Federici Cardinalis Borromaei Archiepisc. Mediolani De vera, et occulta sanctitate libri tres

발행: 1650년

분량: 168페이지

출처: archive.org

분류: 미분류

61쪽

Mucι reperiuntur, in qmbus extrinseca species adrnternum halitum conueniat ' quam pauci, Guι no-Γnt maiore in puιlicum esse fama nobilitatis, oe sciem me , quam re vera sit dignitas i orum, oe conditio , dicticique, O factis vltra rem esiam ad existimati nem sui nominis nituntur Non decet utique tra- ferre , atque ostendere spiritum, quem non habeas , famamve aucupari munerum Humorum , quilus alio. qui careas I non gestu, non veste, non νe denique alia quaesita per artem ei famae inseruire. Nequefortasse in tota spiritualis vita disiciptina tam dis de aliudes, quam nocere Proprν spiritus modum, vocations ,

genus, alfue agere ria, ut extrinseca eum internis

Vte: conueniant; nesue absumat sibi animus quicquam ultra vires . ω vara vocationis sortem. φρονε illi, qui arte famam quarunt, utuntur ferme grauι- rare marum, silentioque, re tristima quadam , long que iuuersis moribus in publico agunt, quam Intra priuatos farretes , . in suorum eαtu . LAtqui nanita agere Leerat ,si quidem vellemus semper similes esse nostri , sicuti acarnus Alexander humana glo Hastadio auso, ubicunque esset, fertiae agere se, ac si in ea una aliquo iseat o terrarum omnIum moraretur . Quina o Dea struorum is fuit in hurato genere animus, ut taxatι sint, cuperentque suasi eulpas in conspectum hominum freferre, *t an νum fama diminueretuae . Uerum qui ncndum attι- rare tanta perfectumis gradum , eos nMmme mirum es, mentiri nonnihil inteia famae suae causa: rL ur faciunt, vel fraecise neganA culpas, vel ea em,r eleuando

62쪽

aleuando, vel asserendo causam aliquam , quae peccarer egerit, vel a sumenda in suae culpae societatem alios, siue peccauerint una, siue non peccauerint.

Caput

sensibititatem, siue indolentiam appellat . Eius sane generis haec sunt; Agere secus, ct loqui ; mirifica polliaeeri omnibus horis, ct nihil praestare; philosephari de

rerum humanarum contemptu, σ easerim appetere ;xitia insectari, laudare Virtutes, neque fugere ιlla , aut has seequi, or amplecti. Vidi ego quosdam , ait machus, adfuturi iudic, mentionem flere Plertim, ac trofundere lacrymas, qua cum non um exaruissent , accumbebant solicite , atque epulabantur. Resesimum hune morem arbitror in aliquorum animis originem eam habere , quod omnibus placere *elint, omnibusque eluti gratum tabulum exhibere ὰ dum apud militares homines de Iallicis rebus, apud sacroris diuinis sermones serant. Sunt ab M cupiri m Ρα in vulgo famae , qui tamen tegunt ,ritia, nota aboqui hominibus, oe manifesta. Dolunt ali famam habere doctrinarum, dinputantque de Patrum opinioni Ius , . iactant crebro dissidiae, qua inter Magnos Doctores

63쪽

εα DE VERA, ET OCCULTA SANCTDoctores Metu'num , m Vieronymum extitere. Illi vitas Exemitarum nouerunt, flosumque multa narrare memoriter, σ pse. Subistiter etiam 'dem capita vitae spiritualis tractant, voluntque omnino δε-

finire , si summa perfectio posita sit, quo nisi perueniatur, nihil ese actum putant .PLaudabilia sane omnia, O fortasse fructuosa, sed raro consentanea frictis. ita scriptum esse a Fhiloseph. quodam, non Philosophos, se2 Vrammaticos homines esse illis, si qui omissa agendi eura, Chrasini Libros

legant intelligendi tantum studio.

DE TEMERARIA CREDULITATE. Caput XVII. E D vidimus stsi non sine magno certo

maerore , longe deteriorem aliquorum condatronem , atque flatum , quo Vmactiones , vitam si quas Intueatur, haud dubia dixerit, valde pratis, oe valde malos homines esse , pro varietate videlicet actionum,sκα ab resi proficiscuntur ; simile plane genus sem/num circumforaneu talutis , quae a una parte in memibus , ef iem repraesentant humanam , ab altera si s flectes . equus, siue usus erunt. Ita si horum hominum. vita flartem spectes, laudabilia multa, fraeclara recurrent, consentientque facta cum ver ἱis ; neque ulu vanae glorM ,simulatiransse labessules. gidi homines ad a ua , O seueri, oe solicitae retia χ' gionis,

64쪽

traefert . . Cum haec ua se haseant. Iam δω- -- certa est, ct id M; nam laudaM es fa uiae, lyruvio sermonatus sum onerant eam ,πι' 's,res,' i rores, Res res harenr Vr Vnc quodans. modo, ne uri habent fuia dico 3, inque erravia mera dicunt, iudicia haec esse illa, qt a re rei v. reo diuinae itistitiae videnti omnia, cr cognoscenti. Quod veret ad ist serum animi/. 3 ita EMI rugi assennem attinet, res culpas minime vident, existimantque rosiissima se proci edita, nagnam H aeterna salu- tessem habent, ac prope vacuisunt omni solicitudine, ac metu; ac siquis admonere ditat, tam apte di erunt, amque aste resfondem, tum expiait.t est . tquie defensio, cim excusatrao ,γtoartuant illi facile monitores ses, nisi cirres , oe vita rerum cerasime cognoscanis

1μr . Quod F succedat, ut purgari, Gr defensi esse

videantur, mi fice exultant, erasitque animus At rea, CP mala agendi constantia ; voluntque nouis em cusationibus suam Vsi rutam , atque mores defendere, eo data opera lacessunt sermones, arcisse fercunctant Inr vltro, quaenam sit fama de jsis, idque faciunt, ruttouam aliquam victoriam reportent aduersus famam, quam de te flexcretescere incommoLm sciunt . Gaeautem haec flant, nussam causam afferre fossi νιδεομπNιvem, fuam quod mira est eorum ignorantia, misru sue amor ignorantiae , atque inde fit, ut scrupulora scant sibi ad eas res, quae scrvulis ne me indi o rebant .

65쪽

DE VERA, ET OCCULTA SAN . Mgebant. Ubi autem religiose, ac timuis vendum erat, di Iecuri, σ ι cura penitus agant. Dctque totum fae Ue consentitieumi sermone, quem mecum obm magnus spiruuatis, ita ma sterhaiebat enimiae, consuetudinem hane esse παmonis, t. scrupulos instrat lys rebus, in quibus nulla est causa rιmendi eν res, σ la us; ac deinde scrupulos eosdem auferre penitus ex animo nostro, tunc cum timendi, σ ρο- ωendi tempus erit.

. DE FALSA INNOCENTIA.

Caput XVIII. EXU , instituendus nune sermo es

de alio genere caecitatis , quae ' eluis, spes,'secia est longe diuersae condiationis hominum , quam de quilus h ctenus τι . Magni teccatores frenis nulla eura, nullaue selicitudine confessionemperagunt, atque saepiusgrauissima teccata praetermittunt. Sed animaduertendum est, rnterdum natam es in aniamst , menteque nonnullorum , quis rituales habemtur, E alioqui laudandi erant, falsissimam illum vianienem , ut eredant non es sibi quae confiteantur . Et quamuis urgeant illos Confessar, , magnoFereque hortentur , ut diligenter excutiant animum sevum ;nullum tamen eticere verum fossunt, nullamque cui tam , siue peccarum . Id haud dulie trium ea arum sit aliqua, vel ignorantia nimirum, vel superbia, vel

66쪽

LIBER p RIM; S. I stansnutum mentis D ἀaes huiu ita sex ε non sunt ingenio vivido , sed conditιone quadam emortua, O stupenti , languidique ad agendum , sim remissi . tque inde etiam fars erroMIs eorum manat ; nam solitar, vivunt, seque negoti's implicantur, sermoqueri tus eorum est Cum aurem ex illistrae parte, m fit eorum ignorantia, non vident Draeter externa of ra , innumeriasilibus I rupe modis diffudi Deum nise ;ac saltem neu flore urer Hirene a se custas omysi nam , vel pietatis in Deum, vel charitatis in ιοmiano, vel immoderata sensuum ut favonis, γltra in quod vitae neces suas, m vera Ninia in vir iant te Zcent, non esse siri tabum rerum Finionem eZδnάam , in magno sane errare Per Uris . Tolum his comprobatur illius recenti aeriue euenm , qui co ditione quadam inusitata, o noua eum esset, aiebat, nihil recurrere sibo , quia confessione dignum putriret', atque ita multos anno perseuerauit 9 donee su-lito lateris dolore extingueretur, assique ulla confiten L copia , vel voluntate; ob tque deliram. Muic etiam

ine sero id studium , ut vitam sua consignaret scripsitque ea, quae siprodessent , seriis seuperbiam arguerei us possint. Nolo egor de mortis huius genere

pronunctare quicquam 3 eum Deι iudicia siue in/narratilia . Fericulos men visa res es ,'m aspectui O minime laeta , meria -vs Hoque dubitare

67쪽

3s DE VERA, ET OCCULTA SANCT

DE ADMIRABILIS CHRISTINAE

rebus

Caput XIX.

UIC primo Libro finis erunt mirifici quidam , m inusitati caseus , A qua snarrandisnoprius hic else locus videtur. Nam singularis Hamae gratiae oecies

coniuncta cum eiusmodi cassus fuit. ιδροι factum es ratione quadam occulta , oe nos , quam vix evere humanus animus potest . Sancti zmrinis Castellum , siue visus est in Vermania nominis obscuri ; ante quam hoc Ese caseu noἴι utriretur . In eo Castello circa annum humanae salutis I 187. fuit Uιτο , cuius vitam js fern is temporibus Thomas Canistratensis litteras mandauuis, meminitquae Dirginis illius Lilro secunda , Capite quinquagesimo tertio de exemplis . Neque dubitara debet, vera ne res fuerit , suam A Laurentius Smνius, c Dionysius B Carthusiensis, nostra memoriaici. d. qui Cardinalis Paronius C retulere. Quorum ultimus ιο - . ia neo mentique prse'itur Virginem , asse sue ,- C ticinium queddam i us , ω protat. Dolus quoque δ' ait 'T Uitriacus in Fraefatione ad vitam Peatae Mariae ..., i. ' OUnuicensis H loquitur, ve christinae huius prosis, e famam mansese videatur . Nihil attinet historiam a me referri totam, qua cognoscere volentis ιn tremptu apud Scriptores alios . Nonnulla tantum , quae documento posivi esse , preferemus , Fo quam illa

68쪽

quas corporis Teatorum habebant, agititatem nempe.

Ir leuitatem, . impassis ditarem, arque subribtatem , ,stiendum tamen es, nan fuisse perfectas in Christina

detes eas , sicuti in Beatarum corporibus ;) nam certis tempordus, locisque, . occasiondus /n ea multer circumsimbebantur. Non tamen negarii potest, cuincertissama haec fere ρrolatis sit, quam nobis praebera senser Ffimi ; neque res fortas e magis aha az

m nto est, eo ora nostra)tune cum ais a suam go, Nam erunt , habitu sese dotes hasi a cumulate Hrnfectas. Vinc insuper auaret, quaesit natarana ιlicra conditio rerum aliquarum , quae in ecfaticis cernu t r, NI sunt aculei , . incendia fleturis, distensio que neruorum. ω' dolores ,-qui non sunt naturae morire , sed purgantis ignis in ri tribuuntur in hac in i rae ι um Esatis 1 a narrant , nec farin creden dum litis, nec tota flarim fides Aragori est. Chrissima porro iis, Amyrnrendio consumeretur, nec tanmen absumeretur, i vitumento erat, Drau esse Am potentiae a vim 1 am moderari Hementans ignis, atque singuere quandocumque hirtum sit , 'augere item, atque dilataret, Ut sempiternarum 'restum instrunmmmm fiat. Non sunt igitur ea, ηκκη rantur in hae vita: Grastranae adeo incredibilia, ut non causas

hcet in vulgus ignotas. corpus et Iam 1 usim contemplatio e liquefierι 'idebatur ad instar cerae, ve- xςmpuv. . luti globum, molemuς carnis repraesentas, . Mira

bile Mique est, quamum haec anima corpora sua facta

69쪽

33 DE VERA, ET OCCULTA SANCT.

superior esset , ct quantopere similis esset anima, qui

iam a corpore disice erat. Referam hoc loco aliqua utilia admodum eontemplantibus, Teique seruis ; atque

ipsius Thomae Cantipatrant verbis *tar, qua non Iuue

num more ludentium in scholis scri t, sed retulit ea simpliciter, quae Christina i a locuta esset. Na

In i Vi 3 rauit mihi quiddam de ea Venerabilis Thomas, nunc quidem Abbas Sanini Trudonis, tum verbparochus , quod sit annotatione dignissimum . . Ad auroram cum socio quodam reuertente illo a precibus , quas Matutinas vocant, Christina cum impetu quodam transiens, in Ecclesiam ingrediebatur . At illi clam eam secuti , retro columnam quandam sese abdentes, obseruabant quid illa vel faceret, vel precaretur. Ibi tum Christina eoram altari haud aliter atque saccum quendam aridis ossibus plenum lese humi abiecit, grauiterque ingemiscens, & crebrb pugnis pectus & corpus verberans , ita diώeebat: O miserum, & miserabile corpus, quandiu me miseram cruciabis Θ quousque Iandem me retardabis a Christi conspectu ξ Quando tandem missam me facies , ut anima possit libera reuerti,& euolare ad creatorem suum Z Us tibi corpus miserrimum, & vae mihi, quod con iuncta sum tibi'. Haec & id genus alia dicens, tundebat pectus suum. At rursus corporis paristens agens , dicebat spiritui: O anima misera icur ad eb me affligis ξ ecquidnam te retinet in tra me aut quidnam est in me , quod te dele... istet

Diuitia hys sis

70쪽

ctet 3 Cur npii 'pateris nil eiure in ternuitat, unde sumptant sum , ut illi h quiescam , donec in nouissimo magni iudicis die tibi restituar. Quare non roficisceris ad requiem tuam, ut potioribus fruaris bonis in illis sedibus sempiaternis Θ Haec dicens, ducebat alta suspirti, granhelo pectore lachrymas fundebat. Deinde paululum quiescens , & cum silentio, & sancta meditatione in Deum syncerilis incalestem, in dulcissimum filan, soluebatur 4 appraehensosquὸ pedes manibus suis, 'cum ingenti affectu ostu labatur plantas suas, ita dicens to mihi suauisssimum, S felicissimum corpus , cur ita re omberani cur his ego conula ijs te proseidsξ Annon mihi morigerum t 'praebuisti ad quaevis recth facta,' Ee bona opera, quae Deo authore facienda suscepi 'va cere ructatus , & labores placidissim δ, ac patiensissim ξ tolerasti , quos

spiritus a te exigebat: rursusquε oscula repetens, dicebat: Age nunc comiter sustine optimum ., mihiquὶ gratissimum corpus meum: aderit proinpediem finis laboris tui: iam in puluere requiesces, iam dormitabis paululum: ac demum canente tuba, re turges omnis corruptionis expers,

rursusque animae sociaberi in illis gaudijs sempiternis, quam in hac vita moeroris, & doloris iociam habuisti . Talibus verbis , & osculis hianditer demulcens corpus suum, post horam in illud, quod diximus, admirabile iubilum prorupit, tantaque io homine interiori iucunditate

SEARCH

MENU NAVIGATION