장음표시 사용
141쪽
Ixorent , de mortis eausa donationi. S . ejiatque decim uet octavus liber Digestorum fere nihil aliud tractatum continet. quam de divortiis, & de dotis repetitione . Ideoque caput decimum quartum tituli de mortis causa donationibus , verisimile est libro potius decimo septimo, quam decimo octavo Digestorum Iuliani adseribe
dum esse. & eum hac regula conjuno sendum . Illo enim eapite de donationibus agitur eausa mortis, deque eo disseritur , eui morais eatifa Daedus dona mr est, in quem impensae necessariae ut
usque factae Iunt a possesονε . Et ait
quidem Iulianus donatarium fundumaotalem vindieantem doli mat. exeepti ne Dommendum , nisi pretiωm restistiae imρenμνα- οῦ nec mo am Deere v daia percussorem , β protinus vindieanti do. mino fundum, sine iudice non νsitreat. Gi enim sine doti malo ad iudieium Proiscat , non videtvν moram DeeVe, sicue is νeus fueris, fine actor, eap. I de jud. Siquidem reus in exceptione actor est, cap. I. de excepta
uas in effectu dixerit Iulianus, i
stam esse & mire . favorabilem causam 'olim debuisse, ob quam in agendis aliquibus negotiis eorum quae rarissi. me accidunt ratio in haberi necessum erat . Nam ad ea parius debet ut Celsus ait vraia ius. qua frequenter, in
faciis, quam ad ea quae perraro eis
πεπον, cap. de legibus. Et sic quidem eum scripsisset lib. Κ 19. Iulianus, apud eum notavit - Marcellus , β ι meu novisma tem νε posses aliquo ada impleνi eo ditio, ei parendum esse , valere linamemtim . d. cap. s. de haered. Instit. Dixitque in hac regula non semere Iuuamas, ea prorsus rati
'LXIV. IULIANUI LIB. XXIX. DIGESTORUM.' Lxv. IULIANUS LIB. LIV.
AUGOR est libro Digestorum 29.
Iulianus, filium sub ea eouditi
ne hae edem iusitutum , quam ultimo vitae testaloris tempore , certum est ex
flere non posse, si illa penden e testator .ecesseriι , non ex reflamento, sed Inte- flato patν. . edem esse, c. s. de hae- ed. Inst. hane eodem loco subiiciens
142쪽
enim ess id quod verbis ligatum
est, verbis contrariis di lui per aee pii lationem, capite qs. hoc rit. eum que qui hominem stipulatur de gen re sentire. non de specie . cap. s. vers. Sed si generaliter . De pastis Id si ita est , 'genus igitur acceptilationis' formula eo rehendi etiam debet, non species; & per eon. sequens,' qui hominem stipulatusi est, generaliter hominem acceptum seret, non specialiter Sti hum aut Pamphialum. Hujusmodi ratiocinationi negat D. lianus hic locum esse , quia βψ-uιori inυito solυi a pomisore Silebus potes: satis per hoc indicans', argumentum illud nulli obninium. eavillationi ea speeie ' censeri . quia invito stipulatora Stichum promi r solvere non potest cap. 2. I. de reb. cred. Si promissor sic potuit solvere, ergo, & accepti latione etiam potuit tibiari. Quodeniin-invito stipulatori promissor solis vere potest, id acceptum latum liberationem parit, a d. 4. Videtur emdem loco Iulianus: addidisse. eos qui aliter sentiunt, cavillari magis quam urguere probabiliter' eamque esse nais turam . cavillationis ut ab evidenter veris per brevissimas mutationes dis. putatio ad ea quae evidenter falsa sunt perducatur. Qua de re scripsit elegan. . ter Seneca de Benefic. libro 7. ad hunc
LXVI. IULIANUS Ll B. L X. DIGESTORUM.
qui nactus ess exceptionem . iustam , nec ab aequitate naturali abbor.
ERTUM est deberi quaedam iure civili quae maerorio jure non
debentur , . cap. 3- , & cap. 32. de pecvn. const. cap. I. a. quod fallo
iamsi nulla stipulationi sitasset. obliugationis .causa justa si pihilomulus
obligari coniuevisse civili, ut vocari in jus, & adversus eum civilis actio decerni potuerit, ex Varrone alitique auctoribus demonstratum a nobis est Variorum libro a. Et dabatur quidem huiusmodi amo civilis non pure, sed addita exceptione, certe quod Prael rio jure is qui sine causa spoponderat,
obligatus non esset, cap. a. q. d. dolo. malo, & meti except. Hinc intelligimus quid sibi volverit Iulianus si a
lib. clo. ff. scri M. Si ei quem creo diιorem purabas , i. uo pecuniam quam ma tibi debeνe existimabam, pro misero , petentem dui mali exemtiona submovebo, cap. a. I. de )onat.
Sensus enim est. Si jussu tuo pecuinniam ei quem creditorem tuum putabas promisero cum eam . me tibi
debere existimarem , ex sponsu jure civili sum obligatus, ct idcirco agenti stipulatori denegari non poterit ex
sponsu actio; sed quia huic stipulationi
iusta obligationis causa deest , ac perhoe iure praetorio eam esse invalidam constat; idcirco non pure quidem sed addita doli mali exceptione data. - R a tur
143쪽
tur a Proetore ex sponsu actio , d. 3. Ea lite exceptione posita, & probata ligationis nexu ciuili liberabatur Promissor . capite II. I. Soluti matr. Atque ita quidem scripssse vi. detur Iulianus lib. ff. oo. hane eodem loco ex Neratio subiiciens rationem ;Desinit enim praetorio jure debitor esse is , qui .nactus est exceptionem iustam, nee ab aequitate naturali a horrentem. etiamsi jure ei vili obligatus sit, dicto capite 17. I.
dum agere oportebat, causa olim cecidisse variis Rhetorum monimentis expressum est . Testatur etiam Qui tilianus lib. 7. cap. 4. si ab actore reus veνbo sit ora iam , ista causa eum Meldisse videν. . Idque non ignorans Iulianus cum de eo ageνetur qui in
actionis δεν mula usus eνat oratisne am
bigua , respondis commodissmum esse Maccipi quo res qua de agitur magis πια uat quam petat . cap. II. de reb. dub. Dubitabatur enim an actor oratione usus ambigua non aeque caderet causa atque si in aliquo verbo errasset ' Scsc per consequens an non res de qua
Nebatur, hoe est, lis ab actore instu uta , perire potius deberet quam va-Iere. Sed aliud est errare verbo, aliud item ambigua uti oratione. Qui enim verbo errat , is errat formula , idque Intollerabile esse , ex Quintiliano adis
monuimus suo loco ' qui vero ambiis sua utebatur oratione sermula non errabδt, nee per consequens causa cadebat, sed conceptam ambigue sermuis Iam in ei pretationi Ajudicis relinquebat qui quidem judex eam eligere ex illa ambigua sormula sententiam solet, quae rei geremiae aptior erat; ut auctor est hae regula idem Iulianus. Simili m do eum in testamento ambigue , aut etiam perperam quid scriptum est, ben ne illud interpretari convenit , &secundum id quod credibile est a te. statore fuisse emitatum , cap. 24. de reb. dub. Semper enim quicquid dubiam vi , bumanitas inclinaι in mM.tis, i quit Seneca Epist. lib. I t. Est etiam Ulpianua auctor , quoties in Riputati uiriυ ambἰlatia a tio es , commodissiamum es id accipi , quo res , θυα δε agitar, i. imo fit, cap. 8 . de verrumi se cap. 33. de contrah. empl.
LXVIII. PAULUS LIB. SINGULA.RI DE DOTIS REPETITIONE.
is eius deveneri . non demias eatis auxilii . .
SUΜντ A est haec regula eis Pauli
de repetitione dotis libro singulari,& idcirco dubium non videtur quia ea ad dotis privilegium tota referri debeat . Et sane pνivilegium dosis qua
mulieνes utuntur in actione de dote, adhaeνedra non transire , auctores sunt M. verus, & Antoninus Imperatores, cap.
unie. C. de privit. dat. Certe quia personae conditio locum iacit huic boneficio , qua persona deficiente defieit, & beneficium. Idque de eo beneficio, accipiendum est quo praeserti creditoribus cati. teris in dotis repetitione mulier ij ins
144쪽
is, ea ultim. ad haec. C. qui potior in pign. habeantur. Id enim fieri consuevisie, testatur in Declamationibus Quintilianus . qui de dotal P qua dam nurus, & .erus eontroversia dinserens, sic scribite Dor in s a viro ,
dicans his verbis, non erediti. sed dotis rationem tune primam habendam esse, eum in erediti naturam ipsa dos non degeneravit; quod fieri interdum videtur potuisse negligentia mulieris dotem a marito ejusve haerede idoneo tempore non repetentis ' alioqui dotis
haberi semper prima ratio solet . Idruod ex ejusdem dotalis controversaeumma omnino constat, quae talis est; TRIMA RATIO DOTIs BABEATUR . Utebatur etiam adversus uxorem do. tem soluto matrimonio repetentem beneficio. quodam maritus . In id enim quod sacere poterat, condemnari dumis taxat solet, non in solidum: eratque
beneficium illud personale; & idcirco nec praestabatur haeredi , sed cum persona extinguebatur. o. Ιχ.,& Ig. Solui.
matrim. de quo berieficio quaedam Vmnumile est eodem de dotis repetitione libro singulari Paulum tractam, quamvis ille ad Sabinum libro 7. ea de replenissime scripserit. Siquidem beneficium ejusmodi ad dotis repetitionem omnino pertinet , nee ad haeredem transiit; quia lotum ei conditio personae Lacit, non ut actioni sunmariae genus actionis. capite penultimo de religios que reserri etiam poterit huius tituli cap. I96.
SOιε Net patroni libertos adsignare
epistola, testamento, chirostrapho, aut verbia quibuscunque testificantes eujus vel quorum, ex Iiberis libertum libertosve suos esse vellent, cap. I p. de verta sign. eap. I. , & cap. 7. de adsign. libert. Eaque adsignatione omnatus libertorum adsignamiorum ad eum eui id pater tribuerat ex SC. transsea rebatur, cap. 48. in fin. De ritu nupti
patνο- debrei, ex Quintiliano demonstravimus suo loco. Eoque sensu striis psit Cornelius Fronto, esse quod
benos, cap. 7. 'in prine. , & cap. 47. de operi libere. Quibus si addideria legitimam ab intestato successionem , Intelliges quae benefieta fiterint olim
adsignationis. Haec enim muneris ope. rarum, testamenti, successionisque jura illius fuerunt 'propria cui 'a' parente libertus adsgnatus erat cap. I. in fine, de legit. tui. cap. s.' de ad fg. liber. Quamvis interim operarum petitio i terdum maneret etiamsi jus patroni non esset, ut evenis , inquit Paulus . in hamibus eius evi ιibενtaes iam natus ea pite ultimo de oper. liberi. Haecs vera sunt , eonsequens igitur est , eum cui libertus adsignatur honorari , ipsamque adsignationem singulare quoddam beneficium fuisse . Et idcirco fultus adsignatum sibi libertum invitusiuscipere cogi non solet. Invito enim nescium non datur, quemadmodum libro
145쪽
libro sngulari de ad sigmtione liberi rum scripsit Paulus Cui contentaneum eli Ulpiani illud: Non posui ti/erasitas nolenti , acquiνi , capite I9. de
LXX. ULPIANUS LIB I. DE OFFICIO PROCONSUL Is. INemo potest poestatem sibi datam.
-ι cuius alterius coeuisioris ad alium
SC R i v s i T Domitius Ulpianus de
ossicio Proconsulis libros decem eo ue ita' scripsisse mihi persuadeo . ut prius septem dumtaxat libros 'ede, ret, & postea tres reliquos adjiceret . Sic enim scriptit. Lactantius Divin rum Institutionum. libro quinto, capite
rentuν . Haec Lactantius, omnino demonstrans Ulpianum de officio Pro. consulis libros septem separatim edidisse, aut certe quod mihi verisimilius videtur libro ejusdem operis
septimo rescripta Principum. adversias Christianos collegisse. Atque ita eme
dandus videtur hic- Lactantii locus , di in eo pro libris septem, reponendum libro septimo, quasi notis iis usus fuerit Lactantius. quibus , & septem libri . .& simul liber septimus significabatur. Haec conjectura eo mihi probatur magis, quod certo sciam de incio Pro, contulis lilbro septimo Ulpianum do.
cuisse .i qua ratione curare congrua
Praesin Cum enim haec fita, sevi herer Uupianus . videtur eodem ilibro ea quoque nefaria Princi am relesipta eomprehenis
disse . quibus Christiani conquiri iubeabantue , Scripsit igitur Ulpianust non septem , sed deeem libros de omeis Proeonsulis, . Et primo quidem librum sere tractavit quae,Proconsuli pro vinciam ingreta imprimis essent ksaccienda , quorum numero continebatur custodiarum recognitio , ad quam re ei nitionem reserenda . est haec regula iuris, quemadmodum patri eviden ima ine ex cap. 6. de off. Procons. Certum
est , provincias singulas Praesides , aut Proconsules singulos: habuisse 2 adere quidem , ut os, amplior esset aliqua provincia , di latius patens quam ut ab uno Praeside commode regi' posset ea soleat Imperatoris arbitrio in duas, aut tres provincias dividi, & singulis ita divisis dabantur Praesides, aut Pro consules singuli, capite de offasses. Id quod ex Innocentio probari potest. qui sie- ad Alexandrum Episcopum
Antimhenum i scribit: Seiscitaras utrum .,υisis Imperiali iudieio provinciis ἰ ων duae μινopoles fa ι ' sie duo Me rvo sitani Disevi debeane nominari. Et hae sunt provinciae illae quae ejusdem nom nia dicuntur, cap. 9. de postul. qualis erat Rbetia ρνima , Rbetia fecunda IGermania prima ι Germania seeunda quibus addi etiam poterunt i Sisiae stres e totidemqse Panno a , oe Armeniae duis quarum meminit adversus Parmenia nunt libro secundo optatus Aser. Eaisque dividendarum provinciarum anti qua ratio ad Alexit usque tempora videtur fuisse observata . Hunc enim Imperatorem edicto prohibuisse , ne amplius in duas una provincia divid
146쪽
iems est Theodorus Balsamon , canonem explicans trigesimum octaavum Syriodi quae suit in Trullo. Cur autem ita dividi . provinciae soleant , evidenter docet in Epistolis Divus Hismnymus his verbis et Imperarer unus G
ruit , o pareteidis devitatur . Solent etiam singulae provinciae in varia m
nicipia dividi ; quae municipia proprium habebant magistratum curiam. que municipalem Et quia omnium ius provinciae municipiorum negotiis commode non intuit uno tem p re , & simul uno in loco Proconsul vire dicundo praeesse , ea ratione factum est , ut ei adesset Iegatus a crebris de uno in aliud muniet pium leopationiblas hoc nomen sortitus.. Huiei'ato ingressus provinciam mandabat Proconsul iurit dictionentedumque man-jrisdictione per municipia' finagula dimith 't . provincialium des. deria, & PMIas auditurum , ae de iis non Principem : sed Proeonsulem
iuum cynsulturum , c. o. a. de offProconi. Habebant enim singula mu' nicipia carceres. sive custodias proprias, is quas praeter obaeratos conjiciebanis ur facinore sit. Idque videtve sihi planus voluisse de Duumviro aliisque disserens , qui potestatin habebant de . carcere, vel custodia dimittendi , eap. sti
, ει de stri. Qui ex civili debito ;
iisque levitus musis quae magis erant iurisdictinnis, quam imperii carceribus Incliisi tenebantur ἡ eos dumtaxat 'de earcere dimitti , habebant Duumviri potestatem . Est enim Paulus auctor , ea magia impeνii sunt Fam iurised Nionis , faceνe mog frat&m munie malem non retiisse. eap. 26. Ad munici p. Ex quo patet evidentissime . facinoro-- homines dimitti a Duumviris non potui e ... Et idcirco simul atque im
gressus provineiam erat Proeonsul, , statim per singulas suae provinciae ei--vitates lWatum mittebat , qui de custodiis singulis cognosceret, & praea ditas custodias ad te remitteret . Eoque
sensu eustodiarum eognatione mauisarae
Dearis Proconsules dicebantur, cap. 6 in principio de ostie. Procons. eratquae
inquit Ulpianus, hanc rationem subjiciens r Nec enim potes 'quis gladia po
pitulo 7. in prineipio. Et dicitur quidem extraordinarium hujusmodi m ano datum , quia nullo acculationis solemni ritu in publieis ordinariisque judiciis observato de custodiis cognoscere pro tribunali legatus potuit , sed auditis dumtaxat examinatisque restium ali gationibus , eos qui dimittendi vide.
rentur ad Proconsulem remittere, eos
que qui digni essent justo supplicio ἐ
& animadversione publica , in arcti rem conjicere custodiam . ut tandem adveniente Pioconsule solemniter evinculis eausam dicerent, promeritasque poenas 'luerent: quas poenas exigere ne volente quidem Proeonsule potuit legatus . Siquidem in legatum suum gladii potestatem Proconsul transferre non potui I . Pi a enim specialiter lege ves αἱ via consiturione Print pum ινὼ
buuntur mandata δεν μιctione non ιransis feruntur, c. I. in prine. de osse. eius euimand. est jurisdict. Et id quidem se
accipiendum est . ut Praesides, & Praetores quaedam habuerint olim magistratus iure propria, quaedam iure timperii specialia . Iure imperii habebant specialiter lictores , viatores , fasces Asecures . hastas . &'gladios, auctore Gellio libro decimo tertio, cap. I 2. , di i st etiam Festus auctor , 1MLyne smperii, or σνmδνωm bstam Disse.
Et idcirco observari in provinciis soa
147쪽
Iet . ut 'Monsules de civilibus pr'
vincialium musis cognoscentes pro tribunali hastam, & in iacinorolos homi. Mes animadvertentes non hastam; sed
gladium erigerent. Id quod ex Cypri'. no primum animadverti, qui sic Epustolarum lib. secundo scribit; μήν ομ
sonum, bina illie O , auditis earnia
sex praeso s. Atque ita quidem satis esse perspicuum puto, cur ius gladii . hoc est, jus tribunal ascendendi, & in
eo gladium erigendi, non potuerit tians.serri: nam si eam potestatem non m Oistratus, sed imperii iure Proconsul. habere soleat , cerre omnino consequens est, non magis eam potui ει transferri, quam ipsum transferri imperium potuit. Ut igitur imperium nulla ratione, sic multo minus in suum legatum potuit gladii jus transferre Proconsul. Cum in peris enim dise-- esse. inquit Festus, apud antiquos, cui nominaιim a. 'puis
dabatin imperium . Aliud erat in iis quae Proconsuli jure mistratus esse quodammodo propria videbantue . Ea enim mandari poterant, ut suo loco demonstrabitur latius.
- 'LXXI. ULPIANUS LIB. II. DE OFFICIO PROCONSULIS. r
HAEC regula desumpta est ex ea
pite nono, de officio Proconsuistis. & idcirco adscribenda videtur Ulpiani de ome. Procons. lib. primo , aut certe caput illud nonum secundo ejusdem operis libro Moris erat, ut quid a Prinspe desideraturi Principem etiam praesentem adirent scalpto. Ejuis
e moris meminisse videtur svetoniusue de Iulio Caesare scribens: LiωIamdque insidiarum indieam ab obmis quodam porrectum libollis , eaereris quos fuissro
m cuit . Et de Caligula a Libellum . inquit . δι satura sua oblatim ποη ν ceριν - . Observari etiam solet ut lems libellis rescriberent Principes, cap. 13. de recepi. arb. Id quod ex eo dem Suetonio constat, qui sic de Α gusto scribit : Patrem Caesarem - ο
ac rescνιMndis vocaret. Eoque sensu ad libellum νεβνibera, dixit Iunius Mauri. tanus cap. 23o de ulus. leg. &-Macer libellam Principi dare ., ae sacrMm re scriptum. expectare, capite 4. de appetu reci p. Solet. etiam libellorum magister
Principibus adesse . isque ex iurii pertintorum num ζ tsumebatur , & Pνοma. gi ν dicebatur, qui Principis rescripta diem, & Consulem subjiciebat; quemadmodum ex antiquissima libelli cuiusdam sermula constat, qua corporum fictili sarcophago ad tempus commen dandorum principalis auctoritas post latur . Haee enim formulae illius si lemnia verba: Sepulchrtim freiplaeet , verba rescripti sunt . Quibus statim adjungitur Laec clausula subscriptionis e IubentiMs Celsus Pron et βεν subscrips
niana conss. Erat. & illudi quoque s lemne , ac Principibus familiare . ut, libellum subscriptum signarent anulo . signatumque. reui tui iuberent , iis qua illos porrexerant. Quo pertinet quod ait Suetonius in diptimatibu/ libellisque. sala fignandis . inum initis Sphinge usvim esse . Et haee quidem libellorum supplicium antiqua ratio apud Praetores etiam,& provinciarum Praesides olim in ulli fuit cap. et s. dein ius voc. Unde orspicuum est, quid
148쪽
sibi hac regula voluerit Ulpianus; nimirum aliud nihil, quam per libellum id peti non posse, quod opus habet cognitione aut decreto. Siquidem illud in postulationum cognitionumque diesrejiei olim consuevisse , argumentis aliquot evidentissimis demonstravimus Protribunalium libro lingulari. Quibus addi poterit illud Suetonii de C.
Claudio : Cognitionibus musrattium ut unus e consit artis frequenteν .uter D t . Per decretum autem consilii
definitionem intelligi , adeo verum est, ut expresse in quadam Cypriani Martyris Passione scriptum inveniam,
Galerium Μaximum Proeonsulem eoil tutum eum consilio sententiam vix aegra dixisse, oe tandem decretum ex tabella ad hune modum recitasse, THASCIUM CYPRIANU Μ GLADIO ANIΜADUER. TI PLACET. Ex quo loco pro consilii definitione specialiter decreti nomine veteres usos esse, evidentius apparet, quam ut diutius negari possit.
LXXII. IA VOLENUS LIB. III. EX POSTERIORIBUS LABEONIS.
IA voLεNus de fructibus post senis
tentiam una cum re principali restituendis disserens libro tertio ex posterioribus Labeonis fructus rei esse ais,met pignori dare licere, cap. Penultim .,& cap. ulti m. de usuris. Quod se videtur accipiendum, ut aliquis fructus intelligatur ex ea re provenire, quam pro suo arbitrio alicui licet opponere
pignori; & ejus idcirco inter fructus
alios rationem habendam esse; cap. 67. in fine, de rei vindicat. Tam L
Lxx III. QUINTUS MUCIUS SCIE. voLA LIB. SINGULARIOPΩN.
Quo tiateta redit, eo haereditas peris venit, uis eum Demina haeredes
LEor TiΜn tutelae agnatis lege duo.
decim tabularum deserri solent, c. I. de leg. tui. Eadem lege cautum etiam erat, ut eius qui intestatus sine suo haerede moritur, familiam haberet asnatus proximus. Et quia nullam admiserat lex sexus differentiam, ejus videntur prudentes rationem primi habuisse: id quod haec Scaevolae verba prae se serunt: Nisi eum foeminae baν des intercedant. Foeminae igitur haer des poterant esse, non tutores; cap. I. . I. , di cap. penulti de legit. tui. Tatelam enim ineium esse viriti ex interpretatione iurisperitorum rescripsit Imperator Alexander, cap. I. quando mulier. Idque primum ita fuisse M. finitum Scaevolae temporibus ex eo
suspicari licet, quod scripserit libro 3'.
ad hunc modum Livius , Pubι. Ebutius cujus patre publieo equo stipendia fece 3 pupilloε retiris, moreuis deinde tutoribus sub tutela Duraniae matris, συδενie. T. Semprensi Rutilii edueatus fueras. Haec Livius, indicans eo tempore sceminis ademptam omnino non fuisse administrationem tutelae; quae administratio Μucii temporibus matri aliisque sceminis denegabatue , etiam. si ea vitrico resinqueretur, cap. 32. de adopt. Et quamvis administrare tutelam sceminae tunc prohiberentur, penes matrem tamen esse pupilli educatio poterat, si vitricum pupilli mater non induxerat , cap. I. C. ubi
pupil. educ. Eoque pertinet illud AMeii de Asino Aureo lib. Io. Huies insan
149쪽
in s. Mutae quod leges neceb ariam patris Docessi nem deferrent, sustinebat aegerria me , inhiansque toto Aliae patrimonio imminebat . AD NEMO POTEST . Nemo pol si tutorem dare cuiquam, nἰ ei quem in Ibis bieredibus cum mo-νitur habuit , habiturusque esset si mixisset . TUTOR Es testamento dati lege
duodecim tabularum confirmantur, auctore in fragmentis Ulpiano tit. II.,& Pomponio cap. Iχo. de verb. sign. Cum enim dubitatum esset, quidnam sibi vellent Decemviri his verbis . TU TELA v E suae R EI, videntur Iuris.con: ulti definivisse tutores iis qui tempore mortis in tes fatoris erant pol
state, liberisque; poli humis datos ver his illis confirmari : & sic lege I 2. tab. permissum videri parentibus liberis suis etiam posthumis testamento
tutores dare cap. I. de test. tui. Eoque
spectat illud Suetonii de Iulio Caesare;
Cayum Octavium ει iam in familiam usis menque adop aυit , pluresque percussorum
in tutoribus , si quis sibi nasceretur ,
quis cum probibetur , fecit; clam , quod quisque cum compo-νsiam haberet habiturumque se putaret , fecit.
Sr quis In nostro aedificare, vel in nostrum immittere, vel projicere, vel leti prohiberi aut per Praetorem, aut per monum , id est , Iapilli ictum , aut novi operis nuntiatione solet , ς p. s. q. Io de novi operi nuntiat. Per Praetorem quidem , jure ordinari , medio interdicti , nuntiatione vero
novi operis, speciali quodam ac privato denuntiationis testationisque jure ;& per manum denique, ipso facto ;c. I. 2. d. tit. Liberum enim fuit domino in cujus sindo aedificabatur, ex eo quod aedificatum erat, propria manu lapillum unum, aut alterum praecipitare, censebaturque jactu, vel
minimi lapilli aedificationem prohibuis.
se, cap. I. 2. , Sc cap. 2O. quod
vi aut clam. Et hujusmodi quidem per manum prohibitio ea ratione Iaispuit idius appellabatur, qua per ictum intellexit praecipitationem Ulpianus, de eo scribens qui de ponte praecipiatatus ipso ictu periit, cap. 7. s. ad lem Aquit. Nee alio sensu in edi. Eho de his qui dejecerunt, vel effuderunt scripsit ad hunc modum Praetor,
DICETUR ; c. I. de his qui effud. vel dejecer. Et ita per manum ictus
lapilli intelligitur: hoe lapilli praecipitatio , d. Io. Est , & alia permanum prohibendi ratio quae per manus oppositionem solebat fieri, d. c. 2o. Deque ea suspicor sensisse Pomponium , c. so. de acquiris re p. dom. Nee alio spectat υitis praee io, cujus apud Ulpianum mentio fit, c. 3.
uti possid. Quod igitur Quintus Mucius ait, vi factum id videri quod quis
prohibitus sacere perseverat, hoc de eo accipiendum est, qui aut interdicto, aut novi operis nuntiatione, aut denique per manum quid sacere prohibitus facere perseverat, c. I. Is quod vi aut clem. AD QUAE IN TEs TAMENTO. Quae in testamento ita Ieripta sunt titintelligi non possint, perinde sunt ac se scripta non essent. n in testamεnto fer ta sunt ,
inquit Alfenus Varus 4 Mucii audi
150쪽
tor, neque intelliguntuν quid Ilaui cent , ea perinde sunt ae s kνipta non essent , cap. 2. de his quae pro non scriptis habentur. Et ita videtur prudentum interpretatione Μucii temporibus receptum fuisse; hae potissimum
ratione, quod satis constaret testamen. tum omnino vitiosum pro non scripto habendum esse , cap. I. , δέ cap 3.
d. tit. Id quod in ea Declamatione, jurisdictione, & imperio Papinia
cui titulus est, Diιο testamento, docuit nus, ejusque argumenti occasione, de Quintilianus. Si eum, inquit, videri arbitris disserens sumptis compromisi titiis inteflatum qui vitiosum scripsit so, ait arbitrem ita sumptum, Mi d:em reflamentum , hoc eo inteamini necesse est, proferre pessit, hoc quidem facere p se ,
mitissum testamentum esse pro non scripto . referre autem contradicentibus liιν aio.
LXXIV. PAPINIANUS LIB. I. QUAESTIONUM .
Non debet alteri per alterum in . qua conditis inferri.
SCRipsi τ lib. r. Quaestionum deribus non posse , cap. 33. de receptis.
Solent iudices ita nonnunquam darι sit intra diem cerrum iuberentur pronun
Nee poesseenda , nee legem dicendo , tiare , auctore Ulpiano cap. 32. de
AD q. NEC PACISCENDO.nee Riputando qu*quam alteri caυere potes. judic., & Aulo Gellio, libro Iet. cap. l3. Ait enim Gellius se a Conis futibus Romae iudieem extra ordinem dari IN vnNτα enim sunt obligationes eum pronuntiare intra ealendas iussiam ad hoc ut unusquisque sibi acquirat fuisse. Eumque morem arbitri etiam quod sua interest , cap. 38. I 2. de videntur observasse , interdum tamen verb. oblis. cap. II. de Oblig. , & non sine diem proferendi expressa af . Excipiuntur servus, & filiusfami- clausula I eaque clausula alia dabatur ias. d. I 2. , & cap. I7. in fine arbitro facultas nulla, quam diem pro. de pactis. Servus quidem, quia nihil rogandi, c. 2 s. de receptis. Et idciris proprium habet; filius vero familias, co reserendi diem arbiter nullam lia. uia jure civili pater , & filius una bebat contradicentibus litigatoribus
o mus & unus dominus nominantur. auctoritatem , d. c. 33. Proferre , &Sic enim Divinarum Institui. lib. 4. prod re diem, eadem sunt, proferre , Sccap. 29. scripsit Lactantius, Cum quis νeferre diem contraria. Dies enim cetis habet fi tim quem unice diligit , qui ramen ti, edi' conssituri , qui in longius at - δει in domo , manvs patris , iἰcet ei quod tempus prorogantur , prodi . oenemen domini potesaremque eoneerit , eL proferri veteribus dieebantuν , audiore vili tamen iure demus una , m unus in Terentium Donato . Aliud est re- doni nns nominatur. Haec Lactantius , serre diem. Observatum enim est ab
docens evidenter cur patri potucrit homine doctissimo scripsisse Festum filius stipulari , & smul unὸe suus νUeννi d em pνodisiam, id vi, antefer- νἐ νeligissum esse. Dus igitur que pro latatur, proferri & que antevertitur, νefeννi dicebatur. Unde perspicuum e hquid sibi voluerit de proserendo, &reserendo die Papinianus, d. c. 33. S a Sen haeres jure civili filiusfamilias dicatur, cap. I. f. 2. de suis, bc leg. cap. II.