Opuscula

291쪽

rem ordo requirit αρειθυσανοι Ingeniose assorius inlexico Germanica uesten, degenhnoies, de sortibus dicta ComParat. Certe ηνιοχοι non suspectum videliu , si isto nomine quasi Mariis appendices significaritur.

Quod Antiatumst in miseri Anec iis p. II 6 T. adnotavit, rem τἀ μὴ γεωργημενα Αἰσχυλος προμηθεῖ, non solum utrum ex Soluto an ex his ero fi meme pestium esse incerium putare debebat Blam Ndius in glossario ad Persarum 64 sed dubitari tam poterat, an in Vincii loco eo qui intercidit scriptum fuisset.

292쪽

rum Rrman erituIus reposita instru- merita, tuorum fabricam atque usum qui callent recte

m et cum fructu utuntur; qui non callent, nihil princinni, a grammaticis et artis dicendi magistris sorae vocantur,

pr piissimum omni ulceri emplasmini uippe nomei:

silentium sicli, ut, enallagen vel , διἀδυοῖν si mem res, quaerere quid id sit indignum rati, fraudem sibi

fieri patiantur. Et tamen vix ullam istarum invenias figurarum, quae accuratius consideretur, ita sit explicata, ut, quae sit eius natura, quae qui ines, qui usus,

salis patea Libet id in una Paucis si tendere, mrbolen dico, non quo aut exhauriri posse iam infinitam materiam his paucis pagellis sperem, aut exquisita velim atque recondii in medium afferre, sed ui et errores quosdam removeam, et quae permulta de illa fora dici pos simi, quas maxime in patias disse; - -- signem. Definivit eam his verbis Trypho, seu quisquis est scriptor libelli de tropis, duobus in useis criticis editi,' Edita est a. 1829.

293쪽

DE HYPERBOLE DISSERTATIO. 285

Cantabrileiensi lasc. I. p. 52 et ratistariensi vol. I. p. 13. υπερβολ' - τοάσιουπεοαίρουσα τὴν ἀλήθεια αυξη- σεως at μειωσεως χαριν Quae sic vertit rhetoricorum ad Herminium scriptor IV. 33 superlatio est oratiis,

rans veritatem , alicuius augendi minuendis caussa: cacem de r. IV. 53. sic raugendi minuendive caussaveritatis stineriatio atque traiectio. Alia eodem redeui ita commentoravit Alclus noster in ilisserias e prima de hyperbiae errorum in historia Philippi Amyniae s. -- missorum genitrice g. l. Atilus haec definitio continet,

quam inest ini Perbole. an tiui nIinus veritatis est augendi minuendive caussa facta superlatio quum, qui de proeliis referunt, a centenis milleno Cae 'D Esse iactant ἔν Et tamen neque esti per te, neque Vocatur a quoqmum

Quid autem adulationem dicam atque obtrectationem, quae eodem in genere totae versantur Θ imirum aliud est exa geras extenuatisve qua qui utuntur, credi sibi quod dicunt posiviani aliud hyperbole, quae est oratio verit tem supra quam credi volumus excedens ui illud Ciceronis in oratione pro Sextio α 58. nominMim sum repellutus in Bruto:

-uies revocutum est. Intellexi hoc minillianus, cuius aegre caremus libro de caussis corruptae eloquentiae, in quo se hunc locum plenius tractavisse aii sed is tamen in

Inst. r. VIII. 6,T4. ita scripsit monere satis est, mem-tiri hyperbolem, nec ita, ut mendaci fallere velit. Itaque ipsi g. 67. hyperbole est em tiens superiectio. At ne haec quidem iusta finis est. Praeterea fallitur hic quoque, minuendo inservire putans hyperbolen Id --nuere nihil est aliud quam augere eriguitatem, ut quod

Longinus e 3 38 assere, agellum a comico quodam se Horem dictum esse epistola Laconica aut quod ille deum scriptor ex Diphilo de muliere parum sermosa: ο πατὴρ payσεν ουδεπωποτε, παρ ' Ω-ον αμον η κυ- οὐλαμβάνει,

294쪽

280 DE HYPERBOLEριελαιναχ ντως, ωςτε και ποιεῖν σκοτος quae non est formositatis tinnititutis, sed superlauo dela mitatis. In omni hyperbole requirimus ut iusta sit, i. e. ut

contineat es, in quibus natura posita est hyperbolae. ---iei igitur apparere, nimium dici us quod extinere votia mus. In qua re tristis, is peccari potest, vel quod pariun es diuendo, vel tollendo sum modum, velle Peram augendo. Primuin illud quin si pr. est hyperbole eo, quod quum speciem hyperbolae prae seri

rat, re vera nulla est, ac minuit PotiuS ut, Iuui It mani sexcenta de numero modum excedente dicant, male eo ut rho uteretur, qui ex matutina pluvia nubilum diem auguranti diceret, sexcenties, quum mane Pluisset, Postmeridiem sudum fuisse. nuarius huic error est, mimquid supra modum auossiiuri Nam eis in omni lime bole nimium dici oportet, amen etiam in nimio illiud ea

nimiun, quod rem monsimi vinium uin auget. Μων-5struosum autem est, quod naturam rei perimit. Talis esset illa apud Homerum ἐκατον πολέων πρυλεε as' se α- ρυια galea inervae, Iliad. si is, quod tonnuIlis Placuit, iam magnam dixisset, ut centum urbium peditatui sufficeret Nam ea iam vasta est magnitudo, quantam in

galea si cogitare quis velit, elabi animo imaginena aenecesse sic ritum id genus perperam augendo cinnitur quod si augendo eo, quod auctum vel nihil eo seri ad amplificationem rei, vel eam perversic Illud s est Paullus dentiarius in epigrammate ad amicam his

μηδέν di το μεταξύ πιιιιραμιεις γὰρ ἐκεινοτειχος ἐριο δ δε λεπτον υφασμα σέθεν. unc murum Semiramidis quei' niue Rubi enim in epistic in L p. m. 75. ui ridicidum ei puerilem vituperavis

ex his Synesii ep. 4 acceptiun esse monuit ovius o τε ἐπιβατα πλειν ii πεντήκοντα, τριτημοριον Που ιά λιστα γυναικες, α πλείους νέαι καὶ ἀγαθαὶ τα ὀφεις.

295쪽

sibi velim illud esse putaverint indicaturus male vero estim qui si tenuissimae vestis obiectu nimium se ab aulica distineri Inuabat, neque quanto p iis neque quam insuperabili septo arcere sed quam penitus, dicere debebati Atqui penitus etiam quivis virus vel paries s cluderet auxit ergo, quo augendo nihil profecit. Alter

perperam augendi moduS, qui est in Perturbanda inplificatione ii illa cuius mentionem fecimus, inervae ea ipse quoque conspicitur. Nam galea quum unius sit evius tegumentum, eruersum est eam multorum e

pirum eapacem dicere, quia magnitudinem galeae non numero capitum, sed mensura illius capitis, cui destinata est, ininmur vi mulio rectius mons dicius esset ista galea tegi posse sed permirum est, ni se nostro quoque aevo vim eruditos, quibus ----ur ineptelam absu

dum quid videretur protulisse. Deseripserat Homerus eu rum Iunonis memoraverat i igni aegidis mox ambas deas cum de caelo in Olympum, inde in campum Troi num qua Simois et Scamander confluunt, vectas hine pedibus ad exercitum in aecorum progressas dicit Ethacis

in narratione, in qua aliud nihil abnorme invenitur, solam ille inervae galeam a iam immani et monstruosa magnitudine laudaverit non cogitaverit, empus deae, si galeaiani esses, quanium esse debuerit non viderit, tantum fuisse, ut istiusmodi duo monstra certe non brevior

Iuno lacum in exercitu invenirent, ut vel solo pedis sumul Graecos Troianosque debuerint Proterere Absit ut id credamus. Verissime illi qui figuris militum ornatam dici galeam censuerunt eodem modo, quo Ona Iunonis

Iliad. XIV. 18I. ἐκατον θυσανοις ἀραρυια dicitur. At, inquia quis, vel sic centum urbium peditatus immodicum est ei incredibile ornamentum galeae. Recte sed quid si ne haec quidem iusta est illorum verborum inierpres

ii,3 immiserie, quod illas προλέας quam in nomine

296쪽

D IIYPERBOLE appellare malitit, praesertim si totos hxercitus designahat, in quibus, si πρυλεες sunt pedites, non decebat equites, qui dignitate potiores sunt, praeteriri illud ipsuin valde dubium est, significetine pedites ea vox. Est enim in iis, de quarum significatu ne vestribus quidem satis in stabati Id quom ex interpretibus Homeri eclaramgraphis, tum ex poetis receni ribus aliud atque aliud sequutis co gnoscitur Plerisque visi sunt pedites significari. Hinc scholia g te ad Iliad. XI. 49. η διπλῆ, τι φανερως πρυ- λεες oi Irεγ άντι διεσταλκε γαρ τους ἱππους. Et ad XII. T. ν διπλῆ, τι σαφως τους πεζους πλί ας πρυλέας esychius Πρυλεις, οἷ μέν, πολλο λαους' ι

gitur, ειχε γαρ φασίν, ἐν μυτῆ πολίτας τετυπωμένους πολέων, , scribi debebat οπλίτας, ut in sequente scii lio. Conferendi porro Um. . p. 693 31. Apollonius in lexico Homerico, Suidas, Eustathius p. 601. I. Hic quidem , isto loco et p. 93 Herodiano placere ait, nominativum non πρυλις fuisse, quod nomen Proprium est apud Lycophr. 222 sed προλης. Gortyniorum eam V cem esse testatur scholiastes ad Iliad. u. πρυλέες, ουτως

Tορτον-. Sed Eusinuatus, quum scripsit Ρ. 93, 34 πρυλέες δέ, οἷ ἐν μάχη πεζοὶ κατὰ H--αν Toρτινων,

ως φασιν οἱ παλαιοί, plus dixit, opinor, quam acem mi addim, qua significa ne usurparent Gortynii. R petita sunt haec verta a Favoriri in ExcerΡtisi. 390 ed. I indor Accepta vox ita aΜanethone ΙΙ. 215. ηδ' ππηων πρυλεων τεῆγεμονας ei a scriptore epigrammatis, quod inter incertorum est 5M.

καὶ στίχας ήδε φάλαγγας, is ἀρραγέας παρατάξεα

οπλιτῶν πρυλέων, κρατερων et Ἀνάπποκορπιττων.

297쪽

DISSERTATIO. 28sΝeque enim distinguendunt videt ut, πλιτων, πρυλέων. negeticorum scriptor autempro conseriis posuit UL II τειχος μ' εὐπτέ - πρυλέες τριζουσι νεοσσοί Sed praestat, ex ipso, si fieri potest, Homero explicationem peiere. Is eo vocabula, praeter eum locum qui est de galea Minervae, ier usus invenitur. Iliad. XIL M. Polydamas, quoniam equos per sessam Graecorivii adigere ricinosum esse videt, haec suadet:

απους sui θεράποντες ἐρυκοντων ἐπι ταφρεν, αυτοὶ δὲ πρυλεες συν τευχεσι θωρηχθέντες Et hoc quidem loco grammaticis pedites visi sinit necessa rio intelligendi esse. Geminus huic est alius in XL a v. 47.

αυτοι δὲ πρυλεες συν τευχεσι θωρηχθέντες

inierpretatus est scholiastes quiritute scripsit, ii sunt co rigenda: ἐντειλάμενοι τοις ήνιοχοις oi παραράται ἐπὶ τῆ τάφραν συν et oi mno ι ἀναμενε ιν αυτους, ἐν σωτους Ππους ἐκεiνοι ζευγνυουσι, καὶ αυτοὶ ἄμα τoi ncρις διαβαίνουσι τὴν τάφρον, καὶ ἐκεiνοι μετ' O πολυκαταλυριβάνουσιν δεια τοις Ἀποις Viderii sunt hic quoque pedites dici sed tamen nec necessitas ulla cogit, quia etiam si plane abesset illa vox, idem dicereiur, et permirum est, quod alibi, qui relicto cum in solo stantes saliquid agunt, constanter πεζοὶ vocantur. Ex quo recte cingere videmur, aliud significari. Ac peropportune --.cidit, ut ieritium apud Homerum exemplum exstet, idque magis quam superiora illa perspicuum. Iliad. XL 90. ἐτο τον πρ-οισι μετὰ προλέεσοι δάμιαπιας, Ilanm. OP. IV. T

298쪽

Quomodo ille occubuerit, narratuin XX. II.

δε τοτ πτά ρσι, ποδων ἀρετὴν ἐναφούναν, νε διὰ προμαχων, εἱεις φίλον οἴχεσε θυμον. τον βάλε ιιέσσον ἄκοντι ποδάρκ' διος ' συλλεος Quae verba qui eiu illis compares, facile rideat, qui προλέες dicuntur, προμάχοις potius, quam pedites esse

intelligendos quamquam eum amplius quid significari, pedum pernicitas, tua coiduus ueri Polydorus armae Ea enim p rrhiclustae virtus est. Atqui parrhicha, teste Aristotele apud scholiastam Pindari Pyth. II. I 2I. a C priis πρυλις vocabatur quae proprie Curetum armata sedistis est, memorari Callimacho h sev 52. τεύχεα πεπλήγοντες, translata ad Amagones in h. Dianae v. 240.

αυταὶ δ μιανασοα, πέρι πρυλιν ωπῆσαντο, πρῶτα μὲν ἐν σακέεσσιν ἐνόπλιον, αὐθι δέ, is

στησάμεναι χορον vρυν. De ea saltatione videndi Hoecklus in Cretae vol. I. p. 213.

et O. Itineriis in Doriensium OL II P. 250 et Ex his essestiir, ui προλέες proprie dici videantur praesules

sive praesuliores, qui ante aeteros progressi salinii memcum Musis praeirent. Atque ex praepositione προ certe factum est nomen, nisi etiam ex λεμὸς Λ a I grammatici quas derivationes asserunt, perineptae sunt. Idem tripudii ritus Romae observatus ah aliis, de quibus Festus tredamtruare dicitur in Saliorum exsultationibus:

quum praesul mirumit, quod est motus edidit, referuntur iniucem iidem motus citius, praesul, aint et hinc, ut vulgua re miruet in .s Coni Nonius in V. redarat rare, et umeriemus de S

299쪽

DISSERTATIO.

riderentur. Nam sunt haec omni in illo nomine coniuncta, quia adhaerent, o praesidis, elia nullum eorum primarium est. Iam igitur non exercitus centum urbium, sed praesuliores dici videbuntur. Fuerintne etiam apud veteres, qui ita existimarent, non satis liquet ex his Eustathii p. sui . 5. τινι τό ἐκατον πολεων πρυλεεσσ'

- τἀ τῶν Κορυβάντων ἔργα ἔχουσαν ἐντετυπωμένα. οτι δἐ ἐκατοιιπολις ή Κρήτη καὶ ἐν 'Oδυσσεία δηλουται.ως δε καὶ Κρῆτες οἱ κορυβαντες, δῆλον καὶ -το. Odysseae diei XIX. I 4 ubi nonaginta Cretae urbes mem raniux sed ἐκατομπολις dicta iliad. II 649. Ei rein cas saliationes bene notas fuisse Homero docent Iliad. XVI

61τ. XVIII 5so seqq. Omnino autem non Prorsus absurda est illorum eoniectura, qui Cretae centum urbes respici censuerunt, non quod Homerus has in mente habu rit, sed quod aliquiis ante eun poeta. am Permulta Homerus aperte ab antiquioribus meus accepit, quae fere eo cognoscuntur, quod explicatus magis reconditos et a simplicitate Homerica alienos habenti Quibus nescio an hoc quoque ei vel maxime si adnumeranduin Iacebuenim suspicari, illarum aliquem Poeta , quum deis bus Creticis caneret, inervam desera sse ex singulis urbibus singulos praesules cum armis tripudiantes in galeagerentem, non ineptum prosecto insigne deae, quae fuit ubi Προμαχορμας Ognoinine coleretur, teste ausania II. 34, S. Non infitior tamen, simplicius ideoque Probabilius mihi videri, κατον non esse cum πολεων, sed

eum προλέεσσι coniungendum, ut πολέων προλέες quasi Pro una voce sint, quae duces urbium apud antiquum illum poetam significaverit. Virumvis horum Pr e quis certe non amplius centum viris galea habebati a nec nimia, ui apud poetam, imaginum multitudo ea, et rationem

continet idoneam numeri centenarii, quem in fimbriis g

nae non miramur, nitramur autem in urbibus, quoniam, Disilire by Corale

300쪽

2M DE HYBERBOLEM simpliciter bellatores cogitari vellet, duartim potius diluceret timidiim expressos esse urbium exercitus. Accedit quod iam etiam equitum omissio hista videbitur. Sed redeo in viam. Genera hiserbolae tria posuit Demetrius in libro de elocutione g. 124 τριττῆ GDτιν ii καθ ομοιοτητα δειφέρεται, - το θέειν δ' ανέ-

ipse quare sic Pergit: πῶσα μέν οὐν περβολη δυνα- τος ουτε γὰρ ἄν χ/ονος λενκοτερον γένοιτο, ιτ' ἄν ἀνέμφθέειν μοιον αυτη ιμέντοι ii μερβολῆ/αιρέτως ονομάζεται,δυναπο Et profecto duplex est isti divisionis vitium umim, quod iis quae fieri nequeo nihil

commmie et i eum similibus et comparatis alterum, quod haec duo unum sunt, quia comparatio in utroque est, in altero parilitatis, in altero superationis quod non latuit scriptorem rhetoricorum ad IIerennium. ii intilianus g. 68-- u. exempla quidem ille potius quam iustam divisionem dare olens, quinque genera commemoravit: quum plus lacio dicereiur, quum res per similitudinem auiner

iur, quum per comparationem, quum signis quibusdam, quum translatione. Haec ei innitia qui aliensius suerit

contemplatus, non genera diversa hyperbolae esse intellia get, sed consociationes hyperbolae cum aliis orationis guris Aristoteles in rhet. HI II, IS. omnis probatae

hyperbolae naturam in translatione videtur posuisse: λὶδ καὶ εὐδοκι ιου ναι πει βολαὶ μεταφοραί. Ac sane

transfertur in omni hyperbole aliquid ex alia re in eam, quam uia accessione extollimus. Sed mae si discer nendae sunt hyperboles . non est a fortuis notis petenda disserenita, quam insinua multitudo et varietas est v rvin ipsa udendum natura merboles quas vel contineat vel admittat diversitates.

Paucis summam rei complexus est Quintiliaiiu g. 76. qui tum est, inquit hyperbole virtus, quum recipSade qua loquendum est naturalem modum gaecessit:

eoncessitur enim ram us dicere, qui reici quantum

라틴어 텍스트