장음표시 사용
531쪽
De Poenitentiae Institutione, Se
,, torum prius dimissorum super reatum i fiet te hominem post peci,, proprium hujus peceati, sed hoc non ,, est necessarium , quia supra dictum est,
,, reatus praecedentium peccatorum non ,, reddit per peccatum sequens, inquan- , , tum tequebatur ex actibus praeterit is rum peccatorum, sed in quantum conis si s equitur actum sequentis peccati. Et, , ideo oportet quod quantitas reatus redis cuntis sit secundum gravitatem pec- cati subsequentis. Potest autem con- ,, tingere , quod gravitas peccati lubi, sequentis adaequatur gravitati omnium is peceatorum Praecedentium. δελ-umuν Objectiones contra secum
OP po NES I. Amos s. legitur : Πν-ro Israel cecidis super quod Glossa dicit, non negat posse rei urgere, sed non resurret Virgo Israel. I l. bremias ait, quodquscumque dignitatem divini gradus e stodiunt contenti fiant animam salvare, reverti enim ad pristinum gradum dissici. le est , unfle Innocentius Papa Episf. 6. ad Agapitum , quod apud Synodum Nicaenam constituti sunt canones quibus prohibetur fierenitentes Clerici. minimis ossi iis fungantur in Ecclesia . III. FZechielis 44. legitur : Levitae qui recelle.
Plant a ire, numqtiam appropinquabunt
mihi iit Sacerdotio fungantur. Unde in Decreto Gratiani dis f. 3o. legitur Ileris dente Concilium Sacerdotes peccato camnis crinia minatos prohibere ne ad offeta sua ulterius I romoveantur: Sed ista om nia probant saltem merita non revivisi ere adaequale ; nam virginitas V. g. non redit nisi in adaequate . Item Sacerdotes lapsi tametsi pamitentes, non tamen reis stituebantur ad aliqua maxima ossicia ,
intino quandoque ad nulla , sed prorsus e gradu dejecti manebant. Respondeo negando consequentiam ; locus enim Amos nihil urget , qui praQui
non sit contra meritorum reviviscentiam,
sed virginitatis adequale sumptae . quia inquit S. Thomas, quod semel corruptum eis, fieri non potuit ut sit integrum. Au secundum , eremias , inquit D. . Thomas hic q. sy. art. 3. non dicit gradum dignitatis non redire , sed essit diu. l
fieile hominem post peccatum, pristinuin
Ad tertium res,ondet D. Thomas ibidem his verbis: Ad tettium dicendum ,, est, quod illud sth tutum intelligitur deis illis qui publicam rς nitentiam agunt, is qui postmodum non possunt ad ma - jorem gradum provehi. ,, Unde in corpore articuli dicit hominem dupFcem
amittere dignitatem per peccatum, unam quantum ad Deum, aliam vero quantum
ad Eeclesiam . Illa quae est ad Deum duplex est , altera principalis qua homo ante peccatum computatur inter filios Dei per gratiam, di hanc recuperat per poenitentiam , inquit sanctus Doctor, quod fgnificatur Lucae r s. in filio prodigo relli tuto ad haereditatem paternam .
Alia est secundaria , & est innocenti χde qua Lucae x s. gloriabatur filius senim, dicens , ecce tot annis servio tibi , ecnumquam mandatum tuum praeterivi, hancque dignitatem non potest homo reia cuperare per pςnitentiam, quandoquidem inquit D. Th. peccator magnopere conversus recuperat aliquid majus: in quantum sortius post conversionem debellat hostes suos quam ante , & ideo laetatur celuin in conversione peccatoris . quae vero est respective ad Ecclesiam seeundum
antiquos canones non poterat recuperare, quia inquit D. Thomas, Clericus peccans publice , indignum se reddit ad ea
quae competunt dignitati Ecclesiasticae exercendae , de licet convertatur , populus semper torvis oculis illum respiceret;
unde non veneraretur Sacramenta ab illo
exibita: idcirco Ecclesia prohibuit ut restitueretur; sed non se ratiocinandum eli demeritis; nam Glossa super illud Ioelis et .
Reddam Debis annos quos e mmedit locusta ,
dicit : Non patior perire ubertatem is quam cum pertubatione animi amisi- , slis. is Hoc argumento utitur S. Thomasar t. s. ut probet reviviscere merita: scdex Glossa reviviscunt seeundum priuinam ubertatem: Ergo & adaequate. Replieabis : Deus promittendo ressitutionem meritorum in Scripturis , non quamcumque conversionem exigit , sed quae fit ex toto corde , & quae sit plena: sed peccator poenitens Lepius imu ni si re inissam dat contritionem. II ituI merita noo remiscunt ad aquate.
532쪽
Respondeo distinguendo majorem : Exigit
Deus ut peccator justificandus ex toto coria de illum appretiati ve diligat , concedo :ex toto corde quantitative, ita ut contritio sit intensissima. subdistinguo; ad melius, concedo; absolute, nego. Et sic distincta minore, nego consequentiam. Duo sunt in hoc falutis negotio attendenda , videlicet justificatio peccatoris , & reviviscentia meritorum. Ad primum sussicit ut peccator diligat Deum plusquam cun- bona creata, & suum ultimum in eo reponat finem , quod est appretiative illum super omnia di Iigere: Ad secundum vero satis est quod removeatur prohibens, scilicet peccatum quod suspendebat merita. Utrumque iacit gratia in Sacramento Pςnitentiae suscepta: nam ct justilicat
peccatorem, & eatenus facit merita reviviscere, quatenus tollit peccatum, quo merita suspensa manebant. Insistes : Concilium Tridentinum Sess. 6. cap. I 6. dicit primo, nostrorum bonorum operum non oblivisci, tum, di reddet renittitque secundum opera tuo. Quae quidem verba hunc reddunt senium, ait Gonetus hic disp. 6. art. h. g. Si Petrus ante ,, quam peccet mortaliter, habuerit in
D rita ut viginti , & resurgat per conis D tritionem ut quatu*r, detur ei gratiari in esse gratiae, &jus ad visionem beatiis scam aque ad octavum gradum, quam tuor gradus propter praesentem contriis D tionem, & quatuor alii propter prae, se Aedentia merita. ,, Igitur merita non reviviscunt adaequate; sin minus praevaricator vix in aliquo criminis anteacti lue
Restondeo distinguendo : Merita reviviscunt secundum propriam menturam, concedo: secundum mensuram gratiae converis sonis , nego . Nam expresse ex S. Vnoma, non ad mensuram secundum gratiam
per quam homo resurgit , sed secundum charitatem in qua ncta sunt , quae illo. rum est mensura, attendendum est. Ad probationem dico, praevaricatorem luere scelerum pςnas, in quantum majoribus p nis temporalibus addicitur ; diminores ad gloriam gradus habet. Nepones et D. Thomas in 3. dist. et r. q. quaestiunc. q. ad 4. sc lon
tur: - Sicut ex praedictis patet per pro-M rria merita merobatur sibi tantam
is gloriam, quantam charItatem habebat e Sed ipse per peccatum factus est alter, o & non plenarie ad pristinum gradum
restitutus; & ideo non plenarie reci ,, piet este tum priorum meritorum, nisi is quantum ad praemium accidentale. Ru sus hic q. 89. art. s. ubi ex professo tractat nostram quaestionem ait: Ad a. is dicendum, quod ille qui per poeniten is tiam resurgit in minori charitate, conis sequetur quidem praemium essentialeis secundum qualitatem charitatis in qua ,, invenitur , habebit tamen gaudium is maius de operibus in prima charitate, faci is, quam de operibus quae in secun- a secit, quod pertinet ad praemium a C-
,, cidentalC- is Igitur merita non rcuivi-icu ut adaequate. Respondeo, S. Tliomam non negare m rita revivis re ad praemium essentiale ,
quandoquidem dicit quod homo habiturus sit praemium e flentiale tam de antiquis
meritis, quam de charitate in qua re su rex erit : nam quod non tribuat tolum pristinis meritis praemium accidentale , patet ex co quod dicat hominem habiturum esse gaudium aina jus de operibus iocharitate tactis , quam de operibus quae in secunda fecit . Igitur discrimen quod statuit inter utraque opera, non est quod
prima careant praemio essentiali, sed quod homo habiturus sit magis de gaudio pro illis , quam pro secundis ; ista susultus
ratione , quod qui in minori charitate resurrexit, non tantum debeat habere gaudium, quam pro Operibus in magna charitate factis. Et ut paucis absolvam, sanctus Doctor in locis laudatis non agit praecise de praemio essentiali , prioribus actibus m magna charitate factis correis spondente, sed de eo, qui rem i ssori chaiaritati, per quam resurgit , attribuituria Persi tes : Gloria datur , secundum di iapositionem gratiae, in qua homo invcnitur dum moritur , nam lumen gloria proportionatur tali gratiae : Sed sis inposito quod in instanti immediate ante cedenti mortem, homo resurrexerit ad gratiam ut quatuor in esse physico, dabitur gloria in esse physico secundum gratiam praes ntem in esse physico: Igitur etiamsi homo antea habuerit merita ut centum, habebit solum gloriam in esse phyrisco ut quatuor, adeoque merita non mia viviis
533쪽
De Poenitentiae In stitutione, Erc.
vivIstunt, secundum cliaritatem an qua facta sunt. Respondeo , hominem in instanti separationis animae, prorumpere in actum. ritatis physicum adaequantem omnes gradus gloriae, quos toto vitae curriculo proin
meruit. Ergo si satim in coelum convolet, tunc ei infunditur lumen aeque i tenium physice, & in gradu omnia ad aequante merita , ut gloriam debitam habeat, quod fit misericordia Dei, quae non deest in necessariis; unde si homo meretur gloriam ut centum , Deus dat illi
gratiam actitatem ut prorumpat in actum charitatis ut centum : si s olum meretur ut quinquaginta, applicat illum ad dispo sitionem, solum ut quinquaginta: Sic Deus retribuit unicuique 1ecundu in propriam mensuram, Instabis: Si homo moreretur sue obice remoto, etiamsi haberet merita ut mille, penis tamen addiceretur aeternis . si quidem peccatum cuncta irritaret merita :Igitur merita non nisi secundum dispositionem charitatis, in qua relurgit homo, mensuranda sunt. Respondeo negando paritatem: Esset enim per accidens quod merita non prodessent ad vitam aeternam , ad quam inimicus mon pollet associari : Sed remoto obice , merita secundum D. Th. hic q. 89. art. s. valent ι nam vita animalis semel extincta non habet principium reviviscentiae; sed merita manent in acceptatione divina, dc homo remanet conjunctus Deo per
fidem, & spem; di ideo vivificari possunt a
Ceterum. 6 opinio altera vera foret , sequeretur justum, qui per 4o. annos severiorem egit renitentiam, re postea immediate ante mortem in peccatum moris tale incideret, a quo resurgit pollea ut quatuor v. g. dc deinde moritur, non habere majorem gloriam estentialem quam latronem qui per 4o. annos male vixit, ct immediate ante mortem convertitur ver dispositionein ut quatuor in qua morat ri quod certe repugnare videtur justitiae Divinae.
Merita per Paenisentiam reviviscἀnt adprmium essentiati, or quidem
PRIMUM patet, iuxta illud Ezech. 36.
Impietas impia non nocebit ei, in quacumqtae
dia conversus fueris. Concinit Coiaci L Tridentinum Sess 6. c. i6. Ratio D. Thoinae hic q. 89. Rrt. s. ea est , quod cauli impedita , remoto obice , suum producit effectum . Porro gratia in sacrλmento Pς nitentiae recepta, delet sectatum, quod solum impediebat meritorum vim ad gloriam habendam. Secundum utique concedendum est . I. Quia teste Ioele cap. a. Deus reddit peccatori poenitreti annos quos comederat Locusta di Bruchus. II. SS. Patres inter pretantur Scripturam de adaequata meritorum per Poenitentiam reviviscentia , ut S. Chrysostomus Homil. 6. in Genet. S. Augustinus Epist. 34. ad Maccdonium. Ill. Hoc ipsum docet S. Thomas in a. dist. 2. art. 3. quaestiunc. 3. Quia, inet is,
, . merita manent in acceptatione divina ris Ideo, remota indispositione a peccato is re per pς nitentiam, effectum suum in ,, ipso iterum habere incipiunt.
ET REsPONSIONUM. PRIMO: Uerum quidem est peccata to taliter aboleri per Pς nitentiam . e contra vero per peccatum pristina merita ;quippe quae remaneant an acceptatione divina Secundo e Tametsi virginitas deflorata non resurgat per poenitentiam adaequate. quia deficit integritas corporalis, non. sic de meritis sentiendum propter rationem mox laudatam. Tertio : Neque vero adversatur adae quatae meritorum reviviscentiae Concilium Tridentinum, quum ait Deum redis de re unicuique secundum Opera ejus , quod sane nedum de charitate per quam. Peccator resurgit , sed di de pristinis
; operibus in gratia iactu intelligendum
534쪽
Novi Na satisfactionis intelligitur u
luntaria hominis mecatoris castigatio in seipso suscepta , seu injuriae per peccatum Deo illatae compensatio , cum proposito non peccandi de cetero : dieitur compensatio , seu castigatio ; ponit enim aliquam aequalitatem inter injuriam illatam, oc satisfactionem. Additur, v Iuntarie in se ipso suscepta ; qui enim invitus sustinet tanam , ut satisfaciat paristi laesae, dicitur potius satis pati , quam
..tisfacere. Duplax distinguitur satisfactio a S. Th. una est virtus , altera vero sacramentalis: Timetsi de ista lilenduin foret , cum supponatur dari: maiori tamen claritate de utraque agendum incumbit . quocirca inquiritur I. An remissa per poenitentiam culpa, remaneat rςnae reatus II. Utrum homo jnssificatus , vere possit latisfacere Deo pro reatu poenae temporalis λ III. Num possit satisfacere r r opus bonum praeceptum IV. An satisfactio debeat esse proportionata λ V. An renitens teneatur subire satisfactionem sibi a Sacet dote impostam UI. Quinam sint mira. biles Pς nitentiae tum virtutis, tum sacramentalis essectus in reccatoribus vere Contritis
inrum , remissa per panitentiam culpa, remaneat poena Narus λ CERTUM est in poenitente post acceptam remissionem peccatorum , non re manere amplius rinae aeternae reatum
mam ex Trid. Sess. 6. c. I. homo per justificationem, ex injusto ni justus; ex inimico amicus, ut sit haeres secundum spem vitae aeternae: Sed hujul modi homo non potest esse dignus aeterna damnatione .
Tum C. I . pronunt lat ἴς nam aeternam, vel Sacramento , vel Sacramenti voto una cum culpa remitti . Hasens controversia est an, remissa per nitentiam culpa , maneat reatus poena temporalis it Lutherus primum nesa vit ullam a Deo poenam exigi post culpam peccatori remissam; postea tamen admisit reatum poenae temporalis in hae vita rost culpae remissionem superesse. Calvinaes t. instit. c. 4. u. 2 3. ait Deum nullas a Iustis exigere rinas in praeteriti peccati vindictam; at eos ad emendati nem in posterum, Ac virtutis prosectum paterne solum castigare : Calvinum sequuntur plerique Novatores etiam e Luis theri secta. Supponimus poenitentem αλ- tum omnem vel ipsius poenae temporalis obtinere posse, puta si ad Deum convertatur per illud amoris pondus , quod
amoris erga creaturam gradum adaeisque t . Hinc quaestio praesens movetur . num tana temporalis expianda maneat in iis qui in eodem gradu a noris non inis veniuntur cum eo quo bona creata prohibita prosecuti iunt Pro cuius resoluistione sit
CONCLUSIO.R-Usa per paritentiam a Deo culpa, remanet vulgi is poenitente. reatuι pene
3 re pratis. Probatur auctoritate , & ratione. Priso, ex Sacris Scripturis. Exom 13. Israelitis adorationis vituli aurei lapsis Deus ad preces Moysis catum remisit; ibi enim dicitur : Placa- ιιι est Dominus ne faceret maiam quod lo- Murus fuerar , adversus populum suum . Deus tamen iis temporalem reservavit penam, quippe qui pollea dicat : Ela amrem in dio tibionis visitabo π Me peccarum eoνum . Percussit ergo Dominus populum pro reatu vituli quem secerat Aaron . Num. 3 3. ct iidem in peccatum ob murmurationis contra Deum lapsi , imierectente Moyse , veniam obtinuerunt: ait enim Dominus: Dinusi ruina verbum tuum. Hanc nihilominus in peccati vis.
dictam imposuit poetiam , ut in deserto morerentur , nec ullus , exceptis Iosi edi Caleb, in terram promisam inἀrederetur . Sic enim Deus pronuntiavit : Et scietis nitionem meam. Tum Pl ς . ubi siti vi in ira mea . si insteilunr in resarem
meam . Non absin Dii poena Moyses &Aaron, taureis a D. o dilecti , peccatum
535쪽
tur: P. Mam Aaron ad populos μοι, non
uim intrabit terram quam dedi filiis Is et , eo quod incredulus fueriι ori meo ad AEquas contradictionis . De Moyse vero Deutic. 32. dicitur et Ascenda in montem stum
Abarim .... in monrem Nabo, .... θ --
rere . Norunt omnes Moysen & Aaron remissionis culpae obtinuisse gratiam , ut scribit sanctus Augullinus L. I 6. contra Faullum c. in. μ Credere , ait, nonis debemus ., Moysen esse alienatum ab is aeteri a societate Sanctorum , qui cumis S. Elia , clarificato Christo , assistere,, meruit. Igitur petna temporali Deus iner8dulitatem eorum mulctavit. Non praetereundus David, qai de adulterio dc morte Uriae poenitens, veniam a Domino consecutus est , juxta illud Nathan. ad eum 2. Reg. 32. Dominus rust-νue 3ranstulis a re pereatum tuum. Quae verba explicans D. Ambrosius in apologia David. c. a. ait: μ Dominum dolor in- is timi movit affectas , ut Nathan dice-'is rei, quemadmodum pςnituit se, & Do. is minus abstulit peccatum tuum: matuis ritas itaque veniae profundam Regi, is suis p tentiam declaravit, quaeranti
., erroris offensam traduxerit . Attamen
hujusmodi l celerum . tem oralem subiit penam Rex: mortuus est enim .filius ex adulterio susceptus , & hoc in peccatorum vindictam; lubdit enim Scriptura: Rerum- ramen quia blasphemara seipi inimicos nomiani proρων verbum hoc , .filius qui natus est tibi morte morisιων . Rursus c. 24. idem.
David poenitentiam egit de peccato, quo populum ex jactantia numerari voluerat: Percussir eis David postquam numeratus es populus , dixit ad Dominum , Peccata valda in hoe facto , sed praeis Domino ingransferas insultatem servi tui , ruta sutire egi nimis . Placatus quidem Dominus
suit ι sed ne indulgentia foret lapsus
occasio , pestis nefandae lue statuit ex lari peccatum . Igitur, re milia culpa , aepius remanet poena temporalis ad plenam satisfactionem subeunda.. Fecuna. ex SS. Parrἱbus, HANC eamdem veritatem dorent sancti Patres, in primis S. Cyprianus L. de lapsis,
ubi sic loquitur : Confiteantur singulis os
delictum sium , dum adhue qui delI-
uit in laeculo est, dum admitti conseiam o ejus potest . dum satisfactio & reis missio facta per Sacerdotes apud Do-
is minμm grata est.... Ad Dominum toto is corde redeamus, iram & offensam ejusis jejuniis, fletibus, planctibus, sicut adinis monet ipse, Placemus. DS. Ambrosius tractatu ad virginem lapsam sic habet c.s. Peccator sisbi nonis pepercerid, a Deo illi,parcetur , di si, suturas poenas gehennae Peu tuae , in is hoc parvo vitae spatio compensiaverit , si seipsum ab aeterno judicio liberabit.. ,, ecinit S. Hieronymus . ad illa enim verba loelis cap. I. Accingite vos , o pia ota cerdotσι, ait : Qui autem pecca-- tor eli , & quem remordet propriari conicientia, cilicio accingatur Cc planis gat, vel propria delicta, vel populi: &is ingrediatur Eccietam, de qua propteris yeccata suerat egressus: AE cubet, vict- dormiat in sacco, ut praeteritas delicias.
quas offendenat Deum , vitae au-
similia docet S. Auguliinus L. 22. eonintra Faustum c. 67. his verbis: quando is correptus David per Prophetam dixit.., Peccavi: continuoque ad hoc unum vertari bum audire meruit , quod acceperitis veniam Ad quam rem, nis ad se si piternam salutem Neque enim praeteris is missa est in illo secundum Dei eom. A minationem flagelli paterni disciplina , is ut Ec consessus in aeternum Iiberaretur. - & afflictus temporaliter probaretur .is Haud vero mediocre fidei robur fuit. is aut parvum mitis & obedientis animi indicium, cum audisset a Propheta, quod si sibi Deus ignovisset , dc tamen quan
is fuerat comminatus Conseqtienter emis
is nillent: non se dicere Prophetae dec
is pium esse mendacio, nec murmurare adia, verius Deum, quasi falsam peccatorum, ejus indulgentiam pronuntiaverit. His is telligebat enim vir alte tanctus, dc monis contra Deum, sed ad Deum levans antis is mam suam , nisi Dominus esset confiiari tenti nitentique propitius, quantum is Pinnarum aeternarum ejus essent dignais Peccata; Pro quibus cum temporalibus is emendationibu4 ureretur , videbat e is ga se, & manere veniam, di non ne
De Poenitentiae Institutione, Uc.
Inerea uittatis querunt; ibidem enim habe- . is
536쪽
S. Gregorius L. 9. Moral. c. I . eadem tradit: Sie, inquit, David post consei- is sionem audire meruit, Dominus transisis tulit peccatum tuum , & tamen mulisis iis poli cruciatibus amictus ac fugiensis reatum eulpae , quam perpetraverat , is exolvit. is Ergo &c. Tertio, ex Conciliis.
EUGENI Us IV. in decreto pro Armenis dato in Coneilio Florentino ita pronuntiate ri Tertia Poenitentiae pars est lata tisfactio pro peccatis secundum arbiis trium Sacerdotis, quae praecipue fit peris orationes, jejunia, & eleemosynas . MEa autem diatrina supponit aliquam esse Poenam , remisia culpa, superstitem. Ueribia Concilium Tridenr. Sess. 6. c. 4. ubi ait: Doeendum est, Christianiis hominis penitentiam post lapsum, mulis to aliam esse a baptismali; eamque com,, tinere non modo cessationem a peccatis, is & eorum detestationem, aut cor con- ,, tritum S humiliatum; verum etiam e is rumdem sacramentalem consessonem is saltem in voto, dc suo tempore facienis dam, & iacerdotalem absolutionem, iis temque laetisfactionem per jejunia, et ,, emosynas, orationes & alia pia spiritu is lis vitae exercitia: non quidem pro rina
D ae terna , quae vel Sacramento, vel Sa- cramenti voto, una cum culpa remitis
is titur; sed pro tana temporali, quae ut ,, sacrae Litterae docent. , non tota sem- per, ut in Baptismo fit, dimittitur il- is lis, qui gratiae Dei quam acceperunt, is ingrati Spiritum sauctum contristave- runt, & Templum Dei violari non lunt, verit . is Unde can. 3 o. se definit: Si
quis post acceptam rustificationis traliam cui libet peteatora paenitenti , ita culpam remitri , is remum areνna poena deleri dixerit ,
solvenda , vol in hoc saeuis , vel in futura in purgatoris , antequam ad regna egloriιm dirus patere possit; anathema sit. Similiter Sess. I 4. c. s. de eodem momento loquitur: Sandia Synodus declarat , falsum D omnino esse, oca verbo Dei alienum, is culpam a Domino numquam remitti , D qu nuniverta etiam poena condonetur. - ,, Perspicua enim Jc illustria in saeris Litiati teri exempla reperiuntur, quibus prae
is ter divinam Traditἰonem ille error quam, , manifestissime revincitur. Sane&diviis nae iustitiae ratio exigere videtur , ut is aliter ab eo in gratiam ei piantur, quiis ante Baptismum per ignorantiam deli- ,, querint; aliter vero, qui semel a pe is catis & daemonis servitute liberati, &o accepto Spiritus sancti dono , scientes is Templum Dei violare, & Spiritum san . - tum contristara non formidaverint . , , Hinc can. ra. sic definit . Si quis diserte
totam poenam simul eum tu a remitrisempera Deo, satisfactionemque poenirentium non es
e aliam quam fidem , qua apprehendun Chrisum pro eis Iatisfecisse . anathema sit. Ωuarto, Ratione mulν lici. PRIMA: In peeeato mortali duo sunt, scilicet aversio ab incommutabili bono& converso ad creaturam . Ad primam sequitur reatus poenae aeternae; qui enim infinitae dignitatis majestatem ostendit , debet in aeternum puniri; Ad secundam vero reatus alicujus poenae temporalis giustum quippe videtur & est, ut qui voluntati tuae plus indulsit quam debuit , aliquid contra voluntatem suam pati tur; juxta illud Apocal. cap. x s. iam n- tum glorificati it se is in deliciis fuit. tan umdata illi tormentum C iaetam: Igitur, culpa remissa, remanet aliqua pςna pro peccatorum expiatione luenda. Secunda: Mors est poena peccati, jura illud Rom. cap. s. Per unum hominem pec- earum in hune mundum intravis , π per peciatum mors. Atqui tamen vel ipsi San-ssii , quibus culpa remissa fuerat , sicut morte , sic ceteris vitae calamitatibus mulctati sunt: Ergo &C. Tertia : qui laesit honorem proximi , non tantum debet interius dolere de peccato , sed etiam actu quodam exteriori famam illi restituere. Igitur a simili peccator , qui creaturas in contemptum Dei amavit, debet in compensationem injurigaliquid in tempore lubentius pati ; Et haec est poena, quae , remisia culpa, super ei lin hoc vel alio mundo toleranda. anaa Pro sanitate/ rporali persecterestauranda , non statariu morbum curare, sed quaedam relicta cica . es sanandς remanent; sic & in negotio salutis, ablatavi Sacramenti culpa , reliquiae vitiorum j is
537쪽
De Poenitentiae Institutione i c. 31 i
turi & debita satisfactione abstergendae s post naufragium tabulam , modo etiam sunt. Ergo dic. Haee ratio est Catech. Baptismum laboriosum . Ergo cte. De
Rom. hie n. 6q. his verbis : D. etiam hoc Catechismus Rom. hic num. 66. ,, Bernardus duo affirmat in peccato re- istam reddit rationem: Divinae justitiae is periri, maeulam animae& plagam : acies ratio exigere videtur, ut aliter ab eo. M.turpitudinem quidem ipiam Dei mile- , , in gratiam recipiantur, qui ante Baptiis ricordia tolli: verum sanan dis peccato- is smum per ignorantiam deliquerint: aliis rum plagis valde neces lariam este τλm is ter vero qui semel a peccati di dae ,, curam , quae in remedio Menitentiae is monis servitute liberati , & aecepto se adhibetur. Quemadmodum eni in lanato , , Spiritus sancti dono scientes Templum M vulnere, cicatrices quaedam remanent, M. Dei violare, & Spiritum sanctum con- ,, quae re ipsae curandae lunt : ita in Ani. o tristare non semidaverint. Et divinam ma, culpa condonata supersunt reliquiae se clementiam decet, ne ita nobis absque is peccatorum purgandae. Idem Plane divisis ulla satisfactione peccata dimittantur , is Chrylollo ini sententia confirmat cum i is ut occasione accepta , peccata leviorari ait: Non satis est sagittam e corpore '- is putantes, velut injurii di contumeliose trahi, sed plaga εών ne a s gi ra infli i , is si Spiritui. uncto in. graviora lab is sananda es: sie etiam in AEnima dis acce-l is mur. D
B pram peccati veniam poenιrentia curanda
m me nitentia animadvertenda esse , Dei is miserieordiam dc justitiam : misericor- OBIICISS : Non temet in sacris Scriptu is diam, . qua peccata di tanas aeternas ri, tell3tur DCus se hominibus peccata is illi debitas condonat : jultitiam , qua bique ullo poenae temporalis debito re- , , poenis tempore definitis hominem pu- mittere. Sic. EZech. cap. ig. ait : SI ati
inta: opus est & necessarium ut re-i Wis fuit, qua o rarus est e ct eustodisiaeens jullis catus iram Dei a se propellat: H -n pr cepta mea, o fecerit iudicium Sed hoc fit laboriosa pς nitentia , seu sa- o' 1 si iam , vita vivet, is non morietur.
tisfactione. Ergo dic. Hanc etiam alle- Omn um iniquitatum esus, quas operatus es gat Catechismus Rom. ibidem n. 7 o. ra- πε re φώAEbor. Et cap. 33e impietas i sitionem: Postremo, ait, pς nitentiae pς-, m nος .is ei, in quacum rue dia coaeversus
se na a nobis suscepta Dei animadversi O-JDeris με impietate sua . Rursus Ilaiae cap. .nem , . suppliciaque in nos constituta 3. Si μεν nr paecata vestra ut coccinum , M antevertit. Ita enim docet Apollo ius, ' Hsi nix dealbabuntur : etsi fuerint puisa ει cum ait : Si nosmetipsos diuuatraremus , q- vermiculus , verut lana alba inunt . M non utique rudicaremur , dum 3udicumMν Aliis in locis ait Deus se post tergum
M autem , a Domino corripimur , rex non projicere peccata nostra in profundum . , , eum hoc mundo damnemur . Quae cum i ta tegre , ea dein nos imputare , quae
is Fidelibus explicata fuerint , vix fieri quidem omnia vix conciliari possunt cuna M. poterit, quominus ad pς nitentiae ope obligatione temporalem subeundi: eram, is in maxime excitentur . is ut primum dimissa est culpa.
Sexta : Applicatio meritorum Christi Re ρ- o distinguendor Et illa testim abundantior est in Baptismo , . quam in nia debent intelligi de remissione perie Pς nitentia I cum in. Baptismo reatus &icta peccatorum quoad culpam & pς nam
culpae & poenae tum aeternae tum ten jece ain, concedo : de immunitate a poralis abit ergatur : Sed si tota prorsus solvendi pena in temporalem , nego . Et pςna etiam extensive remitteretur in pς hoc ne miremini. Illa enim tana ad aeter nitentia, jam ipsum Baptisma adaequarci nam comparata , levillima eii.; hinc noui. in efficacia Poenitentiae sacramentum , immerito dicitur Deum omnium iniqui quod est . contra definitionem Concilii''tatum Mevitentis non recordari.
Tridentini,. de doctrinam Patrum , quid, ossabis : Atqui laudata lacrae Scriptu Poenitentiam vorant modo secundam4.rae loca de remissione vel ipsius tanae tem
538쪽
voralis intelligenda sinit: Ergo die. Proia batur subsumptum : Poenae peccatis affixae, sum debita iustitiae divinae exolvenda : Sed Deus in justificatione omne r mittit debitum, sic enim habetur Matth.
s. Omna dabitum disse sibi quoniam rogasti - : Ergo dce. Confirmatur : In Ortati ne Dominio petimus, ut Deus dimitatat nobis , dabira nostra sicur nos dimittim sdebitori a nostris r Sed nefas esset aliquid retinere , dc euneta absque restrictione dimittere nobis incumbit : Igitur a P xi, immo de a sortiori Deus cuncta , nequidem excepta pςna temporali, dumittit. Respondea negando subsumptum. Ad
prositionem distinguo : In justi fieatione
Deum omne debitum capitale remittit , videlicet pNam aeternam pro peccatis gravioribus subeun am, concedo et secum
narium & minus principale, subdistin- uo; si adsit sufficiens in poenitente di-lpositio, hoe est tantum amet Deum , ruantum creaturam dilexit , concedo :ecus, nego . Iustitiae lex exigit ut eadem mentura peccator justificandus diligat Deum qua creaturam dilexit, euectu ne ei in tanae relaxatione remetietur; hinc Magdalenae dictum est Luc. 7.
emitrisu Mν ei peccara mira , quoniam di- laxis mulium; un minus e contra, ne fa-
ei litas veniae, facilitas etiam iterum pec eandi evadat. Ad confirmationem di eo , Deum utique totale eatenus dimittere debitum , quatenus justificato conseri gratias , utulis mediantibus in varios Ierrentiores charitatis actus prorumpere possit , quibus justitiae divinae satisfacere queat. Irrebi, : Vel superfluae, dc inanes dici debent humanae satisfactiones , vel sati facti, Christi non scit pretii dc valoris infiniti: Absurdum consequens : Ergo dc antecedens . Probatur sequela majoris
Eo ipso quo satisfactio Christi fuit copiosa, immo Ac suoerabundans, nihil sitia perest peccatori jullificato luendum. Eristo dcc. Resporadeo negando sequelam majoris
Ad probationein distinguo: Nihil superest
peccMori justifcato faciendum ad redemptionem , concedo : Ad applicationem redemptionis, negν . Redemptio eompleta
est per Christum , sed voluit Dominus nobis eam applicari dc per Sacramenta , ct per bona opera satisfactoria propter rationes supra allatas quod quidem de fide definitum est a Cone illo Tridentino
adversus Protestantes absque ratione obstrepentes . Sic habetur Sess . I 4. can. a 4. Si Dis dixerit fari a tiones quibur pae
nitentes per Chrsum Iesum poceara rediamunt , non esse evitus Dei , sed rraditiones hominum , doὶ νinam de gratia , Cr verum Dei iustum, aeque i iam beaetitium merri
Christi Obstia sntes anathema sit.: R.,: Christus abunde satisfecit e iam pro poenis temporalibus peccato debitis : Igitur non opus est ulterioribus satisfactionibus; sin minus plus nobis nocuisset Adae peccatum , quam prosuisset
Respondeo , concesto antecedente, negando consequentiam ; dictum est enim Latisfactiones no iras eo fine necessari asesse, ut nobis applicentur Christi meriti: hine Apostolus Coloss. r. ait : Adimis NM ea qua degum passio m Christi in tarne
Ad confirmationem nego sequelam pr pter multa. Primo quiaem ex eo quod mors, dc miseriae, quae per Adae pecca tum intraverunt in mundum , meritis
Christi cedant in gloriam nostram, si v luntarie illas di propter Dei amorem , dc ad satisfaciendum ejus jullitiae lubeamus, juxta illud Rom. g. G eempatimur,ur σ conglorificemur. Secundo, per gratiam Christi: Momentaneum is k- tribis Arionis nostra ... 2. Cor. 4. aternum gloria pendus operatur in nobis. Demum diligentibus Deum, teste Apostolo , Rom. g. omnia coopera κν
Repones : Si satifactiones humanae ita essent necessariae, homo posset satisfacere Deo pro peccxtis suis: sed illud falsum est; tum quia offensa Dei ratione obj Oti est infinita ; satisfactio vero homini L. plane finita , tum quia nihil potest homo
Deo offerre, quod ipsi non debeat tit lo Zc errationis de coclervationis; lati factionem autem tieri debere per opus alias indebitum , nemo nota novit : Eringo ec .RUnodes distinguendo minorem I H ino pollet satisfacere secundum quid , co
cedo : adaequate, neg . Nam purus h
539쪽
De Poenitentiae Institutisne, Erci
est debitor i hine sitis actio
infiniti valoris ad hanc requiritur satisfactionem, quam quidem exhibere 4ncapax est.
Remissa μμ areamantum eulpa , fastius remanet reatus p na temporalis sari faeii elaboriosa expiandus
PRIMO : Non unum Seripturae sacτae Exemplum hoe probat. Primum est siancti Moyus, qui tametsi pro peccato incredulitatis ad aquas contradictionis veniam obtinuerit, hae ulteriori istisfactione te porali castigatus est, quod non introierit in terram promissionis: 'Similiter dc David Nnitenti adultorii & homicidii, Deus
condonavit peccata , verumtamen filius ex Bethsabee procreatus, mortuus est. Seeundo: Sic docent Patres, ut S. Cyptianus Lib. de laps. Au ustinus Lib. 22. Contra Faullum cap. 6 .uc & Concilium Trident inuin Sell. 6. cap. 24. In primis ero can. 3α ubi rem de fide definivit . eris r Idem hae ratione Probatur . Lex institiae exigit ut tantum detur peccatori tormentum , quantum glorificavit
se, de in deliciis fuit. Igitur si, deficie
te erga Deum amore, contritio non tamia sit in gradu , quanta suit ad creat ram conversio , dubio procul remanet aliquid nova litisfactione compensandum :Sed non semel contingit conversonem ad Deum, ctaritate formatam in graduec intensione conversone ad creaturam minorem esse: Ergo dic.
IN CONTRARIUM, ET RESPONSIONUM.
PRIMO: Si in quibusam Scripturae locis asserat Deus se omnes peccatoris P nitentis iniquitates oblivisci , exemplum tamen tum Moysis post obtentam veniam
calligati, tum de Davidis justificati, qui
morte pueri ex Beths bee adultera susce-i ti, luit in hoc mundo criminis pinnas, probat saepius 1 uperes e penalitates in
tempore pro peccatis jam dimillis sit
Secunda: Christus plene ou idem, des perabim de pro peccatis nostris satisfecit,
ted ut causa universalis, quae non ellcluindit causae secundae cooperationem. Terrio: Poenae temporales quibus Pr
pter peccatum originale subjicimur, sunt, ultro fateor , maledictiones in Protopaiarentes, di in eorum prolem fulminatae . sed non satisfactiones ad penitentiam subsequentes, oc ad expienda peccata prae fixae, cum potius divinae satisfaciendo justitiae, Deum nobis reddant pur Oinnia propitium. SECTIO S E C LI N D A .
Utrum homo iustifieatus vere possit satisia
iacere Deo pro reatu pinnae temporalis CONCLUSIO AFFIRMATIVA Probatur ex multis capitibus. Prima, εχ Scriptura sacra. - DANIELIs c. 4. Propheta Nabuchod
nolor sic alloquitur: Petrara tua eleeπήν-nis redima. Ruris Prov. C. 6. Miserico
dia Θ veritate redimirαν ta0Misas . Si autem operibus peccata redimuntur, pros ito pro eis Deo satisfacimus.. His adjungimus illa Seripturae testimonia , quae juxta explicationem Patrum procedunt de operibus factis in statu justitiae ι qu.uque tamen dicuntur liberarea peccatis. Sic Tob. c. 4. Pater morti proximus filium, quem ut justum habebat.
isto alloquitur modo : Omni s autem dieabus visa tua in mente habeto Deum: er ea na aliquando peccato consentias , et ' prMe mistas praevia Domini mi nostri .... P mium enim bonκm tibi thes rivisa in die necessitatis: quoniam eleemosyna ab omni ne cato, er morio liberat , i, non parte a animam ire in Mnesar. Haec sarticula .pramium , significat con pensationem alicujus boni tetera vero verba denotant uam temporalem peccato debitam . unde liberat a purgatorio, in quo pen Stemporales animae luunt. Si e & Raphael
ibid. cap. 12. commendans actus virtutum Tobiae leniori, explicat illorum e Lfieaciam ex beneficiis a Deo acceptis . Ex quae
540쪽
quae in opera misericordiae ab eo patra- s Lib. de Pς nitentia eap. o. iumque
ta retundit. Eleemona , inquit , a morae
liberat, ct ipsa es qua purior peccota , is
Eamdem legimus veritatem In novo Testamento, Lucae 3. Christus enim nedum ibi adhortatur homines , ut agant MDI-tentiam , sed ut faciant fructus dignos poenitentiae, id est ut ultra dolorem de peccatis, & firmum ab eis abstinendi propositum incumbant bonis operibus etiam externis , ut compensent injuriam Deo per suas praevaricationes illa tam . Testimonium istud intelligit S. Chrysostomus Homil. ra. in Matth. in sense obvio :sic & S. Gregorius Homil. 2o. in Evangeliat in hu ac sensum collimant ista D.
Pauli Act. 26. verba: Et gentibus annunciabam , ων poenirentiam verent, is converinyerentur ad Deum . digna paenisentia opera
Deienus. Eo loci tria subnotanda sunt . Primum, poeniteutia quae justificationem praecedit: Alterum, conversio ad Deum quae sequitur: Tertium. est opus exteris num satisfactorium non qualecumque ,
sed Pinitentiae istisfacientis dignum ;
hinc Apostolus I.Cor. CAP. D. ait: si nosmetipsos dijuricaremus , non utiqua, ju-Htaremuν . Quorum quidem verborum hic sensus est, juxta D. Thomam, Comment . in hunc locum, Lect. 7. Ex paris,, te autem nostra, caula Divinae puniis tionis est a Gegligentia, quia in nobi , ipsis peccata commissa punire negligiis mus. Unde dicit, aeuod si nosmetipso, dijudicaremus , redarguendo Cc puniendo peccata nostra, Eon urique ludicaremur, id est, non puniremur a Domino, neque In futuro saeculo , neque etiam in
Idon absimili modo loquitur S. Augustinns in Fiichiridio ad Laurentium cap. 66. Uindicantur hic, inquis, a iqua, S,, tamen si remittuntur, prosecto In iu- , , turo saeculo non nocebunt proptereari de quibusdam temporalibus pamis quς se in hae vita peccantibus irrogantur eis,, quorum peccata delentur , ne reseris ventur in finem , ait Apostolus : Siri enim nosmortuos Iudicaremus Meundo, ex Patribus.
ti quis interrogarit , cur animae largia. is ris: Deliqui dicito in Deum , & p is riclitor in aeternum perire: itaque nunciri pendeo, di maceror & excrucior, utri Deum reconciliem mihi quem delin-ri quendo laesi. is Esrim insistit vestigiis origenes Homil. 6. in Exodum supra finem pag. 3o. Siquis, inquis, sorte hujusmodi pecuniamri a diabolo deceptus, accepit, ROn uia is quequaque desperet : misericors enimis est, ct miserator Dominus, ct Creatu is rae suae non vult mortem, sed ut coninis vertatur, & vivat ; poenitendo, fieno do, satisfaciendo, deleat, quod admissi sum est . Item S. Cyprianus ad ealcem libri delapsis: Quam magna deliquimus, in is quit . . . orare oportet impensius &is rogare, diem luctu transgere , vigiliis is noctes ac fletibus ducere, tempus omne is lacrymosis lamentationibus occupare sis stratos solo, adhaerere cineri, in ciliis cio & sordibus uolutari. is S. Hilarius c. 4. in matthaeum, his veris bis non procul a sne idem docet: Quia is charitas plurimum peccatorum tegit . is & errorum nostrorum ambitiosa adis Deum patrona est : novissimum rinaeis quadrantem solvemus, nisi pretio ipsus is aliquantorum crimin m culpa redimam
Satisfaerionis virtutem agnosicit similiter Eucherius in Lib. 2. Regum cap. s.
Dominus, inquis, delet peccatum, sedis sine ultione non deserit ; aut enimis ipse homo in se punit, aut Deus permis cutit.. MConcinit D. Hieronymus Comment. In Malachiam i Qui peccator est, ait, &is quem propria conscientia mordet, ciliciori Pς nitentiae accingatur, & plangat tam is sua delicta quam populi, atque iterum is ingrediatur Ecclesiam , de qua suerat, ejectus, & cubet in sacco , ut praetori ritas delicias, per quas Deum ostende-- rat, vitae austeritate compenset. is Hieran νmo adstipulatur Ambrosius L. 2. de poenitentia e. s. his verbis : iis enim agit pςnitentiam non solum ci-- luere lacrymis debet peccatum suum :
Sed etiam emendatioribus factis operia
rumdam Doctrinam txadit Tertullianus t is re, di tegere delicta superiora , ut noc