장음표시 사용
41쪽
ante mortuum poni solibat , in qua od res ineendebantu ν . is aeterum de longis coronis interpretes hic nih)l adnotant, puto quia non satis , quales illae suerint, intellexerunt . Quidam ut audio, per coronas longas lemniscos intelligit, sed errat: tam enim rotundae esse lemniscatae possunt, quam coronae lO cae . Observavimus longis coronis bruita, sepulchra, sellas curules, theatra, di currus triumphales exornari consuevisse: rotundis homines usos esse. O servabunt id mecum viri omnes liteis rati , ex illo praeclaro , quem GOLT EI Us tuus Marce Laurine propediem est editurus, C. Iulio Caesare, sive Historiae Imperatorum Caesarumque Romanorum , ex antiquis num limatibus
restitutae, libro primo. De longis c ronis illud accipiendum puto , quod hunc in modum scripsit in Octavio Μ. Minucius Felix : Sic reformidatis Denques negatis, non foribus eaptis nectitis,mon eo us Moribus honestatis, reserva-εis unguenta funeribus , coronas etiam
sepulcbνis denegatis pallidi, trepidi, m sericordia digni, sed nostrarum Deorum. Iunc exponemus , unde laudis orna. menta ad mortuos pertinere Cicero manifestum fecerit. Iam illa, inquit, significatio es , ιaudis ονnamenta ad
mortuos pertinere, quod coronam virtute
partam , et qui peperist , er eius parenti sine fraude es le ιex impositam iubet. Idque etiam adnotans iisdem fere verbis Plinius libro vigesimoprimo cap. g. suisse dc aliam quoque legem
leuatus est, qua is arguebatur. ejuique pecunia, qui non virtute, sed pam ne coronam acquisiverat. Quam legem, utpote vitiosissimam, di locum Plinii, qui etiam mendosus est se restituo .: Semper tamen auctoritas, vel ludicro P sitarum fuit . Namque ad eretamiaa racbeum per ludos, m ipsi descendebam , edi se os suos quoque mittebant . Inde
illa duodee m tabularum lex I QUI CO RONAM PACIT IPSE PECUNNAQUERI Us v IRTUTIS ERGO ARGUITOR.
suam servi, equive meri essent, retinia paνtam lege diei nemo dubitaυit . suis ergo boniω λ in ipse mortuo, parentibusque eius, dum intus positus esset , δεννυσθνretur, sine fraude esset imposita . Haec
Plinius Unde intelligi perspicue potest.
duas de Circensibus eoronis in duodecim tabulis leges suisse : unam , qua pecunia eas acquiri prohihuerunt D
cemviri: alteram, qua coronae virtute, non pecunia acquisitae , commoditates
honoresque describuntur . Et proinde in hae lege recte pro Qui coronam pari mihi reposuisse videor , fui coronam paci : praesertim quod hanc emenda. tionem mirum in modum verba suta sequentia confirment. Quibus nimirum significatur , si coronam , quam servi equive meruissent, praecones aedilium jussu, domino ut victori imponerent. eam legem dici pecunia partam ne in nem dubitasse. Et ita legem de cor na , quae non virtute , sed pecunia est acquisita, loqui, testatur expresse Plinius . Aut igitur pro paris legendum est pacit, aut certe pecunia parit : ut sit sensus, qui non virtute, sed pecunia coronam aequisivit, quia virtuti fraudem fecit, virtutis ergo,& iplanc& ejus pecuniam arguendam esse . Id
quod Imp. .Alexander etiam obseνυasse visus ese, eum tribui civilium munerum aιbletis iίs vacasionem non permist , qui ae Iis corruptis , ac redemptis eo ronati dicebantur. cap. unico. C. de athle.
tis . Eoque omnino spectare videntur hi versus Plauti, quos pronunciare in Amphytruon. prologo Mercurius fingitur: Hoc quoque etiam mihi in mandatis dedit,
42쪽
cuive, quo plateret alter, fee get, minus:
Eh ham quidem mihi lassicere vide tur ad emendationem , interpretatimnemque legis illius Decemviralis, qua, qui pactione coronam acquisivit , a guttur. Altera porro lax, qua homini mortuo ejusque parentibus imponi e ronae honoris gratia permittuntur, non, multum difficultatis continet , si comsderemus moris apud antiquos fuisse, ut cadavera per dies septem domi seris varentur , octavo die darentur rogo , di nono sepelirentur, auctore in Virgil.
Servio . Quod quum ita si , quis est qui non intelligat quid fibi Plinius v
luerit , coronam sine fiaude homini moris uo, cum intus po*- esset edi' Dum
δεν is ferretur , ejusque parent ἰbus hi spe ἰmpossiam scribens 8 Erat & alia lex in duodecim tabulis, qua , quod erat olim fastitatum, uni plura funera fierent, Iemque plures sternerentur, id quoque ne fieret sancisum est: & fuisti in ea
Iege, NEVE AURUM ADDITo, testis est Μ. Cicero . inminit etiam idem Cicero legis cuiusdam Decemviralis , qua eum dent bus auro vinctis sne stas de mortuos uri, spetiνὶ suit liberum
uuas quidem sex sic mihi retatuenda
seges, inquit Cicero, de sepulabris , qu
ius sepulchrorum. Ηm Cicero lib. a de Legibus,
sentiunt. Indeque res omnes aut man
cipi esse , aut nec mancipi dicuntur . Maneipi res sunt, auctore Boetio, a nostro ad aloeνius isominium per mein arus quadam solemni rate pransire possunt: nee mancipi vero rea illae dicuntur,pa
sim quide- quae sui iuris, tibera
sunt , partim vero quae dom nia semρer non funa sufectae: & si res illas addi. deris quae mancipio dari , aut accipi mancipio nequeunt, perfecta erit reis rum nee mancipὶ definitio. Res man, ei pr solae mancipari possunt : res nee mancipi, aut nuda traditione , aut tradi non possint, eessione aequiruntur. larer res mancipi praedia in Italicoselo tam urhana quam rustica, eorum . que jura. item servi ν& quadrupedes.suae collis dorsove ἡomantur . velut boves , muli, equi, asini, ab Ulpiano in fragmentis reseruntur : reliquae auistem res nee mancipi sunt. Et quamvis elephanti, δe cameli dorso collovoedomari possint: eos tamen idcirco laetiu planus inter res mantipb negavit
numerari, essent bestiarum numero.
Opinor quia veterer mundi pi res apis pellabant, res alterius dominio sem e subjectas. Nam servi , equi asini, nullῶunquam fuere qui proprium dominium, non haberent : & proinde etiamfi fuisgissent, fi surrepti essent, aut abacti, semper alicujus erant in dominio. Ueiarum cameli, 3c elephanti, quia sui juris sunt, idcirco statim occupantis iure iritium fiunt, sine aliqua aut inanis . cipa.
43쪽
cipationis, aut in jure cessioni, , veltilucapionis auctoritate : sique alienati fuerint, nuda traditione eorum dominia acquiruntur. Sed quia eotisque dum. taxat occupantis esse intelliguntur . donec ejus custodia coercentur , hinc Delum etiam deinde videtur , ut cameli, & elephanti, licet collo dorsove domati essent , inter res, tamen mamcipi non referrentum. Non enim satis
erat, mancipium quid ibisse , ut posset rerum mancipi numero comprehendi. verum etiam mancipium esse perpetuo debebat. Sane servus quam diu servus est , mancipium est : elephas vero mancipium diutius esse non potest, quam custoditur. Nam semel ubi custodiam evasit , & in pristinam liber arem sese recepit, mancipium esse desinit . fetae . Inst. de rer. divis. Pr. edia in Italico solo mancipi esse tradidit Ulpianus. Nec quidem . in selo provinciali praedia omnia nec mancipi fuerunt. Cives enim Romanos in provinciis tam praedia possedisse,& emanisci passe, quam in Italico solo, scripsit Nepoti suo Plinius lib. 6. Epiae de camdidatis disserens , quos praedia in solo
Italico comparare princeps cogebat , Eosdem, inquit Plinius, patνimonia tedit .am partem conferre j: Ois , in ea quae
solo continerentur e deforma arbitratus , Mi erat, honorem petituros urbem, Ita
here. Concursant ergo candidati , certarim quicquid venale , audiant , e riarant. υτ sui quoque plura venalia, essiciunt .Pνoiari si paenitet te Italieoνum praediorum , boρ vendundi tempus , tam hercule quam in proυι iis comparandi, dum dem eouὰ dati illie venaeunt , ut
hie emanι. Haec Plinius. Modestinus etiam scribit, eum qui efficii eoussa inprovincia agit, vel miliιat , praedιa com Parare in eadem provincia, non eo osse,
praeter quam se paterna Uus a Mea dia
Ex quibus locis verissimum apparet , non in Italico dumtaxat solo, sed & inprovinciis quoque jure mancipii cives Romanos praedia possedisse. Nee id quidem conjecturis tantum verisimili. bus, sed expressis etiam M. Tullii ueris bis confit mari potest, qui de quibusda in Apolonidentibus Pergamenisque praediis hunc in modum pro L. Flacco disse.
rit. Illud quaero. lintne issa praedia eeno sui censendo , habeaut ius eiυ te , sat nec ne mancipi λ Et certe ea fuisse videtur, quantum ex Siculo Flacco ponsum colligere. agrorum provincialium differentia, ut vel divisi & assignari , vel qu estorii, vel occupatorii, aut vectigales, id est . stipendiarii, vel denique tributarii dicerentur . Ut enim Romani omnium gentium potiti sunt, quos agros ex holi e captos in victorem populum partiti non sunt, eos limitibus actis, aut per quaestores P pulo Romano vendiderunt , aut civitatibus, certo vectigali imposito, quod stipendiarium dicitur , reddiderunt .
Quod quum ita sit , non est igitur
dubium, quin ager ille , quem a Romano cive civis Romanus emebat in provinciis, rerum mancipi numero sic contineretur, ut ejus dominium . non traditione nuda , sed per mancipati nem , aut in jure cessionem dumtaxat
transferretur. Oterum agri vect ales.
O Ripendisrii , item tνibutaνί; . Mea jursi nee mancipi sunt, quia vectigales populi Romani, tributarii ρν ne is Duo proprietate, usu vero .m fimu provincialitim, auctore TbeUbito : & ideirco a possessoribus dari mancipio nequcunt. Et eo quidem vitus est omnino Iabo lenus respexisse , possessionem ab agro juris proprietate sic distinguens , saquicquid opprebendimus , cujus ρηρον eistas ad nos non pertinet, nec pertinere
44쪽
msessones etiam Fesus agros defolina lare patentes, qui non mancipio Iod υβι
estebat. Est autem mancipatio, auctor Ulpiano , p pria specie, alienationis rerum mancipi, eaque fit certis verbis, Iibri pende,& quinque testibus praesentibus , hunc videlicet in modum : Is qui rem mancipio accipit , aes tenens ita dicit e Hune esto hominem ex iti=e Quiritium meum essa aio , is a mibi emptus es hoc aere aeneaque ιibra , deinde aere percutit libram . Fuisse enim in veteribus mancupiis scriptum, Raudiaisi Bulo tibνam ferito , Varro testatur
lib. 4. & s. de Ling. Lat. Illudque in mancipando etiam dici solitum, Festus
observavit . Πυ- atitem ιι bra -odu scuto est pereulsa, isne is qui νem maviseipio eapiebas, aes ei dabat, a quo νemaeeipiebat mane Io , auctore Boetio equi etiam mancipationem hanc lege I a. tahularum , se esse in ductam eon. tendit, ut mancipi res aliquas eadem
lege ab alienari potuisse, niti per hane
solemnitatem expresse negaverit. Proinde si a Rimano eive cis3s Romanus servum emisset, isque raditus esset, noque ramen mane*attis . nec in jura coasus, uno anno possessus, serom quisemen bonis emptoris esse , ex jure Quiri.
re1 a tuν inpianus in fragmentis titulo primo. Sic nimirum ut usu,& fructu servus emtoris esset, manci pio vero Senexi, venditoris . Quo retpexisse visus est etiam M. Cicero. quum ita lib. 7- Epist. Famil. scriberet e c. nitis quando
sentvs Uio fum . Huc quoque spectat illud Arnobii adversus Gentes lib. 2. VI.
quamvis aliter quidam inferant . u.
is qui naturale duntaxat dominium habebat, rem in bonis habere , qui vero legitimum , jure Quiritium d minus esse dicebatur . Et eo quidem spectare Decemviri videntur , quum venditas res, & traditas aliter emptois ri non acquiri , in duodecim tabulis scripserunt . quam si is venditori pretium solvisset, aut ei satis alio modo fecisset. venditae. Institi de rer. divis. Quia enim ex his quae de mancipatione hic adnotata sunt, liquido constat. st tim ulli res empta mancupio data eL set , emptorem eius legitimum domi. nium jure Quiritium adeptum fuisse etiamsia pretium non vere , sed dicis duntaxat gratia intervenisset , ideo si non Iustinianum , saltem legem quam allegat Decemviralem , ejusque in te pretes se esse intelligendos puto , ut
contenderint rem venditam aliter emptoris facere venditorem non coge nodum' , quam si ab emptore venditori satis esset abunde factum. cap. 19. de contrah. empl. cap. s. 8. de tribui. act. Tunc enim erae satis emptori a venditore rem tradi , sed etiam emptoris eam facere, hoe est, rem emptori ma cupio dare, aut ea in jure cedere Vendiditor lege Ix. tab. cingebatur. Quia enim, ut est expostum , qui rem vendiderat, & tradiderat neque mancipio dederat, nec ea in jure emptori cesserat, ejus jure Quiritium dominus manebat, eadem interi m in bonis emptoris usu , & fructu existente : idcirco emptor rem emptam poscere solebat manci o : hoc est , rem non solum tradi, verumetiam suam legitime fit ripostulare e squidem nuda traditione ante Iustiniani constitutionem rerum mancipi dominia non transferebantur.
Huc spectat Plauti illud in Mostel. Iube aedes mancipio poscier . Quamvis E inteis Diqiligo
45쪽
is terim mancipi res ita etiam potuerit alienari, ut eam mancipio dare , aut in jure cedere venditor non cogeretur: nimirum cum sic inter contrahentea' actum esset. Plaut. in Pers. - . Prius dico bane mancωpio nemo a M
Et tunc quidem plerunque solet , aut dupla aut simpla promitti, si Varroni
credimus, lib. I. de re rustia Solet, i quit Varro si maneipio .am δειπνEupta promitti ἰ aut, si ita stacti , simpla. Hinc sorte simplaria vendit . de qua
suo loco latius. Illud etiam tunc o, servabatur, ut ejusdem. rei venditor,&emptor in solidum essent domini: sedihi e quidem. bonitarius, ille vero. quiis. ritarius. Eoque spectare, videntur , titulus , dc Imp. Iust. constitutio , Do nudo iure Quiritium tinendo. Qui quidem Iustinianus , eum, etiam rerum tmancipi, & nec mancipi differentiam abolevisset , mancipationem visus est omnem itae sustulisse, ut amplius rem
emptoris sacere hoc est, rem manetia pio dare venditor non cogeretur , sed tam nuda traditione legitima rerum mancipi dominia quam, rerum nec
mancipi acquirerentur. Qua sola rati ne factum deinde videtur , ut nulla. hujusce Quiritium iuris, veterisque rerum mancipi,& nec mancipi differentiae, in nostris. Pandectis supersint v stigia Et ubicunqu: nexu tradere aut mancupio dare legebatur, ibi dare, tradere , aut praestare visus est Trib nianux reposuisse ne videtieet animE Juvenum, Pi ad primam legum veniunt audientιam , iuris Quiri/iam mancipitis que verbis perte νiti , inui I x , si Diis plaeet Iegis antiquae, hoc est , Decem. viralis drisinsiones aeei iant , auctore Ixu iniano cap unic de nudo jur- uirit. toll. Et ita quidem manet pation dominia rerum acquirebantur. Caeterum
etiam uada tradit 1one' res nec mane ἐ
aequirebantiar, auctore eodem Ulpiano: Dadirione quidem res mobiles , cujus generis sunt apri, ursi , leones. cervi ,& alia id genus animalia, quae besti
nsobiter , quales sunt possessiones pra . tamam . vectigalium , auti tributari rum : Quia, enim. hujusmodi praedia inhonis. duntaxat sunt possetarum . proinprietate vero populi Romani , aut Principis r & quia nihiI aliud mancipium
est, quam. proprietas.sive dominium. legitimum . . certe nulla mancipationea possessoribus potuerunt alienari. Sed quandoquidem usu , & fructu eadem. praedia possessorum essent ulum,& fructum non nis i patione .sed, cessione recte alienabant γ se nimirum. ut illo.
eodem iure, quo in hujuimodi praediis
utebantur, alteri recte apud provinciae Praesdem in provinciis possessores. cederent et proprietate interim manente penes populum aut Principem semper salvaia uod autem Varro. scribit lib. 2ia de re rustica :. eesonem, legitimum do miaiam, in emptionibus peinceνe, si quis. ei in iuνe eti- cedere potuit , O
id ubi πονiuit , sane eleganter illud explicat Boetius ire Top. Ciceri. Fi μι - inquit , cesso tali modo : Apud magistratum populi Roman- , via aρωd
Praetorem , vel apud Praesdem proυinciae, is eui in iuνα re aliqua cedebatur, rem tenens ἰta v - eabat e mne ego bomianem ex iure seu νitium meum esse aio et
Deinde ροηγam hic vindieasset. Praetor
46쪽
te bat 4 idque legis aer o dieisarae a. Unde illud imprimis observatione non indignum videtur, legis videlicet acti nem veteres tam ad imaginariam, quam ad veram rei vindicationem retulisse. Nam qui lege in rem aliquam age.
bat, is hae uti eadem formula solet . Et idcirco magistratum apud quem Iegis actio est , cujus modestinus, Se
Ulpianus meminerunt, cap. q. de adopticap. 3. de ome. Procons. cap. I. de Oifici.' Iurid. eum recte interpretabimur, apud quem non solum legitimis actionibus liberum cuivis erat experiri filium mancipare, aut adoptare , sed vi adicanti etiam suo jure cedere. Nunc viodendum est , quid a nexu mancipatio differat . Nexum , inquit Festus . Gquo eunque per aes , m ιibrum gerisur ἔdque inecta diei ἄν-: quo i. genere suaussamenti factis, nexi datia, ueri otio. Μanilius autem , mine Varrone libro sexto de Lingua Latina nexum esse Miam feνibit, omne quod per libram, . aes geritur, sed ita ut .. o. sat res mane i. Denique intinx Mevoia , ut ait idem Varro, nexus 'pellatione extisimaυit eontineri . quae peν aes, O lμ.oram fiunt ωι σMigentur , praeterquam quae mane pio Igitur ex Scev lae uintentia differre a mancipatione in ine videtur nexus , quod res mancipio exu obligentur, non autem maneipio delue: hoc est , mancipatione non alienentur . Et hoc quidem tune verum esse non dubito, quum ut species ne. xtis necipitur . sis es enim AElius omne unod 'peν aes, Iibνam
Et idcirco si illud in suas species dustribueris exemplo adoptionis , ' recte dices nexum, hoc est, omne quod per te & libram geritur, in quendam ne- Num specillem , di in manet pationem discedere. Itaque .genere quoiam omnis
maucipatio nexus est . Quo sensu rem illam quae mancupio datur, nexu δνad
dixit in Topi eis Cicero. Abaι eua, o, inquit, U'vusi rei qua mancipi vi . aut aνaditio aιteri nexu , aut .n , recesso, inter quos ea iure civili fisi ρομ sunt. Rursus. specialiter , mancipatio
nexus non est, muctore Scevola cum
enim nexum ut speciem sumimus . tunc omne quod per aes,& libram geritur, praeterquam quod mancipio datur , nexus appellatione continetur a Testamenta per aes, & libram nexu fiunt, non mancipatione- Pignora dicuntur necti, non mancipari. cap. 22.1. de jure fisci. Qiod igitur per aes,& libram alienatur , mancipari , &quod eodem modo obligatur , necti proprie.& specialiter dicitur, cap. fim C. Si aliena res pig. Caeterum effectus
mancipationis is fuisse Nidetur , ut ubi res mancipi mancupio data esset, jure Quiritium ejus- qui eam mancupio a ceperat, ita efficeretur , ut ille vero domino rem suam vindicanti, non reostituere, sed laudare duntaxat auctorem suum cogeretur . Idque pro Μurena expresse testatus est Cicero. Quo spe..ctat Plauti illud in Mercat μου ego .u- mamvis accepi , sed
2Loquitur adolestens Charinus de puella, quam cum mat i se emisse Demi phoni patri adolescens persualisset, eam pater alienare simulavit se velle : id ne fieret , fingit adolescens non se , sed amicum quendam eam mancupiis accepisse, proindeque nec tibi nec patri integrum esse eam alienare . inubus. addenda sunt quae in Cur l. ii eidem Plautus scribit. Memenso prom sis ιν, se qui uam
47쪽
Et haec quidem sic olim observabat . tur , si res quae erat mancipata eius esset conditionis , ut dari mancupio posset , & ab eo daretur , a quo dari uini cupio poterat Nam si id datum mancipio, esset , quod dari non potexat, aut is rem aliquam mancipio de
disset , qui mancipio dare jure civili non potuit , nulla erat ipso jure huiusmodi mancipatio . Testis est enim
perficere legiti m , eum quis ων debuissem mancipio ab eo accepit, a quo sero civili aeeipere potiat, cumque .ut ait in Topic. Cicer , res ea mancipio datur, qua Aari mancipio poιes. Finge , inquit Cicero mane is ali am Maisse id , quod maae is dari non potvi numiacires id a vis facts- ω, qui aerepis aut num ἐν qui mane io diair, ob eam sem se ulla νe obligamiι Quem. loeum Boetius se interpretari videtur, ut cometendat Ciceronem de rebus nec .mam
aipi mancipatis loqui, & ideo hujuL
modi mancipationem esse invalidam , ' quia oma quod non jure contractum est, nihil retinet firmitatis. Nune his ita de mancipationibus, de nexu ,. deinque rebus mancipi , dc nec mancipi iter expositis, videndum est quid sibi vaverint Dec-viri cum ita scribe.
IUS ELTO .. Sie legem lintae apud F stum lib. I x. de veria sign. restituo . Etenim nuncupam, nominam . eis ,& alia id genu& verba , veteritas adis modum familiaria simi, quemadmodum ex Plauto , Festo & Varrone quivis potest animadvertere. Testatur Cicero de Orat. lib. r. in duodecim tabulis expresse seriptum fuisse .ών. lingua naenin ρὐι. Et quia idem Cicero lib. g. e. duodecim tabulis eaveri etiam scribit , - ea praestentur qua limaean cureta stini, idcirco non dubitavi, quin ex duodecim tabesis lex ista deis
sumpta fuerit. Qua quidem lege nihil aliud visi suat Decemviri viavisse ,
quam ea duntaxiat quae in nexu aut mancipatione expressa sunt, praestari ea vem quae lingua nuncupata non sunt , non praestari . Videatur etiam
coniunm sint . pro disjunctis tamen Decemviri posuistu : scut illa , agna-
θονω- gentilium e , siquidem ut est declaratum, nexus & mancipatio, non nihil inter se differunt. Decemviri ea praestari quae lingua essent in mancia pando nuncupata duntaxat voluerunt IIurisconsulti etiam reticentiae poenam introduxerunt, ut auctor est eodem in loco Cicero . Nam eum, inquit . eae duodecim tabuIis saxis est ea praestari, Fae essen3 liagua nuncuata , qua . Pii elatus esset dupli poenam subire Iurisconsώltis eιiam νειicentiae paeaa es consitura e quiequid enim inest praedis virit, id flatueνωαι,. si vendisor sciret . nisi nominas m dis- Ubi maestaνi oporistere. Nec id absurdum adeo, si verum est quod Pomponius scribit pariatis nimirum lagi s Decemυiralibus , quia
48쪽
nem . qua ius quo dam a pνudentibus
gibus latis de orig. jur. Et in hoc quidem iure componendo hanc mini pruis dentes rationem secuti videntur , ut partim leges interpretarentur , partim qitae legibus deesse videbantur ea su a. plerent . interpretabantur, si quid, obiervari non legum verba , sed videamus
possides, vel a domino pomdet, vel a non domino. Qui a Θomino, possidet, jure gentium αearum civili dominus esse potest: potest etiam sententia omnino suaderet: ut eo tin. jικα gentium dominus esse & non etiagit in legitima patronorum tutela'. viii. rursus, iure civili, & non iure Supplevisse etiam ea Iurisconsultos , Sentium. Qui rem mancipi mancipio quae duodecim tabulis deesse videban- Mcepit, is tam civili quam. gentium tur , obscurum non est . O confidere- iure dominus, est: qui rem in honismum, jus quod ab iis, eo ofitum sitis. babet, juret gentium . non civili , qui appellari jum non seriptum consuevim, dominus rev quiritarius est, jure ci . hoc est, jus duodeeim rata non com- Vili non gentium rem possidet.. Qui prehensum. . me enim i- atis ρν - autem a non domino possidet , ineeptiam hoc est inclusum duodecim: em iure gentium dominus em; me jure lis,aus non Ibνimis , hoe est, iis clam alviti: sed usum, rei, sive possessionem tabulis prudentum auctoritate adjectum inius, nudam habet ad eretum rempus tune appellabatur, eum hestibus melatis sine dominio: quo tempore finito t. . Decemviralibus esse necesuria sopi di, inudae possessioni dominium adiicito: . . sputatio .ccepimi. Quoe rempore iuris Et ita qui nee gentium ,. ne a civili non script fuisse videntur se usucapio , e dominus era v. temporae legisque
fervitutum. usucapio libertatis, usuea. beneficio- tam rei' possessie dominus. pio haereditatis , tutela sceminarum, , essicitur, quam si mancipio, aut ces. tutela fiduciaria prohibitae inter virum sione eam acquisivisset. Quod cum ita, R. uxorem donationeo, prohibitae mu- , sit , nunc inteli imus quid sibi. volue- tierum intercessiones, retirentiae poenae, rit pro Cecinna Gicem, eum ha set α& id genus alia. de quibuν in libm beret , Lex Ut m, auctorit se mi f. iasingulari D . iacto. tore Pjude istum . D. Iube esse bienni-- Et ini Topi Q . vente Deo, d meremus. .Et ita quidem usus auctoraras fund. biennium est, stripm jure , quae lingua suerand num s. etiam, aedium. Sensus enim eae Lex cupara in im cis undo . eae duntaxat a Vol vir usum esse suod, au ritatem: aestabamur :: jure vero non seripto , quamdiu bienniui : hoc est, lanai, sitam reticentiae poenarsund constitutaru auctoritatem non diutius biennio ex
Haed hactenus de mancipationibus. . nudo usa & sola possessi ne constarer De conventi ini bux autem legitimis siquidem finito biennio , eadem lem. ni hal hic trare, bitur, certe quia de iis postamni voluir aditer dominum. Varioru n liba accurate disseruimus, Certum autem est, qui quid mita legem illam Decemviralem interpreis vendit, eum auctorem meum dies . tarum , cujus auctor ad Herennium rapo I. in M. de Public. in rem, .sti -- Φ
49쪽
i. 3. de aff. empl. & ob id . ius quod
idem venditor in me transscrt, au. ctoritatis nomine etiam contineri, cap.
fin. de pignor, act. Et quia pluρ juris
in . emptorem transerre, quam ipse hahet, venditor non potest. idcirco fieri etiam potuit, ut interdum auctoriistas fundi, ex nudo soloque usu constaret: quod tunc accidere solet cum a non domino res emitur. Igitur ne quarundam rerum diu & sere semper incerta dominia essent, volverunt Decemviri certo quodam tempore usum esse earum auctoritatem: hoc est, e rum auctoritatem ex nuda possessione certo quodam tempore constare, eoque's nito auctoritati ex nudo usu constanti dominium indi iei. Proinde recte mihi Modes inus visus est usu ea uem, non adeptionem cum Ulpiano, sed adiectioneis dammii definivisse, e. 3. de usurpat. Est enim usucapio modus legitimus, quo per continuationem possessi
nis possessioni nudae dominium tieitum adjectoque dominio, quia auctoritas. usuaria . beneficio legis habetur rata, . idcirco non amplius auctoritas dunta. xat, sed rata auctoritas usus tappella. tur . Quamobrem errare mihi plurumum visi sunt, Tam qui apud Ciee- ronem, pro bienniuor biennii, quam qui ibi ennis legunt , Ioeo biennii.
Voluerunt igitur Decemviri usum esse auctoritatem, fundi quidem, Mennium, rerum vero mobilium , annum , adve sus hostem & rerum furtivarum aeteris nam . De lege Atinia hie nihil di. eam: De quinque pedum usu ea pione, seribemus alio loco. 4
DEcεΜvi RALis lex testamentaria
nullam habet obscuram senten tiam: siquidem ejus haec verba .sunta
rone de Invet. lih. 2. Cornificio Rh torie. lib. I. & Ulpiano in fragine tis tit. II. Permiserunt enim Decemis viri parνιfamilias. hoe est Roinano civi qui in potestate non est, alberam i standi iacultatem autem Decem. viris idem esse. quod Jureconlii liis testari, alio loco diximus. Porro latissimam hanc testandi potestatem interpretatione coa gustatam esse vel legum, vel aucti ritate iura constituentium , auctor est Pomponius, cap. Ia . de verbor. signis Mine originem habent leges tot testame tariae, Falcidia, Furia, Voconia, Velle μ. Cornelia . Caninia . Sentia, Papia Glicia. 'Hine regula Catoniana , hinc Aquiliana formula. Adderem varia testa , mentorum genera, sed quae ab aliis recte tractata sunt, hic re petere non est ne cesse . Ut interi m non omi itamus, acti nem familiae erciscundat ex duodecim tabulis descendere, cap. I. fami L e eis 4 Et nomiua ipso jωre in ρονι σπο
psit, capit. i. sexto, C. L mil. erciscuti quod quidem rescriptum qua ratione accipiendum .st, commisiore loco .demonstrabimus. 1
50쪽
EUNovΜ securi in successionibus
Decemviri, & Praetores ordinem sunt. Qiuemadmodum enim illi ante de judicii v testantium . deinde vero de suceessione ab intestato tractarunt
se, & hi posteaquam de honorum possessione ejus qui testatus est edixi
seni,. transitum ad intestaron fecerunt
ea p: I. Si ta b. test Et sonu quidem intestati gradus partim legitimi, pavi
tim honorarii,. sic nimirum , ut primum vocentur sui haeredes,. seeundo legitimi, tertio cognati'. quarto se vir ω uxor, eia I Quis orda in bon. possessi Sui haeredes vocantur lege I 2. ab. sola :: legitimi. vero. etiam' aliis. legibus , & Senatusconsultis, cognatis denique, sicut etiam: vir , & uxori ἐ' line legis. cujusquam: subsidio ,.ad: posa sessionem: bonorum, jure honorario admittuntur .. Hinc titulos; hujusmodi
i , unda vir uxor , ita interpretari soleo , quasi per eos proponatur, si nullae exstent testament, tabulae', unde libeti, unde legitimi, unde cognati , unde vir dc uxor ad Sonorum possetasonem admittantur .. Nun de sueeeiasionibus quae ex lege' duodecim tabularum a, intestato competunt , hic tractabimus'. de aliis, suo loco disputaturi. Et quidere, mortuo patresamilias intestato suos fi .eredes ad successionem vocant Decemviri, iisque non exstantibus agnatos, his vephis r SI INT
re in fragmentis, Ulpiano titia 26. Decemvirr intestatum appellant, audqui nullum aut qui: non iurei test mentum' condidit: IC. vero etiam eum cujus ex testamento haereditas adita non est.. cap. 64: de verb: fig. Et hoeinde potissimum, quod haeredes, quos suos .icebant se eosdem Decemviri necessarios esse volverint: siqui Iem illisve vellent .sive nollent, . tam . ab in testato, quam ex testamento haeredes lege I x tab: fiebant. necessarii . Instit.. de haered. quai. & diis Palli quoque non sunt Decemviri, foemini ni, sexus necessitudinemi ad intestatis cessionem admitti: adeo ut ne qυidem inter matrem A filium fi . iamve ultro citroque haereditatis capiendae jus darent . I. i Inst. de s C: Tettuli. Sed hae juris angustiae postea emendatae sunt
Porro Iulianus legem i m. tab. etiam eum. vocare ad haereditatem auctoreth , qui, moriente eo de cujus bonis quaeritur, in rerum natura fuit . cap.L.
de suis & Iegit.. Quod . sane verissi
naum, mihi videtur, si non ob aliud certe quia lex. suos ad intestati haereditatem primo gradu vocans, quinam sui diis Cerentur non exposuit. Et idcirco suos deinde sic interpretati videntur Iureconsulti, ur eorum' nomine tam posthumos leogem intellixisse, quam filiosiamilias co tenderint. Nam' posthumos: prurintes j ris, alios quidem suos appellasse, alios vero alienos , manifestiu& est, quam ut probationibus opus habeat. Nec qui dem satis erat, quem iuuiri, dici, adi hoc ut posset ad intestati haereditatem admitti, verum necessiim etiam suit, ur eo nullus gradu esset proximior . Quemadmodum enim suis, deficientibus ad agnatos proximiores, ita: iis, exsta tibus ad suos proximiores haered has pertinet . e. I.. ...F., & o. de suis. 3c legit. Igitur mortuo filio , proximum gradum
obtine nepoς, nepote mortuo', pronepos,& ita deineem Caeterum sit propona mus, ex defuncto, qui duos filios h