Rhetores graeci, ex codicibus florentinis, mediolanensibus, monacensibus, neapolitanis, parisiensibus, romanis, venetis, taurinensibus et vindobonensibus

발행: 1832년

분량: 850페이지

출처: archive.org

분류: 미분류

761쪽

ἄπλῶς κἀ καθ' εα-ὁ θεωρεῖται, - δι πρέπον πρός τι

Morrri' ενδοξον δ/, ο χρηστην ἄπλως δόξαν ἐφιπoui ' καθόλου τω δράσαντι ' okν πρέπει υλπαίοις τον περὶ τῆς ε ελευθερίας αἱρεῖσθαι κίνδυνον, ενδοξον δἐ τοῖς τυχουσιτο υπἐρ ελευθερίας κινδυνευειν. ἰστέον ει κἀκεῖνο περιτου ἐνδόξου, οτι τῆς ποιότητος μάλιστα τῆς των ἀκουόντων ῆρτηται, δῶ καὶ ποτὸ μῖν πλείστην, ποτὸ δῖ ἐλαχίστην τ0 2άγοντι παρiξεται χορηγίαν ' ου γὰρ Ομοίως 10 ὁ παρ' Mθηναίοις καὶ Αακεμιμονίοις λέγων καὶ παρὰ Μεγαρευσι καὶ Σιφνίοις τουτφ τ6 κεφαλαίω χρήσεται, ἀλλα παρὰ)7 μἐν Ἀθηναίοις καὶ Αακεδαιμονίοις, grετῆς ποιότητος των προσώπων στοχαζόμενος πλείονα τὴν

χορηγών ἔξει, παρὰ M τοῖς ἄλλοις ὀλθην ' το γὰρ Σμ

15 φνiων ηθος καὶ Μεγαρέων παρειλήφαμεν ἐκ τῆς laro- ρίας εὐκλείας ουδένα λόγον ποιούμενον, ου γὰρ προσiεται τον λόγον ὁ Μεγαρεύς ' ἴταν δῖ τοὐ καλοῖ ενεκα συμβουλεύοντες ) ' παρακαλῶμεν ἐπὶ τὰ πράττειν ἄπαν, ο ξ βουλὴ απαιτεῖ, ἀποδεικνυναι χρὴ , ἔτι καὶ των tesων λυσιτε- 20 λούντων αἱρετωτέρα εστ ιν - ουπῖρ τῶν καλῶν δόξα, ώς

εχομεν εν δευτέρω Ῥλυνθιακῶν ' ὐαλλ' ἔνα οἱ ἄλλοι τῶν δικαίων τύχωσι τὰ υμότερα αυτῶν ἀναλίσκετε γ', καὶ προκινδυνεύετε στρατευόμενοι. καὶ πάλιν ἐν τω περὶ του στεφάνου ' ,, καὶ τοιαῖτα ἀμφοτερα, λοχίνη, ουθ 25 υntP ευεργετῶν εποίουν, Ουτε ακίνδυνα ἐώρων, ἀλλ' os διὰ ταὐτα πρόοιντο τους καταφεύγοντας ἐπ' αυτοίς ετι δἐ καὶ κατὰ βίαν τὸ ενδοξον εἰσήγαγεν εν τω αυτῶ τ πιο ' ,,ει γὰρ ην ἄπασι πρόδuλα τὰ μέλλοντα εσεσθαι,

καὶ προν δεσαν απαντες, καὶ σὴ προυλεγες καὶ διεμαρ-

30 τύρου '' μῶν καὶ κεκραγὼς, ἴς Ουδἐ εφθέγξω, ουσ ον- τως ἀποστατέον ἐν τῆ πόλει τοὐrων.

762쪽

N δἐ ἐκβησομενον κατὰ ὁποθεσιν λαμβάνεται ἐφ' -τερα τῶν

Συριανου. Mπορῆσειεν αν τις, τiνι διαφόρει τὼ 3IT 'ἐκβησόμενον κε7άλαιον της εν τω συμφέροντι εκβάσεως, 10 ἐν ν φαμῖν, οτι συμμαχ6σάντων μῖν ημῶν τάδε ἀπο σεται, μη συμμαχησάντων M τόδε ' σαμῖν Ουν, ωτι ἐν 'μ ἐν τη του συμφέροντος εκβάσει τὰ προσεχῆ ἐξετάζομεν τέλη, ἐν M τω ἐκβησομένω τῶν ἐκεῖ τελῶν ἐξετασθέντων τὰ τέλη διασκοπουμεν' τ in δὲ διαφορὰν ταυτην εδειξεν 15 ἡμῖν Λοιιοσθένης ἐν 'Oλυνθιακῶν ' πρώτω ' το μῖν συμ- φέρων ἐξετάζων εφη, οτι συμνέρει πιλυνθiοις βοηθησαι. ειτα η Ξκβασις ' τουτο γὰρ ημῶν ποιησάντων ἐν Μακεδονία ἔσται o πόλεμος ' μη συμμαχησάντων δἐ τοῖς 'Oλυνθίοις, ἐλθὼν εις την Ἐλλάδα Φίλιππος, πολεμήσει την 20υττικὴν καὶ ταυτα μῖν τὰ ' προσεχῆ τῆς ἐκβάσεως τέλη. τὰ M τῶν τελῶν τέλη, ἄπερ εις τδ' ἐκβησόμενον ἄγομεν η,

ἐκεῖνα, Orι ἐν Μακεδονία μἐν πολεμουντες πλεῖστα κερδανουμεν, .εν ει τῶν Ἀττικῶν πολέμου ' συστάντος τάδε καὶ τάδε ημῆς περιστήσεται τὰ δεινάθ' τὴν μῖν ουν του συμ- 257έροντος ἔκβασιν ἐξετάζων τάδε φησίν δ' ,,ἔτι τοίνυν, ω

763쪽

μεῖς εκεῖ πολεμήσετε καὶ την ρκεινου κακῶς ποι σε τε μ 2

μας ἐν ταῖς συμβουλαῖς ἐξετόζειν, τήν τε οἰκείαν, μεθ' ῆς ἐπὶ το συμβουλευειν ἀπήντησε, καὶ τὰς των αντιλε- 15 γόνrων, μεθ' ἐς εκαστος ἐναντιουσθαι επιχειρεῖ. ετι δἐ

764쪽

καὶ τας των ακουόντων, δι ας επὶ το προθεῖναι ' την μυλην ωρμησαν ' ἐκπναὶ γὰρ αυται καὶ συστησαι, και διαβαλεῖν τα πράγματα. διατέρει δἐ συμβουλυ προτροπῆς, ἴνπερ τρόπον και του ολου τὁ uiρος. ολον μεν γάρ τι η συμβουλη , μiρος δὸ η προτροπη , και τω το μῖν Sπεριέχειν, τό δἐ περιέχεσθαι. ευ διαν ἐρει παραίνεσις συμβουλῆς τω την μεν συμβουλην περὶ ενὁς γίνεσθαι η πράγματος, την M παραiνεσιν περὶ πλειόνων ' και τωτην μῖν συι βουλην προς πραξῶν τινα των ε θεν γίνεσθαι δ', o doν πότερον ἄξιός εστ τόδε τι πράττειν η μη, την M παραίνεσιν πρὸς ηθους ευρυθμίαν παραλαμβάνε

βάνεται ἐφ' ἐκατερα των ἀποβαινόντων. Ἐπειδὴ γὰρ

σομεν.

765쪽

σιν ζητουμεν, ἀναγκαίως τολο ἀναπλάττειν προσηκα, D', ῶσπερ εν ὀφθαλυοις avri των ἀκουόντων ποιήσαντες, Ουτω την λiξιν δυνηθῶμεν περαίνειν εφ' ἐκότερα ' Oιονε εαν ι ἐν ἐκεῖ πολεμῆσωμεν εν τῶν χώρα των ἐχθρῶν, πολλὰ ημῖν ἀγαθὰ συμβαίνει, ἐαν δῖ ἐνταὐθα, τόδε τε δεμ

γαρ τι κατασκευάζειν βουλώμεθα, δεῖν προσόuoων ' μἐνα, τρο ἀποδεικνυμένω, ἐλαττον δέ τι ευρόντας ἐκεῖνο γ δ κατασκευή ιν . li γὰρ ἄν ειποι τις περι roὐ ἐλάττονος, ταυ- τα και κατὰ τοὐ με γνος ενεχθήσεται' καὶ τό ελαττον ἀναιρουμενον Ουκ αναιρεῖ τὰ μεῖζον, οιον - νεμν

766쪽

αποδεικνχντες ἀνδρεῖον κάὶ φοβερον τοῖς 'χλλησιν, εἰ α δρειότερον Ἀκτορα τούτου ἀποφαiνοφεν, πάντως τὰ τῶ ελάττονι προσόντα πυλ δήπου καὶ τω μεiζονι ' καὶ πάλιν εἰ ἀσθενὴς Αινείας ἀποδειχθησεται, οὐ πάντως καὶ ' Εκτωρ πολλω)' τούτου ἀμεiνων ὁμολογηθεὰ . or ἄν δἐ εἄνασκευάζη, ἀπὸ τοὐ μῶλλον καὶ μεiζονος το παράδειγμα θέντες, τη τούτου ἀνατροπὴ συγκαταλύσομεν καὶ το ελαττον' εἰ γὰρ 'Eκτωρ ἀμεiνων Αἰνεiου, ουτος M δειλὸς ἀπηλέγχθν, σχολή γ' ἄν περὶ Αἰνεiου μῆ ουτως εχειν ἀμ- φιβάλλειν ὁ αυτὁς και ἔπι των πρακτῶν λόγος ' οἷον loναυμαχiας, πεζομαχίας, συστάδην μάχης, ἐκηβολίας, καὶ

των παραπλησίων ' χρη τοίνυν ἐπὶ πάντων τ- κεφαλαίων

ως ἄν ἐγχωρῆ μεταχειρiζεσθαι τοῖτο τὸ θεώρημα ' ἐπὶ τούτοις ἡ κοινὴ ποιότης, τοὐτ' εστιν)' ot ἐπίλογοί εἰσιν,εν οις και τὰς γνώμας εξετάζομεν τοὐ τε συμβούλου καὶ 15των ἀκουόντων και ετι τοὐ ἀντιλέγοντος' διατί καὶ τίνος ἔνεκα χαὶ τί βουλόμενος την αἴσθησιν προυθηκεν. καὶ περὶ μἐν πραγματικῆς ταὐτα. ἰστέον, di, ως εστι πραγματικὴ και ἄπλῆ και διπλῆ ' και απλῆ μεν, οῖον συμβουλεύει τις βοηθεῖν πιλυνθίοις, εν γὰρ πραγματικῆ, ως εφαμεν 20' ἐδη, αἱ συuβουλαί. διπλῆ δῖ, ώς ἐπὶ τούτου, πολιορκουμένων καὶ Πλαταιέων καὶ Μιτυλήνης ἀφεστηκυίας γράφει τις Πλαταιεμι βοηθεῖν ἀμελήσαντας Μιτυλήνης, καὶ ἔτερος αντιλέγει' ἐνταὐθα γὰρ ἐκατέρου τὰ οἰκεῖον ζη- τοὐντος συστῆσαι, διπλῆ εσται ris κενάλαια ἐφ' εκατέρου etss'iρους ἐλταζόμενα. τριπλῆ δἐ ώς ἐπὶ τούτου ' μετὰ τῶεν Αεύκτροις πρεσβεύονται Λακεδαιμόνιοι καὶ Θηβαιοι πρὸς Ἀθηναίους, ἀξιοῖντες ἐκάτεροι βοηθεiας τυχεῖν.Aα λς μἐν ουν Ἀθηναίοις βοηθεῖν συμβουλείει, -κε- δαιμονίοις 38 Κόνων, 'Iνικράτης οὐδετέροις. τριπλῆ γὰρ ἐνταυθα πάντα. ω γὰρ ἔκαστος των συμβOὐλων συν-

767쪽

ηγορει, κατ' ἀμφοτέρων δημηγορεῖ, τὰ πιν ἐκείνων-αιρων, το δἐ οἰκεῖον συνιστάς ' παράδειγμα του μηλετέροις βοηθεῖν Ἀριστεiδου ὁ πέμπτος των - τριχῶν. ἰστέον, ως εν tν πραγματι κῆ μόνη παρὰ τὰς προλαβομε σας σrάσεις καινότερόν τι πεποίηκεν Ἐρμογένης ' τὰ γὰρ κεφάλαια αυτῆς Vιλῶς αDριθμυσάμενος, ει ρ τῆν περὶ των ει ν αυτῆς ποιVσάμενος διδασκαλίαν. Dυ μάτην, ἀλλ' ἔπειδη τὰ εἰ δη καὶ ἐτίραις κοινωνεῖ στάσεσι, καθ' ίς καὶ διαιρεῖται εἰκοτως, μεσολαβε αι ἡ τούτων διδα- so σκαλἐα προς το εὐκρινως υποδειχθῆναι τὰ κεφάλαια ' εἰ-δ ναι χρὴ καὶ τοὐτο, ώς ἐν πόση στάθει κεφάλαιον χε- λαλaios λυεται. οιον ώς ἡ μετάθεσις τῆς αιτλς τοῖς ἀπαρχῆς ἄχρν τέλους, καὶ ι δρος τψ ἀνθορισμω' εν μόνη di πραγματικῆ το αὐτο κενάλαιον ἐαυτψ ανατρέπεται, 15 okν το δικαιον κενήλαιον τψ ἐναντι υλ' ἐστὶν ἄδικον, καὶ TO συμ νἐρον rc ἀσυμφορφ, καὶ εξῆς ' οὐ γόο εστι διελεῖν τὰ μἐν εις κατήγορον, τὰ δἐ εἰς ἀπολογούμενον,αοινὰ γάρ εσrι τὰ κενάλαια τῆς πραγματικῆς.

768쪽

σης στάσεως εν μῖν το τὰ εῖ προ των κεφαλαίων δι-

χειν στάσεις, κω πλειστον διεστάναι ταυtας' πρῶτον Mν

πρῶτον δε ἡμιν ὁ λόγος γιγνέσθω περὶ τῆς ἄγραφον μεταλήψεως

769쪽

δάσκειν, ἔτερον δὲ το δυο εχειν ζητηματα τέλεια κατα

ῶς απλουστέρας τε καὶ ταῖς λογικῶς, υς ευ μελετῶμεν, ουκειωμένης. Μετίληψις τοίνυν ἐστὶ στάσις πολιτικοῖ πράγμαrος των ἐπὶ μὰγους, καθ' ην o καrήγορος συγχωρων τω πεπραγμένω ἔν τι των πεμ ro προῦγμα περιστατικῶν μεrαλαμβάνει μορἰων, διαφέρει δῶ τῶν is πιι- θετικῶν ἡ μετύληφις, orι αἱ μἐν ἐκ των φευγόντων, η δἐ ει Tox

κατηγόρου γνωρίζεται. και αἱ μεν τυ πεπραγμένα υνε υνα εχουσι, των δε περι To πεπραγμένον τι περισTατικων μορίων ἐν αὐrn μεT-

ειδοποιον διαφοραν ων πολλάκις εφαμεν ἐπιδέχεται τὰ -' αυεξωαναγόμενα κτηματα, αλλὰ Πάφα τὰς αἴτὰς ἐπtδέχεται διαιρέσεις. τρόποι δέ ε ι- των μεχαληπτικῶν προβλημάτωη πέντε, κατὰ τόπον,

ται ασεβεἱας' τῶ γὰρ πράγματι συγχωροῖντες ως καλῶς γεγονότι, φημι δη τη τιραννοκτονία, ἄτοπον αἰτιώμεθα' κατὰ πρόσωπον δῆ, πένης και nλούσιος ἐχθροι ' κατεγνώσθη θάνατος παρὰ του δημον, ὁ πένης παρεδσθη τῶ δημίω ' πείσας o πλούσιος ταλάντω TOν δαλμιον αDrὸς λαβὼν tan ἐκτεινε και κρίνεται φόνου. τὀ μἐν γὰρ πραγμα κἀνταυθα δίκαιον, ἀναιρεθηναι τον κατεγνωσμένον, τὰ δίπρόσωπον οὐ δικαίως ειργάσατο rbν μη προσήκοντα φόνον. κατὰ χρόνον δἐ, ν όμος τὸν μοιχὼν καὶ την μεμοιχερομένην ἄναιρεῖσθαι παραχργμα' καταλαβών τις μοιχὸν ἐπι τη γυναικι Τὸν μῆν υπέκτεινεν ωοτερον δi χρόνω τὴν γυναῖκα ευρῶν ἐπι του τάφου του μοιχοῖκ1ulo υσαν ανεῖλε καὶ κρίνεrαι φόνου ' οὐδἐν γὰρ εχοντες αἰειοῦσθαι του πραγματος τὸν χρόνον ἐπιμεμφόμεθα ' κατὰ τρόπον δἐ, νόμος τὸν μοιχὸν ἀναιρεῖσθαι ' καταλαβών τις ἐν τη οικία μοιχόν αποκλε σας ἐνέπρησε την οἰκίαν καὶ συγκατέφλεξε τὸν μοιχὸν και κρἰνεται φονου ' μονος γὰρ O τρόπος Drαυθα τῆς υναιρέσεως υφορμὴν παροέχει τῆς κατηγορίας. Kαr' αιτίαν δι, νόμος τὸν μοιχόν φονεύεινη πράrrεσθαι, καταλαβών τις ἔπι τῆ γυναικι μοιχὀν υποσχομένου του μοιχου τρ α τάλαντα δώσειν ἄφῆκεν ' ἴστερον παρ'

770쪽

769 ΕΙΣ ΣΤΑΣΕΙΣ

διαφορους τεμνόμενα στάσεις, ἐπει καὶ οἱ συνεζευγμένοι σχηματισμοὶ καὶ οι δισctor Oροι καὶ αἱ αντιλήφεις

δυο εχουσι ζητήματα ' ἀλλ' ου κατὰ δύο σώσεις, ἄλλα κατὰ μίαν καὶ την αυτὴν ' εις δύο ει την μετάληφιν διεΩεν ' λ οτι γὰρ ἐτέρα στάσις ἐστιν ἡ παραγρανῆ τῆς μεταλήφεως, πρόδηλον εκ ) του τυν μετάληφιν ενα μό- βιον ἐπιδέχεσθαι ἀγῶνα, τὴν δῖ παραγραφὴν δύο, τόν τε Φῆρ εὐήλυδικιας καὶ τὸν δι ον ὴ ποραγραφὴ ' οἰον εγρά- τατο Πμαρχος Αἰσχίνην παραπρεσβείας ' o M έταίρησιν ἐγκαλῶν αυτω παραγράφεται τὴν δίκην ' ενταὐθαδντι λῆψεως κάὶ τὴς κατα νόμον αντιλήφεως τἰς ἡ διαφορά. ἐν έκατέρα γὰρ οὐκ ἰδίκως ο πεφονευμένος ἀγηρῆσθαι Mati' ς ἐν Ουν, οτι is μἐν τη ωAιλήφει Dδοξον πως ἐστι τὸ πεπονωος in contextu πε νε ison πρόσωπον ' τρισαριστέως γὰρ viaς ἀνθρημένος ' ἐν δευ μεrαλήφει κατεγνωσμένον ἐσrὶ τό πεπονθυς πρόσωπον, καὶ ἐνμἐν hi κατὰ νόμον αντιληφει καυτο eto πρῖγμα Aς Ουδῆ οντως ν - νασμένον καταιτιώμεθα ' ου γὰρ φόνω τὴν πορνεἰαν ἰῶσθαι δίκαιον, ἄλλ' υβρει, πληγαις, στιμα καὶ τοῖς Toιovrοις' ἐν δέ τῆ κάτα πρόσωπον μεταλήφει τό τε πεπραγμένον συγχωρουντες γεγειῶσθαι καλῶς το πεποιηκος πρόσωπον αιτιωμεθα, ου γὰρ τον ἐχθρόν ω λὰ τον δήμιον ἐχρειν ἄποκαῖναι τον πένητα. χνιοι δέ φασι καὶ τόδε eto ζήτημα κατὰ πρόσωπον ειναι μετάληφιπι ἀπεστάλη πρὸς Φἰλιππον Αἰσχίνης περὶ ειρήνης πρεσβευτῆς ' τ ελευτήσαντα καταλαβὼν ἐκε7-ς 'Aλεξάνδρω συνέθετο περι τῆς ειρήνης' ἐπανελθων κρανεται παραπρεσβεἱας' ἐπειδη δἐ πρόσωπον Ουκ εστι κατεγνωσμένον,

μῖλλον αν δρικον εἰ η' διαιρειται δε κεφαλαίοις ἡ μετάληφις τοῖς ωυτοῖς, οι ερ ὁ δρος και ἡ ωοἰληφις κ. T. a. p. 783. I. 25.2 quae deinceps sequuntur, Cod. Ven. proprio capite περὶ παραγραφῆς, eapiti μεταλήφεως subjecto complectitur. In-eipit vero ita: Ἀπεrαι si μεταλήφει ὁ περι τῆς παραγραφῆς λόγος εικότως, εἴγε lata ro avrὀ γένος ἄμφω τελοῖσι, τώιν μετάληψιν ' δτι γὰρ firέρα Urάσις ἐστὶν x. α λ. 3 Ven. πρόδ. εκ τε των ἰμπερι αυτῆς εἰρημένων ἐν τι μεταλήφεν, καἰ ευ ἐκ του την μετάλ.

Rhetor. IV. 49

SEARCH

MENU NAVIGATION