장음표시 사용
141쪽
3oponnosi, alio nomine Elii, melius Elei, dicti sPI. IN. , 4, 3 . Cuius sententiae etiam Stephan. subscribit. Homerus tamen in catalogo navium, Deorum urbem diversam tacit ab Elide, quam videtur Epeorum juri subjicere. Vide ST B., lib. I x. Ergo Deorum vel Eleorum omnino legendum; prior lectio magis mihi placet. Iam diu Bongarsius, ex Pausaniae Eliacis et Plutarchi libello de Viri. mul. . c. 24, legendum Elionum cemuit. CAP. III. Rex Cyrenarum Aras. Hic Pausaniae, Polyaeno et Athenaeo est Magas; at pie ita legendum hoc loco, pridem monuit P. Leopard. , Eme ., xv II , Io, cui sus gantur Bongar-sius et D. Lematre. Ego vero coniicio legendum uias Magas, id est Agas magnus, vel dux magnus, te grana Mes: ex graeco enim ἀγός, dux, Mas nomen, sicut et Agis, rex Lacedaemoniorum, sicut et Ast ages surbis dux), Medorum rex, oriri potuit; et ex μεγας, magnus, uvas; sicut Megabazus, a ta et loquor, vaticinor; sicut Artaxerxes, ex αρτες, magnus, et Xem , hoc est, Xerxes Magnus. Berenicen. Vide supra, xxIV, 5, Belgio.
C p. I. Seleucus. Cognomine Callinicus, hoe est egregius Vi tor, quod cognomen et Herculi tribuit eum Luciano Plutarchus, et martyribus Zonaras. Daphnin. Daphne Stephano est suburbanum Antiochiae ad Orontem. Strabo, lib. xvI, oppidum mediocre esse dicit, et lucum consitum, umbris opacum, xx stadiis distantem ab urbe Antiochiae, fontibus irriguum, in cujus medio sanum est asylum Apollinis. Ex lauro hunc lucum consitum fuisse innuit ipsum vocabulum: δάτια enim laurum denotat. Vulgo legitur patemre Daphncae,
quod patri fuerit in deliciis. Nomen sine dubio inditum fuit a Seleuco Nicanore, de hoc enim supra xv, 34, scribit noSter, quod campos vicinos Antiochiae Apollini dicaverit. Ibi quoque erat, teste Capitol. , delubrum Dianae, sororis Apollinis, quae eadem erat ae Daphne ab Apolline adamata; inde igitur hujus loci nomen, non autem ex quadam Daphne Seleuci amica. Abhoe vico ob delicias loci, et Apollinis Daphnesque cultum coleberrimo, Antiochia Syriae Esi Fhne, hoc est ad DV en, dieta fuit
142쪽
3rCAp. III. Artamonem. Qui hoc loco est Artamenes, in duobus mss. est Arimenes, lacili lapsu ι pro r; sicut infra, lib. xxxII, C. 1, V rias mss. Pro se raris vel Lycorras. Unde Is. Vossius eruit Ariamenes, qui in Epitome Diodori est kρix die, Ariamnes. Ego vero existimo hoc nomen Artamenis, regis Cappad Ciae , ex ἀρτάe, magnus, sicut Artaxerxes, Artamennes, An nus, et μέvoc, animus, compositum esse, Proindeque nihil mutandum, legendumque Ararimenem hoe loco, et quidem forsan suPra, lib. D, c. Io, pro Artentenem, etiamsi ab ἀρταω, SusPendo, in altum tollo, sormatum esset, sonaretque suspensus in altum, ut Amanus, qui erat mons Cappadociae et deus apud Persas, idem ac Aman, ah ipsis adoratus, post suspenSus in Cruce.
Cap. I. Phthiam. Quomodo apud Plutarchum, in Pyrrho, C. I, vocatur Pyrrhi mater. Ita scribendum, non autem Ptiam, ut in codd. et edd. legitur : hoc enim nomen a corrumpo, Con-Sumo, Perdo, vitio, oritur, sicut et Phthia, urbs Thessaliae,
Achillis patria, a qua Phthitis et Phthiotia dictus suit; et Phthi
tis, una ex quatuor Thessaliae partibus, Straboni, libro xI. In Principio nomen erat decrescentis Iunae : via enim, quod a derivatur, est facio decrescere, in tabem resolvere, deficere, tabescere; unde *6 Ovxee αη,οe, extremi, Seu ad Mem vergentis mensis tertia decas. CAP. III. aram Dianore. Ex qua, quia asylum erat, nemo sine violatione numinis extrahi poterat.
CAp. IV. Philopoemeni. Α ς ος, amicus, nolinu, Pastor. Polybius, libro xi, tres Achaeorum duces potissimum Iaudat. a Primus, i quit, Aratus suit, ἀρχατ , id est primus conditor; secundus fuit Philopoemenes, quem appellat τελεσιουρ ρου, id est perfectorem et consummatorem inchoati operis ab Arato; tertius suit Lycortas, quem nominat plexiωτα, μι,iii , id est confirmatorem stabilem illius status, quem superiores duces constituerant. u Philopoemenes dux Achaeorum praestantissimus Megalopolitanus erat. Lacedaemonios et Messenios multis cladibus affixit, sed fortiter pro patria dimicans ab hostibus captus est, ut infra audiemus. 9
143쪽
CAP. I. Agathoclim meretricis. Μeminit Plutarchus, in Erotico, cap. Io. Vulgo Agathoclem, quomodo habet Hieronymus in Danielem; quomodo promiscue Media et Medea, Darius et Dareus in mSs. invenias. Nam ti Graecorum utralibet vocali Latinis ef
CrePundia. Vulgata lectio triFudia. Crepundia videntur hieeSSe, ait Bongara. , κροτοπαινια crepitacula, Sistra AEgyptiaca, erotata, quibus in saltationibus utebantur veteres, maxime orientales populi : ut apud Maronem Syra e
Crispum sub crotalo docta movere latus.
Crepundia Plauto, VI. Glori, V, I, 6, Sunt crepitacula Puerilia , gallice, des Dueis sensans, do hocheis, des gremis e
Ui faciam quasi puero in collo pendeant crepundia. Martialis, ApoPhor. , XIV, 54, cre stamia vocat. CAP. II. OEnanthe. Hujus meminerunt Plutarchus, Cleomene, e. 46; Polybius, xv, et 3I; Athenae , VI, 13. Ah oivαυθη, vitis florens. In vulgatis editionibus Epanthe ergo male legitur, ab ευ ο e, Pulchre florens. CAp. IV. Insulas Theramenem et merasiam. Theramenis insula hic, ut et supra, Xm, I, Pro Thera accipitur. Straho, I. I : Medio inter Theram et merariam loco. Plinius, lib. H, e. 87, inquit Automatam sive Hieram s de qua omnino capienda I lini verba in enatam esse inter Theram et Therasiam insulas, Ulympiadis cLVI, anno II. Seneca, Nisiurat. Quia L, VI, 2I :Therrasiam nostrin inlatis insulam, spectantibus nautis in mari AE O natam, quis dubitat ρ Insulae Thera vel Theramene et Therasia, sorte repente ex profundo maris cum calidis aquis emersae, sicut et inSula mem, a θερω, Calefacio, θερομαt, Caleo uror, nomen acceperunt; Hiera vero insula, id est Sancta, graece, quae etiam Plinio dicitur Automata, hoc est sponte oblata, casu adveniens, hodie vocatur Santonini, diminutive quasi a Sancta Thera. Iuxta eam anno IIo 7 Similis insula ex mari prosiluit,
quae ad annum IIII uSque accrevit.
144쪽
LIBRUM XXXII. I 33 IN LIBRUM XXXI.
CAp. I. Phoenicem. Syriae regio Ptolemaeo, Straboni, Plinio. Μelae, aliisque, a Phoenice ita appellata. Phoenix vero, a Punicetis color, Purpura, Palma, adjective ruber, rusus, idem est
qui rex Erythras, Erythras qui Adam, hebraice Rufus, et Edom sive Esau, de quo Genesis, xxv, as :κ Qui prior egressus est n
mirum Esau) rufus erat.... Quam Oti Causam vocatum est nomen
ejus Esau. . Dicitur itaque Esau rubicundi vel rutili coloris fuisse Addit Genesis, Gidem, e. 3o : u Et dixit Esau Iacobo : Da mihi de coctione hac rufa quia laSSUS Sum. Quam Oti Causam vocatum est nomen ejus Edom sid est Rufus). . Adam itaque, Edom et Erythras iidem sunt qui Phoenix : hυθροe enim significat i Obsit, id est ruber, rusus. Atque hinc mare Erythrarum sive Rubrum, unde scilicet primi Phoenices, sicut Hebraei, in Syriae littora migraverunt, id est ad Sirion, urbem Phoeniciari a o malum Punicum, Puniceum, Vel Phoeniceum: nomenque Phoenicim, idem ac Mumrem. Herodotus, I : PHOENICEs, ut ipsi Commemotum, quondam mare RUBRUM accolebant. Blinc transgressi, maritima brim incolunt. Dionysius Alexandrinus r
. . . . moenicum nomine dieii Gentis Er throere sobolin.
Festus Avienus : Hi Rubro a gurgite quondam
AEgyptiorum sabulas mythicas de hac exodo seu exitu inde apud Ioseph. contra Appion. Phoenix vero, a quo Phoenices et Phra uicta , et qui Phoenicibus imperavit, est Agenoris filius, Cadmi frater, i. e. , Lucifer Vel sol oriens sub signo hominis ad Orientem.
CAP. I. Lycortas. Alii Lingonas, mss. Lymnias, sicili lapsu i Pro r; Graeci Λυκορτας, a λυκος, luPus, et αρτας. magnuS, Vel αρτάω, suspendo. Vide lib. XXIX, C. I. CAP. II. Elynuoi Io s. Legitur Diomini in ed. Τhysiana; sed Diomaei Apollinis, et Dioma in Dianae, non autem Didymini Iovis, apud veteres sit mentio. Imo D. Hieronymus, in II Daniel. , refert Antiochum, quum adversuS Elymaeos Pugnaret, cum Ouini
145쪽
exercitu deletum; Iosephus, Antiq., TH, I 3, Antiochum tem plum Diamae in Edimaide spoliare conantem, magna clade ac cepta, Babylonem recepisse, ubi dolore sit consectus; consonatque, lib. I Macchabinorum, cap. 6. Hoc ei quoque accidisse commemorant Polybius, in Excerptis Porphyrogennetae, et Diod., xxIx, m. I 5, quod templum violare ac diripere conatus sit. Unde patet legendum esse Elymmi Pro Didymini. Strabo quidem apud Ebmmos Palladis ac Dirance templum commemorat, quod Arama diceretur, ex quo decem millia talentorum ablata sint. Hanc vero historiam narrat APPianus, in Sinniaco, et non Dianam, sed Veneris templum Elymmam prodit. Ait enim missum Popilium cum litteris, ut nunciaret Antiocho, ne pugnaret in Ptol maeos , Antiochum deliberandi tempus poposcisse, Popilium virga circulum duxisse, et dixisse : α Intra hunc delibera. . Rex stupefactus statim abitionem paravit, Venerisque Et noci templum spoliavit. Tum demum ex valetudine tabescens, mortem obiit. Et mala regio erat Elmo num in Susiana, ultima Persarum ad orientem, ubi templum ditissimum Dianeae Et 'aitidis, testibus Porphyrio, Hieronymo et Iosepho; ubi quoque Belus templum habebat auro et argento donariisque pretiosis resertum, auctore Diodoro. Haec regio sine dubio, sub Alexandri successoribus e Macedonia oriundis, nomen accepit ab Elyma, Macedoniae oppido, Eb-miotidis capite; Elyma vero ab notast, temo, buris, vel ab ἔχυ- μοή, theca citharae, tibiae genus, arcus, aut ab art. Praep. n, et Minη, lues, noxa , exitium, λοίμη, Pestis, vel denique ab Ebmus, heros qui, ex Stephano, Elymee civitati Macedoniae nomen dedisse putatur. Iupiter Ed minus igitur idem erat qui Belias, nam Iovis Didymii templum aliis, est Beli Diodoro. Sic templum Dianae, Palladis, Veneris Elymaitiins. dicitur Nanem, lib. II Macchab., cap. I. ubi legitur Antiochum, quum in Perside esset dux ipse,
et cum ipso immensus exercitus, cecidisse in tem Plo Nanem, consilio deceptum sacerdotum Nanem. Namse Vero, cujus nomen contracte oritur a graeco v εα, , ψελος, adoleSeeus, juVenis, νεῆυις, ju encula , ,α, ιζ. nanus, erat eadem ac Lunus deus, eadem ac ψεα heu nova luna, quae tunc juvenis et nana est, et, sicut Diana, juvenculae cornua praesert e ultima enim dies et Prima, Seu vi οπιμαρ)Iunaris mensis dicebatur ἔ- καὶ 9ια, quasi vetus et nova Iuno. Unde videre est haec omnia nomina esse graeca, uti Permultis exemplis jam demonstravi. Machabaeorum nomen iPsum graecum
146쪽
est : Compositum eSi enim a Wxxv, Pugna, PugnaX esse, et παῖς, Puer, quod est pueri bellicosi; unde scribendum est Machabini, non autem Macchahmi, nee Macchabet. Sic Bagoas vel
S, R πακ et violet, morbiduS, viοω, ene O, Vires elido, larmatum est, Bagmusque Per ω, non autem Per ω, Scribendum. Insularium. Insulares vocat Iustinus templi custodes, et accolas. Templa enim, ait VOSsius, et fana, locaque secreta, insulas appellari, nemo nescit. Sic Delphi insula a quibusdam dicuntur.
α Haec conjectura, addit V. Cl. Lematre, confirmatur uno Cod. BOngars., cuiuS glossa incolarum Omnes edd. occupavit. v - Inde
forsan orcades, insulae Britanniae, ab οργας, luCHS deo Sa r. in p. III. Brenno. Vide supra, lib. xxxv, c. 5, B lio. Tectosagi. Τεκτοσανο, Plinio et Straboni. Galliae Narbonensis populi sunt. Tectosagi sunt Trogo, xxx II. Eorum urbs, apud Plinium, Tolosa vocatur. Quidam Teutosages legunt, sed male, apud Ausonium, in Descriptione Narbonae. TecmSax, Τεκτοσαξ, numero Singulari, habet Stephanus. Idem multitudinis etiam Tec tosam. Volcm Tectosages Caesaris Germaniae populi sunt circum Ilercyniam sylvam, cujus sylva Bacenis, Pro Basc nis, δε βασ-καiveo, saScino, erat Pars aliqua. Volcm igitur nomen nacti sunt a graeco φολκός, Strabus, qui habent oculos distortos, et visu fascinant, ut Liareia, teste Plinio, vis, 22, ab ἰλλος, Strabus, ἰλλὶ ω, diStOrtis oculis aspicio, ut nunc BOEhemi, vagi, a Boiis, qui sylvam Hercyniam quoque incolebant, oriundi, post Boiohemum dictam abi PSiS, et M αος, dumus, Seu Draena Boiorum; Hem ira vel orcynia, Pro Phorcynia, a *ορκίς, unoculuS, I CUS, Unde Phoron, νόρκsu, Pater Gorgonum, quae vicissim uno oculo utebantur; Tectosages vero a τε cloi, tincti, id est lustrati, Purificati, expiati, et αn Met, sontes, nempe aurum Sacrilegiis quaesitum mergendo in lacum Tolosin, seu rectius Tholosin, a θολόω, in quino, θολωσie, inqui natio, θολος, SordeS, θολωδὰς, Coeno turbido plenus , inquinatus, sic dictae ob lacum. Inde et Tolistobogi, quorum nomen ab eadem Voce θολος, et i ντοσιευ temo, idem Signum ae Eleusinoe matris volpentia Piraustria, VIRG. , Geor , I; idem ac iugum Plaustri Gordii in templo Iovis positi, IusT. , II, 7. Non immerito igitur Tectosages aliis, Tolistobogi dicuntur a Floro. Inde et nomen Sotiates vel melius Sontiates, ut in quibusdam edit. legitur, a sontes derivatum. Eorum urbs erat Elusa pro Eleusa, ubi, sine dubio. sicut Meiari, Eleusinia mysteria Cereri, utiam nunc Mer-
147쪽
Iurine, pro more EDNsine, mater Eleusina, dictae, et in castro Lusi an vel Eleusiniano, ab ipsa, ut ferunt, condito, cultae, celebrabantur, scelestique expiati erant. Vide notas nostras in lib. ur Caes. , de Bello GaII., c. IO et 24. Cimbrici belli tumulitis. Tacitus Germaniam describens : α Eum-dem, inquit, Germaniae sinum proximi Oceano Cimbri tenent, parva nunc civitas, sed gloria ingens, veterisque famae late vestigia manent.... Sexcentesimum et quadragesimum annum urbs nostra agebat, quum Primum C frorum audita sint nomina. . Etiam Ptolemaeus si P. Mela Cimbrorum ac Teutonum maritima-rnm nationum in descriptione Germaniae meminerunt. Cimbri, quos Cl. D'Anville statuit in Chersonneso Cimbrica, liodie te mis-tein, suum nomen Sortiti Sunt a graeco χεiαερος Vel χti αερiος. hye malis, hybernus, nubilus, nebulosus; inde tenebrin Cimmerim proverbio celebratae pro densissima caligine, et Cimmerii lacus pro
Stygiis vel Tartareis; inde apud Cimmerios Ovidius Somni sedem
collocat, Metam. , II : Est prope Cimmerios longo spelunca re Mu, Mons cavus, ignavi domus et penetralia Somni.
Sic 'bemia ab hybema vel hyemali regione, id est imbrium
et nubium tam saepe in ossianicis carminibus laudatorum. Sic Motia a σκοτια , tenebrae, σκοτιος, tenebrosus. Perperam igitur C Bri et Cimmerii a Gomer ipsis ignoto nomen accepisse Putantur, aut a voce germanica kemPer, aut rectius Iam re, Pugna tor, gallice champion, Paulo nimium recenti, et a voce latina campus derivata. Sed recte Festus scripsit: α Cimbrilingua gallica sidest graeca) latrones dicuntur. v Et Scaliger e n Cimbri λαστρiκοὶ καιπλαυηece fuerunt. v Cimbri sorte latrones dicti erunt, quia piratae erant, uti Normanni postea, et in tenebris Hyperboreis degebant; sicut et Cimmerii, populi Italiae ad Baianum sinum et Avernum lacum, qui toto die in subterraneis domiciliis delitescentes, noctu ad latrocinia egrediebantur; sicut GEStri nes, ais στέρiος, Praedatorius, et vuος, soboles, populi immanissimi, Formias Campaniae urbem incolentes, quos Plinius, i. VH, tradit humana carne victitasse, uti Cimbri ipsi vel Scoti, Hieronymi tempore, apud Treviros degentes. α Quia tales fuerunt eae nationes, ut ait I. Pontanus, de
earum nomine vocamus qui tales Sunt. Μ Sic dicuntur eadem forma
Isauri, piratae, lib. Io, Cod. de Feriis; Ambrones, dissoluti et turpis vitae homines, apud Festum; inde glossis Isidori, Ambm,
148쪽
devorator, decoctor; inici et osci, obscoeni : Oscos, quos dicimus, ait Verrius Flaccus, isscos antea dictos, teste Ennio. Vide Auct. L. L. , P. III 5. Quod et arguit etymon. Isauri enim
nomen oritur ab ἴσος, Par, et αυρα, VentuS levior, aut αυροι, lepores, Pares aurae, Vel Aurorae quae Tithonum rapuit, aut leporibus , qui sunt ἰσα,εμοι, Pares Celeritate Ventis; Ambrones contractoab λα et βοροή, vorax; istes Pro hici, ab ο ie, Serpens : isicienim, Campaniae Populi, iidem sunt qui Ophici, cognomen civium Capuae, luxuriae infamia notatae, et anguium ejus agri multitudine; osci vero ab isici contractione, aut ab οψοe, sagitiosus, improbuS. Ole. Μirum est quam turpiter depravatum sit nomen hoc Dacici regis. Variant codd. et edd. in Orole, Orode, Olore. Is. VOssius conjicit legendum merebistra, ex Strab., lib. ura, cui est Boiρες στας. et eX Prologo Trogi vel epitome minori hujus libri, ubi male legitur Rubobostes. Haec duo nomina eiusdem regis diversa sunt, hicque legendum omiae Pro Onole, ab eρρωδdie, trePiduS: hoc nomen igitur regis Getarum mihi videtur idem ac nomen regis Parthorum. Vide infra, lib. XLII, CIP. 4. Botρtgiστας Vero Compositum est a βουc, hos, βοι- in Voce potκλεψ, boum sur, et
CAp. III. Legatus Popilius ad Antiochiam. De hoc vide LIvIB M. XI. , IR, PLUTARCHUM , in APOPhre., c. 32, VAL. ΜAXIMUM, VI, 4, a quibus C. Popillitis dicitur. Paterculo, I, Io, est Mamin, et Hieronymo, in II Daniel. Hic vulgo est P. Popilius, pro Pom-PADF, a πομπaος, duX Viae, ComeS, πομπευω, POmPam duco. Pompilius ergo virgam in manu gerens, et Circulo magico Antiochum includens, idem est qui Numa Pompilius, seu Mercurius, dictus quoque πομπαicς Vel πομπευς, duX, qui PomPam ducit, et -οπομ- π qui animas ad inferos virga ducit.
CAP. I. OmPhemem. Ita vett. 6ρωρερυγα quoque Vocatur in excerptis Porphyrogennctae e Diodoro, iuxta Vossium, quamvis alii aliter vocent. APPianus, Syriac., et Diodorus ipse, juxta Bon-
149쪽
Drs., in excerptis libri xxx I, MIOPriemem. Igitur nomen hoc ab θρος, mons, Vel ερις, terminuS, limeS, siniS, aut ολος, totuS, et
nes , Phrataphernes, Tissaphernes; rectiusque sorte legendum Holophemem, ut in Sacra Scriptura.
CAP. I. Arsactam neos. Pro Arsacis. Arsaces vel Arsacidar dice-hantur omnes Parthorum reges, ah Arsace ipsorum rege Sapientis-
Simo. Sic et supra, II, 6, A hictyon, in mss. est A Aiactyonides ς Pnusia es, est Prusias, apud Varronem; et Callias, sub quo Athenas Xerxes incendit, Diodoro dicitur Calliades; et
quod magis mirum est, auctor noster supra, II, I 2, Pro Pias posuit Thespiadas, quod veteres libri manuscripti omnes habent. Arsaces sorte contractione compositum eSt ab Αρας, MarS, et σακος, Sciatum, Clypeus Martis, ut Arimanes vel Arimanius, Plutonis cognomen apud Persas, ab αρεiμαυές aut αρεiμωος, Morte furens, ut Arii populi, Aria et Ariana, regiones Persiae ConfineS, ab αρεice Vel ἀρηlie, martius. α Huius Arsacis memoriae, ait infra, XLI , 5, Iustinus, hunc honorem Parilii tribuerunt, ut omnes exinde reges suos Arsacis nomine nuncupent. v Apud Ρarthos, inquit etiam Strabo, lib. xv, omnes reges Arsaci nominantur; Privatiin vero alius Orodes, alius Phrahates, alius aliter. CAP. II. Iudinis origo Damascena. Hic operae Pretium esSet quoque audire integrum C. Tacitum, Hist., v, a, de origine institutisque Iudaeorum, sed brevitatis causa hunc locum tantum asseremus ro Quia, inquit, sacerdotes eorum tibia tympanisque concinebant, hedera vinciebantur, vitisque aurea templo reperta: Liberum Patrem coli, domitorem orientis quidam arbitrati sunt. o Ergo Huetius, ad Hebraeos omnia resereris, jure existimavit Bacchum eumdem esse ac Moysem; et revera in Demonstratione evangelica sustus et optime demonstravit. Sed mihi vero similius adhuc videtur Moysem osse eumdem quem Dionysum Graecorum, Osiridemque AEgyptiorum, proindeque solem; et sorte illud alibi demonstrabo iisdein argumentis quibus hic eruditus episcopus adprobandam sententiam contrariam HSus est.
Damasco rege. Is qui hic nomen urbi dedisse, quique Athares uxoris cultum instituisse dicitur, ab aliis non Damascus, scd Da-
150쪽
mas vocatur. Alii mentionem faciunt Damasci cuiusdam, qui a Baccho excoriatus esse, sicut Marsyas ab Apolline, traditur, unde Λεραασκός, et PoStea CorruPte Λαμασκος, Damascus, dictus est. Athara vel Amare certe eadem est dea quae Atharyatis. Pro Amathis ergo legendum Atriaris vo Athares. Hoc nomen metathesi d PraVatum est. Iam Hermolaus, in Plin. , v, 23, dubitavit an hoc loco, permutatis litteris, legendum esset Athana, quae eSt, ait, Syriorum dea, etiam Athargatis dicta Strabone, sine libri xvi, cujus meminit et Μacrobius, I Sammai. Ex nomine n 3.... Eos amella t. Haec origo nominiS Iudaeorum a Iuda inconcussa est, sicut Hebragonum ab Heber, tySorum quoque patriarcha. Iudaei tradunt tribum Iuda, eaeteris trepidantibus, ejusque ducem Aminadab, primum ingreSSum eSSE mare Rubrum, quum fugientes ab AEgypto sequeretur Pharaon; ideoque tribum Iuda deinceps primatum cum regno obtinuive et huc alludi Cantic., ura, a, Os., xx, I a, ubi tamen Hieronymus hanc traditionem fabulam vocat. Sterilitatem agrorum. Magnus igitur 2Egypti et aedilis suit Iosephus. Atque hinc colligunt Rumnus, J. Firmicus, BaroniuS, Iosephum, cujus nomen hebraice asmentum sonat, sub nomine
Serapidis ac Osiridis ab AEgyptiis cultum suisse; idque patet, tum ex nomine Servis, quod bovem Apim notat, tum ex hierogluphicis, quibus Serapidem designabant, puta figura juvenis im-
herbis cum modio et calatho in capite. Quae in IosePhum, eiusque hoves et spicas, et segetes congregatas in horrea AEgypti, et aetatem, et astrologiae Peritiam. ad amussim quadrant. Subscribunt Clemens Alexandrinus, Augustinus, a Lapide, et Bonsterius. Paternin scienti U. Scilicet artis magicae. Quomodo Plinius, xxx, I : Est et alia magicis factio, a Mose, et Iamne et Iotve Iudinis pendens. Moysen inter celeberrimos magos numerat et APu- Ieius in Apol. Socratis. Sed Strabo, lib. xVI, Moysem non tam suisse magum dicit, quam oraculis deditum, quales Minos, Lycurgus, aliique legum latores, item Amphiaraus, et Orpheus et Musaeus suisse
Scabiem ei υitiliginem. Ita ex mss. legendum , et Orosio, I, 8 et Io. Edd. antiq. pruriginem habent; Ven. , Ald et Iunt. POm. nem. Vitiligo Arnobio est lepra : ille notas albicantium vitiliginum , mranu admota, Heterest. Et Seneca, Natur. Θα L, m, 25, vitiliginem vocat foedam ex albo Naristatem. GraeCiS λευκη.