장음표시 사용
71쪽
Atiam praedicasso Plinium in uitandis, per quos profecerat, serἱpioribus: quosdam enim ab eo praeleritos, ex quihus manifesto multa hausorit: eoque pudenda magis eius furta , quod in caeterorum plagiarioriam imis pudentiam, turpissimus ipse plagiarius, invehi ae declamaro in praesatione sua sustinuerit.
Tres quippe testes, seu potius aceusatores, in Plinium suscitavit cri-iteorum invidia. Iulium Solinum, Antonium Musam et Dioscoridem tae si illos, impudenter a se spoliatos, dolo malo relicuisset. Sed de Soli notam omnes consentiunt, aetionem potius Plinio in pumquam ei iti Plinium competere. Grammatieus illo, Plini; simius non immerito rognominaitis, junior eo fuisse multis argumentis a salmasio demonstratur in Exercit. Plin. , sed vel ono maximo, i m. I, p. III. Antonii Musae do Ilerha Veiionica opusculum, multa Plinio ministrasse videtur, ut lib. XXV, eap. 46, lib. XXVI, eap. 34, et passim
alia, por hunc utrumque lihrum : nee tamen in elencho nominator. unde adversus Nostrum calumnia. Sed quivis aequus iudox animadvertet: Plinium, hr vitalis causa, in elencho scripsisse tantum ad hos libros , Eae nuerornus iistiem quibus sum aut qtisitis anteriore libro; quare non intrum est Antonii Musae mentionem rxcidisse, nulla tamen Plinii mala in eum voluntate, siquidem in operis decursu elarissimum illum
Augusti modicum his eum honore nominat, libro XXIX , cap. 5. et libro XXX, cap. 39.
De Dioscoride maior lis est, et quanquam in ea tractanda multum desudaverint eruditi, fateor me inter diversas eorum sontentias adhoc haerere subambiguum. Ante omnia pretium operae foret Dioseoridistetalem probe cognoscere; iam enim disputationi ne loeus quidem relinqueretur, si, quod Paulus Cigalinus eruditissima dissoriatione d monstrars conatus est, Dioseorides Anamrheus non Augusti tempore, ut quidam volunt, non Neronis. ut alii, sed Nervae aut Traiani temporo seripsisse constaret, Plinio igitur nostro postpricirem. Quare, quid de Dioscoridis aevo nosei aut saltem o nitet possit dimitiisere haud alienum erit. Saeculorum injuria Dioscoridos iam malomuliatus ad n s pervenit, ut neque de eius nomine eon tel: Pedacium alii vocant, alii Pedanium, dissentientibus manuscriptis: nositio do patria: Anaxarhous in e diei hus dicitur, Alexandrinum tamen suisse multi crediderunt: Neque de persona ipsa: siquidem tantisne, an duo an plures fuerint, ambigitur. Itaque difficile admodum est do tempore quo vixerit, quidquam certi statuore. Oritia ius, Aetius, Paulli Egi nota, Plinitis Valerianus, Serapio.
qui Dioscoridem continuo exscribunt. ac saepe eum hori re nominani, do patria tamen reticuerunt; Disi quod Paulus AEgine a lihro IV. Di qeo- ridem quemdam Alexandrinum s mel nuneupat. Omnibus antiquior Froiianus, observante Cigalino qui ha e omnia testimonia eo gessit Erotianus, inquam, Neroni coaevus. Dioscoridem qDpmdam cognomento Phaeam appellatum fuisse Narrat; sed auctorem tamen materiae mediea quum clarius desimat, solo Dioscoridis nomine signiscat. Apud Hieron3-
72쪽
vium, Cassiodorum, sine patriae mentione laudatur. Galentas qui in
eius commendatione multus est, nutae nudo nomine, nunc Anarariabeum vocat; cuiuA testimonii maxima mi auctoritas, quod Galerius et doctissimus et Dioscoridore doctrina' addictissimus stili. Stephantis BFνantius Atiararba quoque Dioscoridis medici patriam denuneicit. Suidas denique, in Lexieo, Dioscoridem medicum ait, patria Anararia Leti m. cognomento Pliarain, sub Antonio et Cleopatra floruisso, lihro
que XXIV do plantis r liquisse. Qui Suid: e locus quum plurimum lucis asserre primum ita lueni ibu,
videatur, densiores immo tenebras controvorsitae nostrae offundit. Non quod aliqua veritatis specio destiluatur. Areo enim euidam, docto viro et gravi, nuncupatur Dioscoridis Optis; et ecce Plutarchus in Antonii vita, Dio histor. libr. II, Augustum narrant, quum victor, Anicinio ptCleopatra stilitatis, Alexandriana ingrederetur. Areum philosophum pro ei vilius suis supplicem latita eum veneratione exeopisse, ut in rius
gratiam Alexandrinis parceret. Sed primum, isne fuit Arotis, qui in Dios ridis prietatione nuncupatoria, dicitur cum Licinio quodam Bassti illustri viro, set Romano certe potius, quam AEgyptio, licet ignoto. familiarissimus sui Asop Deinde se militar in egisse vitam docet is e Dioscorides in praefatione, et sic Asiam minorem . Graeciam, Italiae et Galliae partem peragrasse videtur, quod quidem AEg3ptio viro his temporibus vivetiti, parum convenit. Et si Cleopatrae temporo vixit, mi rum est Anarat heum diei , quum teste ipso Suida, et Stephano Byran tio, urbs Citieiae Anaharba, Olim Cyinda, inde Diocaesarea dicta, denique terrae motu eversa. a quodam Zarba vel Astartia Nervae imperat ris jussu restituta fuerit, nomen ius suum illud D axum ex ipso cotidi loris nomino consaverit. Ubi vero sunt quos narrat stiluas. de PlaniiΑ libri XXIV pquum quinque tantum circumserantur inscripti de materia modiea, πιρὶ taxe locet irale, et quinque tantum agnoscant optima Gaioni exoni plaria, et initio quinti lihri Dioscorides ipse de vitiis so acturum significet i, etiaris et ιλευ: siti, in hoc ultimo volumine. Addantur his,pPr me licet, tanqualia ab eodem auctore seripia, et ianquam in duos
di idenda libros, etsi hoe utriumque dubitari potest), is iακα et αλεξιφαρμακα, septem Omnino libros habebimus, non viginti quatuor,
neque de plantis, sed de omni pharmacorum genero scriptos. Qui tamen Suidae testimonio adhaerent, plantarum mominisse illum eontondunt, eadem ratione qua hodieque Dioscoridos Bolanicis vulgo annumeratur, qu d scilic t modicamentorum maxima pars ex osset uis herbariorum petatur 1 XXIV autem libros numerasse, quod ritis tempore Dioscoridis opera commodioris iistis gratia discorpta et ordino alphabeileo in XXIV titulos digestu circumferri solerent : idque etiam in D tintillis vetustissimis eodieitius observari. Esto, nisi ambages aliae statim oecurrunt. Cratexam intor Veteros recenset Dioscorides itipraefatione sua : qui tamen Mithridati vel eoaevus vel junior erat,
siquidem teste Plinio, Hist. XXVI, 6 t . Ipsi Mithridati Crate a, adseripsit unam Mithridation appollatam herbam . , Ergo Mithridato.
73쪽
et Pompoto, et Clo patra, sere e evis inter se nominibus, mullo creetitior erat Dioscorides, qui Crateviae antiquitatem venerabatur. Idem libro III.
Euphorhi i meminit, quod in Libra inventum Iulia rognanis Darrat: Plinius consentit, Hist. Nat. V, i, et XXV, ο; ibique Iubam hunc:
Ptolemaei patrem appellat, et prim iam utrique Mauri laniae imperasse dieii: addit etiam ah Euphorbio Iubae medico, Antonii Musae Augusti medici fratro, sie appellatum remedium : tit jam dubitare notas sit, Iuliam rogem hune ipsum esse, quem insaniem in triumphum a Caesare ductum narrant historici, hujus nempe silium quem pro Pompeianis partihus in Asrieci sortiior stelisse omnes sciunt. Patre felicior. Iulia filius liborallicite Caesarum in axito regno restitutus suit, ae Tiberi dominante senex obiit. Dioscorides ergo quoniam Euphorbii meminii illo regnante reperii, sane ritis regno superfuit ; et recte monet Cigalinus neminem de hoe remedio apud latinos egisse, ante Scribonium Irargum qui sub Claudio vixit. Eodem redii quod Dioscorides Britanniem herbiae mentionem saeti: quam tamen Plinius, Ilist. XXV, 3, in Germania inventam narrant, . trans Rhenum castris a Germanico Caesare
promotis. id est, aut extremo Augusti aevo. aut Tiberii primis. Iberidis quoquo historiam verbum de vertici ex Democrate deseriplam apud Dioscoridem legere est; de qua Plinius e . Invenit nuper et quam Iliori-
dein Democrates appellavit . . Porro Democratem sub Nerono vixisse.
Andromacho hujus principis medico juniorem, plusquam probabilibus
conjecturis ostendit Cisalinus. Iam igitur vol inviti accedimus ad eorum opinionem qui Dioscori dem Dori ante Neronis tempora scripsisse contendunt; et Suidam auli orantia Doceasse fatendum est, quum ex pluri hias Dirum Dioscoridem consaret, si luros enim a Galenti citantur, tantis Anarni heus, nil reognomine Phacas et Herophili sectator, Iunior tertius qui ot Froiian cognitus, quartu, denique Tarsensis), aut in allato Suidae loeci ut ζα, δρευe, non legendum esse, qu:e Cigulini ei nostra est opinio. Praxa enim emendatione, semidoctus lil rarius qui de Anarari, o lanium audioral, foedissimum errorem Sitidae inoculavit contra doctissimi viri montem qui Dioscoridem unum ob oculos habuerat, Phacam nempe illum, Alexandrinum, Cleopatrie coaevum, Herophili asseclam. forsan et ipsum rei herbariae diligentem, librorum auo do planiis XX lVauctorem, nisi la: e ultima de glossa quoque addita sunt. Quod si Diose rides noster, non Alexandria , non Auli Ciropatra vixit, quemnam igitur illum esse die mus, ad quos omnes Operis suillhi os diserio inscripsit 3 Quemnam, dubito. Salis est lamen si, duco Cigatio . alios suisse Areos Ostenderim, in quos ha Auspicio cadere possit. . Praeter Augusti praeceptorem, quom licet philosophum fuisse Onnstet, riora sequitur suisse medicum qualem amicum suum fecisse Dioscorides xidetur, mein itiit Arei Asclepiadet, IV de Comp. med. Secundum lora, cap. 7, Calenus, et V, cap. 7, necnon , de Comp.
Hieu. Accianu. genera, cap. 5, ad quem exstat medicameiatum a Dicis ride Tarseo missum pro sanguine supprimendo praestantissi inum. Tur-
74쪽
sensis vero Arei, IX de Comp. medic. see. loe. cap. 2I. Sed Lecanii Arei mentio legitur in Galeno. V de Comp. med. sec. gen. cap. I 3; Capito vero tr. his Aremn simpliciter idem Galenus vocat, quemadmodum et a 4; ae X de Comp. med. sec. loc. cap. I. Quorum uiri suum opus Dioscorides dicaverit, quum incertum milii sit, nillil temere statuo: inelinat lamen animus ut credam Iaecanio Areo. Pro ea qua Areo Dioscoridis eum Licinio Basso noeessitudo intereessit; Leennio enim sorte legendum est, non Licinio, lapsu citi vortiorum similitudinem saeto, qualem antiquus Frontini de aqua ductitius impros or commisit. libro II pro Leonio Antio eonsule sub Nerone Licinitim dicen . . Haec Cigalinus: quibus addo, eumdem fortasso Areum Aselopiadeum Oh professionem set sectam dictum psse, Tarseum sive Tarsensem Oh patriam, Lecanium vero, quod vel adoptatus a Lecanio fuerit. x lLocanii liherius. Multi enim e Cilicia servi Romam mittebantur, qu rum D nnullos in mediet a profecisse, et dominis suis caros, postque manumissionem p polentes suisse, nemo mirabitur qui eum moritius nomanis vel levissime e suoverit. Ad hunc ergo Dioscorides seripserit, Cilix ipso patria et medietis, quo facilius inter illos amicitia coalescor
potuerat et et sorte alteri eorum patronus, utrique certe amicus fuerit C. I in nius Bassias, quem consulem Nero secit antio DCCCxvii, cum L. Licinio Crasso, Descio an ludicω paronyiniae causa, quemque testis
est Plinius, libro XXVI, eap. 4, se seritiente, id est ultimis Vespasiani
Ergo Neroni eoaevum eredo vixisse Dioscoridem, non vero quod Cigalinus putat. Nerone et Plinio recentiorem, quoniam, Di supra diximus, Erotianus, quem cimus Andromacho Neronis archi atro de voei hus Hippocrateis opus suum inseripsisse, diserte nostri Dioscoridiq et rius ολαο ἰα pikYe meminit. Nullce hic ambages, nullia A controversiae loetis. Nam quis Cigalino concedat, Nerone mortuo, tiliatum ejus archiatri tam sedulo rei inuisse Andromachum 3 At enim sub principatu Neronis Ana rha nomine isto adhue carobant, ut diximus. Sed Diose rides etiamsi sub Nerone seripserit, Domitiano superesse potuit, et
Ariar a rheus senescere ac mori: poluit ei iam novum patriae r in monet inortuo imponi, quo distingueretur a Dioscoride juniore. Quidquid
id est . nec ante Claudium, nec post Neronem, scripsisse, ex his quae diximus apparet.
C extis igitur Plinio ,ixit, et prior opera sua publiei iuris secit: ut .
At alterum ab altero transeripium esse constet, Plinius non Dioscorides plagii sit manifestus. Porro tot loca apud D truinque reperies, quantum per linguarum dixemitatem licuit, plane iisdem vertiis eOncepta. ut dissicile tibi persuadea, non o Dioscoridis interpretem fecisse Plinium. Conserendi omnia nee tempus nee voluntas nobis suppetit: quem tu ho- rem si quis suseipere voluerit, dux erit Marduinus passim in suis ad Plinium antiolationibus similes o Diose rido locos adducens, qui et in editione nostra plures reperientur. Maxima vero surti indicia congessis eruditus balinasius : verba enim Ostondit qu:edam apud Dioscoride in
75쪽
pulchre sonantia, quae Plinius illo, quia diximus, vitio, vel male si hroeliata, vel in depravat s Exomplari lius locia, vel negligenter a se tranis seripia, syllabarum similitudine delusus, contrario ac in t ritum ridie ultisonsu accepit. Sic gri e . dieitur et Pomeli in Palmγrene S3riae pari colligi, καχὰ II αλμυρα τῆ : Συρίας; apud Plinium, libro XV, cap. , in Arrii mraritimis, tanquam κατα τα ed. αυρα. Glycyrrhim solia gri usauctor dieit os ciet os, ω, schini soliis esse consimilia; quae Plinius oehi Daia saeit. lib. XXII, cap. I a , quum sine dubio legisset. ὀ ei αFlorem smilaeis vernum esse. v is . g ca vox indieat; que in florem Plinius, lih. XVI. cap. 63, lilium Nere serit,it, λειρι, ο,. Facelissimum aulem, quod quum in Dioscoride seriptum fuerit de molierato sive
οι,τω, Plinius ..iκρι χω, intelligat. libr. XXII, cap. 53, contendatque . hunc potum bibendum alii Osis : item animi humilis et pri paret qucis illi dixere micro viam. a Ita vult 'oster avaris ac sordidis eam. uom ingeri potionem quam anhelis aut hecticis, aquam mulsam. i. e. mulle conditam; mirum sane adversus hanc animi taliam remedium, i itilioque saei litis, praestantius mulio, inutilibus plerumque ac frustra eloquentibus philosophiae praeceptis uuae, quum ridicula nimis sint . omitto iam, et quaere cur Plinius Dioscoridis vertia manifesto, ut videtur, trans ritiens, ta in pertinaciter eius Dramen reticuerit. An furta sua clam fore speravit, adhuc vivent Dioscoride, qui rem suam ipse vindicaret; aut paulo anto mortuo, superstilibus eius ainicis, aut qui eius libros optimo norant, ipso sorias se Areo, Atidromach Eroiiano Non dubitavit gravissimus vir . quum ad imperatorem Titum seri heret, turpissimo se mendacio impli- ea re, et non in famae tantum, sed in gratiae Miserimen ultro venire pNon timuit, quum in priefatione sua plagiarios insectare iur, ne supella, i hi pararet y Non expavit grammaticorum furores jam olim in se con- Dilatos p qua ito scili t magis exarsuros, o h lata iam praeclarae ultionis maioria illis utrinque vitandis ambagibus media via excogitata est, quam vide Cornatio et Geso ero placuisse : nee Plinium scilicet, nec Diose ridem mutuo sibi sussuratos esse quae scripsissont; sed eosdem utrique auctoros ad manum fuisse, ex quihus Dioscorides eadem grareo transcripserit. sua, Pliti ius latino vortit Seio maioris famae quibusdam videri Dioscoridem , quam ut in tantum virum huiusmodi sti pieio cadere possit: sed neque me fallit Dioscoridis tamam nimium quantum exaggeratam fuisse Galeni laudibus. Ori Lusii, Pauli AEgineiae aliorumque servili adoratione; et scio quantacumque domum illa sit non statim in tantum xero isse: Plinius enim nobilissimum auctor in reiicere sane nullo modo poluisset, si Dohilissimus tempore suo fuisset. Sit tamen illo. quanta volunt, gloria Conspicuus; quaero Dum ulli possit in mentem onire. quaxumque Dioscorides in litiros suos congessit, ex suis ipsumohservationibus vel ex ingenio suo desumpsisse 3 Consor hodi que ho-tanicorum Nostrorum libros; nonne in deseri hendis planiis set e arum usu nolando sic inter se conveniunt, ut plorum quo easdem res ipsissimis
76쪽
voibis os rani3 Quis tam oti idei reci litem illis movet 3 An Dioseorido,
Don potuit, immo non debuit Padem venia uti 3 Salmasius qui uom ita facium non negat, etsi plerumque Dioscoridi magis quam Plinio favet. undo minus detrectati dum est eius in tali re iudicitim : . Di seor id in quoque ipsum , ait, Omnia ferse ah aliterioribus accepisso coria apud molidos, ut Soxilo Nigro, Iulio Basso, ei aliis plerisque. Quamvis enim mul tam opseriam huic studio se dedisse iactet, et Sextium Nigrum ira quihus clam reprehendat quod ex aliorum relatione, non ex propria exportentia et Me ψ α herbas cognosset, in sinii a lamen illum ex eodem muttia ium se video. Quod ex Plinio facile coniectare est, qui quum in omnibusseritio Sextii Nigri scrinia compilarit. in plerisque plantarum doscriptim Ditius, quas e Sextio hausit, pares eas omnino cum his hahet, ii ia, apud Dioscoridem ha horitur earum dena herbarum historiae, ii dem ver his deseripue., Uirum haec vere an salso dicta sint, disputationis nostrie iantiam interest, iit ab exemplis Proserendis abstinere nequeam , in quo mihi praeerit Cigali titis. De sitim scribit Dioscorides libro II. emero proditum esse amputari testes ab ipsis in fuga, quum ea piutitur: Dee enim ad imore si hi eos possunt substrictos et auli renies, tit sultius. Plinius vero Nat. Hist. lihro XXXII, cap. I 3, ex Sextio de eod. in sie: . Amputari testes ah ipsis quum capiuntur, negat Sextius diligenii simu medicinae; quin imo parvos esse, substriciosque et adhaerentes spinae, noe adimi sitio vita animalis posse. . Ex eodem libro Nat. Nisi. XXIX. eap. 23, Plinius negat a Salamandris ignem res lingui: de quo Dios aridos lib. II r . Temere creditum est Salamandra in Don sonti ro nam mas. . A quo, libro IV, pag. 8O, habemus e u Narbono risi laxo vis tanta, ut si qui sedeant sui, ea somnum vo capiant, ita latitur; saepe vero etiam moriantura: quae Omnia Plinius Nat. Dist. libro X i,
cap. a , in Sextium Nigrum refert hoc modo: - Sextius Niger dixit laxum esse in Arcadia vel tit alii, in Gallia) tam primoniis votioni. ut qui obdormiant sui, ea cibumve capiant moriantur. . Alia pro sortoxempla Cigalinus, ut Nicandri poeiae de Thracio lapide testimonium,
quod ali illo mutuatiles Plinius Et Galenti A auctorem suum Diaminave viani, Dioscorides relicuit. Satis autem ex supra diciis apparet, Diosco ridem s:epe ex iisdem hausisse sontibus, quibus Plinium. Ex primo praesertim et tertio exemplo constat non sententias modii, sed verticii pis auel rum sublegisso Dioscoridem, dissimulato surio, quoniam ho 1 surium vocari volunt; ut venia quodammodo dignus sit Plinius, etiamsi larem spoliaverit; prorsus autem ex ira causam sit, si ex Nigro aliis suo auctoribus pleraque desumpsit, qiue notiis e Dioscoride desumpta , uigo identur. Nam si eadem Sextius et Dioscoridos graece dixeruiit, utrius tandem interpres hahendus erit Noster Noe tamen Dio coridis Opuq as irmaveri in Plinio ignotum fuisse : nam de illo praesertim scriptum existimo quod in Historiae Naturalis pri sal tonologimus : . Milo enim conserentem auctoros me deprehendisso a jura lissimis ei proximis Veleres transcriptos ad verbum DPque Dominatos. Ailetide, verba quid , aleant. Proximis, inquit. Anii oti tempore
77쪽
pr ximi erant Dios rides sub Nerone seribens, Plinius sub Vespa xiatio 3 Iuriarissimis. Nonne ausus est Dioscorides in proremio suo ad primum librum Veteres omnes inseetari, tanquam Degligentiae aut imis peritiae rem; Sextium vero Nigrum cursim ac paene eum fastidio inter meteros nominare, cujus ope videmus illum adeo pro eisso 7 Transeri tos ad vereum. Nonne id ipsum modo demonstravimus 3 Idque maxime Plinio nostro patrocinatur, cujus parum interfuit utrum Veleres an Dioscoridem sequeretur, iisdem prorsus verbis utentes. Ne nominatos quidem. Dubito an in operis sui deeursu semel nominais verit Dioscorides Sextium Nigrum, quem in praefatione carptim attigerat. Constant ergo verba omnia; et assert ecce Salmasius alterum Plinii locum, qui pari jurg eodem referri potest. . Postquam EDioseorido hamas itis et sei, isti naturam si remedia deseripsit Plinius. lib. XXXVI, cap. 3 , subjicit: . Haec est sententia eorum qui nuper rime scripserunt, sed Sotaeus, e vetustissimis auctoribus. ete. . quihus verbis palam est eum de Dioscoride loqui. Nam omnia quae praecedunt ab illo sumpta: . Haematiles invenitur in metallis . Dioscorides : δαυ eti*υης μεταλλευετω. η Uritur ut Phogius, sed non restinguitur vino. .
suffusis mire congruit, et sistit profluvium mulierum. . Προe ιι καe καὶ υ*α μ et ὀαηαλμ Gue . . Sanguinis reiectionibus Cum suom puniet mali et vitiis vestrae officax sita scribendum . . Graeca Dioscoridis e mutetriobv dAω προc δυσουρὶα,, καὶ πρὸς ala ατος πασεic συυ Σάλα ρρixe. De schistor'. Insi mior ad omnia haec eadem est, qu m vocant Schiston. . Di roia
με,ce, etc. Quum totum itaque hunc locum de haematite et sellisio e Di seoride expresserit Plinius, stillaiciatque hanc eorum esse sententiam qui nuper me scripserunt, cuivis iam inde patere potest, paulo antiquiorem eum Plinio suisse, et paulo ante scripsisse, quam opus suum oderet Plinius. Quo uno telo satis revincuntur qui contra sentiunt, e Plinio quae seripsit hausisse Dioscoridem et posterius vixisse : qua de re nos alibi sustus. . Ilaee Salmasius; eum quo, si ita placet, latebor Dioscoridem non modo anteriorem Plinio, sed etiam illi seribenti haud inutilem fuisse. Sed his vertiis qui nuerrime scriPserant, si ad Dioscoridem Dertinent, magis magisque confirmatur, verba quoque a Proximis, modo ex Plinii praefatione allata ad eumdem referri. Hi ne apparet eausa, cur Dioscoridem non inter alios Dominaverit Plinius Cognovit scilicet, et saleri volo) nonnunqua in etiam in ustam vertit,
sed eontempsit tamen ac sine ulla honoris montione prietereundum putavit hominem grapeum qui semitiarbaro stylo caeterorum operar in pilasset: cujus ipse operibus sic usus est, ut nihil paene sumeret ex illis, quod non antea in excerptis suis annotatum a se transcrip tumque reperiret. Ut tamen setas veteribus clarisque seriptoribus multo magis adhaesisse
Plinium, quam isti recentiori et inglorio, congesta quaedam a Cigalino exempla hue proferam. Alyssum Plinius diversis a Dioscoride notis
78쪽
repraesentavit, lib. XXIV, cap. 57, Aelio consentiente qui irihus post hunc saeculis. graece scribebat. Euphorbii plantae, lib. XXV, cap. 38,
solia aestantina tribuit a Dioscoride pra termissa, a Galeno sorte admissa qui euphorbii plantam spinosam esse dixit. Britannicae siguram reserens, libro XXV, cap. 6, caulis, quem haud magnum esse Dioscorides dixit, silentio involvit, quemadmodum et radicis, magnitudinem : lore nigram esse seripsit, de quo nihil Dioscorides, qui floris qui que metilionem Omisit, quam Plinius attigit. . . Plinius Beehii duo feeit genera, unum quod nomine proprio Tussiango a Latinis dieeretur
soliis hederae, libro XXVI, cap. 16 : alterum quod Gmei mammistic enappellassent, Latini 1 Uartim sive Fiam iam, solio populi, scilicet ampliore, libr. XXIV, cap. 85; euius opinioni videntur stitiscripsisse Galenus, Orthasius et Paulus, Lechia et chrior letices duobus distinctis locis mentionem iacientes. Tussilagini semen, florem et caulem adcinit, de quo modicos vetustiores Dioscorides reprehendit, in reliquis Dotis eum Plinio sentiens; noe in pi satione latitum Dioscoridis, quam fortasse Plinius legero neglexisset, sed iterum in historia tussi lagitiis apud Dioscoridem, libro III, reperitur liasto censura: unde manifestum est Dios ridis sententiam aut ignorasse Plinium, aut caeterorum opinioni posthabuisse. Iluo reserendum est quod Turnesortius Ohservavit:
Nigrum Sextium a Dioseoride in p satione reprehensum, quod fossilem aloen in Iudaea reperiri scripsisset; item, quod euphorbium pro
herhae chainet u succo vetiditasset; utrumque autem Aenientiam a
Plinio exhiberi, unam libro XXVII, cap. 5, alteram, lib. XXV.
cap. 38, sod non sine aliquo temperamento. Hypericum vero et andro emum herhas a Sextio Nigro in unam malo eonssaias Plinius eum Diogeoride distinguit: ut latearis illum judici usum esse, nee temere quidquid in aueioribus legisset, in adversaria sua retulisse, qua calumis Dia video illum apud doctos Dostri saeculi viros latiorare. Denique quamvis mulio plures habeat plantas, quam quae a Dioscoride memoraiae sunt, Dioscorideas quasdam praeteriit, ut petasidem. caianaticon; quo si apertius id quod jam ante dixeramus, tunc quidem ex coniectura, Nunc paene certis ex argum ntis, Dioscoridis Opera sorsitati ob oculos habuisse Plinium, sed negligenter ne cursim pervoluta idcirco sprevisse, quod eadem se et tutiora ex ipsis sontibus, undo hausisset Dioscoridos, Peliturum esso intelligeret. Noti denique magis Plinius Dioscoridem spoliavit, quam Solitium aut Martianum Capellam spmitasse di nuus esset, qui ex' Plinii operibus eadem , quae Solinus aut Martiatius, desumpsisset.