Opuscula

311쪽

D INSCRIPTIONIBUS VIBUSDA GRAECIS I

I lectionibus Academicis, quas super arte critica habebam, quum ad eum locum pervenissem qui de inscimpirinibus in monumentis est, vellemque quid in eo ge nere observandum esset exemplo aliquo Ostendere, senem. in mentem nurabiles illi ταχειριοι, quos in censura Syllogae epigrammatum Graecorum a Minero taliae attigeram istam igitur inscriptionem, est aulam

numero centesima quam tum obiter nec de industria consideraverain, ad eum usum adhibere constitui, nihil referre ratus, seu POSSet seu lo Posset explicari. Non

enim artis criticae est ex nihil aliquid roducere, sed videre possitne aliquid an non erui, et, si aliquid, quid illud esse sana et sobria ras probabili argumentatione evincat itaque quum librum, ex quo sumpta est illa inscriptio, ipsum inspicerem, quod quum censuram i

iam scribebium ui alienum a consilio meo non seceram: volebam enim illo tenipore dumtaxat de vocabulo quod Melcherus invenisset dicere statin animadverti aliquanto

Germanice scripta haec prodierunt in Iahnii Annalibus a. 1829. Vol. II. lasc. II p. 209. seqq. et 1830. Vol. II. fasc. I, . P. 455 3eqq.

312쪽

certiora quam lacium esse posse afferri. Ipsa per se inscriptio non magni pretii est, sed tamen non contemnenda, quia habet quaedam utilia Praeterea aptiS-sima est ad nionstrandum quid faciendum, quid non faciendum sit, si quis inseriptiones considerate velit et iusio cum successu tractare. Quare operae prelium

eiurus mihi videor, si de inscriptione illa, perpensas quae hactenus allata sunt, explicatius exponam Simulque hoc me effecturum spero, ut eleverus ipse intelligat, me de libro eius in censura illa nequeo que nec cupide

iudicasse, libruntque illum si quis totum sic, ut nunc una in inscriptione faciam, percensere Voluerit, non de- suturam esse materiam confirmandae quam Pronu rivi

sententiae.

Aperium est in explicandis inscriptioni '' ante omnia de iis quae externa dicimus quaerendum esse qua in terra invenia sit inscriptis quo lae poclis quid O ea eam uerti quid Haeter ipsam monumeni contineatur, num sinina, an imago, et ea cuius res desiide ini

grumne sit an mutilatum, et quo modo laesum; ostremo ipsa scriptura et quidquid ad ani Pertinet quomodo sit comparatum. Hinc merit aegre erimus, si horum aliquid, quo forte uti possemus, non est indicatum, maximeque quod ad scripturae et litterarum sormam attinet. Nam si litterarum aliae figurae, versuum

aliae divisiones, vocabulorum alia scribendi ratio exhibetur, vacilla firmo fundameni destituta opera critici. Cui quum rarissime contingat ut ipsa ante oculosis bea monumenta, plerumque autem exemplis iniciando captis vel narratiotubus fidem habere debeat religiosi

sim curare oportet, qui recte disserere de inscripti nibus vidi, ut ad primum et certissimum et maxime integrum fontem redeat. Quod si circumspecte atque ut

Persuadeat aliis procedere volet, ipse primo sic exhibebit inscriptionem, ut omnia, quae ad iudicium facie dum aliquid momenti habeant, quam lenisiam atque evidentissime ante oculas ponantur. Id viro . Nevem innivere neglectum si, ut forma, qua hoc de

313쪽

M INSCRIPTIONIBUS QUIBUSDAM GRAECIS. quo dicimus epigranima illilli, Deiorem non possit noli plane in exorem abducere. inbuit ille eis uelia elegiam, Morin seruum et quarium lacunis hiant, ut,

qui intueatur epigramma, non possit dubitare quin in lapide versuum sex et septimi nihil nisi initia, octavi paucae e medio Pyllabae supersint, quae autem partes horum versuum unctis notatae sunt, earum vacua d

tritis luteris spatia conspiciantur. At librum, ex quo epigramma petiit ele rus, si quis inspiciat, lacu minivinum vestigium, disticha autem non octo, sed sepsemiiuvenisti Quare qui elesco vel sideres, va fidere,

quod Gudii lituo careret, coactus esset, non Peniametrum corruptum corrigere, sed tres numquam scriptos versus resarcire allaboraret quod ei si successisset, Potitum Gucta libro poeniteret perditae operae. His praemissis, omnia quae Melcherus de epigrana mala isto scripsit, ipsis verbis asseram, addamque, quae nutu monenda videntur. Sic igitur ille Fr Hesset.

s Iorin aemgmina timeris interesiit ----eris eiusque emodaridae periculum ipse fecerit. Num p rae pretium facturus sit, nolo equidem quaerere. Lapice m Hessetius his verbis describit ,, In medio stat imago muliebri mida, a tergo partem vestis fluxo ad iste feniam innumhente rem manu, --

quidem illae ne χρ quidem , utrimquesecus hexa τὸ Et 'ἐκ 1erfilbus et pentametris Omigit et pentametris Melcherus ,,sculptis infabre, nec, ut videtur, una erademque amu litteris imaequalibus, parum inci---dam extritis, dubiis virgula sisnotatis. De diversa manu om mmo disito. Defuncti mugo

istac tioni intersita est et in n. 46 5I. et istiis, ut in cippo Gruteri an p. 6 s s.

314쪽

ο- DE INSCRIPTlONIBUS QUIBUSDAM GRAECH. Param accurate loquutus est II selliis, quum scripsit dubiis virgula a motum. Quae verba patet non ad lapidem, in quo uerae diubiae virgula nolaiae sint, sed ad exemplum Heriptionis, in quo ipse eas litteras virgula notaverii esse reserendαS larum aenigmata, quae . cervi in scrimininvenisse sibi ivis est, nulla in ea sunt, sed quae sic appellat stterae sunt binae, ternae, quatemae Communi

linea opulatae. Sic ΝΛ, ΝΕ, ΜΕ, - , ΜΕ, HNII, seu aliaeque litterae in unam coniunctae si ram sui, eo quod prioris cuius pie viuina iurea si ines prima sequentis es obscurum atque mitiguum plane nihil, sed omnia Hare distincteque peraeripia. - cherus trium venuum agmenta exH- hi ipsa inscriptione naui nisi unum comptinnimiame

trui esse, legentibus librum suum non indicavit. e selius non opus habebat de ea re dicere, ut qui pictam repraesentaret laPidis scripturam. WeIckerum vero, qui inscriptionem vulgaribus typis et pro metro in versus distinctam, atque ad hic illic ut tam extuberet, quam mamine oportebat accurata descriptione enicere, ut lectores quae ad rem lacerent e gnoscere possent atque perpendere. In quod o in nunc ego laesam. Ab utroque lasere Murae muliebris potata est inscriptio, et quidem hi iiivira parte disii

cha tria priora, in dextra quattuor reliqua. Hei selius non exhibuit imamnem mulieris, sed solam adumbrationem spatii quod illa implebat. Quae spatii delineatio tamquam in solo stat in linea transversa per totum Iapidem ducta. Sinistrum latus lapidis continet versus XIX. Moram XVI. super ea linea, reliqui ut iusta sunt. Dextrum latus, cuius paullo meso latitudo est, non visi

os versus habet; qui quod sere mori canerius

lateris versibus respondent, omnes mi supra uiam inneam unimi. Iam quum sinistri lateris posimias tribus versibus nihil in dextro latere oppositum sit eouiecisse videtur Melcherus, vacuum illud spatium litteris imple-- fuisse. At nihil omnino caussae erat eur sic I

315쪽

DE INSCRIPTIONIBUS QUIBUSDAM GRAE . clunaret, siquidem neque Hessellus quidquam de lacuna dixit, neque in pictura unum deletae scriptiuae est, . inum matur. Quin si quid illo in latere semiuinsitisset, plus spatii si, quani ui non inviis maior ei plures, quam visum est vicero, versus Onomara

cuna esset innenda. Ex quo consequitii lacunas i mere a Welcher esse confictas. Quae retulimus, etiam aliam ob caussam memor bilia sunt. Nam Hesselius quum inscriptiones non ab una eademque manu scriptas videri dixit, non opus habuit quidquam addere, quoniam picias eas, ut in lapide sunt, dabat. Ad quod si ela res respondet de i--- manu mimo ἀμιο, isno lecto nescit quid e sit, via neque quoni o eo araiae in serimur ne pie ubi prior manus desierit, aliis autem inceperii scribere, emit. Deinde vero etiam prorsus sine ea in

sic Pronunciavit Melcherus Patet enim scripturam apud Hessellum consideranti, nequaquam illum temere de duplici manu cogitasse. Nam sinistrum latus, in quo tria Flora disticha sunt ubique rotiandis ductibus praebet

E, Ο, Σ, nec nisi teris forma quadrata, semel versu tertio decimo, via II communi inea colla reni deinde in liueris quae pro dubiis habentur versu serio decimo et duodevicesimo O Hiera autem bis, versu septimo, et inter Mimas dubias versu septimo decimo quadrata est, Maiis in angulo; weata vero qua amformam nusquam habent. At in altero latere lapidis

igiae quattuor litterae omnes ubique habent for nan quadratam, nec nisi bis invenituri rotundum, semel Versu decimo et miniitum versu septimo. Porro in sinistro

latere bis tantum duae litterae communi linea iunctae, versu tertio decimo, Marii supra mentionem fecimus,

, et in primo versu A. In dextro autem latere septies ei vicies duae isto modo litterae eviilaiae sunt; sexies iernae semes adeo quaternae. Postremo in sinistro latere sne metrorum puncto notantur, praeterquam Versu septimo, in quo curvum comma est, quod nescio an errori tribuendiu sit, aeque ut accentus in O versu

316쪽

septimo decimo. In altero latere autem geme tantum in sine metri pinctum est, aliis in locis virgula, quam Heggelius unusculari significavat. Haec quidem satis idonea videntur indicia esse, quibus suspici mem --m manuum non in inanem repudienniis. Apparetniauiem aliquid in ea re momenti esse ad minandum deuiuversa inscriptione iudicium. Sed ui etiam sine Hesses pictura recies hiscari possit, sic scriptam dabimus inscriptionem, uti ab Hes- selio est exhibita, nisi quod sine perpendiculari locum

indicabimus eum, quo in lapide sculpta est 1igura inulieris: quae autem in si, cundo. i. e. eximi latere posita sunt, separatim Ponemus, utroque latere numeris notato. Ac ne novis typorrum Ormis opus esset, solum rota

dum ieri expressi, pro a littera autem inversum quae gura in ipso lapide apud Hesi elium est, i sui tum auium quas litteras Hesselius vi dubias luteola notarii, minore corpore ut distinguerentur curavi

317쪽

DE INSCRIPTIONIBUS QUIBUSDAM GRAEOS.

Consideranti iniuini inscriptionis in priore latere,

-- ωροθέας με ταχείριοι - πτον, ipsa illa mulier, in quam uim es epigra ita loqui videbitur. Quare non est veri dissimile, vim epigramma Pera , latera consinuari, quae Mineri opinis suis. Sed

tamet anconsideratius clarueret, qui id pro certo hab ret, neque, quum et litterarum formae nonnihil disserant, neque alterius lateris talium ad aliqiiii quod praegressum sit referatur, utaret euam in utrovis latere separatam ab altera Posse inscriptionem Perseripiam esse. Quocirca quum in arte critica semper ab eo Pr

sciscendum sit, quod certum est et in quo ut in firmo fundamenio licet consistere, initium ea unus ab altera pari inscriptionis, quae satis incompta est. Ponam autem verba Melcheri, ad numeros, quos ille versuum metricorum adscripsit, adiectis numeris quos unes separavi versuum, qui in ipso lapide conspiciuntur. V. s. l. 2. Νακμης, at, Eclo. Steph. . . ποι Hesych. R IR IS 'Eπιχώριον, quum seri'

318쪽

M D INSCRIPTIONIBUS QUIBUSDAM GRAECH. pMssem ἐπιχείριον, mendabat Niebuhrius, et incleomine esse in inde mitiversum Pr a forma a Non potest dubiuii esse, quin recis legerit Ni buli ius, tum qiua plane non licet aliis luere, quilini invii Μ pro es non solum mna sit iniis imitata,

sed ea forma euam sola et constanter in hac inscriptione usurpetur tum ProPter sententiam. Ac non elucet, quomodo elcheriis id non primo statim adspectu intellexerit, multoque minus, quomodo in ἐπιχείριον tuerit incidere. Nam quid est νομα ἐπιχείριον Θν a. λς---troversia lagendum ΕΝΙ-KοΠPIAN, etsi syllaba A singulari littera rum nexu eonu endiari expressu est. EA TAI muto in TENETAL Seripserrem μηδὲ νικωτέρων,

anesuum coniiciens inne Macedonicum molatiae aut malas extra Nam terram signiscationis a buasse, quo peta ne quis malignius premere velit; neque enim domos ad verbum id cepisse via ἐνι--ποπρια ipsam appellasse. Praeterquam quod huiusmodi nomen non Ἐπικομ

tasseque, quod Graece dicendum erat μηδ μεμφθῆ, ουνεκα πικοστρίαν - -ομωαν γενέται, hac Pomoe strue ne gnificari: σύνορια μι--νεκα, μεμφθῆμηδέ, μικοπρίαν με ονομασαν γενεταε Quam ompositionem verborum num quisquam pro Graeca hin turus esset, merito quaesitum oportuerat.

Quibus nunc praefero, quo ebori debetur, memori praeconis Κοπρέος Aeque --- estomonymus. Fuit et pagus Atticus κοπρος ει eius. v. om miser T. I p. 216. Pro μηδέν -- verior rutiis postvιαι -- Sed intem n μῆ-- veniri, ubi melibrum serisorum usus o requirat, monet Hermamin ad Eurip. Suis L IID. Recte elesceres Niebularii monitu dedit, υνεκα

319쪽

sed non debebat dicere id nim praeferre illi quod Prius sine controversia legendum Pronunciaverat divinde Praeserendo non potest sermo 88e, ubi alterum evidenter verum, alterum non modo aperte salsum, sed ne

Hoc posterius exemplum assatum est ad comproba dam omissionein liuem' qumi in P in inscriptione nostra deest. Vereor tamen ne in eam non quadret Veri si naule est enim si rimum silas sed retro vemim hac serina', iunctuinque commum linea cum sequente E.

et παρθενον Ουσαν exhibuit.

ψιείλικτος. Veri sinisse est, ne hic indem litteras Hene aut distincte eviratas esse, sed erat, nisi fallor, memn paullo is glorea in unam figuram contractum E pro Vaulem' gentis videtur error esse. Non magis credibile est, scriptorem epigrammaus ἀμειλιχίης Pro iusta sorma ἀμειλι- νος scripsisse, sed qui desererit, opinor, O quadratum putarii II esse.

320쪽

tanta in corrigendo licentia utitur, ut saepe vel hanc ob caussam assensum impetrare nequeat. esckeriis vero, quum hunc versum fecit,

ἀλλἀ καὶ ως θεόν μ' ἀνετμον ἐνταφίοισιν, inplici scriptorem epigrammatis asserit iniuria: primo quod

Iacobsi ἀνετέφιεον suscepit, quod verbum quia non nisi de augendo pretio dicitur, hic Plane non aptum est; deinde, quod Poetam versu lumbi donavit, cuius laudum pedem in Praelationei. 25. iis rebus adnumerat, quas

sibi mali Poetae, ut quidem ipse putat, indulserint; Ρ siremo, quod sentensiam obmidit, quam ipse latetur a surdam esse. An duobus modis ea senientia absurda est, siquidem servam non modo ut deam honorari, verum etiam ut deam honorari sepultura a pimus. Pictera Ῥudem