Opuscula

101쪽

LIB. IV CAP. 4. 1.

MIicehit etiarii de iis verbis eiusdem scriptoris V. 2. iiiiii eare: περὶ ταυτης ων τῆς συμφορῆς οἱ 'Eπιδαυριοι ἐχρεα ντ εν Θελφoiσι et δἐ Πυθινὶ σφεας κελευε α μιης τε καὶ Avξζοιο ἀγάλμ ατα δρυσασθαι, καί σφι ἱδρυσαμένοισι ἄμεινον συνοίσεσθαι ἐπειρωτων ων οἰ

'Eπιδαυριοι, κοτερα εχλκου ποιέονται τὰ ἀγαλ/ματα, iaἱθου. Vatinenarius hic ποιέωνται scribendum putabat cui adstipulatus est Werserus in Accamine. I. P. 231. m. et quis non facile adducat is, ut in eamdem senientiam concedat Et tamen, nisi fallor, recte ruentur libri indicativum, non quod non licuerit uti coniunctivo nam debuit ille etiam poni, si quaerebatur, ex qua materia,PDrteret statuas illas fieri sed quod eo non opus erat. Nam quum iam certum esset, debere ioni statuas, Satis erat ita quaeri quas ponimus Statua facimusne aereas

De ἄν cum coniunctivo de Iiberatiυα Iam sive deliberationi sive exhortationi inservias coniunctivus, Carere eum Particula ea Viri OCti hServii rulit. Vide, quos commemoravit Matthiae in Gr. o. g. 515. 2. not. I. in primi Schaeserum in eletem cr. P. 97. Seqq. Sed caussam, cur ita sit, nemo XPlicuit. Dictum est ου

Ha particulas ἄν et κἐν conditionem significare. Iam quemadmodum in indicativo ἔλεγεν ἄν vidimus idem esse, quod ἔλεγεν ει ἔλεγεν, iis eadem in caeteris modis ratio obtinet. Quodsi vel deliberiindi vel adhortandi caussa diceres, λεγιο μεν ἄν, nihil id aliud laret, quam λεγωμεν, εἰ λέγω μεν. Vide vero, quid hoc sit. Nihil profecto aliud,

quam clebeamus dicere, si uobeamus, vel brevius, leam forte cicere. At ita rem fortuitam habes, quae

fieri debeat, si fors ita serat, ut in Homerico illo, . δέ κε μὴ μασιν, ἐγὼ δέ κεν αυτος ἔχωμιαι. M ubi deliberas, non quid forte debeas, i. e. quid debeas,

102쪽

si debeas, sed debeasne, quaeris. Itaque particula conditionalis ἄν abesse debet. Eadem in adhortando rati ecl. Quod sicubi huiusmodi coniunctivis additum invenitin .e ai, aut ad aliam vocem Pertinet, ut ad pitrii 'pitim apud

Pseudodemosthenem in Erosico p. 404 1 . se τίν' ἄναρμοττουσαν εἰκον μνω σκοπων ουχ ορω vel ad sinitivum ui apud Platonem de Legg. i. p. 655. C. τι ποτ' αὐοῖν λέγωμεντο πεπλανηκός ῆμῶς εἶναι aui mei

dum subest, ut ii Critone Platonis p. s. C. u Ei lo- eum Matthia g. 516 asseri, τι υν ἀν no σιν Dibo μοι pridem iniit recte edii uni erat τέχυν, ἄλειπωσιν

οἱ νομοι qui vero, si leges ilicant vel in Phaedro p. 23I. D. ei in Phileboi. IS. C. iis ci nunc ex eodd. oecii sunt vel apud Strabonem p. 679. ed. Cas. 99T. c. min. T. V. p. 26 I schuck τι άν λάμοι ταειν ubi ex chaeseri sententia ad Soph. ed. Ol. 1418. cum codd. quibusdam ἄν delendum idem Schaeseriis in e leti T. P. S. s. iure improbat Stephani lectionen apud Sophoclem in Trach. 949. ποτερα προτερ' ἄν ἐπιστέν s; Gravius visum latet apud Platonem in Protagorai ais. B. ubi conveniunt libri omnes in hac scriptura: σολει λέγοντι ous ἔχω πως ἄν ἀπι-g. Neque enim quidquam proficias, si cum Heli aut deleri ἄν iubeas, aut ser vato reponas relativum, quia quae praecedunt quaeque

sequuntur contrariam requirunt sententiam ut corrigen

dum videatur, σοὶ δὲ λέγοντι ου πω πιος ἀναπεισθω.

II sententiis conditionalibus et finalibus. Priusquam de usu particulae, in sententiis coninsonalibus et finalibus dicatur, pauris de natura harum sententiarum ac diversitate explicandum sic Ei conisiiona Ies quidem sententias eas vocamus, quibus caussa indica tur, qua Praegressa aliud quid consequatur; finales autem illas, quibus eventus significatur, ob quem efficie

103쪽

LιB IL CAP. R dum quid fiat. Ex quo intelligitur, commune utriresque generis hoc esse, quod conditionem aliquam continent; inspera e autem inter se eo, quod conditionales sententiae eo ut mem a facio, quod praegressum sit, Males aniem ab eventu, qui, consequuturiis, epesinit. Ita senis ita condi natis si, λέξω, ολ είω, --, ut scisse:

praegressa enim scientia sit necesse est, ut caussa dicendi; snalis autem, coς εχῆς, incam, ut ac/as quo em secti coitati pro caussa dicendi esse significatur.

Iam quod ad particulam ἄν attinet, eius in conditi natibus sentensiis planissima ratio est. Abest enim, ubi simpliciter conditis indicatur, qua quid sal additur autem, ubi eam conditionem incertam esse atque e rebus sortitisspendere innitimus. Similis usini est particulae huius in seniensis hiatibus Quum eiam serium initicam inem,

IIIutitur quum autem eventum rebus fortuitis obnoxium,

adiicitur. Sed in hoc quidem genere singularis ratio est partieula ινα, quam adspernari ἄν in sententia finalidebimus. Omnino autem bene tenendum est, si epicorum Veierum sermonem excipias, αν nusquam ita adiungi coniiuisecum, ut vere misimcium cum eo existimari possit, sed

unice pertinere ad comunc ne illas, ex quibus pendes coniunctimis, de qua re dictum es lib. I. vi p. 4. U. ne usu particulae ἄν cum coniunctio in sententiis onὰ;tionaribus, e primum qui dem eis et ri cum coniunctivo. Diximus, minimclivum .ine particula ἄν poni in se tentiis conditi asinis ubi nihil nisi conditio ipsa indicetur;

addi autem αν, ubi conditio peruleat ex rebus fortuitis. Aciermulta sunt vocabula, quae conditioni significandae inserviunt, primo particula propi4 conditionalis deindei''ae quibus temporis laesis significatio adiuncta est, ut

104쪽

tum pronomina c. okς, ὀποiος- σος, ποσος, πο - τερος. ΙDruII Iliaedam, in prirnis particulam conditio natem εἰ ah Attici noli iungi coniunctivo, niSi si αν- cederet, diu luit virorum doctorii in opinio. Ac Bastius

quidem quod in epistola critica ad Boissonadum p. 129. s. M. Lips ex Thomae . Haecepto . 267. existimabat verba αυθυποταπτα etiam apud Atticos εἰ cum coniunctivo sine, admittere id inane commentum esse salis mihi vi

deo demonstriisse in dissertatione de praeceps quibusdam Atticulamim. Vnde rium si illud incisiarum praece pium, domui obeckius ad Phryn. p. 24. Achidii in

hac quoque re, quod saepisSime, ut, quae rara Ssent, e rupta putarentur, nec quaereretur, quam rationem haberent. Tantum abest entin ut aut per se rava aut ab Atticorum usu abhorrens sit constructio particula cum

Coniunctivo, ut, quum non Perinde sit, utriun i an ἐὰν Ponatur, non magis ἐαν Ρm i, quam hi pro ἐὰν adhiberi possiti onueram ea de re ad Soph. Ai. 491. assensu que est vir eximius maiorisque animi quam ut suas vini ne veritas praeserrei, P. Umclesiis, quem praematum morie sueris ereptum esse summo cum dolore nuper acco. pimus. Vide eum ad Bacch. 203. 858. et intra at tertiae ed. Oed Regis adis Iul. 74. Grammaticus in Be heri Anecd. p. IV, 20 μετα δἐ ποταπιτικων Uliad.

105쪽

τα θεια νομιμα των τε πο γῆς θειον καὶ τῶν τῆδε, σαπροςηκει τελιῶσθαι, τους ἐξογητἀς γίγνεσθαι κυριους φρα- ζοντας. quo loco infra. Cum Cratini verbis compara

Ut declarem quae ratio sit huius constructionis, utar exem

τουτ' ἐπ' ἐμαρ ερχεται. Apparet hoc quattuor modis dici potuisse, aut sic, ut scripsit Sophocles, aut ει τι ἀφίησιν, aut εἰ τι ἀφείη , aut se τι ἀφῆ. Horum illud, εἰ Ἀφέησιν, a quid retin-γιι, simpliciter ad veritatem lacti resertur. Iterum, τι ἀφείη, mima resinquat, rem Profert, ut in sola e gnatione positiam, quo excluditur veritas, et hoc dumtaxat di inur, si resinquat , quod iam animo cogitabisnus, imeet oriatun non sat Tertium pri iani, si quid,

liquerit, respectum comprehendit experientiae, exspectandumque esse indicat ut relinquat aut non relinquat. Huic simile, sed minime tamen idem est quartum, ν

άφῆ, a quaa Drte reliquerit. Nam hoc etsi eodem cum respectu experientiae dicitur, tamen, quia per Particulam αν imminuta est et debilior sacta vis particulae conditionalis, illud accessii, ut seMinu nox aliquid relictura, vel non relictura significetur. Id non est in illo εἰ τι τοι ἀφῆ, in quo quia non accessi illudforsitan, certis est et se HERM OP. IV. G

106쪽

tior conditio resertur enim ad e tam spem atque opinionem futuruiII quid esse, Vel etiam, Pro rei natura, non esse futurum. Quae quam diversa sint, facilliino intelligi poteS ex iis, quae in uirosiue genere adiuncta cogitantur:

in illo it rabulis pn , quin forte nox reliquemur forsitan relinquet liquid forsitan non relinquet in hoc ει τι νιξ αν, , si tu nox reliquerit viae Memininquet. Atqui hoc ipsum dicere volui isto loco M

phocles ex quo apparet, errasse viros doctos, qui vel ex coniectura, vel ex paucis codd. quae Atticista alicuius correctio St, e sensuerunt. EXPO u ll:u in enucleatius, ut rationem rediterem. Quod si illii in;i illi PNostatim sensu quid inter utramque Iocuti Diti in intersitie

cipere, meminerui τι νυ αφῆ sic esse pronunciandum ut hi voce erietatur quod conira, non distinguitur, case ieris vocibus linque etiam Latine si uiminique iisdem x e lus vertas, si qua nox reliqueris, illud si si est εἰ so sus est pronunciandum remissius autem, si est ἐν Die dum quidem non multum interest, εἰ an dicatur, ut in illo Sophoclis, βρις, εἰ πολυυν ΠεOIDis θη, Vel in

Xenophontis loco, quein afriri gratui naticus, cuius verba appoquimia p. ed lerumque tamen ibi oti fisimum εἰ

usurpatur, ubi si non aptum est. Vt in Platonis loco apud eumdem grammaticum, ιτε τις αρήρ; ειτε τις ' se in Nam qui moriuntur, necessario aut mares auia minae sunt, nec quidquam in ea re sertuli in L contra Xenophon Cymp. m. 3, a. νυν ει ι τοι ut ἐκεινοι μονται, ν τε ἐνθάδε ἐπιμεν os νή τε Tri ἐκείνων οὐ

Si quoud me musserit. 'empe erit aliquando OP .

107쪽

aliquando me opus fuerit quo postis aliquam sortuitam opportumiatem, quain certum illud, Si detur DPPortunitas, indicaret. Iliad. ε. 25 .

Si quidem alter effugerit nani spes erat utrinaique o cubiturum. Iliad. 462. 'Eννοσίγαι , ii ἐει ιι σαό pG Ωι ce ut δή. Iulo Si tecum pugnem a non sum pugilatimis. Et versu M6.

Si qui in to Occiderit dicit hoc Hecuba, ne detrahereat itid laudi Hectoris rideatur, quasi non sperans occisum iri Od 4 221.

εἰ δ' αW- ραίησι θεω ενι ινοπι ποντφ, τλήσομαι ἐν στηθεσσιν ἔχων ταλαπενθεα μον. Si contuderu: at non spero futurum. Et '. 204.

ουτ κατακρυπτουσιν.

Si De unus obvius sit. Nempe raro ni sed si si non Sese occultant dii. Is 3 8.

εἰ δε χολωσά μενος τι βοιοῦν ορθοκραιράων. νῆ' ἐθέλη λδεαι, επι δἐ σπῶνται εοὶ ἄλλοι,

108쪽

100 DE PARTI cvLAN. Si perdere minem tueris quod non pilum, Muin non impietate quadam, sed necessitate compula boves

mactemus. Scripsi hoc in loco πάντα Prora anto ν-ται, quam formam Vix ut defendi posse. Suspecta est etiam ut anno ad se ita in Odrsseam Pindarus

Nem. R 16. 11. ροαισι μισῶν ἐνέβαλε.Si cui successerui non enim fi de est L Eadem, ID ter expressa sententia exstat Ixa10. 46. ei ait vinulis sententia Isuim. V. 6. IV. 14. Sophocles Oedipo

Ne s quidem ter servus esse reperiar: Pin tu mitinua esse Oedipus. Improbavit hanc emendationem ini sirema est Elmsteius, non prome εἰ cum coniunctivo, sed propiore teum filium coniunctum. Non secissei, si uiasset, o referri adoptativum, qui suppressus est mene enim dicas, υκ ἐκτανε κακή, ουδ' ἄν ἐκφανει=ri ει φανῶ τριδουλος. Compara locum XenoPh. Cyr. III. 3, D.

quem supra attulimus. Recte legitur apud Euripidem Uli. A. 1238. βλέψον προς ήμας, μμ δος, φίληφι τε, μνημειον, ω μῆ τοῖς μοι πεισθῆς πως. Si nihil precibus meis moveris quod non videris serim res. Et in Cyclope 5 τοὐκ ἄν φιλή-ιμ', εἰ πάριτες πειρωσι Si Des minae me tensa Derint nempe non sunt siniurae.

109쪽

ρε-πτου. Sic litis praeter Briinckii membranas, in quibus est ελθοι, quod ille recepit Scri Ii Sitque διατριφει et ἀναθαήρήσει. At recte se habebat illet illa. Nam hoc dicit si liuod optari

magis quam sperari Potest, Pacis muneribus Irui populo contigerit, sentiet quantis bomis Cleone juerit pri- ναι- In Pace 450.

Vbi quamvis in bonis libris istiugo sit, inmen deserius Milesiis Herodotus it 3 3. quum dixisse Nitan olli

si minimum octo cubitos accrevisset, loca insta Memphin inundasse, ita pergit: hi θε εἰ μὴ ἐπ' ἐκκαίδεκα, στεντεηαίδεκα πηχεας ἀναιδν του λάχNU O O IOTu ιος Ουκυπει siceiνει ἐς την χώρην Vnus tantum Odo ii , quod tedii Schaeferus, et reponendum censuit ei feritis in Aetis Ionac. T. I. p. 100. non recte, ut mihi nileiin Eslenim hoc nisiforte, quod eis potivi hic dici, tamen ito aptior est sortius expressa condisio, nisι, qua indicatur, esse hoc extra ordinem. Eodem modo errarii erferas

110쪽

etiam in aliis locis, ut in hoc Herodoti, M 18 ubi hae roganti regi, an aliqua intum m milia sit, gubernator navisis pqndisse dicitur: δέ- is, ου ἔστιν υλμία, εἰ μὴ τουτων ἀπαλλαγή τις γενηται - πολλῶν ἐπιβα

τεων. Omnes hic Ithri tuentii εί. Nam hic quoque iliaior elu Rellain is requiritur, tum illae est in I iraticula ῆν erit si cluod Vereor dicere, lac Decioru λ multitudine liberemur. Accurate distinxit Lucianus Dial meretr. VIL

i εἰ κυριος γένομά των πατρωοον, καὶ πάν- - , ά. minitum est enim, quando sit pater morii mis; illud autem ut cerium ostendit adolescens, aliquando se Patris bona possessurum. Me ibi Belinus de Ballu , ἡ pro ει reponi voluii Eadem ratio videtur esse huius loci,

ἀγανακτήσειεν ἄν , ε ιιῆ ντος ποσχ την ικην. Vbi etsi etiam optativus poni potuit tamen aptior coniunctivus videtur, quum totus dialogus ad vindictam sumendam tendati nunci coniunctivo usus est Alciphron ΙΙΙ. 21 ubi

mulier, capellam negligentia caprarii a lupo a piam scimbens, addit: πέπυσται δὲ Ουδἐν τουτων Ἀν=ηρ εἰ διμάθη, κρεγι σεται μιν ἐκ τ' πλησαν πίτυος ὐπισθωτός, αυτος διὰ προτερον νήσει πάντα μηιαν ιενος, πρὶν τὰς παρὰ του μου δίκας εἰςπράξασθαι. Ei epusiola 31 ubi mulier urbis, quam nondum Viderat, Visen- lae cupida Scribit: εἰ ουν σοι προφασις δου ἄστυδε γενηται, ἐνκ άπάεto νυι κάμε Minus cupide loqueretur, si xi posuisset, i Iortc. unc, quum εἰ dixit fortius rogat S praetextus repertus fuerit metuit enim, ne praetermittat ille aliquam opportunitatem Saepe sic nuis xime ap. Aristotelem εἰ Praegresso ἄν, ut de somn. et

라틴어 텍스트