장음표시 사용
151쪽
I 4o Ex ., IV, 6, et Numer. , XII, 2o, lepra dicitur candens quasiniae. Vitiliginem hane Tacitus, HAL, v, 3, t em Cat, gura corpora foedaret. Inde, ait D. Lemaire, fama depravata orta, eluod in sequenti tempore Iudaei seabie et lepra laborabant. Nestatibus. Hic a sacris bibliis disseri Iustinus, qui aegyp tiorum cladem in Erythraeo mari eonnotat, ubi universias Pharaonis exercitus cum ipso rege Periit. n Sed, ait Orosius, I, I a, exstant etiam nunc certissima horum monumenta gestorum. Nan tractus curruum utque rotarum orbitae, non solum in littore, sed etiam in profundo, quousque visus admittitur, pervidentur. o Transitum hunc mythicum, a quo Heber, hebraice transitus, et Hebraia, transeuntes, nomen acceperunt, sicut et sestum Pascha
seu transitus, non ignoravere Ethnici tride notam in Phoeni. cem, xxx I, I); sed ad Phamices, non ad Hebraeos, reserebant. Eum reciprocationi maris adscripserunt Memphitae, apud Eusebium, Ix, Προπ. Ipse insuper Iosephus dubitat an divisio ita enaturalis fuerit, an vero miraculosa. u Nam et Alexandri Magni ductu, inquit, mare Pamphylium cessit, quum Deus eius opera, ad destruendum Persarum imperium, uti decrevisset. . Curtius,v, paueis : Mari novum iter in Pamphyliam vertierat. Fabulosum illud non est quod de Alexandro Magno, Moyse, et Iosue dicunt, sed allegoricum : hic est trangressus solis ultra signum fluvii aquarii, dictum quoquc mare. Illa pastorum, quos ' Os Vocant, ex AEgypto in Phoeniciam migratio, non abest a transitu Hebraeorum trans mare Rubrum, duce Moyse, vel trans I ordanem, duce Iosue, et Bruttiorum trans Laum fluvium, Dionysitempore, id est Baccho Taurocephalo duce, seu bove Luca, vel Iohn Buli, in transitu Tamesis ad urbem Gi nil, inde sic dictam anglice, Bomonum graece, Seu mois transitum, eodem ac Italorum vitulo, Moyseque cornuto et vitulo aureo, id est sole sub signo tauri, post eius transitum in aquarium, siccis pedibuS. Lucanorum enim pastores Ri,eloi dicti erant, quod est Fugitisi, teste Strabone; AEgyptiorum vero, ' Oi, Pro Phyx i, ut Hem cynia vel Orcynia, supra, pro Phon nis, a fuga, v kioc. propter fugam vel exilium miserabilis, μικτο:, sigiendus, exe- Crandus, φνυκτής, fugitor, ρουκταῖοι, fugiendi, execrandi homines ob improbitatem ; et revera pastores AEgyptiis abominationi erant. Vide GEN., XLVI, 34; HEROD. , II, I 64, et Dion , lib. I. Muc
152쪽
S psimum diem. . . . Sabbatum. De hae rigida quiete sabbati Iudaici, vide Dionem Cassium, Senecam apud Augustinum, Iuvenalem, Rutilium et alios. Varia autem de origine Sabbati comminiscuntur Gentiles. Alii in honorem Saturni, cui septimus dies hebdomadis sacer est, volunt, ut Diodorus Tarsensis refert; Plutarchus, in Συ t. , in honorem Bacchi, qui dictus S bos et Sabazius, a sigω, Colo, Veneror, adoro, unde et σαεοῖ vel σαεισμός, voces Bacchantium, σας:i, Baccho initiati, eα.gάζω. hacchor, Baccliantes imitor; non autem a Sabbo, quod νουςω,ος ἀλγος AE ptiis, ut asserit APPion. Vox hebraica sabbatum ipsa forte eadem est quae Griecis ἐςδρριάς, -άδμ, ab ἐπτά, Semtem; nam pro septimo die hebdomadis et pro tota hebdomade accipitur; quo sensu Pharisaeus Lucae, xum, Ia : Ieiuno bis in
Sabbato. Ne cum Peregrinis communicarent. Inde singulas gentes tanquam eluviem atque Sentinam orbis prete suo Populo existimabanta udaei, eodemque odio Peregrinos Prosecuti, ut eorum disciplinis imbui piaculare habitum sit nefas, cuncta denique humanitatis officia iis tribuerint, quos religio eadem conjunxerat, caeteris denegaverint. Unde Iuvenalis dixit rNon monstrare vias eadem nisi sacra colenti, Quaesitum ad sontem solos deducere verpos.
Ab iisdem separati epulis, discreti cubilibus, tanquam Purgamentiam alienigenas vitabant. Amas. Pro Aaron, qui non erat filius Moysis, sed frater Vide Exod. , IV, 14), et Pontifex Inaximus, non autem rex, Saltem non nomine, ex sacris Bibliis, quanquam, optime nit D. Lema ire, ut fit in ejusmodi sacerdotibus, saepius majore, quam regia, PoteState : conser xv II, 4. u Tempore Macchabaeoruin primo seri
cepit, ait Ioseph. , Ant. Iu ., xm , t 9, ut quidam Principes simul et pontifices essent, Praesertim principatu Aristobuli, qui Primus principatum summo pontificatui conjunxit, et diadema sibi imposuit. . Ita et apud Gentiles. Virgil. , a neid. , III, 8o, in Delo insula,
Rex Anius, rex idem hominum Phoebique sacerdos. Ubi Servius : ΜωOrum errat haec consuetudo, ut rex cliam esset
sacerdos vel pontifex. Nine domus in qua pontifex habitabat, rema dicebatur.
153쪽
I 42Cιν. III. Hierichus. Iericho, ut habet editio Coloniensis. obalsamo. Balsamum proprie de arbore, o balsamum vero quaSi ο-ος τού βαλσαμιυ , Sicut οποπα, αξ eSt οπος τού πα, ed de Sueco, DBalsamon denique de ligno dicitur. Iustinus tamen inversa vice, contra usum auctorem, νobalsamum Pro arbore posuit, balsamum pro lacryma seu succo arboris. SALMAsrus. Scripsit halsami historiam Strabo, lib. xvi, ubi sic habet : α Hierichus est campus a montana quadam forma circumdatus, quae in theatri speciem ad ipsum declinat. Hoe in loco est Palmetum, palmis abundans, spatio stadiorum centum, et totum irriguum, et habitationibus plenum, ubi et regia est et halsami viridarium. Quae arbor odorata est, et fruticosa, et cytiso, et terebintho persimilis. Rus corticem vulnerantes, succum in vasis suscipiunt tenaci laeti persimilem. . Sed alibi etiam, quam in Iudaea nasci balsamum eodem libro idem testatur, praeter Plinii et Solini sententiam , quum inquit : o Et apud Sabinos thus, et myrrha, et cinnamomum nascitur; in Ona ctiam balsamum, et quin m alia Planta valde Moriata. s oriri etiam balsamum in Arabia testis est Pausanias, in Boeoticis, magnitudine fruticis myrti soliis am raei, sub cuius umbra innumerae apricantur viperae, et suavissimo eius liquore aluntur. Etiam in AEgypto provenisse testantur veterum monumenta. Origenes, uri : Balsami arbor in Iudrea intra teriminos tantum viginti Drerum ervi e Postquam eamdem remonem Romani potiti sunt, etiam Iatissimis collibus propagata est, stir e similis Nili, foliis similis nutiae, sed albidioribus, semperque manentibus. Piceis arboribus. Editio Rom. puniceis. Veteres plerique libri specie, transpositis litteris. Ex isto veteri specie Salmasius ad Solin. , 579, eruit hanc indubitato meliorem scripturam: Picem armoribus. Sic enim auctor ipse modo dixerat vobalsami amor. Lactis est Asphallites. Μss. quidam habent : Non longe est lacus Asphauites; editio Thysiana : In ea regione liacus est quipeditio D. Lema ire, quam sequimur et probamus 2 In ea regione lacus est Asphaliis , qtii. Hic vir doctissimus tantum sallitur, quum asserit dici etiam hunc lacum Genesareth, sive mare Triberiados, in Novi Testamenti libris. Lacus Asphaltites revera idem est ac mare Mortuum, ut ait Iustinus, sed longe alius est ac lacus Genesareth vel mare Tiberiados. Vide Geogr. veterem D Anu ille, 3I, i53. Lacus GenesaretΑ a regione Gennesar dieta nomen a
154쪽
oepit; inare Tiberi os a Tiberiade urbe; lacus vero Asphaltius, graece λωραλτῖτις λίγεια, ab ἄσ*αλτος, bitumen, ασταλτιτας Vel ἀσπαλ- etlace, bitumen fundens. n AsPhaltites enim, ait Plinius, nihil praeter bitumen gignit, unde et nomen uCAp. IV. Asia Romanorum facta. Subaudi propria.
CAP. I. Phocinensibus. α Scripsi, ait D. Lerna ire, lite ut infra, xLIia, 3, cum Gron Ovio avo Phocmensibus pro Phocensibus, qui sunt ineolae Phocidis, quae est Boeotiae vicina in Graecia, quum Phocaeenses dicti sint a Phocaea, Asiae Minoris urbe in Ionia. M Haec ille. Revera νωκαιεω, scribunt Graeci, Pro Phocmensium vel Phoccaeorum, a Phocma, Ioniae urbe, οἱ Φωκέεe autem Vel Φωκαε: Pro Phocensesa I 1κ te; et Gellius, X, 16, terram Phocidem dixit. Hinc Lucano, io,
3or, Phocais Domitis pro Massiliensibus; et Silio Italico, xv, 5a, Phocaica ora, id est Massilienses, quorum n ger in Theod siana Tabula Graecia dicitur. Sed apud auctores veteres, Phocenses pro incolas Phocidis et Phocim urbis reperiuntur; et nonnulli etiam putant a Phocensibus, Phoeidis incolis, prosectos esse Massiliae conditores, non a Phocensibus Ioniae populis. Cui etiam sententiae non obscure subscribit Plinius, xxx, 4, ubi Massiliam Graecorum Phocensium coloniam appellat, ad discrimen, ut videtur, Asiaticorum. Hic reponendum igitur Phoeensibus. Mithri des. Ille mergetes, Euερ ii , id est Benescias, dictus:
filiias autem eius, quem xI annos natum regni Successorem reliquit, Eupator, Euπα-ρ, hoc est bono Patre natus. STRAB., t. X, et Appi N. Miraridates vero sic dictus est ut μιτρι-οe, mitram serens, mitra redimitus, ρατροχιτω, , mitra seu laseia tunicam cingens, Mithrohamanes, Tiridates, Pandates, in C. Nepote, a 11 - τρα, mitra, fascia regalis, cingulum, balteus, et δατέ, ti, divido, partior, hoc est gallice, qui distribue les di Anes, sicut deus
Mithrus, Nἰθραο, vel sol, cujus nomen aeque a μέτρα oritur, et ad cujus imitationem etiam nunc Persae, Turcae et sere omnes orientis Populi mitra, dicta turban, a tetans, lana in orbem vel in tu- Προν corollae formam glomerata, τολυπεύω, glomero, redimiti sunt. Falluntur igitur qui dicunt vocem Μίθραe vel Μίθρης eMe Peraicam, et sol significare. Inde et Choromithrena, Mediae regio apud Ptolemaeum, se ilicet a χωρα, regio, et Ni ρηι. Vtaras. Vide insta,
155쪽
xI. I, 5, Tiridatem. Caeterum, Stella quae luxit anno quo genitus est Mithridates, sicut illa quam viderunt Magi in Oriente, quum natus est rex Iudaeorum, lucifer erat, et hoc de altero Mithridate antiquiore fabulosoque dictum; sicut et quod narratur, de eodem Mithridate, qui per septem annos Per Sylvas Vagatur, ut Nabuchodonosor, vel sol per septem signa descendentia. CAP. IV. 'Immenem. Hoc nomen in Philoemenem, Philamenent, Philomenem, miliamenem depravatum sic recte restituerunt Glareanus et Reinesius, ex Homeri Iliad. , II, IS, Eustathio, in Dion ., Strabone, et C. Nepote, in Datame. Ab hoc principe Paphlagonum Paphlagonia aliquando Pyla menta dicta,
PLIN. , VI, 2. Nicomedem autem et Pylaemenem reges commemorat Orosius, VI, 2. A Participio verbi maοω, Portis munio, πi-λaω,COgO, Vel *iλεω, amo, deriVandum est ejus nomen, prout legitur.
CAp. I. Ariarathem. A graeco ρης, -ηος, Mars, αρειος Vel ἀρηιος, martius, et ἀρε η, Virtus, Vel melius ab Iρης, et ἀρατος, oPlatUS,Precibus avertendus, funestus, PerniciOSUS, aut ἀρητης, Pro αρτυρ.sacerdos. In Eclogis Memnonis, filius sororis Μithridatis Arames dicitur, ut et in prologo hujus libri. Ergo Ariarathes et Arathes, sicut et Mithridates, male per th scribuntur. CAp. II. Ariobarzanes. Sic, et hoc nomen compositum est ab Αρης, et *αρσος, Vexillum, unde et φαρσο ρορος, Signifer, Vexillarius, et Mithrobarzanes. CAP. III. Turanes. Tignanos, reX Armeniae, nomen accepit a Tigri, fluvio qui in Armenia oritur. Hic Syria ultra Euphratem et Cilicia potitus, Rex regum dictus est, APP. , Syri, et STRAB., l. II. CAP. VI. Pharnacem. Pharnaces, avus Mithridatis, a quo excogitatum est, nomenque traxit Mithridaticum antidotum, suum
scio, φαρμακευς, Veneficus, magus, Sicut magi Persarum, Permulata littera μ in ,, quod fit nonnunquam. Pharinaces igitur sonat m S, Propter excellentiam. Pastores Aboriginum. Romulum et Remum inter Pastores educatos. Remus enim, idem ac PaStor Faustulus, dictus est pro πι-εμας metallieSi, ut rePO Pro ερπω) Seu Mercurius, qui sicut Pan Pastoribus praeerat, et inde quoque dictus stρμοπα, et Nomius Seu
156쪽
Nοαinc, pastoralis; unde et Numa Pompilius, qui idem erat etiam ac Mercurius Popilius vel Πομπιλοζ. Vide stipra, XXXIV, 3. Romulus . vero, a Roma, idem erat ac Bacchus, cujus Mercurius Pater nutritius fuit, sicut Faustulus Romuli et Remi; et Roma Pro numa, eadem quae lupa, Romuli et Remi nutrix : inde pro dea culta. Haruspices Sabinorum. Qualis Numa Pompilius, Romuli successor, qui, ut LiviuS ait, Tum, 1, Curibus Sabinis Aabitabat, consultissimus vir omnis disini atque humana Iuris. Exsules Corinthiorum. Qualis Tarquinius Priscus, quintus Romanorum rex, filius Demarati a δκααρατιο, populi votis expetitus, id est Bacchus, vel sol ascendens), qui e gente Bacchiadanum Corintho profugus, Tarquiniis, Etruriae oppido, consederat, et inde Romam demigraverat, ex fabula Liviana, I, 34, seu mythica traditione Romanorum, qui pro regibus suos deos habuerunt, ut AEgyptii omnesque Populi Veteres. Sem os vernasque Thus rum. Qualis Servius Tullius, quem serva natum Tanaquil, Τarquinii uxor, prodigio admouita, in regni successionem educavit, Livio tcste, bona side sabulas pro historiis narrante, I, 39. Inter hinc. Nomina, aut hos, reges, eum Ven. , Junt. , PariS., Coi., BOng. Superbos. Qualis fuit Tarquinius Superstis, septimus et ultimus
Conditores. Romulum et Remum, in Lupercali uberibus lupinaltos, deincepsque a Lupercis sacerdotibus cultos. Hinc Romani Lui convicio dicti ab hostibus; ut a Volscis AEquisque ducibus apud Livium, io, 66 , a Telesino Samnitum duce apud Velleium, II, 27; hinc in medio aevo Romae Lupis' pro vexillarius, et sactio Guel a pro lupina, a voee germanica ινοσ, lupus, Vel nivol , Iu Pa. C p. VIII. Sagina ventris. A qua Ptolemaeus hic etiσκω, , Ny
con, id est ventricosus, obesus, apPellatus eSt.
CAP. I. Protarchi. A πρωταρχοe, militiae Princeps, ad Verbum πρωτος αρχος, Primus Princeps; unde et Archos, PelasgiS praepo
157쪽
graece γρυπος, incumum sive aduncum nasum habens, teste Hesychio, Sicut τρυς , ς Ps aut gryPhus, avis adunco roStro, gallice
CAP. V. Mamumque nomen Arabum. Arabes Homero εασοί nam Certo certius est, ait Salmasius, qui Homero vocantur esse ipsissimos eos quos posterior Graecorum aetas fiραεας VO cavit. Rusus Vetus poeta, apud Galenum, Ladanum γαια stρεα-
nasci tradit , qui sunt Arabes. Celebre quippe est Ladanum Arabicum. Idem Strabo in I habet, qui et Posidonium in hac
eodem Sensu mythico ac Scoti, Cimbri, Cimmerii et Cimmerim icncb-. Ambra autem ab ἀραεεω, insono, strepitum vel fragorem ei O, Cum Stridore concutio, ἄρασος, crepitus dentium, StrepituSArmorum, stridor. Inde Arabes, et Arabes Bo utas, pro latrones dicti hodie, sicut olim Cimbri et Cimmerii. Vide supra, not. Cimbrici, Xx XLI. 3.
CAP. I. Parthi. A graeco πέρθι,, pcrdo, Vasto, sicut et VcVS V. Parmi enim et Persa' secundum varietatem dialecti iideIn fiunt. Vide notas nostras in Reges C. N P. . CaP. I. Et Amos et Spartanos. Haec est velorum librorum mss. lectio. Legendum autem et Arios et Arianos, ex Strabone, Ptolemaeo,
ct Plinio, VI, 25, qui ibi distinguit Arios et Arianos: Parthi.
inquit, habent ab ortu Arms, a meridie Carmaniam et Arianos Etenim et Aniorum nomine poculiaris satrapia intelligitur, quam Straho, Ptolemaeus aliique Ariam appellant. Nonnulli quatuor Satrapias, Gedrosos, Aracholas, Arios, Paropamisadas Ariorum esse consent; atquc hi 1ραυοί Dionysio. Hanc emendationem Bon-garsit confirmat et Salmasius in Solinurn. Cl. D'An ville quoque Arios populos et Arianos, Ariam et A lanam regiones distinguit. In Aria mentionem facit Arim urbis primariae, apud Arios Artacoanae sedis regiae, et fluvii Aria, et Arim paludis, ct Arias Parum. Anii nomen sortiti sunt, sicut Ariani et Ariami, sicut et Arimanes, et Ariariathes et Ariobarzan , ah ἄρεici Vel ἀρηict. Martii, id est Martis cultores. Arianias, cujus nomen oritur ab eadem voce vel ab Ariani, vol ab αρε-j, Praestantior bellator,
158쪽
rex sentiarum erat, teste Rhodig., xxm, Io seu potius deus Mars Ariarnoram) qui singulis subjectis sibi s vel eultoribus quo
tannis offerri sagittam volebat. Eruditus Lematre censet legendum eum mss. Flor. . ramos, auctore Strabone, lib. xi: Nomades a irinistram maris Caspii, nunc Dia hae dicti, Spami cognominati Eorum nomen est vox graeca σΣαρ,ος. infrequens, rarus, Paucus; sed Strabo contra Ptolemaeum et Plinium unus est, Omnesque auctores Sparnos nesciunt. Existimo igitur omnino scribendum
Arios non Areos: et Arianos. CAp. IV. Stasanori. Legendum censet Bongarsius laic Statanori, ut supra x Ira, 4, cui Iustitius Drancas et Areios furios) tribuit, ut et Diodorus, xviri, 3. sed qui hie Stratranor Diodoro, Arriano,
lib. v I, est Σeαθα,ωρ. quae lectio elymologia corroboratur. Σ αoe .vωρ enim a graeeo στασαυη , Vadimonium, hypotheca, trutina, derivatur. SIN ori perperam legitur in ed. Thysii C p. V. rapnon non. In Hyrcania. a scripturam veterem expressi, ait Bongari ius, ut ex ea veram lectionem quilibet assequi conetur. Pro Dariam putavi legendum morariam, ex Plinii lib. vi, i 5. sed videat ieetor an ex eap. is tacilius possit erui vera lectio. . A Caspiis, inquit Plinius, orientem versus regio est Zapa vortene inciri, et in ora fortititntis inebim Metis Dareium Hettis. Mihi autem videtur ZUnori non vel gamporrenon, genitivo casu plurali Graecorum aliter legendum foret Myconens, rasu ablativo , compositumque a graeco lorica, et ἡ ρτεια ti, appendor, pendeo, unde et ἀιροαρ, lorum quo clyPeus, ensis aut pera appenditur, ideoque sonat Lor in appensi, mons ad quem l riem suspenduntur. Littera B facile mutatur in P, et o in N, ut in oce victis, ab ιiκte. aut v duabus vocalibus interponitur, ut in verbo Aorentis, ah α συι:. Itaque legi potest Zaptiori on, vel ex Plinio G nporten n. Phmhntos. Vel PAriarates, graece Φρααmie, pro Prim tra, agrineo φραδαc, ConSultus, prudens, unde et Auto Amistes, et mm . t δε es e saeilis enim mutatio est litterae d in e et in A. Hrvom Pn vocat Plutarchus, in Antonio, c. 49, sed depravatum pro Phaen tre. C p. VI. Aucratides. A graeco ιυκρατηe, bene temperatus, sincerus, optime constitulus.
159쪽
CAp. II. Thogariis. Ita libri veteres. Quidam tamen rivarias;
uniis Thocaris; Colchatiariis spro Colchotvariis p) edd. 6 antiq. Taenarios pro Toc ri ρὶ, Scythicum genus commemorat Plinius, VI, IT, et DionySiuS Perlegetes, et Ptolemaeus. Nomen illud derivatum est a Thogaria, OPPido Serum apud Ptolemaeum, Bactrianorum juxta Cl. D'Anville; Thogara autem a τυχαρα, sortuita, fortunata, aut meliuS a θεος, deus, et καρα, eaPut, VerteX, hoc est Mons deorum. Artabanus. Vide supra, lib. II, C. Io, et lib. MI, C. I.
Inoadisti. Antondisti in edd. 6 antiq., qui est Artavasdes in Strabone, lib. II, et Plutarcho, in Antonio, cap. 66. Forte contractum ab Ariarasides, comPositumque a graeco αρτας, magnus, et PhaSides, quae vox derivatur a distine, Phasis, nomen fluvii Colchidis et urbis ad hujus ostium. Scribendum igitur rectius Anapasin;
nam ex Arta asdes corruPta sunt Artoa istes et inmadiatis. Armenia.... condita cSt.... ab Armenio, Iasonis Thessali comite.
Quod et Strabo testatur. Congruit haec fabula cum sabula Iasonis navis Argo et Argonautarum ducis. Armenium enim vel Ammenum, Strabo et Eustalli ius, ex Armenio, urbe Thessaliae, suisse dicunt; mythologia Iasonem navim Argo labricasse trabibus e Pelio, monte Thessaliae, sumptis; sacra autem Biblia, Gen., c. 8,
arcam Noe requievisse menSe septimo super montes Armeniae.
Congruit et cum etymologia nominiS. Armenia quiPPe ab αρμωv, Velum naViS, αραε, α, opificis inStrumenta, nomen accepit. Tres nummi Apameae, urbis Phrygiae, exhibent arcam super aquas fluitantem; intus Deucalionem et Pyrrham; Super, duaS aVeS, Corvum et Columbam, quae ramum ore gestat, et epigraphen NnQMdE D. III ONNET, Descr. des med. , t. IV, P. 234, 236 et 237. Insuper, Ancyra, Phrygiae et Galatiae urbs, ab ἄγκυρα, anchora, nomen Sortita est, anchora in ejus nummis exhibetur, legiturque apud Pausaniam, in Atticis e re Galli ultra Sangarium amnem cons
derunt, Ancyra Phrygum urbe occupata, quam Midas, Gordii filius, condiderat. Anchora autem quam invenerat Midas tauribus asininis, id est sol sub solstitiali asino vel equo minore), ad meam uSque aetatem permansit in Iovis aede; sons etiam ille samphorae, Prope equum minorem situs, ideoque IDI pocrene, equi fons, Graecis, ViSe-
160쪽
1 ι9hatur, quem Ilidae nominant, in quem vinum infudisse dicitur, ut Silenum asini ducem) captaret. M Aran enos Phryges genere eSSE testatur Steplianus : Phryges ideo cum Armeniis multa habuere Communia; quia autem arca Noe, mythico illo diluvio fluvii Aquarii, Gordi eis primum consedisse montibus quoque credebatur; inde Phryges, qui iidem etiam cum Armeniis, antiquissimi
Iason. Longa nave Iasonem primum navigasse Philostephanus auctor est, ut ait Plinius, uri, 56. Fuit haec πε, κουτορος Prima, in eam eum Ja Sone quatuor et quinquaginta Argonautae sunt ingressi, id est sol, Lucifer, et quinquaginta duo anni hebdomades in amphoram, Primum zodiaci signum, orbis signiferi quem
sol, anno Vertente, luStrat. Haec nempe erat illa delecta heroum manuS, θεῖος τρώωv αωτος. In hanc unam flos totius Graeciae colvisse
dicitur, Hercules, Castor, Pollux, Dis geniti, aliique reges et regum filii, vates Mopsus et Idmon, Naupegus Argus, a naVi ASG dictus, celeustes ipse Orpheus, navis magister et gubernator Tiphrs. Denique navem ipsam fatidicam et humana voce locutam, in sabulis est. Habuit enim carinam e Dodonide quercu. Unde et Ciceroni divinum Argonautarum vehiculum dicitur. tap. III. Aerculem et Liberum. Tota Herculis historia, seu Potius sabula mythica, eadem est quae Samsonis. Herculis Nemaeus leo, nit Serar. , nonne Samsonis Thimnatheus leo est 3 Hydrae, Centauri, Stymphalides aves, aliaque id genus, nonne Philistaeorum impetus sunt 8 Quid duae Herculis columnae, nonne illae duae
sunt quaS eoneuSSit, et Per qua S, quemdam velut malorum Oceanum in Philistaeos immisit λ Foeda item Herculis apud ompha
leti servitus et cffoeminatio, caeteraque rius libido, nonne Samsonis, in Gazaea meretrice ac Dalila,Petulantiam et servitutem clamant λ Mors in oeta monte sponte ac ultro suscepta, de voluntario etiam Samsonis interitu, non omnino nihil significat λ Ita et Augustinus, CD. Dei, xVm, I9; Philastr. , dc Hoen ., c. 8, et alii. Sicut Moyses Gentilium deus Liber est, ait Thysius, ex Eusebio, in Chron. , et Vossio, de I L, I, 26, ita Iosue etSamson) Hercules Phoenicius seu Tyrius, quem Phoenices vel Tyrii ob stupendas victorias ita nominarunt. Nam riterque cum Gigantibus proelia commisisse dici iur in Arabia et Syria. Tantum ne intelligatur Thebanus ille, sed alter Orientis, quem AEgyptium vocare possumus, quiμ in Topto natus; Indieum, id est Arabicum, quia hic res tanta'