Opuscula

41쪽

LIB. . CAP. S. fortuito factae non solius praeseris temporis propria, sed inmittimis temporiini omnium esse existimetiri, supra oclei dimus. Quod si is usus in praesente ei suium iam nurus, quam requens in praeseritis est, non est id mirum nam. rationes enim sere in praeteris. antur. Sed quum etiam Praesentia futuraque narrari Possint non temere damnem, sicuti etiam cum his temporibus . ea quidem lege qua in praeteritis, si eoIiiunctum T eriatur. Nunc quidem non nisi unum in promptu habeo exemplum, idque valde dubium, apud Isocratenti Sublatum est enim in cod. Vrbin sive libro rum fide, sive quod FI Ecomus eiusque socii illam commictionem non putabant serendam esse. In Pinerarim in c. 48 g 214. p. a M. p. III. Lang. ad bellum Persis inserendum adhortans,

his verbis utitur: μονος γαρ υτος ἡ πολεμος κρειττα νειρήνης ἐστι θεωρια sui μαλλον ῆ στρατεία προςεοικώς, ἀμφοτεροις δε υμφέρων, καὶ τοις ησυχιαν γειν βου- λομενοι καὶ τοῖς πολεμειν ἐπιθυμιουσιν. ξεσται,

ἄν τοις μἐν δε--ἀ-φμερ αυτων καρπουσθαι, τοὰ δ'-των ἀλλοτρίων ιιπάλους πλοττους κατακτήσασθαι. dex Vrinnas ει ,ἀρών. Ac sane ἔζεσται rideri potest ex interpretatione in iacium venisse, Praesertim quum saepius vulgata lectis, si ad libri Vrbinas scripturam e-- paretur, interpretationis speclem prae se erat Palatvero, si recte se habet ξεσται ἄν, prorsus eodem modo dictum esse, ut uni diceretur, si res ista esset temporis Praeteriti. ac sola ratione, si scriptura recte se Ii

bet, defendi possit Iocus Herodoti UI 104 oi δἐ δη δεδοιτροπω τοιουτρο και ζευξει χρεωμενοι ἐλαυνουσι ἐπὶ τον ποσον λελογισμένως, ως ἄν καυμι -- τῶν θερμοτα - των ἐοντων ἔσονται ἐν τῆ αρπαγη Quasi dicas, ut, quotis i uenint, faciant mmmma caioris tenum e. Alierius generis, in quo, iunctum quidem Muro, sed constructum cum aliis verbis est, multo plura exempla

inveniuntur quoruin etsi nonnulla suspecta sunt, tamen res ipsa maxime videtur dubia esse Apud Pindarum Nem. α

42쪽

ean usum PindaI ερεε requirere, a di temtum Putat.

At hoc vix addiderint librarii, quos credibilius est τι ii seruisse. Past Vero, ci non ad verbum, sed ad parsici pium reserendum esse. Sed quod apud eumdem poeiam

nilim. V. M. Oecinius scribi vult, ψ 6ιται, ἐν βραχίστοις, ut, ἐν summo ἐν id vel propter colloc

iisnem istarum particularum Graeci sermonis raso repodiati Miucydides ii M. του et του θερους, υ πολ

λίους πέμψαι ἐς Ἀκαρνανίαν, λέγοντες τι ἐν νατοὶ καὶ ἄμα μετὰ σφῶν ἔλθωσι, ἀδυνατω οντων tu u- βοηθειν των πο αλάσσης , αρνάνων ραδέως ἄν ' καρνανίαν σχοντες καὶ τῆς Ζακυνθου καὶ Κεφαλὶ νίας κρατήσουσι, καὶ ὀ πιμπλοος- έτι ἔσοιτο - ναίοις μοῖος περὶ Πελοποννησον Mnnulli codd. αν omittunt alii habent κροτή6ωοι. Nihil vero iiii in vulgata. empe si separatim singula posuisset Thucydides,

g. 25. p. d. Lang. vulgo ουτω δ' ἄν ἄριστα χρ σε τοῖς φίλοις, ἀν μὴ περιριενης τὰς παρ' ἐκείνων δεήσεις, ἀλλ' αὐαγγελος αυτοις ἐν τοις καιροι βοηθῆς. Iure, ut mihi videtur, hanc scripturam probat Werserus Codd. quidam mutuni αν alii, in iisque Urbinas, etiam ere lam, -τως ἄριστα exhibentes. Quid sit illud osio, δ' ἄν, intelligas, ubi plene dixeris, ibτω δ' ἄν χρώμενος,

ἄριστα χρηUει. Aeschines de lalsa leg. g. II. . I96. Reisk. υτα γάρ ἄν /άλιστα μεμνησομαι καὶ δυνησομαιειπειν, καὶ 3μεiς ιαθήσεσiλε. Quod quid aliud est quam ουτω γαρ ἄν ποιων ' Sed hic quoque codd. nonnulli Omittunt ἄν Contra apud Melan Dial mori. XIII. 6. T. I. p. 39 et de calumn non temere eod. 6. T. Ill P. 33.

in hac locutione pro uium viativum Praebuerunt codices.

43쪽

LIB. I. CAP. S.

Sic apud huc dii lem I. 33. eLkerus edidit: γενησεται ει μιν πειθοειένοις Mihi ξυντυχία κατα πολλοὶ τῆς ῆμετέρας χρε- πρῶτον sis τι υ ἀδικον ιένοις καὶ μέρους βλάπτοισι τὴν ἐπικουρίαν ποιήσεσθε, πειτα, περι των μεγίστων κινδυνευοντας δεξάμιενοι, ως α μα- λιστα μετ' ἀειμνήοτο μαρτυριου τὴν χαριν καταθει u . Libri κατάθησθε vel καταθῆσθε in uno eod. v

a coneciore in spatio duamini literarunt capace exaratum. Ac recte quidem Bekherus sed IIOII taIIIen absurdum est, quod Fr Volcana FritEschius, iuvenis bene in his litteris versatus coniiciet at καταθήσεσθε. liminis autem, nisi fallor, in qualibet accessoria parte sententiae αν locum

habet, si illi ipsi parsi aliquid fortuiti adscribendum est. Quare non soloecum esse puto, quod unus aliove index in Aristoph. Nub. 465. praebes, Jo γε τουτ αν ἐγώ ποτ'

Quod explicatius ita dicas: αρα γε τουτ' ἄν ει', ὁ ἐγώ ποτ' ὀψοφιαι Caeteri libri et Suidas ἄρά γε τουτ' ἄρ '; VenetuS, αρα γε τουτ' ἀρ', ut Reifigius edidit. Sed ut αρα P0s αρα defend possit, ἄρα non potest. Similiter in Platonis Phaedone P. 1. C. χεδον ουν, ἐξ ων ἐγώησθημαι, ovo' - ουν ἄν σοι - εινα πείσεται. Hic quoque nescio an a grammaticis expulsum rit ἄν quod abest in membranis Bodlesanis et aliis quAusdam codd. - - Cvrop. Vii. 5, 21. νυν sis αυτους tu ιεν

limus est hic Dinarchi in Demost h. g. III p. 73. Reisli. si ουν ἄχθεσθε αυτου κλαίοντος και οδυρομένου ' πολυγα ἄν δικαιοτερον ἐλεήσετε τῆν χώραν ουτος κατεστησεν εἰς κινδυνοις, τοι-τα πρά-ον. Be exus ibi ἐλεήσαιτε ex coniectura edidit, valde illa quidem probabili, sed tamen non e Menio necessaria. Non potes repre-Η-Μ. OP. IV. C

44쪽

M DE PARTICU L . 9hendi, quod legitur apud Lucianum Flio iiiv. 24. T. III. P. 3IT. κατίω/ιεν ως κἀν λιγους αυτων ἐπιτρίψωυενήμερον. Sed alia ibi exstat scriptura, o ον ἄν , quam aperium est aut optativum aut futurum requirere, tός nam sigiuncanis. Eadem ratione τάχ' ἄν suturo iunxit Ani

ν αγριος οργῆ φερομενος, τα αν ποτε αποκτενεῖς ΠEIυτον κακ μ περιπεσων' o. De quo non magis dubitan tum quin recte dictum sit quain de καν Euripides

ubi euigius p. 101. καλεῖ tuetur, quia HV probabilitarem rei augere potius quam nunuere visum est, nihil sus ego vivenire queo quo suturum defendam, Pra seramque quamvis Paucorum librorum scripturae καλοι, plerisque ociorum probatae cisterum recte in hoc Versu nuper G. Dindorsium τἀν πολιν dedisse puto, velimque etiam ταχυ et ἄν scribi. Adiungit mistius Euripidis locum Heracl. z69. quem ita scribit: υποτε θνατῶν riσσονες ποτ' ἄν ἐκ ἐφιου φανουνται. Libri ειτ' ἐμου vel

οοτ' ἐμοι. Quae hic Elmsteius duo foedissima latere menda putat, repetitum ποτι et ἄν iunctum futuro, non menda sunt, sed recte com sua oratio. Illa potius duovis a sunt, in ἐμοὐ, ei quod nomen substansivum deesti Virmnque noveris, si scripseris: πιυς μοι συμμαχος, οὐ poβ--μαι ' πιυς μοι χαριν ---ἔχει ουποτε θνατῶν

45쪽

sculam.

Sed dicendum de τις αν cum furum. In Eurip Uli. T. 894 haec leguntur:

δvοι Tot ιιονοιν στρείδαιν φανει κακιον ἔκλυσιν Reifigius pro ea, quam sibi sint notione parsiculae, p. 100. τις ἄν φανει absurdam interrogationem esse dicit, ei steroque accedit ἄν ad participium ἐξανυσας reserenti. Nimirum factum est id eodem modo, quo supra vidimus usum Thucydidem, quia in mente habebat Ρoeta. se ἀνουν τάδ' ἄν ἐξανοσειεν Illa in opinione defixus Reis ius apud Theocritum XXVILIS. μο, τίνα κεν τινα μυθον ἐνίφω, Scribi iubes τίνα καί Ai non magis absurda est talis i terrogatio, quam quum n -- - vel auer e twa diciamus. In Eurip. merii. 639. messius e cod. E.

H ποτ' αν - τουτων Quem non dixerim, ut Elmsteius, non magis potuisse in tantula re errare. Nam potest id sic explicari, τί ποτ' ἄν ει η, o ἐκ τουτων ἐρει Alii libri αρ' habent Aeschines in Ctesiph. g. 155. p. 5 I. Reia τοτ μἐν ταυτ ἐκ ρ-- α - νυν, αλλὰ παραστησάμενος του τῆς

46쪽

m D PARTICULA ἀνορφανίας τοι παισιν αιτιον τι ποτ' αν ἐρεῖ - φθε - - Ex undecim Bekkeri codii uiuis tantum, isque e correctione, ἀνερεῖ, quod non recepium velini Dina

τουτων ξιο πυνθάνεσθαι τὴν λήδειαν μῶς, προς λεων, io ἄνδρες, τί ἐρουμεν Isocrates Euag. c. 25.

g. 80 P. IS. Lang. τίνα γαρ ἄν ευρήσομεν τῶν τοτε γενομένων, ia τοι μυθους ἀνέντες τῆν λ θειαν

ποιμεν, τοιαυτα διαπεπραγμένον , ii τίνα τοσουτων μεταβολῶν ἐν τοις πραγμασιν ιτιον γεγενημένον; codd. Vrb. et Vat. omiuun αν, ex sententia grammaticorum tam spero, nesei Sumnus, quod suaserat in pro-- grammate V. in Dagmentis Dionysii Halic ab Angelo' si editi lib. XIV. c. 15. τί γάρ ἄν δυνησονται δεινον εργάζεσθαι τους μοσε χωρουντας βαθεiαι κόμαι, ita mutari, ut aut deleatur ἄν , aut δυναιντο rePonatur.

Sophoclis vero locus in Philae I s. ubi urunckius ex uno codice dedit, et nox ' ἄν μοι το ατ μ ρῆσται; non est huc trahendus, quum ibi aptissime αυ in caelaris libris scriptum sit. Quod si τί ἄν licuit cum Dium coniungere, coniicias fortasse eamdem euam negationis rationem esse, ut quae per interrogationem in τί converiatur. Vereor tamen ut

id idoneis exemplis comprobari possiti am in Aristoph vesp. s a. ubi vulgo,o- αν - παπισε χαλεπὰς ων καὶ Minoaος, d. R. male istius autem p. Isi sine eo imvenia Minon m innendum censeti Qui si P. 102. de-

47쪽

LIB. I, CAP. Sarfendendum iudica ut, quod in Nub. 115 . libri quidam, in iisque Ravennas habent, ubi alii libri εργο οαH1θ' exhibeni non erat cur in pari caussa eamdem iniistraretionem damnaret. Sed neque iis, quidquam tribuendum, neque Eurip. Androm. 239.

ubi pariter codd. ii villain οὐκ ast viri docti autem ουκουν. In Hesmoph. 814. non recte legitur, ἀλλ' ημεις ἄν πολλους τουτων

Vbi quum alii ποδειρωμεν corrigant, mihi Posus servato ἀποδείξομεν videtur αι pro αν ei αιτἀ Pro ταυτα--bendum esse, vi hi duo versus in unum leuametrum coniungantui. Quod scriptum est apud Xenoph. Ephes Ili. S. P. 66, 9. v γαρ ἐντευθεν μέ τις ἐξελοιτο, v δ' ἄν tu Myo μι τον imo , υδ' ἄν si φως ἐλευσομαι, in eo

facilius seras ἀν futuro altilitum, quam non additum DPiativo. Sed hoc genus scriptorum non es in exempli Puraedictionis habendum. Vt etiam δε ἄν cum suturo commemoremus, inon

tur id apud Poloium XXXVul. 5, T. καὶ προ μέτρησενετερον ψήφισμα παράνομον, σε κυρίους εἷναι τους ἀνθρώπους, ους ἄν ἐπὶ στρατηγία αἱρήσονται. Vbi Ndendum, utrum ἄν deleri, an, quod Schweighamserus

fecit. aio 3jσωνται scribi debeat, de qua a si forma disputavit L , tu chius ad Phryn. . II 6 seqq. Apud Pi lonem de Leg g. XII. p. I. . recte Astius ex Stephanieniendatione, ους ἄν οἱ πέ Oc κοντες του τελευτησαν Τυς ἐποφωνται, confirmata ab uno duobusve codd. ideLobeckium ad Phryn. p. 34. In Euthydem P 290 l .

48쪽

M DE PARTICULA δωνικῆς. miliunt prius αν itumhr. Bodi et ire e tredecini codd. Bekkeri. Apud Herodotum I. 3. vulgo ἐρα αν συνοικήσουσι. Sed quidam codd. ut W ferus scribe

dum monuit, συνοικVGωσι.

Quod si sintimam horum, quae disputavimus,4 eis volumus comprehendere, sic erit statuendum primo videri, consimi posse cum Muro in narratione rei se iuuae deinde coniungi cum eo, sed non ut ut constructum, posse, ubi Perilaea ad aliam notionem, quam quae in verbi sui uis inest, u nodo ea talis sit, ut ipsa Per se rei fortuitae ac dubiae notationem apte recipiat IxDe ἄν eum indicativo praesentis. Μagis quam futuri, praesensis indicativi ore structio

cum Particula αν controversa est. Eam tuebatur Brun-chius, quem vide ad Aristoph. Plut 885. m. II 31. Ain. 873 Mon grammatici de quibus supra dicium. Si qua est ratio, qua, cum praesentis indicativo coniungi Possit, non inest alia esse, quam duplex illa, de qua modo in futuri explicatione dicium est. Sed in hoc quoque genere magna Pars exemplorum Oriupta est, et saepe lesulem metricorum industria, aliquiitulo etiam criticorun ii aperitia grammaticae. Qui errores hodie Vel sublati s int, vel removeri a quovis possunt. Vide Aristoph.

Plui HS3. ub. 395. Ran. 142I. Ach. 15 . v. 1069. Vesp. 343 Thesm. 99. Stobae Serm. III. 5. p. 44, 14. V. 6z p 9 S. XCI. 24. p. 503, 20 VIlΙ. 59. p. 571, 30. XX. 30. Eclog L . p. 126. Euripidis versum in El. Ilai egregia emendatione sanaricis Vis Faesi, T ricensis:

i. e. ἀνα onDρ M. Quae aithiae in M. Gr. g. 598. c. attulit, aliena sunt, praeter Platonis locum in Alcib. II. p. I 2. E. ubi nunc γουν Pr , αν regiiivium. Apud eum

dem de Lem. I. 1 . p. v 7, A. recte Assius, αρ' οὐ και

49쪽

LIB. L CAP. v. νομοθέτης Iii Craia Imp. 39I. B. Optvni libri αυ pro ἄν Praebueriint, qua mutatione etiam Andocides de pace cum

Lacedaem. 24. p. I65. I . Os indiget vides in Dem metu epist a. p. IM , s. odicis menda exem-- est iis Andocidi P. 126. s. s. p. 41. - . 1 etiam apud Homeriim nolinulla huiusmodi, maxime in Odysea ut 255. εὐγοντ' -ισθον ἐνὶ μεγαροισιν τετμεν Nam vis non creda τόδε, αὐτος a poeta prosectum esse Quamquam hoc quidem videri potest per auractionem quamdam vel mutatiotiem structurae dictum esse,qiuigi voluerit dicere, τοδε αυτος οδεαι κακον γενέσθαι

Cod. Hari. ἐθελοις δὲ καί. Unde minus in postrema ed. ἐθέλοις δέ κε, recte, si, um interrogandi apposuisset. a. UT.ῆδη μἐν πολειον ταφφ ἀνδρων αντεβολ σαήρώων, ου κέν ποτ άποφθυιενου βασιληος ς ώννυνται τι νέοι και ἐπεντινοντα αεδε ut monui in disg. I. de legibus quibusdam subtilioribus sermonis Homerici P. T. quemadmodum Latine dici non potest, mulio vidi, -- certamin histi erint inve nes, sed dicendum est quum aristituunt, ita etiam Grae cus sermo non adimisit coniunctivum in tali sententia. mod si hic non mendosa est panicula αν, suspicor ita esse eoniunctivos restituendos, ut simul et hic et od. a. 1δ αντιβολήσας Scribatur. Nam veteres quidam tua

50쪽

4 la PARTICULA O , ἀντεβυλλῖσαις, sed male in e Versu qin hos sequitur sic scribebant: αλλά κε κεινα μαλιστα - ἐτεθηπεα θυιμVtrumque in ostrema editione recepit Wolfius Vulgo ἐτεθήπεα, ex Od. Isis ut opinor. Alii ἐτεθηπεο, alii θη)ήσαο, quani veram scripturam esse vix sinit dubitare simillimus locus, Od. λ. 415 seqq. Aliud corrumum eris

emplum invenitur Od. e. 162. τού μιν φο -οντος μηνος, του δ' ἰσταμένοιο,οῖκαδε νο- σει καὶ τίσεται ος κεν ἐκείνου ἐν δ' ἀτιμάζει ἄλοχον καὶ φαίδι/ριον υἱον. Huraiiii ἀτιμάοῦ scribendina, aut semio indicativo, οπις, quod alii libri liabent. Sed satis de his, quae seni nequeunt Dicam nunc

de illis duobus modis, quos supra monui ratio ili Ion Te-Pugitare, si Possint exemplis confirmari. Eoium prior erat is, ut in narratione rei fortuitae quemadmodum in Praeteritis, sic etiam cum Praesentis indicativo coniungeretur ἄν. Fatem vero, nullum mihi exemplum occimisse, quod hunc usum ita firmet, ut non aut eorruptum, aut saltem suspectum videatur. Sed quemadmodum temer rius esses, qui dubiis exemplis confiderei, ita non minus inconsiderate ageret, qui quae non aut certis aut muliuexemplis comprobata videret ne posse quidem dici co tenderet Apud IIomer uin Iliad. a. 464. legitur:

γνωτον ἐν μεγάροισιν ρ'ς ἀλκτῆρα λιπεσθαι.

Non facile haec quisquam reprehenderet, si vertium esset temporis Praeteriti. Verum etsi liae est plerorumque I brorum scriptura, tamen nihil ei tribuendum est. Omissum est κε in codice apud Clarhium, omittitque in explicatione loci Eustathius p. 98, 41. 995, 15. Cod i. d. autem habet id, quod ut e consistitulini Poetae