장음표시 사용
41쪽
que negociis notarii ecclesiastici, quod plus fidei & peritiae haberent, saepissime adhiberi solebant I di hinc plures causae , quae propter rem ipsam , aut personas laici tribunalis propriae suissent, a Iudice ecclesiastico cognoscebantur. Synodus Trident.
cap. Io Sest. M. de Reform. cum animadverteret, quod ex notariorum imperitia plurima damna, di multarum occasio litium oriatur , statuit, ut possiς Episcopus qMoscumque noxiarior, ιiamsi apostolica , imperiali, aut regia auri oritate creari j erint , etiam ramotiam delegatur Sedys Apostolicae, examinatione ad uita, corum iu Acientiam scruta i, tui qMst non idoneis rem Lis, aut quanis documqtio in ossicio dolinquonti,ur , oscii Uων in neruiis, Πιώων , ω causis erclesiasticis, do Uiritualibur exercendi usum με tuo , iam ad tempm prohibενν, noque eorum apstellatio interdictionem
quaedam majores gravioresque sunt, quarum iudicium Summo Pontifici servatum est i . Huiusmodi sunt controversiae de fide, resque omnes, quae ad disciplinam, rectamque gubernationem & statum pertinent Ecclesiae universae. Non enim una omnibus fides esse potest sine iudicio & auctoritate ejus, quem Christus unitatis centrum constituit, rea quo disjunm Ecclesiae membra copulantur; neque alius cogere OmnΘs potest ad eamdem disciplinam certamquo administrationem, nisi qui toti Ecclesiae praepositus est, ct in omnes habet jurisdictionem. , si in Do maioribus quidem causis, quae semper Apostolieae Sedis Iudicio reservatae fuerunt, innumera eunt testimonia di antiquitatis monumenta. Multa ea de re dixi I. rit. 5 tori r not. 4 p. ira. Addam nune Petrum Chrysologum D. a5 ad Eus,dies. in ον Leonis. t. I ees. 777 eae Balleris. ἔ Iulium I. Ρα Ep. r σου Eusebium apud Coustantium M. Pontis. Roman. eri. 586, Innocent. I. D. 5o ad concit. MIevitan. n. 2 GI. 896 ib. o. ad Folle. Nueeris. n. I coh 91o, Sixtum III '. IO ad tot. Abrie. Misc. n. 5 ibid. eia. ra72, Virgilium M. I ad Auron. -σIat. apud Labbaeum t. 5 ces. Iboo, Gelasium is. Commonito . ad Fatissum in Elam. IM . can. P. Amon. p. I p. Ioa edit. Ferra . 2765.
in ecclesiastica historia certissima monumenta sunt. Huc enim
spes iant, quae de Irenaeo, de Dionysio Alexandrinoi de Patribus Concilii Antiocheni, qui propter errores Montani & Sabellia norum Sedis Apintolicae judietum postularunt, narrat EuaebiuS Histor. l.
42쪽
i7ao, de pro'osita ab se contra Arianos legatione ad Dama sum Iti Basilius ' m ad Albanat. Ep. Alex. πρ. i. 5 p lini, et D. 7o p. i7o eae. Paxis. IIbo, de Alexandro Episcopo Alexyndrino, luberius D. 4 Constam. n. 4 apud Coustantium cia. 446, de Gallorum ae Uenetentium reationibus ad Silvestrum, deque legato ad semetipsum ex Oriente misso propter resim Apollinarii, Da-inasus Ep. 5 ad Oriem. , et D. . 14 apud eumdem Coustantium coi. 483 et 57I, de controversia Spiritus S. Romanae Ecelesiae iudieio definita, Sonomenus Histor. i. si cap. a 2 p. 245 erit. Canta/νig. i7aci de Ioanne Hierosolymitano, venerio Mediolanensi, Theophilo AIOxandrino, Anastasius Ερ. a uis Ioannem Hierosoldim. apud eumden C stantium cos. 735. di Hieronymus M. η ad Pammach. Θ Maνeellam οπ. t. 5 eol. 577 M. Vallanti Vo=on. de ea usa Pelagii Urist. Conc. Carthann. intra Epist. Innoc. I. M. in apud eumdem C stantium col. 675 er M. a8 cot. 875,quxque ipse Innoe. I scripsit in M. 29 ad cinest. G tbag. eoLbbs, S M. 5o col. 89s, di August. D. I 86 n. a opp. r. 2 col. 664 ed. -υν-. Uen. 739, ω Se m. ISI cv. Io t. 5 pnν. col. 5ubi ea de re dicit hae: Iam enim δε ea causa aetio concilia mitia
finita ost ἰ utinam Hiquando finiaιών -- . Similiter orta heresi Nestorii Cyrillus Alexandr. epistoIam, quae extat apud Coustantium col. io , ad Caelestinum Ponιii. misit, quod Ioeta EGI
siarum consuetudo tuadet, ωι hujusmori res cum Sunc itate tua
communicentu in quaestione Monachorum Seytarum literas ad Hormisdam dedit Justinianus Imp. apud Labb. Cotieri. Concii. r. 5 OI. 649, de orta propter libros Fausti controversia ad eumdem Hormisdam Possenor Upiscopus Africanus Le. e=t.'eol. 66I ; έλ- sarius Arelatensis propter eosdem libros ad Felirem I v, ad quem missa legatio est, & cujus successor ea, quae synodo statuta suerant, confirmavit cit. rom. 5 conciI. col. 5o9. Confer etia in Iustinianum Imp. M. Mae Dan. LI P., Ec ipsius Ioannis ad eumdem Iurtinianum M. a x. 5 Coeteil. col. 838 εο lim Coll. LI. Lab-baei sis. Uon. et Constantinum Pnonatum Imp. viii. ad Leonem IT apud Labbaeum r. 7 Conc. col. II 42. Mitto cetera, ne longuS sim ; cum praesertim multa, eaque praeclara testimonia de Sed is Apostolicae decisionibus . in rebus fidei, ac diseiplina collegerit Cl. Mamachius ad Auctorem op. Quid est Papa Ep. 5 t. i p. ao7 seq. Tantum addam literas, quas ad Innoeent. Κ Ρ. dedit
Clerus Gallicanus, ut de Jan senii propMitionibus claram certam que tententiam serret, cairginem omnσm, uti ipsi inquiunt, diseti reret, animos Iuctuamet compono σι, disriata probis νει, Eceloriae tranqsiuitatem, splendoremque reuisue ei. Uxtant hae literae in ope re, cui titulus restoire des Cinse propositioni do Ian enim r. 5Noctieli, des pines p. 64, Devoux Oa atque ita exordiuntur: majores causat ad Grim Apostolicam νοσνγe solemnis Eeclesia mos est, quam fides Petri nunquam issiciem prepetuo retineri mojuro suo postulat. AEquirrima huic legi obsequenter de grapiriimo eisea RHigionem negotio Sancιhari tua scribendum esse constiimus. Ad maiores causas, quae Sedi Apostolicae reservatae sunt, pertinet
etiam confirmatio Ordinum Regularium, de qua late disserit Ma machius loc. cis. β. 14 p. 27a seq., eorumque exemptio de qua egi
43쪽
L 2 t II. Io . 3 not. I, is 5 p. 565, 566. Sanctorum ea non Iratis, de qua agit Mamachius loc. eis. V. I 5 p. 264 υρ. ..ipseque etiam disserui M. i tis. 5 Se I. I β. 16 p. i66, legum ecclesiasticarum relaxatio, de qua dictum est eis. β. i5 p. i6o, de disputat Bali
rinius do Pot/ιν. Meles. Sum. Pontis. c. 5 β. 2 p. D ed. August. deI. I77o, novarum Ecclesiarum cathedralium erectiones, &antiquarum uniones ac divisiones, quarum, Ddi sim nimius, testis monia non colligam. Satis erit indieare Thomassinunt Vet. Θmαν. UcI c. discipIM. r. a par. a l. I c. 59M 45, 5s ei 53, Hecariam Anti-Febron. t. 5 par. 2 lib. I c. 7, Mamachium loc. cit. M. 5 7 p. 2o8 sq. , a quibus luculentissima harum rerum te stimonia collecta sunt. Apte et egregie S. IJernardus D. i5ropp. tom. I pag. I 8 Myι rinet. I78I. Pyonitiari liquidompotestat;r 1υρ ν ωnivertar Orbis Ecclesiar singuIari p-μogati- via Apostoli, ae Sota Aonata ou. Oui igitων huic patestati resistit, mi ondinationi resistit. Potest ri tiruo iudisian it, novos ordisara Epireopatus, tibi bactenus non fuerunt. Aterr inteν eos, quὸ sunt, alios Aprimere, alior ιυδώmaro, prout ratio sibi dictaserit, ita titis Episcopis ereaνe A cbiepiseopor liceat, Et e converso, si necesso otium fuerit. Conser etiam quae a me dicta sunt I. r tis. 5 soLLI p. i6 seq. , ubi cuncta exposui, quae summo Pontifici ex suprema eius potestate reservata sunt. Late quoque de majoribus tausis agit Alta serra de Iurisae lib. lo peν tot., et David des Irae-
. 9. Causae vero temporales & profana ad ecclesiasticum serum pertinent, cum clericus in ius vocatur, quoniam actor rei serum sequi debet i . Quare in his controversiis si clericus actor est adversus Iaicum, iudex item laicus Iigendus est, nisi forte aliud serat locorum consuetudo a ;contra si clericus a laico in judicium ducitur, totum judbeium ab ecclesiastico conficiendum est. Quod fori privilegium ita adhaeret personis clericorum, ut eo ne volentes
quidem ipsi abdicare se possint 53.
cap. 5 ου 8 de μν. compoten. Est haec vetus quidem Ecclesiae regula ό ae recte Ambrosius in Actis Concilii Aquileientis opp. Ambror. rom. 5 p. 5I I eae Ven. IIbi. Sacerdotes, inquit, do laicis imaeeare debent, non laicis de saee dotibus. Et paulo post: erubeIe mur, ut videatαν qui sacerdotium sibi νἱπdicat, a laicit erre damnatur ac
με boc quoqtis, S in hoc θιο damnandus est, qui Iaicorum expyctat semenIiam, cum magis de laicis face dotes debeant judicare. Quo quidem concilio damnatus est Palladius Episcopus, qui laicorum iudicium postulabat. videndi sunt etiam Athanasius Histori
Arian. ad Monacb. n. 5a opp. t. 3 p. 297 M. Patav. 1777. Hilarius I. I ad Constam. n. I et ConI . Constant. n. I 6 r. I col. 555575 od Voran. IIIo, Lucifer Calaritanus pνo Albanar. I. I p. 6 I ed. Uen. 1773, Concili vis Mileuitanum ean. I9t. 5 est. 385 eol. Labbaei, suo etiam honore privat clericos, qui a Principe petierint, ut sibi
44쪽
In aliqua eausa smulares ludiera attribuat. Atque hie quidem v
rus & germanus esse videtur sensus eam. I Θ a Cone illi Anti cheni I. t. a col. 58o cit. ι ou L, quem canonem Antonius Augustiis nus is Emendaι. Grat. I. I dial. II opp. r. 5 p. 64 M. Lucae, et Bar nius ad an. 54i n. 28 t. 4 p. 574 eae Lucae minus recte putant ab Ariais Bis editum contra S. Athanasium, et eumdem esse canonem, quem Chrysostomo ejus adversarii obiecerunt, quemque ipse ejusque defensores consequenti aetate rejecerunt. Quod recte ostendit Emmanuel Sehelestratus do Conein Antiocb. p. 54r, qui late de- monotrat, longe alium esse arianum canonem contra Athanasium conditum, ac postea Chrysostomo objectum, di hune Anti chenum canonem plane consentaneum esse recepta antiquae Ecclesiae disciplinae. Neque solum eum inter clericum & laicum lis erat, clericus nonnisi ad ecclesiasticum iudicem voeari debebat. Cone ilium Mathense can. 5a t. 5 eoi. 526 eis. eolis I. Multa ea de re sunt in CapiruIaribur Reg. Francorum apud Balutium, Ca
temque apud Hincmarum Remensem, qui peculiarem ea de re tratiatum edidit, quem misit ad Carolum Calvum, & quo demonstravit, nemini lieere ad latrum judicem eIerieum vocare. Hin tractatus extat r. a ejus opst. p. sis M. Sismondi Parin I 745, ex quoque Patet, eam semper fuisse et antiquae et recentioris Ecclesiae disciplinam, ut nullus elericus ad laicum iudieem duceretur. Late hoe argumentum persecutus sum tiι. I suffur Ilapi. a vide Benedictum XIV Inst. occisi. inst. 4O. S) Iustiniani constitutione in Log. 5o Coae de Epitcopo et eleris. potetrat elericus in conperibendo inummento pacisci non uiti-rum te sopi p-uνiptione ob regulam iuris antiqui omnet licentiam babero est , quae pro re inatio a runt, renunciare ἰ unde & -- lier vella,no Leg. uis. pore. f., ex Leg. 25 Coae ad Velleian. , et Princeps, qui solutus est legibus Leg. Si f. EAE L I., is Leg. ab ν. Eo Log. 5 suo interdum priuilegio renunciat Leg. 4 Coae de Leeib. LQ. 4 Cod. - L . Falciae β. tist. Art. A. mpae testam. Verum Innoeentia IIs rescripto in cap. ra δε ειν. compet. prohibentur eleriei privilegio seri renunciare, quod sapientissime Constitutum est, ut Ordinis dignitati consuleretur. Non enim Bri privilegium peculiare privilegium est, quod privatam attingit personam unius, alteriusve clerici, sed ad commodum, decusque pertinet ordinia ecclesiastici universi. Potest sane unusquisque pacisci eontra juspeculiare, quod privatam personam respicit eique renunciare e. sis i 5 A. Diialet. , e. t 6 ου 23 de Regula . , ut optime distinguit Innoc. III in eis. cap. la, atque ita intelligenda est Iustiniani constitutio tu Lib. Io Cod. is Raaiir. Verum fori privilegium noti peculiare ae privatum est, sed ad totum pertinet ordinem cleri- . corum, ideoque elericus ei renunciare non potest in perniciem iuris ecclesiastici, ut inquit Honorius III e. 4 de Iniri apud Ci-ronium U Compi t. p. 97 Mit. Vindob. I 76 I. Ecclesiasticae ps
sonae non totum Muliae, seae extam voluntariae non possunt, Dr --dicium stibeant sae Iare, pacisci, cum non sit personiae hoc bene tam, cui renumiari valeat, sed indultum potius teri coHegio ecclesiastico, cui Dioviorum pacto aereturi non potoit. Sane
45쪽
quemadmodum laicorum iudieia, sorumque publIeum turbarὲ vetat Ecclesia, ita forum suum turbari non sinit ; de hoe non est contra legem agere, sed legi fac o suLidiam, uti dicitur ine. a da Privileg. Late Innocentii rescriptum contra Culacium ae fo . comp. in De etaI. c. I 2 opp. r. 6 col. 778 ed. Ven. i mruentur Cironius in Doc,ωI. pa tisi. do Tanit, et Gontalen incit. c. IR A Fo . comper. , et contra rivretium Altaserra da Linritae eccles. lib. I cap. 4. . Io. Ex causis clericorum quaedam sunt majores, quae ad
Episcopos pertinent, & hae Summi Pontificis judicio reservatae sunt. Non enim decet; ab inseriori bus clericis judicari graviora negotia Episcoporum, quorum tanta ac tam praeclara dignitas est. Lex quidem Ecclesiae supra Episcinpos posuit Metropolitas & Patriarchas, sed ea nihil detraxit de jure & potestate Summi Pontificis, quem unum lex Christi Episcopis supatiorem fecit si . uuare Suo jurs,
de omnino ex potestate divinitus in Episcopos accepta Romani Pontifices eorum sibi causas reservarunt; & haec Sane antiquissima est, ac perpetua Patrum traditionct firmata Ecclesiae consuetudo. Sunt autem majores hae causae con
firmationes ast, translatIones sue , depositiones ), restitutiones η, resignationes so Episcoporum.
a) Episcoporum electiones semper eonfirmari consueverunt Rciummis Pontificibus, qui id praestabant aut electi consecratio , aut consensu ante, vel post consecrationem dato. Hoc tamen in ter Urientem di Oecidentem diserimen suisse observat P. Bian Ch uβ 3.1 par. I I. 5 e. 4 β. 4 p. 5 i5, quod in Oriente id fieri sinebant a Patriaret, is, quos tamen ipsi pontifices confirmabant, adeout quι ab iis confirmatus non esset, verus Patriarcha non ta beretur, id patet ex iis, qua gista sunt a Theodosio M., qui ad D. sum legationem misit, ut Nectarius Patriarcha Constanti nopolitanus ab eo confirmaretur, eujus rei praeelarum testimonium pse in Epist. I 5 S. Boni saeti ad R0um apud Coustantium conino 5; item ex actis S. Leonis, qui Anatolium Constantinopoli tanum, Proterium Alexandrinum, Maximum Antiochenum Pa triarchas confirmavit, Leo M. epist. Θ, Ο, Io , i 27, 29, sis μή Theodos. et riti e . opp. r. 1 col. Iom, tibi, Ia47, 3254, I 256 edi Balleris. Vener. , ct Cone. Chaleedonense M. ιo t. 4 Conri mi. I 599 colis M. Labbai. Simplieius Ioannem Alexandrinum, di Ca-Iendionem Antiochenum patriarchas confirmavit, ut constat eκ ejus Epist. I 6 ad Acaelum, et Epist. I7 rom. 5 cone. eol. IIa eν IIS GIDII. Labbaei. Flavita Constantinopolitanus non consentis sis Romano Epiιcopo intronizari, ut testantur Liberatus Brevia . cap. 38 p. 1 37 M. Garne . I aris. I 675, di Felix P. G. I 5 ι. 5 conc. cia. at Oeoll. I. Labbaei. Ipse Felix Euphemium orthodoxum agnovit, Fed
46쪽
eum Episcopum haberi noluit, nisi primum ab se confirmatus fuisset, uti narrant rheophanes taron: Npδ. p. Ii 6 ed. γir. i 655,& Nicephorus Callixtus Hirto . l. 6 c. II p. 655 r. a MD. Paris. i6Jo, idque etiam educitur ex Felicis Est. 14 ais Ualassium A=chimanis. r. 5 conrc. col. 215 colle I. Labbaei. Huc etiam reser quo lde Agapito P. memoriae prodidit Liberatus Brepiar. c. II p. I Ieis. eis. Euris. 1675, quodque Ioanni Philadelphensi seribit Martinus I. u. 5 r. 7 conc. con a a colori . Labbaei. Ipse Michael nou,selius, qui certe nimii in Sedem Apostolicam studii suspectus haberi non potest, potestatem hanc Sum. Pontis agnoscit a Dotii ισον. Pontis. iurisd lib. 2 n. Ia scribit haec: Quod ri non saepius, aut absolutius bane prae cratidiam exercui Papa ), iribuendum eis U-
Iius modestiae, qui non putavis summa sua potestate utendum, nisi ubi . necessitas exigeret. Alia ex Oriente exempla collegerunt Hallier
tantum Primatus, sed etiam Patriarchatus iure Episcoporum ordinationes, quae olim confirmationis loco erant, semper a Sede Apostolica fieri consueverunt. Celebre in primis est ea de re testimonium Innoc. I. u. 25 ad Decem. Eugubin. apud Coustantium eoI. 856. Si quando ab aliis Episcopis in Occidente absolutae sunt Episcoporum Ordinationes, id cum venia & auctoritate Sedis Apostolicae factum est. Ita Metropolitis Aquileiensi di Mediolanensi, quod ob diisseultatem itineris incommodum esset, eos ab Apostolies ordinari, permissum est, ut ipsi sese invicem ordinarent, Pelagius I. ἰn Fragm. Epitr. ad Ioannem Patricium in t. 6 conisAI. Labbaei col. 48a eae Venet. Quod adeo verum est, ut in iis quoque Ecclesiis Romani Pontifices jus suum agnoverint, & Gre forius M., ut patet ex Ep. So l. 5 opp. t. a col. 646 edit. Paris. I7o5,oannem Subdiaconum Legatum miserit, ut Mediolanensis Episcopi electionis praeesset, & nostrae, inquit, auditor Iaris assensa amopriis Episcopit faeiar eonsecrare. Similiter Ecclesia Ravennatensis, quae U Saeculo a Sum. Pontifice Metropolitis est constituta, illius ordinationi subjiciebatur, uti colligitur ex Ioanne Ravennae Epire. in Eo. ad Gμegorium M. I. 5 M. 57 col. 67o cit. eae, di Agnello in Vit. Mariniani paν. 2 p. 2o I, o in Vit. T3eod. p. 5 I9 par. aed. Mutin. , quem in Iocum Bacchinii notae videndae sunt. Episcoporum ordinationes, quae a Ravennatensi Metropolita fiebant, iudicio Sedis Apostolicae subjectas fuisse constat ex Simplicio M. aad joannem Raven. t. 5 eonciI. col. 95 collia . Labbaei. In aliis quoque provinciis ius idem fuisse, ut Episcoporum Ordinationes a Sedis Apostolicae auctoritate penderent, constat ex vicariis Apostolicis Thessalonieensibus per Illyrium, itemque ex iisdem vicariis
in Galliis & in Anglia constitutis. Conser Stricii M. 4 ad Av-
sitim Thessalon. apud Coustantium col. 6 2, atque ut mittam Innocentii I, Bonifacii, Sixti, Caelestini literas, Leonem M. D. 5e. 2 col. 6 Ib Ep. 5 c. a col. 62I opp. t. I M. Balieon., Bedam Hirtori Anglic. I. 2 c. I 8 opp. r. 5 p. 67 eis. Basileae i565. Idem in Africatus suisse docet Siri eius D. 5 ad Episcop. Afie. apud Coustantium eM. 65I, in quam epistolam videndus est ipse Coustantius, di videnda in primis sunt, quae graviter & praeclare animadvertit CI. Zaccaria Anti-Febron. pap. II. I, c. 4 n. ib. Ipse de Marca Concorae sacerae. σι imper. I. I e. 7 . I, S et 7 defendit, Ordinationes
47쪽
Episcoporum. lausasque maiores ad Ius patria teli Ieum pestinere ideoque eius etiam concessu omnia haee uni Pontifici in Oeciden te adseribi debent. Vide Blaseum de Collin. Isidor. cap. 9 I, Zaceariam loc. eis. cap. 5, et Cartium dia Dipisto moινσώDico opp.rom. 35 ρ. 27a ed. Meaeolani r 86.
Episcoporum translationibus, renunciationibus, depositionibus, electionum confirmationibus celebris est in me. III decretalis in c. a de Transut., quam scite explietat, di tuetur Carolus Blaseus do conen. Isidis. Mereata . c. I O si. a not. I p. IIo, et Bianchius loc. eis. num. I p. 5m cI sq.
5ὶ De restitutionibus quoque Episeoporum actum est cit. LXVIII nor. 7 p. I 78 aA p. ibo. Videndus est etiam Mamachius
6ὶ Ronuneiationum, quae ab Episeopis nonnisi eum venia et auctoritate Sedis Apostolicae factae sunt, exempla extant apud Leonem M. M. I 67 ad Rustic. Narbon. eM. I i 7 t. I edit. Ba Ieria. , Gregorium M. i. II '. 47, 2 L i5, D. 5 Ο 6 opp. t. a I. I 155, I 2IT,Iai 8 ed. μνir. I75o, Ioannem Diaconum in Viti Gregor. i. 4 cap. 59 opp. S. Gνσω. t. 4 est. I 5I eis. ed. -υνin. Paris. Mitto tetera, quae reserunt Zaccaria AAtr-Febron. pa . Σι. I c. 5 II p. 228 req., Blanchius par. I r. 5 I. 3 e. 4 β. a n. 6 ει, νω. '. 462 req. Mamachius lor. cit. p. a24 4ν σορ. Atque haee quidem omnia falsis Isidori decretalibus antiquiora sunt , adeout in deridendos praebeant Febronius. Εybelius, eeteri similes, que hanc Ponti seiam potestatem repetunt a salsis decretalibus, quae multo post in manus hominum pervenerunt. Conser etiam Ulain
. it. Decretalium jure etiam viduae, pupilli, ceteraeque miserabiles personae ad ecclesiasticum judicem vocandae sunt si ; quoniam iis opituIari ab ipsis Ecclesiae incunabu Iis non ultimum fuisse constat munus & curam Episcop rum a . uuin etiam civiles Ieges laicoram eontroversias ecclasiastico judici committunt non solum eum duo litigantes e senuiunt i5, sed etiam cum eorum alter disse
si in cap. 26 is Verb. rirnificat. . es e. t 3 de Fo .competen. a) Gn. t is adiit. 87. Duo hi ea nones, γ, eerte antiquissim sunt, et antiquam exibent Ueclesiae disciplinam, inscriptum ha bent nomen Gelaesi. Pontificis; sed quidam sunt, qui eos ip ἡ adscribendos negant. Verum, ur recte observat Carolus Sebastianus Berardus G tiani Canan. genuini pa . a e. 46,, stylus a Gela stri non dissentit, imo et sententia reseripti generalibus Gelasis ementiis eoinent nea est. Nam bip cationibus constituitur, MCooste
48쪽
Episeopi viduarum, ae pupillorum praesertim tultionem habeant; at vero similia prorsus extant in Gelasii D. IO ad uisc. Sicit. apud Labbaeum t. 5 Conc. coh o2l eae Venet. Eadem discipIina recepta, ac probata est in Concilio Aurelianensi I. can. iii ib. I. 549, ac passim a Gregorio M. praesertim D. IS et 59LI opp. t. a co . 499 ου 549 op x. 2 eae Paris. 17o5. Consentit Concilium Matisconense II ean. Ia col. 677 rom. 6 eou. Labbaei. Neque vero hi canones ita explicandi, intelligendique sunt, quasi significent meram tuitionem, ac patrocinium viduarum & pupillorum, uuod in primis Miscopia commissum & commendatum est. Nam Matisconenses Patres non rogant, sed Iata lege qua omnes Ob stringi volunt, eonstituunt, ut saeculares iudices viduas & pupillos sine Episcopi venia non conveniant, di Episcopo absente ab A chidiacono, vel Presbytero terminos praefiniri volunt ad illorum causas definiendas, poenamque addunt anathematis adversus iudices , qui huic Concilii legi non obtemperaverint. Sunt haec veri iudieii & iurisdictionis propria; non meri patrocinii, ac tuitionis. S) L. 8-9 Coae Ao Episeopal. audient. 43 Extraon. I. do F tri Iudis. in appenae Coae TDodor. r. 6 p. 559 e . Lipitae r 745, de qua quidem Coostantini lege satis supra dictum est l. 5 tu. I l . aa not. 4 p. a . Atque hae quidem saeui
tas ab utroque jure laicis coneessa deserendi suas causas temporales ad Episcopi iudicium in exitu saee. XIII, seu potius initio
XIV sarta tecta servabatur. Scribit enim Meyerus Annal. Fanistae l. io, a Synodo provinetali, quam habuit an. 35o I. Remensis Archiepiscopus apud Compendium, anathematis poenam indictam fuisse adversus laicos mapi,iratus, qui non pariebamur, υνlaici in foνo oceleriarr eo conuenirentυν atque id revera colligitur ex ipsius concilii actis apud Labbaeum in eoiae T. concilio . t.
. II. Sed non est satis considerare, quae sit natura causa, de qua quaeritur, & qui status personae, quae in jus v Catur, ut Constet, num a laico, an potius ab ecclesiastico judice nogotium agendum sit. Non enim omnis ecclesiasticus aut laicus judex assumi sine delectu potest, sed illud Praeterea raequiritur, ut proprius judex sit, qui videlicet in reum habeat jurisdictionem. Nam x us invitus in judicium
rapitur, et ideo necesse est eum vocare in judicem, cui jus est Θjus vocandi Θt cogendi. 5. Reus autem sive in ecclesiasticis, sius in civilibus iudiciis ex quatuor praesertim causis apud certum judicem forum habet, nimirum ex domicilio, ex contractu, ex re
sita, ex delicto si). Domicilium si cum naturali origine
conjunctum non sit, talo esse debet, ut manifesto constet,
illud certo In loco suisso constitutum. Nam sola habitatio non est satis, ut domicilii jura acquirantur; sed praeterea requiritur, quod quis in certo loco per deconnium commo
49쪽
ratus sedem posuserit sa), aut ibi fixerit & locavorie, nunquam inde discedondi animo, lares, & summam fortunarum 5 . Praeter hoc cujusque proprium domicilium, Jus Romanum aliud etiam agnoscit commune omnibus, idque ipsa Roma erat s in. Quare unusquisque ibi repertus con- . Veniri poterat, nisi jus revocandi domum haberet 53. Simili modo clerici Romae reperti, nisi ad eam venerint ex justa & necessaria causa, propter quam revocandi domum jus habeant, judicio vocati respondere coguntur, qu niam communis omnium elericorum patria Roma est R. ac ρ- νβ. de Fo . eom ten.
g. I 4. Altera causa, propter quam aliquis cserium habet forum & judicem, est contractus. Nam ubi quis contraxit. ibi actione in personam reus praesens convenitur i). SI formula Contractus locum non expressit, quo solvenda pecunia est, is locus intelligitur, in quo res gesta est si si expressit, in eo loco, qui designatus est, judicium agerctoportet 5 . Quod si is, qui certo loco solvere promisit, ad locum non accedat, quod vel data opora facit, vel quod alibi necessario detinetur, composita est in eam rem utilis actio do eo, quod certo loco qua actione actor, cui quid certo loco promissum est, nec tamen datum, alio etiam loco judicium Oxsreet 5 ; modo idoneus 3c legi li- .mus locus sit, is vidolicet, quo non alio designato loco, reos aut Contractus, aut domicilium causa conveniri debui
50쪽
5 Conser titulum pandectarum do Eo quod cert. De. 6ὶ In hane sententiam scripta est Lex 49 f de Itidis., atque in hane eamdem sententiam actionem de eo, quod certo loco, Ius Canonicum recepit Cap. 17 de in . competen.
g. 15. Delicti causa ubi quis deliquit, ibi iudieio in
personam Convenitur. Nam ubi crimen est patratum, ibi facilior ost probationum copia, et majus expensarum Compendium I praeterea curandum est, ut reus prosit exemplo
poenae, ubi obfuit exemplo delicti si . Quod si reus a loco. delicti absit, etiam ubi reperitur ea. de res quaeri potest a ; nisi magistratus loci patrati criminis reum ad se mitti petat, ut in loco delicti meritis plectatur poenis
57. Verum in hoc toto negotio servarE Oportet locorum consuetudines, et pacta conventa inter supremos Principes, quandoquidem scitum est, neminem extra Suum territorium jurisdictionem exercere, sive in suos sive in alienos
g. i6. Locus quoque in quo res, de qua quaeritur, sita est, proprium judicem facit. Nam ibi in rem actio adversus possidentem instituitur, quasi actio rem ipsam persequi videatur 0. Neque refert, immobilis ne, an mobilis ros Controversa sit; quin etiam si possessor absit, actio intenditur a . Num autem necessarium omnino sit actio. nem in rem cum reo agere in loco, in quo sita res est, an etiam actori liceat exercere judicium in loco domicilii, vetus disputatio est. Sed hoc posterius sori usus recepisse videtur 5 . Iure canonico etiam propter beneficium, veluti propter rem sitam, compotens serum evadit 4 , ideoquo in causis beneficiariis recte clerici ad Epriscopum beneficii vocantur. i) LQ. 5 Cod. Vbi in rem actio, cap. 5 de For. competen. aj Let. a cod. Ubi in rem actio.