , quam gratia:
ut merita subsunt legi misericord ae Dei,
Nego. Merita autem manent in acceptati me divina ad gloriam . non solum ut caulata stini a gratia, sed ut subsunt m l- . sericordiae Dui , quae vult illa acceptare simplicito ; modo removeatur obex , ct humo moriatur in gratia , quam solam conditionem exigit Tridentinum Sess. 6. cap. 16. '' Hac igitur ratione rastificatis hominibus, si ve acceptam fra tam per
ri petuo conservaverint , sive amissam reis cuperaverint , proponenda sunt Ap si stoli verba : Abundara in omni opere bo
issipes : In Scripturis sacris passim legitur pcccata redire per sequens peccatum , & tamen de facto non redeunt , ut dictum est. Igitur a pari dc merita tametsi dicantur reviviscere . Quod autem
peccata quandoque dicantur redire, pr batur ex Scriptura sacra. I. Plat. Iog. habetur: In memoriam redeat iniquitas patrum
ejus in eo pectu Domini . II. L. 3. Reg. i 7. Vidua quaedam sic alloquitur ; Muid mihi, ribi υir Dei ' ingressus es ad me ,
tir rememorarentnr iniquitates mea, o inter I ceres ii lium meum. De que Matth. 38. li
cet Dominus tervo nequam cuncta debita remisset , audita tamen eius in fratrem crudelitate, voluit ut redderet universum debitum. Servus ille est peccator qui accepit a Domino veniam , & non vult parcere fratri a unde per istud pe catum venia prorsus aufertur . Ergo arari dic. P0pondeo negando antecedens pro illa parte quae dicit peccara remissa redire . Ad probationem distinguo e Peccata r cedentia redeunt , quoad aliquid , co cedo : quoad omnia , nego. Peccata re missa dicuntur redire in duobus t Primo quidem juxta similitudinem effectus, quatenus lubsequens peccatum exitiale , inducit sicut praecedens mortale reatum dc culpae dc poenae aeternaei sed non smpliciter , cum fuerit prorius deletum . Secundo , ratione ingratitudinis i quandoque enim contingit peccatum iterati la- plus magnam spirare ingratitudinem , &ratione malitiae praeponderare seu sequivalere peccatis prioribus jam iam remissis; de qua quidem ingratitudinis malitia co queritur per Prophetam Deus , dicens
Plat. 34. Si inimicus mina maladixisset mihi , I inuissem utique . . . . Tu vero h Misis unanimis .... Ω i simul mectim disices
capiebas tibos . In hoc sense Jacobi 2. dicitur : isi peccat in uno , factus est em
Sotaiio cst D. Thomae hic q. s . art. 3. his verbis : Dicendum quod quidam is dixerunt , quod ex peccato sequentiis propter ingratitudinem conismir ita n-ri rus reatus, quantus fuit reatus mecatorum