Opuscula

321쪽

DE INscRIPTIONIBUS QUIBUSDAM GRAECIS. 11

forsitan, qui mythologicorum Nysteriorum thesauros recludat, exempla sepultorum deorum sed tamen neminem, qui sana mente sit, tale quid sibi persu urum, sed potius confessuriim speramus, Pessime abuti arte critica, si tamen haec est ars critica, summamque sinere iuriam, qui aperte absurda in scriptores inserati Atque hic mi eminiud verum esse tam staeile era inveniti, uimirandum sit quomodo latere potuerit, si vel leviter attendiqsent Lapis habet, 'ΟNMEANET E .

Litterae inversae ME: et quod sequitur Ater communes lineas in unam mitiguram coactae. Atqui N inversum etiam in quam versu huius lateris invenitur, nusquam vero ν pro M, sed re ubique pro a Postium. Ex quo sequitur, idem hic quoque factum esse, quodque cum o ista figura scripto cohaeret , male lectum, non messe, sed Σ. Sic habemus EONNI AN, quod quis non videat TEONM N esse, quae communis forma est Pro illa, quam Atticitiae ut probatam continendant, τεθνεω- σανξ meris P. 44s. τεθνεως καὶ τεθνεῶσα διηρομνως. Sed non possum a Melesceri adnotatione discedere prius

wnu Paucis de illa apud Gruierum inscriptione dixem,

qua usus es ad demon irandum illud sicut cum colere. Ab ipso iam excogitatum est hoc testimonium, quum

et INATAE in τιμων , quod satis dissiIIule St, IIIutavit, et non accuratius considerata inscriptione illa tum hoc, tum ἄνδο et συνανεἱλατο una cum articulo qui iam in Gisteri opere cum duplici soloecismo ante τρατο-

-ος Positus est, recei Inscriptio ista apud Grise

terum se habet:

322쪽

Videtur ille, in quem est epigramma, simit cum qu dam propinquo suo infelici casu periisse, amboque uno conditi esse sepulcro, quod vidua Demetria exornavit, exstruxit autem ex cremitis mortui Stratonicus uni fratre suo Bairisque filio. Revertor ad nostram inscriptionem. Habemus iam in altero latere haecce distincte et non ambire seminquauiis disticha: μνομα μὲν ἄκμαις ἐπιχώριον, ουνεκα μέμφθηὶ ιινὶδ ἔνι κοπρίαν ά ωνομασαν γενέται.

ovori ἀτιμος - παρα δεσποταις, αλλα μ' ἔθρεψαναυτοι, καὶ κοιτο χερσὶν ἐμα κομιεῖν δωκαν τιμηεντα τατυς ει in παμένον ουσαν μέμιων εἰς Αἴδην πω φεν ἀφιειλίχιος αλ ω και ἔς τε μα--μεον ἐνταφίοισιν, και τιμβο γράφαν μνημοσυνης ἔνεπεν. Melligimus ex his, mulierem nomini edonicvin C priae habuisse, ex quo eam Medonem me creditate est desiide apud heros curando toro iugali fuisse Prae

fectam.

323쪽

DE INScRIPTIONIBUS QUIBUSDAM GRAECIS 5 Transeo iam ad alterum latus inscripsimis, lim apud

Melcherum prior Pars epigrammatis est.

ταπειρμος, sed a mortuo πο-- eundemque conservum trahendurn detur, qua dum imus exequiue e rentur et hi serius dantur, uno itinere maritim rem Quare non plene post primum, Michori distinxi. Suspicari vis possit, TAXE

PIOL, praesertim quum ultima littera ris sisersus sit, esse αχείριον, nomen efunctae, contractum ex αχυχειριον, ut nomen proprium est minoδια,

π ut 608, T. Sed χώουσα non terat ne su6Muntiis poni voce a Melcher inventa ταχείριοι non opus est quid*iam dies, quando etiani taceniunt nobis nem a Leeis ut vocabulum probet phili contra linguae rati nem Ormarum. Quod autem ad significationem aula

iam in censura dictum est, si sepulturam curantes intellugendi essent, statuendum esse, Dorotheam in familia sua Peculiare genus semorum, cui a Binerum curatione nomen esset, habuisse. At ut fortasse in regas alicuius mi- iusteriis finieram regii reperiantur, privatam tamen fe-nam sibi si que peculiares su murios ves funerarias aluissentinis a veri similitudine Misisse Placet quidem aero, Ἀμομολον non ad uias sinerarias, sed ad ρο sum reseriar a videat aliquis, num id i hac in doli casione verboriunt di:

324쪽

Non probabilior es aues e lacinia, αχώριον nomen fiasse des etae. mam ut concederetur αχώριον contractum esse X αχυχειριον, tamen Primo metrum repugnaret correptio enim o syllabae ante On- sonantem non magis cum correptione in δεσποται quam

cum illa, quae etsi in ταχείριοι τὴν Potmst comparari. Deinde autem Pugnare secum epigramina, si desuncta hiis Ibχείριον, mox autem 2 πρια Vocaretur. Pin batur ortasse Melcheriis, in domo Domiheae eam non

suo nomine comam, propter . Ancatum eius nominis, sed T εἰριον esse vocitatam At id scriptor epigrammatis hand dubie paullo clarius indicasset, quam his verbis fecit, υνομα Κοπρίαν δ' ωνοφιασαν γενεται, quae communi loquendi consuetudine nihil significant nisi sin minabar Copria. Sed ipse sentiebat e cherus hac

ia nihil profici verum in ratiori reddenda lapsus est, quum scripsit sed χώουσαι non Mercit sine substam ιιιο diei. Nam sic Duus dicenduin erat: θάπτον indi gere subsianum: χει-σαι autem, quod quo loco posse tum est plane non pus habes substantivo, postulare ut, quod praegressuiu, substantivum, generis sit seminini. Semper igitur reiicimur ad istos ταχειρι ove. Quod si eomamus, tria prima disticha totius inscriptionis in uno latere scripta esse, quod latus si deesset, quae in Hiero latere leguimur quemvis pro integro pigrammate habi-iumn ipsa autem latera formis litterarum nonnihil inierse iusserae non solum voluisse fieri, sed etiam, imis esse fatebiman , Maesa inscriptio non ex uno epigrammate, sed ex duobus, altero in sinistro, alter in dextro latere

325쪽

DEINSCRIPTIONIBUS QUIBUSDAM GRAECIS. scripus constet ΝΟ ergo eo, quod in dextro Iatere ipsa mulier loquitur, et quod in initio alterius lateris με scripturi videntus, Iudicium nostrum impediri pati - , sed emitabimus fieri posse ut in sinistro latere, ideoque in alio Fgrammate, etiam Persona loquatur alia. Iam vero quid Planitis est, quam ut verba unius litterae spatio separata, quae servitas ne inniqvidem in lapide separata, m TAXMPUI, in

unum coniungamus, μεταχείριοι 'mam scripturam, sicuti essessus eam exhibet, consideranti vix dubium esse potest, quin ipse vocabula intervalIis quibusdam distinxerit: quippe non distinxit, ubi non intellerisse videtur. Sic igitur et Graecum habemus et ei non male accommodatum vocabulum. Onnus usurpavit de eo quod quis

in manibus habet, in Paraphrasi Dannis cap. XIlI. P In 25.

Sermo est de lavandis pedibus, ne quis usitatum illud κατὰ χειρος δωρ dici putet. Tum quod quila in potestate sua habet, cap. XVIII P. III; I8. Quo loco edis Lipiae is a UIR qua in citandis his exemplis usus sum, inestistae errore καταχείριος habes. Et hic quidem lacus metasse indicare videatur, χώριος onuvno de eo, qui in aliena potestate est, de subiecto, de subdito dici sed tamen veri milius est,

μεταχειρέους amanuenses esse, eamque Propriam esse earum appellationem amularum, quae se e circa heram Versantur eique a manu sunt.

Quum Melchinis hic ipse iusium de emendatione sua iudiesum dicat, mirari licet, cur eam secerit, Prae-

326쪽

ai INSCfurit AEVS QVIBUSDAM RUSCIS. serii, quin ανα- non magis α- significare Possit, quam εο ν huen stis idem esse quod anten pes . Qui accuratius qui in an lapide crimini est contemplai mrii, seriis antimadvertet aliquem hic vocasHunis iurum me. in is fuerit, res ipsa indicat. Non ANAI PE scriptum fuerat, sed TO IM MPE

μεταχώριοι ePonitur, non ipsam loqui defunctam vi deamus, iam non erit mirandum, si ipsai alloquitiuas . Significa autem παν-ρος Praemature mortuam,

pessimnque vocabulum ex Homero Iliad. XXIV. ubi Aestilles suam ipsius moriem in mente habens, hic de Patre Peleo est: ἀλοῶν παῖδα τέκεν παναώριον ουδέ - τοκρογηρωκοντα κομίζω. Eodem fonte Paullus Silentiarius in Anii l. Pal. T. Lma G. n. 2M. καλλαγαρον δειρῆ εροι περικρίμαται. ii in exemplo Suidas vocem illam per ρ ἄρας--plicati clam ergo optimam habet nil sententiam; , modo

videbant. Ῥraemature mortua, abSeniem Ῥοnsum e mari

tia88 Romanus fuit de innnis generis soloecismis reum facere, inclice lapide, liceat. Quae comectura Laeobalium quaι- η quoque κλισιν μεινα coniecis set, sed O metrum reiecisset, inclumi, ut nunc λ

327쪽

Graecus. Talia quidem se ipsa renitani, miramque est, adduci quemquam Posse, ut, quo harbarismos maxime inauditos tueatur, scriptorern conterida fuisse barbarum, idque in loco, in quem satis erat oculo coniicere, ut quis in una male scripta liuem T agnosceret Vermis hoc sonabat:

Hoc nec qindquam amplius, Maeriis de trilnis postremis huius lateris vergitius. At quid prodest hoc δακρυα, quod ex litteris quae ultimae sunt TAX Hiῶς nisi ostenditur, quomodo hoc vocabulum huic Ioeo conveniat Μulta sunt vocabula, quorum vestigia Pari iure in his litteris inveniri possent sed quidquid sic temere et sine id mea caussa coniicitur, inanis i iis est, nullamque uinitissem assere Mela cerus, lacunas esse Patini' quam istum opinionem esse MFra ostenilimia, stagnienis posivi vivi, eremini' τοιδ' εἰ- . .

nia. In Miusmodi obscuris et divinatione indigentibus Dei an onmis quaerendum, si iam sententiam in Messisiere vomati Id ibi dimouimini est, vin nulla appa re necessitas, quae hoc potius quam aliud quid dies postulet. Quam ob rem in tali caussa videnduin, quae

potuerint dies, ex iisque eligendum illud, quod Verum,

328쪽

am INSCRIPTIONIBUS QUIBUSDAM RAMIS. vel saltem veri simillimum sit. Hanc regulam si ad hocce epigramma appliearniis, Primo animadvertimus, ἀλλ' om ad aliquid oppositum referri, atque idcirco in verbis quae corrupta sunt de aliquo sermonem esse, qui ore natur sponso. Iam nil ut iam consentaneum est, quam sponso rem sponsam. Idque e si probabilius, quod quae primae in lapide sequuntur syllabae TDOLIT,

vix ad aliam ducunt coniecturam, ita in adiso M v. Idque apiissin e cum prael essis Versibus concinit, in quibus desunctam per τοὶ et πανάωρ compellari vidimus. Atque apertum est, in opponendo non necessari si tarminri, sed pro conditione notionum quae adiunctae

sunt, Misi potest et aliquando debet post aliam vocem poni, quam mi eam quam oppositum iri ex speciam .

Atqui praeter illud του δὲ σι nihil nisi AENAM M

AMA non ambiguum in lapide cemitius quae visa de summa rei nihil certi produnt. Caeterae litterae tantum abest ut indicium faciant sententiae, ut eam aliunde sumere oporteat, quo invenire quibus Verbi expressa sit possimus. Nunc usitatissimum Veteribus est, si quis ali quid amisit, quemadmodum hic ποnsus sponsam, rem

tua autem quod sperabat connubium, id diserteria mirim miseratione dignum commemorari. Sic Homerus in loco persimili Odyss. XI. 21. de Ariadna:

ην ποτε Θησεις

ἔσχεν - ἐν ἀμφιρορ διονυσο μαρτυρίησιν. Eadem sormula, ουδ' ἀπονητο, invenitur Odyss. XVI I20. XVII. 293. Apollan L M. Iam in epigrammatem 'el de sponso vel de sponsa vel de ambobus dici potuit, ereptam esse, in sponsae speratam Rhesialem. Quod si quis, quoniam eam quae legi possunt liuerae se commodas praebeant, quodque in fine est X Iacunae signum esse videatur, sinum coniiciat scriptum fuisse,

329쪽

eunt non dixerit quidem aliquis absurdum quid aut stultum aut ineptum aut prorsus a veri similitudine alienum Posuisse, sed tamen circumspecti iudicis assensionem non

impetret, quia tota illa emendatio e nititur, quod sinis epigrammatis, et quidem propter unam illam litteram visus sit iniercidisse. At vix dubitari Dissi, qui quum postremae litterae sint ETCAT AX A illud nillil nisi male lectum v sit, exieritque epigramma in haec verba, se

'Aιθαν. Ex hac autem observatione elucescit, in EON Clatere ἐφης. Itaque reliqua sunt ETA ME . quae litterae non minus quam sermonis ratio ad participium aliquod redire iubent. Hic quoque omerus, ut supra in

liastae. Eiusmodi rariora Verba recentius ae ui li-dustria consectabatur. In elisione sive syniges nulla olfensio. Indulsit earn Sihi scriptor eoden modo, quo supra χείουσαι ποδημον seripsit. Sic igitur etiam in primo latere lapidis epigramma habemus integrum, recisse imum, atque a barbarismis liberum:

330쪽

deprompis libris tractavii Singulari Modam aio Ius quoque flages additamentis sententiam, quam de illo

libro invi constrinari, non potest lasere lectorem cupiditate liberem. Id ego quidem silentio praeterirem, nisi me putarem apud eos, qui hoc genere litterarum delectantur, aliquid gratiae initurum esse si coniectu ras paullo, ut mihi videtur, proruibiliores in medium attulerim. Prima illarum inscripssonum, quae summa est ex Lealdi tineraris Pela missiaco M. I. V. 293. haec est: EAE NOCON . . I CTELIM O NOCATTOmm .... ---Sequuntur deleti versus duodecim vel quattuordecim.