Opuscula

121쪽

LIB. II. CAP. Io. Iane pronominibus et a verbiis eum Oniunctium

Dicatur nunc de pronominibus, ac primo de pron minibu et ocτις, quae plerique videntur sine Particulati fere poetarum cuidam licentiae tribuenda, a Prosa autem oratione et comoedia arcenda existimare. In qua OP mone hoc veri inest, quod poetas eos, qui non communem ferinonem imitantur, etiam ibi interdum ominere

videmus, ubi addi Diuerat illud autem falsum est, quod niuii interesse putant, nec idem, quocumque quis sino uiatur, etiam debere aliquando omiuere Particulam Meselissime id demonstrare possunt haec verba in Iphig. in Aul. Iisd si sic legantur, vi a Porsin iacite scripta sunt ad Phoen. 1373.

Alienum hic ἄν esse, recte vidit Bremius, vir eruditissimus, in symbolis philologicis Helvetiae es. I. p. 240. Est enim ille, ut in censura illarum symbolarum dixi, s loecismus, quia non de quibuscumque, sed de certis liberis sermo est. Nam quum hoc dicere velit blaemnestra, quis is a pitae liberorum tuorum, quorum Guliquem Occideris, non magis potui οτιον ἄν dicere, quam L sine dicas, quo mcumque aliquem Ochideris. Quin ne oris quidem Pro cis hic recte dictum. Vtrumque vidit etiam Μatthiae, quem tamen miror, quod in his, quae linguae legibus repugnare ipse latetur, quid soloecismi insit ridere .m ML Sophocles Electr. III. ουδὲ γαι κακῶς πάσχοντι μῖσος οἶν τέκη ποοςγίγνεται. ei v. I l. τι τους νωθεν φρονιμοτατους οἰωνοις HERM OP. IV.

122쪽

Qui ut in priore loco dicere potuerit ἄν ἄν, quia incertum est, quos quis et quales et qua in mulios Proereet liberos, tamen, quia non illud, sed hos, qui sunt Prognati, spectari voluii, recte omisit particulam. In altero autem loco

plane inepta foret, quia hic de iis dicimtur ii, a quibus quis genitus atque educatus sit, non quieumque, a quibus potuerit originem ducere. Sic etiam in Trach. 25l. του λογου δ' οὐ φθονον, γυνὴ πρ ει υ, εις μου πρακτωρ φανῆ

Est enim non de quavis, sed ii certa re sermo, i se

visio Herculis apud Omphalen Contra in ed. n. 58δα si θέλοισα, πάντ' ἐμου ηομιέεται,

non potuit omitti particula non enim dicit, ornnia ea, quae Notiterit a me impetrat, quia non de re quapiam certa Ogitat, quam rogatura sit Iocasta, sed de eo, si

quid met, quidquid sit. e tamen, quoniam hic et mulus in similibus locis o αν recte vertitur ocumque, id ubique ita esse existimetur, tenendum est, saepe vim huius particulae aliter exprimi debere ut in Asa 5. καὶ uixi δοκῶμεν, δρῶντες αν ἐδώριεθα, ουσι αντιτίσειν αὐθις αν λυπώμεθα. nee putemus, facienses quae forte iucunda nobis sint non esse nos perpessuros postea quoesorte in sint incunda Himillina eiusdem poetae sentensa est se ine I φιλε δε πολλὴν γλωσοαν ἐκχεα ματηνακων ἀκουειν υ ἔκὼν Ποῖ πο . Νο enim hic videt hii diremit, sed illa ipsa guae diae rit intelligi volebat. Sic ex Plutarcho in libro de utilitate

123쪽

LIB. H. CAP. 10. In ex inimicis capienda P. M. B. legendium In M. R. 1230. των δέ πημονῶν ex duobus codd. edidi risurduus, quibiis nat' accesse mini alii libri vulgo. , insista quidem rasi, set quae se

lim defensorem inveniat. Admisit eam it, scribens G. Din- dors. Recte positum αἱ si dicere voluit, ea mala quae

ultro contractissuerint, ut apud Euripidem ed. 516. ω Ζευ, τί δῆ χρυσου uis ο κ μ γλος ii, τεκμήρι ἀνθρωποισιν Πασας αφῆ. Sed non inepte lamen addidisse αν quod esset, quid-qvarnia in ultra quis sibi contraxeris. Plerisque in locis

tragicorum, ubi missun est ἄν , lacile ex his, quae diximus caussa omissioliis cognosci Poterit, etsi saepe, re paullo aliter cogitata, etiam locus est particulae. Vides

Soph. ed. C. 395. Eurip. Hippol. 527. 12 4 et cum oςτις Soph. Trach. I 0 . Eurip. Hipp. 42τ Alc. T. ubi v. Μοnk. 9SI. Androm. I s. ubi editur θαι, quod ii het etiam inlinei codex A. Sem. LXXIV. I9. nam vulgo apud Sisbaeum Iph Taur. - . Ion 856 Bellempli. h. 6. Sed in Dictyis h. 13. reponendum videtur

ῆν. Aeschylus in Ibξοπινέας, ναικος ου με μὴ λάθη φλέγωνοφθαλμος, τις ανδρος ἡ γεγενμένη.

Nam neque quae forte neque quaecumque dicere Vult. Eadem ratio est huius dicti apud Plutarcii de aud Poet. p. 33. E. τοδ' ἐστι ou λωτον ἀνθρώΠοις, τωτοξον φιεριμνης εις ο βουλεται πέση 'Sophocles Tyr. r. 5. ap. Aelian de . Anim. XI. 18.euius fragmenti, si nil plures viri docti tentarunt, no assime autem Fri Iacobsius, patris cognominis filius, ad e-

124쪽

ii DE PARTI cui Aa, nOph de re eq. P. III. Vellem scripturas codd. Vindob. omnes dedisset Ηmius ad Iliad. XIV. 40. Di γναρπασθεισα βουκολεο- ποιμάνδραις ἐν ἰπιτείαισιν ἀγρια χερὶ θερος θερισθῆ ξανθον αυχενων ἄπο,

125쪽

LIB. U. CAP. 10. μῆ-ατεργασμένον ὐτομο ου νευονται του οἴνου του, via μι- νοι ἀποκέαται. immun inerim est, qvi hostem ceperint ali urum, Ofm te non cep rint. aues iamen libri ominia αν. Recte adiecit VI. 86, 1 συ mu καὶ τα χρήματα δέξαι, καὶ ταδε τὰ Ουμβολα - λαβών οὐδ' ἄν ἔχων ταυτα παιτεη,

diei potest, sed debet wer. Sic etiam VII 8 I. Cum his comparet quis lacos, in quibus ς ἄν Iegitur Soph. N. DS5. I. 943. Oed. R. 280 580. 24. 49. Antig. 35. 563. 583 105T. Oed C. 3. I332. Trach. 399. Phil. 86 5T4. 844 1276. I 3I. Eurip. r. 895. Phoen.

ad 62 68 Bacesi MI Cycl. 218 536. Hel I25T. 12 3. Ion. 93 3 S. So. 75 133 . l. 33. 522. -- sinph. Iul. 85 484. Lys. 292. Et ocτια αν EuriΡ. Alc. 35T. Suppl. 245. Iph. . 14 2. Troad 664.1032 Cycl. 566. Heractast. 966. Hil IM. Ι- 440. Dan. 48. A msisPh. Uut 473. Ex iis, quae supra dirimus, intelligetur, cur etiam in Atticorum prosa oratione abesse ἄν debeat, ibi sesiices, ubi de re certa ferino est, ut in lege apud Demosth ad 31Marti p. 1055, 2 ἐ--μῆ G ὀ ἐπιδικασάμενος του κλήρου, προςκαλεῖσθω κατα ταυτὰ corii προθεσμία ι. irasci κη. Plane ineptum sic foret ἄν. O ara Vero legum verba ibidem p. I s. 13. 23 10TI, 3. Is 74 29. Io 5, I. 10 6, 21. et videbis, his in locis recte additum

esse ἄν. Eadem prorsus ratis est aliorum pronominum, ut

oμ- δε μεινατ', εἰ τουτω λκει, χρονον τοσουτον, εἰς σον τά τ' ἐκ νεώς sola με miti ται καὶ θεοις ευξο--θα Recte sic est loquutus, ut deiuilis diceret, tantum spatii, quantum ad ista opus est Sed licebat eum, si minus

126쪽

DE PARTICULA αν destilite loqui voluisset, αν ponere quamdiu forte sacrans morabuntur. Compara cum hic laurum in epist.

ομαλ- αναστελλοντος ἐπι τοσουτον, ετ υσον κυκλωπ ριστήσηὶ το νεφοειδες τουτο, καὶ μὴ το παραπαν δι--κιδινη. Quo loco iam apparebit non debuisse clineis erui de inserendo αν cogitare. At in Uectra dixit S Phocles V. 9 6. ξυνοίσω τῶν σονπερ ἄν σθένω.

on. 1336 et Dia ρ ῶν Soph. Oed C. 56. atque onsio ς Philoci. 59. Hinc dubitari Potest an in Eurip. Suppl. 460. non recte legatur: πεοι Go cyo uia ' Ωι γαρ ἄγγελον νεων

Nam etsi defendi potest haec scriptura tamen multo aptius

hic est dici, id quo quis iusserit , quam quidquid quis iusserit. Id vero scribi potuerat ὁσον τάξι)Quae pronominum, etiam adverbiorum auo Q. Euripides Electris 2.οπου δ' Ἀπολ - σκαιος ἡ . τίνα οοφοι; Asser hoc exemplum Porsonus ad Orest. I I. amare u gicos hanc constructionem suppressa particula ἄν dicens: adiiciique aliud exemplum, quod ut Sophoclis clini, Val inenarii, opinor, iudicium sequutus, ex Pluiarch de aud. Poet. P. M. A. ei Amator P. zo A. προς θῆλυ νετο μυλλον η 'πὶ τἄρσενα; B. που προς3 το κάλλος, ἀμφιδέξιος.

127쪽

Adde Aeschyluni Suppl. Ias.

Eoden pertinet bot in his aput Plutarchum de garrulitate P. G1 . A. ωλαυτος γάρ ων καὶ φιλοδοξος ἡ τοιουτος,νέμιε το πλειστον ήμέρας τουτω μέρος, ιν αντος αυτου τυγχάνη κρατιοτος, ῶν.

De particula αν cum Honiunctivo in sententiis finalibus. Nihil disticultas habent sententiae quas brevitatis caussa finales dicimus. i. e. quibus inis et consilium iridicatur. His efficiendis itiserviunt Particulae, Is I, πως, ως, ινα Significant autem ὁπtia et cός proprie, i. e. quo pacto. Eae particulae indicativis iunguntur cuiusvis temporis, quum esse quid, vel suturaim esse Priamus con-hines is autem, quum vereri quem indicamus, ne quid sitaui non sic Aristoph. Ach. 3 3. - ἀλλ' oπως μηδε τοι τριβωσιν ἐγκάθηνταί που λίθοι. schylus in Prometheo M.

Sed Sophocles in Aiace, I s. καί σοι προφωνῶ τονδε ιχ θάπτειν, πως ιιν τονδε θάπτων , αυτός εἰς ταφὼς πέσης. Non potuit hic πεσε dicere. Non enim hoc futurum esse putat, sed verendum esse dicit Teucro, si audeat sepelire Aiacem Plato haedone . II. B. λλ' ἐτι ἐνέ-νιεν,

gare illud, verentior, ne moriente hinnane dispo Metiam anhna, e esse desinat. Sed Paullo post eadem

128쪽

am DE PARTI cvLApagina, D eis addito limen si verbo, aliter sequitur:

ομως δε μοι δοκεις συ τε καὶ Σιμιιέας ήδεως αν καὶ τουτον διαπραγματευσασθαι τον λογον τι μάλλον, καὶ δεδιεναι, το των παίδων μῆ- άληθῶς ὀ ἄνεμος αυτ νἐκβαίνουσαν ἐκ του σώριατος διαφυσα καὶ διασκεδάννυσι.

Vbi vel induum in D;θως indicat, non iam de meis, quam de opinione molari mi particula autem eamdem rationem habet, de qua dita ad Aiacem 2 2. Ex quo apparet, visi Heridornum, qui . M. διασκεδαννεν uel διαφυσα coniunctivos esse putavit, ut coniunctivus est διασκεδαννυται, Producia penultima. Igitur consilii indicandi caussa quum articulaeetrantia coniunctivo consociantur, si deest ἄν simpliciter ei unciatur consilium; si adiicitur, aliquid fortuiti accedit, quasi dicas ut sit, si sit. In primis idoneus est ad hanc rem demonstrandam Aeschni lacus in o Hic a.

ἐκτείνατ αυτόν και κυκλω παρασταδον στέγαστρον ἀνδρων δείξαθ', ως δη πατηρουχ ουιιός, αλλ' ὐπαντ' ἐποπτευων ταλ

λιος αναγνα ματτρος ἔργα τῆς θιῆς εἰς α παρῆ μοι μαρτυς ἐν δίκη ποτέ,

τον μιν goo ostendite velamen , ut videat Sol, is ut mihi, si laris, testis admi in iudicio. Nam expansum velamen SoI non potest non videre, iudicium autem nondum ita certo imminet, ut iam considenter de edendo testimonio loquii

sic itaque . Meu, quia hoc ipsum ceris musmu iurum intelligi ut videat Sol sed, δε μαρτυς παρῆ,

quia id sic tantum vult, si opus aut necessarium sit. Ita cis sine ἄν dictum invenitur apud eumdem poetam S ad Theb. 633. Pers. 694. Agam. 1302. Choeph. 33. 65. z69. Eum. 616. 632.6 I. I . Suppl. 32S. 492. Cum Ρarticula ἄν autem Prom. 10. 655 705 Choeph. IS. Suppl. 502. 527. Omnibus his in locis, qui aliendere, lueris fixinde intelliget, cur vel addita vel omissa sit particula.

129쪽

LIB. II. AEAR II. HI Iuvabit duo exempla, dein larimilae constiterare. In

Patet hunc sensum eisSe scias licet. Sic in Prometheo 823. cum οπως,

ὀπως ἄν εοιμια προ τῶν σοφισμά τι κAlios Aristophanis locos ἄν additam habentes vide apud Heridorsum ad mat Phaedon P. I5. quibus adde Plut. 225. V p. ID. Non est tamen dissimulandum, inveniri locos quosdam, in quibiis nurere additum esse modein seriasse aliquando negligentia quadam eripi in s cimn est, tamen plerumque caussa, cur addiderint, ρομES in eniri Aeschines in Ctesiph. P. 430.4. 471. g. s.

130쪽

lege iuberi dicit Prytanes τους φιεν ἀναιρειν των νομων, et Oves tura λειὼIειν , ObIω, αν εἷς λὶ Olιος, ut 1 7Hειους περ ε καοτης πράξεως. Nullus liber Oinitti pilarii Hulam ἄν, et tamen fatendum erit valde an inutis III S,E, quum sinis indicetin ceriis dinus ut una ea sit. Sed videtur

κοντα εν ἡ φυλV, δεκα ρὶ τριττυς κάστη sta οεις ἔχη uti fili loqui Videtur quod haec ipse imponit et suadet, ut dubium sit adhuc an facturi sitis illam ii ii Mq. Apud Nicolaum Damascenum P. I b in Corais Ur adromo,

ut ferri possit ἄν aptius tamen abesset: κα ρι εις τουτομονον ῆρθρωσαν οἰ θεοί, πως ἄν οδιρεηιαι τα ημιε- τέρας τυχας Atque omisi tu eadem sententia Euripides Hec. 236.οιδ' εὐλεσέν με πιυς τρέφει Πως ρω κυκών Δ ἄλλα μείζον' ii ταλαι ἐγώ. Quo il:irius haec iitelligi possint, operae pretium duxi

et lain ophoclis ni tuo uripidis locos in illi tuis tui, to πως Vel nuda . Et D liuiiCtaeo illi tae ili ventulit m , indi- Care, ut, qui reii exemplis comprobatam id ei velint, habeant idoneam copiam. Atque ob nullum itin coniun

라틴어 텍스트