장음표시 사용
161쪽
gessit; tum Tyrium sive Phoenicium, quia res ab eo gestas Tyrii Herculi suo transCriPSere. Recam. Ita dederunt ex Iunt. Graevius et D. Lema ire; Ald. habet Ahecan. Antiquitus impressi Frudium, Frauritum, Frantiam, Phruium habent, manifestis vestigiis verae lectionis, quae est Rhecium, ait Salmasius in Solin. , ct sententiae hujus subscribo. Straboni enim et Eustathio Ρεκας και Αειρίστρατος, οἱ τωv Λtοσκούρω, ἡ νιοχοi, a quibuS POPuli isti Heniochi, id est avripe, dicti. Vide SOLIN. , cap. 2o. RhecisS autem Vel RheCGF, nomen a ρεκος, balteus, cingulum, derivatur, itaque per Λ scribendum. Pro Ro- eam igitur reponendum Rhecam, Vel potius Rhecium, cum Salmasio. Rhecas et Amphistratus, AM M. MARC., XX I, 15, Sunt Amphitus et Telchius e Amphilus et TelchisS Spartani, inquit, aurior Castoriae et Pollucis. Iasoni totus ferme oriens, ut conditori, di nos honores templaque constituit. lασουεiα Vocat Strabo, et iασα, siα ἡρῶα , Bamaris eximie culta, qualia multi reguli everterunt : Parmenion autem id quod erat Abderis, diruit. De his capiendus Tacitus, vI, 34, multa de nomine Iasonis scilicet appellata templa sacellaque) celebrari. Ita Bongars. et Bern. Tigris supius. Curtius, IV, 9, a celeritate fluxus ita dictum ait, quia Persica lingua tigrim sagittam appellant; sed fallitur. Tirris enim fluvius, sicut et si is, fera maculis distincta seu tincta, graece τι pie, Originem habet a graeco et istis, tingo, humecto. Lege Strabonem, Plinium, Vi, 27, Solinum, c. 4o, libellum Plutarchide Fitioiis, et Diodorum, XIX, II. Phene. Asiae regio, ubi Τigris emergit, Postquam xxv millia
passuum sub terras immersus. GPhena eSt Ptolemaeo, a σορος,
sapiens, id est magus, ideoque Magorum regio significat. CAP. IV. Orodes. Plutarcho, in Crasso, dicitur 4- .:; in δε- tonis, C. 29, Ηρωδας; APPiano Ηρωδὰ: quoque in Parthica et Syriaca Historia editum est. A graeco ορρωδ,ic Vel αρρώδ ἰς, trePidus, gallice te Peureiax; unde et Herodes, qui Pharisaeos, quia sinem
regni sui adesse praedixerant, neci tradidit, omnemque uxoris sua cognationem, eodem anno quo JeSuS, Vel Salvator hominum, ex Virgine natus est. Hinc sorte dictus est, ob huius pueri metum, pueros innocentes occidisse. Hercules, vel rectius Orodes, cognomen erat Panis, qui paVorem panicum incutiebat, vel Ioannis Baptistae ab Herode occisi, cujuS agnus et crux insignia sunt, et
162쪽
Ibi qui, sicut Pan, deus ovium et PaStorum, dietuS Αἰ Gτω. Aoρομελής, Semicaper, Capripes, Mendes, Pedoque insignitus, et Pelle caprina amictus, vestitus erat pilis Cameli, vox clamantis in deserto, et hap tigabat ad Paneum, Panc a Vel Panici Panium specum, Stephano, a Pane), sontem in monte Libani, unde Iordanis fluvius erumpit sVide IosEPH. , III, 18, et PLIN. , V, IS , et ad urbem cognominem, sub ipsis radicibus montis Panii sitam, ubi Herodes Augusto templum erexit. Itaque Onodes non mutandum. 1ρώ- . xc depravatum est abra 9ρώδαe autem ab omnes enim vocales inter se Commutantur, Praecipue α in η, et η in i Vel υ. Vule supra, Omle, i. XXX ri, C. 3. Pacorus. A graeco παχ η, eraSSitieS, Pinguedo; crasSUS, Pinguis. Ergo per ch scribendum. CAp. V. Tiridatem. Tiridates nomen, uti Tiriba s, contracte compositum eSt a graeco πιαρα, tiara, capitiS gestamen apud reges Persarum, et divido, Partior, quod est Tiararum diribitor, sicut Mithridates, qui mitras distribuit; quod de sole tantum a principio dicebatur. Vule supra, xxxVII, I, Mithridates.
CAp. I. Aborigines. Id est ab origine populi. Gloss. vet. Aborigines, Aυτόχθουες; Αυτοχθωv , Aborigo, indigena , patricinus. Λb origine, in eodem glossario, eXPonitur α πυ αρχαio ου ἱαc. Haec itaque gens Italica, Propter antiquitatem, et quod in regione Sua genuina suerit. Alioqui Aborigines in genere cujuscunque regionis indigenae appellantur. Recte igitur Stephaniis Aborigines antiquissimos Italiae populos, qui agrum illum Romanum tenuerunt, ita dictos refert, quod absque origine, et veluti e terra nati, id est
Saturnalibus. Saturni seriis, quae celebrari solebant mense decembri. Inde hic mensis genialiς dictus Fastorum I v. Inde Horatius, lib. II, sal. 2 : Me libertate decembri. Uno tantum die antiquitus celebrabantur, hoc est decimo quarto calendarum januarii, Post, Septem diebus, quotquot sunt in hebdomade, cujus ultimus dictus Saturni dies, sed e quibus quinque tantum festi habebantur. Graeci festoS hos dies Κρο,iα, n Κρουιο, graece Saturnus, dicebant. Hisce diebus lihertatis, iocorum atque laetitiae plenis, piaculum erat Sumere bellum, aut Poenas a nocente Exigere.
163쪽
Domini excipiebant servos liberalibus conriviis, ipsimet ser vilibus ungentes muneribus. Quin imino mancipiis quidvis libere Ioqui licebat. Eo tempore pileos, libertatis signum, gestabant Servi, et calceis ingenuorum induebantur, teste Porphyrio. Palatium. Ita dedit eruditus Lematre, et G-Vi , IIo I, et
Grono . nePOS, ex Bong. et ThyS., quum edd. 7 antiquae exhi-heant Palatinum; unus codex Palantinum, unde Burm. finxit
Pallantium, scit. Paliantium, quod dedit Graevius, I 694, ex Festo, qui : α Palatium, inquit, mons Romae appellatus est, quod ibi Pascens pecuS bal e consueverit, vel Palam, id est, errare, ibi pecudes solerent. Alii, quod ibi Hyperborei filia Palanto habitaverit, quae ex Hercule Latinum peperit. Alii eumdem, quod Pallas ibi sepultus sit, existimant appellari. Palatualis flamen
constitutus est, quod in tutela ejus deae palatium est. . Et ex Va rone : n Quartae regionis Palatium, ait Varro, quod Palantes eum Evandro venerunt; aut quod Palatini, qui et Aborigines, ex agro Reatino, qui appellatur Palatium, ibi consederunt. Sed hoc alii a Palatia, uxore Latini, putarunt. Εumdem hunc locum a pecore dictum putant quidam. Itaque Naevius Balantium appellat. v Inde Virgil. , AEn. , Vm, 5o- 54 :
Areades his oris, genus a Pallante prosectum, Qui regem Evandrum comites, qui signa sequuti, Delegere locum, et posuere in montibus uri,em Pallantis proavi de nomine, Pallanteum.
Mihi quoque videtur legendum aut Palantium, a palani, Vel melius Pallantium, a graeco παλλω, Pello, abigo, quatio, Sicut
Luperci, sacerdotes Panis Lycaei, a Iums et arceo; sicut et Pallanteum urbs. Lupercal locus erat sub Pallatino vel Pallantino monte, Pani Pastorum deo consecratus, in quo quotannis, mense sebruario, Panis sacerdotes, qui Luperci dicebantur, Luercalibus in Lupercali sacra iaciebant. Instituta autem putabantur haec sacra ab Evandro, in honorem Panis Lycaei seu Lupini, quem Arcades simili honore colebant. percalibus. Placuit Varroni inde arcessere nomen, quod penci sacra sacerent in Lupercali. Erat enim Luercal, teste Servio, spelunca sub monte Palatino, in qua capro luebatur, id est sacrificabatur Luperco, qui idem crat non tantum ac Lycmus Et Pan, ut ait noster, sed etiam Mercurius. Ovidius, in Fastis, Lu-
164쪽
Percalium originem eo refert, quod Romani beneficii memores praestiti a lupa, in educandis divis insantibus, Romulo et Remo, templum illi exstruxerint ad Ficum Ruminalem a numa seu Roma, id est lupa eorum nutrice sic dictum , quod est appellatum Lupercal. Sic enim ait :Illa loco nomen Deit, locus ipse Lupercal, Magna dati nutrix praemia laclis habet. Templi hujus sacerdotes, auctore Varrone, dicebantur Lucret, qui nudi rem divinam agebant, perque vicos urbis et compita discursantes, pellibus in scuticas dissectis, obvias quasque taminas verberabant, ita eas tacundas fieri existimantes. Unde et mmos appellat Festus, a crepitu pellicularum. Lupercalia a Lupercis dicta Sunt, GPerci autem a lupis arcendis, quod celebrato sacrificio tali in Panis seu GP rei honorem, lupi arcerentur a pecoribus et stabulis. Scribiant enim Plutarchus et Livius, quum Evander solemne hoc sacrificium intulis set in Italiam ex Arcadia, cultu Lycmi celebrata, benigno illi Faunum montem et agros assignasse, inque illius radicibus constitutum Lrcio templum, ubi nudum conSPiciebatur dei simulacrum, pelle amictum caprina, quo habitu currebant Romae in Luperealibus. Proprium erat ejus colubritatis, ut Luperci immolarent canem. Sciendum insuper celebrata fuisse Lupercalia s cma nominant Graeci in xv calend. mariti, eorumque diem veteres februatam dixisse. Nec tantum Luperci ea celebra bant, verum et alii quandoque viri, virisque permixtae mulieres. Quapropter scribit Plutarchus, M. Antonium nudum in Lupercalibus fuisse vectum per urbem. Fama. Famam nominatam ait C. Bassus, quod mulieribus fatia canere consuevisset, ut Faunus viris. LACTANT ius, i. I. Sod longe fallitur; -- nomen est vox fatua, et dea Fatua crat eadem quae apud AEduos Berecynthia, dicta etiamnum M MPm folle; sed fatua erat quod, ut ait Iustinus, divino spiritu impleta, vellit Per furorem, futura praecineret, sei Giuari consuevisset. Servius,
ad illud Virgil. , AEneiae, 0a, 443
Insanam et alem aspicies, eluae rupe sub ima Fata canit.
4 Insanam, hoc est deo plenam, et vaticinatricem. Α Graecorum tractum etymologia, qui ἀπὸ τi: αxψίαο appcllavcrunt. Nam
165쪽
supra sensus humanos intelligentia, suror et insania dicitur, teste Cicerone, de Divinat. , I, 3I. o Latinus. Latinus a vitio nomen sortitus est, ideoque idem est ac Saturnus, qui, amisso coelo, Venit in Latium, Sic dictum quod ibi latuisset. CAP. II. Rheam. Α Ρεη, Rhea. Eadem est igitur quae Rhea, Coeli et Terrae filia, Saturni uxor, mater Iovis, Plutonis et Neptuni, aliis nominibus Cybele, ops, Vesta, Magna Mater, Dindymene et Ilerecynthia appellata. Rhea autem dicta fuit a sitia, fluo, id est lacte, ut Amalthaea Iovis nutrix; omnibus opibus, ut Ops et Amaltheae cornu. Vocata suit et Ilia, ab Ilium, urbs Phrygiae Minoris vel Troadis, id est Troiana. Inde nonnulli tradunt ab AEnea Trojano, aut Suadente Romo Trojanarum nobilissima captivarum, Romam conditam esse. Inde simulacrum Cybelis, matris deum, a Pessinunte, urbe Phrygiae, Romani in urbem.adduxerunt, et huius sacra faciebant ad Almonem lscu nutricem ὶ, fluvium Romae vicinum, eodem ritu quo Galli Sacerdotes in Phrygia. Lucanus :Et totam parvo revocant Almone Cybelem.
Ovidius, in Fastis :Est locus in Tiberim quo lubricus influit Alinon,
Et nomen magno Perdit in amne minor. Illic purpurea canus eum voeste sacerdos Almonis dominam sacraque lavit aquis.
Indo calendu martiis, quibus Iunonis quae alio nomine etiam eadem dea erat ) sacra celebrabantur a Romanis, quia itinc Iliacon ressa est a Marte, nam tunc Matronalia sunt, nit Scho liastes Iuvenalis, ud snt. 9. Tandem vocala quoque suit Sinicia, nimirum a luco vel syli a Marti sacra, in qua, ut ait nOSter, duos
Nomina pueris, alteri Romo , alteri Romulo fere. Vtile Supra, xxxviii, 6, PHSm US. CAP. III. Reges hastas.... habebant, quas Grauci scePtra Ilas Romani quires, Sabini cures vocabant. Hinc Quirites, Seu hastati, Romani dicti, ct Romulus Quirinus vel hastatias. α Quis nus, ait FeStus, ex hac cauSa Romulus est appellatus, quod mis, id est hasta, uteretur.... a Curi dea videntur cures Sabinae hastae appellatae, quibus ea genS armis erat Potens. v Hinc qUO luct res urbs Sabinorum, et dea Quiris. Hinc divus Paulus, cuius
166쪽
hastam manu gerit emgies, ideoque idem est uc Quirinus, sicut divus Petrus claviger idem est qui Ianus, et Iupiter Lapis, merito se Romanum seu Quiritem dixit. Male igitur Varro Quirianum a Quiritibus appellatum esse existimat.
Phocensium. Viri SuPra, t. XXXVII , C. I.
Massitiam. Quae et Μασαλια Ptolemaeo et Eustathio, Perantiqua urbs, in littore Galliae posita, origine graeca, a profugis ex Ionia Phocaeensibus Persicam servitutem fugientibus, quum ipsorum urbs ab Harpalo seu Harpago, ut vocat Herodotus, i. I, Obsideretur, inter Satyos condita, contestantibus Strab., l. IV, Solin. , C. 8, Ammian. , TV, 23, et Gellio, X, 6. Protis. Athenaeus, ex ΛristoteliS libro II ερὶ τωυ Μασσαλιωτωv πολιτειας, affert hanc historiam, lib. xui; sed variat nonnihil in nominibus. Quem enim Iustinus hic Protin, ille Euxenum, Nannuan Nanum, Gypt in Pettam, sive mutato nomine, Aristoxenam vocat. Filium vero Euxeni et Aristoxenae iacit Protin, unde ejus posteri Protia in dicti sint. Sed Plutarctius, in Solone , c. 3, Massiliae ipsum conditorem Πρ isto, vocat. P Ut S Vel Protis, a πρωτος,
Primus; Simos, a riμοζ, Simus, gallice Camus , thynnus piscis apud Artemid. , H, I 4, Seu forsan melius delphinus, qui Simo dicebatur, auctore Plinio, et Phocaeensium dux suit, vel Phoca, unde Phocmenses, Phocenses, Phocmi, Phocma et Phocis, sicut et Simois fluViuS, graece Σιμοεκ, a σιμο: quoque dictus suit; unde Apollo Dei hinitis Massiliis cultus; sicut et Diana Ephesia, eadem atque
Aristoxena, matrona, quae se deam dicebat, eadem ac Cybele, mater deum. Vide III ONNET, DEScr. S mcd., tom. I. UinC quoque MassilienSes dicti ἀπο- i, seu molles, es eminati, ut Ionii, ut Galli, Cybeles sacerdotes, et θηλυγε, εἰ:, c Remina sid est, ex Aristoxena ipsorum matre) orti, muliebres. Hinc Arelate, Massiliensium colonia, seu eiusdem deae filia, Festo Avieno dicta Thmline vel rectius Thelyne, a θῆλυ:, scemineus, θηλ ω, esse mino, θηλά, mamma , et in inscriptione Mamiliaria ς instar Ronam dea, et urbis, cuius nomen, graece ρωμη, Sonat Valentiu Vel matrona, latine ruma, quod idem est; instar et Dianae Ephesiae et deae
Sembri orum. Quidam vett. Se briorum. Qui sint hi populi
orae maritimae, D'Anville ipse nescit. Valesius quidem censet eos-dem esse atque Reios, sed a mari nimium dissiti erant. Plinius,
iri, 3, Segobtigens , et Strabo Sc brigam, memorant, Sed in
167쪽
Celtiberia collocant. Eorum nomen mihi videtur eompositum ex
risομαι Vel δεω, duco, ἀγίς, dux, et Brigii vel Bryges pro Phrγ- s , ductores Phrygum; quasi Phocaeenses pro Phrygibus a Gallis habiti suissent. Caeterum sic Arar, fluvius aeduorum, qui Berecynthiam , Phrygiae deam, colebant, Brigulus, Pro raruulus, a Domine Phrygum, dictus erat. Facilis lapsus est in β. Vide XXIV, 5, Belgio.
C p. IV. Comanus. Ptolemaeus ΜaSSiliam Vocat Κοαμοvisv πο .v, Commonorum urbem , sorte ab hoc rege aut eiusdem nominis alio. Commonorum enim Populorum et Comani regis Galliae Comatar, nomina certe eamdem originem habent: scilicet Comanus a κο- ριη, CaeSaries culta, Coma, Significat comatus, Sicut intonsus
Apollo, Massiliis cultus; Commoni vero comati, a participio verbi
κιμαω, comam alo. Inde forsan nostri reges criniti. Commoni igitur non confundendi sunt eum Cenomanis, quos Plinius circa Massiliam in Volcis habitasse reseri, immeritoque dubitat Bon-garsius an in Ptolemaeo mendum sit. CAP. V. In senatu. Id est inter senatores, in orchestra, ubi senatus sedebat. Sic, ait Bern ., SuetoniuS, Claud., xxv, I 6, dicit Armenios sedisse in senatu, hoc est, ut ibidem explicatur, in orchestra, seu loco ad theatri radices, scenae proximo, ex quo senatores spectabant. Ita vectare in equite dicit Suetonius, Domit. , VIII, 7, hoc est in equestribus subselliis, seu equitum cuneis. Jungit Tertullianus, in libro de Spectaculis, arceri sc- natu et equite, hoc est, honestioribus theatri locis. Vocontiis. Vulgo inepte a Volscis e cui lectioni Volcar, Galliae ad Rhodanum et mare populi, causam dederunt. Auctore Plinio IlI, si, et VII, I 8, Vocontii foederata Romanis gens erat, sorsan quod oriundi essent e Massiliensibus seu Phocinensibus: V contii enim nomen a *ωκη, Plioca, Sicut et PhocaeenSeS, BCCPPerunt. Inde ipsorum regio postea Delphinatus dicta; inde etiamnunc regni haeres proximus in Gallia, Delphinus vocatur.
CAp. I. Paludibus. Legendum sorte suminibus, quorum Pluria
Hispaniae auriferis arenis, ut Tagus, celebrabantur. Pro Palu ἐ-hus, ex correctione Salinasti ad Solinum, receperunt Graevius et Burin. balucibus; cui lectioni suffragatur Bongars., non autem
168쪽
ego. lux enim est Straboni, lib. m, αμμος, nobis pallieites d'ori u Aurum, inquit Plinius, XXXIII, II, invenitur staminum ramentis, ut in Tago Hispaniae; et Hispani, quod minutum est aurum, halucem vocant. M Nihil igitur mutandum, aut suminibus legendum, non autem balucibus. CAP. III. Vento. Flante Favonio. Solinus miro loquendi modo dixit : Sitientes viros aurarum miritu maritantur; quem Martianus imitatus est : In ejus quoque confinio equarum foetum ventis maritiantibus inolescit. Hae fabulae mythicae non ex equarum foecunditate, ut ait noster, natae Sunt, sed a solis equis in Lusi..tanis, ad Olisiponem in occasum praecipitantibus, quod Olisiponis etymologia coarguit. Olissonis enim, urbis nomen, vel rectius Glisi onis, ubi equae e vento Favonio Concipiunt, ab ὀλι .σθεω, labor, Prolabor, Cado, ολισθος, lapsus, eaSUS, et iret πος, equUS, compositum est. Male igitur ab G Se condita, nomenque sortita, Straboni dicitur.
Gallines.... pincam sibi originem asserunt. Gallincia ergo, Hispaniae Citerioris regio, hodie la Galice, cujus caPut est St.- c-ques de Compostolle, nomen mihi videtur accePiSSe a graeco Pλα. - ακτο:, Iae, Vel a καλός, Pulcher, in COMPOSitione καλλi-, et ιικος, domuS, id eSt, γαλαξιας κύκλος, γωαMS, lacteus circulus; sic et GBlatae, Γαλαται, a 'Πιλα, - ακτος, lac, γαλακτKω, eandorem laetis imitor, γαλακτεω, -iαω, lacte abundo, Sicut Magna Mater, mammis onusta, et ab ipsis culta. Via enim lactea etiam nunc vocatur
te cRemin de St. acquos de Compostolle; et in sabulis est, dum Juno pueri Herculis vel Mercurii ubera immulgeret, decidisse aliquam particulam candidi liquoris, et in eam coeli partem defluxisse, quae via lactea Postmodum est appellata. Ergo Galloeci nomen vel Callaeci scribendum per cie, et male scribitur Gllaica apud UAnville et alios.
CAp. IV. Titanas bellum a eratis deos gessisse proditur. Titanes nomen sortiti sunt, Sicut et mitri, in , Diana, filia Latonae et Cei Titanis, a vel τέθη, mamma, nutrix, aVia, id est terra, quam Titinam Diodorus vocat, Ταθυο, terra, Tethys dea, unde et
terra. Sic Gigantes, qui iidem sunt ac Titanes, nomen Suum ducunt a vi, terra, et γαω, nascor, τxe, natuS, Τerrae filii, terrigenae, quod revera tradunt sabulae. netes. Rectius Cynetes. Ita optime correxit Is. Vossius, Pro
169쪽
Curetes, qui sunt in Creta, nulli autem in Hispania. Cynetes incolebant saltus Tartessiorum, ut ait Iustinus, quod et sabula mythica et etymologia me docent. Cynotos enim, sicut Cyneticum littus, ad Pyrenaeos montes, ubi vicus Cranet dictus, nomen ac CPPerunt a κυωv, m,oc, Canis; et ad Tartessum mareque Gaditanum, in insula Erythea, Geryon, gigas tricorpor et tricePS, cui erat canis ortliros biceps, regnasse dicitur, bovesque ejus Hercules in Graeciam abegisse per Galliam, proindeque per C notos et littus Cyneticum; Geryon vero, graece LYρυουευe Vel Ι,- bo,Vi:, Tricarenus dictus, ct c US nomen a γαρυω. loquor, Sono, vox, derivatum est, nihil aliud est quam Latrator Anubis seu Mercurius Cynocephalus, et Seu G-αρα voc quoque Vo catus. Imo Cynetae seu Cynesii Herodoto et Stephano populi sunt omnium sere Etaropae tutimi, versus occasum, ergo ad metas Herculis; Cerberusque, Tartareus seu Τartessius custos, Palaephato est canis Geryonis. Cynetes igitur non orant, uti quidam editor, analogia nominum deceptus, existimavit, incolae promontorii rei, seu potius sacri promontorii: Cuneus enim Lusitaniae, nunc At me dictus, regio est, non promontorium, et a Saltibus Tartessiorum salis dissitus. Gar ris. Joannes, opiscopus Gerundensis, Parrat. Vmani E , lib. I, G mnium vocat, sed legendum omnino Gor ris. Hoc Nomen enim a grae v, x, canalis specie Gor ram vel serpentis aut draconis, per quem aqua effluit, nobis gar uille, oritur, et a zιρ tuis, horrifico, vclocius gradior, sicut et icu, hydra, nomen animalis noxii, sed fabulosi, in Africa; γορτω, Gorgo, Gorgon vel Gorgona, Medusae cognomen, Palladisque ob ae dem Γορπο,ες, Gorgones, Γό: rix, Personae quae Gorgonis Ca Putexhibent. Hic igitur Cynctum rex antiquissimus mihi idem est atque Geryon, Tartessi rex tricorpor, idem atque Pluto, rex Tartari, idem atque Cerberus triceps : tres enim quoque erant Cor nos. Haec igitur omnia non tantum sabulosa videntur, sed merae fabulae sunt mythicae seu allegoriae, quae, POStquam diu invaluerunt, pro lactis ab historicis habitae sunt et traditae.
170쪽
PROLOGII ISTORIARUM PHILIPPICARUM
Rivo volumine continentur lupc : impcrium Assyriorum a Nino rege, usque ad Sardanapalum. Post quem translatum est per Arbacem ad Medos, usque ad ultimum regem Astyagen. Is a nepote suo Cyro pulsus regno : et Persae regno potiti. Ut Croeso, Lydiae regi, hellum intulit Cyrus, victumque cepit. Hic in excessu dicti molicarum et Ionicarum urbium situs; originesque Lydorum, et in Italia Thuscorum. Post Cyrum, filius Cambyses Egyptum domuit. Repelitae AEgypti originos urbium. Exstincto Cambyse, Darius, occisis Magis, regnum Persicum accepit; captaque Babylone, bella Scythica molitus eSt.
Secundo volumino continentur haec : Scythiae ct Pouti situs; originesque Scythiae, usque ad bellum, quo est inde pulsus Darius : qui post hanc fugam Graeciae hellum intulit, per Datin et Tisaphernem, quod soli Athenienses sustinuere. Hic origines Athenarum repelitae, et reges usque ad Pisistrati lyrannidem, qua exstincta qua ratione Diuitiaco by Corale