Rhetores graeci, ex codicibus florentinis, mediolanensibus, monacensibus, neapolitanis, parisiensibus, romanis, venetis, taurinensibus et vindobonensibus

781쪽

και πάλιν ' δὶς περὶ των αυτων δίκας μν εἶναM γραφόμενος δημοσίων αδικημάτων μειδιαν Λημοσθένης καὶ ἐλων κρiνει avrὐν καὶ υβρεως ' εν τουτοις γὰρ ἄμφοriροις τοῖς προβλῆμασι χρωμόνων τῶν παραγραφομένων τ*l ρηr0,

782쪽

ετασθήσεται ' ἐπειδὴ γὰρ ἐν αὐτῆ ἐστιν ἡ τῶν ἐμπι

783쪽

, πράγματος η ζήτησις, καὶ πάντα α δ περι αγράφων ἐξετάζεται ' ενταυθα δἐ , φηροιν, ἡ προτiρα ζήτησις κατὰ ρητον καὶ διάνοιαν ' χρήσεται γὰρ ὀ μἐν πλούσιος τωὐοτω, ὁ δἐ πένης τν διανοία λέγων' ἔτι ἄχρι τριάκονε τα ἡιιερῶν εἶπεν κατηγορεῖν τους επιδημουντας, ου τους ἀποδημουντας, καὶ μάλιστα δημοσίας ενεκα χρείας, ωσ

Ptum habet τω. scripsi a. 4 Ald. ὐνόμιμον. Par. ει νομιμον.

784쪽

τρωει' ου γὰρ ισχυν ἰκανην, οπερ ειπον, ἔχει, πιθανὸν δέ πως oλίγον ἐσris' πάνυ δἐ ακριβῶς καὶ ὁ τεχνικος, ἐπει- ωσπερ iis μεταλήψει ἀπο των περιστατικῶν o διώκων την ἀντίθεσιν ποιεῖται, ως παραγραφικον αυ- βτο ειπεν ' επειδη χρόνω μόνον εκυρώθη ὁ νόμος, ου κρέ- σει δικαστῶν ' εἰ γὰρ ην κρίσει κεκυρωμένος, παραγρα-νη εγινε ro δι αυτοὐ τελεία και Ου παραγραφικον ' εστι δἐ το παραγραφικον τουτο τοιουτο ονκ ἔχων, φησὶ,

τα πέντε τάλαντα οὐ δυνασαι λέγειν. ὁ γὰρ νόμος κω- 10λυει σε λέγειν ἐνδεῶς ἔχοντα τῶν πέντε ταλάντων ' ὁ δελίσει ταυτα τον χρόνον. μεταλαβών, ὁτι ἔτι αμφιβόλουοντος, ει χρη κυριον ειναι τον νόμον, πῶς δυνατόν ως κυρίω χρησθαι' κατα φυσιν δἐ τοὐ πράγματος την τομαίτην εἶπεν γενέσθαι λυσιν, δι' - φησίν ' δῆλον M iae 3 sκαι προς τουτο ἀπαντήσεται τλῆ φύσει του πράγματος, οτι Ουκ ἐπιχειρηματων OvM καrασκευης περιττης, ' αλλ ἐξ αυτῶν τῶν υποκειμένων ειληπται '

Συριανου. , μετάληψις διαιρεῖται κεφαλαίοις etsτοῖς αυτοῖς, ο περ ὁ δρος και η ἀνriλMiφις, πλην σφόδρα ὀλθων' ῶσπερ γὰρ αἱ ἀντιθετικαὶ τοῖς αὐτοῖς διαμ

ἐστι τάδε, προβολη τοὐ κατηγόρου, παραγραφικὸν τοὐ ad

786쪽

με η προβολη τοίνυν, ἀνδροφόνος ει', μέγα δἐ καὶ παρὰ τους νόμους το γεγονός ἰστέον γαρ, ῶς εν ι ἐν

ταις αλλαις στάσεσιν αἱ προβολαι μετρῶν και ηρεμαίαν ' ποιοῖνται την αυξησιν, ἐνταυθα δἐ τούτων ἐκλειπόντων 3 των κεφαλαίων η προβολη μετὰ της δεούσης Ad σεως οτων ἀn ἀρχης ἄχρι τέλους καταδέξεται την εργασίαν, τουτέστιν απο των περιστατικῶν η καὶ πάντων η καὶ των 'εμπιπτόντων ' το παραγραφικόν, οὐ δωσω λόγον τοὐro τοὐ φεύγοντός ἐστιν ' τοῖro δἐ ἐνταὐθα ι ἐν ἀντιληπτικόν εστι ' δυναται δἐ και ὁρικως και ἀντεγκλημα- soτικως και μεταστατικως σχηματισθηναι' ὁρικως μἐν Ου-

τως ' εφ' ετψοις ἰσχύουσιν αἱ γραφαέ' επὶ γὰρ των υπότοὐ δημου παραδοθέντων ουδέ πω καὶ τῆμερον εγράφατό τινά τις ' στοχαστικως M ώς Λημοσθένης ἐν τ0κατα Μειδίου την ὁρικην ἀντίθεσιν στοχασrικως εἰσαγα- is γι ν λέγει ' ώς εἴπερ ἀληθῶς ἐπεπόνθεις ταῶτα, δίκας ιδίας οὐ προσηκει λαχεῖν' τό γὰρ άσει στοχασrικόπι ἀννεγκληματικῶς δ/, ἀξίου οντος ταῶτα παθεῖν τοῖ υπὸ τοὐδήμου παραδοθέντος μοι κομπον ἄλλως ὀδόντων ηγημαι την παροῖσαν γραφήν ' ἀντιστατικῶς M, υπὁ τοὐ ro μου την εἰς ἀριστεῖον τοῖ κατηγόρου ἀναίρεσιν λαβὼν και υπὸρ ευκλείας ἐμῆς τε καὶ αυros, τοὐτον ἀπεκτονώς παρέλκον τι ἐργαζόμενον, τὀν υπῖρ τοὐrou γρα- νόμενόν με, οὐ δίκαιον ἀναιδευόμενον ἐαν ' μεταστατι- ,

κῶς M, ὁ νόμος αἴτιος τῆς σφαγῆς, ώς ἀριστεῖ τὰ κα- rs

ταθυμια δωρεῖσθαι κελεύων, παράνομον ἀποφαίνει ποιούμενον τιν συκοφάντην την παροῖσαν γραφήν. Ἱστέον ,δῖ, ύς τὸ παραγραφικὸν τουτω διαφέρει τῆς παραγρα-

νῆρ, ἴτι ἐκεῖ μἐν απὸ ρητοῖ ἐστιν ἡ ζήτησις καὶ περὶ αυτὁ τὼ ρητὸν, ἐνταὐθα δἐ εἰ καὶ renis θοτοῖ, ἀλλ' sooυχὶ καὶ περὶ ρητοῖ ἐστιν ἡ ζήτησις ' οὐ γάρ τι καὶ

787쪽

κατὰ χώραν ἐῶν ἀνεξέταστον από τινος τῶν περιστατικῶν την ἀντέθεσιν ποιεῖται ' ενθεν ουδῖ παραγρaφη ἀλλὰ παραγραφικον ώνόμασται ' ἀμέλει γουν καὶ η τλε ξις ενήλλακται της χρήσεως τῶν περιστατικῶν ' εν μῖν γαρ ωραγρανν ο φευγων χρηται τοις περιστ&τικοις εις την του ρητον εργασίαν, ἐν di μεταληφει ὁ διώκων Ου-zι εις την του ρητου συνηγορiαν' ου δεῖται γὰρ Tobro κατασκευης ὁμολογουμενον καὶ ἀναμφiλεκτον ον, ἀλλ' id εις την του πεπραγμένου διαβολὴ ν' τῆς μἐν ουν παραγρανῆς τούτω διαφέρει, του δἐ ἐν στοχασει se παρα- γραφικοῖ, οτι ει και προς διαβολὴν κ&ὲ αυrὁ του αγλνος λαμβάνεται ,. ἀλλ' o από τῶν περιστατικῶν ῶσπερεκεῖνο ' reno M τοὐ ρητos εισάγεται ' διό καὶ πρῶτον ἐHis τη προβολῆ τάrτεμι, κατὰ gυσιν γὰρ τοῖς κατηγορου-μiνοις ἐστὶ μέμφεσθαι τὸν αγῶνα και διαβάλHειν. Μαρκελλένου. Ta μἐν κεφάλαια τοιαυτα, σα- νηνείας δὸ ενεκα διὰ οὐ παραδείγματος εκαστον τούτων παρῶστησι, σαφὴς ει ἡμῖν εκ τῶν πρόσθεν γέγο-ro νεν ἡ προβολὴ ' οθεν ώς πρὁς ει rας ὁ λόγop. 'Amδρο φόνος ει' ἐπἐδειξε μόνον ημῖν τοῖ κεφαλαίου τὴν δυναμιν, οι ώρισατο δῖ, τί ἐστι προβολὴ, προεῖπεν γὰρ επὶ τοῖς εμπροσθεν ' λέγουσι δἐ ιλον ειναι τῆς εν τῆόγράνω μεταλήφει προβολῆς τὸ τελεῶν εν αυτὴ τῶν ὐαIs ἀρχῆς αχρι τέλους O ἐστι τῶν πεπραγμένων τὴν ἐξirασιν ποιεῖσθαι ' εν μἐν γὰρ ταῖς ἄλλαις στίσεσιν, ενθα ἄνευρίσκηται τοὐτο τό κενάλαιον, μερικῶς εν αυτῶ τὰ ἀπ' αρχῆς ἄχρι τέλους εξετάσομεν, καὶ μόνον ἐναφόμενοι

τῶν πεπραγμένων παρελευσόμεθα, τοῖς Oικείοις καιροῖς

788쪽

υμως τα απ ασης πρι τέλους ἐργασόμεθα ' το δῖα δειον του εἰρημένον, Oτι εν εκεiναις μἐν ταῖς σrάσεσιν ετερα κεφάλαια αυξητικὰ του πράγματος ἐμπλτει, οἷς αναγκαίως τὰς εργασiας φυλάττοντες εν τῆ προβολh μετρίως χρησόμεθα ' OLν η τε πηλικότης και το πρός τι ' οενrαὐθα δἐ προσήκει απὸ των περιστατικῶν τὰ πεπραγμένα εν avrῆ τῆ προβολλι διεξιέναι τὰ αα' απις ἄχρι

τέλους κατατρεχοντας, μαὶ τελεία τη ἐργασία χρωμένους' ως ἐπὶ του προκειμένου παραδείγματος ' πρῶτον μῖν τοπραγμα ερεῖ O κατήγορος τὸ πραχων, Orι μέγα ' κ&ι 10υπι τίνος, οτι παρὰ του πλουσίου δι' υβριν και περιου-32s

ἀνηρημένος, οτι - δἐν ἰδικυκώς, Ουκ εν δικαστηρ- ὰλους' και ἀπό τόπου, εν φ πέπρακται, οτι ἐν τῆ ἡμε- ibriore πόλει,' ἡ πασῶν εἰ τυχοι φιλανθρωπία και δικαιο- σίν' υπερέχειν δοκεi' εστι δἐ εἰπεῖν και ἀπὸ χρόνου ξτοι καιροὐ, Orι εν ειρήνη Ουκ εν πολέμω, οτε πῶσιν ἡσυχάζειν ἐξην και τῶν Οικείων ἀπολαυειν, ἡδη τῶν πολευίων ἡττωμένων' και ἀπὸ ciιriaς' υτι δι' εχθραν ἀνῆρηται Οὐ δι' αδικών Ουδεμίαν ' τὸ γὰρ orι πρὸ τῆς του δή-υου δωρεῶς και συγχωρησεως ἀήρηται, εν τῶ οἰκεῖν τόπω τυλάξομεν, λέγω δὴ is τῶ με rαληπτικω και - ω- νυμ p τῆς στάσεως κεφαλαίν' διὰ τούτων M, οπερ εμπον, κατασκευάσας την προβολὴν ἐπάξεις ἐκεῖνο τὀ, οτι as ἀνδροτόνος ει και τιμωρίαν υποσχεῖν δίκαιος εικότως di και καταφρονhτικὸς ὁ λόγος και δριμυς ἄν εἰ η' καὶ

789쪽

έβαλλεν ἡ κρινεσθαι ἐπὶ τοῖσδε ἔλεγον, παραγρανὴ 25 ῶν ἐν τουτο γὰρ παραγρανῆς :διον τὁ διὰ του ρητον

τὴν εὐβ δικίαν ἐκβάλλειν ' νυν M 'του ro μἐν Ου ποιεῖ, ἐξουσίαν δἐ μόνου τοὐ πεπραγμένου κατασκευάζει ' διδ εικότως παρρογραφικὸν ἄν ειὴ τὴν ισχυν ἔχον ἀπὸ τοὐρητοῖ μεμφόρε νον τὴν κρίσιν ου τελείως ἐκβάλλον κα-

790쪽

Θρα δἐ δεινή τις ἡ τοιαυτη μέθοδος. ἐπειδὴ γὰρ συμφέρει φ μῖν τω κατηγορω διαβάλλειν τὴν τοὐ δήμου

μ a ov. 'Drioν ὁἐ, ως ου πάσης μεταλῆ φεως ἡ αὐτὴ δυναμίς ἐστιν, ἀλλ' υτ' αν ἡ ἀπο τὀπου, ἡ χρόνου λαμβάνηται, ' ώς επὶ τοὐ παρόντος τοὐ τεχνικω πλώσμα- etsτος, μεγάλην ἔχει τὴν ἐοπήν. ερεῖ γὰρ ὁ κατήγορος με--λαμβάνων τον τόπον καὶ δυσωπῶν τους δικασrὰς υνό- μματι των υβρισθέντων θεῶν ' ωσαύτως καὶ απὸ τοῖ