장음표시 사용
241쪽
s. CCLX.c; se,.4. Deinde accessionis industrialis speetes haud
iuncti, postrema est ADtUNCTIO, quando rei nostrae nem et aliena, siue per inclusionem, siue per ad se θος δ' ruminationem, ad plumbaturamue, siue per Eiusto intexturam, in aedificationem, scripturam, pinein, ad cturamque adiungitur. Et quidem, quum ferrumis iNCLusio ita Plerumque si Comparata, ut res
nari iunctae facile, et citra notabile dispendium, se-,ζmsi Parari possint, eo Vero casu reS separari, et suam raram, cuique tribui, aequum sit: 3 CCLVII, 6 . intextu. nulla profecto ratio est, 76 Cur non illi, cuius auro gemma inclusa est, aurum; domino gemmae gemma reddi debeat. Nec 77 de adferruminatione, ad plumbatura, et intextura aliter sentiendum videtur, si res citra notabiis te dispendium separari possint: alias 783 merito praeserti iungentem existimamus, quia alterius materia raro pretium aliquod adfectioia
Aeeedit, quod saepe incommodum futurum sit d mino materiae, si eam cum accessione retinere, pretiumque rei adiunctae soluere iubeatur, maxime si re ista ob statum, aetatem aliasque ei eumstantias uti non possit, e. g. si quis plebeii v sti latum clauum, vel plurimum auri adfuisset. Res sane tune, quod ad usum attinet, vere deterior, id est, illi inutilis facta est. Qui vero res nostras qua . cumque accessione industriali deteriores, vel pi . ne inutiles reddidit, is, accepta re corrupta, alomne damnum nobis resarciendum, quin, si dolo malo tale quid fecerit, iunci ad poenam tenetur.
242쪽
CAP. Hur. DE OFFICIIS ERGA ALIOS HYP. Συ
Si quis ex aliena materia in suo solo bona cista in fide MDipi AviT, et totum aedificium ex ti aedifie, gnis ligneis constat: 79 nulla est ratio, cur, innem errore paullo maturius animaduerso, solui non possint tigna iuncta, dominoque reddi. I
g. CCLVII, 6 . Sin. ex solido lapide quis
aedificarit, vel tigna exemta inutilia futura essent domino: 8o aequissimum erit, ut aedificator , si iustam aestimationem materiae, poenamque insuper ob dolum malum praestulerit, dominium aedificii consequatur. I.
CCLVII, 68 f, CLVIII, 7o. Sin quis '
cin materia in ἀ isto aedificarit, 8I aedificium, quod sine notabili dispendio solui potest, itidem dissoluendum: g. CCLVil, 67. vel, 8a domino soli, quod pretium adsectionis admittit, erit adiudicandum, β. CC HI, 7o. nisi 83 aedificium plane inutile futurum esset domino soli, quo casu aedificans, aedificio sibi retento, soli aestimationem, et si in mala fide sit, poenam praestare tenebitur. I. CCLVI, 66.
' Ratio enim, cur tignum iunmim solui vetuerint decemviri, ne scilicet Urbes ruinis deformentur, I. o. D. ad exbib. I. r. q. /o. D. de a u. rer. dom. I. s. D. de tigno iuncto, mere ciuilis est. et in recta ruintione praesidium plane nullum reperit. Hinc mul-- tae gentes, quae non solido lapide, sed reabibus . tabulisque ad exstruenda aedificia utebantur, ae , difieium hoc similibusque ea si bus dirui, tignaque auehi non modo siuerunti sed et legibus praecein perunt. Vid. Ius prou. Sax. II, et quae ea de re monuimus in Elem. iur. Germ. II, 3. O . Quibus - iam addimus dispositionem legis Langob. Lay, ε.
243쪽
g. CCLXII. Minus dissicilis est quaestio de SCRIPTvRA
et piCTURA. Quum enim ea, in quae nulla cadit affectio alteri, in cuius rem illa cadit, relinquenda sint, s*. CCLVIII, ci.) et in scripturam picturamque adfectio plerumque; in tabulam et chartam uum quam cadat: consequens est, 8M ut scripturae tunc charta, et picturae tabula cedere debeat, si scribens pii flensque earum aestimationem praestare ve-it. ' Et si vel maxime nec scriptura, nec pictura adsectionem admittat, veluti si quis Chartae meae res nugatorias inscripserit, vel in tabula mea cucurbitas pinxerit: SH nihilominus tamen et hoc Calu scriptor, pictor que ineptus, re sibi accepta, ad pretium Charintae tabulaeue praestandum tenebitur, ob axi .
Mirum ergo est, iureconsultos Romanos, quorum quidam id in pictura oblemarunt, non idem ob seruasse in scriptura. Quasi magis ferendum sit, scripturam viri docti cedere in accessionem vilissimae chartae, quam Apellis aut Parrhasii absolutissimum opus cedere in accessionem vilissimae ta. bulae. Praeterea dum in aedificationi scripturam comparant iureconsultir M. Ins. de rer. dius. I. s. D. dea u. rer. Gru. iridem merito quaesiveris. cur non eidem comparationi locus sit in pictura litemque quae similitudo fingi positi soli, cui altis, aedificium. me inuito, imposuit, et cliartae, cui aliis quid inscriptit' illo aegre, immo saepenumer non line maximo dispendio caremus i hane nihili facimus, si vel aestimationem, vel tantumdem chartarum eiusdem bonitatis, receptamus. Poetica haee est similitudo, a foema scribendi desumta, ob quam et Latini scriptores EXARARE LITTERAS pro
244쪽
- CAP. VII. DE OFFICIIS ERGA ALIOS HYR arx
seribere dixerunt. Sed huiusmodi similitudo duri
tum rerum, non statim debet Casdem circa utram.
que deciliones in iurisprudentia producere. q. CCLXIII. ' . . .
Denique, quod ad CONFusi ΟΝΕΜ mate ia- chea rum liquidarum, et CoΜΜiχTIONEΜ siccarum confu- attinet, quamuis de utriusque discrimine sub sionen tiliter admodum disputent iureconsulti, I. u. g. g. D. de rei vinae res tamen eodem redit. Si nem Enim 86 res utriusque voluntate vel confusae vel commixtae sunt: materia communiS, a
proinde inter utrumque pro quantitate qualitateque materiae diuidenda erit. l . CCLVI. Sin, altero inuito, facta sit confusio vel commixtio: tunc 87 materia nullius usus confundenti miscentive erit adiudicanda, isque damnandus alteri ad aestimationem poenamue, si in dolo malo versatus sit, praestandam. g. CCLVI, 66. Si tamen 88ὶ alter partem materiae, quam pretium accipere malit, nullum est dubium, quin communionem, in quam initio inuitus incidit, adprobet, eique adeo pars rata materiae communis denegari nequeat. II Nam et subsequuta adprobatio pro consensu est, quamuis minus, quam iussus et consensus, imputetur. q. CXII, s i. Ilinc, si ex fortuita cons sione veI συγχυσει metallorum nostrorum et aurifabri insignis prodiisset materia, quale fuit, quod Olim poli incendium Corinthiacum primum visum aiunt, aes Corinthiacum: nihil profecto nobis obis
stare crediderim, quo minus partem ex materia communi petamus. Quum enim communis fuistura esset, si nobis consentientibus esset constata,
s q. CCLVI. adprobatio autem per consensu sit I l. LXII, sto nulla profecto ratio est, cur non et Oa ob
245쪽
ala IVR. NAT. ET GENT. Llsi. l. ob ad prcibationem fiat communis, vi partem pro . vasa nobis possimus vindicare.
Cirea ae- Denique nec aliis principiis opus est circa Cessiones sATIONEM et PLANTATibNEM , quas supra ad AC-m,. x-βν ChssioNES MIXTAs retulimus. I CCL Namtihm et 89 plantae et arbores, antequam coaluerunt, planta- procul dubio citra notabile dispendium sepationem. rari, adeoque a domino iure vindicari posi
quae iam coaluerunt, nec non 9I sementa in agro sparsa quum commode separari a fundo non possint, nec tamen pretium adsectionis admittant, domino soli adquiruntur, praestita aestimatione tum arborum seminumve, tum impensarum in culturam iactarum, . CCLVIII, 7o. seqv.) nisi a posteriore casu soli dominus meisem pro iusta pensione ei, qui agrum suum consevit, relinquere malit. '
Cuius rei instas ae idoneas caussas habore potest d minus agri. Ut Ecce, si agrum alter male columrit, maleque conteuerit, ut mellem parum ub rein exspectare liceat. Tunc sane domino inutilis esse pos Iet meisis, adeoque pro illo militaret
s. CCL XV.Ciee. Postremo quod ad ARBOREM in confinio po- fructus situm attinet, is qui illam plantat, in id consenrit, ut ramorum pars super Vicini aream proh oho pendeat: et Vicinus, qui, dum alterum usu sitae. areae suae excludere pollet, id non facit, itidem in id consentit. Quum ergo accessio,
246쪽
CAP. PIIII. DE OFFICIIS ERGA ALIOS HYP. 2IT
utriusque consensu facta, rem reddat communem: g. CCLVI) consequens est, 933 ut amhor talis sit utrique communis, pro indiuiso . quidem, quamdiu stat in confinio, pro diuiso, simul ac eruta est, ac proinde 9 priore Casu fructus et folia, pue) posteriore ipla ligna
Pro rata inter utrumque vicinum merito diui- dantur.
I Hane simplicitatem maiores nost praetciemni iuris Romani subtilitatibus de alimentis. quae per radices attrahant arbores , ipsamque paullatim mutent earum substantiam. I. Io. q. a. D. M a u. . rer. dom. Germanicae enim originis gentes magis ramorum . quam radicum, habuisse rationem, instendimus in Elem. iur. Germ. II, 3, ω. , CAP. X.
DE DERIVATIVIS DOMINII ADQVISD. TIONIBUS, QUAE UIUO PRIORE DOMINO FIUNT.
g. CCLXVI. . SEmel adquisito dominio, aliquando muta- Transiistio quaedam contingit, ut alius in re tio a quadam adquirat vel proprietatem, vel dominium, quum antea horum nihil haberet. derivia
pellauimus. q. CCXXXX. Iam quum res,
in qua proprietatem adquirimVS, antea communis; in qua dominium primum consequimur, antea alicui propria fuerit: quoties ex re communi partem nostram accipimus propriam , toties DIVISIONEM , quoties totam soli .
247쪽
2 I4 IUR. NAT. ET GENT. LIB. I.
adquirimus, CEs3IONEM; quoties denique
res alterius propria, eo volente, in nostrum do minium transit, TRADITiONEM fieri dicimus.
Paullo Iatius quidem alias patet voeabuli CrisioNis notio, ut omnem iuris vel actionis translationem in alterum significet. Enimuero quum tune fere sub traditione comprehendi possit, hic paullo arctioribus limitibus circumscribimus significationem v cabuli, ut sit translatio iuris ae dominii, pluribus communis, 'n unum ex sesis, reliquorum eonyensen, facta. Hi ne si e. g. coheredes nomen aliquod hereditarium totum in unum ex coheredibus transscribunt, CrasissE illi hoc nomen dicuntur.
Pes eas omnibus his casibus id, quod antea no- fit alie- strum fuit, vel totum, vel pro parte, nostrum natio V iis desinit et in alterius dominium vel DrOH,. .el priuialem transit: Id quoci vocamus ALiENA volunt, TIONEM, Eaque, si ex anteriore adquirentis ria, vel iure proficiscitur, NECESsARiA; si de novo, E..ά: H Consentiente Utriusque volintate, decernitur, voLvNTARIA adpellatur. Vtraque vero ef- ficit, ut alius in alterius locum, adeoque et in ius circa illam rem, et onera cum illa coim iuncta succedat. Sic et alienatio, quae a nulla circumstantia suspendit translationem dominii, puRA ; quae suspendit, CONDITIONALis. dicitur.
I Sie e. g. necessaria est alienatio rei communis, qu e fit, socio ad diuisionem prouocante, quia socio, uringenti diuisionem, in ea iam antea ius fuit. Neoeessaria item alienatio rei alicui oppignoratae, quippe quae itidem fit ob ius, creditori in illa re antea constitutum. Contra voluntaria est alienatio
aedium, quas is, qui alibi Lares positurus est, venditr
248쪽
CAP. X. DE DERIVATIVIS D INII ADQVIS. II s. 4ne, et in quibus nemini omnino quidquam iuris
est. Ita explicanda est diuisio. quam et Romana iurisprudentia agnoscit. l. o. D. de funae dat. I. a. s. D. de rebus eorum, qui sub tui. l. 3. I. I . D. fam. erris. et alibi pastini.
Quum ergo voluntaria alienatio aliter, quam Ε, utroque consentiente, fieri ac intelligi non ..i in
possit: consentire vero liceat in alienatio- prae-nem tum PRAESENTEM, ut dominium nostrum 'ns, vel in alterum, vivis nobis, tranSferatur, tum FU- TvRAM, Vt quis post fata demum nostra possesesionem rerum nostrarum clynino consequatur, ' ' f
denique ille consensus in futuram alienatio-
nem vel vEllus sit, vel ex FINE et INTENTIONE . ,
hominis colligatur: ') ex priore successio te- .namentaria; ex posteriore intestatorum deri- Dari solet. Iam de alienatione praesente, sequente capite defutura erit disserendum.
I Ad alienationem ergo futuram referimus eam, quam do post mortem demum honorum nostro in posisessio ad heredes omnino deuoluitur.' Id si fit, nobis vivis id vERE volentibus, voluntas haec υ catur te samentum , ipsaque successio lsamentaria audit. Sin ex fine atque intentione morientis colligitur , illum hereditatem in hos potius, quam in alios translatam voluisse, est haec sueeesso ab imisato. Iam utrique successioni obstare videtur, quod nemo possit aliquid velle in illud tempus, quo velle amplius nequeat, nec alienationem fieri hoe modo posse a vivo, quia nee ius nec dominium in heredes vivus transferat, nec a mortuo, quia hic, quod ipse non habeat, in alium transferre ne queat. Vnde et testamentitactionem iuris naturalis esse negant plures viri doctissimi, veluti Metili. Obs VI, as. Thomas. Noι. ad tit. Inst. de tes. orcp. /73. Gothois. de Coccei. dig. de testam. prine.
Part. I. l. XXII. δεροι. inotum argumenta si
249쪽
verae morientium voluntarii l. e. testamΡn-
tis , obstant, multo magis obstabunt praesum- tae, ex qua successionem ab intestato repetunt , adeoque tota illa, quam hic inculcamus , ALlENAΤIO FvTURA σι οξυλον erit. Sed uti facile largimur, haec argumenta penitus euertere testamentinctionem, qualis iure Romano prodita est: Vid. exere. nostr. de testam. iure Germ. ain. lim. circumscripta si. III. ita non obstant di Iositionibus de futura successione omnibus. Er deis vero quousque secundum rectam rationem Por rigantur, eapite sequente dicemus.
Quid dia Ad proprietatem a communione fit transi uisio, ex tus per DivisioNEM, β. CCLXVI. quae est ad- .i Eut signatio partis, cuiuis sociorum ex toto positive vis pe, communi competentiS. Quum enim socius usu
voeare rei communis alios omnes, praeter socios ev
liceat cludere possit: β CCXXXI. consequens est,
I) ut unusquisque sociorum usum rei, Pro Pamte ad se pertinente, petere, adeoque 2 ad diuisionem prouocare possit; quin ut 3) eo minus audiendi sint reliqui, hanc diuisonem impedituri, quo minus praesenti generis humani conditioni conuelait positiva commu
Quum enim communio illa consistere tantum ponsit inter homines eximia virtute praediros, ac proinde ref igescente caritare ac iustitia, statim una oblanguescere illam oporteat: q. CCXXXVIII. γ- . - . qui fieri posset, ut nostris temporibus diu duraret communio 8 Quis sociorum non inuidet socio 'quis rem communem tam diligenter curat, ac propriam' quis non alterum, aliquid, in rem communem quod sit, acturum, non impedit' quis reliquis partem lucri interuertere non studet λ Inde mille iurgia, ceu ex instituto aduersus communionem .
Platonicam demon1trauit Aristot. Polit. II, 2. Vt :
250쪽
adeo recte Romani societatem ae communionem matrem dixerint discordiariam, ae proinde cuiuis foetorum dederint facultatem ad diuisionem Pro , ' candi. I. 7 . a. D. de legat. a.
Res porro communis vel DIvlDUA est facile, Quomo-Vel IN Divi DuA, quae vel ob rei naturam, vel do si x, legibus aut moribus obstantibus, in partes scindi non potest. Prouocante ergo socio ad siue in 'diuisionem rei, sua natura diuiduae, q) nihil diuidua. est aequius, quam ut tot fiant partes, quot sarit socii, resque sorti diuisoriae Committatur. Indiuidua autem res s) vel uni sociorum, qui soluendo est, plurimumue licitatur, quemue aetas, vel sors reliquis praetulit, relinquenda, Ceterisque praestita aestimatione, satisfacie dum, vel O optimis conditionibus vendenda, pretiumque inter singulos pro rata diu
dendum, vel γ) eius denique usus singulis per
vices concedendus est. 'γI Sie sorti rem in diuidunda I alaestina commisisse nouimus Hebraeos, eamque in partes scidisse, quod prouincia ratione tribuum esset diuidua. Contra inter fratres coheredes saepe contingit, ut unus praedium individuum, vel volentibus reliquis, Vel . sorte adiudicante, certo pretio emat. et ex reliquis partem quisque pretii accipiat. Quin eodem ca-lu saepe contingit, ut si nullus coheredum tam sthene numatus, ut reliquis satisfacere posse videatur, praedium extraneo optimis conditionibus venis dant , pretiumque inter se dividant. Denique alternum rei communis usum, quem alicubi vocant
die Mutsebiriing, aliquando fratribus illustribus placuisse, obseruant Diether. in Contin. I besauri, Beselae voce Muschirong. p. ηι . Netaer. OU. pract. ibid. p. 37s. Examplum. insigne in domo S xontra habes apud Mulier. in Saecbsi annal. p. aOI.