Opuscula

231쪽

COLVTHI. V. 254 quum θαλερον pro θαλερων Praebeat eod. lut maxime simplex vino emendatio Praestabit, V. 258. Nihil suspecti haberet hic Iocus, si leger tur ἄλλοτε μεν. Quod libri omnes habent ἄλλοτε δή, v reor ne seribendum sit αλλοτε δέ, excideruit autem alia Moi versus, in quibus soriasse cum Apolline compar tur Paris, omissi illi per negligentiam, aberrante ocula

ad αλλοτε - αλλοτε μέν, quod superius Postium

neglexit.

U. 264. Scribendum videtur ἐπὶ ξυνοχῆσι καρήνον.

Ita capitis cum cerrice itincturam appellati

V 266. Veram esse Puto librorum scripturam, sed malim ita distingui: ξεινε, ποθεν τελέθεις ερατον γένος εἰώ καὶ μικEst ea blandiens oratio, similam vim habens, ut Homeri in illud, να ειδομεν α ι . Versum res qui e cod. mi accessit, quum non commodam sedem tenere animadverteret Iulianus, posuit eum ante v. 268. At ne ac quidem elegantiae consulitur. Iihi ponendus videtur alite v. 273. quo loco eum legi et

res et verba Postulant.

V. 276. τοῖα Πάριν ποθέουσα λιγυθροος εννεπε νύμφ q. Haec οὐ ut scriptura minime inepta videbitur reputant Παριν non cum ποθέουσα, sed eum εννεπε iungendum esse, quo modo etiam Homerus cum a eusativo consi iii

V 2 8 scribendum Puto, ει τινά που Φρυγιος - πείρασι α ιν ἀκουεις. Quod libri habent ἐνέ si quem ego sensum harum rerum habeo, hac in sede versus ἐν dixissu poeta. Idque re dendum existimo etiam Ilusae 81. apud quem V 271. meliorem scripturam duo codd. Praebent παρ υιατ α

232쪽

224 MENDATIONES V 282. iuniis languidum est, quod legitur, ἔνθεν ἀριστευων ἐμφυλια παντα διώκω. Sed quum non com usum videatur πάντα, deesse e m sum puto, in qu substantivum erat, virtutes, laudes, de--ra sigi vitians Sed quamvis multis in loris mutilum sit hoc carmen, amens imos versus, τειχεα μὴ πίπτοντα, Ποοειδάων καὶ ' σπολλωνι qui aliquid excidisse putant eo opinor mos, quod quum o iis dixerit poeta, deinde Neptuno etiam Apollinem adiungat, nimis rigidas mihi videntur dictioni poeticae leges scribere. Si tamen aliquid excidii, non fui id aliud, si quid ego video, quam unus versus, de quo nescio an aliaqvid indicii saria scriptura codicis ut qui pro μη παπτοντα dube μαρμαίροντα. die erus iure posse habuit vulgatae, quae muli seruor est Quid vero si

tamen vera est codicis illius scriptura, coniuncta quidem cum vulgata:

G ὁ μἐν ῆμετέρης δω ι σατο τείχεα πάτρης, τείχεα μαρμαίροντα, Ποσειδάων καὶ Ἀπολλών,

V. 295. Mi prorsus abhora et ab usu Graecorum καὶ quod adiniam sententiam pertineas collocatum ut hic, ἔνεκεν τέτλγα καὶ οἰδματα πολλἀ περῆσαι

Sed tamen elegantius δι' ιδματα scripsisset. Quum autem Nonni secta amet partitiones per duo καὶ factas, haud scio an perierit versus eadem Vocula incipiens, hac sententia et tam remotas regiones adire.

V. 29T. scribendum: ει με καται υνειας, μῆν καὶ Κοπριν ἐλέγξεις Quae sequuntur, ita continuanda sunt: ου ἐρέω τι δἐ τοσσον ἐπισταμένον σε διδάξω,

233쪽

c in v in I. Nam quod demenelao inter situm est, neque cohaeret eum reliqua oratione, neque decet Paridem. Est ille is sus, si quid video, Helenae tribuendus, cuius oras eo additamenis aucta plane respondet ridis orationi, mala. ἔγρεο νυν Σπιχρτηθεν ἐπὶ ροιζ με κόμισσον.ς ρομαι, ώς Κυθέρεια γά utv βασιλεια κελεύει. ου τρομ- Μενέλαον , οτ' ἄναροίη με νο Oholao γὰρ - Μενέλαος ἀναλκιδος ἐστι γενέθλχῖς. V. 316. scribendum Puto: IMπον- ἄμπαυμα πιτ ηελίοιο κελευθους in ον ελαφριζουσα παρήορον Πασενήοιαρχομένll. Helenae scilicet nox sub auroram dedit somnum inmitatuni

De voce illa παρήορον, quam praesuli etiam Grainiis, videndus,emihius ad Tophiod a I. V. ais Scribendum esse κεράων δ' ἀπιχάριπετο κοσμης Homericum uita χάρις δ' ἀπελάμπετο πολλῆ

sequentia.

V. 340. recte libri ii τάχα sed quae mox sequuntur, καὶ ἐς λειμμα μολουσαωράων δροσοεντος via παοιο - - , si integra essent, non possentita de celebri quodam apud Spartanos prato Horamin accipi. De eo mihi quidem nihil lactum, neque auditum vino Gluilio apud quem quum respondea Hermiona, οιδα κελευθοι si ροδον, ἐς λειμωνα, redibile est e disse versum, in quo Os

tum vel rosae, mammium Horamina, commemoratae

fuerinc Sequuntur hi versus: η χρόα πατρφοιο λοεσσαμενη ποταμοῖο, ρχε το καὶ δηθυνεν va υρωτα μωροις. Apertum est scribi debere λοεσσοριένη. Sed in altero Versu HERM OP. IV. P

234쪽

quum plerique libri περ Βυρώτα παρ' ὀχθαις habeant, veram scripturam esse exiStimo α' Ευρωταο δεε γροις. Eius ei περ et παρ explicatio est ec profecto apte dici potuit sub undis Eurotae morari Helena. V. 359 scribe: μικὶ διερων γονοεντος ἐπ αυρωτα ρεέθρων νηὶχο ιεν ν κάλυφεν υποβρυχιην σε γαλήνη '

Et διόρῶν quiden Graesum quoque conexisse rideo, qui etiam ἐπ' in ua mutabat, non male, sed praeter nece

sitatem, et minus Venuste.

In iis, quae v. 363. seqti mendosissima leguntur, quamvis acutissima sit Graefii emendatio, tamen ea mihi

non, ut ipsi, mussima Videtur. Nam quum ita scribi iubet, ανακλίνασκε δὲ δειρῆ, tmνος, Πεί, θανάτοι συνεμ no ρος ἐπερ ιτ varo', si τις, ἀναγκαίη ξυνυια πάντα λαχόντα, εργα παλαιοτέροιο κασιγνήτοιο διώκειν, primum impeditior haec structui et verborum mi quam qua hoc genus poetarum vi solet deinde autem λακλανασκε, quae Verbi forma requentativa est, abhorret ab huius loci ratione. Quare mihi, quae cum hoc participio cohaerebant Verba, deesse illi Iitur. In iis autem quae sequuntur, Si Praeter ειπερ quod recte a Graelio rest

tutum, Parilaipium duale reponatur, uini Plana sunt ἐυπνος ἐπιι θανατοι συνέμπορο ει περ ἐτυχθ', ἄμφω ἀναγκαίη ξυνηια πάντα λαχοντε sero παλαιοτεροι καοιγνήτοιο διωκειν.

Dixerat, vi Hermionai - oppressam iam alto, ut si milia esset, iacuisse. Nunc addit nam si

Somnus comes Oriis est, ambos oportet, Omnia communia Iiactos, maioris fratris facere officia. V. 375. Hunc versum non suo loco legi apertum est.

Neque illud dubium videtur, eius loco aliud quid scriptum fuisse. Ηοo Vero mirere, quod non animadverterunt MDD. isto versu perorationem istius carminisincipere. Quare

235쪽

multa deesse putant, tamen non adeo quid cogat ita statuere. an abisse Parim cuni Helena supra dixerat v. 325. Inde lolorem Hermionae describit nec quidquam requirimus amplius. Iam ergo Post V. 386 recte perget:

236쪽

DE ARCHIMEDIS ROBI ΕΜATEBO VINO.

a Rui eximiani periun epigraminaiis Graecinim ex candis impendii, r. Iacobtius, ab eo dolemus unum neglectum esse in primis inemorabile epigramma, quod Archimedi triblitum primus e codice Guellainnano edidit Lessingius ii symhola secunda ad historiam ei litteraturam p. 423 seqq. sive operum Vol. XIV. Ρ. 232 seqq. iterum autem vulgarunt ante hos VII annos Siruvii, pater et filius, Allonae, commentariis instructuin Horum tanta fuit

lascivia, ui non solum contemptim de eo sentireni, abi ilicarentque ab Archimede etiam alteram eius partem ab obscuro quodam homine ad ludificandos mathematicos

compositam existimarent. Nimirum illi more multorum, qui antiquitatis montinenta tractant, vituperare et ut inepta reiicere quae ipsis molestiam crearent, quam accurate Pe vestigare maluerunt. Fugit eos nobile apud veteres fuisse

Archimedis προβλημα βοεικον, quod est illud ipsum, cuius ratio continetur isto epigrammate. Testem habemus sinos iam laionis ad Charmidem p. 324. si . d. liniu)qui sic scribit λογιστικὴ ἐστὶ θεωρία τῶν ἀριθμο-

τῶν, ουχὶ δὲ - ἀριθμιον ιεταχειριστικη, v τον οντως ' diis est a. 1828.

237쪽

εἰς περὶ τελεlto ἀποφαίνεται. λη δ αυτῆς πάντα τἀαριπιι τά- μέρη δ αυτῆς αἰ Ελληνικαὶ καλ-γυπτια καὶ καλουμεναι μέθοδοι ἐν πολλαπλασια ιοῖς καὶ μερισμοῖς, καὶ α τῶν μορίων συγκεφαλαιώσεις καὶ διαιρέσεις αι ἰχνευε τἀ -τἀ τῆν τλη' ἐμφωλενομεν των προβλημάτων τι περ τοτ τριγωνους καὶ πολυγώνους πραχμιαπεῖε τέλος δ αυτῆς τὰ κοινωνικον ἐν ίφ καὶ

χρησιμον ἐν συυβολαίοις, εἰκαι δοκεῖ περι των αἱσθητε I ώς τελείου curro φαίνεσθαι. ulto autem ante, quain edita sunt schosa illa, haec Latine reddita exstabati in Davpodii versione omenclaturarum Heronis Alexandriiii, quam ille orationi suae de disciplinis mathematicis adiecit,

sol. 6. . cuius loci indiciuni debeo C. r. Μοnweidis, collegae quondam meo, eximiae eruditionis viro. dii inde fides inscriptioni epigriunmatis, quae vel per se ita est comparata, ut non mentiri videatur: προβλημα,

οπερ Ἀρχιμήδης ἐν ἐπιγράμμασιν ετρών, τοῖς ἐν 'cin

ξανδρεία περ ταυτα πραγματευομένοις ζητεῖν ἀπέστειλεν εν τῆ προς 'Eρατοσθενην τον Κυρηναῖον πιστολῆ. Nec dubitandum putri quin versus ipsi ab Archimede facti

sinc Solebant enim talia, quo firmius memoriae inandari Possent, versibus comPrehendi nec miriim, si Archimedes in re commum non est Patria dialecto usus. Simul a

tem et res ipsa, et quae schesiastes ille de trigonis et polygonis dicit, argumento sunt, tantum abesse ut altera parari,igrammatis spuria sit, ut maxime genuinam haberivmimi am prior Pars usmodi est, ui solus eius aliquid operae, illia autem arsis requirat altera vero ei digna est ingenio Arctvme , et talis, ut recte Pisiscar

238쪽

ad eam explicMidam potuerint nobilissimi mathematici. Certe id frustra collati sunt et Chr. Leissus, cuius disse latiorieII di it effingius . 438 seqq. et . Strurius. Gaussiui quidein, primarium in his litteris virum, solvisse intum Problema ab eodem uis Μοnweidi accepi: odissemque virum celeberrimum ui eam rationem ves in cui commitificaret, vel publice ederes, nisi persuasum haberem, non eam iusiam solutionem esse. Quum enim ille, ui reserebat MMetilius, roblema illud, sic, ut

et a schesiasia et a caeteris interpretibus constitutum est, ii itellexerit, seri non Ροtest quin, si falsa est interpret Iiti illa, non Archimedeum illud problema, sed aliud ilillio diversum solverit. Atqui ita esse videor mihi ρ- monstrare posse ob eamque caussam hac scribendi Ῥ- Portunitate utendum putavi, ut ostenderem, quae aim

5esse illius problematis Ac fortasse, si quis mathemati cus viam, qua in hoc genere usus est Archimedes, investigaverit, i, probabitur, quod de illa vir praedicat Plutarchus in Marcello c. o. ζ17των μεν ce ου αν τις

ante omnia erat, quid dic ei et Archimedes verbis enim non recte intellectis qui potest de re verbiis illis comprehensa recte iudicari Illusue hoc quoque documenium est, rerum sesentiam ex interpretatisne verborum Pendere. Epigramma emendatum dare visum est, adiectu adnotationibus.

ἄλλο γε μ ἐν ξανθοι τ δε ποικιλοπι ἐν δε ἐκάμφστιφει ἔσαν ταυροι πλήθεσι βριθοριενοι,

239쪽

ξανθοῖς αιτις, ιν ισαγμένους θηλειαισι δε βουσὶ τάδ' επλετ, λεηκοτριχες ιεν

οντων

240쪽

μυριαθας διπλῶς γ , καὶ ἀπλῶς γρΝε, καὶ μονάδας on λεειῆν ὁ μυριάδας διπλῶς δ' καὶ ἀπλαρυφιγ, καὶ μονάδας, καἰ ἔστι τὰ πλῆθος των λευκοτρίχων ταυροι oso τλῆμίσει καὶ τρίτα φιερει του πλήθους των κυανοχροων ταυρων καὶ ετι ολι τν τῶν ξανθοχρωματω ἀγέλη - ει πλῆθος τῶν κυανοχρωμάτων σον se τε ταρτ' καὶ πέριπτω μέρει τῶν ποικιλοχροων ταυρων καὶ