장음표시 사용
221쪽
s dicam, me habere in eques, ibus locum. Maequum in theatrum veni, se plena sunt equesria, o iure babeo Deum iEie. quia sedere mihi licet: et non habeo, quia ab his, qui seum ius mihi loci commu-ue es, occupatus es.
Ex eo Quum ergo homines, coacti necessitate, tempore inuexerint rerum dominium: s CCXXXV. Iit h. b c Vero Vel in communione positiva, vel in eoimu proprietate consistat: I. CCXXXI. consequensnes, vel est, Ia) ut ex quo a communione negati propriae' discessiam, omnes res vel positive communes pluribus, vel singulis propriae esse coeperint, et I 3) communio. quidem nata sit inde, quod plures eamdem rem pro indiuiso possidere, mnesque alios eius usu excludere statuerunt: ' I proprietas vero vel initio statim ex rerum nullius adprehensione ac possessione, vel ex post facto ex diuisone vel cessione rerum positive communium traXerit originem. . Id proeul dubio initio statim factum, quum genistes et familiae in diuersas terrarum partes secedere coeperunt. Tunc enim alia familia aliam rogionem tibi communiter pro indiviso tantisper vindicauit, donec ingente necessitate res communes diuiderent, vel ex pacto singulis, quantum indigerent. occupandi facultatem darent. Plurium sano gentium, quae initio totas prouincias communiis ter pro indiuiso possederint, mentionem faciunt veteres,veluti Aboriginum Iustin. XXXXIII S tharum et Getarum , Horat. Carm. III. ay. Gemmanorum , Tacit. Germ. Cap. XXVI. incolarum insulae Liparae , Panchaeorum et Vaccaeorum
Diodot. Sic. Biblioth. V. o. et s.
222쪽
CAP. VIIII. DE OFFIcIIS ERGA ALIOS mp. I 89
Et quidem, si tanta esset generis humani se
licitas, ut omnes peraeque virtutiS amore flagrarent: sane neque dominio, neque pactis vllis, indigeremus, quia et nihil habentibus nihil tamen, quod ad conseruandam suauiterque transigendam vitam pertinet, esset nobis defuturum. Quum enim tunc homo hominem, tamquam seipsum, amaturus, eique Vltro facturus esset omnia, quae sibi ab altero fieri cupit: quid opus esset dominio inter ami-COS, quorum omnia communia sunt Enimuero, quum pro praesente rerum humanarum indole vix sperandum sit, aliquam multitudinem virtutis adeo studiosam esse futuram, Ut alterius utilitati non minus, quam suae, seruiat: facile patet, Is communionem positivam naturae hominum, qualis nunc est, non Congruere, adeoque eos, i 6 cur ab ea quoque discederent, caussas non poenitendas ha
uicumque sane communionem huiusmodi aliquando obseruatam memorant, ii simul homines illos fuisse eximia virtute praeditos, posuerunt. Id sane iure dixeris de ecclesia Hierosolymitana. Act. IIII, Nec eredibile fore suspicati sunt Poetae, quod de communione illa inter homines aurei saeculi retulerunt, nisi simul illos fingerent virtutis ac honestaris studiosissimos fuisse, qui, uti ait Ovid. Metamorpb. I. v. so. vindice nulla, Sponte sua, sine lege, sdem rectumque colebant. Porro Scymnus Chius communem huiusmodi re. tum omnium usum tribuit Scythis nomadibus vltra Μaeotin, sed eosdem simul vocat τους σφο- Cur a
223쪽
, ευσεζετατους, gentem Hismam. Sed et a Pythagora institutam rerum communionem ex iustiria, tamquam ex fonte, promanasse, tradit lamblich. vit. Othag. sem. CLXVII. Refrigescentctitaque virtute, pietate, iustitia, etiam communioni non esse locum , facile unusquisque intelligit.
q. CCXXXVi III. Ex quo simul patet, quomodo inuecta sit
rerum proprietas, et quot sint modi illam in Certa re adquirendi. Res enim vel adhuc extra dominum est, vel iam in alteritu dominio constituta. Si prius: tunc modos adquirendi cum Grotio vocamus ORIGiNARIOS, quibus quum vel substantiam, in nullius dominio constitutam, adquiramus, vel quae ei quacumque
Sin res iam in alterius dominio sunt: tunc vel in plurium communione sunt, vel in proinprietate singulorum. I. CCXXX l. Priore
casu res communes in proprietatem rediguntur per Di VISIONEM et CESsiONEM : posteriore per TRADITlONEM. Neque ullus est dominium a quirendi modus DERivATivus, quin ad hos Paucos quam commodissime referri possit.
occvPATIO est adprehensio possessionis rerum nullius. NuLLivs vero esse dicuntur res,
in quibus vel nemini umquam alios usu istarum excludendi iussuit, vel de quarum saltim domi-
224쪽
CAP. VIIII. DE OFFIcIIS ERGA ALIOS HYP. I9I
domino nihil certi constare potest, vel in quibus denique possessor sese ultro iure alios usu
earum excludendi abdicauit, quae PRO DERE-LiCTO HABITAE di Cuntur. Quum ergo in rebus nullius nulli sit ius alios earum usu exclu
quae nullius sunt, merito cedant occupantibus, nec tamen i 8) id intelligendum sit de re-hus amissis, furtim vel vi surreptis, imminente nauseagio iactis, per bruta ablatis, quae neutro sensu res nullius dici possimi, quum et habuerint antea dominos, et hi dominio suo sese ultro numquam abdicarim.
Hine recte de piscibus, a se in mari eaptis, philosophatur Gripus piscator apud Plautum Rud. IIII, 3. v. 32. dum suos illos sedios contendit, quod a nemine eorum usu iure excludi possit rEcquem esse dices misi piscem meum 'suos quum capio, siquidem cepi, mei sunt: habeo
pro meis Nec MANv ADIERvNOR, neque istic panem qui quam postulat.. In foro palam omnes vendo pro meis venalibως. At pessime ille sibi ex eadem ratione vindicat vidualum, naufragio amissum, et a se mari extractum, dum ait: In manu non es mea,
Vbi demisi rete atque hamum, quidquid haesit,
Meum, quod rete atque hami nacti sunt, meum potissimum es. Cui recte v. a. obvertit Trachalio poti id ais, impudens, Ausus etiam, comparare vidulum cum piscibus '' Eadem tandem res videtur '
225쪽
Quumque oceupatio sit adprehensio po
liba sessionis rerum nullius, g. CCXXXXI. pos-
nim, .e sessio Vero detentio rei, Cuius usu alios exclu- corpore dere statuimus: I CCXXXI. facile patet, simul. I9 ', occupationem animo et corpore simul fieri , et zo nec solum animum lassicere ad rem occupandam, si alius suo iure uti velit, neceto solam adprehensionem sine animo alios usu rei excludendi: saepe tamen 2I tacita hominum Conuentione pro adprehensione limberi declarationem animi sibi rem hahendi, cum di Mis quibusdam, in sensus incurrentibus, Con-
Iunctam. Sie adprehendisse videtur praedii possessionem , qui
vacua possessione, non quidem singulas glebas ci cum ambulauerit, L 3. δ. I. 8. D. et L a. C. de , a u. vel amitt. pus. sed titulum adfixerit festueame ianua, cael pitem ex agro ramusculum ex arbore
exciderit , simulque testatum praesentibus fecerit, se id animo praedium sibi tamquam suum habenis di facere. Quum vero ex conuentione tacita haec signa effectum habeant: ea sane non sunt arbitraria, adeoque is, qui iaculum immisit urbi a ciuibus desertae, non magis videtur occupasse urbem, quam venator feram, quam iaculo petitam, nec occidit. nec vulnerauit. Atque inde decidi poterit lis Andriorum et Chalcidensium, de Acantho occupata inter se decertantium, illis urgentibus legati sui sollertiam, qui quum se eursu a legato Chalcidentium superari animaduerteret, iaculum Porta ' prior infixerit: his contra nitentibus, urbesque i Culis occupari, negantibus, adeoque Acanthum sibi vel ideo vindicantibus, quod a Iegato suo prius esset introita. Historiam habes apud Plutarinctum Baesi Graec. XXX.
226쪽
CA . VIIII. DE OFFICIIS ERGA ALIOS HYP. I93
Quum porro omnia, quae nondum in vi- n quialius dominio sunt, postini occupari: 6 dζm vel CCXXXXI, 17. perinde profecto erit, siue
toti terrarum tractus, dominio vacui, a pluribus; tom .hi siue res singulares a singulis occupentur. Et per fucis priorem quidem occupationem ,hR vNivEst si- dos. TATEM; posteriorem FER FvNDo, fieri, ait Gro- . tius de iure helii et pac II, a, M. Quia vero, qui totum occupauit, singulaS quoque parteS OC- Cupalle Cenietur: consequens est , an ut intractu terrae, a pluribus, veluti populo, per uniuersitatem occupato, nihil omnino sit nul- Iius, sed omnia, quae illius ambitu continen tur, si a singulis occupata non sint, ad populum uniuersum, vel ad eius rectorem, pertin re merito dicantur. 'γη Ηine in aliquo terrae trama singuli possunt res sinis gulares tamquam sibi proprias possidere quum tamen totum territorium sit populi vel reipubliaeae. Dio Chrysost. in Rhodiaea XXXI. η χωροι της πολεως, ἀλλ'- prioν - κεκlηαειωνικα ς κυζι- ετι των ἐαυτὴ Territorium estauitatis: at nihilominus tamen possidentiam quisisque rerum suarum dominus es. Plura eam in rem veterum loca adcumulauit Grotius de iure besii et pac. II, 3.
Hinc nemo negauerit, 23) VENATIONEM Ans PISCATIONEM, AvCvPiUM esse species ΟCcupatio. me, se nis non modo in locis desertis et dominio v. 'ςF, V
cuis, verum etiam 24 In territoriis iam Occu sine res
227쪽
394 IVR. NAT. ET GENT. LIB. I.
volucrum multitudo, ut susscere omnibus videantur: I. CCXXXV, 9. at as non iniuria tamen populum, si qua iusta caulia id suadere videatur, ') haec animalia omnia, tamquam αμοτοι,sibi vindicare, I. CCXXXXIII. . 24. vel 26) eadem sumino imperanti, tamquam ἐθωντον τι, ad lignare : eoque facto,a7 illum aduersus amorem iustitiae agere, qui sibi ius venandi, iam ab alio adquisitum, temere adrogare non dubitet.') Phites huiusmodi caussas, quamuis parum idoneas, adcumulauit Pulandoct. de iure nat. et gent. IIII, O, C Maximi momenti est illa, quod ferae, pisces et volucres non tum inexhausti ubique usus sunt. ut non metuendus si tot specierum interitus, si venandi ius omnibus promiscue concederetur.
I. CCXXXV, 8. Ex quo simul intelligere licet,
cur nusquam terrarum laomines venari et occidere prohibeantur animalia rapacia. truculenta, et huis
mano generi noxia , quin alicubi praemia auferant, qui, oblatis eorum unguibus vel capiribus, fidem faciant magistratibus, se huiusmodi animalibus purgasse prouinciam.
In DI- Vbicumque vero cuiquam venandi ius est: bus ani- ipsa recta ratio satis unumquemque docebit,m-lxbm venationem non pertinere ad animalia man-rii si io sueta, quippe in dominio constituta, necas evit ad mansuefacta, quamdiu illa dominus possidet, vel animo recuperandi persequitur, vel, se ea derelinquere nolle, luculentis quibusdam signis ostendit. ') Immo 3o ne ad seras quidem bellias, vivariis, piscinis, alveariis, inClusas, sed si ad eas, quae, ut eleganter scribit Caius
228쪽
CAP. VIIII. DE OFFICIIS ERGA ALIOS HYP. Ipsius, terra , mari, coelo cupiuntur. L. I. I. I. D. de a u. rer. dom. νηὶ Sic vix venationis obtentu excusabitur, qui cerriuum. crepundiis ornatum, quantumuis fugitiuum, ceperit, ii de domino constet. Nec magis fere dum putem, qui dominum, persequentem examen, area sua excludit, ut illo ipse potiatur: lieet id iustum visum fuerit iureconsultis Romanorum./ . Inst. de rer. diuison. Quamuis enim domino sit facultas, alios usu rei suae excludendi: is tamen' qui sua repetiturus aedes nostras ingreditur, non re nostra utitur, sed suam repetit. Et qui magiς iustum
st, examen suum persequentem aedibus et area exiscludere, quam domo abigere vicinum, gallinas tutis . - ibatas, et in aream nostram auolantes, repetiturum'
Itaque aequissima lex Platonis Lib. VIII. de legibina Si aliena examina quis persequitur, atque aerapulsans apes delectatione ad se trabile damnum resar
Ceterum quum in occupatione praeter ani- Quandomum alios usu rei excludendi, Opus etiam animast adprehensione corporali: g. CCXXXXII, lia fiant I9. consequens est, 3i ut non sussiciat sola vulneratio ferae bestiae, multoque minus 3a animus, illam, ex vulnere casuram, sibi vindicandi, sed 333 praeterea requiratur, ut ipsa a
Venante, eam persequente, vel viva capiatur laqueis, canibus, aliisque instrumentis venatoriis, vel iaculis conficiatur: 34 neutro autem v
facto, unicuique ius sit, vulneratam ab alio capiendi occidendive, quippe in nullius adhuc proprietatem ac dominium redactam.
Sed ea in re magna semper fuerunt sententiarum diuortia, et hinc leges gentium diuersissimae. De Trebatii aliorumque iurisconsultorum dissensu via N a in denda
229쪽
α96 IVR. NAT. ET GENT. LIB. L .denda est I. s. D. de a M. rer. dom. Lex salica eis. XXXV. g. IIII seqv. ne excitatam quidem ab auterius canibus fuam ab alio impune intercipi patitur. Lox Langob. Lib I. tit. XXII. IIII. et VI. hoc casu capienti armum cum septem costis, reli-- quam praedam vulneranti addicit Has simiI que veterum leges collegit Pufend. ibid. IIII, si /o.
An hue occupationis alteram speciem vulgo dicunt
Euh. - ac res hostium, iusto bello captas, ipso gentium belliea 3 iure capientium fieri contendunt. I. I. g. r. D. de a u. vel amitt. pus. Enimuero quemadmodum occupationi locus est tantum in rebus
nullius, q. CCXXXXI, 17.) res vero hostiles non aliter, quam per fictionem, ') personae vero liberae ne per fictionem quidem pro rebus nullius haberi possunt: s. LXVIIl, 17. . ita 3 occupationem bellicam nec ad modos adquirendi orginarios, nec 30 ad occupationem pertinere, sed 36 ex alio fonte, puta ex ipso belli iure, derivandam esse, facile intelligitur.
Equidem Pufend. de iure nat. et gent. IIII, α δ hane fictionem ita explicat: In bella res hostium iis ordine ad alium hostem reddunturDeluti Amrnio ummae e non quod hostes per besium ipso iure rerum Darum domini esse de aut, sed quia istorum dominium non υιsat bini, quo minus eas res auferre.. sibique habere post. Sed ubi res redduntur Ueluinti dominio vacuae, ibi nemini est ius alios earum usu excludendi . q. CCXXXI. Hosti autem saIuum semper est ius, hostem usu rerum suarum . excludendi, nec ulli facit iniuriam, dum pro seristiandis rebus suis, tamquam pro aris et focis, pu- gnat. Quis ergo, eius res dominio vacuas esse, dixerit Z Quae quum ita sint hostis res suas ab lici. - .
230쪽
CAP. VIHI. DE OFFICIIS ERGA ALIOS IIVP. I97 ne eaptas amittit, non quod iux ipsi deest exclu- dendi hostem, sed quod viribus, quibus hostis reprimi posset, destituitur.
Rectius huc refertur iN vENTio, quippe quae Inuem et ipsa in adprehensione rerum nullius consi rivi
stit. Itaque nullum quidem est dubium, a ) ''
quin res, in nullius adhuc redactae dominium, vel pro derelictis habitae, inuentori cedant, ' . qui eas cum animo sibi habendi primus adprehendit, ac proinde 38ὶ iuri naturali non consentanea sit lex Stagiritarum, Bibliensium et Atheniensium: α μή - - ανἐλη:uuae non posuisti, ne totis, nisi de rebi. SamiS- sis intelligatur. Aelian. Var. Hist. III, M. IV, LDiog. Laert. I, s . nec minus 39ὶ errent ii, qui rem inuentam inuentori, eique, qui eam 'tolli viderit, communem esse existimant: ' attamen ψοὶ id ius non producendum sit ad res, quas populus sibi iure occupationis, per uniuersitatem factae, vindicauit, vel 4i summo imperanti, tamquam ἐξωρε τον τι, cessit. Quod eum iure potuisse, supra iam vidimus. g.
Inoleverat olim mos, id, quod ab aliquo inueniretur in commune poscendi: quod fiebat formula IN COMM E , vel apud Graecos κοινος Peμης, itemque κοινον-EDe qua formula pra ter Erasmum in adagiis plura monent viri docti ad Phaedr. Fab. H o. v. 3. Add. Plaut. Rudent IIII, 3. U. a. seqv. At quum, quae nullius sunt cedant
occupanti, sq. CCXXXXI, i nee in eiusmodi rebus vlli sit ius, alium via earum exeludendi: I. CCXXXl. is denique, qui solis oculis rem usu Pinit, nec adprehendit tamen, occupasse non diis N catur