Opuscula

271쪽

qui in argumeni et ad . I. scripsit: στεον di Ora κατά τον κοινον λογον ἐν αυκάσω φησι δεδέσθαι τον Προμηium, λλἀ προς τοῖς υροπια ἰοις τερμασι του 'Mκεανου, ὀ άπλπιον προς τῆν ω λεγομενων μεσπιοτριβαλειν Quae tametsi Verissime dicta sunt, tamen quibusdam salsa sunt visa, unius codicis scriptura add Iactis, quae haec est ino οτι ἐν Καυκασα φοσι

μένον ἐν ται πέτραις του ρους. Ex his intelligitur, hunc schesiastam, quod in Caucaso alligatum esse Prome meum crederet, sane quidem eo quo isti volun modo locum illum interpretarum esse, quod feci etiam alius schesiastes ad Wol . at quae tandem malae potest aper inque verbis poetae repugnantis interpretationis esse auctoritas Θ Nihilo minus eam sententiam defendore nuper conatus est He i tannus Reinganui iii Ialuti Atinalibus liuerariis a. Ib eri vol. l. 1,se. Ill p. 32s qui quum αυτον καυκασον de sumino Vertice tu se illius cuius alia in parte

alligatus fuerit Prometheus, dictuni statuit, idque -- nari putavit verbis, quae sunt V. 8 6. ἰλου προ αυτλοτοματι καὶ προςIcul ατι, ipse, quam diversa consudisset, animadvertere potuerat, si cogitasses, illo in versu non λου προ αυτο στόματι esse scriptum. Certum igitur, minimeque dubium

est, in fabula superstile Prometheu in non in Caucaso, sed in Scythiae parte ea, quae remotior a Caucaso sit, incium dici. Neque obscvrui est, cur id finxerit Aeschylus. Loco enim opus erat propius ad Oceanun sito, ut

malle ictibus ex antris suis excitari possent nymphae Oce nides, ipseque ex abdita sede sua paler evocari Oceanus.

272쪽

Iam nimini, ac potius absonaim esse alleviit, eam pem, in qua haerebat Promedaeus, hi proximam ita e Senhiali Caucasum esse translatain: quapropter, quum in Soluto Prometheo dubitari de Caucaso non Posset, Per erSae interpretationes in Vincto inveneriIn Stat vero nec re--,veri potest illa discrepantia. Quod si conuinciae fue- 1 hae tragoediae, nihil relinquitur, nisi uirupem, Maedesecta in Miamii fuerat, alio loco emersisse dicamus. Est id sane nurum sed, minandum esse laciniiudicavit Ia poeta, non sine caussa secti nam in Caucaso Uberarum

esse Prometheum fama serebat et dixit fortasse etiam aliquid de ea re. Expedita vero sunt omnia gi tragoediae illa diversis sunt temporibus scriptae Disiunctis enim, neque obstabat quidquana quo minus poeta in Prometheo

Soluto sequeretur quod caeteri tradidissent in Vincto autem is eniret, quod Oceani numinibus advocandis dis tur accommodas . Quod si longius progredi coniectandosces, tempore prior factus esse Solutus videri poteriti Quum enim, qui primo aliquod argumentum iraciat, si citius in commum fama ammescat, neque erit quod de

Scythia cum Caucaso commutata querRIIIur, ne Pertu

habimur illis triginta annorum millibus, ut positis quum nondum de Inachi filia ad Prometheum adducenda esset cogitatum. Opposui dubiis dubia, inceriis inceris, non alio euasesilio, quam ne temere pro Veris Venderentur, quae p-sent etiam non vera esse. Addam his unum, magis etiam dubium, sed opportunum fortasse irilogias rerum perpetuitate cohaerentes amantibus, Igniser Prometheus non fuerit tragoedia. Nam etsi neque in indice Aeschyli fabularum Io adscripta est, neque ab aliis scriptoribus memorata, tamen, qui alias Aeschyli tragoedias Latinas fecit, Atiliis, senem scripsit, ut saltem non absurdum videatii eam ex eodem lante petitam suspicari.

Igitur de Prometheo Soluto nihil comperium hab mus, quam in principis mulae Titanes peragrata magna parte orbis serrarum ad Caucasum adesse, eruciatum viasuros vincii atque aquilae morsibus laniati miris post e

273쪽

dem evire I Mein, cui Pronis, heum lesian ea, qui eum

exspectarent in iisque pug IIam cum Liguribus praedicere, postquam vel ipsi vel ch iro de meritis suis iii genuitiumanum Exposuisset inde liberari Prometheum vinculis, eo

fixa Herculis sagiis aquila cuius in faeci ea inlicatione mentionem factam esse coronae, quod genus omammiuinionium Promethei homines recepissent Longius, ni iismere hariolari placeat, non lice progredi. Nec quae praeter has quas diximus, in hac mula personae fuerint

traditum est. In quibus si matri Terrae aliquis concedendus est locus ouod eam Vinci personis libri quidam ii serunI a Z uum Saliem, ne quis eamdem, quoniam, I χων νοματco μορφη G in Superstite sabula vocatur, in Praesentem fuisse, simulque et in scena et inter Tit nes in orchestra Ateius sibi persuadeat Chironem tamen

stes suas in hac iragoedia habuisse valde est veri sinisse: de quo Apollodori verba ius a dabimus. De Mercurio quam anceps coniectura ex illa μηδε tuo διπλα οδους

προρβαλης petatur, supra dicium. Non mais aut opus videtur aut operae pretium, de choro Titanum dicere, quem fuit qui ex duodecim Titanibus, maribus et semini,q, Om-- positum fuisse contenderet. Satius erit, opinor, quod

usus Postulabat, quindecim; quod rati commendabat, omnes mares; quod artis poeticae lex suadebat, nullis distinctos nominibus propriis in orchestram ingressos existimare. Titanes igitur anapaestis fabulam sunt ex si Hanus in Periplo Ponti Eurini p. 19. καί τοι innao ἐν LDouηθει λυομέν η τον ἄσιν ὀρον-γi Et μόπης καὶ τῆς 'Aσίας ποι ει λεγουσι γουν αοτμοὶ ιτῶνες προς τον Προμηθέα οτι μομεν - τοις σους χοας τουωε, Προμηθεν, δεσμου τε πάθος τοδ' ἐποipoμενοι.

274쪽

scripta tueriint in i iiii phi Ponti Dixini et Maeotidis paludis p. I. ubi PriIlli ri Hi i sit Pit - stio τε πάθος ei quae sequuntur, ii quibus recte scriptuni est ηδ LPal. apud Bastium p. rii P. 12. vera Lat. μἐπι

κομεν ut ηκον in Hecuba, Primum suerit ab ilae vel ni λ discum ei fuisse credibile est, Titanes esse sitii mire

I5mitur, idque s lasse copiosius exornatum quare vini di Arrianus Ialamseidius praesa ad Pers. p. 34. quo loco de choris metro anaΡaestico tragoedia exordientibus, nonne te hiressi, cui Aristotelis desistitione Prologi disseruit. De με διδυfιον χθονος, υρυ Πλὶς ιεγάDὶς τ' Ἀσία τεο- νονα, s si scribendum censuit quae rosa orationi Unum poesi conVenientior est dicendi ratio. Quum Periplis illis estibus Titanes exposuerint, per quantos sibi terrarum iracius eundum fuerit, facile n-ligi potest, ad eamdem narrationem pertinere, sed iui ilis os illos quos attulimus versiis exciperet, quae . H. Viiέ ii pini strat insigne fragmentum quod Strabo ser

275쪽

In his φοινικόπεδον nemo non videt non de maris aequore, sed de tera a mare illud cingente dictum esse. Confirma cpue vulgata apud veteres opinio Stephanus BFE. V. 'L--

ibi indicavit Berkelius iii ulto luriuii testimonia attulit Relandus in diss de mari rubro p. 70 sq. In sequentibus librim, τεποπτας ηδειος, aliaque mendus , παντοστρόφον, σπιαντο 'ροφων tum codd. τ' adduni P0si προχοαις, ex quoebi mei potest, suisse qui θερ ιαι legerenti His scrip iuris nihilsidiuvamur ad expedienda, quae in hoc loco explicatione

indioni Patet ea contineri vocibus παντοτροφον et χαλκοκεραυνον. Quarum altera iii obeckius et Ersurditus

Friedemannum ad la ab lib. I. p. 315 sed de ni tro iiii-Isdem exempta dubitati a Gai stardi ad Hephaest. 1'. 'et me in Elem. d. m. p. 374. Perdit vero metri rationem Tyrwhim ad Strabonem coniectura ποντοτρεφῶν, quo verbo ille Ichma Ophagos dici putabat id si cui placeat, ilius apte meim, si ποντο τροφον scribat. Et convenit id sane optime, comprelienditque citam Chelonopha

Aethiopia, omnemque complectitur Africae tractum qui ad meridiem est. At lue id ipsum ut demonstraret, locum illum Aeschuli attulit Strabo. Restat altera vox. Et C

in Onus quidem laudandus ob modestiam, qui ecquam, inquit, paludem αλκοκέρα oi Aethiopum poeia iniel seligat, non sane ipse intelligo. Id brwhilius quoque

sibi accidere fatetur. I. H. Vossius vero, PauWio auctore, aeris instar corii Mirantem interpretatus est in Epist mythol. 5. . P. 161. vii l. l. d. Apr. Schneiderucilii xicn Graeco,

vocem ipsam magis quam id de quo dici est respiciens, πια ιοκέραστον vel simile quid scriptum opinabatur. Tu

276쪽

- DE AESCHYLI PROMETHEO SOLUTO

tvr in Ierici illius editione librorum scripturam assorius, aereum tonitrii dici ratus nam ubique ille et ipsum nomen κεραινος, et quae ex eo comPosita sunt, ad tonitri --

seri quod, ni lacere debuit Breqvigui coniecturamma inisελώνων tantum ne Praeseriisse videar memoro. Veri simile est, ans in Aesesi, dedisse, ut aeris mentionem stineret, Homeruin Od. I. οὐρανον ἐς πολυχα-ν.

Praeterii hoc caeli cognomen doctissimus interpres Nilaschius. Μihi non idem quod χαλκεος et χαλ- ωοβατὲς sed splendidum aerea supellectile omame iisque videtur significare. am bis tantum de caelo dictum, hic et Iliad. e. 504 in caeteris locis divitem et opulentum notat Iliad. n. 3Ib. s. 289. d. o. 424. Atque minus quidem virum lacum, in quem Sol immem re di aeris aliqua nota insignivit, ipse quoque vix aliud quam splendorem dicere Dinu, hac etiam in re ducem habens Immerim apud quem est Iliad. ιι 153.

II et prope iisdem verbis λ. 65. Persimile his lateor, est χαλκοκεραυνος ' modo quis Oeeat, κεραυνόν, quo nomine fulmen seriens vocatur, idem esse quod ἀστραπην. qui est coruscauis fulgor fulminis. ihi haec tam insolens

significatio videtur, ut valde suspectam habeam. Inte tuerem χαλκομιάραπον quod ipsum ab Homero commendationem habet Iliad. sua Rostra δ' ἄφιερδεν απ' rotaει' κορυθων ἀπο λαμπομενάων.

ego quidem, ut Lobeckius ad Plu n. P. 6 1 si eum recte intelligo, communis sermonis usu obliquatum et contra , erum dixerim, sed ex ipsa radice lamiatiuit, ex qua sunt

277쪽

DISSERTATIO. 26sμαρμωρειν, μαρήσσειν, μαρμορπη- σμάραγδος, et

alia. Caeteriun quum Strabo Aesoni vemis propterea asserui, ut ostendat onmem oram, quae ab oriente solo ad occidensem si ab Aetluvibus habitatam esse, ex eo vanum esse intelligitur, quod conimentus est L H. V

sius cohaesisse non interpositis aliis versibus hoc Dagmentum cum eo, quod primo Ioco colloeavitnus, lacumque, quem Aeschrius dicat, esse mare Caspium, et Titanes, tartaro emissos, apud Datrem Solem habitasse. Sed proprium hoc erat viri aetera Optimi, ut quae semel et in mentem venissent, ad inviciae veritatis persuvionem mgescerenti Non magis credam, quod cuidam visum est, Aristophanem, quum inaribus, 1 553 seripsit, προς δὲ τοι Σκιαποσιν λίμνη τέ εστ'. λουτος ovis Aeschylum resperisse. Illud vim praetereundum duco, minus elegantem esse paroemiaci cum caeteris venibus

coniunctionem, ut suspicari quis Possit, Verbis θερμαις, υδατος μαλακοι προχοαις uno Versu comprehensis ante ἀναπαυε excidisse aliquod participium De Aethiopibus nescio an plura dixerint Titanes Exstat certe, quod ad eos spectet, anapae8tieum fragmenium sine sabulae nonune apud scholiastam Apollonii Rhod.

ἔχουσιν, nu πανολον το μια. oro respondebai Prometheus trimetris cuilis ora- ius initium servavit Latine versum Cicero Q. Tusc. ILIO. Eius haec verba sunt Deniret Aeschylus, i poeta solum, sed etiam Pythagoreus sic enim accepimus. Quomodo fert apud eum Prometherus dolorem quem eaemu objurtum Lemmum, unde ignis cluet mortalibus ciam divisus eum dictus Prometheus civisse dola, o

278쪽

2 DE AESCHYL PROMELIIS SOLUTOnasque Iovi fato expendisse supremo Has igitur mos pendens Guytausis Caucasum haec clieu: Tutinum suboles, socia nostri sanguinis generata caelo, adspicite religatum asperis

vinctumque actaris, nataem ut horrisono Ireto' Oct m paventes timicli unectunt navitae.

Saturnius me sic istat Impiter, Iovisque numen Mulcibri arcit it munus. hos me cune fabrica crudeli inserens pere se artus ques miser sinertia transverberatus eastrum hoc Hria ni hi δά 10 iam tertio me quoquestinesto illo

tristi advolatu acluncis lacerans ungvibus Ionis satelles pastu dιlamat fero. tum iecore opimo farta et satiata affatim elangoremfundit vastum, et sistime revolum 5 --αια - nostrum redulia sunguinem. quum veri esum iit tu re uretum est iecur tum rursus tectos avida se ad pustus refert. sic hunc custodem moesti cruciatus , ,

quae me perenn hirium focua miseria. 20 namque ut tu detis, unctis constrictus Iovis arcere nequeo cliram Dolucrem a pectore.

sic me ipse viduus pestis eaecipi αν - , I ajore mortis tes minuun/nquirens mali: sed longe a leto numine aspinor Iovis. 25 tque haec retustia sectis glomerata horridis lueti re clades nostro in ta est corpori,

quo liquiae solis ardore excidunt guttas, quae Saara cisSiclue instillant Caucasi.

A se ipso haec versa esse ostendit paulis si, quum in terroganti, inurere unde isti Mersus non enim regnosco, respondet: Da- hercle etenis recte requiris milesne abun clare me otio et alia quae eo spectant. Ai-que ut Ciceronis Priscianus X p. 907 affert verba e V. 3.

tum iecore opimo farta et satirata. Sed Nonius, cuius nulla est ad illas testes auctoritas, in v. odia tim P. 1

279쪽

videtur quia eum leni illini Ver, ut ii Dii Nonius solum, sed i ti:im l ri H i:i illi AHi l riti ni ille adfici iliunt. Eam fa-hul an reste, ut ego ciuideli allat tror, athius ex Aeschyli Prometheo Vincto Versalia esse coniecit. Nam Oluium

Pinmetheum si scripsisset Attius, huius non suis versibus usurus erat Cicero. Sed de versu illo inlia dicetur. Cicero quae versit , scripta dedi, ut ea quae vera vid rentur ponerem. Quid disserant libri, ex Orellii aliorumque edd. cognosci potest. Caeterum de Graecis hinus .hulao

fragmentis nullum est, quod ad huii locum pertineat, nisi forte ad s. l. aut IT illud apud Hes olli uitl: 4αφάσματα. IrTrista τα - του εδεα νι M/αι' i σπαράγματα. σχολος Πρυιηθεῖ λυοριεν ω 'rometheum haerentem adhuc in vinculis, in eumque intuentem Herculem pinxerat Panaenus Olmpiae, teste Pausania V. II, 2 cuiusmodi picturam accuratissime descripsit Achilles ait ill 8. Nisi maximam, certe praecipuamitu tem sabulae, ut

videtur, is tenebat per quem liberandus erat Prometheus, Hercules. Qui suum ortu, ni terrai uiri Peragr ut nil au- casum venisset, ibique rupi affixum conspexisset Prom

meum, mirabatur, si recte coniicimus, tam atrox specta-20culum, atque ut erat iniqua passis praesens auxilio, an mosusque ad arduae, occidere aquilam, quae iecur P methei exederet, ipsumque ex vinculis exsolvere constituit. Ei iiivi , ut Oceanidibus in superini labula, et

eaussas laniae poenae exposuisse Prometheum credibileeSt, et memorasse, quibus genus humanum beneficiis an secisset. Ex eo colloquio deprompta videntur verba Pron Ethei quae etsi non non inatin ex OIuto allata sunt, tamen quin ad hanc tragoediam pertineant vix Dotest dubitari. minet ea Plutarchus de fortuna P. 98. C. νυν M

280쪽

κρατουμεν α α δ Προμηθιος, τουτέστιν ὀ λογισμος, δοις ἀντίδουλα και ποναὸν ἐκδέκτορα, κατ' - ἡ-m egeritur α- ρα, quia commii Salsieritis in omni Acad. Inscripti Paris. T. X. P. 340. Nam idem Plutarchus de sollertia animalium p. 964. Rou γἀ ἀδικουσιν o τά ἄμικτα καὶ βλαβερ κομιδῆ κολάζοντες και ἀποκτιννυοντες, τὰ is/ερα και φιλάνθρωπα ποιουμενοι τιθασἀ καὶ συνεργα χρειας προπιῆν

αρκει ἀρ τι μηδὲν πονειν δεομνοι χρεομεθα προκάμνουσι καὶ ιυχινουσιν , ππων ὁ νων χεια καὶ τα Βριον γονάς, ὀ Αισχυλος φησίν, ἀντιδουλοιπαὶ πονων ἐκδεκτορα χειρωσάμενοι καὶ καταζευξαντες. Ita fere emendavit Rhoerius. Relatum hoe ins agmenta Plutarchi a mite achio T. V. P. II p. 98 , νδέκτορα nescio an praeste Alteriundi et diast, Musadaiae. Ma. p. 27l ubi de somna nominis ei nere ducit. Pertinet ad res Promethei Pandora, quae Procioresto

ad Hesiodi O. et D. 156 ab Aeschylo dicta est τοι, vina, τοπι σπέρματος θνητῆsed non proditum qua in fabula mugit eum versum Η-ster iusius ad Lucian Prom. I. T. I. p. 185. 21 narrabat deinde Prometheus Imreuli quid uix porro laborum exanclare oporteret, ad eum modum, quo in Vincto si ilia edocetur M. Ex ea fabulae parie quae supersunt ei. quo ordine scripta ab Aeschylo sue in dies non potest: nam euam ines, nihil ni iam agnienis erat rent, quis ea non esset alio quam in ipsa fahula sunt ordine dispositurus tamen sequendum Putamus, quod est veri