Jacobi Raevardi ... Opera omnia selectissima eruditione referta et in duos tomos digesta cum indice ... locupletissimo nunc demum post quinque alias editiones summa cum diligentia excussa, ac pristinae integritati restituta ... Tomus primus secundus

발행: 1779년

분량: 302페이지

출처: archive.org

분류: 미분류

131쪽

consecutus est, cap. 6. locati, videlicet ab ipso locatore cap. I s. I. cap. sq. di cap. 6 I. s. de surt. Huiusmodi enim interpretationem omnino requirit ratio illa; quam eodem loco subjecit his verbisCajus: enim a qu quam preme mmine exactum est, id ει- dem restituere aetmo . Idque eo

etiam videri potest verisimilius, quod ad poenam referri soleat judicium iuristi, cap. SO. Pro .c. Huc spectat illud

Se eae de Benefic. lib. 7. Nec Gndu Nam meum , quanquam sis minus , iatrabis I nee semimm tuum, mercenarium ineum , abduces . Quasi dicat Seneca , si servum quem certa mercede a te eonduxi, invito , & nelcio me abduxeris, dubium non esse , quin furtum committas , cap. 28. Rer. amo . Nec

mirum si verum est quod ad hunc modum pro Cecinna Cicero scribit : Si

buntur ; quod ipsum Ulpianus quoque videtur adnotasse, capitulo quinto,.sex to. Quod vi aut clam,

. XLVII. ULPIANUS LIB. XX . AD EDICTUM.

Confit;i non se dulenti nulla Milaatis G. Caeterum se dolus , of ealliditas intercessie , de dolo actio competit . Soeiἰ mei foetus, meus socius non est.

HUIus capitis inscriptio mendosa

est. Nam pro libro trigesimo legendum est, libro trigesimo primo. Siquidem ex eo libro partem hujus rapitis posteriorem desumptam esse . ἐπιγραφη cap. 2O. pro ise. evidenter demonstrat. Videtur apud Romanos certum quoddam hominum genus suis. se, qui nominis faciendi caula in eonis silium a privatis civibus advocabam.

tur , cap. 42. mand. Idque se eam arbitror sibi voluisse , cum se libro primo de Benefic. scriberet et Nomina. factuν. diligenter in patrimonium , vasa desiιoris .nquiνimas . Hujusmodi homines appellari solent proxenetae ;& emptionibus, venditionibus , comis merciis, contractibus quod licitis uti istes se praebebant. c. 2. ,& cap. de proxenet. De quibus scripsit ad hune modum idem Seneca Epistol. libro via

gesimo primo ; .Er alienum facias opor teι sed malo per intercessores murueris, nolo proxeneta nomen tuum iactent. Ulis planus auctor est, pνoxenetas monβνare magis nomen quam mandare , quamvis ιaudent' hoc est, ut Seneca loquitur, quam υιs eius ροι aes alienum faeem vult . iactent nomen . Et ide reo nec

mandata nec ex locata conducto res

uiamsi aliquid pbilantropii nomiae a ceperint, conveniri posse , nisi dolo ei

dolo tenentur, capitulo lecundo de proxen. misi etiam iis mandatum esset, ut excuterent vires futuri debitoris , d. cap. 42. Et ita ad edictum libro vigesimo primo scripst Ulpianus, hanc rationem eodem loco subjiciens essu enim non haud lenti nωιιa Οιl aistio est , Caelerum s dolus veι calliditas inteνeeserit , de dola Actio , cap. .

s. de dolo. - . . .

XLVIII. PAULUS LIB. XXXV. AD EDICTUΜ.

vxον nee disertisse videtiar.

LIsκo ad edictum g s. scripsi Pauis

ius de divortiis; & eum dixisset divorιium non esse asias quod animo pero

132쪽

pὸtuam eonflἰtuendi dissensionem fr, haec Catonem esse accipiendum omnino vi- verba subjecit ; Itaque quicquid in ca- detur . Ut enim sine sectatore appel- ιονε ἰν aeundiae vel fit, vel dicitur, non lari nullus antecessor potest . sic nee pνius rarum in , quam si perfυerantia sine antecessore sectator est, qua de re apparu e iudieium animi fuisse; Meaque scripsimus alio loco latius . OUνυaνι

tur, e. 3. de divort. Quo in loco au- gium quod inter eos sine λυον tio inteν- sim dicere haec verba, per eatorem mise eesserat, eum amicis in sacelIum D8.e Vi. δε νεpud O quae recte in hac regula riplacae , quod erat Romae in palatis , non exprimuntur, Triboniani esse non venirent , ibique invicem loquuti qua Pauli . Potuit enim uxor , & jurgii voluerant, contenrisne ob quam diseGFoeausa discessisse , & rursus brevi do. facta erat, animorum deposita, eoneordes mum rediisse , etiam nullo per calΟ- reverterentur, quemadmodum auctor est rem repudio misso. Certum est moris Valerius libro a. adiiciens Deam nome.

olim fuisse, ut quoties gravius aliquod hoc a viris placandis alpestam esse , inter virum, & uxorem jurgium inci- quotidiana ae domessica pacis e ouem, derat . a viro discederet ad amitos atque ob id praecipuis ex usiisque s uxor. Hunc enim morem praeter Plau- eνfeiis colendam. Et hujusmodi quitum in Menechmis, & Amphitruone, dem uxoris discessio appellari a Iuris. tradidit expresse Papinian. c. 3I. de consultis fibusculum, aut sorte rectius iure dot. c. 27. de pact. dotal. ,& Pau- sut emendavit ex veteribus libris Hais Ius , e. s7. de donat. inter vir. , & loander)friga Iculum selet, certe quod uxor. Eoque etiam spectare videtur uxoris discessu frigeat maritalis amisquod Seneca de Remediis Fortuitorum ctio , frigeat rei familiaris cura, fridisserens , ad hunc modum scribit r geant denique mariti,& uxoris officia υimus veterum matrimoniorum repu- donec tandem beneficio Deae Viri placaedia, fata ονes Δυοrtio male cobaere ut erat olim opinio ) concordes d

rium rixas' quam multae quos in ado- mum reverterentur. Eoque referendum

isseentia amaveνant , in communi relia est quod de frigustilo Ulpianus, quod uere senectute Ories anile divortium que δε reeon iliatione Marcellus , scri-νwmtis ρ Nec alio reserendum videtur psit, c. 31. β. de donat. int. virum, quod Gellius lib. I 7. c. o. ait, cato. & uxor. .c. 33. de rit. nupt. Nec alio

in suasione legis Voconia sic seria sensu scripsit hac regula Paulus breυἐpsisse , Principio mulier nobis magnam νευροsam uxorem diυertisse non videri . dotem aιtulis , tum magnam pecuniam Dicebaturque frigus culum ea ratione , recepit, quam in viri potesate non com- qua non leve interrogantis figus dixit

mittis ' eam pecuniam mutuam dat via Quintilianus de eo qui probe testiumro , postea ubi ἐνaia facta ess, servum interrogationibus nequit fungi , disseis receptitium fictari , atque fagitare υἰ- rens lib. s. cap. 7.νum iubet. Sensus enim est , uxorem iratam, & ob iurgium a marito disce. dentem peculium suum quod viro m tuum dederat, per peculiarem servum a viro repetere , & antecedentem do. minam servum illum cum peculio seis Oari . Atque ita Iectan verbum apud

133쪽

IACOBI RAE VARDI COMM.

XLIX. ULPIANUῆ LIB. XXXV. AD SABINUM.

CERTUM est liliro ad edictum g s.

de tutelis tractasse Ulpianum , excitit, libro clesumpta est haec regula ;quam ad tradi .itum tutelarum reserenis

dam esse hinc peripicuum est , quod eo libro scripterit Ulpianus, rei pupil-

de minoribus. Eoque spectare videtur quod Satura I s. Iuvenalis de humana natura disserens, ita scribit; Plorare ergo iubet eauram lugentisam ei, Squaloremque rei , pupillum ad iura

Nec erat cur adversus tutores pupit Iodaretur aliquod judicium. Bona enim fide negotium pupillare gerentes suerant circumscripti. id quod diligentis. sino cuivis patrifamilias interdum contingere solet qua sola de causa aequum. Dille non videtur , ut ea circumscriptio aliquam pupil Io adversus tutores

suos praeberet actionem. .AlterIus enim cirer m ent;o alii non praebet actionem .

Atque ita ex eo quod tutores neqOtium pupillare bona sile perentes fuerant circumscripti, nulla pupilio solet adversus tutores actio tribui ; sed p tius adversus circumscriptorem.

L. PAULUI LIB. XXXIX. AD EDICTU Μ. Culpa caret qui scit, sed probibere non potest. SUΜret A est haee regula ex Pauli libro ad edictum g q. ex quo libro

desumptum etiam et ' cap. 9. de nox. adi. In eo capite de familia eommuniogitur , quae altero dom norum fiente furtum feeIt . Et quia aum qui βιυis fieri furtum cum probibere potuisseν non probibuit, nomine tot us familiae teis neri, nee a Iocio quidquam eonsequi deinbere scribit Paulus, certe dubium non videtur quin hanc addiderit eodem l co rationem : Culpa enim earet qui sit, sed probibere non potest ' & sic in e sectu contenderit ideo dominum, quo sciente commissum est surtum , familiae totius nomine teneri , quia culpa non caret, & ideo culpa eum non carere,

quia sciens furtum fieri non prohibuit, cum facile poterat prohibere . Siquidem is demum culpa caret , qui scit quidem, sed prohibere non potest.

LI. CAIUS LIB. XU. AD EDICI UM PROVINCIALE.

134쪽

' DE DIVERI Is R

δ m P e bonorum poss Isionem ρ V onoda νi . auctore in fragmentis Ulpianotit. 29. , & Iustiniano I. de success. liberi. Eoque lentu testamentum patrono deberi in ea Declamatione scriptit Quintilianus, cui titulus est iar Itis ; Hii e s inquit ) de oeo munus ,

Pp ras , testamentum . Et id quidem observari solet , si modo patronus secundum voluntatem mortui liberti haereditatem non adiisset Aegatumve non percepisset . Nam si tale quid fecisset patronus , ad contra tabulas bonorumpi lsessionem admitti non poterat, C. in fine de bon. liberi. . Hurdum enim

bare iudieium defunditi , partim evertere, idque ad edictum provinciale libro is . testatur expresse Ca jus capite T. d. tit. omnino demonstrans patronum se undum liberti voluntatem haereditatem adeuntem aut percipientem legatum renunciare juri suo, nisi id totum alii administraverit, d. e. Io. in fine. Nam tunc percepisse legatum non videtur . Non enim videtur quisquam id capere sive percipere quod ei necessum est alii restituere, cap. 7 I. de verb. sign. Atque ita quidem eodem illo ad edictum provinciale libro decimoquinto Ca jum scripsisse, testis est hujus regulae vera sententia.

LII. ULPIANUS LIB. XLIV. AD EDICTUM.

Non defendere u detuν non tantum quἰ

latitat , sed γ is qui praesens negat se defendere , aut non vult suscipere

actionem.

DE vo quod in fraudem patroni

a libertoe factum est. st de actio. ne Fabiana tractavit ad edictum libro ε . Ulpianus, cap. I. Si quid in Da .

euius nomme condemnatus eji data epeia

ra capite t. h s. si quid in fraud. patr.

Addiis itque eodem loco Ulpianus tios data opeνa videνι condemnaitim , qui se non d findi , eumque se non defen ere videri non fidum qui lotitat , sed γ qui pνaesius ne eat te defende e . aut non vult Ius istere am/m m , quemadmodum de monstrat haec Ulpiani regula ex eoden

libro 4 . desumpta. Hujus etiam loci est ere modicium . si litem data opera deseruerit libertus & ex eremcidicio in fraudem patroni sententiam fuerit passus. c. 7. fi n. de minor. cap. I R. in princ. Iudicatum solvi . Soletque hujusmodi libertus eremodicium con

trahere aut tanquam actorr . aut tanis quam reus , siquidem in eremodicium tam reus quam actor olim incidebat, non ut Goveanus existimat, actor solus. cap. I. sin autem reus. C. de

judieiis. Id quod libellus quidam antiquissimus quem habeo , his verbis

liquido demonstrat : Mi autem erem dicrum ab alteruιra parte deserιum,u- die um.

LIII. PAULUS LIB. XLII.

. . AD EDICI UM.' Cuius peν errorem dat; ν et tu esseius consutio dati donatio es.

ad actionem Fabianam . ta nare

in fraudem patroni nihil potest Iibe d a tus, Disjtigod by Corale

135쪽

et tus nec interest utrum is cui donatur acceperit ipse , an vero alii jusserit dari id qund sibi donabatur. Repetitur enim revocaturque donatio actione Fabiana cap. s. Si quid in Daud. patri Et idcirco plurimum errat tam qui donat, quam is cui donatur, si firmam esse persuaserint sibi. nec revocari posse donationem a liberto in fraudem patroni factam ; quae quidem donatio omnino valeret, si non per errorem , sed consulto nec in fraudem patroni , nec invito patrono eam fieri contigis.

risio es, eius eonstitio dati donatio est. Et ita Paulus scribit de actione Fabiana disserens ad edictum libro 42. ex quo libro constat cum d. cap. s. hane regulam sumptam esse . Ideoque per errorem non faeti quidem , sed iuris in hac regula errorem intelliges.

LIV. ULPIANUS LIB. XLVI. AD EDICTUM.

Nemo plus γανἰs ad alium ινansferre potes quam ipse haberet. FITΜ i Nn eonsideratisne quadam ge neris gentisque eiυili propriam nul-δam ducebant familiam , sed in marit. familiam transgrediebantur, quemadmo dum ex Antistio Labeone aliisque auctoribus demonstratum a nobis est V riorum libro s. Diximus enim Labeonem sie scripsisse : Sονον appellata es, quod quasi seorsum nascitur separa

νών qtie ob ea demo in qua nata es, in aliam fem Iliam transgreditur ' eam inque esse causam addidimus, cur sceminae nec suos hali edes, nec agnatos habere soleant . Hinc intelligimus quid sibi ad edictum libro 46. ex quo haec regula sumpta est , voluerit Ulpianus cum scriberet muIierem familia Iaae, 'caput, oe siuem eisse, cap. I9s. in fine de verb. sign. Si enim saeos nae nulIam

est, si familiae suae duces. & principes

esse non soleant. certe omnino necensarium etiam est, mulierem eius familiae in qua nata est cy' eaput ess- . hoc

est, principium sinam. Si quidem liberi ex ea legitime procreati patris

sui . non matris familiam sequuntur , familiaeque paternae nomen serunt, non maternae . Et cur id ita soleat obse vari ea potest adferri ratio . quod ad spem inam transire non consueverit ius agnationis, ex quo jure omnis constat familiae propagatio ; quodque praeter nudum jus sanguinis sive cognationis. nihil ex sua familia ad liberos transisserat mater; siquidem jus agnationis transferre nequit, cum illud non habeat : Nemo enim plus iuris ad aliuns transferre potes, quam ipse babet a Et ita libro 46. scripsit Ulpianus. Quibus addi poterit, nullam foeminam aut bais here suos baredes , aut desineνe habere ρνυιeν caρἰtis diminutionem , idque Ca-jum scripssse, cap. Ig. de suis,& legit. Suos haeredes non habet scemina, tum quod familiam nullam ducat propriam, tum etiam quod mulieres esse in perpetua tutela soleant , & idcirco nee liberos habeant in potestate , nec per consequens suos haeredes. Sui enim dicuntur, qui sunt in potestate. Si non habeat suos haeredes scemina, ergo nec desinit habere propter capitis diminuistionem. Fieri enim non pote sue ut aliis quo modo id habere desinamus , quod nunquam habuimus . Idque eo referri debet, quod Deminae si in manum viri

sate essentque capite diminutae . a fictore

in Topicis Cicerone, & ejus interprete

Boetio; quodque per in manus convenistionem 1n manu essent maν ti mane in a.

quo , quemadmodum refert Gellius li-Disitir es by Cc oste

136쪽

bro I 8. eap. 6. Hinc quaelitum suisse videtur , an mulier in manu existens mariti , habere desinat suos haeredes ,& caius respondisse eam suos haeredes non habere , nec per eonsequens desiis nere habere propter capitis mem. hoe est, propter di minutionem , hoc est, propter conventionem in mais mus , d. e. r3. Non enim potest quis desinere id habere quod nunquam M. buit, c. 2o8. hoc titulo. Iasex asse beres Uitu. tus es ab iniciato haereditatem pol denι. eommodum patris debitae falυum esse , c. Ist. Si quis omiss caui. teta utitur enim suo jure.

LVI. CAIUI LIB. III. DE LEGA. TIs AD EDICTUM URBICUM.

DE DIVERSIS REGULIS IURI s.

Cajus patrono qui

DE iis qui omisia testamenti causa

ab intestato vel alio modo possident haereditatem, quaedam annotasse videtur Cajus libro a. de testamentis ad edictum Praetoris urhani. quemadmodum intelligi facile potest in epi-Εraphe, cap. I 4. . & cap. I 6. Si quis omiss. caul. testament. Q ut omissa dolo malo testamenti causa ab intestato haereditatem ejusve portiunculam vel minimam possidebant, iure praetorio per inde haberi solent , atque si ex testa mento haereditatem adiissent, c. I 3 ,& cap. I 8. d. tit. Hi ne dubitatum fuit

de filio haerede instituto , si legitima

portione contentus esse , eamque ab Intestato voluerit obtinere, an in edictum Praetoris incidat quasi dolo malo causam omiserit testamenti. Et videtur quidem Cajus eodem libro 1. scripsisse eum non incidere , siquidem suo jure utitur , ac per hoc nec dolo quidquam facere videtur, e. 8. 3. es,& p. de in ossi c. test. Nullus enim videtur dolo facere qui suo jure utitur.

Ea prosccto ratione qua scripsit idem C Arus lib. 3. de legatis ad ediis

ctum Praetoris urbani de Uufruinctu disserens, municipibus legato quasi ιum fuisse ait , quousque in eo municia pes ιvendi essent. Nam si quis eos peris Petuo tueatur , nulla titilitas erit pro prietatis , semper abscedente tis ructu . Ea ide jeo resori idem Cajus centum

annos is enim finis viiae longissimus G potius tuendos esse in huis modi

aes ructu municipes, quam eum perpetuo νelictum censeνi I idque in hae dubia quaestione tanquam benignitis receptum esse . Semper enim in dubris ben an oraraeferenda sunt . e. 8. de ususruct . leg. Festus auctor est, βιρνα Aquilonis satum babitanιer Meiνeo His νboreos diactos esse , quod bismana vitae madum

excedant υ υendo ultra eentesimum ana

nωm . Et sane longaevi hominis vitae centum annos tribui adeo verum est , ut scripserit etiam Arnobius. Adversua

mInis vita pνodue . aestimatio iusso, liquida est . Quibus etiam consenta in neum est quod Servius Honoratus scribit

LVII

137쪽

bona fdes non patitor , ut bis idem 'Ex paenatibus eansis neu si ι In patrem

IN iis testamentis quibus instituun- T TLPiANus lib. 2. Disputationum

tur, & lubstituuntur haeredes, duae de eo iret flavit f Ofomitias qui intelliguntur divertae haereditates con- Ie ρυνemfamilias m ntitus et ut et mtineri, c. 2. 2. de haeredit. vel ach. eo contriaberet tιν: m. m qu dou es Fvend. Eaque sola ratione pupillarxs cap. 6. quod cum eo . Et .vm quaesiis tabulae in prudentum res noniis tabulae tum eis ι qua νiar ne a oti nomme polye

secundae, haeredesque substituti secundi b.re specie filius iam dias coninniri, scriis haeredes appellantur, c. a. a. de fla- psir eodem loco Ulpianus, etim ἰn μ- tulib. c. I. Si cui plus, c. 2. I. Te- Πdum con' eniendum esse . nee patνim stam . quemadmodum aperiantur : secun- qui, ut ait Sat. I 6. Iuvenalis, omnedus haeνes dieitur, inquit Boetius, qui peculii non tamen castrens s regi mea haeνεdi ins iuιο subituituν . Hinc in- tonere solet , de peculio danisam iaci o telligimus . quid sibi voluerit Cajus , nem , ex pinnut btra enim causis non D cum scriberet in duplieibus resamentis iere admonem de pecutio ἰn patνem da νι eam Diam Iubflantiam spetiari ; quam inter quas eoossas bane mendae , fauis pater eum moreretur babuerat, capite Tm dem νεμνri testis est idem Ulpianus ,

Ad legem Falcidiam . Sensus enim est, cap. 4. quod cum eo. Id quod, &in iis testamentis quibus filius a patre D. Ambrosius etiam liquido demonis haeres instituitur, eique instituto , alii strat , sic Ofitc. lib. g. capite decimo

rursus substituuntur haeredes, eam tanis scribens: Nonne honestaris Di mul e Iunt. tum ratione Falcidiae substantiam spe. DoLUM MALUΜ ABESSE eumque cuinctari, quam pater cum moreretur ha- itis dolus fuerat depreb Ius dupli paenabebat . Et ita libro ad edictum pro- obnoxium fore : Eodem disputationum vinciale decimo octavo scripsit Cajus. lib. et de filiosa mili: s tutore a Praeis hanc eodem loco iubjiciens rationemr tore dato disierens etiam Ulpianus , Bona enim faes non patituν ut bis idem patrem ait in sol dum teneri, si tutelam exigatur. Quod utique fieret . si tam aeriουεν ι . oe dumtaxat de peculio si ex secunda quam ex prima haereditate non aenowν ν cap. 7. de tutet . aud dιμFalcidia detraheretur. Licet enim alia qu- id ita aec pleniaum esse , ut filii sa- atque alia in duplicibus testamentis milias tutoνis neet genter circa tutelam haereditas si , una tamen' eademque veνIat , non autem pupilli m dolo maiosubstantia est, ex qua haec duplex haeis haudat s nem ne potuerit de peculi pa- reditas conflat; indeque vulgo dici in teν eonυeni, οῦ certe quod ex caus S sinis patris, O filii tobulis Mnam Falcidiam natibus non soleat in patrem de pe-Iervari, tcstis cst Papinianus, cap. II. curio actio dari. Quarum appellationes. Ad legem Falcid. iudicium tutelae contineri, ex eo conis stat , quod scripserit Tryphoninus ruis

elae iudicium ex duodecim tabulis indulum

138쪽

DE DIVERSIS R

duplum competere, can. 33. de administri,& peric. tui. Et idcirco filiussam. tuis telae judicio ob dolum condemnatus , judicatum sacere debebat. c. s. de nox. sique per inopiam sacere non posset, nic fide jutares daret, nec ei luca curreret pater' in carcerem deduci lolet, quemadmodum ex iis facile intelligi potest quae lib. q. Variorum, cap. 18. scripsimus.

LIX. ULPIANUS LIB. III. DISPUTATIONUM.

Heredem ejusdem potestatis jur sque esse, cujus fuiι defunctus, conflaι.

ULei ANus libro 3. Disputationum

auctor ui , si maritus expendera .ueo ex dote , tit a latronibus redimerest .ecessarias mulieri pessonas, veι ωι muo Iter vinculis vindieer de neressa ν is at quem, reputari id ei quod expensum est, c. 2I. Solui. matrim. Cur autem id reputetur, ratio obscura non est; siquidem Lactantius libro sexto Divinarum Institutionum cap. I 1. ad hunc modum scribit. sui bonum facis eo anguineo

vel proximo veι amieo, aut nullam, auteeνte non magnam laiadem mere ur, quia

facit, non tam gloriae assequend , quam νeprebensionis vitandae gratia facit. Haec

Lactantius. Quibus etiam addi poterit quod sic De Beneficiis lib. tertio Se

ita sint, non est nunc obscurum qu .enam in jure nostro personae appellentur necessariae, d cap. 2I. cap. I. In ius vocat. ut eant. c. L. f. ulti m. qua n.

apneli. sit. In quibus petionis definiendis interpretes vehementer solliciti sunt, ignorantes sic ex aelio Gallo, Festu inscripsisse : Nee forat Iunt , ut Gallus

2Elius ait , qui aut coguati aut assuessunt, in quos necessaria ossi ia conferunis Dr Praeter eaeteros . Et hanc quidem

2Eli Galli desinitionem vehementer confirmat libro a. his verbis Valerius:

Conυiυἰum etiam solemne maiorεs instatuerunt , idque ebarsia appellabatur , cui prater cognatos , innes nemo iniste Onebatur, tit si qua inter nee4Dνias personas querela esset orta , apud sacra mensae. O inter hilar ratem animorum , sititoribus eoncordiae adhibiali to/leretur.

Sane quod in redemptionem necessariarum mulieri perlonarum ex ejus dote expensum est, id marito reputari adeo verum est, ut scripserit Ulpianus etεam de dote agente Ioeero deberi νationem haberi eius quod ex dose in Usumsozerum expensum es nee interesse utrum

Pater cum Alia , aha vero post patris mortem stis sola de dote ageret . Si enim agente patre ratio hujusmodi reputationis haberi soleat, ergo & eo mortuo habebitur agente filia . H. ereisdem enim ejusdem potestatis jurisque esse , cujus fuit defunctus , constat ;quemadmodum author est Disputatio. num lib. 3. Ulpianus, dicto cap. 2I.

Solus. matrim cum hac regula conjuncto.

139쪽

LX. ULPIANUS LIB. X. DISPUTATIONUM.

Seinper qui non pre bibet pνo se interis

venire , mandare eνeditur. Sed, os quis ratum babuerit quod gessumes, obfringitur mandati actione.

NON solum qui fidejubet interis

cedere sive intervenire dicitur, sed, & qui pro alio res suas obligat, etiam intervenit cap. 7. 2. de minori b. multoque magis qui pro alio sol vit. Quod ab iis plerumque fieri tolet , qui donationis causa interveniebant , c. o. 2. Mandati. Si debitor pro suo creditore interveniens solverit, uti adversus creditorem compensatione poterit, si modo creditum tale sit quod admittit compensationem' sin aliis ter sui crediti habebit creditor petiti nem, & creditum consequutus debito. ri negotiorum gestorum ex causa interventionis agenti tenebitur satisfacere cap. 2. de negot. gest. nec ad rem

tertinebit si dixerit creditor pro sene mandato suo interventum esse, cap. s. d. tit. Semper enim qui non prohibet pro se intervenire , mandare creditur. Atque ita quidem Disputationum libro decimo scripsit Ulpianus, quemadmodum ex hac regula constat conjuncta cum e. 3o. de condict. indeb.

LXI. ULPIANUS LIB. III. OPINIONUM.

Domum suam remere unisu que neu , dum non incias invito aiieνi , in qua ius non habet.

publiea locari solent, inquit Sosi. pater libro 1. etiam Festus auctor,

omνa publica quae iocantur ust talem. praeflenιων, δενιa secta vocari I esse enim sarcire, integrum facere . Quo sensu scripsit Macer in aee rum δεννὲ nompsa σοι publicum faciendum, humen rum publidandum , furta tecta tuenda antequam peUecta , probata praestisa Disge erunt, cap. 7. I. de lege Iulia

repetund. Cura propria θνrorum tecto-rum exigendorum dari Romae Censoriabus consuevit vexum ea tueri ac procurare eum eaeteris eum publicis, tum privatis operibus AEdilium cura annua erat, Pr intoresque nisi Senatus deeνevisset, ea de

re minus Iaborabanι , quemadmodum

refert Asconius Pedianus; facta interim nonnunquam arbitro viro bono , & intelligenti dubias sartorum tecto. rum controversias dirimendi ab iisdem Magistratibus potestate, cap. 7. I. de usuis. cap. -I8. de usu, & habit. Et ita sartorum tectorum Romae ha

heri a Censoribus, aedilibusque cum solet, non Pediano solum . sed Varis ne etiam, & Festo auctaribus; in provinciis vero haec eadem cura prae sdum , & Proconsulum propria fuisse videtur, cap. 7. de ossie. Procons. Ait enim opinionum lib. 3. Ulpianus, Praesde ρνουinciae misιctis aedificiis δε-

m nos eorum causa eognita reficere ea

compellendos esse , . cap. 7. de ossic. Praesid. dixitque Ulpianus, causa cognita, quia domum suam reficere, eo inaudito qui contra resectionem diceis re vult, etiam' jubente Praeside cutis

quam non licet; id quod hac regula ex eodem opinionum lib. g. sumpta, expresse testatur Ulpianus. Solet, Millud observari , ut provinciae Praeses

non compelleret solum dominos reficere aedincia, sed etiam adversus deis tractantes competenti remedio deserismitati auxilium serret, d. cap. 7. de ossic. Praesd. Quale fuerit competens

illud remedium, ab iis ignoratur ,

140쪽

DE DIVERSIS REGULIS IURII .. gry

planoris apprehensionem demistia- haerulitatem negan .seu; - posse. tionemque poenae arbitrantur remedium ea qu-.in Hereditate μανὰ raruεωameompetens referendum esse Auctor est a. quisquam Himi sit ba Misas , psam ea Ilus Capitolinus , etirataνes si mrca an quae in fimediso e sunt - Et id quidem muti sei υitarib qua Iastius Senatorias νeπ- adeo. verum est . ut scripserit etiam

ferae dΨη tates , a Senana dedisse; e quacu- Iulianus libro sexto, Digestorum , i is tores appellatos fuisse Rei rubi. . cura . qui pro haerede possidebar, vi siseria 'tores ad eamm ossietum Dectasse ν deiectus , peti ab eo haereditatem psa vir dirutae dsmus extν--- a dominis, quas ο -ris p.ssessore ς eu-que qui testis est Iulius, Paulux, cap. 46. de Miseis, peririone haerediratis etiam teneadam. insect. Ideoque si quas vide ni νι, quia res haereditaνias pro pleora sedes in civitatibus ruinosas, ν solent possides, ut est apud Ulpianum eap. i5. illi adire Piresidem dc postulare. ut 2. petit. haered. Ex quo per deformitati auxilium ferret; tum Pr- spicuum satis est quid eodem libroses evocari iubebat aulificii domi mim. voluerit Iulianus haeredita/em, definiens eique resectionem imperabat, tam- Deeessionem in universum ius quod defunisdem adversus detractantem decernebat sius babuiA Videtur enim scripsssa Rei publ. curatori eompetens rem, eo loco Iulianus haeredem etiam 'idium . Eoque remedio impetrato, aedia dejectum conveniri potuisse, quasi juris ficium ruinosum publieo sumptu reta possessorem; eaque ratione haeredem ciebat eurator Rei puta.&si dominus debitoris , id quod defunctus pignori in opus resectum intra quatuor mem dederat, haereditatem petendo consequises sortem eum usuris non persolveret. etiam potuisse. eo nihil obstante quod ejus dominio privabatur jure aedia rei pignoratae possessio penes credito-ficium Reipubl. distrahebat. d. c. 46. rem esset. Haereditatem enim nihil Et hoe quidem illud competes rem aliud esse , quam in universum ju*dium est quo deformitati auxilium sere- deiuncti, successionem , d. a. , &'batur a D. Marco introductum, d. cap. 7. eap. 44. I. de petit. haered. Arque de osse. Praesidis cap. sa. i. 8. Pro ita quidem haereditatem definivit etiam lac. eadem fortassis oratione. qua civi. Cellus, capitulo vigesimo secundo delati- idem Imperator curatores vidit. verbor. signifie. Quo sensu scripsit II.

bro quinto cap. decimo Quintilianus,onditionem Mi edis , aliam

LX H. IULIANUS LIB. VI. litam jur, buus

DUsium non est . quiri voluerint Iurisconsulit aliud interdum hae, reditatem esse aliud item id quod in hae- 'reditate continetur . Sie enim scripsit de Beneficiiω lib. si senem ; 'Iuνύς--μ tormis Mis aeuis is uti. μν,, e LXIII. IULIANUS LIB. DE. .' CIMo VII. DIGESTORUΜ.

. cui sius dias malo ad jurie tim proin vocat, non videιών moram facere. x

SCOrsi τ Digestorum libm deciώimo septimo Iulianus de iure do

SEARCH

MENU NAVIGATION