Opuscula

111쪽

Quae Particulae, eadem etiam caeterarum ratio

est. Ex quibus primo videamus ἐπεί erodotus III 22. επιστοκλεης δὲ ταυτα εγραηνε, δοκδειν ἐμοί, ἐπ' ἀριποτερα νοεων, να λαθοντα τά γράμματα μοι - λῆα Ιωνας ποιήσι μεταβαλέειν και γενέσθαι προς ωυτῶν, ἐπείτε ἀνενειχθῆ, καὶ διαβληθῆ προς ερξεα, ἀπίστους ποιηση τους Ιωνας, scor τῶν ναυριαμών αυ- τους ἀποπν Si ἐπε- dixisses, nihil nisi incerium esse indicassei, imminui illud esse an non nunc, quum ἐπεὶ dixit, sortius urget conditionem, ut ex opposito palei: sh quod tamen, seri posset, evitare cupiebat, coo υιSse Xerxes Sophocles hi Antig I023. ταυτ ουν τέκνον, φρονησον' ἀνθρώποισι γαρτοις πασι κοινον ἐστι τοτρα μαρτάνειν ' ἐ- δ αμαρτῆ , κεινος - δε ἰοτ' ἀνῆραβουχορ υδ ανολβος, ςτις ἐς κακον πεσων κειται, μηδ' ἀκίνητος πελει. Et in Aeschylus Septi ad h. 344 πολλά ἀρδευτε πολις δαμασθῆ, ε ἐ. ει υχῆ τε πράσσει Brunclitus ευτ' ἄν, quod aliud est, nilnus graviter expressa conditione. Sophoclas Ai. I.

Significabat enim Teucer se certo Venturum esse. Si

112쪽

IM DE PARTICULA

πρὶν κεινος αντον φανερος ἐμφαι ς σταθεὶς Ella Philocteta v. 9IT. Dicturus est enim Neoptolemus. Iterum in Aiace, M οι γὰρ κακοὶ γνώ/ιαισι τάγαθον χεροιν ἔχοντες υκ σασι, πρίν τις ἐκμάλ i.

Noluit dicere πρὶν ἄν, quod esset, Primaqu- σrιε - - serit, sed omita ἄν, ui liceret, tum demum, quinna t. Comparari potes eum his illud Antiphontis p. 61s. 11 4 2R οι ἐπιβουλευομενοι sum ασι

ολεθρον, ἐν λεχ Quod eamdem habet rationem. Sic etiam in Trach. 945.

καθαιμακτον ἐν δομοι κείμενον. Et in Alcest. 85I.

113쪽

LIB. II. CAP. S.

Aristo . Ran. I28I quum Bacchus, nolens amplius audire Euripidem, abiturum se dicit, ille his eum verbis manere iubet:

lam enita canissumis est. Eccles. 50. - τον ἐμον ἱδρωτα καὶ φειδωυανοιδεν προς ἔπος -τως ἀνοήτως ἀποβαλῶ, πρὶν ἐκπυθωμαι - - στραΠ πως ἔχει.

non ἔξεσται παρα τοισι καλοῖς καταδαμεινταῖοι ροναιών, πρὶν ola αἰσχροῖς καὶ τοὐμπροῖς r ρωψνται. ρίσασθαι hic scribi voluerunt Dr litus, quem sequitur Porsonus, qui antea ταισι γυναιξὶ πρὶν ἄν - χα-ρψωνται coniecerat, ut refert mbraeus p. 201. et Re Minus in Coniectis. μω cui assentitur lineius admed. 215. qui et illo loco ei ad Heraclidas v. 95s in eadem sintentia est, in qua rimoniis et Remigius, eo his non licuisse πρὰν me ἄν cum coniunctivo coniungere. Et HEi ius quidem etsi hoc valde speciosum affert, qui tenuiore

stilo utantur, non omittere αν, quod iis tantum concessum esse, quorum elatior sit oratio, tamen ego ut aliter se

sam, quum analogia moveor aliorum vocabulam ἄν ea qua dia conditione respuensum, tum exemplarim quae omissionem Parii lae tuentur natura. Verbis simillima

114쪽

sunt, quae modo attulimus, ιν πρὶν ἀκουον et πριν ἐκπυδ οίγειαι , atque illa, quae asseri Reis ius,

Sed permagnum tamen discrimen esti am qui vetat indidiore, priusquam alteram Pariem quis audiverit, cessi- heri vult iudicium usque dum conuariae senientiae argu-n erit sitit exposita quo tantum abest ut significet, ofgriiturum ea quem esse, ut nihil aliud velit, quam non esse iudicandum, si non cog lioverii. Et in hanc sententiam dictum est illud, quod X VesIiis est allatum. Eodemque modo iniquisbus negat te se munus suscemur mi, rus oracula sua Populus audiverit. Sed an ea sit ille auditurus, in incertis relinquitur. Postea demum

inertillae domo sua, ei recita Contra in illis exemplis, quae supra dedimus cerium insta sacrum, quod eo ipso non debui per ἄν incerium reddi. Hinc spero iudicari poterit de illo in Achain. 294.-άντι δ' ἄν ἐσπεισάμηνουκιστ' ετ' ἀλλ' ἀκουσαν M. ου γ' ἀκουσωρον, ἀπολει κάτα σε χώσομεν τοις λίθοις μημαι - πριν ἄν , ἀκουσντ' ἀλλ' ἀνώχιοθ', ωγαθοί Sic Benueius Elinsteius, Reisitus Libri fluctuant: dii πρὶν ἄν ἀκουσητε, alii πρὶν ἀνάκουσητε γε alii πρίν γ' ἄν ἀκουσντε, navennas vero et schesiastes, πρίν, ἀκού- σντε, sine ἄν recte, quia iam dicturus est Dicaevolis,ui nihil hie incerii sic Sed metri indicio scribe, μ δαμως γε, πριν γ' ἀκουσητ

115쪽

LIB. n. CAP. S. caeterae lectiones debentur correctoribus. Quod si m-- paraum quis olei exempla, in quibus Mis solum et πρὶν αν apud tragicos et Aristophanem lamiur, quae sedula notata dedit Elmslesus ad Idedeam p. IIs laesi animai vertet, ubi αν additum est, semper aliquid incerti subesse. v. c. iii Sophoclis σχαιων συλλors P. Athen. XV. p. 686. A. orro ια κα βους ἐργάτης ἐργάζεται. n est enit de praesens ianium tempore loquutus, sed universe hic homo non umquum ante, quom bene M turatus erit, aborret eque vero alium in prosa oratiori usum obtinere consentaneun est. Recte Reisious tegat opus esse articula αν in his Platonis de Lem. Ixo. 8 d. E. του γαρ κοινολ ιι ανδ εντος αῖματος ου ειναι

καθαρσιν ἄλλην, ovo ἔκπλυτον ἐθέλειν γίγνεσθω τορμανθεν, πέρι φόνον φόνιν, μοὐ μοιον ἡ δράσασα των πάσηὶς τῆς προνείας -- μὰν ἀφιλασαμένη κοιριἰων. A caussa non in gra Male ei dignitate orationis quaerenda, sed in iis verbis, unde haec pendent: ὀ γὰρ δὴ μυθος 1 λογος χλο τι χρὴ προςαγορευειν αυτόν,

αιμάτων τιμορος δικο ἐπίσκοπος νο/ut' a ρῆτα τω νυνδὴ λεχθέντι, καὶ εταξεν sic δράσαντι τι τοιουτον παθεῖν ταυτα ναγκαίως περ ἔδρασεν. am quia necessario emetienda esse eadem dicit, quae quis fecerit, promere πριν, ui in re ceris consequutura, sine αν Ρο--i Quamquam quis neges et hoc in loco, et multis in aliis, etiam πρὶν ἄν dies potuisse Nam, rorii rem in .ideres, saepe etiam quod cerium est, alia rasone ut i

certurn Proferri potest ut hic, si non tam illud, sequuturam esse Poenam, quam eam aliquando, sed ut incertum sit quo tempore, sequuturam dicere Volueris. Dubia est scriptura in Politico p. 281. D. aliis libris πριν αν, aliis πριν- praebentibus, quod non dixerim falsum esse. Ἀ- assensor eis is, in Aeschinis

116쪽

audiri vidi: id quod apertissime declarant, quae sequuntur. Herodotus IV. 157 ου γα δή σφεας ἀπιε ὀ θεος τῆς ἀποικι ic upta do πίκωνται e αυτ ν Λιβυην. Nam

Tlieraei, iuOS Oraculuin Libo an Petere iussi,set. iitim Plateam ligulam per ali iliod tempus coluissent, Libram seras, iteriun consulto Draculo responsiun tulerant mirum esse, si, qui non adiissent Libuam melius eam μο line nossent. Itaque eos coegi Apollo ipsam quaerere Libyam quod indicare volens Hemi ius onusti αν, quam particulam si addidissei, significasset non ante eos coloniae deducendae necessitate liberatum iri quam quum

-θωριαι. eses an rectius ita codd. quidam ei inobaeus CV. 63. quam vulgati πριν ἄν. Omissa enim particula

κεκλῆσθαι ἄριος οτι πρὶν δ' ἄν τελευτήση, ἐπισχεειν, μηδἐ καλέειν - ολβιον, αλλ' υτυχέα. Additum hic est αν, quia sensus est nisi inuin bierit. Nam etsi ui in priore huius capitis loco, re ipsa perinde ea virum πριν- μαι an πρὶν ἄν πω μαι dicas, amen cogitandi modo haec valde diversa sunt alierum enim cerimn

miraim, ubi ad rem nihil littersit idi iii uirovis modo dici. Iia haec ipsa sententia, quae est apud Hero-

117쪽

LIB. II. CAP. R Rdotum quum a multis scriptoribus posita sit, alii nudum πρὶ usurParuiit, ut Dionysius tyrannus Sophocles,

Tyndaro, idem in Tereo, Euripides in Cressis, apud Sio eum CV 2 3. 21. 26 quorum illud ex Tereo lusearchus in metis regiii P. 184 ab Eumene ita miliatum asseri, alii autem ibidem se. I4 38. πρω ἄν dixere, nominatim Euripides in Andromacha, ut e fili phocles in prines pio incluniarum. Unc iudicari poterit de his apud II

rodorum I. cap. I97 σιγῆ δὲ παρεζελθειν τον κά ινοντα ot σφι ἔξεστι, πριν ἄν ἐπειρηται ἐντινα νουσον ἔχει 'et cap. 198. αγγεος γαρ υδενος α ρονται ἔριν, λου- σωνται. In Primis autem aperta apte additi, exempla

ναι. Nihil enim reseri, coniunctivus an infinitimis adiungatur. Et c. Ibi . ηιιεi δε δειμαίνοντες τὴν Περσέων δυναμιν, τον κδε ὶν ἐς το δ ου τετολμηκαμεν ἐκδιωναρ, πριν ἄν το πο σευ itii Jζλωθῆ τρεκεως κοτεραποιδευμεν Aeschines contra Ctesiph. 86, 4. p. 628. 560.

ticulis eum Horri uncti υ D.

Eadem Phine raso est particulii ἔ- et sinultum. His quoque, quoniam exiguum discrimen est et plerumque non magni reser uiro modo quis loquatur, adiici fere solet α' Praes sin a rosae orationis scriptoribus. Sed facile i

me sentias, esse ubi aptius omittatur. Ita iam, hundus quis recte diceret adstantibus amicis μί/ινετε ως

118쪽

έλαν to , non item Γως ἄν θάνω, quod possim es conveniret, tu rion ita propinquam sibi putaret mortem esse. Quam Vereor ne, quod legitur in Rheso, 613. αλλ εκτορ αμὰν τά&ων κατευνασεν scribenduin sit εω αυ νυξ ἀμείφοται φαος Sed inera

Omisit particulam, quia haec inevitabilis es honunum sors, ut discari quid gaudere Sit et dolere. In eadem fabula V. II 82. τμεις τε μη γυναῖκες ἀντ' ἀνδρων πως προςέστατ', άλλ' ἀρηγετ', ςτ θω μολω

119쪽

LIB. II CAP. s. III

defendi potest, tamen non Praetulerim. Quod editum est δεος ἄν, metro repugnat, nec prodest sententiae siquidem iani facto comprobatum est illud oraculum, florente

populi studiis isto Paphlagone. Sophocles Trach. I T. ἀλλ' 1δοναις ἄμοχθον Ωαίρει βίον

κληθῆ, λαβηὶ τ εν νυ ἔτι φοοντίδων μερος, ῆτο προς ἀνδρος τέκνων φοβον ιέν . Multo magis autem apta est haec raso, ubi de re prae senis, ideoque ceria, sermo est Immerus Iliad. v. 46. Sophocles Electra V. 223.

ταυτας ει , Euripides Oreste v. 237. 231. Pors. ακοτεμ νυν, ὁ κασίγνητον κάρα δεος οἱ σ ευ φρονειν 2 ιννυες. Quam illam lites iiiidem etiam indicativus esse potest. -- ira id illud in Soph. Oed Rege 834 3 μιν tuis, θναξ, ταυτ οκνηέγ' εως δ' ἄν ουν προς του παροντος Μιάθη. Q ἐλπίδα. Incertum est enim, an sit auditum ille Sed nemo non

videt, etsi omittitur ἄν in re certa designanda, tamen multa esse ita comparata, ut non sint necessario pro certis Vel incertis asserenda. Itaque non mirum est, si ali litando etiam incerta ut certa, saepe autem certa ut incerta PrOseruntur. Provii enim consideres, hanc vel aliam speciem

habebunt. Ita quod ex Electra optio clis auulimus, in eadem tabula mam cum particula ἀν dictum est:

120쪽

Exeinpla aperte incertae rei per ἄν simaiscatae cum parii-cillis donec vel usquedum vel quamcli significantibus vide apud Sophoclem Ai. 333 . Oed Col. II .apud Euripidem Hippol. 65'. AM Is M. Oct. 623. apud Aristo phanem Nub. 1 60. 1489. Ain. 235. Eodem modo eum mὰρ ἄχρι non raro particulare carent ut apud Sophoclem m. 5Tl. Ex hucydide

exempla dedit Oppo iii Obss crit in lutcud ex Hippocrate aliisque obeckius ad Phrunichiin sed hic quae ex Hippocrate de orti citat ne cluis iustra iIaerat, sciat ligi in ed. Μackiii Id. Ol. II. p. 199. IV. T. P. II

IV. I . p. 286. an qua pagina etiam aliud exemplum ex praecedente, piis adnotari potuerat. Periine ad hoc genus etiam ώς ἄν, donec significare creditum, de quo di, ad Soph. Philoct. 1314 ei ad AL 109s quod es proprie vel utcumque ui in Aiacis him, τού δε σου ψόφου - ἄν στραφείχῖν, ὀ ἄν , , οιος περ a. et in Philocti Iaas. καὶ παυλα ισθι γῆςδε μηποτ' ἐντυχειν νοενου βαρείας, ὀ ἀν ουτος ήλιος ταντ' ii αιρη, ῆδε δ αυ υνη πάλιν. vel tali quodam modo, quo, ut in Eurip. Phoen. m. ἐπισχει, ἐς ἄν- ιξ ρευνησαν - ον .n vide ad sopb Antig. 215. d. texti

라틴어 텍스트