장음표시 사용
41쪽
HARD UI NIue Dinces salutis humanor, diligentre distinguomus. Et
libro xxv, secl. CvI: Nos eam Romanis experimentis digeremus. Alibi etiam: mssor Sulpicius: Seneca apud nos,npud nos Cicero. Quid est Romanum se prostiteri, si hoc non est ' λ Novocoinonsein quidem cum Hieronymus facit, sed a scriptore vitae Plinianae impulsus in fraudem, quem Tranquillum esse Suetonium vulgus, Sed salso, putat. Ex eadem Pliniorum gente suit is, qui Byrantii scriba fuit, temporibus Severi Alexandri Imperat. teste nummo antiquo, qui fuit in cimelio D. FOUCAULT, hac epigraphe: ΒΥΖΑΝΤΗὶΝ ΓP. ΠΛIN. ΣΕΚΟΥΛΛΟΥ. Γρααμ.ατεως Πλειιου Σεκουυδου. 0zantiorum nurninus, Sub Scriba Plinio Sm Ciando
r. Nas omnὐκ Marditi ni cavillationes probe constitat vel unus Ciceronia loeua l. II de Legg. . Omnibus, inquit, municipi hus duas censeo esse patria , unam naturae, alteram civitatis, ut ille Cato quum o sot Toseu linatus . in populἱ Romani ei vitatem susceptus est; itaque quum ortu Tusculanus esset, rivata e Bomanus . hahuit alteram loci patriam, alteram iuris. . Ita Cicero, quamvis ortu Arpinas. eivitate Romanus suit; ita Plinius, quamvis Novo mensis, Romam patriam appellare potorati idequa, in harae rem disseruntur a Berioni , lih. I. p. I 5. ED. u. Numeratur etiain inter Graecos Plinius Seeundus Atheniensis. Rhristius, unde et En θ cet cognominatus est: quem Herodis Sophistae prae- coptorem sui se narrat Suidas quamvis apud eum male Emουροe propn iudide et pro R;ωδιυ: legitur . Seripserat ille declamationes Oratori . De illo quoque metitio apud PhIl stratum et alias. sed vulgo tantum nuticupatur. Graeetili isti Romano nomino insigniti polorant ab aliquo Pliniorum liberto stirpem duxisse: nee mἰrum, quum et illorum utriusque nrin mediocris sortuna fuerit; iuniorix vero etiam ingens opulentia , ac familia Dumerosissima, ut ex eius litteris constat , nee minus ex es gici Mediolani asservato. I atini autem quos ante Graecoseitare debuerat Harduinus. militi eiusdem ti minis , sed variis eo seminibus in ignos, quorum quidam in munie; piis suis magIstratus gesso-rant, intor inseriptiones Comi. Modiolani. Bilae; , et in aliis Italiae partibus reperta κ vide ticis ad Broierit praefationem eum honore eitati reperi utitur. Ex quibus titium C. Plinium Faustum Nostri patrem suIsse suspicatur Bomonicus, fratroniquo natu maiorem L. Plinium Fausti F. Siliinum, qui circa duod imum vitae annum mortuus in elogi a legitur. Quae si pro useris habenda essent, Secundus ab ordine Daseendi dictus suisqet Plinius titister. idquo e gnomen sororis eius situs per adoptionem sibi ad ei Visset. Ingeniosa Reaetonici conjecturas vide apud ipsum. Disquis. Plin. lib. V, p. i 34 , ox apud nos infra, pag. LIV. ED.
42쪽
Fuit et alter, C. PLINiLA SECUNDUS CAECILIUA', scriptor epistolarum, et panegyrici Traiano dicti. Ex geminis uni cum viri alias eruditi conflarunt Eusebius in Chronico, Hieronymus iis Isaia in et I Zechielem Vincentius II lova. Censis, et Antoninus. Quin ct tertium ab utroque, vel cum seniore certe perperam nonnulli confundunt, qui do remedica volumen scripsit, quinque omnino libris comprehensum, cui cognomen VALERIAN suit, patria Comum, uti vetustae aliquot inscriptiones docent. Sed is multo recentior exstitit, quippe qui Galenum aliosque laudet in serioris
De reliquo genere vitae rius, et obitus, de scriptis ab eo voluminibus, quae scire licet, ea cognosces ex unius
Plinii junioris epistolis duabus, quas huic Praelationi subtexemus cum Notis A. Vir fuit hic noster sane magni laboris et studii, quod ejus opcra arguunt; sed magister idem Meό τις, caecitate ingenti: quod mirere, quum fuerit is,
ut scripta testantur, castis integerrimisque moribus; dum penitius Naturae scrutatur arcana, Naturae ipsius auctoris oblitus.
r. In nostra Plinii junioris eclitione, quae jam prodiit, accuratam ipsius vitam operumque descriptionem cum judiciis doctorum homi- Num reperies. M. a. Conser paulo infra Exeursum I ad Broterii praefationem, pag. v Lux et seqq. ED. 3. Plura do illo, pag. Lav et seq. ED. 4. Duas illas praeclarissimas epistolas, cum tertiae fragmento, inter testimonia Veterum edemus, pag. Lxxvri Et seq. Nolas lamen Omiit inus, ex ipsa Plinii Caecilii editione ropetendas. ED. I C
43쪽
ΜΑx iMUM Naturae opus, caelum, terras, homines hominumque ingenia, infinita animalium, herbarum, modicinarumque genera, VitaleS aquarum sontes, metallorum opes, lapidum varietates, artium miracula, gemmarumque decora complexum, edere' eo libcntius aggredior, quod, quum in Corn. Tacito', quid Romanorum prudentia illustrius ac splendidius habuerit, ostenderim, in C. Plinio, quid eorum eruditio scientiaque Historiae Naturalis uberius atque magnificentius collegerit, Sum propositurus. Certus quoque in his duobus potissimum libris contineri, quae moeres instruant, et vitam erudiant. Caius Plinius Secund-s, tanti operis Scriptor, natus est C. Asinio Pollione et C. Antistio Vctere consulibus, anno
t. Broteriana Plinii editio prodiit Parisiis anno II 6, sex voL λ-I interque classicos a typographo B RBOU collectos insignem locum occupat : de qua plura disserentur in Catalogo editionum. ED. u. Quantum operae Tacito illustrando contulerit immensa Broterii eruditio ac perelegans ingenium, ex nostra Tacili editione discet qui gregia librorum deperditorum supplementa et consertos in ultimis v luminibus annotationum thesauros adire aC Per Divere voluerit. ED. 3. Hunc annum ipse Plinius, de nova equeStris ordinis constitutione loquens, lib. xxxm, cap. a, Tiberii Caesaris nonum appellat, Urbis
44쪽
C. PLINII VITA ET SCRIPTA. xxxv
lium gloria certant Novocomenses et Veronenses : nobili quidem studio, ut virtutis laudisque aemulatione semper excusato. At quum Plinius ipse Catullum conterraneum suum esse Dicatur, antiquique quidam libri, quos inter MS. Reg. 68or , nomen Plinii Veron Sis praeserant, nulla penes cruditos viros, quos partium Vanitas non exa
gitat, suboriri debet dissicultas '. Primos pueritiae ac juvon- tutis annos egit per foeda Τiberii, et insana Cati Caesaris tempora. Haud melior assulgebat spes sub Claudio hebete
muliebribus aut servilibus imperiis. In hac temporum ne
quitia , juvenilis animus, publicis privatisque vitiis, quae
in urbe in qua fuit institutus continuo observabant i, in tactus, id arripuit quod optimum Supererat, totumque se vertit ad litterarum studia. Ne quis etiam soret otio aditus omnigenae eruditionis immensitatem amplexus os t. Eo tamen scientiae impetu haud retardata civis ossicia. Ubi militiae tempus assuit, in Germania' ita se approbavit
condiis DCCLxxv, Fastorum scilicet zeram secutus: nos Varronianam cum Harduino, Broterio, et editorum Vulgo, sequimur. Caeteriam nata. Plinii annus conuectura tantum elicitur ex ejusdem pereuntis aetate. Ohut enim anno Titi principis primo, Lur annos natus, auctor sororis filio, qui sere solus de avunculi vita et operibus aliquid certi protulit, duabus illis ad Macrum et Tacitum epistolis. quas adeas necesse est inter testimonia Vetorum. ΕΛ I. Acritor diuquo agitatam controversiam tandem aliquando conquioscere tempus esset. Excursum Vide ad hunc locum, p. xLvi Novocomensibus omnino assentiendum e se demonstrabimus. Ε a. Anno V. C. DCCXCIX, quum aunos 23 natus esset Plinius si inoridia pruna quo anno secerit inoertum, quanquam sub Claudio Ca,sar necessario facta sunt : Paucula neC manifesta indicia multo laboro eollegit Boamnicus quibus suspicio firmaretur. Primam operam navali disciplinae dedisse Plinium. Certum est illum in Africam navigasse ex ipsius verbis, lib. VII, cap. 4:η Ipse in Africa vidi; is et t. XVII e 5 . . In B3Zantio Africa . . . vidimus. . Quod autem prodigium in Africa se vidisso testatur, virginis in virum mutatae, M. Vicinio et T. Statilio eois accidisse testatur Phlegon Trallianus, de Mirabit. cap. 6. anno Iez
mania m litaverat. En. . d 'tam in
45쪽
L. Pomponita secundo' legato, ut, quom sortitus oratilli. Cena, amicum Scmper sit expertus. Ex ingenita autem litterarum cupidino, ipsae castrorum artos in studia cessere, librumque de Iaculationes equestri' composuit, quum ipsc esset alae praesectus. Devictis in tori in Cattis, Pomponius triumphalom honorem assecutus est. At, gloriae suae non diu superstos, novam Plinio scribendi materiem obtulit.
Lec, vel in ipso luctu, tanto gratior accidit, quod inscribenda Pomponii τua ducem sortissimum, poetam
carminum laude praecellentem, spectatissit numque amicum
Τum in urbe e castrorum tumultu ad fori strepitum accesserat: quam tuendae patriae armis, eamdem defendendis eloquentia civibus operam impensurus. His curis
intento alacritatem addebant haud illaeta Neronis initia: in principc, qui sub Burri et Senecae disciplina adoleverat, litterarum splendorem ominatus, tres libros, Studissorum
t. L. Pomponius secundus, quem Plinius consularem portam vocat. lih. VII, e. 8. vatem civemque clarissimum. l. XIlI, c. I 6, perperam a multis eum fratre Quinto confunditur, qui, Caligula pereunte annon Cat iv, consulatum gerebat. Hic Lucius, Cato imperante, ineortum quo antira consul videtur suffectus suisse, vel fortasse consularia tantum Ornamenta acceperat; quem longe antea, ut suspectum Seiani amieitiae. careeri mancipaliam et in fratris custodiam fuisse traditum, ex Tacito discimus. Post Caligulae mortem, a Claudio principatum adeunte Ger- inaniae praepositus est cum legati titulo; et aliquanto post, auctore oodem Tarito. de Catiis triumphavit. Cujus vexilla quum sequeretur Nostor se ad Chaucos usque irenetrasse innuit, libro XVI, capite et: Danubii vero sontem aecessisse affirmat, lib. XXXI, cap. I9. ED. . Post L. Pomponii triumphum. reverso It mam Plinio, vulgatum fuisse reor id volumen. Meminit auctor ipso, lih. VIII, c. l. a. Narrat Berroni tis. qua laetitia exstili avrrit, quum in quadam Romae Bihliotheea Plinianos codices reeo Oscens, initio chartacoi voluminis, post gomina
Plinii C:pellii opistolas qua, avunculi seriptis privm illi solent, verba lia ecmnibus littoris exarata reperisset: Dei is tiber a Dotiratione equorei Plinii Sotandi; sed reliqua desidere Lantur. ED.
3. a Moe memoriae amici, quasi detilium munus, exsolvit . . Plin. Capeti epist. ad Μaevum. FD.
4 Ad Log prooeipue liliros respexit Quintilianus Piusdem forme argu-
46쪽
C. PLINII VITA ET SCRIPTA. xxxv i
inscriptos, ct in Sex volumina Propter amplitudinem divisos, edidit, ut oratorem ab incunabulis itistitueret ac per siceret, eruditumque ins Ormaret illustribus exemplis ad
declinandas controversiarum fraudes, in forum cuncta au
dendi libidine et pristiniis sub prioribus principibus invectas. Simul Germanica bella', quae jam pridem componere erat aggressus, viginti voluminibus comprehendit: nobilissimum
quidem historitae argumentum quo non modo immortalem Drusi ac Germanici memoriam revocabat, Sod cum clarissimorum ducum gloria stipendia sua Victoriasque conne- nectere haud erat ingratum. At nec solitariar, nec inertes orant apud Romanos litterae:
sua laude inclytos ad publica munera Promovebant. Is decPlinius per Hispaniam Obivit; ct, quar c luestris suit nobilitas, res C;esuris ibi procuravit'. Publicas inter occupatio-
menti maioriem tractans. Instillit. lIl. cap. primo. Pi X l. ultimia. item Atilias Gellius. lib. IX , cap. : quorum testimonia vido. ED. i. Illa scribere cippisse arbitror, qui in prima Germati; sit potidia mereretur, ne dum alae pra secitis stiti Pomponio militarci Ideoque
prius do his hellorum historiis utiam do iaculatione Pquestri et Pomponii , ita cogitasse; postea vero digesta, atque in lucem edita verisimi litis crediderim. taxo I. - Hirius operis consilium a Drtim, in somni iso, sui se u uncialia stiti suggestum narrat Caecilius, loc. cit. Exstareniantiscriptum in Gorinania crediderunt, Ati gusta Vindelio riam Con radii A Gesneriis. alii Terin ni: in West phalia, sed sitie atii lori late aestiae spo. S3m machi certe saeculo, Post Christum quario, aegre iam invenlotiatur, ni ex ipsius testimonio mox tinerendo Constat. Natitior utilillud oti iactitos, nee seviper cum laude citant Tacitus Suetoniusque, quoi iam vi te lostimonia. ED. 2. Neronem Plitiio procurat ris sui os scitim demandasse, et quidomin Hispania. eirca huius principis Obilum res Caesaris procurasse, no-hilique in munere timue ad secundum Vespasiani impora Diis annum liors vorasse si aluimus. Quo officio Caesaris procuratores in provinetis suti gerentur. Plurihus persoquuntur orti diit. Catanaeus illorum munus
definit . ut ratiotios cimilium redituum, qui ad principem speciarent. uilicet ter procuraroiit, eum saetitiale deserendi, et acquirendi, notitilleticitidi alit distrahendi. uos primum titi Aragusio in Provincias missos. ut Publicos reditus colligereti . ii Siatur Dio, lib. II l. verum notici iles latitutii, seu militares quoque curas procuratoribus Caesaris in-
47쪽
nes, litterarum nunquam immemor, i inino eis deditus, ne unum quidem emuere sinebat temporis momentum, quo
non aliquid vel legeret, vel audiret, vel scriberet, vel enotaret Illa sciendi aviditate in tantam molem famamque
excrevere cius adversaria Electorum commentarios' appellabat , ut ea Lartius Licinius cccc millibus nummorum, Gallicar monetm libris 77, 8t a', in Hispania emere percu
peret. At caetera otiania si ut auro venalia. Venale non est ingenium; unumque fortunam supereminet.
iunctas fuisse ostendam. . . Strabo ad rem nostram opportune scrἱbit, lib. III, pag. II 5, in Hispania suo quoque aevo procuratores equestris ordinis exstitisse, qui militibus peeuniam ad vilae necessitatem suppeditabant. BEZEori Initio quidem ad privata duntaxat Cipsaris negotia Pertinebat hoc munus. ex Taciti Annal. IV, II, affirmante ibi Tiberio, se Lucilio Asiae procuratori ius non dedisse, nisi in semitia et pecunias famili4res. Postea vero Claudius senatusconsulto cavit, ibid. XII, 6O, . parem vim rerum habendam a procuratoribus suis judicatarum ,
ne si ipso statuisset,s inversa jam omni rerum ratione: sic euim sifica-Ies holnities iudiciis pnepositi sutit, quos postea dissicile fuit a publicis
magistratibus distinguere; quanquam non in omnibus provinciis itaeonsi Itutum fuisse Crediderim, sed ita minoribus tantum, et quae praesidibus earerent. Vide Lipsit Excursum ad Taelli nostram editionem, Om. IV, pag. 5O4. Cpelerum militari imperio caruisse illos satis constat, nisi quod sortasse provincialibus praesidiis ad tuendam putilicam qui tem aut judiciorum exsequendorum causa utebantur. Regκonicum igitur in hoc munere extollendo nimium fuisse artiitror. Libentius illi assentior salis probabilibus argumentis colligenti, TarraconeDsis Hispaniae, iii qua Lacetania est, procurratorem suisse nostrum , non Baeticae, Ut quibusdam placuit. De Ilispania certe consentiunt cilius, epistol. ad Macrum, et Suetonius, vos quitiumque alius brevem Nostri vitam antiquitus concinnavit. Equestrem missu hujus ossicii dignitatem, monet inter caeteros Tacitus, Agricohe Vlia, cap. IV. ED. a. Cuneia ex Plinii taxilii opistola ad Macrum. M. u. nudis videtur et indigesta suisse excerptorum moles, et materia potius quam aediscium ; excrevisse noxis semper annotationibus auctos per lolain Plinii vitam hos commentarios, et plusquam CLx libros implesse docet Cecilius loco citato; nee verisimilo, est unquam in lucem
3. immo potius 66,ι o 1 r. ex accuratis doctissimi LETnOΛΛΕ tabulis, quas ultimo Livii nostri lomo, p. 113, pro sua benignitate adjecit. ED.
48쪽
C. PLINII VI ΤΑ ΕΤ SCRIPTA. xxx lx
ntis auctus opibus, Plinius in Urbem reversus cuncta in pejus ruisse reperit. Quanto diutius coercitae Neronis libidines, tanto acrius efferbuerant; et ubi eruperunt. cuncta perditum ire : immanis statim seret visus, ni ipse singulos in dies fuisset atrocior. Accedebant callestes irae; Urbsquc et Italia portentis pestibusque exagitatae: sed portentum majus majorque pestis Nero. opes, sama, nobilitas, virtus exitio vertebantur. Ne litterarum quidem perfugium, Sapienti semper obvium, manebat apud principem litteraria
otiam invidia serocem. Nosci erat intutum, nec tutum latere. Prudenti celebritatem inter et obscuritatem tempera
mento, Plinius octo libros Dubii sermonis ' edidit. Tenuitate
quidem operis, quod abstrusos verborum sensus scrutabatur, principem adversus altiora crectum clusi L: at vix es-I. Probare conatur, sed argumentis minime certis, ner o letas, Plinium ex Hispania non a te V pasiani tempora rediisse. Brolerius altoram opinionem amplexus, nimis fortasse pueriliter declamandi Oceasionem inde capit ED. α Sitidiosorum libros Neronis principalia medio Plinium aeripsisse coniecimus : illius vero novissimis nnnis Dubii sermonis opus, quod
oeio libris conclusum per id temporis in Migasse eerio Mimus. . . Opus hoe utique grammaticum atquo in illo de voeum disserentia, generibus, pronunciatione . scribendique methodo disseruisse ultrci Diemur. Ita tam n ut plura ad alias quoque facultates spectantia attigerit, quum diversae adeo ham eos philos phorum rabiem et donios exacuerit, ut auctorem post decimum etiam annum inani morsu oppetierint. BEZIos. - Saepe profectura veteri hus grammataeis Prisciano, Diomede et Charisio, librorum istorum auctoritas; in quibus multa e Virgilio annotasse Plinium Cliarisius p cipue ostendit. Alludit ad eos auctor ipse, Historia3 Νaturalis praesulione, et lihellos voeat, quos de Wrammaticis Miri. Hunc pro clo secundarium titulum gessisse illos Oportot si de Criam-miatica, vel potius de Arre grammatica inseriptos fuisse : nam Priscianus, memoria lapsus, ut opinor, Artium vocat; Gregorius autem Turonensis, loco mox proferendo: . Plinius, inquit. auctor in tertio Grammiaticin libro. . Desiderandum quocumque sui, nomine prodierit opus, aliquando fortasse felici fui merget; siquidem quinto decimo adhue: saeculo Toriellius Arrotinus Nicolao papae V opus suum do orth graphia dedicans, quialtior Plinii libris He Arte grammatica usum se . profitetur, locum ei ante Bergonico. ED.
49쪽
fugit superciliosas grammaticorum minas, quas Contemptu castigandas' censuit. Dum illi infremebant, Nero scelerum suorum CODSCiem
tin pu hlicoque odio invisus ac miser, supremo scelere vitam sibi finivit: pacem terrarum orbi daturus, nisi ejus mortem excepissent bella civilia. Assiduis per tot annos malis tandem subvenit salutaris Vespasiani exortus. Fatiscentem impcrii molem sustinuit princeps priscae et majoribus laudatae virtutis ac parcimoniae. Mores, leges, artes, litterae
revaluere: Plinius, qui interim Africam ' lustraverat, in Urbem rediit, publicae pacis et securitatis admiratione et laudibus praecipuus. Iis condecoravit xxxi Historis libros', quos a fine Aufidii Bassi ' orsus, ad hunc resurgentis
. sub praefationis finem. quae Naturalis Historiae quasi vostibulum pandit. ED
in Asrim Plinium eum Reamnico Censemus. Vide supra, Pag. xxxv,
3. Hoe quoque Opus Tito inseriptum suisse suspieatur neret nietis ex initio Plinianae praefationis : . Simul ut liae mea petulantia sat, quod non seri questus es in alia procaci e stola nostra . . Nondum lamen in lucem prodiisse, quum Historia Naturalis ederetur, ex eadem praesa tione patet: atqui quum biennio post iratorierit Plinius. aut illo intervallo editos esse hos libros, aut post eius mortem Caecilii rura posthumum opus exstitisse crediderim. Cujus publieationem ideo dilatam a so erihil in praefatione Plinius, et hamedi suo mandalam, ne vivus ambitionis argueretur. suspicionem adulationis ne sie quidem effugit: Damnis illum respicere videtiar haec Taciti sontentia , Ilist. lib. II: a Seripi tores temporum, qui potiente Flavia domo monυmenia hujuseo helli
eomposuerunt, ... corruplax in adulationem causas tradidem . Aperte
vom hane historiam dosi at, Histor. lib. III. cap. 28. ED. 4. Aufidius Bassus filius aut nopos olus, quem aetate Cassum et luminthus, se adhuc puero, g ee seripsisse do i Cicero tu Brutti annales videtur de hellis civilibus scripsisso; quippe Ciceronis morientis ronstantiam laudasse dioitur a sene a. suasor. VI. Quodnam vero ad tempus historiam suam deduxerit, ilicertum r scartasse nil Neronis tem-Pora, corio non ultra: iam mim admodum senio quassum do pingit hune
Seneea , Epistola 3o ; et Plinii, qui ab eius fine orsus est, testimonium haud semot adducit Tacitus do Neronis temporibus seribens. ED.
50쪽
BOma splendorem deduxerat. In Vespasiani familiaritatem adscitus, quum per diem puhlica implevisset Oilicia'. noctu adibat principem qui et ipse in urna imperii negotia indefessus sustinebat, noctibus sibi amicisque et litteris ut
In hac dulcissima principis societate, quam Τiti Caesaris humanitas exhilarabat, meditatum opus , praeSenti temporum selicitate dignissimum. Vi eloquentiae et carminum gloria supra aemulationem evecta suerat Roma. Una Supererat Natura, Romanis paene intacta ', quam noscere Commune est votum, describere opus dissicillimum. At arduo opero mons Plinii excelsior . non partes tantum, Sed rei immensitatem amplexa est. Illam quoque ut Pria Stan tiorem atque utiliorem saceret, singularum rerum naturas earumque utilitates persecutus est, artes cum ipsa natura certantes mira dexteritate descripsit, et inter tot naturae artiumque miracula hominem por virtutes et vitia miraculum majus semper exhibuit. opus, cui plar rerum amplitudine, doctrinae copia, eloquii facilitate anteacta aetas non tulerat, post tot saecula nondum superatum, neC sorte
unquam Suporandum, sub auspiciis Titi Caesaris in lucem prodiit , Vespasiano Augusto viri et Tito Caesare VI
I. Qua nam osseia, vel erius generis, plane incertum. Urbana suiss , et ad aerarium portinuisso Beraonicus non immerito suspicatur. ED. 2. Ante lueom, ut ait Plinius Cipellius ad Maerum : salutandi causa. ut opinor: nam matutina admodum erant aulicorum visitationes, don evigilaret princeps, in v lihulci exspeetantium : nee diu exspectabatur Vespasianus, solitus maturius soniper et de Docto vigilare, Sueton. ira eius vila. Hare sane assiduitas Plinii gratiam apud Vespasianum et Titum adjuvit; nee in gratiam tantum , sed in amiciliam receptus est, ipso teste in praefat. et Gellio Opist. cit. ED. 3. Id ipsum prae se fori Plinius nosior in pristiatione Naturiatis Mistomae, neque in tandem lanium, sed Etiam in excusationem, adueraus eos qui vitia eius earpsere malunt quam virtutes agnoscere. ED. . 4. De numerandis Vespasiani et Titi consulatibus non semper eou