장음표시 사용
251쪽
tritus sibi videatur , nisi praemissa Consessione sacramental I. Tettia, ut qui ossi eis
celebrandi urgetur, nec tamen Consessarii copiam habet, praemittat contritionem.&post celebrationem quam primum poterit confiteatur. Haec praeeipit d. cap. . Ttidentinae se si .i 3. Loquitur verb speciatim de celebrantibus ex ossicio , ubi non est Consessarii copia, quia rarb evenire potest in simpliciter communieantibus,cum focile possint & debeant a Communione abstinere, si Consessarii copia desit. II. Itaque necessitas communicandi sine confessione potest occurrere quando Sacerdos tenetur ex ossicio celebrare. Praeterea quando iacerdos non potest ei traseandalum vel infamiam omittere Sacrum, etiamsi ad hoc non teneatur ex ossieto, ut s Sacerdos pluribus notificasset mox a se Missam celebrandam ; praesertim verbubi huic rationi altera accederet ex circumstantia diei sisti, vel Domin Ieae , de circumstantia loci, in quo non supersit alia Missa. Item si Sacerdos in publico Inchoasset Meerdotalibus vestibus se induere , ibique vetaret ei in mentem recordatio peeeati mortalis, nec habens Consessarii copiam , grave murmur excitarer, criminisque suspicionem pareret exuendo se & asscedendo. Insuper si saetis operans, factaque eonsecratione recordetur criminis a se admissi, quamvis copiam habere possit Consessarii, non tenetur accersere : quia indecens est tunc interrumpi Sacrificium, tametsi nulla sequeretur Sacerdotis accersentis nota. Ita Sylvester
Suareet ad 3. p. quaest. 8o. disp. 66. sech. & alii communiter. Sed si ante eonseetationem Sacerdos recordetur ad Altare peccati mortalis, tenetur confiteri , si fierisne nota possit , ut quando privatim celebrat. Alioqui semiet si conteratur, a notam vel infamiam declinandam Si quati as, utrum teneatur ante coia secrationem discedere, dum fieri potest absque nota, nec praesto est Consessarius FRespondet S. Bonaventura in . dist. 1 3 Soto ibid. quaest. 1. art. 6. Victoria de Eucharistian. 9. Navarra cap. 21. num. 6- non teneri post inceptam Musam discedere. S. verb Thomas p. 3.q. 8 3.art.6.ad 2 cdicit esse tu ius eo casu Mitan coeptam deserere non ,
men esse necessarium ἀII L Potid non est assentiendum Cajetano in 3. p. quaest.8 o. arr. 6. dicenti eum quibusdam aliis, nullum ad suam usque aetatem extitisse praeceptum iis. qui sibi conscii sunt eulpae mortalis, consessionem praemittendi ante sacram Comis munionem , dummodo aliunde contriti sint; atque praemissionem consessionis non esse in hoc easu de praecepto , si1 de consilio. Etiamsi enim nullum seriptum. piaeceptum hae de re superesset, tamen constans & universalis Fidelium consuetudo haee fuit, ut non nisi eonsessi auderent ad sacram accedere Communionem is quoties lethalis noxae sibi conseii erant. Et aperto declarat Concilium Trident. hune esse sensum praecepti divini apud APostolum, Probet mitemsestsum homo. Et manducas ct bibit indigne IV. Quaeritur de pollutionibus nocturnis, an impediant sacram Communicianem S. Thomas quaest. 8 o. art 7. sic distingitendo resolvit. Vel illa pollutio quae per somnium aecidit, procedit a causa mortali, vel non : sit causa mortali, ut sunt antecedentes cogitationes turpes, quibus se vigilans oblectavit, consequens nocturisna impuritas impedit a Communione ex necessitate, quamvis interveniat poenitentia subsequens pollutionem , & praecedens Communionem : sed si culpa.nulla fuerit causa ejus pollutionis , aut etiamsi fuerit quidem , sed. venialis, non impedit Communionem ex necessitate , sed ex decentia. Quae decentia abstinendi fundatur
tum in laeditate corrosa, im in evagatione animi , quae Pollationem sequi soler-Disitirco by Coos le
252쪽
Haee tamen decentia postponenda est necessitati communieandi, aut Sacrum celeia brandi, ut in die festo , ubi alius deest Sacerdos qui celebret. V. Sed si comperiatur causari pollutiones ex malitia diaboli, ut per hoc arceat aliquem a Communione , non est deserenda Communio propter talem in se statio. nem , modo quis se , peccato custodiat , ut ex collationibus Patrum adducto exemplo probat ibidem S. Thomas. V I. Idemque ad secundum argumentum de congressu coniugum ait in xta S. Gregorii responsionem ad Augustinum . quae habetur in can. mircum propria , 3 3. quaest. . si non voluptatis causa, sed prolis generandae, vel debitum reddendi conjugale petenti id factum sit , non alia ratione Communionem impediri , quam sicut dictum est de pollutione quae eontigit alicui sine peccato: hoc est , non ex necessitate , sed ex decentia , propter corporis immunditiam & animi distractionem recte aliquem 1 Commimione abstinere , dicente S. Hieronymor Sireres Propsitionis ab his qui uxores tetigerant, comedi non poterant, quant. magis ille panis qui de caelo descendit, non potest ab illis quiconjugalibuspaulo ante haesere complexibus, Golari atq; contingi'ct vult Apostolus si .Cor. 74 conjugatos abstinere a complexu ad tempus,ut vacent strationi, quanto magis in comedant carnes Agesimmaculati, debent a carnalibus operibus abstinere ' Sed quia hoc secundum congruitatem ait S. Thom. ὶ & non secundum necessitatem ; ex consilio , & non ex praecepto est intelligendum , S. Gregorius dieit quod talis suo judicio est relinquendus. Si vero non amor proer andae sobolis , sed voluptas dominatur in opere ut ibidem Gregorius sebiungit tunc prohiberi debet ne accedat ad hoc Sacramentum. Haec S. Thomas. V I I. Altera requiritur in communieaturo dispositio , ut sit perfecte jejunus , hoc est , nihil cibi aut potus a media nocte in stomachum trajecerit. Sic enim de-cqrnu, Concilii Cari haginensis quinti canon. 1'. & Ahicani ea non '. Ut Sacra menta Altaris nonnisiajejunis hominibus celebrentur.Habetur in cary.Sacramenta Alta- ma, de consecrat. dist. i. Cui suffagatur S. Augustinus epist. Ii 8. ad Ianuaritim i lacuit Spiritui Sancto,ut is honorem tanti Sacramentirilis in os Chrsiani corpus Dominicum intraret, quam cateri cibi. Ibidemque dicit: fer universum orbem mos iste semvatur, ut corpus Christia jejums sumatur. Idque statutum ab Ecclesia est , tum in Eucharistiae sacratissimae venerationem, tum etiam ad eliminandas omnes occasiones vomitus aut intemperantiae. Reliquiae tamen cibi hesterni in ore remanentes , si casu post mediam noctem deglutiantur, non impediunt hanc Communionem,quia
non per modum cibi, sed salivae trajiciuntur in stomachum. Eademque ratio est , s dum os aqua aliove liquore abluitur , aliquae guttae deglutiantur , dum sit parva earum quantitas , ut ait S. Thom. ad 4. argum. Eadem ratio est de sanguine qui ex e erebro vel ex gingivis salivae permixtus in stomachum destuit , neque eonsuli 3 deglutitur. VIII. Seeus existimandum de iis qui ut faucium raucedinem , aut pectorix
tussim, aut defluentium ex cerebro humorum acrimoniam leniant,antequam somnum capessant , ori imponunt saecarum aliamve materiam, quam paulatim liqueis
iactam deglutiunt : his enim non licet postridie communicare, ni si certum habeant, omnem illam electuarii substantiam suisse in stomachum trajectam ante mediam noctem. Nec refert si objicias , deglutuas post messi m noctem cibi reliquias, qtiae dentibus haeserant vel gingivis, non impedire suram haire Communionem: In hoc enim differunt, quia illae reliquiae cibi non intenduntur tanquam nova rcfectri, sectiactu ito haeserunt, & post completani , quae Praecessit, ac sectionem traji ctae sunt Σ
253쪽
At Vei delictu alium sponte sumitur tamdram refectio, vel tanquam medicina, euia jus iii stomachum trajectio ex intentione sumentis vel perduravit , vel perdurasse dubitatur ultra mediam noctem. Atque hic est generalis Summistarum eoi seirsus. I X Non ieiunus potest eommunieare , si urgeat periculum mortis. Tenetur namque in extremis communicare ex divino praecepto, quod est gravioris momenis i qilli in Ecclesiae lex , ne communicet aliquis non jejunus. Patet vero ex Ecclesiae iisti, e :.m non intendere ut abstineat a Viatico qui non est jejunus , ubi petieulum est decedendi sine Viatico . & frustrandi tanto praesidio Fidelem in extremo certamine. San E aeger dum commode potest , debet curare ut jejunus com in uni det ; non debet tamen propterea suas vires in discrimen adducere, neque in posterum diem ea de caula Communionem differte , si sit rationabilis metus ne praemoriatur , aut accedente nova seu animi , seu corporis infirmitate
exequi non possit quod distulerat et quae sanὸ res majoris sunt momenti quam ei reum stantia illa ie junii. Pia enim Mater Eceles a cupit liberis suis in diserimine mortis constitutis quacunque ratione opem ferre , & oppositas difficultates
X. Qia aeres, utrum In eadem aegritudine liceat saepilis non jejuno communia ea re In primis certum est , non licere, absoluth loquendo i sed tamen lieete duobus his casibus. Primo , quum sepius oceurrit aegium constitui in mortis di crimine praesenti , si nempe nunc remittat, & nuit 2 ad extremum periculum ingruat vis aegritudinis. Secundb , quando quis eundem aut diversum In morbum successi vh incidit , e im sere convaluisset. Attamen necesse est intervallum plurium dierum intercedere , ut quis pluries eodem lecto detentus communicet non jejunus , quales assignant communiter Summistae trium hebdomadatum, aut unius in sis Intervallusi., X I. Celebrare non jejunum ut infirmus eommunicetur, non est lieitum, essetque saepe occasio gravis irreverentiis. Et in hoc omnes fere conveniunt Doctores. Neqtie obstat divinum de eommunicando praeeeptum in vitae discrimine. Deum enim respondemus pleraque praecepisse non ita absolut , quin reliquerit praeeeptorum suorum modificationem in iis quae sunt positivi juris prudentiae Ecclesiae, in casibus aut periculis vel circumstantiis gravium incommodorum , quae ex rigidiore praecepti observatione nascerentur,praesertim si talium itinommodorum ev ratio spectet quoque ad Ius Divinum in materia diversa. Exemplo sit illa Dei prohibitio . ne quis nisi sit Sacerdos . panes Propostionis comedere ausit. Levit. 14. vers. 8. & tamen Matth. i x. Christus Dominus modificationem hujus divinae proia Libitionis , admissam a summo Sacerdote Achimelech , approbat , quando deficientibus laicis panibus . Davidem ejusque comites , quos premebat fames, saetis illis panibus vesei indulsit. Et in lege Gratiae postquam ex divino instituto fuerant abolitae vetetis legis ceremoniae , reliquit tamen Deus Apostolorum provident Iae earum usum vel permittere , vel damnare ; adeo ut licuerit Paulo Apostolo se AOL 1 6. Timotheum cum rationabili causa cireumcidere ; qui tamen alibi just εPetrum Antiochiae reprehendit ritus Mosaicos observantem, neque ullatenus permittere voluit Titum circumei: υ Gal. 1. Una enim eademque discretionis lex dictabat esse uno eo flemque tempore inus legales Ierosolymis, ubi stabat Iudaicum Templum , Summumque Sacerdotium Legale , de summum Legis Conei lium ;non vel b Antiochiae extra Iudaeam sitae, in qua urbe pauci Iudaei, & innume-
254쪽
rabiles Gentiles habitabant. I sem eensendum de obligatione eommunicandi instante mortis periculo, quam Christus Ecclesice directioni commisit quoad execuistionis circumstantias, praesertim eas quarum neglectus gravem plerumque contemptum & scandalum pareret , quod utique aliunde violaret primarium ac praecipuum Divini Iuris mandatum. Circumstantiae namque Divinae Eucharist .ae celeia brandae omnes sere sent Ecclesiasticae praeceptionis ac institutionis, sundamentum habentes venerationis tantis debitae mysteriis secundum Ius Divinum. Esto enim nulla adhibeatur circumstantiarum Ecclesiasti earum remora, ubi urget fidelis jam moribundi communieatio , facile eontinget ut Sacerdos semiebrius , post opiparam cinnam de periculo admonitus, sine animi praeparatione , sine sacris vestibus, sine precibus , panem vulgarem praecipitanter consecret in eadem profana mensa ,& post ciborum & verborum distatutionem , post haustam vini aut cervisae Immodicam copiam tremendum Sacrificium semiebrius conficiat, Se praecipitaliter deferat ad aegrotum eum morte luctantem.
XII. Aliis pluribus ea si bus potest non jejunus hoc sumere Sacramentum , ut si contingat loeo uini sitisse susam in Calicem meram aquam , & post hostiae communionem de eat iee haustam, quod facilE potest ex inadvertentia evenire. Tunc enim debet Sacerdos vinum in eatieem infundere& consecrare incipiendo a verbis. Simili modo; deinde illud bibere postquam dixerit, S-gris Domini nostri Iesu Christi, erc. Praeterea si post eonsectationem recordetur Sacerdos se non esse jejunum , debet nihilo secius perfieere saetificium & eommunicare. Est enim procul dubio strictior obligatio perficiendi coeptum Saetificium & communicandi, quam jejunum sumendi hoe Sacramentum. Sed si ante consecrationem Sacerdos meminerit se ad Altare aeeessisse non jejunum , docet S. Thomas 3 p.rt. quaest. 8 3. artic.6. ad 1. tutius esse ut desistat , Saetificio, si fieri citra scandalum possit snon tamen affirmat ad hoc teneti. Unde colligo Sacerdotem clam & semotis arbitris celebrantem posse ab Altari discedere ante consecrationem , sed non convenire ut discedat, si publice & eoram pluribus celebret: sic enim scandalo erit,& infamiam sibi aeteriet. X III. Si celebrans post conseerationem , sive unius speciei, sive duarum , cordis deliquium pateretur, ut prosequi non posset, si nullus praesto sit Sacerdos jejunus , debet non jejunus Sacerdos perficere Sacrum de communicare , propter majorem & antiquiorem divini praecepti obligationem perficiendi Sacrifieiuni , prae Eeclesiastica prohibitione non communieandi, si quis non est jejunus , ean. N hil , . quaest. . X I V. Si Saeerdos ante communionem offendat in Altari pari Iculam aliquam consecratam, aut de qua dubitet an sit talis , debet illam sumere statim atque Sanguinem sumpserit, ne se exponat periculo communicandi non jejunum , si particulam sumat ante Calicem , aut post ablutionem. Sed si particulam post abluti nem advertat, debet eam etiam post ablutionem sumere , eique nonnis post Calicis sumptionem advertenti indulgetur ad particuis sumptionem totum tempus quo stat ad Altare. Sic enim censetur unum totum , unaque Communio quidquid diversis vicibus subit dum stat ad sacrum Altare , ut ait Cajetanus rom. a. opuscul. tract. . quaest. . X U. Sacerdos qui inter celebrandum debet purgare Ciborium , In qia o multae supersunt exigia ae particulae . debet primum eas in Calicem in quo sacratissa ii, Smguis continetur , infundere post sumptionem sacratissimae I los ae , ut pallicu-
255쪽
tas si inui eum sanguine sumat. Et quia non possunt aliquando omnes simul eum sanguine hautiti , debet vini novam ablutionem toties infundere in Calicem , saeti, etiam digitis particulas dispersas in unum Calicis locum colligentibus , donee omne, illas reliquias ipse Sacerdos hauserit. Eaque est generalis Ecclesiae praxis N praeceptio. X v I. Si quando hostia consecrata palato communieantis adhaeserit, nee pota sit per linguam separari, toties multiplicandae sunt intra palatum ablutiones donee hostia se jungatur , & cum ablutionibus integre deglutiatur. XVI l. Denique si periculum impendet ne sacramentum irruptione neri lego- tum in eorum incidat manus, debet etiara , non jejunis reverenter sumi, si jejuni
praesentes , non occurrant: aliter enim se gerens non aVerteret ac impediret, prout jure naturae tenetur, injuriam Divinissimi Sacramenti. Non enim exponendum est Sanctum canibus , nec margaritae proiiciendae ante porcos.
CAPUT VI. Utrum carentes rationis usu capaces sint istius
I. ANct actat disputationem S. Thomas art. 9.&optime eoncludit eum
s lis distinctione. Aliqui dieuntur non habere rationis usum dupliciter et uno modo, quia debilem habent rationis usum ; & quia tales ponaliquam hujus sacramenti devotionem concipere , non est eis denegando in hoc Sacramentum. Alii verδ nullum prorsus habent rationis usum ;& b' quidem aut nullum rationis usum habuerunt, sed sic a nativitate permanserunt t& istiusmodi hominibus non est hoc Sacramentum exhibendum , quia In his nulla praecessit sacramenti devotio. Aut vel δ aliquando rationis compotes fuerunt, & tune si quando erant rationis compotes , apparuerit in eis hujus Sacramenti devotio, debet eis in articulo mortis hoc Saetamentum exi hiberi, nisi sorte timeatur periculum vomitus vel exspuitionis ; hoc enim consormatur can ni 76. Concilii Carthaginensis Iv. quo decernitur , ut Is qui poenitentiam in infirmitate petiit ,& mox infirmitate oppressus obmutuit , vel in phrenesim incidit, accipiat a Sacerdote poenitentiam , & si continud creditur moriturus , recbncilieiso tur per mansis impositionem , & infundatur orisjus Eucharistia. Habetur iste cari non. 26. quaest. 6. ean. Isquipaenitentiam. Elis adde caput Majores, ε. ult. de Baptismo , quo statuitur, dormientes & amentes valide baptizari , dummodo antea Bap
tismi luseipiendi propos tum habuerint ,& non aliter. II. Infantibus olim tribuessat Eeelesia Eucharisticam Communionem. Id eomis pertum ex Sancti Cypriani tractatu de lapsis , in quo miraeulum refert circa puellulam , cui post sumpta idolothyta , quae nutrix Gentilis ei procuraverat, data suit in Ecclesia de saero Calice communio. Itemque ex S. DIonyso Eccles. Hierarch. cap. s. dicente: Πω verὸ quod pueri H, qui non possunt intelligere dia vina, sacri Bapti mula, aetissimorumque Communionis sacrosancta signorum participes flant, ct . Concilium pariter Trident. le T. et r. cap. . expresse docet, antiqui, saeculis
256쪽
eulis in mole positum fuisse, ut quibusdam locis parvulis rationis usu earentibus saetamentalis Communio daretur ,& sanctissimos illorum temporum Patres tationabilem facti sese ausam habuisse,'quamvis nulla salutis necessitate id fecerint, quoniam parvuli per lavacrum Bapti uni regenerati, adeptam in ea regeneratione gratiam amittere in illa aetate non possunt. Prodesse quidem eis possit Eucharistia ad gratiae augmentum, sed etiam illis subtrahere satius esse duxit praesentium temporum Ecclesia, magis prospiciens tanti Sacramenti venerationi. Quod veto Cliti-stus protestatur Ioan .6. Nisi inducaveritis carnem Filii semims, dee. imponit quidem adultis necessitatem praecepti, nemini vero necessitatem medii, qualis est Baptismi, sine quo ne infantes quidem salvantur. III. Eeelesia illis qui prorsus amentes siint, non solet saetam largiri Communionem , nisi in articulo mortis, & hoc rarissimε. ob necessarias praecautiones , ne sit exspuitionis aut vomitus periculum , alterivise gravis irreverentiae & contemptus ; sitque admodum probabile, hominem non esse in mortali culpa, commilsa dum olim esset eompos mentis, ut post S. Thomam admonet Conincti in d. arr.'. Caeterum Eeelesae receptior consuetudo est , ut amentibus saerum viaticum denegetur , si nulla in eis supersit rationis se intillula, nec ullus saltem exiguus pietatis ienses. Sed si tantisper aliqua advertitur erga Saeramentum devotio , quantumvis rationis usus sit imminutus, si non est iustus metus praecedentis mortalis culpae, cuintus eum non poenituerit, minime privandus est aeger saluti sero viatico. I V. Utrum arreptilii, seu energumeni Communione sint privandi, ambigi potest. Diversa suit olim variis locis oc temporibus observatio in Ecclesiis. S. D ony
sius Eccles. Hier. cap. .aperte docet tum catechumenos, tum energumenos, tum
publice poenitentes a saetis Mysteriis fuisse exclusos. Itaque videtur improbabilis responsio ista S. Thomae , sermonem ibi esse de solis energumenis non baptietatis.
In oppositum autem decernit Concilium Arausi casum I. cap. i . admittendos esse
ad Eucharistiae communionem energumenos , s se Clericorum solicitudini itidant.& obtemperent muniendi virtute Sacrament Iadversus daemonum insultus.Moeidem censuerunt olim sancti veteres per AEgyptum aliasque regiones dispersi Abbates apud Cassianum . quem refert & sequitur S. Thomas d. arr. 9. ad 1. Eis ab ἐ--dis vexanturlFrisibus, Comm lane acrosanctam a senioribus nostris nunquam meminimus interdiatam. Et utique non sunt hoc tanto praesidio privandi energument, si agnoseantur ad hoc suseipiendum dispositi. Ubi namque majus periculum intenditur , ibi plenilis est contulendum, cap. Ubi Periculum , de election. in
Utrum Sacerdos debeat denegare Corpus Christi peccatori petenti p
ANC movet quaestionem S. Thomas quaest.8 o. arile .s. Tota haec dissi-
HU eultas tribus tegulis dijudieanda est. Harum prima sit: Publico pecca Min tori, sive public ὁ , sive privatim hoc Sacramentum petenti pro dis denegandum est. Ruio est, quia sacerdotes ut dicit Apostolus sunt dispensa-
257쪽
tores mysteriorum Dei i debet autem esse fidelis dispensator , eoὁem subjungente e Hie jatim quaritur inter dispensatores, ut fidelis quis inveniatur, I. Cor. 4. Atque ita cavere tenetur , ne bona qhiae dispensanda recepit, dissipet in immeritos & indignos Volatii renim b. larili. I. Misesanctum d re canibus, neque mittatis margaritas inite porcos. Notatu dignus in primis est locus S. Cupriani epist. io Pro Allecti e tua consulendum me existimam, quid mihi videatin de histrionibus ct mago tuo, qtii apud vos constitutus adhuc in artis sua dedecore perseverat, an talibus sacra communio cum cateris Christianis dari debeat 3 Puto nec Majestati Divina, nee Evangeliea disciplinaeon ruere, ur pudorct honor Ecclesia tam turpi ct infami contagione faedetur. Refertur in can. Pro dilectione , de consecr. distinct. 1.l I. Sedunda regula haec est : Peccatori occulto non est deneganda Communio coram illis. quibus ignotum est ejus peccatum. Ita post S. Thomam communiter Doctores sentiunt. Rationem tradit S. Thomas , quia quilibet Christanus ex hoe ipso quod est baptigatus , admissius fuit ad Dominicam Coenam , ita ut jus sui im illi ad mi non possit, nisi ex aliqua manifesta causa. Alii verb has ratio nes adiungunt , quia non est diffamandus peccator occultus; & quia secus agen-dci gravia nascerentur scandala. Alii quidam totam rationem ad Christi voluntatem reserunt ab Apostolis ad nos usque traditione transmisiam , ipso etiam Christi facto roboratam , qui Iudae tunc occulto peccatori suum dedit in ultima coena corpus, de sanguinem. Ait denique S. Augustinus: Non prohibeat dispensatinia pineues terra , id est peccarores, inmensa Domisi manducare , sed exactorem moueat timere. Id habetur de consecrat. dist. a. caia. Non prohibeat , quo loco Gloisa ad-' jungit, Si occuli M. III. Ut autem sciatur, quinam publici, de quinam occulti peccatores habendisnt , dicit D. Thomas loe. eit. cos esse manifestos peccatores , quorum peccata innotuerunt per evidentiam ne i , quales sunt publici usatarii , publici eoncubinarii , publici raptores : vel quorum limotuerunt peccata per publicum sive Ecclesiasticum, sive seculare judicium. His adjungitur tertium notorietatis genus, ouaticlo ipse peceator de suo se crimine iactat, de passim ae manifeste illud eonfitetur Si ergo una aliqua de tribus notorietatibus peceator factus fuerit manifestus ac diffamatus apud majorem civitatis partem, neganda est ei Communio, etiam coram illis qui ejus crimen ignorant. Cum enim famam eo loco amiserit, non habet ius ulli n amplius ut suum delictum ibi celetur : & exigui momenti est si
us aut alter id ignoret, qui ex aliorum relatione sicil ε cogniturus erar. Quin etiam Suareet disp 67. sect. s. conclus. 3. quem sequitur Coninci, quaest. 8 o. art. I 6. mim. 13. asserit ei qui alieubi per judicis sententiam declaratus est eriminis reus . denegandam esse Communionem , etiam in alio dissito loco, in quo id penitus ignoretur. Sed hane sententiam sequi valde in eonveniens & perieulosum natet , etiam supposita illa communiori opinione , quam tradunt & probant Caleta lius opusc. I. resp. 9. Navar a Manua l. cap. 8. num. 26. Lessus lib. 2. cap. io. dub.i3. num. s. quod licet in alio loco , in quo ignoratur delictum , revelare hoe idem quod in aliqua alia civitate publice iniintuerit per unam aliquam ex triabus notorietatibus praedictis: supposita enim hujus opinionis veritate, potest nihilominus homo ex eo tempore quo infamiam alibi incurrit, suam emendasse vitam, & vetus peccatum per veram poenitentiam diluisse , praesertim cum transmigratioloel eonversionem pristinae vitae valde facilitet, pristinasque malae consuetudinis
258쪽
noratur in eadem omnia detrimenta & scandala nascentur , quorum evitandorum causa illicitum est Saeerdoti occultum peccatorem a saera Communione repellere et & praeter turbas & scandala inde nascentia , Sacerdos ipse plus sibi vitupbrii& odii apud Christianum populum . quim infamiae peccatori repulso, qui probus
I V. Dissiellior quaestio ventilatur , an sit deneganda Communio peceatori ocis culto illam Oeeulte postulanti Sanctus quidem Thomas in Summa suam liae de re mentem non aperit, quamvis evidens occasio se in hoc arrie. 6. offerret, ex quo eonvinei potest , non existimasse sibi persistendum esse in opinione quam tradiderat in . dist s. art. s. ad i. ubi absolut E concludit esse occulto peccatori occuli Epetenti recusandam communionem , quamvis sacerdos id occultum crimeo non sciat aliter, quam per ejaslem sacramentalem Consessionem. Sotus tamen oppositam tuetur opinionem , quando non alia habetur notitia , quam ex Vacremetriali
Consessione , in . dist. i 1. quaest. i. artie. 6. existimans 6c scribens S. Tironum i ci . ab illa sua pristina sententia des ivisse , dum Summam Theologicam eonL ribs . r. At caeteri Thom istae communiter tuentur illam , quam tradit S. Thonias in γ ε librum 4. Sent. & eo quod nihil directe eontrarium scripsisse appareat. Caetri uiri λα- communis eth, eaque justa & vera Summi statum consensio , tam cise strict . in si gilli Confessionis obligationem , ut nulla ex causa liceat Consc Istrio peccatum si-Di consessum aperire poenitenti extra consessionem, si e expressa poenitentis licenistia , nisi quantum aliunde extra consessionem potuerit ejus habere notitiam , ne confessio reddatut odiosa, si vel ipsi poenitenti extra consessionem impropere ruteo invito. Igitur in hae quaestione ita distiguendum cum communi. Vel Sacerdos occultum peccatum Communionem occulte petentis cognoscit per ipsos solam Confessionem , eoque easu non debet ei denegare , propter sigilli religionem :Vel aliunde notitiam ejus habet: quo ea se, si ea notitia certa ae indubita sit, deis bet ei occulte petenti denegare , eidemque causiam notitiae suae sine cnjusqnam quo aeeeperit, designatione significare ; modb audienti constet eam quam signi. at notitiam , habitam extra sacramentalem Confessionem suis . V. Tertia demum statuatur regula : Sacerdos , sive Pastoris sungatur ossi e Io . sive non,qui scit extra Consessionem oceultum petentis Commi nicinem delictum, tenetur eidem petenti abnegare; si verδ sciat per solam petentis Consessionem sacramentalem, tenetur ei petenti concedere,quantumvis occultissime petat. Ita Gabriel Biel in . dist. q. quaest. x. artic. 3. dub. r. Paludanus ibid. quaest. L. conclus . Navarra cap. 1 I. num.11. Primae partis hujus conclusionis ratio est, quia ille postulans nullum habet jus Communionem perendi, cessant ae hie omnia incomismoda , quorum evitandorum causa admitteretur ae cedens public E ad Communionem : Ideoque ligat Sacerdorem illa prohibitio Christi in isto petionis oecohaecasu , Nolite Somem dine canibus Ratio porrδ seeundae partis est illud inviolabile& indispensabile seeretum Consessionis , de quo loquitur can. SMerdas, de poenit. dist. 6.& eanon omnis utriusιν , in fin. de Poenit.& remission . Sacerdos enim neag ndo Communionem , indirecte commemoraret atque exprobraret a iuditium in ieonsessione illius peceatum , quod est penitus Divino Iure , eoque duplici, nimirum naturali di positivo illicitum. Et quamvis at Ias sortasse canias Meet dos praetexeret, ille tamen qui petit, facile adverteret repulsae causam esse peeeatum in consessione expositum.
V L Deinde observat urn ex s. Thonia in col. artA. posse Sacerdotem haben
259쪽
tem eriminῖs aliunde quam ex Consessione sacramentali notitiam eulie admi,
nere peccatorem occultum , vel etiam universos generaliter ad Communionem accedentes , ne ad mensam Domini accedant antequam peccata per Veram poenitentiam expiaverint , de Ecclesiae, si sint excoinmunicati, reconciliati fuerint. Hae
enim ex causa olim a Diacono inter sacratissima Mysteria proclamabatur , Sarii sectis , ut refert in catechesibus mystagogicis S. Cyrillus Hierosolymitanus. VII. Sapienter admonet .vidius Coninch. ad arti c. s. num. 27. v Publico peccatori Communio publicε dati possit , neeesse quidem esse , ut publice conster ipsum emendatum esse tui autem privatim dari possit , sufficere si Sacerdoti conis siet, quod privatam egerit poenitentiam. Verumtamen hoc solicite cavendum, ne illa privata Communio deveniat in aliorum notitiam; perinde enim esset ac si ad publicam suisset admissus. Aecidit enim aliquando , ut qui post privatam poenitentiam de publico delicto fuerat ad seeretam Communionem admissus, post prae sitam ab ipso secreti proinissionem solicitior propriae apud plebem existimationis, quam promissae fidei , eodem ipso sumptae Communionis die rem. Ipsam tota urbe divulgaverit. Itaque prudentius de religiosius dixerim, si is qui a publica Conam
nione repellendus est , arceatur pariter , nulla habita ratione privatae poenitenti*, ab Occulta communior, . Sic enim praefatum sequentis manifestationis incommodum devitabitur, & is qui publiet seandali author sitit, in humilitate & displicentia peccati continebitur , disciplinaque Ecclesiastica servabitur illi bara.
De Ministro Sacramenti Poenitentis.
I. OENITENT AE Sacramentum per modum iudicii administratur. Ba- requirit cauta cognitionem,& jurisdictionem completamia In- completa quidem jurisdictio immediate a Christo Sacerdotibus ini serum ordinatione confertur, quibus ab Ordinante dicitur : Despite Spiritum Sanctimr,qustrum remiseritis peccata remittuntur eis, quorum retinueritis r renta sum. Completam velo iurisdictionem tribilant Ecclesiae Praelati , quando ipsis visum suetit. In ordinatione Sacerdotali iurisdictio datur secundum habitum dumtaxat; Ordinatio enim non attribuit subditos erga quos possit collata ibi jurisdictio exerceri. Sed Ecclesia post modiim per suos Praelatos attribuit Sacerdoti subditos in quos ille judiciariam exerceat potestatem , sive pleniorem , sive restrictiorem , prout Praelatis visum fuerit ; possunt enim certos casus&certas personas reservare. Hoc docet Concillum nidentinum sesLi 3 eap.rs. uamvis Presbyteri imsua ordinatione apereasis absolvendi'testatem accipiant,decernit tamenSancta Synodus nullum,etiam Regularem osse Confessiones saecularium etiam Sacerdotum audire,nec ad id idoneum reputari, nisi aut Parachiale Beneficiam , aut ab Discopis per examenoi illis videbitur esse necessarium,aut alias idoneus judiceturis approbationem qua gratis detur, obtineat, privilegiis O consuetudine e cumque , etiam immemorabili, non obstan
II. Istud unum Concilii eaput multa decreta comprehendit . In primis ,riemi
260쪽
-m posse ex sola vi saeerdotii sui Sacramentum Poenitentiae ministrare circa momralia peccata, sed requiri praeterea Praelati approbationem & concessionem , nimi- nim Episcopi , aut ejus Vicarii quoad dioece sanoruin subditorum Consessoties, aut Superioris Regularis quoad Consessiones dumtaxat subditorum Regularium. Secundo , Parochos actu Saeerdotes , hoc solo quod eis consertur Parochialis Eeclesia , citra aliam concessionem posse suos Paroeli ianos confitentes absolvereo Tert id, non licere Episcopis aliisve ordinariis cuiquam permittere aut delegare consessionum jurisiuictionem , nisi ei quem idoneum ad id munus judicaverit iro Neque Concilium hae in re jus ullum novum constituit, sed Episcopos Iuris Divini commonet Irohibentis quemquam ad sacra ministeria ,& praesei ii in ad istud quod periculosissimum est , admittere, nisi quem ipsi ministrum idoneum agnoverint. Quar id non sum cere Episcopi tale de Presbyteri ea pacitate iudicium , sive interius formatum , sive exterius lignificati m ; neque enitii hoc ipso quod Protitus aliquem dignum judicat , eonfert ei ministerii potestatem : sed necessariain praeterea esse approbationem , qtiae nihil aliud hie est quam admissio seu signifieatio consensus fui, ut Presbyter possit ab luere in foro poenitentiali. Hanc veto consuetudinem per omnes Ecclesias receptam cernimus , ut hoc ipso quod Ordinarii delegant consessionum audiendarum potestatem , censeantur hoc ipso citra ululam aliam expressionem , aut examinis formam judicium ferre de Sacerdotis eapacitate. Ei.s tali non praemisse judicio delegant, morialiter peccant Praelati, nisi ali- ua eos subreptio excuset: subsistit tamen , viresque habet talis delegatio, nequem tendit Conei lium laqueis animas poenitentium implicare , eosque expetita absolutione & Saeramenti gratii frustrari. Et perperam aliqui Authores novum aliquod jus comminiscuntur , Concilio fuisse introductum , quod poenitentium & Conseia sariorum delegatorum bonam fidelix eludat δε irritas faciat poenitentium confessi nes & absolutione . III. Perperam alii quidam . ut Constach. de poenit. disput. 8.dub. .num.1o. n gant posse ad Episcopo in Confessarium approbari eum quem subditum non habet. sed necesse esse ut conferendo ei Beneficium , aut alia ratione faciat eum sibi suta ἡitum antequam deleger. Gratiosae concessionea non praerequirunt jurisdictionem
stricti juris , sed possunt libere illis eoneedi qui sub aliena jutisdictione sunt. Falso.
itaque nititur Mndamento illa AEgidii Conitich. propositio; totaque universae Ecclesiae praxis est in oppositum. Atque ubique videmus advenas iacerdotes, quovvirtus & scientia commendant, aut etiam ex alienis Dioecesibus ad Ecelesaeo, eunda ministeria . ad confitendum praedicandium , docendum accitos . sine ullius
Beneficii praeeedelite collatione validὲ applicari Concionibus , Missionibus, Confessionibus Montalium aut populi, subministrationibus Ecclesiarum,sve ruralium. sve urbanarum. Hae namque ad ejusmodi munia applicationes plenὸ liberae sitne di grae is , nec praecedentem exigunt in personam jurisdictionem ι lassicit enim quod aliunde adveniens Clericus sit ejusmodi munia seu ministeria per delerati nem obiturus intra territorium , ad quod ipse delegans habet plenam jurisdictionem. Et si secus res esset, illud expediens quod proponitur, prius novum intra diceiacesina Beneficium conserendi , eadem involveretur difficultate: cum eis m collatio. ipsa Beneficii sit extra omnem controversiam amis verae ac propriἡ dictae iurisdictionis , eodem Conincliti argumento assetvenandum quoque esset . non posse Epis eo pum conferre alterius dioecesis Sacerd oti Beneficium sitae propriae dioercsis eo.