장음표시 사용
161쪽
m ACTA ERUDITORUM plura esse Acta intimima Ruinai omissi . -ia m
e, syntagmaremerebanturlocum. Imo putat, tot Acta M tW rum ibi omissa esse, ut secile volumini non mediocri complendosissiciant eaque recenset. Contra D. III docet, apud Ruinarium quaedam reperiri, quae Criticis suspecta sint. Si observante Nostio,Historiam s. lacobi, quae primum in inarti opere occupat locum, Dupinius dcarnaldus plane rejecerunt ut fabulosam: Actas Iustini pro supposititiis declaravit Pas elisochius: Actis saturnini rejecit Nat Alexander Imo Art. IVd edocet, secundum regulas Criticas Baillet dc Tillemonii pleraque Ruinarii Acta repudianda es e. Linc Parte posteriore hujus Disse rationis regulas Tillemontii&Bailleti criticas proponit ad disce nenda vera Martyriim Acti a supposititiis, easque illustrat copi
sius. Dissert Vsub ensuram vocat Simonii regulas Criticas, quas ille praescripsit ad vertendam S. Scripturam accuratius, quam adhue factum est. Adductis illis regulis sententiam Simonii, contendentis, textum Hebraeum esse pro originali habendum, adeoque verssionem ad eum institui oportere, Artic III refutat ex eo, quod ita Versionis vulgatae autoritas infringatur, quae tamen approbata& pro norma fuerit proposita ridenti in Concilio generali Art.
IVex ipsius Simonii principiis deducit, textum Hebraicum non posse poni pro flindamento versionis novae, cum & antein post captivitatem Babylonicam multa menda in eum irrepserinici quod tamen sinum esse Noster negat. Porro eum simonius stituat, e
iam primis a nato christosectilis scripturam s. a Iudaeis neglectini variisque corruptionibus locum datum fuisse, Noster eum resinit ex eo, quod ipse olim contrariam tuitus sit sententiam adversiis Vossium. Denique ex simonii principiis sequi docet, ne Masbisetiea quidemsibila esse satis magna autoritate praedita de ab omni
meo liberii citerum cum simonius jubeat lustrarum prius textum, quam versionem quispiam aggrediatur, restitui in integrum, idque duc hiantiquarum versionum Noster Arria hocce consislium secundum ipsius simonii principi rejicit. quippe qui omnes versiones habeat pro mendosissimis ML VI allatis rationibus4
jicit resulas a Simonio datas ad emendationem faciendam versi nis
162쪽
nis I viralis anc surrilest libertatem asininnio datam preti mutandi accesitus 3ctimebi vocalia in textu Hebreo. Parin odores'ivisimonii praecepta, novo scripturae'. interpreti servanda, expositis rationibus rejicit: laridem MVTHM- montanani N. T versionem progreditur,scribem,contritoni praeseelua multa notata esse. R. P. Cherubino de s. Iosepho Carmeliis, in Mucrit Sare Trin. IV MF. WAlriis a Addit quoquo Censuras Cardinalis de Noailles& Bossueti in versionem illam. 1 Fert ingit de usu Critices in historia ecclesiastica scriptoribus de lesiasticis. Mart. Inotat abusum Critices ad labefactandam religionem, continendatque Iesultae Gubrusseti Trai te des abusaeo Critique en mariere de reison, edit Paris. IIIIa mis duobus in ta Art. II ostendit, haberi quosdam libros pro supposititiis, qui tamen sint genuini: quosdam, qui sint genuini,
referendos esse inter supposititios, si standum sit regulis Criticorum speciatim s. I docet, easdem regulas, quibus Dupinius usus sit ad monstrandam veritatem epistolarum Ignatii, valere ad probandum,quod nec Sibyllina carmina, nec Abgariin Christi epistolae mutuae sint supposititiae Ἀβ. a, si regulae Criticae, quibus usus N. Alexander earmina approbavit Sibyllina, firmae sint, etiam Pismandrum Mercurii Trismegisti admittendum esse pro genuino.
Idem argumentum per plura exempla deducit,ac fusissime exonit controvetiram Gallorum de tempore Mauioribus introducti UGalliam Chri stianismi, ita tamen, ut Arrisi II in eam propendeat sententiam, omnino Dionysium Areopagitam feci in Galliam, iusseo evangelium docuisse. Dissere. Vu agit de desectibus artis Criticae, inter quos primo lac, artis. I eum ponit, quod multae sint voces, quarum, ram claramque notionem nemo Criticorum exposuerit sic, obuium apocophum maxime ambiguum esse, ex Diuinio, N. lexandro, Simonio&Tillimontio os indit hincquem, ut non semper sciamus, piid sibi velit unus ex quatuor citati toribus, eum librum qisti iam vocet apocishum. Idem probat de se Moeanonicum. Alteir de Mauri. Π est, quod nere notavit gradus autoritatis, quos habeant testimonia veterum. Pl
sibus deindenotatis Criticae artisdesectibus ruritia circumspi- cit
163쪽
est rati iri ilua arili ucae reddendi firmiora, & veterum testimoniis conjectutisque Criticis duo alia adjungit principia, Traditionem visum sive consensum Ecclesiae. Ceteriam ne Traditio rationalis Critica confundatur cum traditionibus ineptis&salsis, certas proponit regulas, quae sequuntur i Res ipsa nil debet continere vani aut superstitiosi. hydraesumi debet, Ecclesiam Episcopos, qui primi aliquam historiam receperunt, satis fundamenti habuisse, cur eam pro vera haberent. 3 Si locus sit dubitationi deveritate usus vel facti, adesse debem illius demonstrationes esarae certaeque. 4 Ususo facta nil debent habere indecens, ridiculum, improbabile vel manifesto fabulosum. 3 araditiones nihil debent habere contrarium tempori illi, quo eae res contigisse dicuntur, nec personarum, de quibus aliquid traditur, conditioni. 6 Illae traditiones non debent esse impugnatae vel rejectae ab autoribus συγχηονοις aut aliis lautoritate valentibus. γ Dispici debet utrum historiae ipsi insint manifestae contradictiones, an tantum aliquae circumstantiae non bene quadrent ad factum primarium. MDebet satisfieri posse dissicultatibus oppositis. Ceterivii in viam rationalium traditionum refert historiam de nominibus parentum Maria virginisci de Christo d. MDecembris nato : quod asinus 3c bos fuerint instabulo, ubi natus estoris M. quod Magi fiserintvehitemque reges, α
LITERAE LUDOVICI XII, GALLIARUM RVis, in Cardinatis GEORGII AMBOSIA aeresere
uxellis, apud Franciscum Foriens Ula, LAlph. 4 Cum dubiam historiarum seriem de qua plurimi conqileruntur, ex documentis authenticis r mari in axime convertiat, bene utique historiarum cupidis consuluit, quisquis has Literas Lu
164쪽
xit illustrantia eosses Emimi Regis ejusdem literae pariemininimam inciunt, vijoren occupant epistolae Maximiliam IImperatoris, filiaeejusdem Musaretis Austri Maerit um Regis, ummorum Pontificum Iulii it Levius itin iis vli, Argii Let torum meum inlitarium, ut ps
rum mandata, Ac documenta publica, quae vario idiomathulpturi. n Gallico,interdumLatino talico atque Hispanico,consignata reperias. Continentvero res praesertim a foederis Cameracensis sociis contra Venet gestas, controversias a Ques, driae Dum agitatas, &alia, quae enumerare singula supervacaneum foret. Pr fationis loco nittuntur characteres Principuin' Illustrium
Virorum,quorum gesta haec monumenta concernunt, iique paucis quidem verbis comprehensi, quae vivam tamen velut imaginem oboeulos ponunt Nee ingratum forte fuerit, ex his quoque pau- ea delibare Ludovicus XΠ, optimus sine dubio,qui Galliam im-Praef. p. μperio rexit, nomen Patris Populi meruit, quod paterno fere amore cives suos complecteretur Candoriso integerrimi animi testes sunt literae, a quibus omnis adulatio longissime abest Praeterea in eo fuit imprimis fortunatus,quod iiimmo Status Ministro Georgio Ambosio usus est, Viro quem unica boni publici cura urgebat, quippe nec timor eum nec privati commodi spes unquam sollicitavit, adeo, ut illius consiliorum fructum hodienum Gallia ex.
periatur. Iulius It Pontifex, armis magis gerendis, quam sacris peragendis natus, eoque Ji lii secuia nomen merito adoptans, cum Venetos toti Italiae tremendos, ruri eris Eur ex os, coercere vellet, sudus adversu illos iniit, a quo men mox iterum resiliit. Eadem fraude Gallo, in taliam pellexit, vigentem sibi invisim bello adeo remotoperderet,e e& Arr gonum Regem Messe sibi junxit,ac regnum alienum,quo firmius
ipsum sbi obstringeret, in illum non sine summa injuria transtulit. Sed iam ex ipso quoque opere nonnulla,adjiciamus Franciscum Lium omitem solisnensem, Philippo Castellae M ipsiusquς T. I p. 1 s.
Consiliariis Delphinum nominari deprehendimus, quamvis ex Tabulis Donationis Humberri, quas Leibnitius Cod. Iur Gent Dip
165쪽
primogenit triri, non vero quemlibet ex latere haeredemRegnion Pan ne isto esse compellanduin audinandus Arragoniae Rex quem titulo Catholia ob Mauros tota Histinnia depulsos liet
rem in sedem Romanam Pontifex Maximus ornaverat, nihilomisenus susque deque habuit illius autoritatem, adeo, ut allato quodam in Regnum Neapolitanum Pontificis decreto, quod ipsi videbatur esse praejudicio, latorem, si deprehendi posset, suspendio singulos, qui opem illi tulissent, deterrimis carceribus includi justerit He HAE ricum VIIangliae Regem animo agitasse, ut Ferdinandum hunc ab administratione Regni Castellani arceret, surrogato in locum ipsius Imperatore Maximiliano I, ex Legati,incken feldi literissos. patet Notari etiam meretur, Legatos Arragonicos Caesarvis ad Gallos missis litem de praecedentia movisse, ita quidem ut primo Legato Caesareo cessuros se pollicerentur, alteri vero primaria um ex suis prae peterent, attamen repulsam ipso Gallorum ut si io tulerunt.
νι ii traditur, venetos, bello sere ad incitas redactos, Legatos cum amplissimis donis ad Turcarum Imperatorem si vera estis tibula mita de auxilia abipso enixe petiisse Occurrunt ibidem literaeordinalium ad convocandum memorabile illud Concilium Pisanum, eonsensu Maximiliania Imperatoris e Ludovici Mi calliarum Regis maxime munitum, ut Pontifici foedifrago aegroticerenti Mors Cardinalis Ticinensis, a Duce Urbinatium sub oc lissere pontificis, i jusdemque satellitibus opitulantibus, pugionc confossi, indignati mi Pontificis imputatur, quam Cardinalis Bononia, nullo eius mandato, simulato habitu discedens, Ravennam ad Pontificem tendens, incurrerit.
U .lII furor Iulii II Pontificia in Gallos describitur, qui eous .
que processit, ut allato nuncio, Brixiam a Gallis recuperatam inui- tosque ex Venetis caesos, prae iracundia barbam sibi vellicaret, an ' toque simul timore corriperetur, ut Romae se tutum non putans, is mari se credere animum induxerit. Invictissimi titulo, quem soli paene Imperatori nostro inter Christianos vindicat Felimannus de Tit. Hota l. c. sng. et Selaenus vero de Tit. Hon P. I, L 38. . omnibus Regibus, imo minoribus nonnunqtram Principi hiis tributum assi:rit, Fordinandum iurasoniae Regem in tabulis inducia-
166쪽
mm quae inter Maximilianum I Venetos factae sunt d. pHLI ia, insistitium invenimus Culpam cladis Ravennatensis Mi p. My. mundo de Cataona Pro se Neapolitano tribuunt qui
eo ecta base a tomentis Gallorum inter Hispanos edita mox trepidans aufugerit. Maximilianum simperatorem serio id sibi proposuisse, ut dignitatem Pontificiam eum Imperatoria eo umseret, plum tradimi scriptores, idemque eonfirmant literae ab eodemImperatoreis Legatum Paulum LRaLiclitenstein, demtiam Mais tuam Austilaeam dat με. m. IV initur primo loco Diarium Electionis pontificiae a. Leonis X, ex quo de occuliis seniores inter junioresque Cardinalis
litigiis, 3c improbis seniorum moritias, quorum aliqui tum temporis morbo quodam infami laborare crediti, facilis est conject ra. Exponitur dissidium inter Maximilianum I Imperatorem, o Henricum VIII Anglorum Regem coortum, hujusque imprimis 3μ acerba verba notatu haud indigna videntur, quippe acriter conis queritur, quod quae in illius gratiam fecerit, insuper habeantur
omnia dc cum ipso veluti puero, nulliusque consilii, virium aut fortunarum Principe ludatur I rationes etiam afferuntur, cur a trimonium inter Carolum tunc Castellae Principem, mariam Henriei VIII sororem successu caruerit, quod id nimirum statuto tempore per curatorem contra stum non fuerit, nec Imperator foederis leges servavcrit,4 multa insuper in fraudem florum fuerint pera M.
NOTAE AD SINGUTOS INSTITUTIONUM
Pandectarum ritu , varias is Romam antiquitaret, hin imisu estimi hodierminetis Foris Germaniaeostem dentes. In usum Ru bris THOMASIANE
Halae Magdebursicae, exossicina Reueriana, 713, . Alph. 3 plag-8. Cum nostraac Patrum nostrorum memoria viri egregie corda..tivi salutis publicae amantes de ineertitudine Iuris, quo utimur.3 ambagibus judiciarii ordiriis graviter sepius conquesti sint, factum quidem est, ut haud pauci vario conatu medelam rebus laetati a relaborarint, plerique amo omnes, dum inb
167쪽
undis auctibus magis quam causae morbi intenti, scopo sim exta. derint. Illustrisigitur Autor, quem a longo vide tempore tam gendis eorruptae tu inprudentia ceribus invigilasse novimus, quod Ministros Regios ex Potentissimi Botiissorum Regis mandato in novo Legum Codice perficiendo emendandoque Iudiciorum Ordine occupari intellexisset, inlincetiam boni civis ossicium implere se posse credidit, si ad fontem contagii digitum intendere
dc quam aegrotanti Iurisprudentiae Germanicae medicinam omnium iri conducere existimaret, in Pratfatione, quam Operi huic praenusit, exponeret Nimirum, uti protelationes litium, ni leges conniverent gliscere haud possent, ita nec Causidicos, nec illos, qui iuri dicundo praesunt, unice odio gravandos esse statuit. Magis videri, ut his, qui legibus scribendis adhibentur, res imputati debeat qui tamen ipsi cum ea, quae in Academiis hauserunt,
hona fide ad usum transferant, culpam omnem in Academiarum nostrarum habitum hodiernum redundare. Has initio Pontifices Romanos eum in finem excitasse , ut per mancipia sua Professores Theologos, Canon istaso Philosophos, quos beneficii accepti memores decebat esse, imperio suo res omnes divinas & humanas submitterent. Huic intentioni promovendae strenue inserviisse Ius
Canonicum, quod jam Seculo XIII penetraverit ad Germanos, penes quos institutis seculo sequenti Academiis ad instar Italicarum cum iisque introductis utriusque juris professionibus, commixtionem legum peregrinarum dodomesticarum, atque adeo incertit
dinem earundem immane quantum adauctam Lisse. Quo igitur grassint malo tandem occurratur, reducenda in Academias genuina Re cis Prudentiae principia hactenus neglecta, per leges certas circumscribendas negotiorum civilium mas, brevio rem litigandi viam definiendam, seu aequitate, non in imaginaria quidem, sed evidentio statui publico convenienti subnixam. Profestaribus interim praeparandam ad ea sedulo Iuventutem, Iuris Iustinianes naevos ingenue ostendendos, de quam illud minime amicterendum sit patriis Constitutionibus moribusque incuso
dum detegendos fucos Iuris Canonici arvamque ei sanctitatis de utilitatis ali creditae detrahendam sic demum spem seperso
Germaniam a tot tricis: incommodi quibusliae us premitur,
168쪽
MENSI APRILIS A. MDCCXIV. ais Isteret vivetii. Ipse equidentabistris Autor, Misistititnim hoe juve ad singulos Pandectamini titulos id breviter equasi per indi mn agit, ut primo ea, quaeiaIurisprudentiam Romanam, qua talem, merri nequeunt, ab iis, quae propria eidem sunt, segr/get; deinde quainhorrum etiam exiguus in foris nostris usus deprehendatur, ostendati tranquam veroJuris usus subsidiarium usum, deficientibus scilicet consuetudinibus & Imperii Legibus agnoscat ad Titi de r. 3, mox tamen in eam propendet sententiam, Ius
Iustinianeum eatenus tantum valere, quatenus receptum sit, re ceptionem autem, cum fictist, probandam esse ab allegante quae de casu, ubi in contrarium militat lex vel consuetudo patria, intelliguntur, prioribus consona sunt admitti facile queunt, ita sim extenduntur, valeant, etiam si Germanica Iurisprudentia non rilrugnet, a principio ante admisso aliena videntur. subjuncta est ad calcem ob argumenti similitudinem Conradi Sincertiquo sub nomine latere voluit eximius ICtus Joh. Georgius a Rulpisyde Germanicarum Leiιm Heteriιm ae Romani Iuris λιRFublica nostra Origine autoritateque praesenti Dissertati Di solica, quae cum separatis Lipsiae 681, 11 prodiisset, polua Κulpisianarum Dissertationum collectioni a doctissimo Schiltero inserta est. Praesens editio id praecipui habet, quod in I. distinctaracsummariis, quibus hactenus carebat, instruilia, Notas quoque illo stris Viri, in quibus opposita sententia: Κulpisianae a Schiltero in his Actis A. iota pag. 367 seq. diluuntur exhibeat. Ex nobis commemorasse sussiciat, quae de contentionibus inter scabinos Lipsienses Doctores Ἀ--Doctores, quorum illorum JG ut
Thomi noui arctissima Georgii Ciac ii, Ministri Hectoris mi Guis eius, horum epulerat Hieronymus Rauseber consul Linfitensa, de ejectis item e senatu&seabinatu Doctoribus, interque e Badeseruis, μυ- s. GAlbammeo, Hunnianno Pistore aliis tu sed brevipost restitutis, inmedium adducuntur;eo not biliora, quo obscuriusvi suppressis etiam nominibushaede retra runt Annalest denisiclitania schnestariani impressi.
169쪽
A ACTA ERUDITO Ru MLusim Batav. apud samuelemlai tinatim, ΠΗ, Alph. CAutor ut commentarii Celeberri qui minis voluminanis
tum historias quasdam praecipuas Pentateucho insuco comprehensas, tum mandata quaestim divina, alisque dicta notabilia trulla lecta, tum etiam vaticinia nonnullabreviora in illo reperta, ha Oenus explicavit, nunc illustranda sibi sumsit vaticinia illa longi
ra, quae vatum maximus, dc scriptorum sacrorum primus, Moses,
Ecclesiae Iudaicae simulo Christianae optimo De impulsi reliquit. Sunt illa ultima Iacobi Gen. XLVII, XLIX, reliqua Bilhami, Num. XXII, XXIV, te novissima Mosis Deut XXIX-XXXul, in bus interpretandis ita segessit, ut, Hebraeo textu cum versionibus veteribus collato, vocum phrasiumque vim indagarit, monstratoque
rerum nexu, insensum genuinum inquiuverit, aliorumque expositiones examinarit. Traelationis initium feeit ab ultimis lacobi verbis, quae cum ob personae loquentis, tum ob argumenti dignita p. s. tem prae multis aliis commendari merentur. Di s Genes. XLIX, 29 notare putat ex familiarissimo Scripturae usu tempus vitae in his terris, quod non tantum per annos numerari soleat, sed etiam ob eorum incertitudinem per si eari minora spatia debeat numerari.
Pnim XXXIX, 1, C, a Nisi quis malit per hos dies Israelis, cum sequenti voce r arctius connexos, designari tempus mortis ejus, quod tamen in eundem sensum generalem redeat. Manum ponere subfemore olim fuisse ritum docet, in jurejurando adhiberi
y solitum, qualis: ab aevo fiterit Iuliaris manus in caelum, Genes XIV, M. Crius originem Autor noster simplicissime repeti putat seu a robore praecipuo semoris prementis, pedibusque caleontisses sebjecta, seu gladioillic gestari solito, cui unives alteri adne cem subeundam se,uinum sit femore ponentes sibjecerint jura res Rationes, ob quas laesi non in aegypto, sed in patrum suo. rum sepulabro sepeliri vinerit, quaerendas censet in testanda seria aversione ab aegri torum idololatria,&situra similia,cui utrique
cedavera illic relicta etiam exponi poterant, nee non in monstra x acerta fide vi immota spe futuri ex aegypto exitus posteroruin, atqrie possessionis terrae Canam , denique de in ostendendose pleruua amoros tum in mum, quila mi cananaeo prae Egla
170쪽
phiae per secula multa esset colendus '' interpretatur Deum p. r. fu cientem, supplentem ex inexhausto suae plenitudinis sontes mnes creaturarum populique sui defectus Mysterium crucis m. absque fundamento quaeri putat in gestu manuum Iacobi benedi centis, Gen. XLIIX, i , ubi alia ejus ratio sit in propatulo. Pro certo habet, quod Λngelus v.46 non sit creatus, sed. increatus, Rinlius Dei, designatus populi sui mediator ram n Genes. XLIX. notare posse opinatur dis Messiae, mov. Test propter Iacobi vaticinantis progressum manifestum ad dies Messiae, Io,
dummodo praecedentium temporum fata non excludantur. M
Mittamenexponerede dieinis sequentibus, seu posterioribus, cum oppositionein praesente vi priores elapsis ves omnes vestium ita, iminii tuti ut otium morum suo res Iacobo
mi icinante spectentur, Neontingerent illisposthac, tum ante, tum post in Bini prisbitent. Dereliquo cum dubitaverit3- ir, an lineisucinis NMEεἰ alio piopiam imaelita dicta fuerint autor ster opinatur, nullam
iustisn esse rationem dubitandi, quin ipsi a me verba aeque I Obo moribundo, quam alii Maelitae inspirari potuerint, dum
omninopro inspiratis debeant haberi. Nomine Iehuda Genes 1 .XIaRio notari putat tribum ex hoc Patriarcha oriundam, illis minen non exclusis, qui ex aliis tribubus,varie disjectis, inde a schias te Ieroboami tum ante,tum maxime post captivitatem Babylo ii meam,huit aliquando adjure di erant, ut in ejus quoque nomen transirerit. a zU exponit de virga regente protegente, seu sceptro, quod potestatis politicae, inprimis stipremat, sit ab aevo symbolum aptissimum, unde&Reges σκηπυχοι, σκροί eφοροι
fuerint dicti. moe autem sceptrum non praecise de monarchico interpretatur, sed de regimine politico cujuscunque sermae, eoque non prorsus independente, quale apud Iehudam fere eessavit cum captivitate Babylonica, sed&qualitercunque dependente, cum suis periore, tum inferiore. Perseptru=n putat nos directe uel ad III. . exercitam ipsam regiminis potestatem,sed per legislatorem ad per δῖ sonas has vel illas, quae potestatem illam exercerent. Pedes Iehu unu dici suspicatur homines ejus tribus, qui pedibus uterentur suis,
stando, evado, Gin ab illis membris suis synecdochice designa