장음표시 사용
131쪽
288. Appellatio proponenda est intra Iegitima tempora, quae vulgo fatales dies si in appellantur, quoniam eorum Iapsu, quasi fato quodam appellatio perimitur. Ea tempora quatuor numero sunt. Primum est tempus in torponendi appellationem; alterum petendi, atque acci- . piendi libellos dimissorios; tutium introducendae appellationis apud judicem superiorem; quartum denique tempus est, intra quod lixigator prosequi, ac finire appellationem. debet. i Fatalium dierum mentio est is log. Ir ea Le. do Appoliat. ,ου in log. a et sis. cod. do Tempoν. es νερον. appruat. Fallitur autem egregie Bodinus do Reptibi. I. 5 cap. 6 n. 5a4 qui nollum veterum ea tempora appellationi praefinita fatalet dior vocasse putat, eaque potius stator Hor, statum re ut appellanda esse contendit. Errorem inde ortum esse arbitratur quod qui leges Codicis, &Novellarum in Latinum sermonem verterunt pro κυριαας legerint κηριας Bodinum refellit, & exagitat Cujaeius ad Tis. 65co . t. 7 opp. r. 9 coli IO45 stae cit. ubi praeclarum habes doctissimi uiri de hoe homine iudicium. Fatalis dies etiam rompo Iiν dieitur In L. Oa c. is Appellat. consule C ariuras Obs v. I, i 2 c. 4 opp. tom.
S ιol. D7 Ust.. M. g. 6. Iure Digestorum, & Codicis appellationis interponendae tempus biduum erat in causa propria, in aliena triduum si): sed postea Iustinianus cuilibet, qui appellare vel t, delem dierum spatium concessit sa). Justi' nianeum jus Innocentio III. probatum est 5), idque tum in judiciali, tum in extrajudiciali appellatione servandum esse, Bonifacius VIII constituit Hoc tempus in sententiis labi incipit a die latae sententiae, in aliis actibus ex ipso actu, undε appellatur 5). Quod ita accipiendum
Est, Si adversus praesentem fuerit pronunciatum. Nam si adversus absentem, hujus temporis initium repetitur nona die, quo lata est sententia, sed a die quo quis ejus rei
certior sectus est O . i L. t . 5, 6 et Iet. am. Ovanae App/II. L. 6 β. 5 cod. de Appell.
132쪽
lacitis insea Hrem Hor, postquam rc νηγξι, perspicuum est , quod recte vulgo dicitur, appolla ionis interponendae tempuJ initio utile, deinceps vero continuum osse.
1 o. Post appellationem interpositam literae dandae sunt ab eo a quo appellatum est, ad eum, qui de appellatione cogniturus est r). Quae literae dicuntur apostoli agraeco verbo απο ψω, latine, dimitto. Sunt enim literardatae a judice, qui sedientiam edidit, per quas causa dimittitur ad eum, qui appellatus est sa). Harum literarum non unum genus. Nam si appellationem in torpositam Sc
admissam fuisse testentur, dimissorias dicuntur; reveretitiales. autem, si ob superioris reverentiam probatam appellationem ostendant, non quod eam causa postulare videatur, postremo si testentur, eam esse rejectam, refutatoriae appellantur. Interdum Judex non satis intelligit, num concedenda sit appellatio, an Secus; dc tunc concedit testimoniales, quae vim accipiunt a jure , ideoque suspendunt causam, si danda appellatio erat; rejiciunt autem, si erat deneganda. uuin etiam litigantium alter saepe Interpositae appellationi assentitur; dc tuno, quia partes ipsae de appellatione conveniunt, dicuntur apostoli conventionaleS. ij verba haec sunt Mareiani in let. un. θ. - L belL dim tr.
eaque descripsit Gratianus in Decreto can. 5I.c. 2 ρυ. 9. Tum ipta Gratianus sermulam Vroposuit Apostolarum his verbis, Ego illo S in Re struonisu ir Ecerosia 'λωρος te μοι-te iam Rotan dum Capellanum S Apollinarit ad Ap s olicam Sedem, qtiamiap ollatii ab obterniatione mei judicii sit apospolis dimisto.
a) L. ios j. do Vs b. siclisi. g. II. Antiquo jure polebantur, accipiebantur, & reddo bantur apostoli intra diem quintum post interpositam
appellationem si , jure novo intra dies triginta a latassententia petendi, dc a judice, a quo appellatur, litigantibus Oxhibendi sunt a . Quin judex etiam non petenti apostolos dare debet 5ὶ: verum hi sunt petendi, si ille ossicii
sui partibus non satisfaciat. Petuntur autem instanter, OS.epius, ne quis se appellationis beneficio abdicasse vid satur ). Nam qui intra tempora praestituta apostolos non restiit, accepit, reddidit, 'praescriptione repollitur so); hoc autem tempus. judex contrahere potest, producere vero non potest 6ὶ . Sed nunc fece nullus in soro est apo,tolo-Deooti. Tom. III. 9
133쪽
Aprud. vet. Ante Iurtinian. par. 535 erit. IULis r 757, quem Pa li loeum descripsit Gratianus can. a cap. 2-6.
tentiae , quae occurrunt in cin let. as sorte a Triboniam addita sunt 3 certe non extant in Iet. Da eod. Geod. aeo Anelliat. , unde I g. 24 desumpta est. Eodem tamen modo tempus illud testimatur in leg. 29 eod. Πeoae. eoae. Atque ea quidem verba ex dis rententia multi ita accipiunt, quasi seriptum asst a dis setontia lata sem via, quae Opinio verior esse videtur. Consule Sehultinoum
Cap. 6 do Appedat. in 6. Clom. 2 eod. 5) Paulus De. eis. 2. Atque haec causa est, propter quam Modestinus in libro singulari do P aeterimionibur egerit de apostolis leg. io6 f. do Urib. siense. Tantum praescriptione ab agen do submoveri vult Paulus Ioc. cis eum , qui intra tempora prae stituta apostolos non petiit, aecepit, reddidit, sed in lybris qui busdam postremo additur, quod is et poenam syllationis insorνσcogitur, qu s verba Gratianus etiam deseripsit in cir. eam 14 eaur. 2 qu. 6. Sed Cujacias in Raul. Dr. cit. opp. r. I col. 6 edis. cis., di Sehult ne ius opae IN. hane lectionem improbant.
6) Cop. 5 do Appenat. 7) Conser Uoetum in Pandoct. G. 49 th. 6 n. a. . ra. Acceptis litoris dimissoriis, qui appellavit majori judici sistere se praesentem debet, eique literas offerre quod jure civili non eodem temporis spatio pro varia locorum, & judicum ratione, faciendum est si . Uarium hoc jus gentium moribus servari vix potuit ; nihil. autem certi de eo tempore a Decretalibus constitutum est. Quare tota res pendet ab arbitrio judicis, a quo provocatur a ,& alicubi hoc tempus municipali jure definitum est. Εxhibitis vero superiori judici literis dimissorus appellans insta, ut appellatio recipiatur, adversarius ad certum terminum citetur, i,hibeaturque judex, a quo provocatum
ei mus, quamquam eae a nullo Romandi Curiae iudice subscriptae sint, vim inhibendi habere sanetvit Benedictus X lv Constit. Rammon curiae II 5 5 rom. I Utis Atilia . pag. 286 edit. Rom. seu Venet. I 25 .
134쪽
β. 15. Denique prosequendae, ac finiendae appellationis
tempus Ofit annus unus, atque ex iusta causa etiam alter i .
Qua in re jurIs civilis dc canonici magna consensio ist. Vorum undo id tempus ex jure civili initium sumat, non satis constat; sed jus canonicum hoc iuitium ab interposita appellatione repetit a , quod. etiam civilis fori usu receptum est..
i in Aur,. νἱ ροἱ .i log. ωθ. β. ή-do Travo . appeli., m. 5 eod. ab Cisp. 8 - pellat., Clem. 5 eis. i . Nostris moribus intra biennium appellationis negotium expedire oportet. Primo anno causa committi eur judici, quem quis appellavit; altero transportanda sunt acta, ut pragmatici loquuntur, nimirum exemplum actorum S doeumentorum , quae priori judicio gesta dataque sunt, xhibendum est coram altero judicis, ad quem pustrem6itum est. Qui intra primum annum alteri judiei causam committere neglexit, is ne alterius quidem anni beneficium habet ad acta exhibenda ; verum id praestare debet intra tempus a judice dianitum. Quare curandum est, ut suo anno utrumque fiat,. quique id ob justam causam praestare non potest, ampliandi facultatem a judice petit, antequam constitutum tempus elabatur.
. i5. Appellatio legitime interposita si) jurisdictionem suspendit judicis inferioris, causamque desert ad superiorem, qui appellatus est a . Qua res interim, dum appellatio pendet, nihil amplius in causa inferior judex agere potest, dc si quid egerit, cuncta a majore judic ad pristinum statum rediguntur S). Verum cum haec suspensio sententiae, ejusque executionis in causis quibusdam minus congruens & apta videretur ad rectum ordinem rerum, merito receptum est, ut sententiis quibusdam suspensiva vis adimatur; propterea fit interdum, ut quamquam sit appellatum, tamen sententia exitum obtineat, dc postea causae cognitio ad superiorem deseratur. Tunc autem sententiae non suspeHiuum, sed devolutivum effectum habere dicuntur.
G Appellationes aut G κou reeipiunthr, neque in earum vitri inhibitiones conceduntur, primum irat frit, intra legitima tempora, atque a legitima persona, item a definitiva, vel habente
vim dufiiiiiivae, aut travamine, gum per defiustivam reparari non '
135쪽
rossit. appellatum fuisse, idque patera debet ex publicis monuisitiei itis quae in actis exhibentur. Confer Benedictum XIV conrr. δεώ Mjiliantir o si. 45 p. 86 t. I Hur Bulio . edis. Venot. 175s, qua quidem constitutione inulta det appellationibus, deque inhibitioni
a) L. 5a si. 4 cod. de Appellist., eap. 55 e d b) L. uo. biI jnnooar. appell. interpos., c. 7 de Appeli. in s. . t 6 Isurus vero Sunt causae in quibus interposita appellatio impedimento non est, quominus lata sententia vim & exitum habeat. Jure communi appellatione non suspenduntur decreta de alimontis praestandis; nesque datur suspensiva appellatio in causis de restitutione spolii, ac momentaneae pos essionis in judiciis arbitrorum sex compromisso, in cauSIs, ut 4junt, executi viς, quae ex populorum moribus, dc legibus privilegium habent paraiae texecutionis. Apud nos provocatio nullam affert moram,& tardilatom causis in quibus duo continua, eaque Concordia judicata edita sunt; itemque causis de menstrua, diur- nave mercede, de alimentis futuris, de restituundo des posito, de explenda solutione, quam suis syngrapha a se facturum promisit, de oneribus cameralibus, vel communitatis, de canonibus, pensionibusquo domus, de obligationibus cameralibus, ceteris demum, quae a Benedicto XIV expressa sunt S .
5, Conser Benedictum XIV conrt. Romanae curiae III d. io ου
g. 17. Sed & executionem Sententiae irrogatarum cen surarum minime appellatio retardat si , quod etiam .obtinet in causis emendationis morum, nisi antistes, uti supra dictum .est, rem egerit Supra modum, quem observare oportebat sa): itemque in causis, quarum exocutio a Concilio Tridentino remota. iappellatione manda ta
bi omnes se causae, in quibus Suspensiva eppellatio non conceditur, accurate recensentur. Vide etiam, quia I. I tit. G β. 5 p. 5a5 dixi doppellatione interposita ab Episcopi judicia in b.neficiis curatisi.
136쪽
. is. Ab omnibus judicibus provocare faS BSt, . prae terquam a supremis Principibus si , ct a Summo Pontifice, cujus judicium soli Deo subjicitur a). Num ab surdum esset Inferiorem judicem delere, aut Omendare sententiam ejus. cui ipse subest, & cui summa in republica potestas est. Ea des causa indutia ost apbellatio , ut ex inferiore judico gradatim provocetur ad superiorem, ac denique eausa deseratur ad eum, qui rei publicae cum imperio praeest. Is cum in omnes ' qui in republica continentur, imperium habeat, & potestatem, omnium tot iere, delere, empndars sententias potess ejus vero sententiae ab iis, qui subjecti sunt, . emendari, abrogarique
quit August. O r. iopem. concra Iulianum I. 2 opp. t. Io col. 99.5νῶι. murin. Vener. I 755, quoae apud Sed in Aportolicam fari senseri λ Sane appellantes a Sum. Pontis iudicio ad .suturum Concilium damnantur a Martino V apud Guerram Epitom. Fotit c. con tit. . t. I p. IJO Venet. 1772, a Pio II constit. I xeerribilis Sp. 5 paκ. 5 Busi. Roman. p. 97, Iulio II Sute pri 27 si. 5ia ibiae, Penedicto XlU conit. Auissimo icta p. 82 s t. i estir Bullaro edit. Vener. i 754, Bulla ἰn eoena Domini, aliisque Summorum Pontificum Constitutionibus. IV: rioi-o ri P alliae, inquit Cardinalis de Lyssy Meldensis Episcopus in Docum. parto . an. I 28 p. 5
ep. 2 i5 p. i66 innocentio It dieit hae r Quir mihi faciet justiariam de sobii λ Si My γεω Ihricem, ad quem Dor trabere possem. ,ram nuΠc o Irnderem . . . . Extat quidem tribunal Christi, sed absit, tiι nae iuuci appessos Dor . . . . . Itaque recurro ad eum, ctii in praesenti datum est j&Hrare de runiostriis, hoe est na vos e vox G-pollo a vos: Dor judicate inter me vos. Consule, inter ceteros,
3776 Gasparem de Locrin Dissert. Salisburgi edita an . I Tab quae
137쪽
n. 4 p. 5I7, CI. Gerbei tum Fecissia misitam es c. ca'. uis. r. a p. 558S Bolgenium Ri, posta at que, iis, cora e tis oppellante, quo qui deni opere praviter, nervoseque refutatur quidquid ab Appellantibus,' novissime autem ab eorum gregali Petro Tamburino propo ἐ-tur. Illud postremo addam, quod est ab . imo Joannet Ludovico Moshemio, haeretico quidem homine. sed docto & erudito, animadversum do salorum appellationibur ConciΓum uvidi prae Eccle-ιiae, tintiatem FecIosiae o/babilem tollentibur, sei licet pugnantia loqui illos eat holicos, qui ex Primatu Divini juris Romanum Pontificem totius Ecclesiae, & Catholicae un4tatis centrum profitentur, di simul ab eius iudicio' genetale concilium appellari posse con tendunt. Placuit laudare hoc testimonium, ut omnes intelligant, quod ipsi haereti et agnoscunt & confitentur, appellationex ad saturum Concilium cum eat holica oeritate de Primatu 'Summi Pontificis convenire non posse. Consule Balterinium do τὰ ae νarion. Primat. Pontisic. fe e per tot., is Poterι. tacter. Summ. λα-
β.-i . In civili republica summa haec potestas est penes Principem , cui subjecti sunt omnes , . qui ad illam portinent. Quare ipse in cunctis negotiis , quae civilis reipublicae propria sunt , ab omnibus appellatur, omnium infirmat confirmatve sententias , quodque ab eo gestum est, subditorum iudicio dc potestati subesses non potest i): IIo pautem jus appellationis non solum Iars est intima summae potestatis sa), sed etIam est necessaria pars ossicii, quo tenetur quisquis rempubficam cum imperio regit , qui .
ejus custodia tamquam in specula collocatus omnia Circumspicere, atque observare debet, quemadmodum Se unuS-
quisque gerat in judiciis exercendis 5 .
. ao. Quod in civili republIca Principes, id in eccIesIas ica Summus Pontifex est; quoniam cum a Chessio toti Ecclesiae praepoεitum fuisse cum dignitates & jurisdictiones, certum est. Duars ut Princops in civili republica omnium, quos sibi subjectos habet, appellationes recipit & ex jur'
138쪽
summi imporii, quod habet in republica, dc ex ossic o, quod
est annexum curae iv solici rudini omnium rerum , quae in
republica geruntur; ita Summus Pontifex pari jure & o D
ficio in republica ecclesiastica omnes recipit appellationes, quae propter res , vel propter personas hujus rei publicae propriae sunt. Itaque jus appellationum non extrinsecus ac-
cossit Summo Pontifici, sod affixum dc insitum est in ipso Hima tu, atque in jurisdictione, quae hujus Primatus divina institutione propria est i) quemadmodum qui civili rei publicae cum imperio praeest, omnium accipit appellationes subditorum, jure potestatis, & imperii sui.
i) Eusebiani IV saeculo, eum iniquam. tulissent sententiam ἐnS. Athanasium, atque is ad Julium l. Summum Pontificem eonfugisset, hanc appellationem aegre tulerunt ἱ sicuti constar ex Iulii I. En. ad Euiebiam. apud Coustantium ER Fonti . Roman. col. 555 et seq. & Sozomeno Hirtor. I. 5 e. 7 p. 2ol σα Cianto, j. i m. Photius IK saeculo ius appellationum in di crimen re voea. it, cum eoque consentiunt Zacharias Episcopus Chalcedonensis
Ioannes Zonaras, Theodorus Balsamon, Marcus Ephesius, 2 Me
latius Alexandrinus. In eodem Iuto haesitrrunt i alvinus δεῖt. I. 4e. 7 M reus Antonius de um inis Apostata de RepubI. G iri. I. ie. 5, MAchior Leyde herus in Diraert. ae Libera. MAH. A te. et Franima in. apstellan , aliique similes. Hincinatus Remensis I saeculo contendit, ius appellationum tantum a Sardicensi Concilio Sum. Pontis suisse tributum, & eum posse quidem novos
dare judices in provincia, in qua Episcopi iudicati sunt, ipsum
vero causam Romae iudicare non posSe. Eadem est sententia Petri de Marca Concorae. S/3cν λι. et i ruper. l. 7 e. 5. Que4nelli Dii r. 5 et d in opp. S. Leonir. M. Du-Pinxi is Antiq. Ecia r. Disciplin. Dioσμι. 2 E i β. 5, BOhemerus etiam Dirr γt. A tauri. arduis, Fi majoμisus muIta tumulat tum adversus ius iudieandi in causis maioribus, tum adversus j appellationum, de multa item, ut ceteros mittam, habent Basnagius Annal. polisi . et Ves. ad ann. 547 n. II req., Febronius de Eccles. Itat. c. 5 V. 6 n. 2. Van Espenius Iu . E cier. pa . a ris. Io eam 3. F leuryus. Dis e. 4 n.
5. Lybelius in Isb.uo id o it Papa Sed itas ipsum appellati
Dum, quod in primatu haeret, Solide, copio equ' , praeIer ceteros,
tuentur Baronius ad . an. 5έ7 n. 5a r. p. 44o, itaque Parius in Not. n. 6 req. p. 433 sq. ω - an. 439 n. 76 r. 7 p. 379 M.
139쪽
5 Diss. 7 cap. 6 pag. 45 I set . ai. Certe Christus non alios Constituit magistratus, qui ecclesiam regerent, quam Episcopos, & unum omnium caput, ac principem Summum Pontificem , qui & Episcopis, & cunctis Christianae reipublicae civibus dignitate, ac jurisdictione praeesset. Si socundum hanc : Christi i stitutionsm alicujus Episcopi judicium emendari, abrogariques debuisset, & vero . nemo non fatebitur, omnos homines errare pos Θ, ideoque inventum est remedium
appellationis, ut judicis error corrigatur; quis id praestare, & quem judicio injuria damnatus appellare potuisset pNaud sane alius Episcopus Episcopi sententiam infirmare potuisset; quoniam Christus nullam uni Epi4copo supra ceteros Episcopos potestatem & jurisdictionem attribuit. Atqui appellatio provocano est ab .inferiore judices
ad superiorem. Ergo cum omnium hominum sententiae errori Subsint, cum aequum, ac nCcessarium Sit emendare errorem, qui alteri perniciem assert, cum hic error a Superiore magistratu per appellationem Sit emendandus, cum Christi institutions omnes Episeopi pares potestate sint, ac nemo in alium habeat jurisdictionem; consequens est, ut tantum Pontifex, cui uni haec jurisdictio, & potestas in omnes data est, aliorum Episcoporum sententias e medio tollere, atque abrogare possit. Id vero est, quod jus as pellationi. vocamus. g. aa. Post Christi mortem visum est alios etiam conis stituere magistratus, qui Summo Pontifici Subessent, prae-.
essent tamen Episcopis; sed id sola hominum lege factum
est. Nimirum. cum Petrus, ejusque successores Romani Pontifices nec ubique praesto esse, nec Omnibus omnium Episcoporum negotiis ubique opportune consulere possent, ecclesiastica institutione provisum est, ut unaquae
que provincia haberet Antistitem, qui ejus Episcopis, Ecin quavis majori dioecesi unus item esset Antistes, qui de illi, & ei subjectis Episcopis praesideret. Ita Metropolliae dc Patriarchae instituti sunt, omnino ex lege Ecclesiastica,
140쪽
non Divina, & utrisque data sunt jura eorum praesecturae,& jurisdictionis propria. Inter cetera vero daturi est jus appellationis, quod adversus. Episcopi sententiam Metropol tae, adversus sententiam Metropolitae Patriarchae compotit, quod ille Episcopis, hic vero at Episcopis et Metropolitis superior est IJ.
i Ηue sane spectat communis repula, quae est in Concit. Carthagin. III an. 597 ean. Io apud Labbaeum col. I o I t. a. Ut a quibias cti uo judiribur ecclesiasticis ad alior judices ecclesiastἰcos , tibi est major auctoris as, provocare liceat.
. a 3. Quidquid vero auctoritatis in Episcopos Patriar
. chis et Metropolitis ecclesiastica lege concessum est, lan ΤΠm cum conSensu saltem tacito et praesumpto Summi
Pontificis concedi potuit. Cum enim ipse unus ex divino instituto in Episcopos haberet potestatem, ejus Sane pars ad alios transferri non poterat, nisi assentiretur ille, qui eam totam a Christo . potestatem & jurisdictionem acceperat. Sed cum Concilia in Patriarchas ct Metropolitas contulerunt partem jurisdi ctionis i c potestatis, quae Christi instituto unius Summi Pontificis propria erat, cum- quo Pontificis id fieri siverunt, neque hi se abdicarunt
potestate sua, quam a Christo habebant, neque eam Con-eilia ipsis eripere potuerunt.
. 24. Quars Metropolitis Zc Patriarchis datum quidomest jus appellationum a sententiis Episcoporum, quoniam illos his superiores fecerat lex ecclesiastica, i hoc est ipsis attribuerat partem jurisdictionis & potestatis, quam in Epi- .scopos tantum sumini pontifices divina lege obtinebant; sed hi semper potestatem, quam habebant initio, . retinuerunt. Christi instituto, ab Episcopi sententia unus Ponti x appellari potuisset, lege ecclesiastica appellantur etiam Metropolitae & Patriarchar; sed semper integrum est jus appellationum, quod in Primatu haeret. . a5. Et quoniam prima a Christo procedens institutio
Primatus erat, ut solus Pontifex confirmaret, infirmaretve
sententias Episcoporum, in quos ipse unus jurisdictionem habebat Ecclesia autem hujus potestatis participes siacit Patriarchas ct Metropolitas, sed non cari ademit illi, cui , Christus dederat; profecto Summus Pontifex non tantum a sententiis Patriarcharum & Metropolitarum, sed etiam