장음표시 사용
301쪽
i. Usiira non est dum ultra sortem aliquid exigitur , tanquam ex benevolentia de gratituditie debitum; sed solum si exigatur tanquam ex iustitia debitum. 3. Quidni non nisi veniale sit detrahentis authoritatein magnam sibi noxiam falsi crimine elidere Probatale est non peccare mortaliter eum qui imponit falsum crimen ali mi, ut suam justitiam , & honorem desendat: & si hoc uoti sit probabile, vix ulla erit opinio probabilis in Theologia. 1. Dare temporale pro spirituali non est simonia , quando temporale non datur tanquam pretium , sed dumtaxat tanquam motivum conserendi vel efficiendi spirituale , vel etiam quando temporale sit solum gratuita compensatio pro spirituali, aut e contra. 6. Et id quoque locum habet etiamsi temporale sit principale motivum dandb spirituale ; immo etiamsi sit finis ipsius rei spritualis, sie ut illud pluris aestim, tur quam res spiritualis. i . Clina dixit Concilium Tridentinum , eos alienis peccatis communicantes mortaliter peccare , qui ni si quos digniores & Ecclesiae magis utiles ipsi judie verint ad Ecclesias promovent, Concilium vel primo videtur per hoe dignAres, non aliud significare velle nisi dignitatem eligendorum , sumpto comparativo pro positivo ; vel secundo loquutione minus propria ponit digniores, ut excludat indignos , non vero dignos , vel tandem loquitur tertio quando fit ' l
48. Tam clarum videtur fornicationem secundum se nullam involvere malitiam ,& solum esse malam quia interdicta est, ut contrarium omnino rationi dissonum
9. Mollities jure nariirae prohibita non est : unde si Deus eam non interdixisset, saepe esset bona, Ze aliquando obligatoria sub mortali.
o. Copula cum conjugata, consentiente marito, non est adulterium, adeoquαsii Seit in .confessione dicere se esse fornicatum 13. Famulus qui subnailsis humeris scienter adjuvat herom suum ascendere pen ;Lncstiam ad stuprandam virginem, de multotics eidem subleivit desercndo scalam, aperiendo januam, aut quid simila cooperando, non peccat mortaliteriss id faciat metu notabilis detrimenti , put, ne a domino male tracte ur, ne toris vis oculis aspiciatur , ne domo expellatur.
32. Plae eptum seivandi scri non obligat sub mortali, seposito scandalo, si absit
3 3. Sat facit praecepto Ecclita de audiendo Sacto , qui duas ejus partes , in re taquatuor simul 1 diversis celebrantibus audit. 34. Qii non Potest recitare Matutinum dc Laudes , intcst aulcm reliquas Horas L lad nillil tenetiit, quia major pars trabit ad se minoremia . 31 Praecepto Communionis Minuae satiota per satai lcgam Domini manducatio- i
1 6. Frequens Consessio de Communio , etiam in his qui gentiliter vivuiu, est nota praedcstinationis.1 4 Probabile est sumere attritionem naturalem , modo honestam. lue S. Non tenemur Confessiirio inretroganti saleri peccati aliculas consuetudia i
302쪽
con euisus poenitentium,qualis v.g. Potest coiri ingere in die magnae alicujus Festivitatis aut Indulgentiae. Go. Poenitenti habe tui consuetudinein peccandi contra legem Del , Naturae , aut Ecclesiae , elli emendationis spes nulla appareat , nec est neganda , nec dinferenda absolutio , duimnodo ore ProseIat se dolere dc proponere emendatio
64. Potest aliquando absolvi qui in proxima occasione peccandi versatur , quam potest, & non vult omittere λ quiuimo directe & ex proposito quaerit, aut et se ingerit. Proxima Measio peccandi non est fugienda , quando causa aliqua utilis , aut honesta non fugiendi Occurrit. 63. Licitum eth quaerere directe occasionem proximam peccandi pro bono spirituali , vel temporali nostro , vel proximi. 6 . Absolutionis capax est homo, quantumvis laboret ignorantia Mysteriorum Fidei, & etiam per negligentiam etiam culpabilem nesciat Mysteriuin Sanctissimae Trinitatis , de Incarnationis Domini nostri Iesu Christi. Sustieit illa Mysteria semel credidilth. Uicumque autem cujusvis conditionis , status de dignitatis illas , vel illatum aliquam conjunctim vel divisim defenderit, vel ediderit, vel de eis disputat ivε publice aut privatim tractaverit vel praedicaverit, nisi Arsan impugnando, ipso facto
incidat in excommunicationem latae sententiae , , qua non possit, praeterquam inartieulo mortis , ab alio quocumque, etiam dignitate fulgente , niti a pro tempore existente Romano Pontifice absolvi. Insii per dilit icte in virtute sanctae obedientiae , & sub interminatione Divini Iudieii prohibet omnibus Christi Fidelibus, cujusculoque conditionis, dignitatis&status , etiam speciali dc spoci lissi,na nota dignis , ne praedictas opiniones , auualiquam ipsarum ad praxim deducant. Tandem ut ab incuriosis contentionibus Doctores, seu Scholastici, aut alii qui- eumque in posterum se abstineant , & ut paci & charitati consulatur , idem sanctissimus in virtute fata stae obedientiae eis praecipit, ut tam in libris imprimendis ae manuscriptis , quina in Thesibus , Disputationibus ac Praedicationibus caisveant ab omni censuraec nota, dc nec non , qui sciimque conviciis contra eas propositiones , quae adhuc inter Catholicos hinc inde controvertuntur, donec a
Sancta Sede temguitae , supςr itidem propositionibus judicium proferatur. FRANciscus RIO CARDus Sanctae Romanae, de Universalis Inquilitionis Notarius. XVII. Advertant hane prohibitionem, suarumque animarum saluti eon suis Iant ardentes illi spiritus , , quibus cerid scimus interpellatum fiat isse Innocentium quo tempore hanc procudebat Constitutionem, ut iplis invisas propositiones cenis iura perstringeret ; quas tamen permulti eruditissimi ac sapientissimi Ecelesiae Doctores accurath examinatas suis libris approbarunt, quasque isti Novatores ultra modum privatis suis assectibus & opinionibus indulgentes,aperte publiceque dam
nare audent tanquam sceleratas , de quantas possunt colligationes de factiones per Dioeceses excitant, ut simplices de timoratas conscientias suis erroribus involvant,
Ecclesiam dilacerent, multosque exertoneaec falsa conscientia in tartarum detru-- M m a dant,
303쪽
dant, alioqui salvandos. Desinant illi ab exitiali pertinacia, eosque damnare, qnos. neque Christus , neque Ecclesia damnat, nisi ipsimet falsis delusi persuasionibus damnationem sibi acquirant: sciantque sanctissimam illibataeque vitae Pontificem oeujus admirantur virtutes ipsi Christi, Ecclesiaeque hostes , dum quid jubet, aut prohibet quidquam in virtute sanctis obedientiae, non minus obligare Christianos quonibet lub poena sempiternae damnationis , quam subditas ligent personas Praelati Regulares , ipsaeque Monialium Priorissae, dum hac eadem fotna a jubent alia
quid, vel prohibent sibi subditis.J
Og Ni Triari post eonsegicnem ineumbit onus satissaeiendi, Concilium Tridentinum teli i .cap. s.& s. definit Satisfactionen Sacramenti Poenitentiae partem ei se non quidem essentialem , sed
integrantem ; idco hic Confessarium obligat ad illam iuxta peccatorum numerum 3c gravitatem poenitentibus injungendam. ne: ur enim ut minister Ecclesiae ad Sacramenti servandam intcgritatem : eoque magis quὶm minister Baptismi Sacerdos ad praescriptas in Baptismo ceremonias, quatenus cum hae sint mere accidentariae , neque partem Baptismi constituant , ipsa. tamen satisfactio pars est integrans dc subitantialis Sacramenti Poenitentiae: quemadmodum manus pars est integrans hominis , tametsi non essentialis , clim qui manum amisit non dc sinat elli homo, sed patiem tamen propriae substantiae ami ut . Nec selum ut Minister , sed praeterea ut Medicus debet Sacendos satisfactionem insun-sere pro poe:licentis salute ; S insuper ut Iudex pro iustulae spiritualis ossicio, quo riingitur. Ipse vel 5 poenitens rationabilitet iiijunctam poenitentiam subire tenetur. Reducitur satisfactio ad unum aliquod ex his tribus , jejunium,. Ozationem& eleemosynain , ut advertit S. Thomas Ad jejunium autem reducuntur poena-Ies quaeque satis fictiones juxta prudens Sacerdotis arbitrium. At veid satisfacti O,.
seu relii tutio rerum injuste ablatarum aut detentarum, non est albi iratia,. sed stricta juris , quam Sacerdos poenitent, tenctur ex ossicio injungere.
II. IJ us & praxis communis Ecclesiae Conscillariis potestatem impertit, jussa interveniente causa, satisfactionem a se , vel ab alio impositam diminuendi , vel commutandi ; quia plerumque id expedit animarum saluti, pro quibus hoc Sacramentum suit institutum. Non tamen id fieri potest extra Sacramentum , cujus est pars debita , iit pote jurisdictionis Clavium quae non nisi in Sacramento exerce-iur. Haec docet S. Rai mundus lib. I. tit. de poenitentiis & remissionibus , 6 66. cuius haec sunt vel ba : Item ad id quod quart. qi arebatis , utrum Sacerdotes possi it faceνe commutationes i/ juniorum , vel alte ius satisfactionis , ad petitiones ipsorum paenitentitim ' Credo breviter quod sic , dum tamen diserere , ct propter eausam , s circa subditos suos, alias non dist. 8 i .cap. Pr buteros. Non tame u hoc extendo ad vota n quibuat ict. ui proceditur. Quo loco Pctrus de Friburgo vetus Summae Raimundinae Scho-ἀ litius,
304쪽
relaxare , vel commutare. Eadem tradunt Navarra cap. 26. num. 22. SuareΣ
de poetiit. disput. 38. sich. Io. Reginaldus lib. 7. num. 2. dc 93. aliique commam
III. Cum sint justorum hominum bona opera tribus donata praerogativis, sunt enim meritoria, impetratoria & satisfactoria: meritum quidem ita personalet in , ut non alii quiri ope tanti applicetur , solis exceptis Christi meritis , qx'M cunctis applicari voluit. At vero quorumlibet Justorum opera caeteris ad impetr tionem , & satisfactionem prodesse possunt, ratione ejus , quam in Symbolo p fitemur , Sanctorum Communionis, dicente quoque Regio Psalte , PHὸν sum omnium timentium te e & Scribente Apostolo Colost. i. Adsimpleo ea qua desunt Gyassonum Chrisi, in eri ne mea , pro eorpore eius, quod es Ecclesia. Caeterum illaun is pro altero satisfactio non est sacramentalis , cum non alius quim poenitens Sacramentum istud suscipiat : & siquando ex justa causa permittat Confessarius , ut iniuncta satisfactio possit ab alio piaestari, aliquam tamen partem , quae possica paenitente praestari, dcbct eidem in propria implendam persona praescribere , ne sit mutilum aliqua sui parte Saetamentum. Sapienter enim definit Concilium Tridentinum sell. I . can. 3. materiam Sacramenti Poenitentiae esse ipsos poenitenti τ .actus , qui virtute Clavium elevantur ad ipsum esse sacramenti, contritionem , consessionem , & satisfactionem.
I V. Est vero quosdam satisfactionis genas, stricta justi tuae obligatione poenitentem simul di Confessarium arctius adstringens et circa quod provide admonet Concilium Mediolauense primum sub S. Carolo Borronaeo Archiepiscopo , anni Ist, . rart. 2. cap. cu: veiba ad Consessariorum majorem cautionem hievisura cli adpingere. Caverit Confessower, ne ante debisam satisfactionem istos abso vant , c. m saeuisas adsit aliena restruendi, vel legata qua ad pias caifas factasunt, persolverat, ill que ut id facerent, sepertari comesone praceptum sit, 'astine neglexe
Hην : exceptis iis eiri per klose agrotant, quos tamen moneant, ne quod debent, qu-yrim.m persolvam. Et qui interdam in falsi testau ma-u es , ut non solum facultatibus semines , sed etiam existimatione ae vita Jolientur I idcirco neminem absolvant , qui falsum testimonium in iadici, eum at eritis detrimento dixerit, nisi nilis dato damno , quatenus tu Drciri pote=it, ct violata j iin existinatistu satisfecerit. Me illum Duem absolvant , qui post publieum Disopi monitum de indicandis rebus amissis, quia de iis fiat indicaverit , nisi hoc oscium ante persolverit. Γdem omni adhibita diistentia
eonfitentiam examin/nt singulorum qui foenera i ,.iniquos contractus exercent: n
De quemquam in bis casibus absolvant , nisi debit- resisutis , aut satisfiatio ex C mnum prascripto prius intercedat. V. Supradictis adiungendum, similem , Conscisoribus adhIbendam esse ea tionem , & suspendendam absolutionem poeniremibus, qui cum commodε inis junctas in praecedenti consessione satisfactiones adimplere potuissent, per socordiam neglexerunt. Remittendi enim sunt , ut quam primum satisfaciant, saltem ex notabili parte , priusquam nova eorum consessio excipiatur, aut absolutio indulgeatur. Idcirc. sciendum est ab initio confessioni , utrum poenitens praescriptae satisfactioni ab ultima consessione paruerit, ne tempus in audienda consessione inutili teratur , dc ut poenitentis querela praeveniatur , si post editam a se consessi nem inabsolutus remittatur. Denique observatu dignissimus est cirea falsas poenitentias, quibus nulla impertienda est absolutiis causa a 2.Concilii Generalis Lateis
305쪽
rxnenia sub In noeentio II. Pontifice , qui etiam attexitur in Decreto Gratiani de Poenit.dist. s. cap. Falsar paenitenti-.Sed hunc Lateranensem Canonem fusilis quam Gratianus proferam .Falsas declarat poenitentias , prirnuin quidem si quem poeniteat caeterorum peccatorum , uno tamen aliquo mortali excepto. Secundδ, si quis non proponat firmiter unius peccati mortalis emenilationem , etsi de aliis polliceatur: quo in numero censendi sunt quicumque proximam peccati alicujus occasionem non abdicant, aut qui ossicium , vel negotium , quod sine gravi peccato gerere non valent mini irae delinquunt. Tereid quicumque odium aut vindictam proximi in corde retinent. Quatio qui oΕnsam alteri 1 te illatam reparare , aut pro ea s tisfacere renuunt. Qui id qui arma scientet contra justitiam sumpta deponere nolunt , aut alioqui causae injustae scienter patrocinantur. Has singulas causas canon Lateranensis exprimit, quarum aliquas Gratianus improvide suppressλ , bc olim expresserat Mellitanum Concilium anni io 89. can. I 6. Et sapienter S. Augustinus dicit epiti. 14. ad Macedonium : Si res aliena propter apram peccatum est , cum redas possὰ , non redditur , non agitur 'nitentia , sed fingitur. Si autem veraciter agitur, non remittitur peccatum nisi restituae. ablatum. Et post pauca intellecta prosequitur et Si fusilia sincerius eonsulatur , fustius dieitur Advoeato , Redde quod accepisti quando . eontra veritatem seisi , iriguitati a iam, iudicemque fefellisi , iusam causam
oppressisti , is false vicisti.
De Extremae-Vnctionis Sacramento.
ST ius Sacramenti doctrinam breviter tradit Sanctus Iacobus Apostolus his verbis : Infirmatur qtiis in vobis y Inducat 'est treos Ecclesia , ct orent super eum , uVentes eum oleo in nomine Domini r
peccatis sit, remittentur ei. Hic exprimitur Sacramenti hujus su jectum, ille icilicet qui infirmatur : Et materia in olei unctione: Et forma in oratione fidei luper infirmum : Et minister in Presbytero Ecclesiae : Et gratia in peccatorum remissione, aliique essectus particulares in salvatione , & in alleviati
ne infirmi. Hujus unctionis cum nomine Sacramenti meminit Innocentitas Papa I. in epist. I. ad Decentium , cap. 8. & habetur in cap. Istud Iuperfluum , dis . II. Literae Eugenii Papae I U. Concilio Florentino adnexae , & pariter Co cilium Tridentinum selL i . declarant hujus materiam Sacramenti et se oleum ab Episcopo benedictum. Omnes vetd Catholici Doctores , qui Concilium istud vel praecesseriint , vel subsequuti sunt, conveniunt esse de essentia Sacramenti . ut illud oleum fuerit ab Episcopo benedictum , excepto Caietano, qui in s. p. quaest. a. art. 3. hac de re subdubitat. Sed cum stricte & dogmaticE Eugenius Pontifex S: Concilium Tridentinum loquantur , & oleum exprimant ab Episcopo benedictum , nihil plane requirunt ad materiam , quod non pertineat ad Sacramenti essenti m. Etenim cum aqua Baptistiti Eccleiae praescripto debeat esse . . solennitere
306쪽
solennitet benedicta , quia tamen benedictio ista non spectat ad Barisini essentiam , nusquam Concilia assirmant debere in Baptismo adhiberi aquam benedictam , sed solum aquam naturalem. Si tamen sit metuendi causa, ne oleum benedictum aliquando deficiat, concedunt ipsa Ritualia Summorum Pontificum juslaedita, & communiter Doctores, posse eum oleo benedicto aliud simplex oleum , Sacerdote commisceri. III. Unctiones hujus Sacramenti septem recensentur ab Eugenio Pontifice in instructione Armenorum , scilicet oculorum, aurium , narium , Oris, manuum, propter qui isque sensus ; deinde sextd pedum , propter gressus; septi md renum . Propter carnis delectationem. Sed solae quinque sensuum unctiones exiguntur de necessitate , si non Sacramenti , ad miniis praecepti, ex omnium Fidelium consensu & praxi ; adeo ut si ex his quinque una aliqua unctio omittatur , reddatur dubius incertus valor Saeramenti e plerique namque alleverant, pertinere Omnes quinque ad hujus Sacramenti essentiam. Sexta verb in pedibus alicubi est de praecepti obligatione, & alicubi non eli , quatenus in multis Ecclesiis omitti solet, ut notat SuareE in 3. p. dispur. 4o, lact. 2. num. 6. Nescio tamen, an sit aliquis in hoc Regno locus , in quo l oleat pedum unctio omitti. Septima verb , quae est re nnm unctio, in omnibus fere Eeclatiis solet omitti, nec est de obligatione praecepti. Unctiones porrb quinque sensuum ubique ex praecepti necessitate debent adhiberi. Cujus praecepti ratio est, quia cum nihil sit in intellectu quod non praeeellerit in sensu , inde fit ut omnia peccata ex seiasibus corporis originem dueant : atque ita Per cura: ionem id corroborationem Omnium seruuum sanatur a peccato , di corro borat ut integer homo. IU. Potio aliorum disputationi relinquo, utrum essentia istius Sacramenti per- - - - ficiatur in quavis unistione , quae prima de quinque supraduhis adhibetur , ita ut reliquae sint solummodo partes integrales SacramenIi, quemadmodum septem Ordines complent unum ordinis Sacramentum, temetsi seorsim singuli Oidines mex multorum sententia rationem ac ellentiam in se contineant Sacramenti Ordiis PM.' in ιλ. unis ; Memadmodum singulae partes specierum Sacrae Eucharistiae seorsim eontinent totam Eucharistiae e I sentiam : an vero quinque uehiones sint collective , seu
coniunctim Ae Sacramenti cilentia. Secundum priorem sententiam sus ere posset α' Σ . .
una tinctio ad Sacramenti essentiam , quamvis non sussi eret ad praecepti obliga- tionem. Altera verb sententia opposita commanior est : nihil tamen certi ita inramvis partem asseti potest.
sionem , haec tamen sola tanti momenti est, ut ille etiam inungendus sit, qui caetcrorum effectuum sit incapax. Nam is qui usu rationis prorsus excidit, non opus habet ut adversus tentationes adves larias roboretur , neque ut ejus animus sive torpore , sive terrore depressias erigatur ; & nihilominus inungi de hei ut peccatorum praecedentium , Me mortalium , sive venialium reliquiae in eo aboleantur. Potest namque Sacramentum istud primam etiam ae justi fieantem gratiam conferre illi qui vel ex oblivione , vel ex impotentia loquendi, vel ex lupervenicii te dementia nequit conficeri , dummodo post est imum moriale pece tum saetit semienter xitus. Adeoque fieri potest juxta Navarrum cap. 12.num. I 3. ut quis moriens inuiὶctas damnetur , qui unctus salutem aeternam suisset consequutus. .uod idem docent Suare a disput. 41acch. Ivium .io.Conuich. disput. i. diab.s . m. is .ec alii.
307쪽
V I. Plures exigi intui conditiones, ut possit aliquis Extrema Unctione liniri. i. Ut sit bapti ratus ; est enim Baptismus aditus Ecclesiae , dc janua Sacramentorum. 1. Ut aliquando fuerit rationis compos , & peccaverit, alioqui enim inea- pax erit eorum Mectuum , quorum causa fuit hoc Sacramentum ita si tutum. 3. Ut inungendus ita aegrotet , ut de morte imminente periclitetur, idque insinuat S.Iacobus per vocem καμνοντα , quae sere oppressum morbo ac deficientem significat. Ideoque non est ministrandum hoc Sacramentum damnatis ad mortem adhue
corpore sanis , neque in periculo naufragii constitutis ε, de solis enim infirmis lo. quitur Apostolus : sed potest ministrari illis quos extreaeae senectutis languor iupeticulum imminentis interitus adduxit, quamvis alius in eis morbus non deprehendatur, ut communiter asserunt Doctares.
VII. Minime debet hoc Sacramentum iterari , dum idem perdurat mortis p iieulum & morbi status. Potest vero iterum ministrari, si morbi status immutetur , ita ut licet morbus non abscesserit, cellaverit tamen aliquo temporis i tervallo periculum mortis , quod tamen postea ingravescente vi morbi redierit. Debetque illud intervallum elle notabile , atque ejus interruptionis, ut duo illa intermissa pericula vere ae eetid disjuncta dici possint. Atque haec est unanimis Doctorum sententia, te constans Ecclesiae praxis. V III. Respectu infirmi nullum ei praeceptum imponitur petendi hoc Sacramentum , quamvis peccare per venialem negligentiam possit, non tamen mort liter , nisi per contemptum. Deus enim dc Ecclusia non audicaverunt propter alias quidem rationes , sed maximE propter conflictus quos excitat una ex parte ins petabilis aliquibus etiam bonis de piis imminentis mortis cogitatio, aliaque ex parte conscientiae timoratae formidines , ne quod in ultimum subsidium divina charitas introduxit animarum, vertatur illis in laqueum de salutis aeternae obstaculum. Veruinamen is Sacerdos cui incumbit anim. irum cura dc Sacramentorum
administratio, ligatur praecepio , dc rogatus tenetur utroque titulo, justitiae de charitatis , vel per se, vel per aliam Sacerdotem administrare hoc Sacramentum. Imo verb etiam non rogatus , si advertit aegrum in eo statu elle , ut hoc indigeae Sacramento et maximE vero si aliis sine ullo omnino Saetamento sit ex hae vita discessurus , dubitandum non est , Parochum haec advertentem de negligentem peccare mortaliter. Peccat denique mortaliter quisquis sibi mortalis peceati conia
eius sit scipit istud Sacramentum , nulla praenaissa vel confessione , vel dolore peccati. Est enim fravis injuria dc merum sacrilegium erga Sacramentum, de
damnabilis incuria salutis aeternae. I X. Nemini Sacerdoti licet praeter Parochum , aut de Parochi licentia, Sacramentum Extremae Unctionis ministrare , etiam praetextu extremae necessitatis : de
Resigiosus incurrit ipso facto excommunicationem Parae talervatam , qui id facere praesumpserit. Clementi t. de priviles.
308쪽
Ac RAM g Metu M ordinis ita definitur a Magistro sententiarum in A. dist.2 . lit. Κ. Signaculum quoddam sacrum, quo spiritualis potestas traditur ordinato ad officium. Septem ordinum species
numerantur. Sacerdotu Diaconorum, subdiaconorum, Acolyth .rum,Exorcistarum Lectorum;Ostiariorumst os enim singillatim re.
censet Clemens Pontifex epistin. ad Jacobum fratrem Domini, & Cornelius Papa epist. i. ad Fabianum Antiochenum,apud Elisebium lib.6.historia Eccles. cap. 42. &, Calus Pontifex epist.ad Felicem, Concilium Romanum sub Sylvestro , can. 3.&Carthaginense Iv. can 3. . s.f. . 8.& s.cui subscripsit S. Augustinus;& novissimEConcilium Tridentinum sessi 13. cap. 1. Tres horum priores,Sacerdotium, Diac
natus, Subdiaconatus , per antonomasiam vocantur Sacri, quia caeteris quatuor Iasacro Altaris ministerio & praerogativa assistentiae dc officii circa Divinum Saeris. cium antecellunt,& simul Clericos a quibus suscepti sunt, perpetuae continentiae lege astringi intui non modb impedia M in eis suturum matrimonium , sed etiam dirimant suscepto iam ordine contractum , ex Apostolicis traditionibus MEcclesiasticis Institutionibus, quanquam Subdiaconatus non fuerit olim sacris Ordinibus accensitus,ut perspicuum est ex cap.i lus in 'i copum,dist. 6o. de aperia docet Innocentius III. cap. A miatis,de aetat. & qualita & ordin. II. Non opus est ut hῖc recenseam eaeterorum ordinum ossicia vulgo n tissima, sed, lius Diaconatus , in quo gravior est dissiduitas. Halc ordini adnexum o fietum se exprimitur in Pontificali: Diaeonum enim oportet ministrare ad Altare, bapticare,oe praedicare.Baptismi de praeficationis Diaconorum exempla proserunt
Acta Apostolorum in stephano & Philippo primis Ecclesiae Diaconis. Verumtamen nunc temporis officium baptizandi non competit Diaconis, nisi ex commissione Sacerdotis, aut ex necessitatis causa. Sic enim decernit Papa Gelasius in cap.
Diaconos,dies.st 3.Absque Disivo vel Presbtero Diaconi baptizare non audeant,nisi praedictis Ordinibus fortasse longius constitutis, necessitas extrema compellat. Praetere, bcap.Constat,de consecrarae ist. 4. Constat inquit Tapri aselis Sacerdotibus esse tractandum,ejusiue ministerium uec 'sis Diaconis explere licitum. Itaque Baptismiate. administratio non pertinet de iure ordinarIo ad Diaconum, sed vel titulo commis sonis,vel jure necessitatis.Praesens Ecclesiae praxis, & jam inde a multis seculis inveterata consuetudo praecipuum ac ordinarium Γλaconi ossicium in eo constituit. ut Evangelium In Mista solenniter decantet Sacerdotique sacrum facienti proxime assistat. Sub primitiva tamen Ecclesia praecipuum & ordinarium Diaeoni ministe-xium in hoc versabatur,ut communicantibus ad sacram mensam Fidelibus sacrum Calicem porrigeret,ex quo Christi sanguinem biberunt, quemadmodum Sanehus Ambrosius illustrem Diaconum de Martyrem Laurentium introducit lib. I. Ossiciorum , cap. I. sic compellantem Sixtum Pontificem ad martyrium prope t te: Experire utrum ministrum idoneum Heterla,cui commisisti Dominici Saffuinis
309쪽
dispensatianem. Sanctus quoque yprianus trach. de lapsis,loquens de puellula Ii
fante,cui suxta primi livae consuetudinem Ecclesiae tradubatur mystica Communio, sic ait Solennibus adimpletis,calicem Di-onus ostierre prasientibus coepit.Et post pauca Pergitis tamen Diaconus. cr reluctanti lic et de Sacramento calitas infudit. c. linetiam aliis qui in Sacerdotibus poterant oli in Diaconi ipsum Sacramentum sub specie panis ininistrare,ut docet Nicaenae Synodi canon i4. Et S. Iustinus Martyr in extrema apologia secunda testatur moris fuisse , ut Diaconus sacra in Et charistiam ad fideles absentes deserret I l l. Ο.DDiiid indubitatum est apud cunctos Fideles, Sacerdotalem ordinationem , ad quam reducitur quoque Episcopalis , esse verum & perfectum Sacramentum .m Diaconatu porrδ pauci negant,Durandus in .dist.2 .g. 1 art. I. Cfetanus tom. I . opusc.trach I I. At reliqui communiter assesserunt esse Sacramentum: quae utique alsertio tenenda cst.Constat enim ex Ach.Apost.c. 6 di ex Concilio Car
thaginens. I V. can. 4. 5 ex Pontificali Romano,& ex Graecorum Eucliologio, in conferri Diaconatum per manuum si piseopI impositionem, dicentis:Ace' e Spiriatam Sanct m. At huius inodi manuum impositiones in ordinatione, praeserti in verdsi accedat expressio collat ignis Spiritus sancti,gratiain conferunt certam & indu biratam,ut patefex I. Timoth. .& 1.Timoth. I.& Actuum 8. vers I .i8. Sc Ioanqvers. 21. 23. Insuper Anastafius Papa II. in epis . ad Anastasium Impera-
torem,cap.7.expressis verbis Sacramenti gratiam attribuit Sacerdotum & Levitarum ordinationi. Denique ista Diaconorum ordinatio destinatur ad sancta & sublimia ossicia, qualia paulo ante commemoravi,tam secundum primitivae, quam hodiernae Ecclesiae consuetudinem. De Subdiaconatu autem probabilius ambigi posset, an sit Sacramentum : perspicuum est enim, non fuisse olim ab Ecclena inter sacros ordines reputatiun .Enim verb dictum Carthaginense Concilium Iv. aperte declarat, neque Subdiaconatum, neque inferiores Ordines conferri per manuum impositionem, eo quod neque de majoribus sinr,neque de sacris ordinibus. Et cui ullus in Episcopum,dist. 6o. Subdiaconatus nominatim excluditur ab Ordinibus sacris. Synodus quoque Ancyrana,can.I3. decernit. n linere L hOxepiscopis ordinare Presbyteros dc Diaconosmihil vero prohibet de Subdiaconis. Ipsaque Synodus Antiochena can. Io. diserte asserit, ordinati , Cliore piscopis pos. se Lectores,Exorcistas & Subdiaconos , at nullatenus Diaconos vel Presbyteros. I Denique Innocentius Papa l II. cap. multis , de aetate & quai. dc ord . praeficis negat Subdiaconatum esse sacrum ex divina, sed ex Eccleuastica damtaxat instis ν 'tutioneammmunior tamen Doctorum consensus judicat, non modo Subdiaco: . I i' ' δε α -- natum sed etiam singulos quosque minores Ordines vera esse, ac propria Sacra- , γ' γ'. 'Renta. Coelibatus vero obligatio Subdiaconatui annexa,non est novae, sed antl-quissimae institutionis. Etenim antiquissimum omnium quae supersunt Oecidei ς, ωc ris Concilioru in ,scilicet Eliberinum can. 3 3. deinde Agathcnse can. 18. & Turonense secundum can. io. Sanctusque Epiphanius in haeresi Catharorium , quae estis 1 s. idemque in fiue operis adversus haercses, diserte alegant licitum esse Subdi,
ik conis uxorem habere vel ducere., α . ordinarium Ministrum ordinis Episcopum essse, in consestse est apud om- nes,eaque fuit constans Ecclesiae ab initio praxis,& definierunt antiqui Canones deinde Florentini,ae novissime Tridentini Concilii sess a 3. can. 7. Attamen eadem scis 23. cap. io. de reform permittitur quibusdam Abbatibus, ut subditis
bi Religiosis conferam Tonsuram & minores Ordines:idemque permiserant anteriore
310쪽
estotes Canones Abbatibus Sacerdotibus & ab Episcopo benedictis , e. Quοηiam
Idemus. dist. 69. & cap. Cum contingat, de aetat. & quai. & ord. praefie. V. ordinari nemo debet nisi per proprium Episcopum, aut cum ejus licentia, de qua constet per Literas dimistorias ab eo concessas. Proprius Episcopus consti tuitur triplici ratione, vel originis, vel dominilii, vel beneficii quod Clericus pos sidet intra eius dioecesis fines :sic enim decernitur cap. Cum nullus, de tempori oriadiiti in s. t kmnuu s Clericum Parochia adiena prater superioris inius licentiam debeat ordinare , Superior intelligitur in hoc essu Episcopus, de cujus Dioecesi i qui ad Ordines promoveri desiderat, oriundus ; seu in cujus Discesi Beneficium obstare Ecclesiasticum istu habet alibi natus fueris θ domicilium in eadem. Porib illud senseri debet domicilium , in quo quis inhabitat saltem majore anni parte . in quo habet maiorem rerum suarum partem, ut ibi docet Glossa verta Domicilium. Idque liquido stratuiturI. i & Auth. a in provincia, C. ubi de crim. agi oporti& l. Senato es, C. ubi Senatores & clarissi conven. V I Quod attinet ad Episcopum originis , duplex censeri potest origo ex jure communi, quod nunc etiam viget in Italia: nam alia est origo respectu lo i in quo aliquis natus est, & alia respectu loci in quo pater ejus natus est. Sic Is qui natus est Me liolani , palee qui natus suetat Genuae , duplicem habet originis Episcopum, potestque horum alaetum pro Iibito ad ordines suscipiendos , eligere , vel σMediolanentem , vel Genuensem Antillitem Ita docent Zerola prax. Episc. p. 2.verb. Dimissoriae, Bonacina de Sacrament. disp. 8. quaest. unica, punct. 4. num. I 3. Barbo a de ossicio de pol. Episc. pari. χ. alleg. 4. n. .& seqq. idque fundatur in l. usum is s. r.D.ad manici p.&l.-i lios,C.de municip.lib. Io. in Galliae tamen Regno
non alius agnosci solet originis Episcopus,qu in is in cuius dioecesi quis natus sit. V II. Alio praeterea titulo potest aliquis proprium nancisci Episcopum a quo Possit ordinari, scilicet eontinuato , nec interpolato triennio familiaritatis, hoc est commorationis cum Episcopo , tanquam unus de ejus familia , dummodo statiin ipsa Episcopus ei Beneficium Ecclesiasticum conserat, ut statuit Concilium Trudentinum sesi. 13. cap. 9. de reform. V Ili. Is qui 1 Sede Apostolica privilegium obtinuit ad suscipiendos ordines a quocunque Episcopo communionem habente Sedis Apostolicae, non indiget Dimissoriis . sed tamen xd suseipiendos ordines debet esse praemunitus literis testimonialibus propiti ordinarii de vita & moribus , &quod non sit aliquo impedimento aut irregularitate , de qua constet, praepeditus. Bonacina de Sacramentis disp. 8. quaest. unica, punct. . num. 17. Ioan. Bapt. Ciartinius controv. Aren lib. r. cap. 6. num. 13. Barbosa de ossic. de pol. Episc. pari. h. alleg.7. num. I s. Si secus,& sine testimonialibus ordinetur , remanet suspensus ab exercitio Ordinis taliter suscepti: de qui eum ordinavit Episcopus. suspensionem incurrit per integrum annum a collatione ordinum,juxta Concilium Tridenr.sessi 3.c.8.ad fin.de reform.
I X. Episcopus qui alterius Episeopi subditum laicum clericali Tonsura, citra ejus licentiam initiavit, aeque suspensus est ac si alienum Cleticum sine Dimissoriis ordinasset, ut declaravit Urbanus Papa VIII. in sua Constitutione quae incipit Secretis, M. Decembris 16i .& refertur ad longum 1 Barbosa loc.cit.alleg.8. X. Eadem Urbani Constitutio poenam suspensionis illis infligit, qui scienter se fecerint ordinati eum falsis, aut fictis, fiduciatiis titulis. Quod idem fuerat ante, decretum per cap. Neminem, & cap. Sanctorum, dist o statuentia talem ordinationem esse vacuam & irritam: ubi Glossa Id exponit secundum ordinis exequu-N R 1 tionem