장음표시 사용
241쪽
- λε--ρθων ταυρων καὶ 3ντων κυανοχροων ταυρων συντεθῶσα που τετράγωνον αριθμον ὴ δείλη των σπιντε σα ποιεῖ τρίγωνον, ως ἔχει - των ποπι -- νων κανονων καθ' εὐαστον χρῶμα. Huius scholiastae sic demum idonea auctoritas esset totum solvisset problema nunc neque quomodo alteri taurorum greges quadratum, alteri triquetrum numerum efficerent ostendit, neque aliis quibusdam in rebus explicatio eius cum verbis epigrammatis conspirat. Tamen eum et Leisitus et Struvii sequuti sunt, miro lubitu etiam qui nigri et badii boves dicendi erant, caeruleos et flavos appellantes Calculi quidem istius scholiasiae prout ille epigraninu interpres ius est, si a quadrato et inquelm discesseris, recte computati sunt. Nam quum auroriun qui missinu inveniri possunt numeri, alborum sint 2226, nigrorum 1602, macu losorum 1580, adiorum 89I, his ita ille usus est, ut numeros conficeret taurorum Vaccarumque Osce, quos luteris colarum initialibus notatos haec tabula exhibet:
242쪽
Umversornm autem gregum haec summa est,
40,3 12 6560. Qui haec eruit, in eo quidem magis probandus videtur, quam Struvii, qui quod viderent albos nigrosque tauros in unum coniunctos debere numeriunquadratum enicere, hunc quaerendum censuerunt, eoque invenio numeros posueriint aurorum vaccaramque ad eamdem rationem exactos, sed muli maiores, et tamen sine fructu, quia ultima parte Problematis non expedita nihil profecerunt. Quare satis erat minimos ponere
Ieros omnes, quos facilem risiostea eo numero multiplicaret, in quo inveniendo uilice laboratur. Eaque Via sapienter ab ipso erat Archimede monstrata.
Sed veniendum est ad id, quod supra dicebam, e bis non recte intellectis aliud agi, atque Archimedes Pr posuerat. Id lactum est duolaus in locis. Et primum quudem, 24 ubi Leisitus et Siruxit inconsiderate schesiastae rationes sequuti, removendum duxerunt verbum τετραχόφQuod quum in τρεκὲς mutari voluerunt, metro intule reni vitium, cui excusando imperitioribus non deest machina scriptori epigrammatis non esse excusabile visum. Cur vero damnemus ocim illam. Talitum abest enim, ni numeri non congruant, si quadraginta quattuorum unde m tricesimis partibus ponantur, ut non solum aliquanto minores fiant, sed etiam impediatur, ne secus quam n stura et mos seri, taurorum maior sit quam vaccamni muniitudo Scilice quoniam ex minimis aurorum numeris 2226, e Ima e 1580, ei Mi emendus est vaccarum numerus, invenies albarum multitudinis vaccarum quae detractis partibus reliquae sunt partes lodsi is aequiparari taurinorum gregum partibus:
τ 160 21 1580 zz. 891 1 3. 22Ρa Censor in Diuin Ieri. a. 1829. m. Martio AI. 49 quod sic scriptus est hic numerus, et non 4,031, 126,560, et similiter etiam qui praecedunt, typographi errore savium putat. At consulio ita divisi, ut, qui Maiestasiae verba compararet, ab inissenariis numeris
myriades, a myriadibus duplices myriades discretas inventrix
243쪽
PROBLEMATE BOVINO. Mamos miniems in uirum collaci 'irum disidi oporteat, Im , qui eo in ex elementis et e 151 salis est eos maiore horum elemeni in multiplicari, quia alterum nutili turha Sic inveniuntur numeri hice:
lia taIlrorni omnium ad vaccas Omnes haec est Propo tio: G29s 9 33 A. in scholiastae autem con Putatione:
H Nescio quo errore, quum scriberem hanc dissertationem, hos numeros elementis 11. 13 - 143 , propter divisiones, lithus
ii singulorum gregunt in agnitudine Oinluit u da opus esset, illlltiplicandos dixi. Ea ni ulli lilii, aliOIle i Ol Opus esse, OStea intellexi, monuit qu censor en Eng IS. Itaque nuta numero Posui non multiplicatos Isto elemento.
244쪽
Sed multo maioris momenti est interpretatio Versuu 1 35 - 40 11 his scriptum erat α δ αυ περιμήκεα πάντνγπιμπλαντο πλίνi o Θρινακ hic πεδία. Iirum, ilicana ulepium epitheton est arvorum περιμήκεα, multoquegis riges Miluuii πάντ=i Non ego credam vir scripsisse Archimedem. Quare posui H ὁ α περ μήκεα, πάντι πίμπλαντο πλίνθου θρινακώ: πεδία quorum 10 verborum hic sensus est latera autem circumrirca ab omni parie quod aiunei, laterculis implebantur campi Thrina
etae Iν, εα constat latera dici quadraiorum. IIλia θο, recte explicata a Struviis. IN νδέδας communi sermone vocant a timeros ἰσάκις σου ἐλαττονάκις. minc patet, non de tot quadrato, ei de singulis eius lateribus sermonem esse: inVenirique debere numerum quadratum,
cuius singula latera hanc rationem habeant P. 0-b). axius etiam erratum est in explicatione verborum, quae v as sic scripta legebantur: σχῆμα τελειουντες τοτρικρά 3πεδον, με προςυντων ἀλλοχροιὰν ταυρων,
οὐτ' ἐπιλειπομενων. Hic profecto nimis secure scholi stam sequiit Surit interpretes. At sive ille ipse computare rationes ista conatus est, si vi ab alio accepta retulit, illud apertum est, nihil ab eo allatum esse, quod dissicillimam Pariem Problematis explanaret, sed salis eum habuisse, mentem Archimedis, et id quoque neglige iter, indicare nisi quis Ostendat, qui positi ab e sunt numeri, quomodo per fractiones ei quadrarum, qui requiritur, ei queu essiciani. Nobis quidem, qui ipsum epigramma
ante oculos habeamus, hoc potius quam inierpres iste, audiet ultim est. At quid hoc est hia dioi iti it variorum taurorutrici eges coniuncti nunierunt triquetrum Praebent, neque adimineratis alius coloris tauris, neque relictis: Quod Simul volunt, υτ' ἐπιλειπομενων abundanter additum esse, id est iniuriam facere scriptori epigrammatis Nam ista quidem non solum inepta, sed plane absurda
At nihil prodest quadratus, nisi etiam triquetri, quorum is intervallum sit, indacantur. Diuitia ' Gorale
245쪽
pla attulere, huius generis sunt Paullo apsus commemorare Potuerant illud Homeri Iliad. I .
quo in lam non sane necessaria sunt ilIco: ἐλίποντο, sed tamen ne absurde quidem addita. In Archimedis autem versibus pera erit istud additana dinium illam ipsam sententiam, quam interpretibus visus euenunciare scriptor voluisse. Quod si, ut Par est, non temere et inutiliter adiecta sunt verba illa, alia rursum offensio es in duplici legatione. Quis enim sic potius dicat, numerus fite triquetrus est, neque adnumeratis neque relictis a teris tauris, quam et adnumerati et relicti, Quae quum ita sint, non dubitari seribere τε προμντων αλ- λοχρο- ταυρων, is ἐπιλειπομένων. Ea vero ei II lectosius problematis aliam esse rationem, quam visa est interpretibus. Itaque ut paucis complectar, hoc voluit Archimedes coniunctos greges albimim et nigrorum in
rorum praebere numerum quadratum, cuius singulara tera ex laterculo facta sint: adiorum autem et variorum laurorum coniunctos greges estis:ere numerum triquetrum, sive accρdant ad eos albi et nigri lauri, sive non accedant.
Atque ut haec notis illis, quibus supra usus sum, revi conspectu comprehendam, Posterior Para Problematis hanc rationem habet: 1. . - Μτ. - a . sa-M - 3828x.
- computaveri Archimedes, mathematiris quaerendum relinquimus viderint illi, casune factum sit, an consilio, ut, qui numerus Pro quadrati elemento positus est 3828, isque s sit 'Credam ego quidem, Archimedem
246쪽
rationem illam putasse nummis meus, quomimi Φ-tus apud veteres illos usus fuit. Et quilin duo numeri dis tere iiiiii nil illi plicati, si alter de altero detrahitur, quadratii in il illi ii illi a relinquant veri linile est, numeros illos qui triquetrici Ri debent 24T G299. di moren ita sua, quae est multiplicatos, triquetror, facissesse, disiantes quadrato ali qualem designavit Archim des, cuius singula latera sint laterculi. Vt exemplis rem
declarem 15ὲ ei si disserentiam habenim qua multi plicati isti numeri praeben triqueims si ei 55, quorum disserens es quadratus M. Velaal et a disserunt tinnmero denario quo si multiplicantur, exsistunt triquetri 136 et 36, distantes ab se invicem quadrato Di . Sed ille, quem Aristit inedes requirit quadratus PermagiIus est. Nam qui nitimu Mi numerus, di di, ex liis te mentis constat 3. 4. II. 2s quae, ut supra dictum, mul-12uplicanda sunt hoc Ilii ita ui aius quadrati minimum habeat elementa 3. 4. 11. 29. 15I. Sed homini quam dam geminandi emini, ui latus illud est a laterculum
247쪽
Quod Athe eus lib. XIII p. 59z. consera avit Herin asianactis elegorun iiisigne fragmentum, eius Pulcritudinem itantopere admirati sunt homines eruditi, ut certatim me da, quibus illud plurimis contaminatum est, tollere, pristinumque ei reddere nitorem studerent. Sed tamen ad
hunc usque diem, ut ingenue confiteamur, nihil videtur effectum esse, nisi ut peraminiis non multis locis, pleri que leniati sint potius, quam cornecii, nonnulli etiam magis depravati id inguinii niihi quo pacis evenisset, duae maxime visae sunt res esse, quae viros Gesos, sicut in aliis multis veterum scriptis, ita etiam in illis Hermesi
nactis versibus ab recta via abduxissent. Earum una in eo est posita quod nonnulli ad unum aliquod verbum dictumve animum attendentes totius orationis vim sententiarumque omnium complexum negligunt altera autem cernitur in eo, quod dicendi genera distinguere non adsues,' Edita est a. 1828. Censuram eius scripti Guil. Ern Wε-berus in Dium scholasticis a. 1829. Part. II. niense Aprili, 42. in quibus sodeni anno mense Ianuario n. 2 3. de Rigleri et xiii editione sententiam dixerat. Novissime tractavit hoc carmen Nic. Bachius in Philetae, Hermesia nacti atque Phanoctis reliquiis, quae prodierunt a. 1829. Halis Saxon una. Idem quaedam, nuerat in cens tua Athenaei a G. Dindorsio diu in Iahnii Anna
248쪽
earum meum formularumque usum et potestatem non respiciunt, quae quod Pervulgatae sunt, nihil vitii continere putantur, et iamin, quia loco non suo sinu scriptae, nec debeni nec possim ferri. Sed etsi uirumque genus ita est compararum, ui vitari Possii, si quis caute salis circumspecieque procedat, tamen vel sic in Hermesianaciis mi dem et vita nonnulla relinquentur, quae, nisi codicum moliorum ope, sanari nequeant, iis praesertim in locis, in quibus vel res hodie ignotae respiciuntur, vel hominum Ioportim verit Oinina in m iii utitur IIii, liuosa. Quin in caeteris etiam non pauca sunt, in quibus non ultra opinionem et verisimilem coniecturam progredi liceat. Quare si ego quoque quantum quidem Posiam ad huius constitui 'arminis emendationem consore, sic velim existimari viam me potius corrigendi aliquam in plerisque loris voluisses i-idere, quam certa putare corruptorum remedia reperim' gavisurumque Potius esse, si meliora quis asserat, quam
omnibus modis tenere non solum Vel ineptae vanitatis, vel inopis superbiae, vel siesidae per icaciae, vel turpi in vidiae, sed omnino demensae esse arbitror. Sed de Hesemesi actis versibus quo commodius dies possit, munii lacet humenium sic, ut in antiquissimis libris seripium est, supra ponere, iis ianium receptis emendatioribus, quae Onini sini dubitatione vacuam Ohi μἐν φίλος τιος ἀνήγαγεν οἰαποιοὶ γριοπην, ρῆσοαν στειλαμενος κιθαρον, ἀδοθεν, ἔπλευσεν ει κακον καὶ ἀπειθέα χῶρον,
' Arrian de exped Alex. II. 29. 3. Suspectum habeo απειθέα χωρον. Qitantum intersit, utrum χῶρος latari dicatur cinnθης, remo nor videt M lim απευθέα, sive is ignorabilis intelligendus, sive ex quo nulla venit fama. Diuitiae by
249쪽
4. Tum elegans est atque usitatuit, quod Lenneptias coniecit m v, ut non mirer probatum esse ab omnibus. Sed tamen librarum scriptura facit, ut dubitem an exquisitiora amans
poeta ακατον illam potius cio miraν dixerit. 5. Quod in cod. V en est, tu υκι non debebat nominativis Iliona movere. Si quid suspectum in laoc loco est id υομέ /η, inusitata, sed propria tamen significatione positum, ut non videatur mutandum esse. Si tamen συροριεννὶ praestaret aliis coniectu bis. T. μονοζωστος pro μονοζωστον, uiaIikεnio dehetur sed
et bio et alii non παυτοίους tentare debebant, sed ἐξανέπεισε quod verbum non solum propter aurisium pro imperfecto positum, sed magis etiam propter totius loci rationem vitiosuin esse, Versus 13. docet. Poeta Orpheum dixerat securum inter inferni horrores omnium celebrasse laudes Moriam. Id ille, nisi sullor, signis caverat Verbo ἐξανέλισσε, quo resertur Postea ενθεν οιδιάων rab universoriam genere deorum exorsus, infernos exoravi reges. 9. Hic locii luculentuni praebet illius quam supra notri4 duplicis criticorum perversitatis exemplum, quum ad Verba tantum altenti στ' ἀφρυσι μειδήσαντα coniecerint, non reputantes, si Illuc ut ipsis videbatur, πέ iειν reserendum est, ridentem
sustinere non adeo dissicile esse non ossenderint autem in t δὲ και cuius ut paullo minor pravitas, elegantia non maior est, quam illius inscriptioni Crissaeae iterum iterumque frustra Mirus καί τε Ἀρὸμιστον dici Cocytum quin aegre ferret Rubn-henius, cur non aegrius etiam tulit π' ὀφρυσι μειδησαντα, quoavis lyrico concedendum videtur Immo sumino languido C ed tua errans aliter, opinor, estiscatus est se Orphea eslugino commotum esse. Itaque sic potius scripsisse poetam existimem: κωκυτο τ ανέθιστον ἐπ' ὀφρυσιν οἰδήοαντα εχε, καὶ σωματου βλέμμ' υπέμεινε κυνος.
Q Sed tanis Gottiinglus apud ebertim , rei ι ν, Ilom fietilius autem, satis mirabili coniectura, irρῆν, quae a Bachio in ipsum est te tum recepta.
250쪽
25 πολλ' ἐπαθεν, πάσας δὲ λογων ἀνεγράψατο βί
17. Libri πολυμνηστησιν. Hoc bene correxerunt novissimi editores Rideriis et Axtius.' 19. μιριον chirere spiritu aspero monent scholiastae ad Hom.
de sede Cumana intelligi possit, parum apte Boeotias dici videtur Hesiodus. Reo uiri hic Κυμιαῖ- στυπρο τοντα μέλαθρον novi
simi editores viderunt. 23. Codices ε χων Vera videtur auo anilii emendatio εκos θ' aptior illa , si quis IIesiodi dictorum in emita erit, utunquod aliis placuit ἐρων , inutile propter sequentem Versum. non eo in i vehementer id in poeta languere. Aero obscurum suisse
videtur quo gensi αν θρστον επ' φουσιν οἰδήσαντα dictum esset. Illud est, praeter solitum ad ripas intumeseentem.