장음표시 사용
84쪽
86쪽
C. PLINIUS CAECILIUS MACno suo s '.
LENO III, epist. 5. Ρεη R Tu Μ est mihi, quod tam diligenter libros avunculi mei lectitas, ut habere omnes Velis, quaerasque, qui sint. Fungar indicis partibus: atque etiam, quo sint ordine scripti, notum tibi laciam. Est enim haec quoque studiosis non injucunda cognitio. DE Iaculatione equestri, unus. Hunc, quum praesectus alae militaret, pari ingenio curaque composuit. De Vita Q. Pomponii Secuna duo, a quo singulariter amatus, hoc memoriae amici, quasi debitum munus, exsolvit. Bellorum Germaniae viginti, quibus omnia quae cum Germanis gessimus bella, collegit. Inchoa-' Hahe parti ni ab Harduino, partim a Bermnie , partim a n Naecillecta sunt. Apud Harduinum praecipua, sed Pavea tantum exstabant In his exponendis post desumpta e Plinio juniore testimonia, temporum rationem, quantum lieuit, observavimus. ED. Hujus et duarum, quae suhsequuntur, epistolarum plenissimum inis venies commentarium , quum in Broteriana Plinii avunculi vita, quam
supra attulimus, tum in junioris Plinii editione nostra, toni. I, pp. 341hau i et 348. ED.
87쪽
vit, quum in Germania militaret, somnio monitus. Adstitit enim ei quiescenti Drusi Neronis effigies, qui Germaniae latissime victor ibi periit. Commendabat memoriam sui, orabatque, ut Se ab injuria oblivionis assereret. Studiosi cres, in Sex Volumina propter amplitudinem divisi, qui hus Oratorem ab incunabulis instituit, et persicit. Dulii sermonis octo scripsit sub Nerone novissimis annis, quum omne Studiorum genus paulo liberius et erectius, periculosum servitus secisset. Afine Ausidii Bassi
xxxi. Natum historiarum xxxVH opus dissusum, eruditum, nec minus Varium, quam . ipsa Natura. Miraris quod tot volumina, mutuaque in iis tam scrupulosa, homo occupatus
ahsolverit 3 Magis miraberis, si scieris illum aliquandiu
causas actitasse, decessisse anno VI et L, medium tempus
distentum impeditumque qua ossciis maximis, qua amicitia principum egisse. Sed crat acre ingenium, incredihilo studium, summa vigilantia. Lucubrare Vulcanalibus incipiebat, non auspicandi causa, sed studendi; statim a
nocte inulta : hieme Vero hora Septima, Vel quum tardissime, octava, saepe sexta. Erat Sanc somni paratissimi, nonnunquam etiam Studia instantis, et deserentis.
Ante lucem ibat ad Vespasianum Imperatorem : nam ille quoque noctibus utebatur : inde ad delegatum si hi oss-cium. Reversus domum, quod reliquum erat temporis studiis reddebat. Post cibum saepe, quem interdiu levem et lacilem veterum more sumebat, aestate, si quid otii, jacebat in sole: liber legebatur, annotabat, excerpebatque. Nihil enini legit, quod non excerperet. Dicere
etiam solebat, nullum esse librum tam malum, ut non
n liqua parte prodesset. Post solem plerumque frigida lavabatur. Deinde gustabat, dormiebatque minimum. Mox, quasi alio die, studebat in coenae tempus. Super hanc liber legebatur, annotabatur, et quidem cursilia. Memini quemdam ex amicis, quum lector quaedam perperam Pro Diuili oti by Coosl
88쪽
nunciasset, revocasse , ct repeti coegisse: huic avunculum meum dixisse: vi Intellexeras nempe3 n Quum ille annuisset: ι Cur ergo revocabas Decem amplius Versus hac tua interpellatione perdidimus. nTanta erat parcimonia temporis lSurgebat aestate a coena, luce, hieme intra primam noctis, et tanquam aliqua lege cogente. Haec inter medios labores urbisque fremitum. In secessu solum halinei tempus
studiis eximebatur. Quum dico balinci, do interioribus loquor. Nam dum destringitur, tergiturque, audiebat aliquid aut dictabat. In itinere, quasi solutus caeteris curis, huic uni vacabat. Ad latus notarius cum libro et pugillaribus:
cuius manus hieme manicis muniebantur, ut ne caeli quidem asperitas ullum studiis tempus eriperet. Qua ex causa Romae quoque sella vehebatur. Ite peto me correptum ab eo, cur ambularem : a Poteras, inquit, has horas non perdore. ' Nam perire omne tempus arbitrabatur, quod studiis non impertiretur. Hac intentione tot ista volumina
peregit, Electorumque commentarios Centum sexaginta
mihi reliquit, opisthographos quidem, et minutissimo
scriptos : qua ratione multiplicatur hic numerus. Reser bat ipse, potuisse se, quum procuraret in Hispania, vendere hos commentarios Largio Licinio Cccc millibus
nummum, et tunc aliquanto pauCiores erant. Nonne videtur tibi recordanti quantum legerit, quantum scripserit, nec in ossiciis ullis, nec in amicitia Principum fuisse Rursus, quum audis quid studiis laboris impenderit, nec scripsisse satis, nec legisse λ Quid est enim, quod non aut
illae occupationes impedire, aut haec instantia non possitonicere Itaque soleo. ridere, quum me quidam studiOSum vocant: qui, si comparer illi, sum desidiosissimus. Ego autem tantum, quem partiin publica, partim amicorum ossicia distringunt λ Quis ex istis qui tota vita lit- . toris assident, Oollatus illi, non quasi somno et inertiae deditus erubescat λ Extendi epistolam , quamvis hoc Dissiliam by Cooste
89쪽
solum, quod requirebas, scribere destinassem, quos libros reliquisset Confido tamen haec quoque tibi non minus grata, quam ipsos libros, sutura, quae te non tantum ad legendos eos, Verum etiam ad sintile aliquid elaborandum, possunt aemulationis stimulis excitare. Vale.
Suades , ut historiam scribam, et suades non solus :multi me hoc saepe monuerunt, et ego Volo; non quia commode lacturum esse confido id enim temere credas, nisi expertus) . . . . Me vero ad hoc studium impellit domesticum quoque exemplum. Avunculus meus, idemque per adoptionem pater, historias et quidem religiosissime scripsit. Invenio autem apud sapientes, honestissimum esse, majorum Vestigia sequi, si modo recto itinere praeceSSerint, etc.
Libro VI, epist. I 6. Petis ut tibi avunculi mei exitum scribam, quo Verius tra- dere posteris possis. Gratias ago. Nam video morti ejus, si celebretur a te, immortalem gloriam esse propositam. Quamvis enim pulcherrimarum clade terrarum, ut populi, ut urbes, memorabili casu, quasi semper Victurus occiderit, quamvis ipse plurima opera et mansura condiderit, multum tamen perpetuitati ejus scriptorum tuorum aeternitas addet.
' ' Aldino eodiei, ut solemus, hoc etiam loco adhaesimus, cui Medicaeus et reliqua exemplaria subscribunt. Apollinaris Sidonius ilib. IV, ai) non Capitonis, sed Cornelii Taciti nomeu legisse innuit. B Eo .
90쪽
Equidem beatos puto, quibus Deorum munero datumost, aut sacere scribenda, aut scribere legenda : hontisςimos Vcro, quibus utrumque. Horum in numero avunculus
meus et suis libris et tuis erit. Quo libentius suscipio deposco etiam, quod injungis. Erat Miseni, classemque
imperio praesens regebat. Noniam Cal. Septemb. hora fore septima, mater inea indicat ei, apparere nubem inusita ta et magnitudine, et specie. Usus ille sole, mox frigida, gustaverat jaccus, studebatque. Poscit Soleas, ascendit locum, ex quo maxime miraculum illud conspici poterat. Nubes, incertum procul intuentibus cx quo monte Vesuvium fuisse postea cognitum est , oriebatur : cujus similitudinem et formam non alia magis arbor, quam pinus expresserit. Nam longissimo velut trunco elata in altum. quibusdam ramis dissundebatur. Credo, quia recenti spiritu evecta, deinde senescento eo destituta, aut etiam pondere suo victa, in latitudini in vanescebat: candida interdum , interdum sordida et maculosa, prout terram cineremve sustulerat. Magnum, Propiti Sque noscendum ,
ut eruditissimo viro, visum. Jubet liburnicam aptari: milii, si venire una vellem, facit copiam. Respondi studere me malle : et sorte ipse, quod scriberem , dederat. Egrediebatur domo : accipit codicillos. Retinae classiarii. imminenti periculo exterriti, nam Villa ca subjacebat , nec ulla, nisi navibus, fuga ), ut so tanto discrimini eri peret, Orabant. Vertit ille consilium , et quod studioso animo inchoaverat, obit maximo. Deducit quadriremes: ascendit ipse, non Retinae modo, sed multis orat enim frequens amo nitas orpe) laturus auxilium : properat
illuc, unde alii fugiunt, rectumque cursum, i Ecta gubernacula in periculum tenet : adeo solutuS metu, ut omnes illius mali motus, Omnes figuras, ut deprchenderat oculis, dictaret enotaretque. Iam navibus cinis inciderat.