장음표시 사용
271쪽
238 IVR. NAT. ET GENT. LIB. I.
repudiare nequeat, I9 is, cuius consensus praesumitur, eam sibi delatam suo arbitrio vel adire vel repudiare pollit.
I Totam hanc doctrinam mirifice illustrauit perillustiis academiae nostrae cancellarius, Musarumquct mearum amantissimus collega, Io. Petrus a Ludein xvj, dissertatione erudite scripta, de disterentiis is ris Romani et Germanici in donationibus, et hambari adnexus, acceptatione. HaI MDCCXXI. ubi mee naturam atque indolem donationis, nee ius Iustinianeum, nec canonicum, nec Germanicum illam acceptationem verbis aliisque signis factam requirere, non sine magno rerum insignium adparatu demonstrauit, omniaque quae obuerti poterant, argumenta solide profligauit, ut mirum non sit, quosdam leuioris armaturae milites vellicare hoe vallum, quam iusta oppugnatione evertere, maluisse.
pundia Si ergo Vere Velle potest rerum suarum domen. minus, ut illae, se mortuo, in alterum transistum suc- ferantur: . CCLXXXXI. seqv. nulla sane sq. .' ratio suadere videtur, ut voluntati ex eius fine stilo. et intentione praesumtae non tantUmdem, ac certis verbis signisve expressae, tribuatur. I. CCLXVIII. Iam supra vero ostendimus, 1inem atque intentionem aliquid adquirentium, suasque res administrantium, non esse, ut illae, se mortuis, quali pro derelictis habitae cuiuis occupanti cedant: sed ut suis, quos amat, quorumque felicitate delectatur, prosint. f. CCLXXXIIII. Ex eo vero merito Colligimus,eto successonem eis prae reliquis debeti, quorum in gratiam mortuus bona sua praecipue adquisiverit, seruaritque tanta cura ac sollicitudine. ' Quod
272쪽
CAP. XI. DE DERIVATIVIS ADQUISIT. cet. 239I Quod adeo verum est, ut nulla re magis angi a veluti excruciari soleant homines, quam si, se mortuis, bona ad homines sibi parum probatos peruentura sciant, iamque Siet domo capta copiaeus superstes, Imminens Dibi Doliis. et ipsium Computet ignem. Ut verissimum sit, quod ex Pindari Ob .X. huc retulit Pufendores de : ture vat. et gent. IIII, r, e.
Quia tamen hoc non est officium, cUm Ob- De ea ligatione persecta coniunctum, adeoque spe- axioma cies potius humanitatis, quae personarum ac xδ necessitudinem habet rationem, ac proinde Cognatis plus, quam extraneis, tribuit: g. CCXX, 21. merito statuimus, a I) cognatos extraneos omnes a successione excludere, et ΣΣ ex ipsis cognatis remotioribus praeserendos esse propiores: 23 horum denique plures eiusdem lineae ac gradus stinui ad hereditatem merito vocandos. '
' Quamuis enim non semper verum sit, cognatos cognatis, quam extraneOS, esse cariores, immo potius fratrum quoque gratia aliquando rarior viis deatur: tamen, quum si eadem fuisset defuncti sententia, nihil illi obstitisset, quo minus de hereditate sua disponeret, aliique, quem magis amabat, eam relinqueret, q. CCLXXXXI, s.) ille vero sine eiusmodi dispositione decedere maluerit rnon potest non existimari, eum bona sua non inia. uidisse cognatis, quos ipsa veluti naturalis adfectio ad successionem vocat. Ceterum propior aliquis iudieandus est non modo ratione gra , ve-Disitirso by Gorale
273쪽
24o IVR: NAT. ET GENT. LIB. I. ram etiam ratum lineae. Adfectionem enim maximam cadere in lineam descendentem, et, hae deinficiente, in adscendentem: denique, neutra superstite, in collateralem, recte obseruauit Aristot. admeomacb. VIII, M. Hinc nepotes quamuis secundo gradu propiores sunt parente, proauus, quamuis tertio gradu, propior fiatre. Cetera.
Sueeen Quum ergo ex ipsis Cognatis remotioressio libe- excludantur a propioribus, f. CCLXXXXVI, -- 22 vix autem ulli propiores cuiquam existimari possint, quam liberi parentibus: a ) hi merito reliquis omnibus in hereditate parentum praeseruntur, et quidem as) sine sexus et 26 aetatis discrimine. Quod enim quibusdam locis masculi seminis, primogeniti natu minoribus, praeseruntur: illud, quia inter aequales inaequalem diuisionem ponit, ex lege ciuili, vel pacto, vel alia dispositione, adeoque non ex iure naturae esse, facile intelligitur. q. CCLXXI, Io. seqv. et '
Si tamen res in se indiuidua sit: non est dubium, quin ea ceteris paribus primogenito ea lege iure reis linquatur, ut rei i quis Datribus sororibusque satisfaciat. I. CCLXX, s. Talis res indiuidua quum praecipue sit imperium vel regnum: in eo insignis primogenitorum praerogatiua esse solet. Eleganister Cyrus apud Xenoph. Orop. VIII, 7, 3.
274쪽
CAP. XI. DE DERIVATIUIS ADQUISIT. cet. 2 r
dii regnum relinquam, ne id, relictum in ambietio, negotia vobis facessat. Complector equidem, siti, pari utrumque vestrum beneuolentia: verum et conmtio prouidere, et ducis oscio fungi, quaeumque in re tempus et usus postulet, eum iubeo, qui NATu MA. Ioa es, et usum rerum maiorem de consentanea quaisdam ratione habet. Quamuis ergo par regum in liberos adsis hio esse possit: ipsa tamen regni indoles exigere semper visa est, ut filiabus filii, et inter hos maximus natu minoribus, in imperio praeferretur, adeo ut hoc νομιζομενον προς πανων ἀν' - ν, tamquam lege inter omnes homines consitutum esse, contendat Herodor. Lib. VII. p. a a. et si quideontra fiat, id contra im gentium factum esse, dixerint veteres. Vid. Iustin. Bis. XII, a. XXIIII, a. Liu. XXXX, st.
Quum ergo liberi reliquis omnibus in he- pates reo roditate parentum merito praeferantur, g. gulariter CCLXXXXVII, 24.) idque ex praesumta parentum voluntate colligi Polle videatur: f. h.dunti CCLXXXXV, eto. consequens est, 27 Vt matri et
Certo etiam constare debeat, esse aliquem ex illegi liberorum numero. Quod quum ratione patris vix certum esse possit, nisi ex iusto matrimonio: inde porro colligimus, 28 patri liberos tantum legitimos, etiam postumos, non illegitimos, et vulgo quaestos; 29 matri omne promiscue succedere: quamuis 3o et illegitimis patrem prospicere posse dispositione sua, nemo temere sit negaturus.
. Praeterea ex eadem voluntate parentum Nepotes
β. CCLXXXXV, ro. colligi posse videtur, quom gi successionem descendentium non modo ad do su in primi,
275쪽
do si soli exstent ta 2 IvR. NAT. ET GENT. LIB. I.
primi, sed et ad ulteriorum graduum liberos, porrigi: adeoque ar) nepotes neptesque non minus, quam filios filiasque, ad hereditatem admirti, et quidem, 33 non solum si inter homines esse desierint primi gradus liberi, verum . etiam, 34 si illi cum his concurrant: ut adeo 3s
aequitati naturali quam maxime consentaneum esse videatur ius repraesentationis, quo liberi ulteriorum graduum locum parentum suorum subeunt, eorumque portionem accipiunt. '
D Et hoe est fundamentum suecessionis liberorum primi gradus au capita; ulteriorum in stirpes. Hanc
vero aequitati naturali quam maxime consenta neam esse, vel inde patet, quod alias, si in capita omnes succederent, superstitum liberorum coninditio per fratris vel sororis mortem deterior, ne-Potum per parentum mortem melior fieret, adeoque nulla inter eos futura esset aequalitas Nam si pater esset centenarius, liberosque haberet quatuor, singuli acciperent viginti quinquo aureos. Iam snge, unum ex his quatuor liberis, turbato naturae ordine, ante patrem decessisse, re lictis ex se nepotibus septem. Tunc sane, si sin. guli succederent in capita, unusquisque acciperet decem aureos : atque ita ob mortem fratris tres liberi primi gradus amisissent aureos quadraginta quinque, nepotesque χptem ob praematurum parentii obitum tantuindem lucrati essent. Quum vero non possit ulla reddi ratio, cur mors fratris superstitibus fratribus vel sororibus aliquid ex paterna hereditate deminuere, nepotibuSqtae ex eo aliquid adiicere debeat: nulla quoque reddi potest ratio, cur aequaliter utrique admittendi suat in capita.
Ex eadem porro regula, quod ex pluribus cognatis propiores praeserendi sint remotiori
276쪽
CAP. XI. DE DERIVATIVIS ADQUISIT. Cet. 243tes, etiamsi soli sint, merito tamen praesere dos esse et aui parentibus, quamuis gradu propioribus, et eiusdem fratribus et i ororibus quamuis gradu paribus. Propiorem enim aliquem iudicandum esse non tantum ratione gracius , sed et maxime ratione lineae, iam supra
obseruauimus. g. CCLXXXXVI. ') Cete-
'rum 37 nepotesne aequitas naturalis hoc casu in capita, an in stirpes ad hereditatem auitam vocet ex iis, quae ad superiorem paragraphum in scholio notauimus, intellectu non admodum dissicile videtur. II Nulla enim et hie reddi potest ratio, eur ob praeamaturum parentum excessum unius stirpis deterior, alterius melior conditio fieri debeat. Quod fieti tamen oporteret, si nepotes soli superstites in capita admitterentur. Finge enim centenarium amisisse quatuor filios, at ex primo unum, ex seincundo binos, ex tertio tres, ex quarto quatuor ne potes superstites esse: si filii superuixissent, simguli accepissent viginti quinque aureos, tantum demque quisque ad filios transmisistet. At si iam, iis praemortuis, nepotes in capita admitterentur, singuli acciperent decem, adeoque unus nepos ex primo filio iacturam faceret aureorum quindecim, duo ex secundo, quinque: tres porro ex tertio quinque,quatuor reliqui ex quarto quindecim lucr rentur. Quod quum absonum sit: absonum quo que est, nepotes hoc casu in capita succedere.
Quum, deficiente linea descendentium, pro Sueres. xima sit, altera in qua adscendentium vel proge sio ad
nitorum series dei cribitur: g CCLXXXXVI. 'endem merito inde colligimus, 38 his luctuosam ii Vm berorum hereditatem prae aliis deserti, ') et
277쪽
39 ita quidem ut propior gradu excludat re motiores, qo eiusdem gradus simul admittantur, nec hic si i) ius naturae iustam suggerat rationem, Cur inter plures eiusdem gradus secundum lineas partienda sit liberorum hereditas : ut adeo a) haec similiaque potius iure ciuili definienda videantur.
Quod adeo rectae rationi videtur consentaneum, ut quum lex diuina ad successionem primum vocet filios, his deficientibus filias, tum fratres, et pomea patruos: parentum autem nullam habere rationem videatur, Νum. XXVII, 8.sequ. Philo tamen de vita Mosis Lib. III. p. p. illud ex recta ratione supplendum esse moneat. Πανυγαρ ευηΘες υπο-
ουσιαν ἀλλ ρτριωΘν σ3 Stultum enim foret, credere, patruo concedi bereditatem fratris stri, ut patru cognato; ipse vero patri eam inferri. Verum, quia lex naturae iubet filios parentibus beredes I, cedere non parentes stiis: ubi ius naturae a Philone procul dubio pro naturae ordine accipitur, hoc, ut ominosum, et piis votis contrarium, tacuit, ne pater materque viderentur lucrari ex immaturismiorum mortibus et Detu in solabilir oldique tamen iniis vocati it ad ius, quod permittit patruis, ut et decorum Ieritaretur, eι bona mamrent in familia
278쪽
CAP. XI. DE DERIVATIVIS ADQUISIT. Cer. 24ς milia. Nee aliter philosophantur Talmudici, quo-
nim dod inam de successione adscendentium accu- .
rate exposuit Sel denus de success in bona def. ad leges Hebr. Cap. XII.
Denique ex eadem, quam saepius laudaui- Suere mus, regula, I. CCLXXXXVI, 22. sequitur, socoli 43 ut, deficientibus etiam adscendentibus, ex linea obliqua, vel collaterali proximi gradu proximi ad successionem esse videantur, nec o ) ratio ulla suadeat, ut inter collaterales locussit iuri repraesentationis, ') multoque minus,
origo discrimen faciat. 46 Vt plures eiu Sdem gradus et hoc casu hereditatem inter se aequa Iance dividant: nec quidquam intersit, quota generatione defuncto cognati sint, quum in huius arbitrio fuerit, si remotiores sacultatibus suis beare noluisset, heredem alium dicere.
Quum enim suceessio iis prae reliquis debeatur,
quorum in gratiam mortuus hona sua praecipue ad quiliuit, tanraque cura ac sollicitudine seruauit, . k CCLXXXXV, 1 o. et experientia doceat, amo rem erga descendentes remotiores si non vehementiorem , saltim non minorem esse solere, ac erga propiores e recte inferre nobis videmur, auos nepotibuς nihil, quod eorum parentibus debebatur, detractum velle, ac proinde ex praesumta eorum voluntate eos in parentum suorum iura su cedere debere. Contra ea experientia eadem do cet, in linea collaterali adfectionem fere lingulis gradibus decrescere, ac proinde non sequi, ut e. g. fratris filius eodem loco sit apud patruum, ac Da. ter. Hinc et fratrum filius cuni Datribus in successione concurrore debere, nulla ratio suadet.
279쪽
Μaeta Et huc usque successionem cognatorum hi ς reli agnoscit recta ratio. Quia tamen haec omnia Moi. magis iuris naturae permitti ut, quam praece-gi lii, priui esse, facile unusquisque intelligit: ne- m. mo facile negauerit, 48 multa hic permissa esse legislatoribus, ut et de plerisque Casibus dubiis certi quid statuere, et 49) leges suas reipublicae fini atque utilitati accommodare possint. β. XVIII, 36. Atque inde facile reddi potest ratio, s o) cur et coniugi super stiti prospectum velint legislatores, et si) in nullo paene iuris articulo magis discrepent di- Uersarum prouinciarum,quin et municipiorum, leges et statuta, quam in hoc de intestatorum successionibus.
An h Quandoquidem porro totum hoc succedenredes di ius ex voluntate praesumta nascitur, q. quidam CCLXXXV, 8. is vero cuiuS consensus Prae-- sumitur, hereditatem suo arbitrio vel adire, vel repudiare potest: s. CCLXXXXIIII, I9. nemo non videt, sa) ius naturae ignorare here des necessarios, ' adeoque 33 neminem esse heredem ab intestato ipso iure, sed ue talem fieri consensu, siue per verba, silue per facta declarato. Idque et Inde demonstratur, quod rationem, ob quam iurisconsulti Romani heredes quosdam ne cessarior, alios suos et necessarios, alios voluntarios et extraneos dixerunt, recta ratio plane ignorat. Primo enim haec heredum qualitas et differentia praecipuE ad heredes testamentarios, quos ius naturae ignorare diximus, cl. CCLXXXVII. seqv.
280쪽
CAP. XI. DE DERIVATIVIS ADQUISIT. cet. 247pertinet, quia ab intestato nulIus succedit seritus,hvres necessarius. Deinde testamentum Romanis erat instar legis priuatae. Testatorem autem te ' gem quidem ferre posse existimabant suis, id est, seruis et liberis, quibus veluti in obsequio relicta erat gloria. non autem extraneis, potestati testatoris non subiectis. Hinc illos heredes dicebant necefarios, has voluntarios. filem. 1Pe. orae Inst. DLXXXV. se u. Enimuero quum haec omnia ignoret ius naturae: illud etiam hanc heredum differentiam ignorare, tam certum est, quam quod
Ceterum, ubi quis semel succedere alteri Heres statuit, nihil aequius est, quam ut, qui in lΟ- quomincum succedit, etiam in iura illius ac onera suC- e cessisse censeatur. g. ,CLXVII. Ex quo con iuri essequitur, sue) ut heres, siue ex vera dispositio- obliga
ne defuncti, siue ex praesumta eiuSdem luim tionestate succedat, Omnia eiusdem iura, quae mor- succae
te non exstincta sunt, adquirat, at s6) nec conqueri poisit, si et eiusdem obligationibus, quantum bona sussiciunt, satisfacere cogatur. '
Non ergo in solidum. Quum enim non alia caussa sit, cur heres, quod defunctus ex emto vel conis ducto debuit, praestare, et nomen illius expungere teneatur, quam quod bona eius consequutus est: nulla excogitari potest ratio, cur ultra vires hereis ditatis teneatur. Praeterea rigor ille iuris Romani , quo heres in omnes defuncti obligationes sucis cedit , nititur fictione, quod heres cum defuncto pro una persona habeatur. I. 22. D. de usucap. I. δή.
C. de usust. Nouesi. XXXXVIII. praef. Ant. Dadin. Alleserra de Fiction. iur. tract. I. Cap. XX. p. ψῆ. Quam fictionem quum ignoret ius naturae, illud etiam id, quod inde consequitur, ignorare, manifestum est.