장음표시 사용
201쪽
τας του παρ τοι φίλοις πλουτους Addendum post ἔχοις censuerunt a Schaeseriis, remiui Reas his, alii, nec ne probabilitate. Non videtur lamen necessarium esse, quia hoc in mente habebat scriptor, ανδυνο δ' αν οντος μαπτα μιν αυτους προ ριοις ορνης θη--ρΟὐ φιῆν ἔχοις τους αυτῶν πλουτους. Minus expliacate de hoc genere disseruit atthiae ad Eurip. ippol. S. p. 44. qui illiti negasset, illam rationem quadrare in haec Sophoclis El. 790. II. Hiουν ἀποστειχοιμ' αν, εἰ τάδ' κυρει K. paucis' ἐπείπερ ουτ' ἐμου καταξιως
vide quae ad eum locum adnotavi. Ad Messi GLisT. τινοι αν, uti τουνδικον περιβλέποις, sed haec quamvis ingente posum exemplorum misit inconsmare, satis sit quomodo iudicanda sint indicasse.
m e corro eatione particulae ἄν. Reliquum est ut dicatur de collocatione Particulae α' quae nonnullis in generibus loquendi vel insolentior esse ves aliquid videtur perversitatis habere. Quum particula illa cinis, quae non possunt in ipso poni mallanistri cipio, quumque natura sua ad aliud verbum reseratur cum eoque i coniuncta, consequens est proprium, laevinesse statii Post eam vocem, ad cuius notionem constitue dam aliquid consert. Itaque primo, quod ad consociati nem eius cum coniunctivo attinet quoniam ad huius pol statem mutandam nihil confert, non potest post coniunctivum poni, sed ei est voci adiicienda, a qua regitur co iunctivus. Itaque ἐάν - αν, et quaecumque sunt huius generis alia coniunctim ponuntur, nisi quod quum non in unam illa vocem coalescunt, eoru inciis inlamori potes ΗΕ- OP. IV.
202쪽
1M DE PARTICULA αν ut ὁ δ' ιν ινα γαλαν, de qua re est libro primo dictum. Cum caeteris autem Verbi modi coniunctum αν, sequitur eamdem regulam, ut verbo ad quod pertinet subiiciatur, ut εἶχον λ , ἔχοιμ' ἔχειν αν, χων ἄν. Sed horum verborum quoniam ea conditio est, ut plerumque non sola per se sententiam compleani, sed comuncia demum cuin aliis voribus integras notionem consciant, Perinde est quo loco ponatur ἄν, uni odora eiu post unam earum vocum, ex quibus constat illa quae incienda si noso. Vt quod est ειχον α προ νασιν, licet etiam sic lici, IOO- φασιν ἀν ειχον--Π9ότ ασιν εἶχον αν, Vel ειχον προ- φασιν αν, ut apud Demostii P. II 05, 2. i ἐν τοίνυν
τειον Consentaneum est autem, fere post unam ex iis vocibus poni, in quibus maius aliquod momentum est. Hapud Lycurgum p. 165. 242. g. 39. Bala καλοι κατ'
πλήθει ἐπιέναι καὶ ἀοφάλεια πολλὴ bαι μὴ ἄν ἐλθεῖν
τους δεαντίοις ήμιν διὐμάχης, τουτου κεν ἀμελεστερον τι παρεσκευασμιένους χωρεῖν Demosin. p. 295, 8. τὰ Ουχὶ κιχτέπτυσεν ανχου Periines autem ad hoc . nus vitam καὶ quum qiudem haec ocula non es simpliariter copula, sed paullo sortiorem habet vim, ut quasi pro amrmatione quadam sit Herodotus IV. IIS. καὶ ἄν ἐδηλου. Et fortasse Thucad. VIII. S. de quo loco . supra lib. III. c. 4. Sed non cadit hoc in ἀλλἀ apud S phoclem Aniu. 465. . ουτως ἔμοιγε τουδε του πονου τυχεῖν
παρ' οιδεν ἄλγος, ἀλλ' ἄν εἰ τον ἐμῆς μητρος θανόντ' αλιπτον ἐσχομην νέκυν, κείνοις ανἈλγουν. Id enim Propterea sic dici debuit, quia ἀλλ' ἄν ellipsi
203쪽
LIB. IV CAP. z. dixit pro ἀλλ' ην, ἄλγος, sed eam epipsu deinde e plet additis κεἰνοις ἀνόμγουν. Sed sunt aliae quaedam loquendi serinae, in quibusti videri potest extra eam sententiam esse, in qua media poni debebat Pine formae facile expedientur, si cogitaveris, duas senientias per aurata is soram quam vocant in vitam coniungi Eam formam una est, muniminat aliquis dicere volumus, Verha illius afferentes. Plato Hipp. mai. . 299. A. ανθανω ἄν σως φαίν7. Phaedonei ST. A. τίχον ἄν φαίη ὀ λογος τι άπιστει es: quod est τί o D άπιστεις, φαίη ἄν δ λυγος. Qualia non sunt interpunctionibus disiungenda, quibus pervertitur co structio. Exempla vide alia apud Hei dorsium ad haedonis lacum P. IM. qui non bebai Sophoclis Oed. R. MI.
huc referre, interpungique iubere πως δ' ουκ αν ἀπάνλοις δ Ἀσωρ. Hoc enim barbarum foret. Adde vero D moso IRAE. ubi Bvicem or em verbormn cum libris quibusdam, sed secus quam usus postulabat, mutarii 14,
24 1445, 14 ei paullo aliter P. 109τ, 8. τι--'
Eiusdem generis rat hoc apud Xenoph. Hist cir M. I, s. J ἐγω καὶ τἀ σωματα και τὴν μεγαλονοία ορῶν,οιμαι ν, αυτων, καλ- τις ἐπιμελοῖτο - ειναι ἔθνος οπο- αν ἀξιώσαιεν υπηκοοι εἶμι Θετταλοί. Huic cunile aliud exemplum vide apud Heladorsum. Vix ulla vero frequentior sorma est, quam illa, quod mireris, ignota Porsono ου οἶδ' ἄν εἰ πείσαιμι, quod est ov.οιδα εἰ πιέσαιμ' ἄν. Exemplis quae Elmsteius ad ed. 911. attulii, adde Demosui. p. 441, 21 1423, 15. Alia ratio est, quum inseritur sententiae aliquid, quod proprie non ad eam pertinet, ut apud Aristoph. Pac. 13T. appellai , λα' ω μέλ' αν μοι σιπιων διπλων ἔδει.
204쪽
DE PARTICULA sAc nescio an eodem referendum sit, quod in Eccles 2IRet libri et Suidas . χρηστα ς sic scriptiui exhibent: εἰ τουτο χρηστῶς εἶχεν ου ἄν ἐσώζετο, Elmsteius in addendis ad Acharii. 27. coniiciebat σμμώρετ αν. Idrivi in Mirus metri, quam sensivi e in amesiai non mum aram perditis esset, sed nam non
quod est, τουτο, χρηστω ἔχουσα Ουὐεσωζετο Eoque modo defendi posset quod legebatur apud Andocidem
άνθρωπίνως περὶ ἐμου γιγνωσμοντες ἄν.ητε ἄνδρες -- γνωμονέστεροι, nisi ibi in ex tribus codd. quorum uno ad eum sitim iam Sciuies res usus erat ad en 'Ph. de ei sis, a. editum esse ειητε ἄν. Quae de simplice αν distinus, adimi euam in iter
ium. Itaque vehementer erravit Wersem Act mnac. I. p. 252 quum illud Isocratisi. 5. D. quo supra usi sumus, α τοι ἄλλοις ἄν πραττουσιν ἐπιτιμωρὶς sic scribi voluit: α τοι ἄλλοις, ἄν ποάττουσιν, ἄν ἐπιτιμωκὶς. Paullo melius, certe non ab linguae ratione alienum esset,
α τοααλλοις ἄν, πράττουσιν ἄν, ἐπιτιμ Sed id significaret quae caeteris, si facturi sint, emo es. Nunc autem si duplex ἄν ponendum est, cohaereni α μαλλοις, πωττουσιν itaque quod reliquum est, ἐπιτιμμι γ non postsi dici αν ἐπιτιμ ης, quia ἄν in principio
positum esset, sed dicendum est ἐπιτιμών; ἄν. Paucade millenis id exempla docebunt. Demosth. p. 49, 22. ετι δἐ το πραγμ' ἀλεξελεγξαι ζητων ἐξίτησεν ἄν με τον παιδα. II 32, 28. πως ἀνὰυν ιν ειδιυς δ πατῆ αυτον Αθηναιον ἐσομενον ελοκενῶν τὴν ἐαυτου γυναικαδ 336 18 ους ἄν τις δεομενος ἐκ πονηρῶν πραγμάτων ειπεμναν Lucian Hermolim M. ὀ Φειδίας ἄν ποτε ἰδωνήνοχα
λέοντος ἔπι- ῶν - λέοντος ωτιν, εἰ μὴ έωρά - - τὸ
205쪽
LIB. IV. CAP. z. Is τλέοντα λον Sed alio addito vocabulo quod ad illud ve hin pertineat, praeponere poteris verbo Particulam, ut, τοις αλλοις α πραττουσι μεγάλως ἄν ἐπωμεν - m-
mminen errorem, in quem Merserus, etiam Porinnus, adolescens quidem, inciderat, quum Advers. p. 43. Antiphanis versus apud Athenaeum P. 3. F. sic putabat scribendos esse: - δ' ἄν - Io v προς θεων, πατερ, ουνεα α νευραιτο πλουτειν ευπορῶν τε χρηματων.
Vulgo του γαρ τι αλλου προ θεῶν περ υνεκα Sed eodd. non habent περ Vide Diridorsi addenda ad Athenaeunt, ubi quae proposita est coniectura, posthabenda mihi videtur ei, quae in adnotatistanis est allata: τον ut τις αλλου προς θεων ν ουνεκα Dj9stiae by orale
206쪽
680. 69196. 32688.68244. 72712.185326.
716. 69883. 65718.68430. 121722. 148447. 108725. 69506.
aloeph. 346. 182 Apollonius scolus III. 6.15 - 437. 121 III. 28. 76 983.120
Sept. ad Theb. Aristophanes Ach. 294.
41 Suppl. 129. 1181200. 177 735 163M. 180.
207쪽
960. 106 192, 22. 1861057. 161 196, 20. 1731107. . 191 ' 204, 23. 183 1131. 42 242, 3. 50Lys. 1025. 26 260, a. 57 1098. 26 284, 17. 184 Nub 465. 33 293 12 63 1154. 26 22. D1157. 37 378 5 130 1232. 13 395 14. 63 1338. 75 467, 28. 180P- 69. 23 492, 21. 58137. 195 . 525, 15. 61
437. 101 19. si 450. 101 554, 1. 701028. 44 569, 27 68 1198 48 747, 13. 145 Plut 374. 158 749, 2. 186438. 158 776, 3. 181 1 175. 133 780, 7 137866. 66 814, 18 148 1281. 105 849, 14. 55Thesin. 284. 121 . 860. 8. 181814. 37 865, 22. 148- 286. 44 901 13. 73919. 106 921. a. 158 942. 86 1017 21. 62960. 67 1055. 2 1171094. 166 1105, 2. 194 Callimachus h. Dian. 27. 134 1106, 28 27 Clinias V. Stob. 47 109, 7. DCratiniis μοσι 96 1169, 9. 2Demosilienes 1225, 21. 181 13, 6. min. 195 1229, 22 55
15 4 42 1352, 27. 18524 27. 62 1374, 24. 4540, 8. 62 1404 14. 454 29. 67 17. 15966 12. 176 51, 18. 2677, 19. 87 1467, s. 3995, 24 182 epitantes V si . 4797. 4. 62 Epicurus episti 45 53 118112. 4. M tym N. 471, 6. 135128, 29. 18 Euripides Alc. 53 144
208쪽
172 Herodotus l. 2.169Bacch. 367. 126 29.141639.
109Heo. 1111. 72159. 109Hes 455.180187. 73637. 128196. 20. 22873.123 197. 109Hexaes 249.
155. 178 Iona 853. 73IV. 46.116. a. Aul. 538. 10466.116s44. 61118. 7. 1941192.113
108 1210. 162 195. 165 1238. 100 V. M. M
209쪽
160HIL 18.102340. 29 22.103462. 99
190. 83546. 25262.142 644.140 343 142649.147
141. 8625T. 99221. 99303. 159 237. 14O311. 168417. 29407.
210쪽
datus ' 30 P. . . Steph. 185 1967. Q 3279. R 31129. A. 184 142. B. 183162. C. 180 202. B. 86253 C. 162 842. D. 180
11, 4. 34Dial inori. 4, 2. 2713, 6 32. Encona Dem. 39. 22
Ηalc. 5. 27 Pim:. 22. 102Tim. 89. 149 ver hist. H. 29. 149Vit auct. 11. 149 Lycurgus P. 149. Reiis. 166164. 72165 53 192 212. MLysia p. 238. Besa 130 Maximus v. 598. 191 linianus Tyrius diis. Ret. 178 Menandei Tl- --te 42 Mesopus 178 Moschus L S 159 m. 114. 163
Nicolaus Damaso. p. 245. 122 UraCulum ap. schol Aristoph.
Eq. si Orpbeus Arg. 1257. 65 Phalaris set Pindariis in III 81. 161M n. 161
Menon 89. B. 54 Phaedone 61. C. 3377. B. 119
D. 12087. A. 195101. D. M Phaedro 231. D. 94255. E. 129 256 BC. 43265. B. 43276 B. 189 Philaho 15 C. 94 Politie 281 D. 107
Protagora 319. B. 94Theaeteto 166.A. 163 Plutarchius Aetnitio 32.