Opuscula

281쪽

DISSERTATIO. simillimum. Eo igitur primum reseram illud apud te mirum 'a in v. Ἀβιοι AAχυλος δὲ Γαβίους δια τοι δε λυομένα Προιιηθεῖ επειτα d γρει δῆμον ἐνδικωτατον βροτῶν ἄπαντιον καὶ φιλοξενωτατον, Ιουβίοις, ἐν ουτ' ἄροτρον ουτ γατομος τέμνει δίκελλ αρουραν, ἀλλ αυτοσποροινται φέρουσι βιοτο αφθονον βροτοῖς. V. I. veri simile est poetam ἐξεις scripsisse, quod quum Simileis, tum aliis probatum est 'Eνδικώτατον prae Memini M. Pro vulgato ἐνδικαιοτατον, ei reposuerat Sisinius, qui etiam aeter emendavit m i, ut saepe, alienis usus si legebatur δικέλλη ei in SS. δικέλλης

tum εα , quod Florens Christianus in γαιαι mutabat: Stanteii γυα confirmarunt codd. In secundo versu stan-leius θνητων Holstentus Ac ρων Valckenarius Adoniis P. II. Σκυθων addendum putabant hic quidem more suo quod aliis secus videretur Probans Aeschylus,

credo, Immemini sequi maluit, cuius notum esset illud, ἔλακτοφάγων ' ἰων τε δικαιοτάτων ἀνθρωπων. Adinium Abiorum nominiis digamma esse putarunt alescenarius, oupius ad Suid T. III p. 493 et censor aDescenarii in illi philol. Gottingensi vol. III p. 169. Scholiastes Venetus ad Iliad. . s. τουτους Αἰσχυλος αβιους

φησίν. Eustathiusi sis, 2 . 88I S. e Bas. A σχολος ει φασὶν αυτοις L. υἱους λέγει, ubi Hemsterhusius in margine adnotavit Γαβίους scribendum esse. M minisse Mius populi etiam Curtium VILAE, II ad tephanum indicavit Beroerus Aesesini versus ictigii Husin laus in Analecti critii. 8. Sequitur quod de Istro dicium retulit scholiastes Apol

282쪽

EM DE AESCHYLI OlOMETHEO SOLUTO in libro de aere locis et aquis, qui quum P. 291, 4s de Scrinia scribat, κειται γάρ n αυται ταις αρκτοις καὶ τοις ρεοι τοις Ῥιπαίοισιν, ὁθεν ὀ βορέης πνέει, paulloanis, v. I. dicii αυτοὶ δ' ἐσθίουσι κρέα ἐφθά, καὶ πλνουσι γαλα ἐλπων, καὶἰππακην--γοισι τουτο ε ἐστὶ τορο ῖππων non dissimile veri videbitur, etiam apud Aesci lum haec comuncia Asse, de quo Strabo VII. p. 300. καὶ Αἰσχυλος δ' ἐμφαίνει συνηγορῶν ποι'τῆ, αλλ' in πιν βρωτῆρες ευνομοι - M. Egregie ita vulgatum innικῆς βοτηρες emendavit Casau- nus ' πάκην, Σκυθικον βρωμα, ex Aelio motu sis memoravit Euclassitus p. 916, 16. 880 52 suis, quae desneeps narrabantur, pugna memora' batur subeunda Herculi cum Laguribus de qua antequam diceretur, ea crediderim posita Risse, quae Galenus in comm. prima ad Hippocr. idem. L p. 454, 56. voL V. est Bas. XVII. p. 879. ed Lips. affert, si illa sunt ex

Soluto Prometheo petita, ut primo II. Stephano ad Aeschylum p. 356. deinde Casauhono, Benueio, et larisque aliis visum est, non, quem nominat Galenus ex in-cto Vincium recte nominatum iudicabat vir quidam ω-cius, ut ante mulios annos a M. Aug. Wolfio accepisse memini videri enim intercidisse versus illas cum conviseribus aliis inier, asst et asI. d. Siant. Eadem milii quoque subnata uera suspicis, quod is per regiones mmemtrionales et occidentales in Libyam perveniura dicer

tur. Ac ne hodie quidem utrum horum verum esse dicam scio. Neutri enim sententiae deest, quod eam tueri videatur, etiam si nihil tribuamus addito cognomini, in quo vel ipse Galenus vel librarii Errare potuerunt. Nam quum

in illis fragmeniis, quisquis is est, quicum loquitur Pr metheus, loca vento Borea insest aditurus dicatur, aeque id et in lanis et in Herculis pereonam cadi Io quidem nuper visa es Per Oriensem in Libyam venire quam sei tentiam novissime defendi I iuganum in latinii annalibus, 23 sed iis argumentis, qui Mis ut sinae potius quam vera rideri

283쪽

visas esse si quis immodi argumentis ostenderit, quibus permoveri possilit ii, tui nec levitate ea sunt ut ilicredia hilia credant, nec temeritate tanta ut quae fieri nequeunt seri velint is demum vicerit iter illud non Per oras sub Aquilone et occasu solis iacentes in Aethiopiam atque hinc

in Libyam deflecti Id igitur demonstret oportet, qui se melius illis, demptibus mox dicetur, non locum fuisse in vineio Promedis voles ostendere Accedit quod quum Auli Hoministis, ut supra dictum, non ex Siauiori metheo expressus fuerit, sed , quoniam Aeschylum admirabatur Attius, ex Vincto sumptus videatur, Versus ille, qui solus ex ea tragoedia superest, nitrilice cum illis apud Galenum fragmentis conspirat. Est autem hic apud Xonium mictus P. 208 I. et Prisciantii VI P. 685. quilina minuit: tum profusus flamine hibem gestis. Vix enim eredi potest, hoe Attium posuisse Pro verbis parum similibus, quae apud Aeschylum sunt, Iτ au 992.

Sed dicendum est etiam de altera sententia. Nam quum Strabo eo loco, quo pugnae Herculis cum Liguribus ex Aeschylo mentionem facit, Ventos Impetuosissimos commemoret qui eam regionem Perflant, eorumdemque

ventorum vis in s agmentis illis apud Galenum describatur, silendum est iam Mne haec congruere, ut minime inepta sit inniectura eorum, quis agmenia uis ad Solutum Prometheum reserenda censuerimi manebit igitur ambiguum, ex utra sint fabula petita, donec aut aliud reperium uerit

testin Onium, aut OR tendatur a Vincto esse abiudicanda. Sed volo iam ipsa assem e postquam adscripsero tuae de ventis illis Strabo P. IS2. refert: απασα ιεν υν η υπεο-

ιμενη χώρα προς νεμος ἐστι, διαφεροντως, εἰς τοπεδίον τουτο μελαμβόρειον καταιγίζει πνευ/ια μαιον καὶ φρικῶδες φασι γουν συρεσθαι καὶ κυλινδε θαι τῶν

284쪽

m DE AESCHYL PROMET ΗΕ SOLVTOOχηριάτιον καὶ γυμνουσθαι καὶ πλων καὶ ἐσθῆτος ἀποτῆς ἐμπνοῆς Galenus igitur sic scribit, cuius totum it 24 Iuni quide vocabulo πεμ res lacum dabo, quoniam in eo etiam alia sunt poetarum ragmenta, quibus aliquid emendationis mihi videor asseri e posse. Benileium sim, qui in epistola ad Ilillium p. 500. est Lips eum lacum Octavit, securius sequuti sunt Branciclus aliique, reveris

auctoritatem viri, nec cogitantes, quae ille ex tempore sudisset, non omnia si diligentius expendantur, firma esse mansura. υνι δ' ἀοκέσει τοι γραμ/ιατικοiς κολGυ

ἐπὶ ἡρ πνοῆς Σοφοκλῆς ἐν Κολχίσι λέγειν

κἄν ἐθαυμασας

285쪽

και ἐν Πενθει ἐπὶ δε του νέφους δοκει τετάχθαι κατά τοδ το πος ἐν

λδεικται δ' οὐτος ο λογος απέ- τα τινα παραβολὴ 25 ἐπὶ χειμαζομένων εἰ λ μένην - διο καὶ τῶν προγνωστικῶν οἱ πλεῖστοι ἐπὶ τῶν κατα τους ομιβρους σταγο νων si αἰ φασι τὰς πέμφιγας λει Καλλίμιαχος ὁδε δια περιο ν ἐναμμιατα. λειχοφορίων ουτ 'ηπιδανον πέμφιγες ἐπιτρυζουσι θανόντα. In andini est paucis, quid in his poetariun exemplis in laverim. Primum e Sophocliis Colchidibus fragmentum sic scriptiui erat: ἀπῆξε πέρι μειν Os πέλας φορου. -ι ius, πῆρε πέμφι 'Iονίου πέλας πορου vel εξ ει σεχας -

φορου. A debent exempla haec minia sic esse comparata, ut ex ipsis appareat, quo Significatu dicta sit πέρι ιξ. Ii illa Sophoclis fabula de ignivomis tauris quo Iaso domuisset sermo erat quo ex loco servari nonnulla Schosiastes Pindari ad Pyth. IV. 39S. Ex eorum naribus Ita lium exire dicebat Oeta, si quid video, qualem simius spiraret viri, carbonibus repletus. Ad σελα γέρου---

parari potest hoc Aristophanis Pac. 839.

ιπνους ἔχοντες, ἐν δ τοῖς ἰπνοχι πυρ. Quod sequitur agmentum, in eo legebatur, κεραυνια πέπινιξι, βροντῆς, α λςοσμίας λάβοι. Benilesus,

quod mirere, και τά ἀν Κεραυνια πέριφιξι βροντῆς

286쪽

nune icio sermo erat Aeschyli versus ex Prometheo eme darim Casa onus ad Strabonem P. 182. et Benuerus. Legebatur ἐρπετῆ δὲ et προς πνοαῖσιν, τλασου et τρέψας ἄφνtu Casa onus minus bene, προς πνοάς su δ'

p. 532 quum alia in hoc loco male constituit, tum πεμφιγε ἀνατρέψας ἄφνω. Quod mox ex Colchidibus affertur, sic erat scriptum κἄν ἐθαυμασα τῆλ κοπων πέ/ι ινα χρυσέαν δών. Emendavit Benileius, sed scribens ille κἀπεθαυμασα a nihil, quod posui, verisimilius visum. Sequebatur: οὐ- καὶ Αἰσχυλος, ἐξ ἀντιο - ουτε ποι - φιξ γλίου προὐδέρκεται, οὐτ' ἀστερων πη- ντείας κορης. Emendatio Denues debetur, qvi mox euam ρα- 26νίδος in Galeno pro ραγίτι do repuSuit Aeschali quod

sequitur exemplum quum non adiecto cogiIOmine ex Prometheo attulerit Galenus eumdem videtur designare, quem supra dixerat. Et concordat etiam sententia utrius

impersecta sententia, auulerit. A Callimachi hamento, quod scriptum erat μη διῖπεμφθων ἐνάγουσιν ita, mauum abstinuit Benueius, nisi quod lacunae signum Post πεμφίγων posui Nostram emendationem ipsa, quam in hoc versu emi Galenus testatur, vocis significatio tu bitur. Denique in Euphorionis versu legebatur ελεδ' Myre mines δε πεδαναι, idemque εἰ πεδαναὶ et ἐπικλυζουσι coniecit. Smintur ipse de pugna evin Iaguribus locu Sirabo quum dixisset, φιεταξυ τῆς Μασσαλίας καὶ των ἐκβολῶν

του Poδανου πεδίον ἐστί, τῆς θαλάττης διεχον εις ἐκα- τον σταδίους, τοσουτον ει τον διάμετρον, τηλοτερὸς Elegante Naescius in dissertatione de callima me lo

287쪽

σιωγμασιν εἰσω ἐνοιεσω δ υδατα, καὶ ἁλυκίδες ἐνίστανται καὶ λει paullo Post commemoratis Aristotelis et Posidonii de lapidum illorum Origine sententiis, ita scribit:

5 m, ἐπεὶ πῶς χῶρος ἐστι μαλθακος. ἐδων δ' ἀμηχανοὐντά- ό Ζευς οικτερει, νεφέλην δ' υποσχων νιφάδι γογγυλων πετρωνωποσκιον θήσει χθον'' ις ἔπειτα συ

πεποίηται γάρ αυτ λδ Προμηθευς Πρακλει τά τε αλλα2τπρολεγων, ώς ἔκαστον αντ τι συμβήσεσθαι ἔμελλε κα- τὴν ἐπὶ Γηρυονην στρατείαν, και δ' καὶ περὶ του πιν--- πολέμου, οἷς οὐράδιος ἀπιών ἔσται δι - γουμνος - δέ ποιηματαίδε ἔχει ηξεις ει 'των εἰς ἀτάρβητον στρατον,

Hyginus Poet. Astr. II 6 p. 3T. Aeschylus autem in fabula, quae inscribitur Προμοθευ λυο ιενος, mrcuum Gu esse non cum dracone, sed cum Liguribus

depugnantem. Irici enim, quo tempore Herculas a Geryone boves duxeris, uer fecisse per Agurum es quos conatos ab eo pecus ab Are, mantis eo utitisse et eo tures eorum sumtus con Busse sed

288쪽

postguiam Herculem tela uescerent, ni utitudine barbarorum et inopia armorum a seMSuri Se i rg icrucisSe, multis iani vineribus iacceptis Iovem autem mi9ertum filii curasse ut circa eum magna vivum copiti esset quibus semerculem Misenuisse et hostes fugasse. Itaque Iovem similitudinempugnuntis inter siclera constituisse Attigit non nominato auctore Theo ad Araii Phaen. v. 75. ομος δέ ἐστι κατα τινας ὀ Ηρακλές αὐ- τον γαι τον ιρακλέα τοla Alavo πολεμουντα, ἐπιλι- ποντιον αυτλτων τοξευμάτων, ἐπὶ νονο πεσειν καὶ λαργοις μαλὰ.ειν, Ους αυτω σεν Ζευς Disputavit de Aeschali versibus priinus H. Stephanus ad Aeschylum p. 357. deinde P. Leopardus Emend. V. II in Gruteri Face critica vol. III. p. 10s et Salmasius Exerc. Plin. p. 42. Et, T. quidem Casaubonus περσχὼν corrigebat, in iure coi

tradixit Salinasius. Γογγυλων ipse dedi Pro στρογγυλων. In idem, sed timens, incidi Scholas Idius. V. . legebatur apud Strabonem Osi ἔπειτα συριμα ὀνηνώσεις me pardus ei Salmasius, si ἔπειτα σο α ν διώξεις. πι- ram scripturam διώσεις Seidiem de veris dochm. p. 102.

ubi per errorem διώσας scriptum, et ante eum risurditus, eodem quo ille Euripidis loco in Heracl. 995 usus, invenerunt sed multo ante utramque idem viderat Leopardus. Edoctusne sit in Aeschyli fabula a Prometheo He

cules, quomodo Atlantis ope aureis pomis esperidum 28 potiretur, de qua re seripium est apud Apollodorum II. 5, II. g. 13. et scholiastam Apollonii Rhodii ad IV. 1396. hodie igitoramus. Veri iamin simile est, istis in itineribus describendis mulosos illas κινοκεφάλους et στερνοφθάλμους commemoraios esse, quos Sirabo L p. 43. et

VII p. 299. Apollodor auctore ab Aeschylo dictos ait. Certe quos utrubisiue tertios addit ιονομμάτους , Arimaspi sunt, de quibus in vincto Prometheo est. Quos his alios aliis deformitatibus insi es populos Gelae adiicit Chii VII. 766 - τω non videmur ex Aeschno esse collecti. Aquilam interempturus Hercules Apollinem invoc

289쪽

αυτου καὶ λεγιον , Q οὐ πατρος μοι τουτο φέλτατον τίς νον. In quo versu et o υτ ab librariis metri explendi caussa ii sertum Puto, ut in comici veteris versibus, quos asser Diogenes Laertius Ra8. de quibus alio loco dicetur. Vt alia iaceam, Pronomen istud vel propter genus neutrum, vinusus masculinum requirit, reprehendendum est. Incertum est, sierintne quae Apollodorus II 5, II.

g. I 2 refert omnia ab Aeschylo commemorata καὶ περαιωέλεὶς ἐπὶ τὴν ἡ πειρον την αντικρυ, κατετοξευσεν επὶ του Καυκάσου τον si ἰοντα το του Προμηθεως παραετον, ντα φωνης και υφωνος καὶ τον Προμηθεα

διελυσε δεσμον ἔλομενος τον τῆς ἐλαιας, καὶ παρέσχε φ o P ἱρωνα, ἀθάνατον οντα, θνήσκειν αντ αυτ οὐ θέλοντα. Quod hic de Chirone dicit, ambigue indic tum esse inPrometheo vincto v. 1026. supra diximus. Sedas

de corona, quam signum esse vinculorum vidit Galeus, testimonium exstat Athenaei XV. p. GT4. D. Αἰσχυλος δ' εν se λυομενν Προμηθεῖ σαφάος φησὶν ου ἐπι τιμὴ του Π IOUζθέως τον στεφανον περιτιθειον τῆ κεφαλῆ, ἀν- τόποινα του ἐκείνου δε σειου, καίτοι ἐν τῆ ἐπιγρα-

290쪽

282 DE AESCHYLI PROMETHEO SOLUTO IIeynius ad Apollodorum scribi volebat ἐκ Προμηθεως

λυγου, ob ea quae Athenaeus de Caribus P. I 2 narrat. Sed recte ei contradixerunt Schweighaeuserus et Ia OhΝius. hic quidem in Diar. Iiit Halensibus Ioco supra indicato: nam viminea corona Carum propria erat, nec pertinebat ad Prometheum, ut ipsa illa Athenaei narratio docet ri erant ver eiusdem scriptoris etiam his verbis uti, quae adscripvinini: nam i auris verum esses, non poterat ille καίτοι dicere consentire enim secum Aeschylus. unc ille in Sphinge hoc dicere videtur, Homelineo auctore optimum hospiti vinculum esse coronam. Scilicet providentiae est, quasi vinculo quodam sibi hospitem obstrin gere. Στεφανος in versibus illis pro librorum scriptura

στέφανον dedit rosus Hernio qui assensumin , iaxabar unde haberent ἀκραιοστε νς, quod capitis serium significaret, Pro ἀρχαιον στέφος, usque dum labraim. iiiiiii verin cuium. Schosiastes Aristidis a Frommelio editu p. Is I. τοδειλιας ἐξ Αἰαντος του μαστιγοφορου 'Oφοκλέους, το

Non legitur hie versus in Vincio. Sed in Ignifero, Genlio teste XIII. IS. edd. veti. I fuit: σπαν θ' ὁποι δεῖ καὶ λέγειν - καίρια. Altera illa sententia similiter dicta Carcini versibus apud Sisbaeum exstat Sem. XXXm. I. πολλοὶ γὰρ ἀνθρώποισι φαρuακον κακωνσιγὴ μάλιστα δ ἐστι σώφρονος τροπου. Eusiailuus ad Iliad. a. P. 600, 43. - , s. σχίσεια τα γάρ τινα καὶ οἱ θυσανοι, θεν ἀρει σανοι κατὰ