Federici Cardinalis Borromaei Archiepisc. Mediolani De vera, et occulta sanctitate libri tres

발행: 1650년

분량: 168페이지

출처: archive.org

분류: 미분류

111쪽

Carm. in evhori. ad antianaam suam.

DE GRAVISSIMIS . i

tentationibus. ..i

Eata iam tempus postulat , t ad alia transeamus, o degrauissimis temtationisus loquamur , inter quas existImo ego saepe accidere illud, quod a si euenit , cuius facies eum tota fulgeret,

splendorem suum irae minime Iidebat. Ita plane quirentantur , positi sunt in alto quodam gloria gradu ; neque flatus sui dignitatem vident , ae se se flagitiosissimos esse homines putant. Tentationes autem erus

modi aptissime feris best,s aequiparari possunt, δε

quibus ira in Psalmo est , diurnis tempori s latitare eas', noctu autem extra cubilia sua prodire . Ita nia mirum humanae mentis perturbationes prodeunt exanimi latebris , ubi sol quidam gratiae sensibilis ,

femoris intepuit ; ac *eluti solis occasu refrigerata est terra. Nos hoc primum dicemus, Dei es, oepios homines tentari interdum , rursusique flagitiosissimas mortales minime tentari. Quod autem sanctissimi h mrnes sepe tententur , memorabile illud, ae fortasse singulare fruter hominis merita, Naso ni exemplum declarar. Is ri se Use haec ait, algoquens suam animam; Empusa , Maenas, infelix anima et Enr-pula, Maenas, quonam te voluptates abripiunt, circumspectantem undique proxima ξ Non tandem resipisces ὸ non ignem illum conficies ,

112쪽

extingues, qui prauas in re spuriasque cupidi

tates accendit ξ non excitabis partem animi genuinam, rationeque praeditam, adiungens tibi Partem; alteram quae vim irascendi continet quid accidit tibi ι mea anima Z Cur tibi cordi est, quod te non decet Neque ex his verbis i terpretari quic am aliud attanet, praeter Incm Em tui ei vocem , quam sicuti Phil ratus refert a missi. mauere Ventiles antiqui, Sarmonem esse ἡ qui fora

forminae indutus libidinosissime ageret . Haec autem tormenta Vregorio procul dubra a Noemonibusni inferobantur ; nam ille iam extremas aetatis erat . dAc tale quiddam etiam sexagenario, Rathoni euenit a curus verba apponere Veraepremum. est; Ecce me , Vt i

des , hominem senem Cum iam quadrogeiamum annum degam in hac cella, curam gerens meae salutis , & ad hanc aetatem'peruenerim, tentor usque in hodiernum diem ἔ, & iurauit in cζnSi. Iam duodecim annis, postquam transegi annum quinquagesimum, nullam Hiem , nec no ctem in tetmiiit , qua me non imaserit .s Cum itaque suspicatus cssim, Deum a me recessi si ei, quandoquidem tanta in sim et Doem On Vteretur potestat eis potiua delegi mori absque ratione, quam vitio, affectioneque corporis me turpiter. gerere. Egressusque a ces ,rmeat, & obiens so. litudinem, inueni speluncani ibyaenae . In quam speluncam me nudum immisi toto die , ut ferae egressae me dei rarent Postquam autem,laia Vespera, prout scriptum s l. Sol cognouit ous casu in

at .a stet Palladius in

113쪽

DE VERA, ET OCCULTA SANCr.

casum suum. Posuisti tenebras, & facta est nox. In ipsa transibunt omnes bestiae syluae . Catuli Leonum rugientes ut rapiant,& quaerant a Deo escam sibi . Egressae ergo serae in illa hora , &masculus , & tamina, me a pedibus ad caput

usque odorati sunt, circunt ingentes . Cumque expectarem fore ut deuorarer, a me recesserunt. Cum ergo illic tota nocte iacuissem , non fui deuoratus. Existimans ergo Deum omnino mihi parsisse, surrexi . Rursus verb in cellam redij. Cum autem se paucis diebus continuisset Doemon, me est adortus vehementius quam antea, ut parum abfuerit quin blasphemarem . Transasormatus enim cum esset in puellam AEthiopi Lsam, quam in mea iuuentute videram aestate spicas legentem , ea mihi visa est meis insidete genibus, meque usque aded commouit, ut putarem me cum ea coluisse . Furore ergo percitus, impegi ei colaphum , eaque sic evanuit. Hoc autem mihi crede dicenti . Biennio non poteram ferre manus meae tatorem. Cum ergo

hac de causa pusilli, & abiecti animi euasissem,& de me omnem spem abiecissem, egressus sumpererrans vastam solitudinem: &inueni paruam aspidem. Quam cum accepissem, eam admoueo meis genitalibus, ut vel sie morsius morerer . Et cum eius caput virilibus applicassem , ut quae mihi fuissent causa tentationis , ne sic quidem morsus sum gratiae prouidentia . Post haec autem audivi vocem dicentem mihi in mea cogi

114쪽

LIBER SECUNDUS. IOItatione. Abi Pachon, decerta. Ideo enim per- imisi in te tantam exerceri potestatem , ne tibi esset elatior, Scarrogantior spiritus, perinde ac ipse posses hanc superare affectionem: sed tuam agnosceres imbecillitatem , & in tuae vitae instituto nunquam haberes fiduciam, sed recurreres ad Dei auxilium. Sic autem admonitus, &con firmatus, ad cellam sum reuersus, & deinceps sedens cum fiducia , & nullam belli curam ge-tens, reliquos dies egi in pace. Dce non autem cum cognouisset meam eius despicientiam reuindore deinceps affectiis, ad me non accessit amplius . His verbis cum ad luctam aduersus Satanam me confirmasset, & ad bellum initruxis.set, & aduersum Doemon em fornicationis me parasset ac docuisset , dimisit , iubens ut forti

animo me gererem in omnibus . Non arsImo remere es e factum , Vr verba haec hac Iuo 1 a refer rem , quippecum habere *iderentur areana coelestia, spiritualsique scientia κbitu inem , ob quam omitti non aeterem . OiLI diuturna tentatienis te stra,

perseuerantiamque sextis inseveratulem' Uides Uferre imum se se morti, feras ue χί- parcere modo ei, sed etiam honorem visis exhibere ' Vides id parum esse, Darmonerique femores insurgere, quam bestias ' OLdes quia antiqua'monumenta I imagine ue rerum possint f ta es quanta fueris perturbatio mentis etiam absque peccato e Miris quam sit periculsa sem'ia a in omnIum ammis, o, quaen ile humiliaras acquiratur ' Vie sue Isimilis ost casibus Et

115쪽

DE VERA, ET OCCULTA SANCT.

rius se is , de quo Sophronius refert , qui in medio feruore fugnae , cum castimonia r us oppugnaretur , haec aiebat , Quandiu non dimittis me Recede iam a me, qui mecum consenuisti. Sed quoniam tetri spiritus inferorum diuersas venenι artes callent, aliusque alium ferocitate aequat, dicendum est aliquid

de illis , quibus blasphemiae quasi spiritus quidam euenit; qui quidem spiritus adeo saeuus es , ut a Clis

maco propter atrocitatem suam , rnfamemque radiacem , in abilis appelletur . Megerrime vincitur usillis , quos medicos θirituales dicimus ; apissimum que remedium est, sicuti Climachus tradit , n quam pugnare cum eo spiritu , sed contemnere penitus eum, atque flocci facere. In hac calamitate non reiunia. non flagra , non dolor , remedio erunt. . Ac licet a Daemone malo turpitudo haec proficiscatur , proficisciatur tamen sepe etiam ab humore melancholico , ab

iracundia . facilique ad excandescendum temperamen to . Mala spiritus huius sunt eadem, quae mala scrupulorum ; si quidem nequeunt distinguere consensium voluntatis ab simplici comprehensione animi , siue i tellectus ; atque ideo tentatum utrumque hoc hominum genus a maret a se fuisse consensum tentatis ni, etiamsi minimὲ consensum esset. Hac autem dis cultate superata , sublataque suspicione praui consensus , nascitur alia , nimirum de ablegandis procul a animo nostro cogitationibus hisce monstruosis; quae qui

dem cogitatιones subeunt , m exeunt omnibus horis, αἰ importuni hospites in alieno Tomicilio tumultuanis ras . ac molesti. Et quamuis culpae metus absit , ma

116쪽

LIBER SECUN D v S. re, net tamen infessario mentis, O molestia . Quod uti flet, confugiendum est ad remedium ilia primum , nImrrum tota res obliuiona detur, neque de ea selirarismus . Nam FV efaria istae imagines proficiscuntura consuetudine quiaam, quaeis ammo noso muere-rauit, duratque ad aliquod tempus, o postea d laesi t

tur, CV evanescit.

PECCATORES ALI Q U O S

non tentari.

Caput XIV. EC C OR ES vero sunt omnino iustis hominibus contrarν , cir diues,

cum enim minime tententur, tranquil

le vivunt, seque non floccatores, sed sesus esse homines tutant . Horum hominum magnus et numerus , cir magna fallacia, cum iis ι Ῥideantur esse, necsint tamen. Id fit, quia Dammones contenti sunt eorum vita, nee ultra quisquam Aesiderant , noluntque' solicitare eos Irritare. Nam etiam malignio iritus nouerunt instabititatem humanae mentis , utque νιm gratia exustis . que victoria haec, quam ipside feceatoribus reportant, similis es artificis , quo maximos piscera , Em monstra marina nonnulti venantur. Non fostquam talia monstra, piscesque carpere iniecto faucibus hamo , remittunt Linde funem, ut prolentia, celeritate piscium Vsorum non frangatur . Accedit etιam , quod mi-D d ni me Diqitir b;

117쪽

- DE VERA, ET OCCULTA SANCLmme tentantur sensuum, re corporis motu, neque rebus extrinsecus oblatu , neque malignis at rum pere

s. unibus, quia scilicet non pugnant jsi cum hosti

bus eiusmodi , sed eorum oluntari facile o uuntur . Ideo sapienter, caer acute Ctimachus au in hunc modum i Nullum eertius argumentum est,qubdDremones a nobis victi sint, quθm si nos acerrimὸ oppugnent . Quod autem Climachus ait de Tarmonum malitia, id imum de inimicis ali s dici ρ terit , qui semper nobisium pugnant. Di autem Intelligatur huius diuim mysteris altitudo, dum tentritiones ingruunt in iustos , non autem in prauas homines ; s' quomodo fiat, *t sanctimonia illorum , E horum malitia lateat in ecculto, confideretur id, quod eximie a Sophronio traditum est. Is narrat, probum sacerdotem a Deo peti se , ut tentatione concupiscem tiae liberaretur , m quia non exataiebatur, , deserto munere secessisse in solitudinem, ibique Diuum Ioannem Baptistam anaruisse hominι, atque ita allocutum esse ; Credas mihι Conon sid enim homini nomen erat adhuc te non esse tentatione issa liberatum, quia magnam tibi mercerim Mius molestiae paraueram, sed quia video hanc tibi mercedem minime placere, ecce liberamus animum tuum ; atque ita

suos amicos , mImmeque auis sunt eos, quia malorem eorum gloriam mo-

118쪽

VERA , ET OCCULTA

SANCTITATE

I ea, quae diximus, quaeve dicenΑΔ etiam restant, intueri viamus, non semper verum illaά ossa κγει Netur, quoa vulgo aiunt, nempe minimum omnium esse si leniri .l Iorem . Quinimo Libri humo a gumenta ccmpronis viamus alitiaeelebre dictum , proprium stilucea 6se Γοminum g rarum , ut suam unicurque eoianionem, σ κω 'tum aperiant, cumsapientes homines. malinthuam ipsorum tonditionem ignatam esse , ω occultam . At que ideo 'virimus a Panila quaedam artificiis quasi plena ransiborum , m militarrum macti Tum quasi in hae spiritus praelia nonnalis a suere, , atque fra ris , c Odia k re stratagemata 3 Lmnque rum prori

119쪽

υ, ex DE VERA, ET OCCULTA SANCTpria, tum aliorum Uidebimus in hoc nobili genera diaiabita , ct versata. TVerum in quanam tandem Schola nouae istae artes, ct arcana ista Desseruis innotuere t ut undenam ea didicerunt ' Ex i a ditique did, cerunt agendi ratione, oe forma, quam Deus irae cum illis adhibere consueuit , impenetrabiti scilicet, ct no' ' s .es. '' ua . Nam occultat in eorum animis se se Deus; ac*cuti cecinit Orpheus ; cerni non potest oculis , densaque caligine cireumseptus manet. Atque non minori Pind. Olymp. sapientia fortasse etiam alius cecinis , scire Teum , σposse benefacere pari s modis , cum alicui benefacere vult. Quamobrem minime mirum est, velle Deum interdum locupletare animos nostros coelestibus donis;

eadem Vsa coelestia dona nobis adimendo ,sicuti are dis illis, qui constituti sunt in summa indigentia caslestis solatiν , quiue iacent velut arida arua arique ullo humore, quo irrigentur . . csne admirabile hce est, seriles campos faecundos fieri , Er rupes afferas si tere frugibus , arenasique ardentes germinare , sicuti A ab lictis hisce xidemus , qui non aequaliter , neque eodem tempore , neque occasionibus 11 em tanguntur flagello solis huius , quo tantopere consumuntur , cr untur . Nam aliqui sanctioris vitae primipia non. tib O sensere fagella , al, non sensere in itineris progressu, aliν non in fine . nem eorum aliqui per interualla

exercentur , nunc laetitia , nunc tristitia , ct veluti recifrocante quodam aestu , assidue turbantur. Par

ter aliν in ipso celebritatum sanctissimarum tempore, molesti s hisce magis conflictantur, m reliquis Linis temporibus tranquilis agune. 2 aeterea, etiamsi raro fiat s

120쪽

L IZB. Ε R TER Tu ves: fiat a nonuulli tranquillam egere vitam , cum plus , aut minus coelesti volvtate perfruerentur . Derum

raro id fieri, iterum UXrmamus ; ac fortasse unicum afferre possiem exemplum Paptista illius Venuensis ,

quae Libros edidit .e liquae vero animae disiuntur assidue hoc amaritudinum cibo; eaque miserabilis viata alis s. praeterea silicitudinibus oneriatur, quae extrin socἰs aduemunt .-Denique experimunmemel , iterum

ue tantum coelestia solatia, ex quo se se ad vitae Ierfectioris stadium contulere; suntque istae potius illumia nationes , ct allustrationes, quam adsectus vlti ; atque inde magnum sum ere robur, m in ortitudine Elius ei bi diu per isserta vita huius. amlulinure. QAtque siunt hae veluti voces, oe vocationes Huinae , spiritum lesique salutationes , quae magnam. vim habent. Quod autem ad id auiset quod generatim solet deerilexeamnibus Dei seruis saltem in aliqua vitae r reum

pote , constat eos semel ictis fuisse huiusmodi sagitta, scuti Seraphico Francisio acciat , discipubseque i fias, Am mae Senensi, Angeia Pholiniensi, ω Baptistae Uaranensi, i r Thauleris illi , qui tum topere contemplatroni de itu fuit , ω En- tirico Sofonensi, ct at s prope i ut

SEARCH

MENU NAVIGATION