장음표시 사용
101쪽
vsi incidentes, quae nimirum incidunt in ipsa lite, cujustralia judicium exercetur; vel praeparatoriae, quarum decisio alterius decisionem faciliorem reddit; vel quae qui
dem eae eodem negotio oriuntur , sed tamen ad diverso tendunt, neque a se invicem pendent. i) Cognitionis nomen proprie ad principem, vel ad magistratus refertur, cum princeps sua sponte cognoscit, vel magistratui cognitionem committit: vel etiam ipsi magistratus ex suo ossicio cognoscunt, quae cognitio legitima, & extraordinaria appellatur, uti patet ex titulo f. do Exiνaorae cognit. Hinc illud Suetonii in clatiae. e. 15 p. 45o ed. DUMI. ad Rhon. I r. Alium
Imerpellatum ab ad Napis de Wopria lite, negantemque cognitionit rem, sed ordinarii jiaris esse, agere causam confestim apud x xoeg ς , ita intelligendum est, negantem ad principis cognitionem rem pertinere, atque ajentem, ipsum non cognoscere, sed judicem dare debuisse, apud se causam agere coegit. Scilicet cum ordine ,
di iure in iurisdictione recepto Praetori liceret iudicem dare, quod aest jurisdictionis let. 5 θ. do jurisae, ae dare etiam pro potestam
te solitus esset, extraordinariam esse oportuit cognitionem, quam ipse cogente osseio suscipiebat, quam alteri committere non terat. Atque huc equidem reserendum arbitror quod de Nerone narrat Tacitus Annal. I. IS e. 5i p. I p. 89o M. Amrtet . I 675. quem ait exidisse, ut Romae Haetoν, ρον provinciat qui pro Prae oro, aut Conmis etrem, tiara ad νstir Pubsicanor exιra ordinem redderent. Alii extraordinarias cognitἐonea voeant, de quibus nulla ordinaria, certoque iure actio erat constituta, quaeque R Prae tore extra ordinem, dc ex aequitate suscipiebantur, easque opponunt ordinariis eognitionibus, quae ordinariam habebant a'ionem, cer eoque iure nitebantur. Contra aliis ordinaria cognitio est, quae
iudicibus datis competit. Consule Donellum do Iώμ. Ciny. l. b.. a n. 4 opp. t. a col. 695 es I. II c. aa n. 9 et Io r. 4 ιol. I 55 I esseq. ed. Lueae, de Scipionem Gentilem do Iu . I. 2 e. 2O opp. t. Sp. 287 et req. ed. Mast. I 764. Uerum saeuitas iudicandi, sive ordinaria, sive extraordinaria, vulgo cognitio dicitur let. penult. f. de Iu . omn. Fud. Quare titulus hie, qui in Gregorianis Deeretalibus est do Ordine cognitionum, in prima compilatione Inscribitur de oediae rudis;oνum: quasi idem itidicium, & cogni is sic, ut
in c. et penul. A GAn. cognit. cognitionales sententias mstm νών. Leg. unis. cod. is Senten. p M., et leg. IS eod. de Sent. Praef. pist. et let. II cod. de Sent. et interioq. quae scilicet causa cognitaseruntur ι & in let. tili. g. Llud etiam eoae de Temp. et reparat. Dccurrit verbum cognitionaliter, quo significatur id, quod parte utraque praesente, ec adhibita causae cognitione gestum est.
. a. Praejudiciales quaestiones noscendae , definiendaeque sunt, antequam causa altera, quae ex illis pendet, cognoscatur. Ita si quae mulier assirmet, sa cum certo ho
mine iniisse matrimonium, isque excipiat, illud consistere non potuisse propter impedimentum cognationis, antea
102쪽
haec exceptio eognoscenda est quoniam ea cognita, ae gy- finita, matrimonii quaestio dirimitur si . Similiter exceptio excommunicationis ante causam, de qua praecipue quaeritur, expendenda est ain; & si petenti haereditatem &successionem jure cognationis opponatur status natalium
primum de natalibus, quoniam haec quaestio praejudicialis Est, postea de successione quaeritur 53.
i) cap. do Ordia. cogntr. Sed tamen recte est, vereque ani madversum a Iacobo Cujacio in cis. c. I opp. r. 6 eol. 8oa edit. eit., id quidem obtinere, cum reus actoris intentionem eonfitetur, verumtamen praejudicialem, & peremptoriam exceptionem proponit. Meus enim cum teus non confitetur actoris intentionem, non ante est probanda exceptio, sive dilatoria sive peremptoria, quam actor probaverit intentionem suam l. 9 eod. de Praescription. long.tνmm ., leg. cod. do Eaecepi. Leu pr scrips. Log. I9 eod. Est Hobat. , nimirum qui actore non probante reus absolvitur, quamquam ipse exceptionem suam non probaverit let. eod. 4 ri Eden. , C. S
a) cap. L9 do Iudit. 5) Cap. 5 d. O di . tognit. 3. Causae ineidsntes ab eodem cognoscendae sunt ju-ἡIce, cujus est de praecipua causa judicare quamquam ipses minus competens esset, si de iis praeeipui judicium institu tum fuitast r): nisi causa eivilis incidens sit occlesiasticas quam ne incidenter quidem cognoscere laicus judex pol est a , licet eontra integrum sit judici reclesiastico de eau
sa civili incidentis judicare s).
. 4. Causam quoque praeparatoriam prius definiri, ju-ἡiciali ordini aptum, & conveniens est i). Ia quaestioni bus civilibus, quae diversae sunt, nequo a s9' invicem pendent, lieet ex eodem negotio oriantur, videndum ost, quo modo propositae sint. Si per modum actionis separato judicio, Riraque actio in proprio foro expeditur; si per modum reconventionis in eodem sero vicissim traetanda, atque eadem sententia utraque definienda est ain; si per modum exceptionis peremptoriae, Illa adhibenda ratio est, quam in his exceptionibus cognoscendis observandam MMe, superiori loco demonstravimus. si Leg. f. de Aequi . ei amisi. poliesr., L. io ad. ἐν Mi MMD.
103쪽
a) Cap. a δε α A. cornis. . 5. Si civilus de eriminaIes causae concurrant, distinguendum est utrum altera praeiudicialis Sit, an semet Invicem non attingant. Si causa praejudicialis sit, ea primum cognoscenda est, sive civilis si), sive criminalis sit sa). Si altera causa alteram, non attingat, neque ab ea pendeat, criminalis quae majoris est momenti, ante civilem definien
i) L g. 3, 5 D6 eod. d. Oflae cognit. Atque hue reserenda est L.
I coὰ aes Ordin. jurie. , ubi Constantinus inquit, saeps causam civilem intermitti ; ex quo patet, interdum civilem causam prius esse cognoscendam, si causa criminalis inde dependeat, quo spectat Lor i eoae do Appellat.
3) Id quidem generatim est verum, cum semper criminalis quaestio gravior habeatur. Sed intardum judex utramque causam di civilem, S criminalem unci iudieio absolvit, cum scilieet actor quaestionem utramque proposuit Lib. 4 β. 4 ff. Fin. retunae L. ij. do 'bl. ruisic. Leg. un. Cod. Ouana, civ. ad i. crimin. pr vid. Quod si actio criminalis p/incipatiteν est proposita, dc reus civilem quaestionem movet, primum illa, tamquam gravior, noscenda est let. 5 β. i V ad let. Iul. do si public., let. 55 c. σου let. Iul. de aduit Quod etiam dicendum videtur, si quaestio civilis instituta sit, M. reus actorem criminis accusaverit , nam causa civili tamdiu supersedendum est, quamdiu criminalis absolut4 fuerit log. 4 cap. Aindin. judic. g. 6. Sed & exceptio spodii hoc praecipuum habet, ut ea sit expendenda, antequam proposita actio cognoscatur i). Est autem spolium facinus indignum & iniquum, qua quis ex. rei suae possossione, vel quasi dejicitur. Itaquo ad spolium utrumque requiritur, quod quis habuerit rei possessionem, vel quasi, & quod ea per injuriam ablata sit sa).
i Cap. a oe uti. do orae cognit. Est autem a iure canonico inductum spolii iudicium, ut quis recuperet possessionem, unde injuria dejectus est, eoque latius explicatum est civile interdictumiande vi, cui non omnia ea de re satis considerata di provisa erant. Consule Vicatum Vocabia. juri uor . Spolium, di voetuua in Eunae l. 45 t. 6 n. 7.
ab Cop. io is O c. ae potest. Fud. dolo ., c. IT do Resui. spoliat. . T. Committitur auloeri spolium in rebus tum immobi- . libus, tum mobilibus si , alque etiam in juribus sa); neque Vero refert, an vis, dolusve intervenerit, quoniam sola culpa, & bona fide committi potest. Etiam judex spolii reus est cum neglecto juris ordine ali ui possessionem adi-
104쪽
mit 3), neque a spolio alienus est, qui illud mandavit, vel
ratum habuit ), imo otiam qui rem spolio ablatam scienter accepit 5ὶ, non vero tertius bonae fidei possessor. i) C. a A RHiu. rpoliat. in 6, Leg. 6 de Sepult. c. a, 4, 8 ω i5 do
Iatissime patet, adeo ut qui qualicumque possessione, vel quasi inique est privatus, spoliatus habeatur. Si uxor a marito divertit, maritus spoliatus dicitur c. 8 de Rerιit. rpoliat. , modo per teriti reum matrimonium in ejus domum traducta fuerit e. ia eod. Mulier spoliata est, quae a marito ex pulmi, dc domo electa est e. ioi 2 eoae, qui suo se beneficio, aut iure per vim. vel inique ab dieare eoactus est e. a ου 5 eoae, quibus denegantur pensiones, quas hactenus perceperunt e. 9 eod. qui excluduntur ab electionibus, quibus hactenus interfuerunt e. 5 de Gur. Borress. propriet. , qui injuria extra parochiam, vel ubi sepultura facienda erat, cadaver έntulerunt e. 6 de Sepuisti . qui propter nullum contractum pos
adversus eum, qui vi adhibita possessorem dejecit, non adversus eum, ad quem res ab alio violenter ablata pervenit ling. 7 is Vi Θsi armat. Nam hoc interdictum scriptum est in personam hoc modo : unde iti illum vi Ajoraui. Sed juri civili de rotat Coelestinus III
in cit. c. ubi interdictum unde vi eoncedit etiam adversus eum, ad quem non ignarum vitii res ab alio per vim ablata delata est. Fateor equidem Jus civile etiam adversus haeredem praedonis hoc idem
interdictum tribuere L i β. tili., ου La ff. do Ui ae vi arm. , quia
nimirum haeres successor universalis est, ad quem omne defuncti vitium defertur l. ix q. d. Dimeνr. S tempora b. st aeseripit. penult. cod. de Acqui . porr.; sed non item concedit adversus emptorem, aliumve successorem singularem, qui non succedit in vitium ejus, a quo rem obtinuit. At iure ea non leo malae fidei emptor succedit etiam in vitium venditoris; et ideo nihiI refert, sive quis rem per vim abstulerit, sive ab alio ablatam sciens prudens retinuerit. Errant autem vehementer qui hane Coelestini constitutionem non pertinere existimant ad interdictum undo vi, sed potius ad beneficium editum M Can. Redintegranda c. 5 au. I, quod quidem beneficium perpetuum est. Nam si id verum haberetur, nullum esset inter jus ea non leum et civile discrimen. quoniam ea in re eadem esset iuris utriusque regula; at vero Glastinuscit. c. I 8 expresse profitetur, sese iure ei vili derogare, uti patet ex verbis non obstante jia is civilis piso e sancimtis etc. Non ign ro, quam multae sint turbae de interpretatione eam. periuret an
c. 5 qu. I. Sed mihi perspieuum videtur, eum Canonem is velle, quod etiam iure civiri sancitum etsi, ut quamquam interdictum undo si annale sit L. i f. de Ut is vi aνω. , tamen perpetua sit persequutio rerum vi ablatarum L. ponuit. 1. d. intorae Nihildieo de fide de auctoritate ejusdem canonis, quem Gratianus ad seribit Ioanni I. R in ep. ad Zachapiam Aμesiepiso. , sed Ioan
105쪽
g. 8. Spolium vel exceptIonis, vel actIonis Ioco proponitur. Exceptio pertinet ad repellendam intentionem actoris si , qui non auditur, nisi primum rem injuria ablatam restituat sa), eaque spolianti contra spoliatum exquacum que causa agenti opponi polost, nisi de causa ecclesiastica egerit 5ὶ. Do tertii spolio excipere nequit reus, nisi in criminalibus, si demonstraverit, sibi violenter rem uni-Versam suam, vel majorem ejus partem ademptam fuisse s in . Exceptio autem probari debet intra dies quindecim, posteaquam proposita est, ne sorte vertatur in fraudem, ιχ judicii cursus retardetur 5 .
4ὶ Cop. I cir, 5ὶ Cis. I g. x da Hortis. spoliat. In 6. . 9. Actio spolii eo spectat, ut spoliato res ablata ante omnia restituatur. Itaque nulla contra eum opponi potest exceptio, quae ad petitorium pertineat, veluti domi nil si , renunciationis sa , quod canonice non sit institutus 5ὶ, quod crimen commiserit 4 . Adeo sane leges odio habent, improbantque .spolium, ut praedo etiam Secundum rigorem juris sit resiluendus 5 '; quia nec exceptionis spolii anisa commissi habenda ratio est, Sed tantum vis inspicitur, quae postremo illata fuit. Quinimo non
iratum res ablata spoliato restituitur, aut ejus looo aestimatio datur, sed etiam sarcienda sunt damna, ac restituendi fructus a spoliante percepti, quin etiam percipiendi, si spolium vi, aut dolo malo patratum sit 6). Quorum probatisnem, atque aestimationem spoliatus jurejurando peragere potest 7 . 1 Cap. r do Rertit. 1poliat. lain cap. a G 5 e c
Cap. t O 6 eoA. Atque hoe est, quod diel solet spoliatum
snte omnia restituendum esse, hoc est nulla audita exceptione. vel obiectione; satis est, quod actor spoliatus fuerit L. I 5o is . o vii aνm. ' ' .s53 C p. 5νοα L. ia is 48F do Aequi . velamitr. porrest. G cap. 5i do Appou-., e . II de Restiti spoliat. Uerum gravis inopia spoliantis, qui alienum restituere nequit, ni i primum ipsemum rem ret, impedimento est, quominus a liatus statim rei suae fructus obtineat e. 16 do Hostis. spoliat.
106쪽
to. Atque haec quidem regula juris est, ut nulla exisceptio agenti de spolio opponi possit. Verum extra ordinem exceptiones admittuntur. Sic auhenda est exceptio poprietatis, vel quae petitorium Aspicit, ubi actor consentit 33. Contra spolii actionem omittitur exceptio
spolii, si actor in alia causa reum spoliavit, adeout probationes super hac exceptione primum noscendae sint, quibus absolutis, reus actori de spolio agenti respondero non cogitur, nisi ab ispo restitutus fuerit, quoniam Eseceptio spolii ex earum numero est, quae litis ingressum
impediunt a . Exceptio consanguinitatis opponi potest marito, a quo uxor discessit, si illico demonstrari queat I); si graviorem indagationem postulat, rejicitur, & restitutio decernitur 4 . Si actor possessorium & petitorium cumulat, recusare nequit exceptiones, quae petitoriuM
. t . Simili modo audIenda es excutio dosscientis possessionis siὶ; vel etiam quod quis ad possidendum minime aptus & idoneus fuit, propterea restituendus non est laicus, qui ex spiritalium possessions dejectus est. Idem sit judicium de exceptione vitiosae possessionis, cui jus Commune aperte adversatur. Ita qui spoliatus est decimis, quas se in aliena par oecia babuisse contendit, non restituitur, nisi primum evidenter ostendat, jure se earum possessionem obtinuisse ca). Neque dissimilis ratio est exceptionis privatae occupationis in jure permissae, ac justae defensionis. Licet enim statim vim vi repellere, nec vis illata
dicitur ab eo qui illico rejicientem rursus dejicit 5 . Eodem loco est exceptio damni irreparabilis. Ita mulier non statim viro restituenda, si insidias suae vitae factas opponat, sed interim in loco tuto commorari debet sήὶ, nisi maritus idoneam praestet cautionem, per quam illi . confinlatur 5 . Scandali quoque exceptio admittenda, si evidens est . quoniam ut publica offensio, seu scandalum removea. tur, iuris regulae negliguntur. i cap. a da mitis. spoliar. in s. is sa cit. Cap. a. .
107쪽
A quibus recte phoponatur tDilatio quid l . Μatua petitio quid' a. Ollomodo fiat p3. Eius finis compensatio.
. t. Deductus in judicium reus non solum armis deinsenditur exceptionum, sed etiam petere a judice poteSt, ut sibi ex actore justitia exhibeatur; quod fit mutuis petitionibus. Mutua petitio est mutua actio, seu reconventio 3 , per quam reus, cognito actoris libello, eumdem convenit, & vicissim aliquid ab eo petit. Ita si actor petat
decem ex causa mutui, reus vicissim ex testamento petat alia decem, vel amplius, mutua petitio est. i L. ii s F. H DHrae Mutua petitio actio est, non ex reptio, ut quibusdam visum, qui tamen a e. a β. a is γα coa.
. a. Si quid igitur Musae sit, cur possit reus cum actore agere, eumdem potest recun venire, sivi eadem, Sive alia sit causa ε , aut in personam, aut in rem actio instituta sit et . Id vero fit coram sodem judice, ad quem
reus vocatus est, quemque actor repudiare non potest,
sive ordinarius sit, sive delegatus S). Uni reo facultas est proponendae mutuae petitionis; non item actori, ut lites habeant medium quemdam modum; quaequo in judicio conventionis data est agesndi ratio, eadem etiam in recon- Ventione servanda est. Nam una eademque actoris de rei conditio esse debet 4 . Itaque si actori ex rescripto Pontificis datus sit judex ita, ut ab eo appellare non liceat, debet etiam idem judex de mutua petitione rei procedere appeIlatione remota, ne plus uni, quam alteri tributum videatur. Illis autem verbis appellatione remota non inmnis inhibetur appellatio, sed ea tantum, quae jure speciali permissa non est 5 .
I) Aurb. Coni uento eod. is Semen. et ἰntepisq. , cod. I de orae ternis. Errat autem Antonius Faber eonfieri. I. ΣΟ c. 2 con rendens, non licere reo actorem ex diversa cinisa reconvenire. Duilired by Cooste
108쪽
Ios a) Ab omnibus generatim reiecta est opinio Antonii Fabrieoniori. l. 2o c. I, qui Subtiliter more suo, sed minus vere demonia strare conatur, eum, cum quo actione in rem actum est, reconvenire non posSe.
5 Cap. 3 is Rose lat. in s. Id vero loeum habet, si postulaniat et reconvento datus fuerit delegatus c. do Mur. petis. , quia hiedemum obtinet ratio allata in I. I 4 eoae de semon. et int L . reis petita in ean. I ean. 5 qu. 9. Si delegatus motu proprio sueriteonstitutus, locus reconventioni non est, eum actor iudicem illum non elegerit. Uid. GontaleZ in cit. cap. I do Mut. priis. n. Io.
4) Cisp. a de Mut. petit. 5ὶ Cap. pastoraler 55 do appoliat. 5. Mutuae petitionis finis est compensatio fi). Itaque in causis, in quibus compensatio locum non habet, nec re- conventio quidem proponi potest. Hujusmodi sunt causae criminales, in quibus agitur criminaliter i , quoniam innocentia, non relatione criminum reus purgatur S),
praejudiciales 4 , depositi 5) spolii, in quibus, uti demon
stratum supra est, spoliatus respondere non cogitur, nisi antea restituatur Min, causae momentaneae possessionis,
quaeque celerem exitum postulant denique in negotiis ecclesiasticis coram laico judice reconventio fieri non pot
iὶ Tertullianus Contν. Mare on. t. a c. 2o p. 59a ed. Rὰ altiἱ Parit. I 675 inquit, Hebraeos AEgyptiis ab se vasa aurea di argentea petentibus opposuisse mutuas petitiones, alentes, sibi etiani deberi mercedem pro labore, atque opera, quam impenderant inducendis lateribus, in civitatibus. atque in villis aedificandis, quod postea compensationem rectissime appellat. Quae compensa tio vel fit ipso iure, vel per exceptionem doli inducitur, vel per mutuam actionem. Nam mutua hae actione alia actio tollitur, di debitum compensitur, ut est in eapitularibus Caroli M. I. 7 c. o I col. 7oo t. I stae Eaι urit Von. I 772. Ita per reeaurionem, ut inquit Augustinus lib. de ειν. ppo moνttiit east. II opp. t. 6 cos. 524 eae cis . cistitio evacuatti . hoc est dissolvitur; & ita per evacuato iam, quam memorat Marculphus Formul. l. a c. 27 S 55 apud Halutium capitular. Reg. Hanco . t. 2 col. 289 et 29I ericit. hoc est per syngrapham, qua creditor consstebatur, suam sibi pecuniam suisse solutam) vacua, os inanis permanet obligatio. Can. r, a et 4 e. 5 qu. I, l. I et Ia eod. de Hir. qui acetis.
. 4. Cui jus agendi, et reconveniendi jus est: quoniam
109쪽
in reconvenire est agere, ideoque Inutiliter reconvenit excommunicatus, quod inutiliter agit si . Coram arbitris re- conventio fieri non potest, quoniam eorum tantum est iis de rebus judicare, quae compromissi lege continentur a . i) cap. 5 δε EMGr. . a Cap. 6 de inbitris. 5. Duo parit mutua petitio, seu reconventio; primum est, tu iurisdictio prorogetur, ad ut qui . coram judicctreconvenit, Oumdem amplius recusare non possit si) ; alterum, ut res utraque, actio scilicet, & reconventio simul uno, eodemque judicio cognoscantur a). Sod ut haec duo assietat mutua petitio, initio ipso litis proponenda, est antequam litigantes ad alios judiciales actus progrediantur 5 . Nam si reconventio fiat in progressu, aut in exitu litis, prorogabit quidem jurisdictionem 4 , sed non etiam Essiciet, ut reconventio una cum actione eodem judicio absolvatur.
M Reum trarim mutuo agere debere, scriptum est in Aulbiari conrequenteν cod. de Sent. eς Ararim. , & Clom. 2 β. 3 de δενι. σμani . dicitur in ipso li/is exopaeo. Neque aliud suadet e. 5 I de R. seripi. λ 6, ubi verba eodom durante judicio ita sunt intelligenda ut apuis eumrim judiram reconventio fieri debeat, non autem ad reconventionis tempus reserenda sunt.
s. Di Iatio quid P I 4. Omnes Iudieii partes suas haben a. Dilationum distinctio. l dilationes. 3. uuando eae dentur. l 3. Quomodo dandae sint p
si. t. Nihil in sero & judiciis usitatius est dilationibus.
Nam eas saepe reus ad parandas exceptiones, saepe etiam actor ad probationes confirmandas a judice petit: idquo non initio solum, sed etiam in progressu litis. Dilationem vocamus justum aliquod temporis intervallum, quod litigantibus conceditur ad actum aliquem judicialem comm dius expediendum si . i) Auctores qui de dilationibus seeundum ius antiquum &
110쪽
llo β. a. DilatIones vel a legi dantur i , vel mutua litigan-tIum voluntate constituuntur, vel a judice conceduntur. Sed Ius Canonicum tribuendarum dilationum omne fero
arbitrium judici commisit sa). Quod non ita intelligendum
est, quasi judici integrum sit, quas velit, dilationes conem dero suo arbitratu. Nam ut dilationes concedantur, justa causa opus est, eaque rite demonstvata, denegari non possunt. Hinc si nimis breves datae sint dilationes, quae pares
non sint rei praesertim gravi dc implicatae, justa est appellandi causa O .li4 De his agitur in titulo Codicia de mutunibus.
η Cap. x et 4 de Dilation. g. 5. Dantur dilationes ad inducendos testes i , ad exceptiones peremptorias proponendas H, ad proserenda instrumenta, ad se purgandum sue , ad accusandum, & agendum 4 , ad cursum appellationis prosequendum M. i p. s do Probat. a p. 3 or 5 c. 5 qu. 5.
4) C. 14 do Accusat.' η C. i5 G O . suae orae. . 4. Quemadmodum in judicio sunt partes tres, ita singulae suas habent dilationes. Hinc triplex earum genus distinguitur. Nam aliae dantur in prima Iitis parte, videlicet a citatione usque ad litis contestationem, & hae vel citatoriae, vel deliberatoriae vocantur. Citatoriae dantur ad comparendum, dilatoriae ad deliberandum, num ille, qui In judicium vocatus. est, litem suscipere debeat. Quaedam autem conceduntur a litis contestatione usque ad sententiam, quae probatoriae dicuntur, quia dantur ad parandas, afferendasque probationes. Denique in tertia litis parte dilationes conceduntur ad audiendam sententiam, vel mandatum exequendum, quae definitoriae nun
. 5. Dilationum temporo judicis ossicium conquiescit. Et quia arbitrarias tribuere dilationes, actus est judicialis, idcirco concedendae sunt a judice pro tribunali sedente, causaque cognita si . In dilationibus, quae a jure dantur,
nulla causae cognitione opus est. si n. ut . cap. 5 quast. 5.